tag:blogger.com,1999:blog-14013148559280184972024-03-13T17:09:44.666+02:00Βιο...γραφικότητες!Constantinahttp://www.blogger.com/profile/10769800974412445102noreply@blogger.comBlogger172125tag:blogger.com,1999:blog-1401314855928018497.post-70503385419226534922014-12-17T00:21:00.000+02:002014-12-17T00:34:04.483+02:00Φθηνοί Χριστουγεννιάτικοι προορισμοί!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Τι θα κάνεις τα Χριστούγεννα?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Ε δεν ξέρω ακριβώς. Χθες κοιτούσαμε κάτι πακέτα διακοπών για
Λαπωνία<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Για Λακωνία;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-ΛαΠωνία!!!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Α! ωραία! Για πες?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Ε να δούμε επιτέλους αυτό το χωριό του Άη Βασίλη. Πολλές
μέρες βέβαια, αλλά θα είναι κάτι διαφορετικό. Μόλις είδαμε τιμή, το
ξανασκεφτήκαμε. Δε λέει! 2.500 για την πλάκα σου τα θέλεις. Με το μπάτζετ που
λεν και στο χωριό μου ούτε ως τη Λακωνία πας…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Και…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Και είπαμε μήπως η Ισλανδία ακούγεται ωραίος εναλλακτικά χειμωνιάτικος
προορισμός<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Αλλά…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Αλλά δε βολεύουν οι ημερομηνίες με τα πιο φθηνά εισιτήρια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Και αλλάξατε προορισμό?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Ε ναι μωρέ! Πού να ψαχνόμαστε τέτοια ώρα για Ισλανδία? Λένε
πως είναι φανταστικά τα Χριστούγεννα στη Νέα Υόρκη. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Και…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Ε τι και? Τελευταία στιγμή, τα εισιτήρια μόνο, πήγαν στο Θεό<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Ε βέβαια…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Εναλλακτικά μετά είπαμε για καμιά Μπρατισλάβα, Βελιγράδι, να
πάρουμε και το αυτοκίνητο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Οδικώς δλδ…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Ναι! Αλλά πολλές ώρες. Άσε που όταν το ξανασκεφτήκαμε,
είπαμε πως θα ‘ναι επικίνδυνα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Εναλλακτική?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Κανά Μπάνσκο, αλλά θα είναι εκεί και η κουτσή Μαρία. Κάτι με
χαλάει. Πολυκοσμία, πανικός. Το αφήσαμε. Ίσως κανα Πήλιο. Ας πάνε τα λεφτά
τουλάχιστον εντός χώρας<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Κλείσατε?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Όχι!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Γιατί?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Γιατί θυμηθήκαμε ότι έχουμε ΔΕΗ, ΟΤΕ, </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Cosmote</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Vodafon</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, ΤΕΒΕ, Τέλη κυκλοφορίας, Ασφάλεια
Σπιτιού, Δάνειο, Ασφάλεια Κατοικίας, Ασφάλεια Αυτοκινήτων, τελευταία δόση
Εφορίας, ΕΝΦΙΑ, Κοινόχρηστα, πετρέλαιο,
Ασφάλεια Επαγγελματικής Στέγης και είπαμε να πάμε τελικά μέχρι το
Καϊμάκτσαλαν που είναι και δίπλα για έναν καφέ (της παρηγοριάς) το πρωί και να
γυρίσουμε σπίτι να φάμε παραδοσιακά και οικογενειακά όλοι μαζί… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Γιατί? Σου είπε κανείς πως μετά από όλα αυτά, θα ‘χεις λεφτά
για βενζίνη μέχρι το Καϊμάκ?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-????!!!!!!!<o:p></o:p></span></div>
</div>
Constantinahttp://www.blogger.com/profile/10769800974412445102noreply@blogger.com30tag:blogger.com,1999:blog-1401314855928018497.post-74631251923161273042014-12-10T01:02:00.000+02:002014-12-10T01:02:55.251+02:00Αλαφροΐσκιωτος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Έλααα!! Δε μου το βγάζεις από το νου! Αφού κι εσύ είχες! Έχεις
δλδ! Γιατί ακόμα το ‘χεις στον νου σου. Δεν μπορεί να μην το θυμάσαι! Ναι! Σ’
εκείνο το παγωμένο δωμάτιο αναφέρομαι! Που ήτανε πάντα απομονωμένο και άνοιγε
με δυο συρόμενες πόρτες που είχανε πάνω γυαλί ματ και δεν έβλεπες ποτέ προς τα
μέσα, αλλά ούτε από μέσα προς τα έξω. Ήτανε το δωμάτιο βιτρίνα. Το καλό το
δωμάτιο. Για τον κόσμο… Ένα δωμάτιο μόνο για καλεσμένους... Εκείνο που είχε μία
μεγάλη βαριά τραπεζαρία καρυδένια σε σκούρο καφέ προς το μαύρο χρώμα με πόδια
λεονταρίσια και νύχια γαμψά σαν να θέλανε να σε κατασπαράξουν και ήτανε
σκεπασμένη με εργόχειρο κόπου ημερονυκτίων πάνω από το βελονάκι... Εκείνο το
δωμάτιο που είχε κάτι καρέκλες σαν βασιλικούς θρόνους του Λουδοβίκου και του
Ναπολέοντα στο Φοντενεμπλό με πλάτες φαρδιές, υφασμάτινες και κεντητές και που φρουρούσαν
την τραπεζαρία σαν κόρη οφθαλμού... Και είχε και εκείνον τον μπουφέ, τον
ξέχασες? Από κάποια πλανεύτρα-ψεύτρα Γερμανία φερμένος, ταξιδεμένος με τον
Καρβουνιάρη, που σαν έφτασε, πήρε τον ρόλο του πολύ στα σοβαρά. Έκρυβε στα
ντουλάπια του προστατευτικά, όπως η έγκυος το έμβρυο, λικεράκια, βερμουτάκια
και σοκολατάκια. Απαγορευτικά! Ήτανε μόνο για τους ξένους, για τους άλλους, τους
καλεσμένους… Αυτοί οι άλλοι και οι ξένοι είχανε πάντα προτεραιότητα.
Δικαιούνταν πάντα σοκολατάκια και ήτανε οι μόνοι δικαιούχοι χρήσης του
δωματίου-ψυγείου. Μικρή όταν ήμουνα –αλλά ούτε και τώρα- ποτέ δεν κατάλαβα,
γιατί για να φάω σοκολατάκια έπρεπε να μου τα προσφέρουν φανερά σε ένα ξένο
τέτοιο παγωμένο σαλόνι. Στο δικό μου τα προσφέραμε σε κάποιους άλλους ξένους (εκτός
από μένα) και πήγαινε λέγοντας! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Εκτός… εκτός εάν είχαμε γιορτή. Τότε κοντά στους ξένους
έπαιρνα κι εγώ ένα. Μόνο ένα όμως και εάν περίσσευε. Και εκτός… ναι, ναι! Έχει
κι άλλο εκτός. Εκτός εάν τα έκλεβα! Αλλά και πάλι δεν ήμουνα καλή σ’ αυτό.
Γιατί το τρίξιμο της πόρτας του σαλονιού ήτανε πολύ χαρακτηριστικό, όπως κάθε
πόρτας, σε κάθε σπίτι κι η μάνα μου με έπαιρνε χαμπάρι! Γιατί αυτό το τρίξιμο της
πόρτας, το άνοιγμα του ντουλαπιού, το σύρσιμο του συρταριού που το ξέρεις μόνον
εσύ και μόνον άλλοι δυο τρεις άνθρωποι μέσα στο ίδιο σπίτι, αυτήν την μυρωδιά
του παλιού παγωμένου και απομονωμένου δωματίου που αναδύεται από την χαραμάδα της
πόρτας και μόνο που περνάς απ’ έξω, αυτό που σαν κοινό μυστικό μοιράζεστε όλοι,
σχετικά με το πού βάζετε τις άδειες σακούλες από του σούπερ μάρκετ, είναι
πράγματα που συμβαίνουν σε πολλά εκατομμύρια ανθρώπους που έχουνε σπίτι. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Όλοι μεταλάβαμε από την ίδια σοκολατιέρα τα ίδια –κλασικά εικονογραφημένα-
πράσινα ακριβοθώρητα και υπερπροστατευμένα σοκολατάκια ΙΟΝ με το φουντούκι στη
μέση ή τα πιο πρωτοκλασάτα χρυσαφένια της Τζοκόντα, κυρία που τη γνωρίσαμε πριν
πάμε στον Λούβρο. Όλοι κοινωνήσαμε το ίδιο λικέρ μέντας ή από κράνα και βουτήξαμε
το δάχτυλο στο ίδιο βάζο για να φάμε το γλυκό του κουταλιού. Και όλους μας τρόμαζε
το παγωμένο δωμάτιο, γιατί καμιά φορά είχε σκεπασμένα με λευκά σεντόνια τα
έπιπλα για να μην λερώνονται. Κι αυτά στη φαντασία όλων των παιδιών τα βράδια
περπατούσαν σαν τα φαντάσματα, τα γαμψά νύχια του τραπεζιού θέλανε να
κατασπαράξουν όποιον έβρισκαν μπροστά τους, σαν να θέλανε να πιάσουν τον κλέφτη
που έβαζε χέρι στη σοκολατιέρα και ο καθρέφτης που ήταν κολλημένος στην πίσω
πλάτη του μπουφέ έκανε τα θηρία περισσότερα, και τα κρυστάλλινα ποτήρια
τσουγκρίζανε μεταξύ τους στην υγειά του φόβου, και οι πορσελάνες με τις βικτοριανές
φιγούρες θορυβούσανε μέσα στη νύχτα, γιατί τα ζωγραφισμένα άλογα ξεκολλούσανε
από τις κούπες και αλώνιζαν με τις άμαξες μέσα στο σαλόνι, κάτω από τις καρέκλες,
πάνω στο τραπέζι, πίσω από τις κουρτίνες, ανάμεσα τις πολυθρόνες, μέσα σε εκείνο
το παγωμένο, αποστειρωμένο και προστατευμένο δωμάτιο των εορτών.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Εγώ πιστεύω πως μας κοροϊδεύανε όλα τα έπιπλα και τα πιατικά
σε εκείνο το δωμάτιο, γιατί κάθε βράδυ στήνανε το δικό τους πανηγύρι, όταν όλοι
οι υπόλοιποι πηγαίναμε για ύπνο. Το θέμα είναι ότι κάποιοι δεν ξύπνησαν ποτέ
από εκείνο το αλλοτινό όνειρο, ενώ ορισμένοι άλλοι δεν κοιμήθηκαν καν όπως έπρεπε…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Όνειρα βαθιά…<o:p></o:p></span></div>
</div>
Constantinahttp://www.blogger.com/profile/10769800974412445102noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-1401314855928018497.post-35672981926571303302014-12-03T09:58:00.002+02:002014-12-03T09:58:56.218+02:00Γκρίζες ζώνες...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Σε ορισμένες περιπτώσεις δεν υπάρχει χρυσή τομή, μέση οδός,
λύση που να ικανοποιεί και τις δυο πλευρές. Δεν υπάρχει 50%-50%. Ούτε καν
99%-1%. Σε κάποιες περιπτώσεις τα πράγματα δεν μπορούν να είναι γκρίζα, δεν
σχοινοβατούν σε κόψεις ξυραφιού, δεν ισορροπούν στη δοκό του μεταίχμιου, δεν
έχουνε ενδιάμεσες καταστάσεις. Στο ερωτηματολόγιό τους μπορείς να συμπληρώσεις
απλά ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ. Μια γυναίκα δεν είναι ποτέ λίγο ή πολύ έγκυος, ένας
άνθρωπος δεν είναι λίγο ή πολύ παντρεμένος, ούτε λίγο ή πολύ πεθαμένος. Ή είναι
ή δεν είναι. Κάποια θέματα τα αποδέχεσαι όπως είναι, χωρίς αστερίσκους και
υστερόγραφα, δίχως υπομνήματα και επεξηγήσεις. Είναι έτσι. Το θες? Είναι αυτό.
Το δέχεσαι? Καλώς! Όχι? Άφησέ το! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Από την άλλη, το να αντιληφθείς ποια ακριβώς είναι αυτά που
δεν δέχονται εξαιρέσεις και σμιλεύματα, ποια δεν θέλουν στρογγύλεμα στις γωνίες,
είναι αρετή. Και φυσικά είναι το ήμισυ του παντός. Διότι είναι η λύση στο
πρόβλημα που ψάχνεις. Είναι η αρχή για να σταματήσεις να πιστεύεις πως υπάρχει
η μέση λύση και να αυτοβαυκαλίζεσαι και να πείθεις τον ευκολόπιστο εαυτό σου
πως μπορείς να συνδυάσεις εξ ορισμού ασυνδύαστες και ακραίες καταστάσεις, να γεφυρώσεις εν τη γενέσει τους
αγεφύρωτα χάσματα, να χτίσεις επάνω σε χαλάσματα, να ανακαινίζεις ετοιμόρροπα
σπίτια από τη στέγη αντί από τα θεμέλια. <o:p></o:p></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Είναι εκείνες οι στιγμές που σου απαγορεύουν να κάνεις
τέτοιες άσκοπες κινήσεις και που σου υπαγορεύουν να κόψεις σαν τον ομφάλιο λώρο
το δεσμό που σε κρατάει πίσω και δεν σε αφήνει να πας μπροστά. Το να βρεθείς σε
γκρίζα ζώνη δεν είναι το κακό. Το κακό είναι να κατασκευάζεις το γκρίζο εκεί
όπου δεν υπάρχει και κυρίως εκεί όπου δεν ταιριάζει. <o:p></o:p></span></div>
</div>
Constantinahttp://www.blogger.com/profile/10769800974412445102noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-1401314855928018497.post-13844218625223765012014-11-26T08:37:00.001+02:002014-11-26T08:37:22.343+02:00Self-άρω, άρα υπάρχω...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Είναι τρομερή ανάγκη τελικά: να θες να εκτίθεσαι ιδανικά.
Άψογα. Χωρίς κουσούρια. Όχι όπως ξυπνάς, αλλά μακιγιαρισμένος. Όχι όπως
αντιδράς (υπερβολικά), αλλά καμουφλαρισμένος. Με μια δόση ήπιας συμπεριφοράς.
Με πολλές ανάγκες να σε σπρώχνουν να φαίνεσαι ο φιλοσοφημένος της ζωής. Σαν να
διάβασες όλον τον Σταγειρίτη και τους προσωκρατικούς καλύτερα και από τον
καθηγητή που είχες στη φιλοσοφική. Αποδέχεσαι τις ρήσεις τους, τις ποστάρεις,
αρέσεις στους φίλους (?) σου που σου αρέσουν, και καλημερίζεις, καλησπερίζεις
και καληνυχτίζεις ολημερίς και οληνυχτίς και καθημερινά τους πάντες. Στο μεταξύ
τον γείτονα δεν τον μιλάς. Κι ας βλέπεις πρώτα εκείνον και μετά τον ήλιο.
Θαρρείς πως άλλοι πιο μακρινοί σε εκτιμούν, πιο πολύ από εκείνους που έχεις
δίπλα σου. Είσαι πιο αποδεκτός από τον </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">e</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-φίλο σου, γιατί η απόσταση και η
εικόνα που έχετε δημιουργήσει ο ένας για τον άλλον είναι ασφαλείς και δεν
πλήττονται. Δεν έχουν την τριβή της ρουτίνας. Ούτε τα νεύρα, τις κακές στιγμές,
τη θλίψη, αλλά και την κατάθλιψη που βιώνεις στο σπίτι σου. Δεν έχουν τα παραπανήσια
κιλά, το ασιδέρωτο μπλουζάκι, το απεριποίητο και αγουροξυπνημένο μουτράκι, το
κουρασμένο πρόσωπο, το γεμάτο σκοτούρες μυαλό, το άπλυτο κορμί, το φοράω ό,τι
βρω. Οι φωτό στα </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">social</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">media</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">είναι ρετουσαρισμένες. Το ίδιο και τα βιογραφικά...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Self</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-άρω, άρα υπάρχω. Αρέσω, άρα αξίζω. Η
λέξη “</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">selfie</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">” επιλέχθηκε ως «Λέξη της Χρονιάς» από το βρετανικό λεξικό της Οξφόρδης.
Κι αν το σημαίνον έχει γίνει αναπόσπαστο μέρος του λεξικού κάθε γλώσσας -ενδιαφέρουσα
παρατήρηση για έναν γλωσσολόγο- το σημαινόμενο
προμηνύει, αλλά και καταδεικνύει απίστευτες ενδείξεις για έναν ψυχολόγο:
Ένα ανελέητο κυνηγητό του καλύτερου πορτρέτου, το άγχος να περάσει στην
αθανασία η καλύτερη στιγμή της επιδειξιομανούς μου προσεκτικότητας για να
κραυγάσω σε όλους πως η εικόνα μου δεν είναι εύθραυστη, αλλά άσπιλη και
αμόλυντη. </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">In</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">vitro</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">φυσικά. Γιατί </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">in</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">vivo</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">όταν πληγώνεται από την παραμικρή μου αποτυχία, το πρώτο μου σφάλμα, την
υποψήφια αμφισβήτηση των ικανοτήτων μου, καταρρέω, πληγώνομαι, κλαίω, με
παίρνει από κάτω, θλίβομαι, καταθλίβομαι, συνθλίβομαι. Διέξοδος η </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">selfie</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, βάλσαμο το </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">like</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">. Πανάκεια τα μπράβο. Αλλά την
κατάθλιψή μου δεν την βλέπεις. Άλλωστε ξέρω καλά να την κρύβω πίσω από τσιτάτα
αποδεκτά, που τα ανεβάζω για να τα πιστέψω. Που ΑΝ τα πίστευα θα είχα
πραγματικούς φίλους και δεν θα τους πλήγωνα. Θα ήμουν καλύτερος πραγματικός
φίλος και όχι ιδανικός </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">e</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-φίλος, θα είχα </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">fan</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">club</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> γιατί θα με ακολουθούσανε όσοι με
αγαπούσανε και όχι οι επίπλαστοι </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">followers</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, γιατί θα έκανα πράξη τα όσα ανεβάζω
περί ζωής και δύναμης να ξεπεράσω τα δύσκολα και δε θα έπασχα από κατάθλιψη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Στην εποχή της απαξίωσης των αξιών, η αξία μου εξαργυρώνεται
με </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">like</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">. </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Photoshop</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">retouch</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">και </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">share</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">είναι μόλις τρεις αξίες που
καλλιεργούν τον εγωκεντρισμό μου σε μια εποχή που η κοινωνία μου έχει
περισσότερο από κάθε άλλη εποχή ανάγκη την αλήθεια και την αλληλεγγύη, τη
συλλογικότητα και τη συνεργασία. Ο αγώνας της ζωής μου αντί να έχει στόχο να
γίνει σημαντικός για τον εαυτό μου, προσπαθεί απλά ώστε να αποσπάσει τη αποδοχή
των άλλων, και αντί να γίνω ουσιαστικά σημαντικός για εκείνους, προβάλλει την
αψεγάδιαστη αποδοχή μου από τους άλλους για να νιώσω σπουδαίος. Επιφάνεια, αλλά
όχι διαφάνεια. Το τι είμαι, από το τι δείχνω ότι είμαι και το τι θα ήθελα να
είμαι απέχει, όσο η μινιμαλιστική βιτρίνα του </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">illustration</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">στο πολυώροφο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Mall</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">από το τη βιοτεχνία της Καμπούλ, όπου
ράβονται τα πανάκριβά μου ρούχα με μεροκάματο τιμής ισάξιας κατά τι κατώτερου
του μονοδόλλαρου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Πέρα από την αδιαμφισβήτητη προσφορά στην </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">web</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">κοινωνία αυτών των </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">media</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, η κυρίαρχη ελλοχεύουσα
πραγματικότητα λέγεται θλίψη, μειωμένη αυτοεκτίμηση, αυτοϋποτίμηση, ναρκισσισμός
και πραγμάτωση ενός πανάρχαιου αρχέτυπου, αυτού του Πυγμαλίωνα. Τα social media
σου χαρίζουν το εξαιρετικό προνόμιο να σου δίνουν βήμα, βάθρο, βάρος σε αυτό
που είσαι. Ή που θα θελες να είσαι? Βγαίνει ένα ψώνιο από μέσα σου. Ένα εγώ κεντρικό.
Σαν τον ήλιο. Λάμπει και θέλει να είναι αυτόφωτο και να φωταγωγεί τους άλλους. Φωνάζει:
«Κοιτάξτε με τι κάνω, πού πήγα, τι είδα!»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Στόχος είναι να γίνεις δημοφιλής, παίρνοντας μέρος σε μία
ανταγωνιστικότητα που καλλιεργείται με κάθε τρόπο: στην εικόνα, στα βιογραφικά,
στο πόσο θαρραλέος είσαι να αντιμετωπίζεις τα δύσκολα της ζωής σε σχέση με τους
«άλλους». Κι ας είσαι δειλός. Και δίνεις τόσο απλόχερα προσωπικές πληροφορίες
και δεδομένα σου που σε άλλες εποχές θα διευκόλυνες πολύ το </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">FBI</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">! Επιπλέον, ο λόγος που κοτσάρεις
στην εικόνα σου δεν είναι δικός σου. Απλά αναπαράγεις λεγόμενα των άλλων,
υποβιβάζεις τον λόγο σε εικόνα και γίνεσαι ένα κακέκτυπο ψευδούς εαυτού που
ούτε εσύ ο ίδιος αναγνωρίζεις στον καθρέπτη και που αν καθίσεις να διαλογιστείς
μαζί του πραγματικά, θα δεις πως το κυνηγητό της ωραίας σου εικόνας δεν είναι
αιτία, αλλά απλά ένα σύμπτωμα, και πως, όπως σε κάθε εποχή, έτσι και τώρα
κυριαρχεί μια επιδημία. Τώρα, δε λέγεται λοιμός, αλλά ναρκισσισμός</span> <b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια, και συ τα δέχεσαι με απελπισία,
αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις. Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει, τον
έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών, τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα Εύγε…<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">O</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">tempora!</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">O</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">mores!</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Constantinahttp://www.blogger.com/profile/10769800974412445102noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-1401314855928018497.post-66477953739940811062014-11-19T00:23:00.000+02:002014-11-19T00:23:03.748+02:00Σαλάτα (τα) έκανα πάλι…<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Το <span lang="EN-US">fast</span>-<span lang="EN-US">food</span><span lang="EN-US"> </span>το σιχαινόμουν πάντα, αν και
οξυμόρως το <span lang="EN-US">food</span><span lang="EN-US"> </span>μου ήτανε πάντοτε <span lang="EN-US">fast</span>. Θες επειδή δεν μ’
ενδιέφερε ποτέ η μαγειρική και την έβλεπα σαν χάσιμο χρόνου (πάντα βιαζόμουνα,
γιατί είχα άλλες δουλειές και προτεραιότητες), θες επειδή βολευόμουνα με το
έτοιμο που πάντα κάποιος καλός άγγελος μου ετοίμαζε, θες επειδή τη μάνα μου δεν
τη λες και Λωξάνδρα στις μαγειρικές της ικανότητες (είναι συγκεκριμένα τα απαράμιλλα
φαγιά της)...? Ό,τι θες! Και αντί όσο μεγάλωνα να μαγειρεύω αναλόγως πολύ και
ωραία ή πολύ ωραία, η δουλειά μου έγινε αντιστρόφως ανάλογη του μαγειρικού μου
μερακίου. Και από κει που, όταν ήμουν
φοιτήτρια, μάζευα και μαγείρευα για όλους τους αναξιοπαθούντες άντρες
φίλους μου (ορφανοί, με μάνα μακριά στα ξένα, με οικογενειακές ρήξεις ή συρράξεις και ανικανότητες μαγειρικές,
οικονομικές και τα συναφή), λες και ήμουν το βαδάσειο ίδρυμα, βρέθηκα μεσούσης
της καριέρας μου (με τα δεδομένα ότι συνταξιοδοτούμαι στα 35 έτη, έτσι? Μην αρχίσουν
οι δυσοίωνες προβλέψεις απ’ τις Κασσάνδρες !) να τρώω στο πόδι, από υποχρέωση
και ίσα για να στέκομαι όρθια. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Αυτά αντί προλόγου. Διότι το
κυρίως θέμα είναι ότι τώρα με αρέσει να μαγειρεύω. Άρχισα να βρίσκω νόημα και
κυρίως να χρησιμοποιώ, εκτός από μπόλικο κρεμμύδι, πάρα πολλή αγάπη! Κάποιοι
λένε (όπως ο φίλος μου ο Σπύρος) ότι όσο γερνάει ο άνθρωπος το ρίχνει στη
μαγειρική και στην κηπουρική. Για το πρώτο συμφωνώ. Για το δεύτερο δε συμφωνεί η
κηπουρική. Διότι πράγματι κανένα λουλούδι και κανένα ζαρζαβάτι δε θέλει να το
πιάσω στα χέρια μου! Η μόνη σχέση που έχω με τα φυτά είναι ότι μου αρέσει να
(τα) βοσκάω! Σπεσιαλιτέ μου είναι οι σαλάτες. Ποτέ δεν κάνω μία ίδια με την
προηγούμενη φορά. Πάντα αλλάζω τις αναλογίες, τα σαλτσοειδή περιχύματα, τους συνδυασμούς
των υλικών, τις ποσότητες και τα ποσοστά συμμετοχής των λαχανικών επί του όγκου
της σαλατιέρας κ.ο.κ. Ρίχνω, ρίχνω, ρίχνω ό,τι βρω διαθέσιμο στα ντουλάπια και
στο ψυγείο. Κάποια στιγμή μάλιστα ένας από τους συγκατοίκους μου μου είχε πει
πως δε βλέπει να λείπει απολύτως τίποτε άλλο μέσα από τη γαβάθα πλην του <span lang="EN-US">skip</span><span lang="EN-US"> </span>που
είχαμε στο μπάνιο!!! Ακόμη κι αν ήξερα πως είχε δίκιο, συνέχιζα ακάθεκτη τους συνδυασμούς
υλικών και για <span lang="EN-US">dressing</span><span lang="EN-US"> </span>με τέτοια μαεστρία σαν τρελός επιστήμων μέσα στο εργαστήρι
του, αλλά είχα τη δέουσα υπευθυνότητα να ειδοποιήσω <span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 115%; text-align: left;">τον
συγκάτοικο </span>πως αν ακούσει κανένα «ΜΠΑΜ!»
στην κουζίνα θα είναι σίγουρα από κάποια χημική αντίδραση υλικών που δεν έπρεπε
να γίνει… μέσα στη γαβάθα!</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Η μαγειρική είναι τέχνη, λέει,
και η ζαχαροπλαστική επιστήμη! Δεν πολυσυμφωνώ και από όσα διαβάζω τελευταία,
αν οι χημικές αντιδράσεις δε γίνουν εκρηκτικές στην κουζίνα, θα γίνουν σίγουρα
στα στομάχια μας και γενικά στο σώμα μας και δη βίαια. Το τι θα φας, ποια ώρα,
πόσο θα το μασήσεις, με τι τροφές θα το συνδυάσεις είναι ερωτήματα που δε
βρίσκουν απάντηση απλά στους επιτρεπτούς γευστικούς συνδυασμούς σύμφωνα με τη
γευσιγνωσία, αλλά στους επιτρεπτούς συνδυασμούς σύμφωνα με την ιατρική και δη
την προληπτική. Ποιος να τολμήσει να ξεστομίσει ότι το αγελαδινό γάλα είναι η
μεγαλύτερη διαφημιστική απάτη όλων των εποχών και πως είναι ό,τι χειρότερο για
τον οργανισμό μας? Ποιος να υπερασπιστεί τις πρωτεΐνες των φύτρων που ξεπερνούν
σε ποιότητα ενίοτε και σε ποσότητα τις αντίστοιχες ζωικές? Ποιος να σου ανοίξει
τα μάτια ότι σε απλές τροφές βρίσκονται ελιξίρια ζωής και όχι στα προϊόντα των
φαρμακευτικών? Και μην αρχίσει ο καθείς τις
εξυπνάδες τύπου «ο τάδε δεν κάπνιζε, δεν έπινε, ασκούνταν συστηματικά, αλλά μας
άφησε χρόνους στα εννιά του» (!!!) ή αντιστρόφως «ο δείνα και κάπνιζε και έπινε
και ποτέ του δεν γυμνάστηκε και ξεπέρασε σε ηλικία τον Κριαρά», διότι την
απάντηση την ξέρει αναμφιβόλως πέρα από τις μοιρολατρικές δοξασίες.<o:p></o:p></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Δε μιλάμε λοιπόν. Έχουμε άλλωστε
τόσα άλλα να πούμε! Με <span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 115%; text-align: left;">«πράσ(σε)ιν'
ά-λογα» </span>θα ασχολούμαστε τώρα?</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p></o:p></div>
</div>
Constantinahttp://www.blogger.com/profile/10769800974412445102noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-1401314855928018497.post-72354364176749778222014-11-12T00:05:00.000+02:002014-11-12T15:10:24.923+02:00Αντικείμενα vs Υποκείμενα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μην το κόβεις! Είναι κρίμα. Λύσ’ το. Μην το πετάς. Άσ’ το!
Μπορεί να σου χρειαστεί. Μην το σκίζεις. Ωραίο είναι. Κράτα το! Μάθε να εκτιμάς
ακόμη και την ύπαρξη των πραγμάτων. Των αντικειμένων. Των «σπάγκων»... <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Υπάρχουν τα πράγματα? Πώς γίνεται να υπάρχει κάτι, όταν δεν
αναπνέει. Υφίστανται τα αντικείμενα? Εάν υφίσταντο θα λέγονταν υποκείμενα. Και
αυτά που ενεργούν, γιατί λέγονται υποκείμενα? Σε ποιον υπό-κεινται. Αφού
ενεργούν. Έχουν νου, γνώση, γνώμη, κρίση, ένσταση, ένταση, τάση και υπόταση
καμιά φορά. Μήπως υπό-κεινται στα αντι-κείμενα? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τα αντικείμενα δεν σκέφτονται, απλά χρησιμεύουν. Χρησιμεύουν,
άρα υπάρχουν? Τα αντικείμενα συνδέονται με τις ζωές όλων μας. Και να μην είσαι
φετιχιστής, θα συγκινηθείς, εάν ανακαλύψεις πως η μαμά σου κράτησε τις πρώτες
σου ζωγραφιές από το νηπιαγωγείο, θα κοντοσταθείς, όταν ψάχνοντας κάτι άλλο, θα
ξεθάψεις εκείνο το φουτεράκι που φορούσες στην Α’ του Δημοτικού και με το οποίο
πόζαρες σε κάτι ξεθωριασμένες φωτογραφίες, θα κάνεις </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">flash</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">back</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">σαν πιάσεις στα χέρια σου μια παλιά
σου κούκλα, ένα ξεχαρβαλωμένο αυτοκινητάκι. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ενδεχομένως σε φάσεις οικονομικής δυσπραγίας να τα
επαναχρησιμοποιήσεις εσύ ή κάποιος γνωστός σου. Τα πράγματα είναι πράγματα.
Είναι υλικά και ψυχή δεν έχουν. Ψυχή τα δίνουμε εμείς, γιατί τα μπλέκουμε στην
καθημερινότητά μας, με άλλα λόγια στη ζωή μας και τα κάνουμε επεκτάσεις της
έωλης ύπαρξής μας από ανάγκη να αισθανθούμε πως κουβαλάμε ιστορία, γιατί
αποκτήσαμε, χτίσαμε, αγοράσαμε, δημιουργήσαμε και άρα… Υπήρξαμε!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Όμως η επικινδυνότητα να γυρίσει όλο αυτό </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">vice</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">versa</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> δεν είναι μικρή: <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Να σε κρατάει δέσμιο ένα παλιό παλτό στη ντουλάπα που με
μαθηματική ακρίβεια δεν θα ξαναφορέσεις ποτέ, μα μόνο χώρο στα λίγα πολύτιμα
τετραγωνικά του μικρού σου διαμερίσματος πιάνει. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Να σου στριμώχνουν την άνεση στην αποθήκη σου στοιβάζοντας
ένα ανάπηρο παρελθόν μιας κολλημένης ζωής σε παρωχημένες ευτυχίες πράγματα
τραυματισμένα και λειτουργικά ευνουχισμένα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Να σε εγκλωβίζει η τράπεζα σε τέσσερα ντουβάρια μιας
υποθηκευμένης επίπλαστης ευτυχίας που μπερδεύτηκε στο εγκεφαλικό σου λεξικό και
σύγχυσε τις έννοιες «σπίτι» και «σπιτικό» που γεννάει ο φόβος των απλήρωτων
δόσεων που επί της ουσίας είναι ανεκπλήρωτων ανθρωπίνων σχέσεων… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και οι αντίλογοι πολλά θα πουν. Οι εύθικτοι πολλά θα
ισχυριστούν. Και κατά βάθος όλοι ξέρουμε πως τελικά ούτε δυο μέτρα δε μας
αναλογούν. Ωστόσο θα διεκδικήσουμε τους κόπους και τους μόχθους μιας ζωής: ένα
κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μας, ένα κομμάτι γης για τα γεράματα, μια μικρή
παρακαταθήκη για τα παιδιά μας και τέλος πάντων υπάρχουν «εκείνοι» που
προτιμούν να κλαίνε μέσα σε μια λιμουζίνα, παρά να γελάνε πάνω σε ένα ποδήλατο,
αλλά και οι «άλλοι» που ισχυρίζονται ότι οι άνθρωποι φτιάχτηκαν για να
αγαπιούνται και τα πράγματα για να χρησιμοποιούνται και πως ο λόγος που ο
κόσμος βρίσκεται σήμερα σε χάος, είναι επειδή τα πράγματα αγαπιούνται, και οι
άνθρωποι χρησιμοποιούνται!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το χειρότερο είναι τα λόγια σου να λένε αυτό που λένε και οι
«άλλοι», αλλά η ψυχή σου να μην έχει αποδεσμευτεί ποτέ από αυτό που προτιμούν
«εκείνοι». Δεν είναι κακό! Αλλά παραδέξου το! <o:p></o:p></span></div>
</div>
Constantinahttp://www.blogger.com/profile/10769800974412445102noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-1401314855928018497.post-74263593974199390872014-11-05T00:50:00.002+02:002014-11-05T07:49:05.105+02:00Τρεις Εποχές…<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τα παιδιά της εποχής μου <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">δε μεγαλώσανε με corn flakes, αλλά με παπαρίτσες, με ψωμιά δλδ
ή φρυγανιές Βοσινάκη βουτηγμένα στο γάλα και πασπαλισμένα με ζάχαρη κρυσταλλική…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τα παιδιά της εποχής μου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">αν και βρίσκουν </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">cult</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> τις ταινίες του Στάθη Ψάλτη, τις
έχουνε δει όλοι ανεξαιρέτως και πέρασαν σίγουρα από το </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">video</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">club</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> της γειτονιάς τους να νοικιάσουν το
«Ρόδα, τσάντα και κοπάνα», σιγοτραγούδησαν το «Με λένε Αλέξη, σε λένε Σοφία»
και κοροϊδεύουν Γαρδέλη ή Πάνο Μιχαλόπουλο όποιον βλέπουνε σήμερα με μπουφάν και σηκωμένα
τα μανίκια ως τον αγκώνα…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τα παιδιά της εποχής μου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">δεν είχανε </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">youtube</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, αλλά ένα κασετοφωνάκι -έστω και της κακιάς ώρας- και,
όταν άκουγαν ένα τραγούδι που τους άρεσε, πατούσανε το </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">rec</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">κι εκείνο έγραφε μαζί με το τραγούδι,
παράσιτα, διαφημίσεις, και εκφωνήσεις…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τα παιδιά της εποχής μου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">ακούνε </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Europe</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">και </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Final</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Countdown</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">και έχουνε εικόνα του Γκάλη, του
Γιαννάκη και των άλλων παιδιών να σηκώνουν κύπελλο. Ακούνε Ρακιτζή και «Πες πως
δε με γνώρισες ποτέ» ή Τρύπες και Ξύλινα Σπαθιά</span> και <span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">techno και σαν ελατήρια σηκώνονται να
θυμηθούνε τα παλιά πάνω στην πίστα με τα «άλλα παιδιά» της εποχής τους και σαν
αρμός ο συνειρμός και ο ρυθμός ενώνει τους πιο αταίριαστους (τον καιρό του
σχολείου)… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τα παιδιά της εποχής μου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">έχουνε ως </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">terminus</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">post</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">quem</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">νεότητας την έναρξη </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Mega</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">και </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Antenna</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">και θυμούνται τον Νικόλα Βαφειάδη ως
ανταποκριτή στον πόλεμο του Περσικού, ακούνε από Σοφία Αρβανίτη «Αυτό το
καλοκαίρι» και «Αχ Αλή Μπαμπά» από τον Σάκη Μπουλά και αυτομάτως το «το </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">mega</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">θυμάται» (!!!) και γνωρίζουν όλα τα
σενάρια από τις Τρεις Χάριτες και τις ατάκες από τους Απαράδεκτους… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τα παιδιά της εποχής μου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">έχουνε όλα εκτυπωμένες φωτογραφίες με μια τούρτα στη μέση και
τριγύρω κορίτσια και αγόρια ντυμένα με δίχρωμα μπουφάν </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">fly</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, χακί ή μαύρο, με πορτοκαλί
επένδυση, παπούτσια </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">martens</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, τραχτεράκια ή μπότες </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">W</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">ehrmacht, πουκάμισα με βάτα και μαλλί
κοκοράκι στη φράντζα ή χαίτη ή καπελάκι…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τα παιδιά της εποχής μου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">δεν έκαναν αναπάντητες, ούτε είχαν </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">skype</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">emoticons</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">και </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">stickers</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">στο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">viber</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">ή στο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">fb</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, αλλά έκαναν τηλεφωνικές φάρσες με
την ασφάλεια που έκρυβε η μη αναγνώριση κλήσης, έγραφαν γράμματα ανώνυμα στους
παιδικούς τους έρωτες, έστελναν ραβασάκια, και
καρδιοχτυπούσαν στα παγκάκια χωρίς να πηγαίνουν απ’ τα 14 την γκόμενα
στον μπαμπά και στη μαμά…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τα παιδιά της εποχής μου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">παίζανε στις γειτονιές τζαμί, ψείρες, αγαλματάκια και
ζωγράφιζαν με αριθμούς τα πλακάκια του πεζοδρομίου με σπασμένο κεραμίδι και δεν
κλεινόντουσαν πίσω από έναν υπολογιστή ολημερίς στο σπίτι παίζοντας </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">bro</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τα παιδιά της εποχής μου </span><br />
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">πετούσανε τα νεογιλά επάνω στα
κεραμίδια κάνοντας ευχές για καινούργια δόντια, είχανε </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">bibibo</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> και παίζανε «σπιτάκια» και «μαγαζιά»…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τα παιδιά της εποχής του μπαμπά μου όμως<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">δεν είχανε ραδιόφωνο, αλλά κάνανε καντάδες, ούτε </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">martens</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">είχανε, αλλά φορούσανε
γουρουνοτσάρουχα, ούτε κοκοράκι, χαίτη ή καπελάκι το μαλλί είχανε, αλλά
κουρεύονταν γουλί, ούτε ο Ρακιτζής τους ενώνει, αλλά σίγουρα ο Καζαντζίδης και
ο Νίκος Ξανθόπουλος τους θυμίζει κάτι γονείς που ξενιτεύτηκαν στη Γερμανία -άλλοι
με όνειρα και άλλοι με εφιάλτες- ούτε </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">bibibo</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">είχανε, αλλά κούκλες χειροποίητες, ούτε μπάλες του </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">basket</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">είχανε, αλλά μπάλες από τη φούσκα του
γουρουνιού…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Όμως τα παιδιά της εποχής του μπαμπά μου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">σπούδασαν κατ’ εξαίρεσιν και πολλά από αυτά βολεύτηκαν στο
δημόσιο χωρίς ιδιαίτερες αξίες και ικανότητες και μάλιστα κάποια από αυτά με
ελάχιστη εργασία! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τα παιδιά της εποχής μου όμως<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">μεγάλωσαν με το όνειρο του «χρυσού βραχιολιού» που σου
χαρίζει το πολυπόθητο χαρτί του πανεπιστημίου, την φενάκη ταύτισης τριτοβάθμιας
εκπαίδευσης και επαγγελματικής αποκατάστασης, την γκιλοτίνα και την ρετσινιά της
αποτυχίας των πανελληνίων, τα λάθος κίνητρα περί εκπαίδευσης υψηλόβαθμης, τη
σύγχυση μεταξύ παιδείας και εκπαίδευσης καθώς και περί παραγωγικότητας ανάμεσα
στον πρωτογενή και τον τριτογενή τομέα, και σήμερα στην πιο παραγωγική φάση της ζωής τους έχουνε
καταδικαστεί να είναι άνεργα ή άεργα και να ζουν «εις βάρος» της προηγούμενης
γενιάς, πόσω δε μάλλον της επόμενης, «έργο» που ξεκίνησε η προηγούμενη…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Άντε τώρα να διαλέξεις εποχή και να ισχυριστείς αν και ποια
ήταν η καλύτερη…<o:p></o:p></span></div>
</div>
Constantinahttp://www.blogger.com/profile/10769800974412445102noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-1401314855928018497.post-34921035074379379092014-10-29T00:02:00.000+02:002014-10-29T00:02:41.479+02:00Κατά λάθος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Καλημέρα Κωνσταντίνα!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Καλημέρα Γιάννη!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Τι κάνεις?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Λάθη!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-!!!!!!... ε ωραία! Κάνεις λάθη, άρα υπάρχεις!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Αμ δεν υπάρχω! Με τόσα λάθη ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΩ λέμε…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Διότι το λάθος ως νοήμων άνθρωπος το κάνεις μια φορά! Οι
αρχαίοι άλλωστε το δις εξαμαρτείν δεν το συγχωρούσαν! Πού να γνώριζαν εμένα που
κάνω μονίμως λάθη! Από τότε που γεννήθηκα! Κατά συρροή λάθη! Και δις και τρις
και τετράκις και πεντάκις και πολλάκις εξαμαρτείν! Κοινώς: η ζωή μου ένα λάθος!
Ποσάκις εξαμαρτείν να μου συγχωρήσει κανείς για το ίδιο θέμα όμως στο ίδιο μου
το πρόσωπο? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και μικρή έκανα λάθη. Και απροσεξίες. Όχι πολλές, αλλά καλές!
Ξέρω βέβαια κάποιους χειρότερους από εμένα: έναν που είχε πέσει, «κατά λάθος»,
μέσα στον ασβέστη, όταν ήτανε μικρός, και χάρισε ατελείωτες ώρες αγωνίας στη
μάνα του έξω από τον οφθαλμίατρο, ξέρω έναν άλλον που πασαλείφθηκε με γύψο και
μετά βούτηξε «από απροσεξία» στα νερά και χρειάστηκε να τον κατεδαφίσουνε, αφού
χτίστηκε και στέριωσε νωρίτερα από της Άρτας το γιοφύρι. Ξέρω «εμένα», το
λελούδι, που στα δύο μου χρόνια είχα ανακαλύψει τον τενεκέ με το λάδι και την
αντλία μαζί και έκανα «άθελά μου» τα έπιπλα της κουζίνας μαζί με το χαλί «χάλι»
μαύρο και βαρκούλες στον ωκεανό, και μια άλλη φορά που ανακάτεψα όλα τα βάζα
που είχαν ρύζι, φασόλια, φακές, μακαρόνια και αλεύρι (στο πάτωμα επίσης). Κάτι
σε ιμάμ μπαϊλντί στο πιο λευκό του…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Λάθη δλδ όλοι κάνουμε. Και λάθος κινήσεις και λάθος
χειρισμούς. Οι φράσεις κλισέ του τύπου «Λάθη όλοι κάνουμε», «τα λάθη είναι για
τους ανθρώπους» ή η κάτω από τα δόντια δικαιολογία «κατά λάθος», «από
απροσεξία», «αφαιρέθηκα», «μου διέφυγε», «δεν το πρόσεξα», </span><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 12pt; line-height: 115%; text-align: left;">«εκ
παραδρομής» </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">και όλα τα συναφή για
κάποιο λόγο υπάρχουνε </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">και τις έχει
ξεστομίσει λίγο πολύ ο καθένας, μία, δύο ή πολλές φορές στη ζωή του.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Άλλωστε το λάθος, λένε οι καλλιτέχνες, είναι ανώτερο της
τέχνης, ενώ για τους γλωσσολόγους το λάθος προηγείται αυτού που ονομάζουμε
πάθος στη γραμματική και εκείνο στο οποίο χρωστάμε την εξέλιξη της γλώσσας.
