Από μικρή μου μαθαίνανε πως πρέπει να έχω ωραίο σώμα, δλδ στητό κορμί, λουσαρισμένο, στολισμένο με φρου-φρου και αρώματα! Φορούσα τα φορεματάκια τα χαρωπά, ροζ κορδελάκια στα μαλλιά και κουβαλούσα τη χαριτωμενιά πάνω μου λες και γεννήθηκα μ’ αυτήν. Ήταν και τα πρότυπά μου ανάλογα. Μεγάλωνα με μία κούκλα διαστάσεων 90-60-90 με μία κλίμακα 1: 100 προς το δικό μου σώμα κατά προτίμηση σε αποχρώσεις σταρένιου δέρματος και πλατινέ μαλλιού. Μεγαλώνοντας όλοι γύρω μου με θαυμάζανε και με κάνανε να πιστέψω πως τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό στη ζωή από την ομορφιά.
Στην τηλεόραση στην οποία πολλές φορές με πάρκαρε η μαμά μου έβλεπα κινούμενα σχέδια με πρωταγωνίστριες όμορφες και λυγερόκορμες κοπέλες σαν τις κούκλες μου. Είχανε αυτοκίνητο κάμπριο και αλλάζανε συνέχεια ρούχα, παπούτσια και αξεσουάρ. Αν δεν είχανε κάμπριο τότε επρόκειτο για πριγκίπισσες μιας άλλης εποχής που κατοικούσαν σε κάστρα με πολλούς φρουρούς και όμορφα παλάτια. Ό,τι φορούσανε έλαμπε και ήτανε από χρυσό και σμάλτο, σαν να ξεπηδούσανε από τα παραμύθια που μου διάβαζε η μαμά ή μου έλεγε η γιαγιά!
Τα παραμύθια μιλούσαν για πρίγκιπες πάνω σε άσπρα άλογα και ροζ συννεφάκια. Συνήθως υπήρχανε και κάποιοι κακοί που ταυτόχρονα ήτανε άσχημοι, λες κι η ασχήμια είναι προνόμιο των κακών! Κι εγώ, ονειρευόμουνα κάθε βράδυ πως, όταν μεγαλώσω, θα γίνω μια όμορφη νεραϊδούλα ή μια αξιολάτρευτη γοργόνα που θα με θαυμάζουν όλοι για τη μοναδική και σπάνια ομορφιά μου.
Αργότερα, παρακολουθούσα μαζί με τη μαμά τα μεσημέρια ή βράδια που ήτανε κουρασμένη και ήθελε να «χαλαρώσει» κάτι εκπομπές που είχε συνέχεια νέες επίδοξες τραγουδίστριες και κατά έναν περίεργο λόγο είχανε απαξάπασες πολύ ωραίο και γυμνασμένο σώμα με γραμμωμένους κοιλιακούς και πάντα μακριά καλοχτενισμένα μαλλιά και φανταστικό πρόσωπο. Τραγουδούσανε ανάμεσα σε φώτα και στρας, όλα γυαλίζανε και δίπλα ήτανε μία επιτροπή που ενίοτε τις πρόσβαλλε αλλά δεν τις ένοιαζε και πολύ ή αν τις ένοιαζε έμπηγαν τα κλάματα σαν να η ζωή τους τελείωνε εκεί.
Και όταν η μαμά έλειπε πολλές φορές έβαζα μόνη μου το cd να παίζει και έφτιαχνα τη βούρτσα για τα μαλλιά κρατώντας την ανάποδα μικρόφωνο και μιμούμουν όλες αυτές που έβλεπα με τη μαμά στις χαλαρωτικές-όπως έλεγε- εκπομπές. Και φορούσα τα τακούνια της, τα βραχιόλια και τα σκουλαρίκια της αλλά και το κατακόκκινο κραγιόν της. Κι αν καμιά φορά με έπιανε στα πράσα με θαύμαζε για τα κατορθώματά μου και το έλεγε περιχαρής στις φίλες της!
Πολύ μετά, όταν πήγα στο γυμνάσιο είχε αρχίσει η μαμά να μου αγοράζει τα δικά μου καλλυντικά και αξεσουάρ και τακούνια και πήγαινα ανελλιπώς γυμναστήριο κάθε μέρα για να μπορώ να φοράω τα ξώκοιλα μπλουζάκια και να αρέσω στα αγόρια της τάξης μου.
Κι όταν έγινα φοιτήτρια, δούλευα σε ένα καφέ ως «γλάστρα» στην πόρτα πάντα ντυμένη και περιποιημένη με προκλητικά ρούχα και στη σχολή μου πατούσα μόνο στις εξεταστικές για να μπορώ να βγάζω χαρτζιλίκι και να πληρώνω τα ρούχα μόνη μου και να μη ζητάω λεφτά συνέχεια από το μπαμπά. Και ήμουνα περήφανη που προόδευα με δικά μου λεφτά.
Και όταν μεγάλωσα και παντρεύτηκα και έκανα παιδιά, πέτυχα το πιο σημαντικό πράγμα της μητρότητας σύμφωνα με όλα τα περιοδικά: έχασα τα κιλά της εγκυμοσύνης μέσα σε λιγότερο από 40 ημέρες. Σταμάτησα και το θηλασμό, γιατί ήτανε δέσμευση και δεν είχα χρόνο για τον εαυτό μου και για το γυμναστήριο. Έπρεπε να καταπολεμήσω το άγχος που μου δημιουργούσε η μεγάλη μου κοιλιά και φοβόμουνα μήπως ο άντρας μου άρχιζε να τρέχει πίσω από καμιά μικρούλα με επίπεδη κοιλιά.
Αργότερα, έβλεπα κι εγώ χαλαρωτικές εκπομπές τα μεσημέρια ή τα βράδια μετά τη δουλειά μαζί με την κόρη μου που συνήθως έκανε ένα διάλειμμα από το παιχνίδι με τις κούκλες με κάμπριο που τις αγόραζα για να παίζει και να μην της λείπει τίποτα. Τα βράδια πριν κοιμηθεί της διάβαζα παραμύθια με όμορφες πριγκίπισσες.
Κι έτσι αισθανόμουνα πως το είδος μας διαιωνίζεται επάξια!
ΥΓ: Δυστυχώς όμως άργησα να καταλάβω, γιατί δε βρέθηκε κανείς να μου το πει, πως το ανθρώπινο είδος διαφέρει από τα υπόλοιπα στους στόχους. Κοιμόμουνα τον ύπνο του δικαίου σαν μια ωραία κοιμωμένη για χρόνια, ώσπου κάποιος με ξύπνησε και μου ‘πε πως η ωραιότητα ανήκει περισσότερο στην ψυχή και η ομορφιά στο μυαλό και πως όλα αυτά που έμαθα να κάνω δεν ανήκανε απλά στη σφαίρα της φαντασίας, αλλά σε μια άλλη σφαίρα, αυτήν της ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑΣ.