Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2014

Κατά λάθος


-Καλημέρα Κωνσταντίνα!

-Καλημέρα Γιάννη!

-Τι κάνεις?

-Λάθη!

-!!!!!!... ε ωραία! Κάνεις λάθη, άρα υπάρχεις!

-Αμ δεν υπάρχω! Με τόσα λάθη ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΩ λέμε…

Διότι το λάθος ως νοήμων άνθρωπος το κάνεις μια φορά! Οι αρχαίοι άλλωστε το δις εξαμαρτείν δεν το συγχωρούσαν! Πού να γνώριζαν εμένα που κάνω μονίμως λάθη! Από τότε που γεννήθηκα! Κατά συρροή λάθη! Και δις και τρις και τετράκις και πεντάκις και πολλάκις εξαμαρτείν! Κοινώς: η ζωή μου ένα λάθος! Ποσάκις εξαμαρτείν να μου συγχωρήσει κανείς για το ίδιο θέμα όμως στο ίδιο μου το πρόσωπο?
Και μικρή έκανα λάθη. Και απροσεξίες. Όχι πολλές, αλλά καλές! Ξέρω βέβαια κάποιους χειρότερους από εμένα: έναν που είχε πέσει, «κατά λάθος», μέσα στον ασβέστη, όταν ήτανε μικρός, και χάρισε ατελείωτες ώρες αγωνίας στη μάνα του έξω από τον οφθαλμίατρο, ξέρω έναν άλλον που πασαλείφθηκε με γύψο και μετά βούτηξε «από απροσεξία» στα νερά και χρειάστηκε να τον κατεδαφίσουνε, αφού χτίστηκε και στέριωσε νωρίτερα από της Άρτας το γιοφύρι. Ξέρω «εμένα», το λελούδι, που στα δύο μου χρόνια είχα ανακαλύψει τον τενεκέ με το λάδι και την αντλία μαζί και έκανα «άθελά μου» τα έπιπλα της κουζίνας μαζί με το χαλί «χάλι» μαύρο και βαρκούλες στον ωκεανό, και μια άλλη φορά που ανακάτεψα όλα τα βάζα που είχαν ρύζι, φασόλια, φακές, μακαρόνια και αλεύρι (στο πάτωμα επίσης). Κάτι σε ιμάμ μπαϊλντί στο πιο λευκό του…
Λάθη δλδ όλοι κάνουμε. Και λάθος κινήσεις και λάθος χειρισμούς. Οι φράσεις κλισέ του τύπου «Λάθη όλοι κάνουμε», «τα λάθη είναι για τους ανθρώπους» ή η κάτω από τα δόντια δικαιολογία «κατά λάθος», «από απροσεξία», «αφαιρέθηκα», «μου διέφυγε», «δεν το πρόσεξα», «εκ παραδρομής» και όλα τα συναφή για κάποιο λόγο υπάρχουνε  και τις έχει ξεστομίσει λίγο πολύ ο καθένας, μία, δύο ή πολλές φορές στη ζωή του.
Άλλωστε το λάθος, λένε οι καλλιτέχνες, είναι ανώτερο της τέχνης, ενώ για τους γλωσσολόγους το λάθος προηγείται αυτού που ονομάζουμε πάθος στη γραμματική και εκείνο στο οποίο χρωστάμε την εξέλιξη της γλώσσας. Γενικά ωστόσο η στάση μας απέναντι στα λάθη, αφού ορίζονται ανθρώπινα και ως εκ τούτου μοιραίως αναπόφευκτα, είναι ή πρέπει να είναι επιεικής, να μην είναι τουλάχιστον αφοριστική και η συγχώρεση να έπεται του εύλογου θυμού που ακολουθεί μετά από τη διάπραξή τους?
Διότι υπάρχουν λάθη και «λάθη»! Υπάρχουν λάθη που δεν κοστίζουν ακριβά, υπάρχουν και λάθη που κοστίζουν μια ζωή, δυο ζωές, ολόκληρες γενιές. Υπάρχουνε λάθη που μπορεί να συγχωρεθούν, αλλά το ζητούμενο ίσως δεν είναι η συγχώρεση ή η αγνόηση. Γιατί συγχωρώ δε σημαίνει δε θυμάμαι, αλλά ότι θυμάμαι χωρίς να πονάω! Κι όταν τα λάθη συμβαίνουν από απροσεξία, από αφηρημάδα ή εκ παραδρομής κουβαλούν άλλοθι. Εάν είναι εσκεμμένα όμως... τι κουβαλούν πέρα από τύψεις σε αυτόν που τα έπραξε? Επιπλέον, άλλο το λάθος που διορθώνεται με δυο σταγόνες μελάνι και άλλο το λάθος που «διορθώνεται» χύνοντας κανείς πολλές ρανίδες αίμα.
Τέλος πάντων! Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω! Γι’ αυτό βάλλομαι εναντίον εμού! Γιατί ώρες ώρες μόνο την καμπούρα του μπροστινού μου βλέπω και όχι τη δική μου και κάποιες «άλλες ώρες» αισθάνομαι ότι στις φλέβες μου δεν κυλάει αίμα, αλλά μελάνι κόκκινο!