Γενικά ωστόσο η στάση μας απέναντι στα λάθη, αφού ορίζονται ανθρώπινα και ως εκ
τούτου μοιραίως αναπόφευκτα, είναι ή πρέπει να είναι επιεικής, να μην είναι
τουλάχιστον αφοριστική και η συγχώρεση να έπεται του εύλογου θυμού που ακολουθεί
μετά από τη διάπραξή τους? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Διότι υπάρχουν λάθη και «λάθη»! Υπάρχουν λάθη που δεν
κοστίζουν ακριβά, υπάρχουν και λάθη που κοστίζουν μια ζωή, δυο ζωές, ολόκληρες
γενιές. Υπάρχουνε λάθη που μπορεί να συγχωρεθούν, αλλά το ζητούμενο ίσως δεν είναι
η συγχώρεση ή η αγνόηση. Γιατί συγχωρώ δε σημαίνει δε θυμάμαι, αλλά ότι θυμάμαι
χωρίς να πονάω! Κι όταν τα λάθη συμβαίνουν από απροσεξία, από αφηρημάδα ή εκ
παραδρομής κουβαλούν άλλοθι. Εάν είναι εσκεμμένα όμως... τι κουβαλούν πέρα από
τύψεις σε αυτόν που τα έπραξε? Επιπλέον, άλλο το λάθος που διορθώνεται με δυο
σταγόνες μελάνι και άλλο το λάθος που «διορθώνεται» χύνοντας κανείς πολλές
ρανίδες αίμα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τέλος πάντων! Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω! Γι’ αυτό
βάλλομαι εναντίον εμού! Γιατί ώρες ώρες μόνο την καμπούρα του μπροστινού μου βλέπω
και όχι τη δική μου και κάποιες «άλλες ώρες» αισθάνομαι ότι στις φλέβες μου δεν
κυλάει αίμα, αλλά μελάνι κόκκινο!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Συγνώμη! Κατά λάθος… <o:p></o:p></span></div>
</div>
Constantinahttp://www.blogger.com/profile/10769800974412445102noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-1401314855928018497.post-44353359475924924532014-10-22T00:03:00.000+03:002014-10-22T00:03:08.122+03:00Κάποιο άγαλμα που μ’ είδε...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αυτά τα αγάλματα καμιά φορά τα λυπάμαι που μένουν μέσα στην
ακινησία την αιώνια, βρέξει, χιονίσε! Είχα πάντοτε την απορία πώς δεν πάσχουν
από αυχενικό! Δεν έχω δει κανένα άγαλμα με κολάρο ωστόσο, ούτε να τρέχει για
φυσικοθεραπείες και βελονισμό. Στέκονται απλά σαν στήλες άλατος. Λες και
έμειναν ενεοί από κάποια έκπληξη που έπαθαν! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αν το καλοσκεφτείς, μπορεί και να έπαθαν: κι ο Κασομούλης με
το μποτιλιάρισμα της Αγγελάκη, και ο Μέγας Αλέξανδρος στην παραλία χαζεύοντας
προς Ανατολάς ό,τι κακό συναπάντημα μαζεύει ο βρόμικος πια Θερμαϊκός, και ο
ναύαρχος Βότσης λίγο πιο κάτω προς Δυσμάς επιβλέποντας τους νεαρούς στα
καφωδεία της παραλιακής, και ο Χρυσόστομος Σμύρνης στην Αγίας Σοφίας μαλώνοντας
τον κόσμο που σύνδεσε το όνομά της με την κατανάλωση!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Άλλωστε, είναι να μην εκπλήσσεσαι όταν σε αναγνωρίζουν μετά
θάνατον και ακόμα χειρότερα όταν δε σε γνωρίζουν καν οι διαβάτες και σε
προσπερνάν αδιάφορα? Έφυγαν με τις χειρότερες προϋποθέσεις, κι εμείς με το
στανιό να τους ανα-στήσουμε και να τους στήσουμε στο κέντρο μιας άδειας
πλατείας. Ή στον τοίχο! Τον Μεγαλέξανδρο χωρίς τον Ηφαιστίωνα από δίπλα, τον
Κασομούλη να αναζητά τη Φιλική που μετατράπηκε σε Εχθρική, τον Βότση να ψάχνει
για θωρηκτά χωρίς την επέλαση του δωδεκάποντου σε γαμογκαλά συνεστιάσεις, και
τον Χρυσόστομο Σμύρνης να απορεί που ο κόσμος πλέον «συνωστίζεται» για άλλους
λόγους και ψάχνει τη σωτηρία του στη φυγή που χαρίζει το </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">shopping</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">και όχι η Ελλάδα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Κόπτεται ο Νεοέλληνας για την ένδοξη πατρίδα του και το
ενδοξότερο παρελθόν του, υπονομεύοντας η παντελής άγνοιά του το μέλλον του.
Περηφανεύεται για τη γλώσσα του, κι ας την κατακρεουργεί ως ορκισμένος
ανορθόγραφος. Κοκορεύεται για την ιστορία του, αλλά την αγνοεί. Ζητάει πίσω τα
αρχαία αγάλματα που του ανήκουν, αλλά τους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία
τα περιφρονεί. Επικαλείται προσωπικότητες-σύμβολα των οποίων τον βίο και την
πολιτεία δεν κατανοεί, αλλά κάποιοι του
γέμισαν το κεφάλι με περισσό εγωισμό, μετατρέποντας τον πατριωτισμό σε
εθνικισμό να βαφτίζει τα παιδιά του με αρχαιοελληνικά ονόματα, να ζωγραφίζει
ανεξίτηλα με </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">tattoo</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">στο
σώμα του πανοπλίες και σάρισες και να μισεί αλλόθρησκους, αλλόφυλους και
αλλοεθνείς!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο Αιγέας συνδέθηκε απώτερα με την Aegean, ο Ίκαρος με τον
εκδοτικό οίκο, ο Δαίδαλος έγινε απλώς συνώνυμο του περίπλοκου, και ο Σίσυφος του
επίμοχθου έργου. Προσωπικότητες που δε συναντήθηκαν ποτέ στα σοκάκια της
ιστορίας ή που υπήρξανε άσπονδοι εχθροί, συμφιλιώθηκαν σε γωνίες οδωνυμίων,
όπως ο Αριστοτέλης με τον Τσιμισκή, και
ο Ευριπίδης με τον Αριστοφάνη!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τα αγάλματα και οι ονοματοδοσίες είναι οι τύψεις που κυνηγούν
την κοιμισμένη κυρίως –ίσως καμία φορά από σπόνδα ξάγρυπνη- συνείδηση ενός λαού,
όταν στριφογυρίζει βασανιστικά στα αιματοβαμμένα του σεντόνια. Είναι πληγωμένες
εξεγέρσεις και τσαλαπατημένα φρονήματα, εθνικά ή μη, κυρίως όμως εθνικιστικά.
Κατάλοιπο απόκοσμο, σαν έρχεται από το ξεθωριασμένο παρελθόν και διεισδύει τόσο
βαθιά στο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">DNA</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, γενεές δεκατέσσερις. Εξιλέωση, από προσωπικότητες-σύμβολα, που για
άλλους είναι απλά «κάτι αγάλματα»: αρχαία, νέα, ύστερα! Για άλλους όμως κόποι
και βραβεία ζωής, όπως για τον Απάρτη, τον Μουστάκα, τον Καλεβρά ή για τον Δημητριαδη
τον Αθηναίο.<o:p></o:p></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Constantinahttp://www.blogger.com/profile/10769800974412445102noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-1401314855928018497.post-46067085866043130612014-10-15T00:42:00.000+03:002014-10-15T00:42:28.923+03:00Σουλάτσα...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η αδυναμία είναι λύτρωση και δέσμευση. Απελευθερώνει το εγώ
σου και σε υποτάσσει στην υπηρεσία κάποιου άλλου. Τον κοινωνείς και τον
μεταλαμβάνεις σαν να είναι ο άλλος εσύ και εσύ ο άλλος. Δεν γίνεσαι
εγωκεντρικός. Έχεις και κάτι «άλλο» να σκεφτείς έξω από εσένα. Ωστόσο είναι και
δεσμά. Είναι σαν το λουρί που αισθάνεται ο σκύλος πως έχει στο λαιμό του, όταν
θέλει να τρέξει και να γαβγίσει. Τότε, που νιώθει πως έχει δύναμη να φοβερίσει
τον εχθρό, να του δείξει τα δόντια του και να του θυμίσει τη δύναμη που έχει.
Μα το λουρί τον κόβει. Του λέει «γύρνα πίσω! Μέχρι εδώ μπορείς!».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Έτσι είναι οι
αδυναμίες σε αυτόν τον κόσμο. Όσο ανεξάρτητος κι αν νιώθεις, όσο δυνατός για να
κάνεις το «δικό σου», τη ζωή σου, τα πρέπει σου, το πρόγραμμά σου, να δείξεις
τα δόντια σου και το κοφτερό σου μυαλό, κάτι υπάρχει που σου θυμίζει πως δεν
μπορείς να του πεις «όχι», πως δεν μπορείς να προχωρήσεις χωρίς να εκπληρώσεις
την επιθυμία του αφεντικού-αδυναμία σου. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το «όχι» συνθλίβεται όπως το κύμα επάνω στα βράχια. Το «ναι»
είναι το πασαπόρτι που θα σε περάσει στην ομορφότερη φάση της μέρας σου, ακόμη
κι αν υποθηκεύει το μέλλον σου. Οι αδυναμίες (στη σοκολάτα, στον τζόγο, στον
έρωτα, στο θερμιδογόνο φαγητό, στο παιδί σου, στους γονείς σου...) δεν είναι κακό να υπάρχουν, απλά είναι
καταστροφικές, αν κυριαρχήσουν πάνω από το προσδόκιμο ζωής τους… <o:p></o:p></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και δυστυχώς ή ευτυχώς ο άνθρωπος δεν ξεχειλίζει μόνο από
λογική, όπως λένε, και όχι, δεν είναι τα πάντα στο μυαλό! Πολλά, ίσως και περισσότερα
βρίσκονται και στην καρδιά. Κι όταν η λογική σου λέει «φύγε», η καρδιά σου λέει
«μείνε», εσύ σαν τον ηλίθιο αρχίζεις να πηγαινοέρχεσαι χωρίς σταματημό!<o:p></o:p></span></div>
</div>
Constantinahttp://www.blogger.com/profile/10769800974412445102noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-1401314855928018497.post-47299560937667541762014-10-08T07:18:00.000+03:002016-02-08T00:27:40.984+02:00Ερεισίνωτο!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το αποφάσισα τελικά! Το έπιπλο που μισώ είναι η καρέκλα. Ούτε
ο μπουφές πάνω στον οποίο σκοντάφτω σαν τον μπούφο, ούτε η πολυθρόνα που
αναπαύει τις κουρασμένες μου σκέψεις και τις αγκαλιάζει στοργικά με τα δυο της
μπράτσα, ούτε ο καναπές που μου βουλιάζει τις σκοτούρες, ούτε το τραπέζι που με
ταΐζει κάτι ψίχουλα υπομονής, φυσικά επ’ ουδενί η βιβλιοθήκη που μου
υπενθυμίζει την άγνοια και το πόσο ακαλλιέργητη είμαι, σε καμία των περιπτώσεων
το κρεβάτι που ό,τι και να κάνω με συγχωρεί κάθε βράδυ και με παίρνει αγκαλιά
χαϊδεύοντάς με ώσπου να με παραλάβει ο Μορφέας, ούτε η συρταριέρα που
συμμαζεύει την ακαταστασία της καθημερινότητας και του μυαλού μου (αν έχω…). <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Την καρέκλα μισώ! Γιατί με καθηλώνει. Μου λέει: «Δούλεψε
σκλαβάκι, εδώ δέσμια και μην τολμήσεις να κουνηθείς!». Μου καθίζει τον κορμό
κάθετα στα μισά μου πόδια και τα άλλα μισά τα αφήνει να κρέμονται. Να
αιωρούνται. Στο κενό. Με κάνει να αισθάνομαι πώς είναι να χάνεις τη γη κάτω από
τα πόδια σου. Στήνει το κορμί μου σαν
είναι δυο Γάμα Κεφαλαία και κολλημένα καρκινικά δλδ! Επιπλέον μου καλλιεργεί και τον εγωκεντρισμό, γιατί είναι
περιστρεφόμενη. Διαθέτει έναν κεντρικό άξονα, που ονομάζεται «Εγώ» και γύρω από
τον οποίο μπορώ για ώρες ατελείωτες να περιστρέφω τον εαυτό μου. Ενίοτε και
τους άλλους. Αλλά πάντα γύρω από τον άξονα «Εγώ».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και τώρα που το σκέφτομαι, αν είσαι και δάσκαλος και όχι
Δάσκαλος (?), σου δίνει και δικαιώματα να μιλάς από καθέδρας! Να την και η
απολυταρχία! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Συν τοις άλλοις, η καρέκλα είναι και πιεστική. Μου πιέζει
τους σπονδύλους. Κατά τ’ άλλα οι καθαρευουσιάνοι την είπαν «ερεισίνωτο»… Δήθεν
γιατί στηρίζει τα νώτα! Λες και μπορεί να σε προστατεύσει κανείς από τις
πισώπλατες μαχαιριές, από αυτές που πέφτουν, όταν κάθεσαι σε μια «καρέκλα». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η καρέκλα γενικά είναι εγωιστικό πράγμα. Καλλιεργεί τη
φιλαυτία. Όλα για μια καρέκλα γίνονται. Είτε είναι θρόνος, καρέκλα εξουσίας, είτε
θεσούλα δημοσίου. Και τη θέλει ο άνθρωπος. Τρελαίνεται. Αυτό που δεν έχει
καταλάβει είναι ότι οι καρέκλες όσο εξουσιαστικές κι αν είναι, κάποια στιγμή
τρίζουν. Και κάποια στιγμή η ζωή τα φέρνει έτσι που όχι απλά μπορεί να την
μετατρέψει σε ηλεκτρική, αλλά σε κάτι χειρότερο: αναπηρική! <o:p></o:p></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Constantinahttp://www.blogger.com/profile/10769800974412445102noreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-1401314855928018497.post-76129720016468516232014-10-01T00:14:00.000+03:002014-10-01T00:14:15.656+03:00Αστοχία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Έκανα μαθήματα ιστιοπλοΐας για να μπορώ να καταλαβαίνω τους
στίχους του Καββαδία…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Πήγα στον προσκοπισμό με σκοπό να μάθω να στήνω σωστά τη
σκηνή στο κάμπινγκ και τα ανεμοδαρμένα μου στους εγκρεμνούς σχέδια…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ξεκίνησα χορό ώστε να μπορώ να συντονίζω το χρόνο μου και να
οριοθετώ τον χώρο μου ανάμεσα σε άλλους ώστε να την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Γράφτηκα στη σχολή καταδύσεων με απώτερο στόχο να αποβάλω τη
φοβία μου, όταν τσαλαβουτάω στα δύσκολα…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Πήγα στο βουνό για σκι ώστε να γλιστράω ανάμεσα στα εμπόδια
της ζωής με </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">slalom</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">κινήσεις
και να τα παρακάμπτω έστω και ξώφαλτσα…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Προπονήθηκα στην ορειβασία για να τσαλαπατάω τις δυσκολίες,
όταν γίνονται βουνό…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Έμαθα να παίζω τένις για να μπορώ να αντικρούω αυτομάτως και
δίχως πολλή σκέψη τα αληθοφανή, αλλά μάλλον σαθρά επιχειρήματα των άλλων…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Υπήρξα αθλήτρια ενόργανης, γιατί η ζωή χρειάζεται σάλτα για να
επιβιώσεις και να αποφύγεις το </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">salto</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">mortale</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Έπαιζα πολλά χρόνια μπάσκετ για να σκοράρω στο καλάθι
τρίποντα και να ταπώνω όσους μου τη βγαίνουν μονίμως με έπαρση…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Και λιώνω τα αθλητικά μου παπούτσια στο τρέξιμο
για να το βάζω στα πόδια, όταν με κυνηγούν οι τύψεις….<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τελικά... από
τους αρχικούς σκοπούς μου τίποτα δεν πέτυχα! Το μόνο που κατάφερα ήτανε να με
φωνάζουν «Θεοπούλα»! :) :) :) <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Constantinahttp://www.blogger.com/profile/10769800974412445102noreply@blogger.com27tag:blogger.com,1999:blog-1401314855928018497.post-76246092465803841202014-09-24T03:47:00.000+03:002014-09-24T03:47:26.582+03:00Ευρωπαϊκή Ένωση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjXfnRUONu1ztBb7v2bKis0_F7g9gm3ZqamFaJ9RKAbk6QFog0UC7Ri8FgG5BwECFo-KMZanIppYkR9zVCvLBHT3WHY55wjuF-iLugiZfvV6djFP9E_QSE6pJOTzI3cR1YiwcvcwvWsU11/s1600/IMG_1620.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjXfnRUONu1ztBb7v2bKis0_F7g9gm3ZqamFaJ9RKAbk6QFog0UC7Ri8FgG5BwECFo-KMZanIppYkR9zVCvLBHT3WHY55wjuF-iLugiZfvV6djFP9E_QSE6pJOTzI3cR1YiwcvcwvWsU11/s1600/IMG_1620.JPG" height="240" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Κεφάλαιο: «Μέλη»<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">1+1=7x2=64...Δεν τα λέω καλά? Αφού ο παππούς μου από την
πλευρά της μητέρας μου έχει 7 αδέρφια. Η γιαγιά μου από την ίδια πλευρά έχει 8
αδέρφια. Ο μέσος όρος παιδιών του καθενός από τα αδέρφια είναι 2, τα οποία όλα
πλην ενός είναι παντρεμένα και έχουν από 2 παιδιά! Ερώτησις 1<sup>η</sup>: πόσο
μεγάλο είναι το σόι μου από πλευράς της μητέρας μου? Πιάστε κομπιουτεράκια και
υπολογίστε! Εμείς έχουμε σταματήσει το μέτρημα. Το μόνο που κάνουμε είναι να
αναρωτιόμαστε γιατί είναι παροιμιώδης του Κουτρούλη ο γάμος και όχι του
Μαγκούφη! Που όπως αποδεικνύεται, μόνο Μαγκούφη δεν τον λες τον προπάππο μου…
Διότι, κάθε 9 με 12 μήνες έχουμε
τουλάχιστον έναν γάμο, αν όχι βάφτιση! Ερώτησις 2<sup>η</sup>: Φταίω εγώ που με
λένε Βασίλω για το όπου γάμος και χαρά? Βασίλης ήτανε ο προπάππος μου και Ελένη
η προγιαγιά μου. Έχουμε έναν Βασίλη, μία Βασιλική και πέντε Ελένες. Τη χάρη της
Βασίλως όμως την έχουνε όλοι</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">, </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">διότι…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Κεφάλαιο: «Κοινοβούλιο-Επιτροπές-Συμβούλια»<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">…τους γάμους κάποτε τους κάναμε χωρίς λίστες. Α λα παλαιά!
