Από την Υστερική Γλωσσολογία και το Μια Καλημέρα είν’ αυτή ή πολλές, τη Βιβλιο-δίκη, και το σεργιάνι στου Παναΰρ, πιασμένοι όλοι μαζί στην Ποντικοπαγίδα, να αναρωτιόμαστε ο καθένας τι οΜΑΖΑ είναι, σας έσυρα τα εξ αμάξης, χαιρέτισα την ανύμφευτη νύφη, και μιλήσαμε για καθα(γ)ριότητες. Στη συνέχεια Θεσσ...αλωνίσαμε αλλά και τη Στρουμφίσαμε, σας εξομολογήθηκα τις επιφάνειες εν τω βάθει, μοιράστηκα τον πόνο της Αποφράδας μέρας μου και θαύμασα τη επίδοξή μου ευ-familly κατάσταση. Αναρωτηθήκαμε μαζί αν προτιμούμε να είμαστε Παραδοσιακοί ή παραδομένοι, παρακολουθήσαμε πώς η κατάσταση οδηγήθηκε από το Εργοστάσιο στη στάση εργασίας και σας διηγήθηκα πώς ήτανε όταν μία νύχτα επισκέφθηκα το σπίτι μου. Παραδεχτήκαμε πως τα παιδιά σήμερα (το) παίζουν στα δάχτυλα. Προκηρύξαμε την άνεση στις πόλεις και υποσχεθήκαμε στους €υρόντες αμοιβή. Ταξιδέψαμε με ένα ΤρεΝοκομείο αλλά πλησιάζοντας οι γιορτές σας τα έψαλα μέρες που ήταν. Ωστόσο σας έδωσα τη συνταγή για μελομακάριους και άρθηκε το απόρρητο της προσωπικής αλληλογραφίας αφού κοινοποίησα το γράμμα μου στο Αϊ-Βασίλη. Μοιράστηκα την εξαίρετη παράσταση της Ρωξάνδρας, ορισμού του φεμινισμού και τρέψατε με τους μαθητές μου τα γενάθλιά μου σε γεναίθρια. Βάλαμε καφέ και πιάσαμε κουβέντες από κουτσομπολιό μέχρι φιλοσοφικές συζητήσεις, όπως αν η τύχη ενίοτε είναι δΗγμα και μάλιστα δωρεάν. Άντρες και γυναίκες ενώσαμε τις αδυναμίες μας και βγάλαμε τη συνισταμένη μας, γνωρίσατε ότι τελικά η Κουτσή και η Μαρία μπορούν ενίοτε να είναι δύο ξεχωριστά πρόσωπα κι όχι ένα και να γίνουν κατά καιρούς μπαλάκι του τένις στο σύστημα υγείας της χώρας. Σας είπα «Τα λέμε!» και μερικοί από σας ξεσηκωθήκατε γιατί πήρατε το μήνυμα και μιλήσαμε για αξίες άξιες και αξίες ανάξιες λόγου. Ο Μάρτης μας βρήκε με ένα θλιβερό γεγονός που δε θέλησα να το τιτλοφορήσω (παρεμπιπτόντως υπήρξε το πρώτο σε αναγνωσιμότητα κείμενο όλων). Παραδεχτήκαμε τις Δια(σ)τροφικές μας συνήθειες και προσπαθήσαμε να γίνουμε φίλοι με το χρόνο. Περάσανε μέρες που δεν έκανα απολύτως τίποτε και δεν ντράπηκα να σας το πω και άλλες που βάλαμε μια Kodak να θυμηθεί τι κάναμε όλα αυτά τα χρόνια. Και η άνοιξη μας βρήκε με μία γλώσσα που άλλοτε βασίζεται στο Like και το εικονίζειν και άλλοτε μαλώνει με τον Εθνικισμό που της βγάζει γλώσσα. Και η ελληνικότατη Λαμπρή μας βρήκε με οικογενειακούς (επι)δέσμους να ανοίγουμε όλοι στο ευρύ κοινό το ημερολόγιό μας Αλήστου Μνήμης. Περιηγηθήκαμε στου Παζάρ’ ή Bazaar, ευχηθήκαμε στη γιορτή της μητέρας και στον πατέρα που συνήθως τον ξεχνάμε και αφιερώσαμε λίγο χρόνο στους βιβλιολάγνους! Μετά αρχίσαμε τους Πομφόλυγες και τα Φληναφήματα και γράψαμε ένα πρόχειρο διαγώνισμα στη φιλία. Συμφωνήσαμε πως μ’ όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις και σας εξωτερίκευσα έναν εσωτερικό μου διάλογο μαζί με έναν μονόλογο. Η αισθητική της αναισθησίας μας ενοχλεί και την καταδικάσαμε και κλείσαμε με ένα παράξενο προαίσθημα του παππού μου που επιβεβαιώθηκε!
Ευχαριστώ που μου εμπιστευτήκατε τον πολύτιμό σας χρόνο. Και ‘γω σας πίστεψα και συνέχισα. Ήσασταν μια πολύ ωραία παρέα όλους αυτούς τους μήνες. Συμφωνήσαμε, διαφωνήσαμε, παρεξηγηθήκαμε και παραεξηγηθήκαμε ώρες-ώρες.
Σας φιλώ και σας εύχομαι καλό καλοκαίρι μακριά από υπολογιστές και γραφεία αλλά πάνω σε αμμούδες και βότσαλα, κοχύλια και αρμυρίκια στα μαλλιά.
Ραντεβού το Σεπτέμβρη μαζί με τις πρώτες ψύχρες του φθινοπώρου και τα πρωτοβρόχια που θα προϋπαντούν τα μαθητούδια στα σχολειά!