Συγνώμη! Κατά λάθος… 

11 σχόλια:

  1. Error a culpa vacat, έχω διαβάσει. Το λάθος δε γίνεται σκόπιμα. Μπορεί να έχει σημασία, μπορεί να δείχνει κάτι αληθινό, μπορεί να εκφράζει με γνησιότητα τον χαρακτήρα του ατόμου (ίσως γι' αυτό οι καλλιτέχνες να το θεωρούν ανώτερο της τέχνης), αλλά πρόθεση δεν έχει. Για τον λόγο αυτό, πιστεύω, δεν είναι δύσκολο να το συγχωρήσεις, αφού παρέλθει το χρειαζούμενο διάστημα "απόσβεσης" του θυμού. (Και καλά, εσύ να συγχωρήσεις το λάθος- αλλά αν αυτός που διέπραξε το σφάλμα δεν το έχει καταλάβει και δεν έχει ζητήσει συγχώρεση;)
    Το επαναλαμβανόμενο λάθος, από την άλλη, ε, κάτι χάνει από την αθωότητά του ...
    Τελικά, όμως, όλα είναι σχετικά. Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλη σου μερα!
      Αναλογο του "ουδεις εκων κακος" δλδ... Δεν πολυσυμφωνω. Διοτι, ακομα κι αν δεν υπαρχει η προθεση, δε μας απαλλασσει κατι τετοιο απο το να ΠΡΕΠΕΙ να ειμαστε πιο προσεκτικοι, αν οχι την επομενη, τουλαχιστον σε καποια και περα απο τις επομενες φορες.

      Απο τα λαθη μαθαινουμε. Δεν πυρολοβολαμε αυτον που το πραττει, αλλα κι εκεινος ας εχει τον νου του...εκτος εαν το θεμα ειναι παθολογικο! Τοτε υπαρχουν αλλες μεθοδοι!

      Οσο για το ποτε καταλαβαινεις τα λαθη σου? Φυσικα στη διαδραση! Οταν δεις την αντιδραση του αλλου, εκει που καθρεπτιζεται η δικη σου συμπεριφορα, αντιλαμβανεσαι οτι κατι εγινε. Υπαρχουν και οι περιπτωσεις βεβαια της υπερβολικης αντιδρασης, ευθιξιας, βλακειας, ασυμφωνιας...Εκει τοτε εχεις να κανεις με τον συγχρωτισμο! Τα χνωτα δεν ταιριαζουνε...ο καθεις τον δρομο του!...
      Οντως σχετικα!

      Διαγραφή
  2. Ωωωωω!!! Αυτομαστίγωμα το σημερινό.
    Ένα περίεργο πράγμα με τα λάθη προς τους άλλους ( όχι όλα, αλλά εκ προθέσεως ) δεν τα παραδεχόμαστε μέχρι να δούμε τις επιπτώσεις.
    Μόλις τις δούμε, τις νιώσουμε και πονέσουμε τότε ξεκινάει το
    " κατά λάθος,δεν το είχα σκεφτεί έτσι, συγνώμη " κλπ κλπ
    Αν δεν υπάρξουν επιπτώσεις, είτε γιατί προσπεράστηκε, είτε γιατί ο άλλος δεν θέλει να μεγαλώσει τις καταστάσεις, μια χαρά το επαναλαμβάνουμε ...ξανά και ξανά και ξανά μέχρι κάποιος να μας σταματήσει.
    Το ίδιο βέβαια κάνουμε και με λάθη που έχουν επιπτώσεις μόνο στον εαυτό μας, τα επαναλαμβάνουμε χωρίς να υπολογίζουμε το κόστος.
    Το άλλο απίθανο που συμβαίνει είναι το :
    " Ναι λάθος...αλλά εσύ το προκάλεσες..."