Καθόταν ο καθένας όπου έβρισκε. Τώρα, σε «εκπολιτισμένα» μαγαζιά, που δεν είναι
το καφενείο του παππού του Βασίλη, μήτε η ταβέρνα, αλλά τα κτήματα
συνεστιάσεων,οι αίθουσες συνεδριάσεων και τα συναφή, δίνουμε λίστες με ονόματα
για να καθίσουμε σε τραπέζια! Ματαιότης ματαιοτήτων! ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΚΑΘΕΤΑΙ ΠΟΤΕ
ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ! «Γκιζιρνούμι»* από θέση σε θέση σαν να παίζουμε τις μουσικές
καρέκλες! Επιπλέον…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Κεφάλαιο:
«Κινητικότητα-Σταθερότητα»<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">…πέρα από τους γάμους, έχουμε όλοι ένα άτυπο ραντεβού κάθε
Χριστούγεννα, Πάσχα και Δεκαπενταύγουστο στο ορεινό μας χωριό και θα πρέπει να
υπολογίζουμε πολλές στρωματσάδες, καζάνια με φαΐ και πολλά ταψιά με πίτες χωριάτικες.
Σαν βγούμε έξω, έστω οι μισοί έχουμε ρεζερβέ τουλάχιστον τη μισή καφετέρια ή
ταβέρνα και γενικά η βόλτα στα σοκάκια του χωριού θυμίζει διαδήλωση του ΚΚΕ.
Κατά τι περισσότεροι φυσικά από τη συντροφική παράταξη…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Κεφάλαιο: «Ισονομία,
Ισηγορία, Ισοπολιτεία και Ανθρώπινα Δικαιώματα»<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Συζητάμε... Τρόπον τινά! Διότι η πολυλογού -μαντέψτε!- δεν
είμαι εγώ. Πολλές φορές έχουνε γίνει αναρίθμητες προσπάθειες να καθίσουμε όλοι
αντάμα και να πούμε τα νέα μας ή τις απόψεις μας, αλλά τελικά περισσότερο θυμίζουμε
χάβρα Ιουδαίων. Καταλήγουμε πηγαδάκια, πηγαδάκια, πηγαδάκια, κι ο Θεός να σε
φυλάει μην πέσεις σε κανένα μέσα!!! Μιλάει ο ένας και δεν προλαβαίνει ποτέ να
ολοκληρώσει. Να πάρει σειρά? Από και κλείεται! Διότι έχει πολλές πιθανότητες να
τον διακόψει κάποιος άλλος που θέλει να μιλήσει επάνω στη φωνή του άλλου και να
πει τα δικά του. Ήτοι, όλοι έχουμε δικαίωμα να διακόψουμε τον άλλον!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Κεφάλαιο: «Οικονομική
και Κοινωνική Επιτροπή, Αναπτυξιακά πακέτα ΕΣΠΑ»<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Όλοι οι θείοι είναι πια συνταξιούχοι! Τώρα αρχίσανε και τα
ξαδέρφια… Ο αγαπημένος όλων κι ο μέντορας πιο όλων είναι ο θείος από την
Αμερική που ζει εν Αθήναις και όχι στην Αμερική, αλλά έχει όλες τις ιδιότητες
ενός θείου από την Αμερική! Κανείς δεν κάνει κίνηση στη ζωή του, εάν πρώτα δεν
υποβάλει αίτηση και δεν πάρει έγκριση για κινήσεις οικονομικές, πολιτικές και
κατ’ επέκταση κοινωνικές! Παρίσταται παντού και πάντα, τρώει ΤΟ δούλεμα από
όλους, τον αγαπάνε απαξάπαντες, αγαπάει τους πάντες, αλλά αποδίδει τα του
Καίσαρος των Καίσαρι… κάτι σαν το Διεθνές (και όχι απλά το Ευρωπαϊκό) Δικαστήριο
της Χάγης!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Κεφάλαιο: «Συμμαχίες-ΝΑΤΟ»<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Όχι βέβαια! Ποιος μίλησε μόνο για υπερβάλλουσα και
ξεχειλίζουσα αγάπη! Πέφτουν και μαχαιριές! Απλά δεν είναι πισώπλατες! Διότι θα
σου την πετάξει ο άλλος με τέτοια ταχύτητα μέχρι να πεις «κύμινο», άρα δεν
προλαβαίνεις να την φας στην πλάτη! Πέφτει κατάστηθα!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το περασμένο, λοιπόν, Σάββατο νυμφεύσαμε τον χαμογελαστό μας
Γιαννάκη με την πιο χαμογελαστή Ευρώπη, ους ο θεός συνέζευξε άνθρωπος μη
χωριζέτω: εν ολίγοις ο γάμος μπορεί να ονομαστεί Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου
συγκεντρώθηκαν οι G15 και είχε όλα τα χαρακτηριστικά της οικονομικής και
πολιτικής ένωσης:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">- Ήμασταν όλοι κουστουμαρισμένοι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Υπήρχανε δείπνα και γεύματα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Μας χαρακτήριζε μια πολυγλωσσία, καθώς οι μισοί, πριν πάνε
στο τραπέζι, «πεινούσανε» και οι άλλοι μισοί «πεινάγανε»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Η πολιτική συζήτηση πήγαινε σύννεφο, αλλά τα προβλήματα δε
λύθηκαν, απεναντίας μπερδεύτηκαν κι άλλο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Οι μισοί μιλούσαν από θέση ισχύος, συνταξιούχοι γαρ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Το προλεταριάτο φωνασκούσε σαν την υποψήφια κυβερνώσα
αριστερά που ποτέ δε θέλει να κυβερνήσει, αλλά επαναστατεί εν τέλει αναίμακτα
και μια χαρά δέχεται τα δανεικά κι αγύριστα από τους δυνατούς κεφαλαιούχους της
Δύσης….<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Τι άλλο να σας πως για να σας πείσω πως είμαστε μια Ένωση με
όλα τα συμπαρομαρτούντα?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Γιάννη και Ευρώπη ΝΑ ΖΗΣΕΤΕ και σας ευχαριστούμε πολύ για το
υπέροχο Σαββατοκύριακο!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Να ‘μαστε πάντα καλά
και να ανταμώνουμε!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">*γυροβολάμε <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ένα μικρό αφιέρωμα στο πολυαγαπημένο μου σόι:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/ql3kphrQZIM?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
</div>
Constantinahttp://www.blogger.com/profile/10769800974412445102noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-1401314855928018497.post-23211002220366038042014-09-17T00:11:00.000+03:002014-09-17T00:11:15.608+03:00Έκθεση: Πώς πέρασα το καλοκαίρι;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%; text-align: justify;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Φέτος το καλοκαίρι δεν έμοιαζε με τ’ άλλα! Ήτανε ξεχωριστό.
Πολύ ξεχωριστό. Πρώτ’ απ’ όλα έβρεχε συνέχεια και παντού. Ήτανε ένα κακοκαίρι. Το
θερμόμετρο δεν έπιασε σχεδόν καμία μέρα καύσωνα και οι μπόρες εναλλάσσονταν
αρμονικά με τους κατακλυσμούς, τους καταποντισμούς και τα ψιλόβροχα. Οι
διακοπές από τη δουλειά δεν κράτησαν πολύ. Η δουλειά ήτανε πολλή, η εφορεία
όμως περισσότερη. Η ευφορία αντιστρόφως ανάλογη προς την εφορεία. Δουλεύαμε όλοι πολύ και σαν οικογένεια
βρισκόμασταν λίγο έως καθόλου, όπως κάνουν όλες οι οικογένειες που σέβονται τον
εαυτό τους στις εκπολιτισμένες δυτικές κοινωνίες, οι οποίες διασκεδάζουν μόνο κάθε
Σάββατο στο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">super</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">market</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">! Ωστόσο, ότε και αν βρισκόμασταν, τρωγόμασταν και μαλώναμε,
γιατί είχαμε όλοι νεύρα από τη δουλειά και από ανούσια πράγματα που αν είχαμε
σοβαρότερα, με αυτά δε θα ασχολιόταν κανείς και ποτέ. Μερικούς ανθρώπους όμως η
ζωή τούς χαρίζει τέτοια γκρίνια και τέτοια αχαριστία που τους στερεί παραπάνω
μυαλό ώστε να καταλάβουν πως υπάρχουν πολύ χειρότερα… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Επιπλέον, οι διακοπές έγιναν με φειδώ. Αλλά και με φίδια. Από
αυτά που τρέφεις στον κόρφο σου. Οι διακοπές πιο πολύ μοιάζανε με κοπές. Κάναμε
κάτι διαλείμματα από χαζοπαρεξηγήσεις, ζήλιες και μπερδέματα. Ξεκινήσαμε και το
ψάρεμα. Μάθαμε να ψαρεύουμε πληροφορίες από τους συνομιλητές μας, να βγάζουμε
λαβράκια από τις συζητήσεις και να ψήνουμε το ψάρι στα χείλη σε ανθρώπους που
ισχυριζόμαστε ότι αγαπάμε. Μετά ζητήσαμε συγνώμη και θέλαμε να έρθουν όλα στη
θέση τους! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το καλοκαίρι όμως τελείωσε. Και τολμώ να πω πως έχω
παρατηρήσει το εξής: το φθινόπωρο δε δίνει περίοδο χάριτος σχεδόν ποτέ στο
καλοκαίρι. Δεν του δίνει ούτε τόσο από τον χρόνο του. Έγραψε το ημερολόγιο
«Σεπτέμβρης», το Καλοκαιράκι παίρνει τις ξαπλώστρες του, κλείνει τις ομπρέλες
του, διπλώνει τις πετσέτες του, ξεκρεμάει από τους πασσάλους τις αιώρες του,
μαζεύει τα κουβαδάκια του και «μπρος!» για άλλες παραλίες. Μετακομίζει στο
νότιο ημισφαίριο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Απλά ευελπιστώ πως το κλίμα μας εδώ θα γίνει κάποια στιγμή
τροπικό σαν αυτό της Κούβας, όπου θα έρχονται όλοι οι τουρίστες από τις βόρειες
χώρες να κάνουν πάμφθηνες διακοπές. Οι θερμοκρασίες θα γίνουν σταθερά όλον τον
χρόνο 20-30 βαθμούς Κελσίου. Οι παραλίες μας και δη η Χαλκιδική δε θα ζηλεύει
τίποτε από την Καραϊβική. Τα αυτοκίνητά μας δεν θα τα αλλάζουμε, γιατί
προσεχώς, σε 30 χρόνια θα γίνουν αντίκες και δη ανεκτίμητης αξίας. Τα σπίτια
μας θα ανήκουν όλα στο Κράτος (εν Κράτει), δλδ στις Τράπεζες. Εκτός από τις
φοιτητικές λέσχες θα τρώμε, θα πίνουμε, αλλά και θα ψωνίζουμε και οι υπόλοιποι
–μη φοιτητές- με κουπόνια (</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Groupon</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">goldendeals</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">κλπ), ωστόσο θα χορεύουμε και θα διασκεδάζουμε ξένοιαστοι στα
καφέ της Νέας Κούβας. Το μόνο που θα μας λείπει θα είναι ένας Τσε και ένας
Φιντέλ!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Καλό Χειμώνα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/NekpkI6eKIk?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Constantinahttp://www.blogger.com/profile/10769800974412445102noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-1401314855928018497.post-60699441120455005262014-06-04T10:19:00.000+03:002014-06-04T10:27:28.336+03:00Σας αγαπώ γιατί είστε ωραίοι...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizhmwfqs-LcgKPJFuft57TTiBLrErnYnCt6uPOTWUw69OJ8yRJTmkQUDVOiWCboXLqjDz1-8Zu_6IrfCs3sKL5-ZytZzNyCwNDW3Wcw-F0W3Au30PZAq0t_HcETpJGkBHD4bUgKLfIUj0m/s1600/IMG_8142.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizhmwfqs-LcgKPJFuft57TTiBLrErnYnCt6uPOTWUw69OJ8yRJTmkQUDVOiWCboXLqjDz1-8Zu_6IrfCs3sKL5-ZytZzNyCwNDW3Wcw-F0W3Au30PZAq0t_HcETpJGkBHD4bUgKLfIUj0m/s1600/IMG_8142.JPG" height="320" width="320" /></a></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center; text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Όταν ήμουνα μικρή ο μπαμπάς μου μου
τραγουδούσε ένα τραγούδι που έλεγε «Σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία, σ’ αγαπώ γιατί
είσαι συ...τραλα λα ...κι αγαπώ όλον τον κόσμο, γιατί ζεις κι εσύ μαζί»! Τότε
ήμουνα τριών. Όταν έγινα δεκατριών, αλλά και είκοσι τριών εξακολουθούσε και μου
το έλεγε με το ίδιο πάθος...Τώρα που είμαι κάτι παραπάνω από τριάντα τριών
εξακολουθεί και μου το τραγουδάει σαν να είμαι όχι είκοσι τριών, ούτε
δεκατριών, αλλά τριών! «Ευχαριστώ πολύ μπαμπά» θα ήθελα να του πω, αλλά μεγάλωσα!
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Δε νομίζω βέβαια ότι ως γνήσιος
μπαμπάς ποτέ θα το καταλάβει αυτό! Διότι όσο μεγαλώνω εγώ, μεγαλώνει σαφώς κι
εκείνος και έτσι η ηλικιακή απόσταση μεταξύ μας ποτέ δε μειώνεται, αλλά
διατηρείται σταθερή. Πάντα όμως προσπαθούσα να καταλάβω αυτό το «Αγαπώ όλον τον
κόσμο, γιατί ζεις κι εσύ μαζί». Και αναρωτιόμουνα τι αποθέματα ψυχής πρέπει να
έχει κάποιος προκειμένου να φτάσει να αγαπάει όλον τον κόσμο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Μέχρι που...άρχισα να καταλαβαίνω ότι υπάρχει
μια ομορφιά γύρω μου. Έστω και μέσα στην ασχήμια και τη βουβαμάρα, μέσα στην
ανυπόφορη, όπως μας την κάνανε και κάναμε ζωή μας, ανακαλύπτεις μια
καθημερινότητα που αξίζει μια ματιά, έστω θολή, έστω μισή, με την άκρη του
ματιού σου. Ανακαλύπτεις πως υπάρχει μία επαρχία που βρίσκεται στην εποχή της
καρποφορίας, υπάρχουν αγρότες που τρέχουν πανικόβλητοι από χωράφι σε εργοστάσιο
και από εργοστάσιο σε συνεταιρισμό. Υπάρχει ένας κόσμος που χαιρετίζει το
γεγονός ότι δουλεύει και που ευγνωμονεί το ότι έχει ψωμί. Υπάρχει ένας κόσμος
που κάποτε γκρίνιαζε για την πολλή
δουλειά και τώρα απλά ευχαριστεί. Υπάρχει ένας κόσμος που σηκώνει το κεφάλι να
πει μια καλημέρα στο γείτονα, γιατί πλέον δε βιάζεται σαν παλαβός και δεν
τρέχει ασκόπως μην παρατηρώντας ποιος περνάει από δίπλα του. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μου αρέσει που αυτός ο κόσμος δίνει
σημασία στην καθημερινότητα. «Καθημερινότητα» παρακαλώ. Επαναλαμβάνω! Όχι
ρουτίνα! Γιατί μπορεί «ο βίος ο ανεόρταστος» να είναι «μακρά ζωή απανδόκευτος»,
αλλά αν βρεις το νόημα στο κάθε μέρα, κάνεις τη ζωή σου πιο ανεκτική και τη
δύναμή σου πιο ανθεκτική. Στο κάτω-κάτω αυτό που μετράει πιο πολύ δεν είναι η
ανατολή του ηλίου? Δεν είναι η καλημέρα
στον αγουροξυπνημένο-έστω και κουτσομπόλη γείτονα? Και δεν είναι το ότι ξυπνάς
με στόχο? Να πας στην προγραμματισμένη σου δουλειά? Να δουλέψεις, να
κουραστείς, να αναζητάς το κρεβάτι σου στην μεσημεριανή σου σιέστα? Να
αποκτήσει νόημα ο απογεματινός σου ο καφές, και το ποτό το βράδυ...?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Βαρέθηκα τη γκρίνια του κόσμου! Μαζί
και τη δική μου! Το μόνο πράγμα που στη ζωή βαρέθηκα είναι η γκρίνια. Να
φοβόμαστε τη δουλειά, να επιδιώκουμε την τεμπελιά, αλλά ταυτόχρονα να
επιζητούμε τα πολλά λεφτά. Να βουλιάζουμε στον καναπέ καίγοντας τον εγκέφαλο
και να εξακολουθούμε να πιστεύουμε στο θεό της ενημέρωσης, μια πανηλίθια
εφεύρεση που καίει και εξηλιθιώνει τα εγκεφαλικά μας κύτταρα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η ζωή όμως, φίλε μου, περνάει έξω από
το παράθυρο: είναι στο γήπεδο παρέα με μια μπάλα ή στους δρόμους πάνω στις
ρόδες ενός ποδήλατου, είναι στο βουνό με ένα σακίδιο στην πλάτη, είναι στις
αλμυρές μας θάλασσες με φύκια και κοράλλια μπλεγμένα στα μαλλιά, είναι στο
χωριό παρέα με τη γιαγιά που φτιάχνει
πίτα ή με τον παππού που σου λέει ιστορίες πολέμου τσούζοντας ένα
τσιπουράκι στον καφενέ, είναι παρέα με το μπαμπά που κάθεστε μαζί κάτω από το κιόσκι ζωγραφίζοντας πίνακες,
είναι με το φίλο που του λες τον πόνο σου γερμένος στον ανακουφιστικό του ώμο και
κείνος σου χαρίζει χαρτομάντιλα...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Είναι πιο πέρα, στα παιδιά της γειτονιάς σου που
τρέχουνε πίσω από μια μπάλα ξένοιαστα πια από τους χειμερινούς σχολικούς
εφιάλτες. Και είναι σε κάτι παππούδες που ‘ναι καθισμένοι στα παγκάκια και στηρίζονται
σε μπαστούνια συζητώντας με περισσό πάθος τον Προκρούστη που τους πετσόκοψε τη
σύνταξη....<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αυτήν την καθημερινότητα δεν έχουμε
παρά να τη λατρέψουμε σαν θεό μας. Και προσωπικά δεν μ’ έκανε να βαρεθώ. Δεν
είμαι ικανή να κάνω τη ζωή μου ρουτίνα. Περιμένω να ξημερώσει εναγωνίως η
επόμενη μέρα και γυρεύω λίγες ώρες από εκείνη παραπάνω για να ξεπεράσω το 24ωρο
που μου είναι λίγο! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και κάπου εκεί ήταν που κατάλαβα
–θαρρώ- τον μπαμπά γιατί αγαπά όλον τον κόσμο! Γιατί είναι ένας πολύ δραστήριος
συνταξιούχος που ασχολείται με σαράντα δώδεκα πράγματα ταυτόχρονα και δεν παύει
ποτέ να είναι φιλομαθής και φιλοπρόοδος. Γιατί είναι καλά μέσα του. Άρα είναι
καλά και με τους γύρω του! Και αγαπά κι όλον τον κόσμο γιατί ζω κι εγώ μαζί!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Καλημέρα. Σήμερα είναι μια καινούργια
μέρα!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/PsXsHd1-dTM?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center; text-indent: 36pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τα ξαναλέμε μετά τις διακοπές...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μπορεί να μουχλιάσαμε και να μουλιάσαμε από τη βροχή, αλλά ό,τι
και να γίνει το καλοκαίρι είναι μπροστά. Εγώ φεύγω. Πάω να «βαρεθώ» δουλεύοντας
πολύ φέτος και διακοπεύοντας λίγο! Αλλά έχω μια λαχτάρα! Χρόόόόόόόνια τώρα μια ζουζουνιά
θέλω να κάτω σ’ αυτήν τη θάλασσα (πειραματικά):
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Να την αδειάσω! Να
κάνω κάτι για να στερέψει. Θα ήθελα να έχει σαν την μπανιέρα μου μια τάπα και
να την τραβήξω. Να δω το νερό της να στροβιλίζει, να γυρίζει, να στροφάρει
γρήγορα πολύ και να τραβήξει στο σιφόνι της όλο το νερό και να απομείνουν «έξω
απ’ τα νερά τους» τα πάντα: φύκια, κοράλλια, καράβια, κολυμβητές, φάροι,
λιμάνια, ψάρια, δίχτυα, μπετονιές, βότσαλα, αρμυρίκια, βράχια.... Θέλω να δω τη
γύμνια της. Να δω τον κόσμο χωρίς εκείνη. Να δω πώς θα ‘ναι ο κόσμος χωρίς τα
ηλιοβασιλέματά της. Να αδειάσουν οι ωκεανοί, να χαμηλώσουν τα βουνά, τα
σιωπήσουν τα γλαροπουλιά, να μη γυαλίζεται σ’ αυτήν το ασημένιο μας φεγγάρι,
μήτε τα άστρα, κι ουρανός να μη γίνει ποτέ ξανά γαλάζιος.... Δεν μπορείτε καν
το φανταστείτε ε? Είδατε λοιπόν που η ομορφιά της ζωής βρίσκεται στα μικρά μα τόσο
μεγάλα καθημερινά και δεδομένα?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Καλό καλοκαίρι παίδες! Τα λέμε πιο μαυρισμένοι... (όχι απ’ το
κακό μας, μα απ’ τον ήλιο)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Πλααααααατς!!!!!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
<br /></div>
</div>
Constantinahttp://www.blogger.com/profile/10769800974412445102noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-1401314855928018497.post-9349453930439053212014-05-28T00:07:00.001+03:002014-05-28T00:19:32.255+03:00Έκθεση Αν-ίδεης!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Φυσικά και με σκάσατε! Εννοείται πως έφτασα σε σημείο να μην
ξέρω πώς να σας (δια)χειριστώ. Από πέρυσι ακόμα έκανα προσευχές και τάματα να
μου δίνει ο Θεός κουράγιο να σας αντιμετωπίσω. Το αν με κάνατε να κλαίω ή να
βρίζω το έχουμε ξανασυζητήσει. Δε θα λέμε τα ίδια συνεχώς! Το κακό είναι πως,
ό,τι κι αν μου κάνετε -δεν ξέρω πώς τα καταφέρνετε κάθε χρόνο τέτοια μέρα- εγώ
στενοχωριέμαι. Ή θλίβομαι? Δεν ξέρω. Δεν το έχω αποφασίσει ακόμα. Ίσως το πιο
σωστό είναι ότι μελαγχολώ. Από συνήθεια?