    Γενικώς, οι άνθρωποι είμαστε απίθανοι τύποι!!!!
    Με τα λάθη μας, τα πάθη μας, τις χαζομάρες μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. και επιστρεψαμεεεε!!!!!!! (στον πολιτισμό! Ολες τις μερες χωρις ιντερνετ γαρ!!!χαχαχα)

      Ξεκιναω απο το δευτερο: Ναι λαθος, αλλα εσυ το προκαλεσες...ειναι η μεταθεση ευθυνων που δερνει λιγο πολυ τον καθενα! Τωρα, ποτε αντιλαμβανομαστε και νιωθουμε για να το αλλαξουμε? καπου διααβασα οτι ο ανθρωπος αλλαζει μονο στην περιπτωση που θα "επωφεληθει" απο αυτο! Μονο! Αρα, θα προσεξουμε το λαθος μας γιατι θα ταρακουνησει τη γαληνη μας!
      Και οκ ειμαστε ανθρωποι αλλα αυτο στη χαζομαρα μας δεν πρεπει να γινεται αλλοθι!
      Καλημερα!

      Διαγραφή
  3. Εσυ λέγε ότι θές.....εγω ξέρω ότι γεννήθηκα σε λάθος τόπο τη λάθος εποχή...............................τώρα τα υπόλοιπα είναι απλώς για να λέμε...............

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχαχα! αυτο το εχει πει πολυς κοσμος! Βαλε κι εμενα μεσα! Μη σου πω οτι με τα γεγονοτα που συμβαινουν θαρρω πως ως γενιά ειμαστε ατυχη: τουτεστιν στην πιο παραγωγικη ηλικία και απραγοι, ανεργοι....

      Γιατι απλως για να λεμε?

      Διαγραφή
    2. Καλά ως γενιά εμείς και οι επόμενες δέκα είμαστε ότι πρέπει για πετρελαιοεργάτες στο Κουβέιτ..ή φρουτοπαραγωγοί σε κανένα kibboutz στη λίμνη της Τιβεριάδας.στο Ισραήλ......διαθέτουμε το κατάλληλο προφίλ.......εκεί πας να ζήσεις..σε μέρη εξωτικά με τα ξωτικά....και να τα ταίζεις με ροδάκινα..........θα σε λατρέψουν...........
      Γιατί παραπονιέσαι εσυ ? Δεν είσαι ούτε άπραγη, ούτε άνεργη.....αντιθέτως με πολλές δραστηριότητες..........εργαζόμενη.....κορασίδα......Κατά τα άλλα λέμε για να μιλάμε απλώς...blablablablablabla........τίποτα περισσότερο......δεν διαφωνώ........
      Δεν ξέρω αν θα γίνω αγρότης......πιθανώς όμως να υπάρξει επαγγελματική εξέλιξη αγνώστων στοιχείων προς το παρόν........ αλλά εσυ μη στεναχωρεvouz αφου θα τρώμε ροδάκινα παρέα...........

      Διαγραφή
    3. Εγώ παραπονιέμαι για όλους τους άλλους της γενιάς μου...τι να κανω? να σκεφτομαι και να μιλαω μόνο για τον εαυτο μου?
      Δεν είμαστε στο εμείς? Ειμαστε στο εγω? :Ρ

      Διαγραφή
  4. " Nobody is perfect" , ατάκα από παλιά, αμερικάνικη κωμωδία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. με άλλα λογια (η αγγλικη μεταφραση) δλδ η ατακα απο την Καινη Διαθηκη "ο αναμαρτητος κλπ..." χαχαχα

      Διαγραφή
  5. Το εγω σου όπως και το δικό μου είναι μια χαρά....στο εμείς χωλαίνουμε.......Δεν παραπονιέμαι για τους άλλους της γενιάς μου...ο καθένας το δρόμο του με τα μυαλά του.......σκέφτομαι όμως τους θεσμούς που μας γαλούχησαν και μας διαχειρίστηκαν.........δεν είμαι και πολύ υπερήφανος about it...............γι 'αυτό οι λύσεις από εδω και πέρα θα είναι πάντα ακραίες και με τίμημα για όλους δυστυχώς................

    ΑπάντησηΔιαγραφή