Από μαζοχισμό? Από ακρωτηριασμένο ή μεταλλαγμένο καθωσπρεπισμό? Ή από
επαγγελματισμό? Δεν ξέρω. Ίσως οι λόγοι να μην παίζουν ρόλο. Στο κάτω κάτω δεν
ξέρω αν πρέπει να θεωρούμαι και επαγγελματίας. Αυτό που καταλαβαίνω είναι πως
δεν το ‘χω. Μου λείπει πολύ το τεχνοκρατικό κομμάτι, σιχαίνομαι πιο πολύ να σας
θεωρώ «πελάτες», αποτάσσομαι το γεγονός να σας επιλέγω με βάση τις επιδόσεις σας,
αδυνατώ να κρατάω τα συναισθήματα της σχέσης μας έξω από τον οίκο μου και δεν
θα κατορθώσω, θαρρώ, ποτέ να κρατήσω κακές αναμνήσεις από κανέναν σας. Γιατί
είναι πραγματικά δύσκολο για τη μνήμη να έχει να διαλέξει ανάμεσα στην τεμπελιά
και την αναβλητικότητα από τη μία και την ευστροφία του μυαλού και την καίρια
παρατήρηση από την άλλη, ή ανάμεσα στην ανεκπλήρωτη υπόσχεση των καθηκόντων και
τα λαμπερά μάτια μιας χαρισματικής ψυχής που δείχνει να έχει όρεξη να αλλάξει
τον κόσμο, ή ανάμεσα σε έναν βαρύ και ασήκωτο χαρακτήρα και ένα ήθος λαμπερό με
ένα μυαλό ακόμα πιο φωτεινό, ή ανάμεσα σε νεύρα άνευ λόγου και προηγουμένου και
μια ψυχή γεμάτη λογική, ή ανάμεσα σε χαρακτήρα που παρασύρεται και σε χαρακτήρα
που δίνεται άνευ όρων, ή ανάμεσα σε έναν κλειστό σαν καβούκι άνθρωπο και μια καρδιά ανθισμένη χειμώνα-καλοκαίρι,
ή ανάμεσα σε ένα παιδί ιδιότροπο και δοκησίσοφο και σε ένα μυαλό παράωρα
προσγειωμένο, ή ανάμεσα σε ένα σκεπτικό εγκλωβισμένο στα όρια ενός χωριού και μία
σκέψη αυστηρώς δομημένη με τα κριτήρια του νεοφιλελεύθερου τεχνοκράτη, ή
ανάμεσα σε ένα φλατ και σχεδόν άοσμο παρουσιαστικό και μία άποψη εύστοχη με
χιούμορ πετυχημένο, ή ανάμεσα σε έναν υπερβολικά
ήσυχο χαρακτήρα και σε ένα ακόμη πιο υπερβολικά ανήσυχο προβληματισμό, ή
ανάμεσα σε έναν βαρυκόκαλο άνθρωπο που βαριέται να πιεστεί και σε έναν πρόθυμο
άνθρωπο να πειστεί, εφόσον του παραθέσεις σφοδρά επιχειρήματα. Θεωρώ πως η
μνήμη είναι μια ζυγαριά που γέρνει πάντα προς τα θετικά. Κι αυτή είναι η
δουλειά της. Τα άλλα όλα είναι απλώς φύρα. Απλά για να μας θυμίζουν πως κανείς
δεν είναι τέλειος και για να λειτουργούν ως αντίβαρο στην ανιαρή ησυχία μιας
καθόλου ενδιαφέρουσας καθημερινότητας. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αγαπητά μου παιδιά, όπως βλέπετε δεν ξέρω ούτε μια έκθεση να
γράφω. Είναι μια ακέφαλη έκθεση των σωψύχων μιας περαστικής από τη ζωή σας καθηγητριούλας
του συρμού. Δεν έχει αρχή, είναι δίχως τέλος, και από δομή «πλίνθοι και κέραμοι
ατάκτως ερριμμένοι». Ωστόσο, ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΤΕ ΝΑ ΓΡΑΨΕΤΕ ΑΥΡΙΟ ΕΤΣΙ!!! αχαχαχα!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τζένη, Μιχάλη, Βαγγέλη, Ανατολή, Ανίτα, Σωτηρία, Ελισάβετ,
Δημήτρη, Γιώργο, Λάζαρε, Δέσποινα και Χρήστο, καθώς και όλα εσείς τα παιδιά που
αγωνίζεστε αύριο, σας εύχομαι Καλή Επιτυχία. Θέλω να θυμάστε πως, ό,τι και να
γίνει, η ζωή σας δε σταματάει εδώ με αυτές τις εξετάσεις. Ίσα-ίσα, αύριο
ξεκινάει!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Σας αγαπώ πολύ κι ας μην το πιστεύετε!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Σήμερα εξετάζομαι μαζί σας για 18η συνεχόμενη χρονιά!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
</div>
Constantinahttp://www.blogger.com/profile/10769800974412445102noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-1401314855928018497.post-39720101515090546382014-05-21T00:30:00.002+03:002014-05-21T00:59:47.219+03:00Όλοι οι ρεμπέτες του ντουνιά....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τι σου κάνουν 24
γράμματα σε ένα Αλφάβητο και 7 νότες στο Πεντάγραμμο? Μια ιστορία που όμοιά της
δεν θα ξαναϋπάρξει. Γιατί μπορούν να αντανακλούν την ιστορία και να εμπνέονται
από αυτήν, αλλά παράλληλα τη γράφουν! Θα την ξαναγράψουν όμως με τον ίδιο
τρόπο? Γιατί η ιστορία μάλλον επαναλαμβάνεται σπειροειδώς, απλά ποτέ συγκυριακά
και προφανώς δεν ταυτίζεται σε όλες της τις φάσεις με ίδιες παραγωγές, μορφές ή
φωνές. Η ιστορία γράφεται, αλλά δε διαγράφεται. Υπάρχει και υφαίνεται και
συνυφαίνεται ες αεί με άλλες όμοιες και παρόμοιες.<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ποιος? Τι? Πώς? Γιατί? Πότε? Αυτή πια η απορία που ξεφυτρώνει
παντού!!!... τη σπέρνεις δεν τη σπέρνεις...!!! Ανθίζει, λουλουδίζει, πετάει
κάτι κλαδιά... να σου βγάλουν το μάτι! Δε θέλω ρε παιδί μου να ξέρω! Φύγε από
το κεφάλι μου! Βγήκα να πιω ένα ποτηράκι να ξεχάσω και να ξεχαστώ και να ακούσω
δυο στίχους και δυο μελωδίες. Αλλά ποιους στίχους? Και ποιες μελωδίες? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Γιατί δεν είναι που ακούς τη <i><a href="https://www.youtube.com/watch?v=yuTWdVn0kn8&feature=kp" target="_blank">Συννεφιασμένη Κυριακή</a> </i>και αυτομάτως νιώθεις ο Μεγάλος
Αδερφός-Τσιτσάνης να παρακολουθεί μια Κυριακή εν έτει 2014 τη ζωή σου και να σε
κοροϊδεύει από κει ψηλά, σαν να σου λέει πως σε νιώθει. Είναι που μαθαίνεις πως
για κείνον οι Κυριακές συννέφιαζαν για πολύ «πιο σοβαρούς λόγους»,
ανατριχιαστικά πραγματικούς. Τραγούδια που περιγράφουν κακουχίες, θύματα των
Πολέμων, των Εμφυλίων ή των Παγκοσμίων, της καταστροφής της Σμύρνης! Αλλά για
σένα η καταστροφή είναι μόλις ένας καβγάς, ένας προβληματισμός για μια σχέση,
μια φιλία, μια απογοήτευση. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ωστόσο, η ενοχοποίηση αυτή μπορεί να θεωρηθεί άκυρη, εάν σκεφτεί
κανείς πως οι δυσκολίες για τον καθένα αλλάζουν και μετασχηματίζονται στο χώρο
ή στο χρόνο, ανάλογα με τη φάση της ζωής του ή ανάλογα με τη ζωή του σκέτο. Τα
τραγούδια και δη τα ρεμπέτικα, ανήκουν στην Τέχνη, γεγονός που σημαίνει ότι,
όπως με όλα τα είδη τέχνης, άπαξ και φύγουν από τον στιχουργό-καλλιτέχνη,
περνάνε στην ευχέρεια του κοινού να τα ερμηνεύσει και να τα συνδέσει, όπως
εκείνο θέλει ή μπορεί. Για τέτοιους περίπου λόγους, τραγούδια, όπως το
απαγορευμένο-κατοχικό <i><a href="https://www.youtube.com/watch?v=-vabn-vSEVM" target="_blank">Κάνε Λιγάκι Υπομονή</a>,</i>
ανήκουν στα τραγούδια της «διπλής ανάγνωσης». Θαρρείς πως γράφτηκε για κάποιον
απογοητευμένο ερωτευμένο, για να μάθεις πως ο στιχουργός, καθώς το έγραφε, ονειρευόταν
την Ελευθερία στην κατοχική Ελλάδα και χρειαζόταν απλά ένα ωραίο καμουφλάζ. Ποιος
αποκλείει όμως και το προφανές? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και γιατί τα πιο ξεκάθαρα ιστορικά και πονεμένα τραγούδια
μιλάνε τόσο στην ψυχή σου, όταν δεν έχεις περάσει ούτε τα μισά απ’ όσα λέει? Τι
νιώθεις σαν κατεβάζεις τις ρετσίνες ακούγοντας το <i><a href="https://www.youtube.com/watch?v=DqPCgJZohqE&feature=kp" target="_blank">Αντιλαλούνε Τα Βουνά</a></i> από τον Μπιθικώτση ή το <i><a href="https://www.youtube.com/watch?v=bDuoM8gwyqs" target="_blank">Κάποια Μάνα Αναστενάζει</a></i> από την Μπέλλου? Έχεις σίγουρα αίσθηση,
όταν χορεύεις σε ρυθμό συρτού, ότι το <a href="https://www.youtube.com/watch?v=YRSc_8jj-1E" target="_blank"><i>ΣτοΤούνεζι στην Μπαρμπαριά</i></a> εκφράζει τον
πόνο αυτών που έχασαν τους ανθρώπους τους στην άβυσσο της θαλάσσιας ξενιτιάς
και ίσως ο καλλιτέχνης ποτέ δεν φαντάζονταν με πόσο «κέφι» θα σύρεις τον χορό αυτόν
σε κάποιο ξενυχτάδικο-ελληνάδικο-ρεμπετάδικο? Και δεν είναι τόσο «-άδικο» να
μην μπορέσει να σου μεταφέρει τον πόνο, ή μήπως η μουσική είναι μαγευτική,
γιατί καταφέρνει να κάνει τον πόνο τραγούδι? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και επιπλέον, έχουμε μάθει να τραγουδάμε μόνο τον ερωτικό μας
πόνο? Γιατί πολλά από αυτά τα άσματα ασμάτων μας πιρουνιάζουν το μυαλό? Πάντα
υπήρξε κάποια <a href="https://www.youtube.com/watch?v=KsXXLs80R8I" target="_blank"><i>Αρχόντισσα</i> </a>στη ζωή μας,
πάντα μια <a href="https://www.youtube.com/watch?v=iNUYI__1VCc" target="_blank"><i>Αχάριστη</i> </a>που φάνηκε ανάξια
των προσδοκιών μας? Για όλους μας υπάρχει ένας άνθρωπος που <i><a href="https://www.youtube.com/watch?v=u2tICbbOSv4" target="_blank">Γεννήθηκε Για Την Καταστροφής</a></i> μας?
Περάσαμε όλοι από τις τρυφερές φάσεις να μας ξενυχτάει ένας έρωτας? Περιμέναμε
όλοι κάποιον <i><a href="https://www.youtube.com/watch?v=ALtgeQYSPVQ" target="_blank">Χαράματα Η Ώρα Τρεις Να‘ρθει Να μας Ξυπνήσει</a></i> και ύστερα, αφού έκανε τον κύκλο του, κλάψαμε,
αδιαφορήσαμε, γκρινιάξαμε που <i><a href="https://www.youtube.com/watch?v=ZWwfzGb2kdU" target="_blank">Μας Ξύπνησε Νωρίς</a></i>?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Γιατί <i>η <a href="https://www.youtube.com/watch?v=ctyPlbILyVY" target="_blank">Θεσσαλονίκη είναι τόσο Όμορφη</a></i>, ακόμη και για κείνον που δεν την έζησε ποτέ? Και τι τον
συγκινεί από το <i><a href="https://www.youtube.com/watch?v=juAnH-R5WQQ" target="_blank">Μπεχ Τσινάρ(ι) και το Μπαχστέ Τσιφλίκ(ι)</a>,</i> όταν δεν ξέρει ούτε πού βρίσκεται, ούτε τι σημαίνει?
Γιατί σιγοτραγουδάμε όλοι τον <i><a href="https://www.youtube.com/watch?v=dwYpnajWKfM" target="_blank">Άγιο Νείλο στο Χατζηκυριάκειο του Πειραιά</a></i>, ο οποίος δεν ξέρουμε πού πέφτει? Τι οίστρος
ανατολίτικος είναι αυτός που μας τσιμπάει, όταν ακούμε για <i><a href="https://www.youtube.com/watch?v=lVvjjLgwVoU" target="_blank">λάγνες Αραπίνες</a></i>, για τη <a href="https://www.youtube.com/watch?v=0HeJtJoECHw" target="_blank"><i>Ζαΐρα</i> </a>που δε γνωρίσαμε ποτέ, ή τη <i><a href="https://www.youtube.com/watch?v=bkUazDD6zSA" target="_blank">Σεράχ</a></i>? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Πόσοι από μας ξενύχτησαν κάτω από παραθύρια <i><a href="https://www.youtube.com/watch?v=Ryj-svm5foM" target="_blank">Σουρωμένοι Πάλι</a></i>, πόσοι χτύπησαν κουδούνια
νυχτιάτικα, πόσοι ενσάρκωσαν το μοτίβο του παρακλαυσίθυρου και πόσοι πιστεύουν
πως <i><a href="https://www.youtube.com/watch?v=tI7RXMCWXP8" target="_blank">Γεννήθηκαν Για Να Πονούν</a></i>?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η Μαρίκα Νίνου και ο Βασίλης Τσιτσάνης δεν έμειναν στην
ιστορία για τη θυελλώδη σχέση τους και τον ακόμα πιο θυελλώδη χωρισμό τους.
Έμειναν κυρίως για το ότι υπήρξαν το πιο γνωστό δίδυμο του ελληνικού
πενταγράμμου στα μεταπολεμικά χρόνια λίγο πριν εκείνη φύγει πρόωρα από τη ζωή.
Τραγούδησαν μαζί πολλά από τα μεγαλύτερα «καψουροτράγουδα» της εποχής και όχι
μόνο, άσματα που έκαναν τόσους από εμάς να απορούμε πόσο παράλληλη μπορεί να
είναι η ζωή μας με εκείνων. Και μπορεί τα μοτίβα της ομορφιάς ή της χάρης σε μια
κοπέλα, σε έναν μάγκα, σε έναν κουτσαβάκη, να διαφοροποιούνται από εποχή σε
εποχή, μπορεί η σύγχρονη Γυναίκα-</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Vamp</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> να μην γλυκοτηγανίζει κεφτέδες σαν την <a href="https://www.youtube.com/watch?v=3zykvpVyA80" target="_blank"><i>Κατερίνα</i> </a>ή την <i><a href="https://www.youtube.com/watch?v=i2_HUSwrCAg" target="_blank">Πιο Καλή Γκαρσόνα</a></i>, και μπορεί η ξενιτιά να μην είναι τόσο μακρινή
όσο κάποτε, λόγω εκμηδενισμού των αποστάσεων, <i><a href="https://www.youtube.com/watch?v=6aT4PbXsPEE" target="_blank">Το Παράπονο του Ξενιτεμένου</a></i> όμως θα είναι μια ζωή κοινό σ’ αυτή τη
ζωή, και ο έρωτας για έναν άντρα πάντα θα περνάει από το στομάχι και θα
κολακεύεται από την καλή μαγείρισσα που πέρα από το γκουρμεδίστικο πιάτο α λά </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Botrini</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, ψιλοζηλεύει <i><a href="https://www.youtube.com/watch?v=3zykvpVyA80" target="_blank">την ωραία σκορδαλιά με το περίσσιο λάδι</a>.<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Βάζω, λοιπόν, το χέρι μου στη φωτιά! Δεν πά’ να ‘σαι ο πιο
στριμμένος γεροξεκούτης άνθρωπος ή η απομίμηση σε πρόωρη φάση ενός κακιασμένου
γέρου? Ανέραστος? Αγέλαστος? Άμουσος? Δεν πα’ να ‘σαι ένα αμούστακο κανακεμένο
και χλεχλέδικο βουτυρόπαιδο του μπαμπά σου, από εκείνα που σκορπάν γαρούφαλλα
από το δίσκο της λουλουδούς? Ό,τι και να ‘σαι, είσαι σίγουρα από εκείνους που
εκτέθηκαν σε περιβάλλον με ακούσματα, βαριά και απαγορευμένα, ελαφρά και ταξιδιάρικα,
ιστορικά και ανεπανάληπτα. Και ίσως να μην ξέρεις τον Παπαϊωάννου, τον Τούντα,
τον Τσάντα, την Παπαγιαννοπούλου, την Αμπατζή, τη Χασκίλ ή τον Σκαρβέλη. Σου
είναι όμως σίγουρα γνωστός ο Χιώτης, η Εσκενάζυ, η Νίνου, ο Τσιτσάνης και ο
Μπιθικώτσης. Και έχεις ρε παιδάκι μου κάτι που κυλάει στις φλέβες σου μαζί με το
τσιπουράκι, όταν τους ακούς, κι αυτό το λένε: <b><i>Βάσανα Ελληνικά και
Χιλιοτραγουδισμένα! <o:p></o:p></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Στην Υγειά Μας...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Constantinahttp://www.blogger.com/profile/10769800974412445102noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-1401314855928018497.post-25544732149687717012014-05-14T00:12:00.000+03:002014-05-14T00:12:50.527+03:00L’ esprit d’ escalier<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Οι</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Γάλλοι</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">το</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">ονομάζουν</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"> <i><span lang="EN-US">esprit d’ escalier</span></i><span lang="EN-US">! </span></span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Είναι
όλα όσα θα ήθελες να του/της πεις επάνω στον καβγά, τη συζήτηση, τη συνάντηση,
αλλά ο χρόνος, το στρες, ο θυμός, ο «δεν ξέρω», δεν σου επέτρεψε. Φεύγοντας και
κατεβαίνοντας τις σκάλες, αρχίζεις και παίζεις σε ταινία στο μυαλό σου, όσα
είπατε. Και αρχίζουν τα κατηγορώ στον εαυτό σου: «Γιατί δεν του είπα αυτό?»,
«Γιατί δεν του είπα το άλλο?», «Γιατί όταν με ρώτησε εκείνο, εγώ του απάντησα
αυτό αντί για εκείνο?»...Δεν βγάζεις άκρη! Ποτέ δεν είσαι ευχαριστημένος με τον
εαυτό σου! Ή τέλος πάντων δεν είμαι εγώ με τον δικό μου. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ποιος να μου το ‘λεγε ότι θα έβγαζα το σκασμό σε μια
συνάντηση που την ονειρευόμουνα χρόνια και στην οποία είχα να πω τα σώψυχά μου!?
<a href="http://vadasicon.blogspot.gr/2013/12/blog-post.html" target="_blank">Χάρτινα όνειρα</a>! Μα τα ‘καψα, πριν καλά καλά τα ζήσω! Έχασα τα λόγια μου! Ή
μάλλον, τα έχανα! Απαντούσα μονολεκτικά στις ερωτήσεις του. Δεν απάντησα
τουλάχιστον σε πέντε ερωτήσεις, γιατί απλά «δε θυμόμουνα την απάντηση» και δεν
ήθελα -για ανεξήγητο λόγο- να τη θυμηθώ! Δε θυμόμουνα για παράδειγμα πού μου
αρέσει να πίνω καφέ. Δε θυμόμουνα γιατί βγήκα με τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Δε
θυμόμουνα εάν ήμουν ή δεν ήμουνα καλά! Δε θυμόμουνα γιατί με στεναχωρεί αυτός ο
κόσμος. Δε θυμόμουνα για ποιον λόγο γελούσα όλη την ώρα. Δε θυμόμουνα γιατί μια
ζωή χαμογελάω. Δε θυμόμουνα...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Άφηνα συζητήσεις στη μέση. Τις δε πολιτικές συζητήσεις...
ούτε καν στη μέση. Στην άκρη! Εκεί ακριβώς στο χείλος του γκρεμού, μπας και
αυτοκτονούσαν οικειοθελώς, πριν τις σπρώξω εγώ με το έτσι θέλω και το σαρδόνιο
γέλιο ενός στυγερού δολοφόνου. Κι αν σκεφτείς ότι ο λόγος της συνάντησης ήτανε
ακριβώς αυτός.... να δω πόσο πιο βαθιά μπορεί να σκέφτεται ένας άνθρωπος πίσω
από το γυαλί της τηλεόρασης, πόσο πιο πολιτικά πίσω από την πένα ενός άρθρου
στην κυριακάτικη εφημερίδα, με ποια πνευματική τροφή τρέφεται και παράγει τόσα
θρεπτικά συστατικά για τη δική μας κρίση....<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Δεν ξέρω-δεν απαντώ,
γιατί μετατράπηκα σε βουβό κινηματογράφο με ένα χαζό και σαστισμένο χαμόγελο
αμηχανίας μίας α-νόητης ύπαρξης.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Πού γεννήθηκες?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Στην πόλη των καταρρακτών<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Και η πόλη όπου εργάζεσαι πόσο μεγάλη είναι?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-έχει 38 καφετέριες<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-ποια βιβλία μου έχεις διαβάσει?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-κανένα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-και από πού με ξέρεις?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-από την τηλεόραση που δεν έχω και τις επιφυλλίδες σας τις (συννεφιασμένες
μου) Κυριακές<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-μα αυτές είναι αστείες, δεν θεωρούνται σοβαρή παραγωγή<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-τις γράφει όμως ένας σοβαρός παραγωγός<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-και γιατί ήθελες να με γνωρίσεις?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-για τον ίδιο λόγο που μια τενίστρια θέλει να γνωρίσει τη
Σαράποβα!(</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">sic</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-γιατί πιστεύεις τόσο πολύ στο λόγο-την ομιλία κάποιου?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-επειδή δεν έχω εξασκηθεί στο να ακούω τον άλλον<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Θα σε ρωτήσω κάτι, επειδή δεν σε ξέρω, για να τσεκάρω το </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">IQ</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
σου.....................................................................
(με πολύ γέλιο φυσικά)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-</span>ΚΕΝΟ<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">!
Κουρτίνα! Κόκο μπλόκο! Δε θυμάμαι τι με ρώτησε, ούτε καν το θυμόμουν «όταν
κατέβαινα τις σκάλες», πάντως σίγουρα θα τσέκαρε πως το </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">IQ</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">μου είναι </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">IQ</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">ραδικιού, μυρμηγκιού, βρακιού!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Δεν είχα να αποδείξω τίποτα! Δεν του είπα πόσο συμφωνώ, αλλά
και πόσο διαφωνώ κάποιες φορές με τις τόσο καλογραμμένες απόψεις του, ακόμη κι
όταν η συζήτηση πήγε πολλές φορές κατά κει. Δεν ανέφερα τίποτα για το νεύρο και
την σπίθα που βγάζει η γραφίδα του στο χαρτί και που τόσο λατρεύω. Δεν επέμεινα
σε διευκρινίσεις για θέσεις του οι οποίες μου φαίνονται ρομαντικές, ανέφικτες και
αφηρημένες μερικές φορές, αλλά τόσο σπουδαίες, εάν υλοποιηθούν. Δεν του είπα
ότι διάβασα πολύ παλιά βιβλία του, αλλά ήμουν τόσο ανώριμη που δεν μπήκα στο
πνεύμα τους και περιμένω το πλήρωμα του χρόνου για να πιαστώ ξανά και πιο
σοβαρά με κάτι τέτοια. Δεν του είπα ποιος με πόνεσε εξ αιτίας του. Δεν του
μετέφερα καν το σκεπτικό μου περί πολιτικοποιημένης φύσης του Έλληνα το οποίο
μοιάζει τόσο πολύ με το δικό του ή μπορεί και να διαμορφώθηκε από εκείνο. Και
τέλος, δεν κατέθεσα την αποστροφή μου στα κόμματα τα σημερινά ούτε φυσικά
εξήγησα το γιατί. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Είπα λίγα. Αλλά με πολύ αυθορμητισμό, όπως εύστοχα πρόσεξε. Το
μόνο που του εξομολογήθηκα με τον πληγωμένο εγωισμό μιας εξ ορισμού φελλο-λόγου
ήταν ότι με εκνευρίζει που σε κάθε επιφυλλίδα του με έκανε παλιά να ανοίγω
τουλάχιστον 30 φορές λεξικό και τελευταία το περιόρισα σε πέντε, για να μου
απαντήσει πως ο ίδιος, ώσπου να τη γράψει, το ανοίγει τρεις και πως ο Ζήσιμος Λορεντζάτος
του είχε πει κάποτε πως το τρεις είναι καλά. Εκείνος το άνοιγε δεκατρείς! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Παρήγορο, δε λέω, αλλά έμεινα στο να μην πω </span>ΤΙΠΟΤΑ<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">! Κι αφού τα κενά ήτανε μεγαλύτερα
από τη συζήτηση, μου έμεινε η ανάμνηση ενός θορυβώδους καφωδείου στο κέντρο της
μικρής μας πόλης, με θέα αθέατη, επειδή έφταιγε η κοινή μας οπτική, καθώς τρώγαμε
κέικ με τυροπιτάκια, γελώντας και λέγοντας ανέκδοτα! Τελικά, είχε πλάκα να «μου
παίρνει συνέντευξη» ένας τόσο ευφυής και αξιόλογος πνευματώδης Κύριος τέτοιου
βεληνεκούς και να διαπιστώνει απλά ότι έχει μία θαυμάστρια που είναι ανίκανη να
του αποδείξει το γιατί (το) είναι (όπως
λένε και πάλι οι φίλοι μας οι Γάλλοι)...<o:p></o:p></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Constantinahttp://www.blogger.com/profile/10769800974412445102noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-1401314855928018497.post-71342215838400244642014-05-07T00:42:00.000+03:002014-05-07T10:07:09.988+03:00Της Αγίας και Δαίμονος (Υ)Ιοκάστης!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Λέει η μάνα μου:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Εγώ δε γέννησα κόρη! Την </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Lufthansa</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">με την </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Aegean</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> μαζί έκανα! Αλλού πατάει, αλλού
πετάει, κι αλλού βρίσκεται!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">...ναι! Αλλά πού βρίσκομαι, μάνα ο-έ-ο?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Δεν ξέρει! Κι ούτε και ρωτάει! Πού ήμουνα τόσον καιρό, τι
κάνω, με τι ασχολούμαι, με τι δεν ασχολούμαι, δεν έχει πια ιδέα! Άλλωστε η κόρη
μοιραία φεύγει. Πρέπει να φύγει! Πρέπει να απογαλακτισθεί και δη βίαια! Να
κόψει σύρριζα τον ομφάλιο λώρο. Με το στανιό να μάθει να στέκεται στα πόδια
της! Με το ζόρι να γίνει νοικοκυρά! Όπως και να είναι, πρέπει να αποδείξει πως
φέρει επάξια τον ρόλο που της κληροδότησαν, πριν γεννηθεί. Να γίνει και όμορφη.
Να έχει και θηλυκότητα. Οφείλει να εκπαιδευτεί για καλή σύζυγος, για καλύτερη
μάνα και πλέον για ακόμη καλύτερη καριερίστρια με στιλ και πρεστίζ! Πρέπει
τέλος πάντων να είναι αυτό που απεχθανόταν η σοφή Φραγκογιαννού! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο (υ)ιός όμως? Ένας (υ)ιός πάντα γυροφέρνει τη μάνα, όπως η
σελήνη τη γη, κι όσο δυνατός οργανισμός
και να είναι, κάποια στιγμή θα «πέσει» από βαριάς μορφής (υ)ίωση! Έτσι είναι οι
αγορομάνες! Θα φέρουν τον κόσμο από κάτω επάνω και </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">vice</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">versa</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> για να κανακέψουν τον (υ)ιό, να τον
δικαιολογήσουν, να τον ευχαριστήσουν, δεν θα κάνουν και ό,τι περνάει από το
χέρι τους για να τον αυτονομήσουν, γιατί ο (υ)ιός χτυπάει λίγο ύπουλα. Και
διαστροφικά. Η αυτονόμηση περιορίζεται στο κυνήγι. Ο (υ)ιός το μόνο που πρέπει
να μάθει είναι να κυνηγάει... τη σωστή γυναίκα, συνήθως εκείνη που θα μοιάζει
στης (Υ)Ιοκάστης, όχι στο τούτο της, αλλά στις συνήθειές της, στον τρόπο που
μαγειρεύει και στον τρόπο που μαζεύει τις πεταμένες κάλτσες και τα σώβρακα από
το πάτωμα, χωρίς να μιλάει, να γκρινιάζει και να βρίζει! Εάν τα χαρακτηριστικά του
θηράματος παρεκκλίνουν απ’ της (Υ)Ιοκάστης αρχίζουν τα ντράβαλα. Η (υ)ίωση
επιδεινώνεται σε πενθερίαση και αρχίζεις να πιστεύεις στις παρετυμολογίες του
τύπου ότι η «πενθερά» είναι αυτή που πενθεί τον έρωτα!!!!!!!!!!!!!!!(</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">sic</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">) Εάν τον επέτρεψε ποτέ να συμβεί!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Όχι βέβαια! Δε ζηλεύω!
Πώς σου πέρασε κάτι τέτοιο από το μυαλό? Γιατί άλλωστε? Δεν έχω λόγο! Επί ίσοις
ήταν και είναι όλα μεταξύ εμού και του μικρότερού μου αδερφού! Τα πάντα! Ποτέ
δεν είχα τίποτε λιγότερο, ποτέ τίποτε περισσότερο! Στα σημεία ήτανε οι διαφορές
μας. Κάτι σαν Άρης-Πάοκ! Απλά μου κάνει εντύπωση αυτή η έγνοια ώρες-ώρες σαν να
δε βγήκε ποτέ του από την κούνια του! Και να πω πως δεν αυτονομήθηκε? Κι αν
στρέψω το κεφάλι παραδίπλα, λίγο πιο κει, παρακάτω, βλέπω πολλά αντίγραφα της
(Υ)Ιοκάστης, φωτοτυπίες της, μοντέλα εξελιγμένα σε νέα </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">version</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, αλλά και σε αντίκα </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">style</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, με τσεμπέρι στο κεφάλι ή με γόβα
στιλέτο, ωστόσο αντίτυπο. Καμιά φορά και κακέκτυπο. Η Παναγία, η Ιοκάστη, του
Κίτσου η μάνα ...... είναι όλες αρχετυπικές μορφές της μάνας που διατρέχουν όλη
την βιβλιογραφία. Ωστόσο η μάνα (Υ)Ιοκάστη είναι πάντα μία! Απλά έχει πολλές
όψεις. Σαν τον Τριαδικό Θεό. Τον τρισυπόστατο, που αν ποτέ δεν κατάλαβες στο
σχολείο τον θεολόγο σου τι εννοεί, θα θυμάσαι το απιστεύτου: «Εκεί που
σταματάει η λογική, ξεκινάει η πίστη!». Έτσι απλά και τελεσιγραφικά! Η Αγία,
λοιπόν, αυτή μάνα, η γνωστή ως (Υ)Ιοκάστη, είναι επιεικής πάντα με τον (υ)ιό
της. Με σκυμμένο το κεφάλι καταπίνει τις δουλειές που τις βγάζει στη μέση του
πουθενά, σχίζεται οικιοθελώς να τον υπηρετήσει, ωστόσο όμως δεν είναι καθόλου
το ίδιο με τη νύφη της, την οποία καραδοκεί στη γωνία. Σε περίπτωση δε, που
αντιληφθεί ότι δεν περιποιείται «κατά πώς πρέπει» τον άντρα της (δλδ τον (υ)ιό
της (Υ)Ιοκάστης), γίνεται από αγία δαίμονας! Ναι, ναι! Μιλάμε πάντα για την
ίδια. Για εκείνη που σχεδόν πάντα έχει να σούρει για την πενθερά, όσα δεν έβαλε
καν ο νους του αείμνηστου Παπαδιαμάντη!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αλλέως και λαϊκιστί είναι αυτό που ακούγεται:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">*Όλες οι Ελληνίδες μάνες μεγαλώνουν έναν γιο, που δε θα ‘θελαν ποτέ να ‘χαν για άντρα τους! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">*Άντε καλά! Σχεδόν όλες... μόνο μη νομίζει η καθεμιά πως
είναι η εξαίρεση </span><span style="font-family: Wingdings; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;">J</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μάνα Χρόνια Πολλά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Σ’ αγαπάω κι ας πάσχεις από (υ)ίωση<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Θα θελα να ‘ξερα εάν ποτέ ο (υ)ιός σου θα σε θυμηθεί<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">στη γιορτή σου έστω μία φορά!!!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ηλέκτρα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">ΥΓ1: Για όσους δεν ξέρουν τι είναι η μάνα, ιδού:</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/9Tk7w8pN3ZI?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> ΥΓ2: Και για τους λάτρεις της τέχνης να ένα πολύ ωραίο<a href="http://foundation.parliament.gr/contentData/mhtrothta_low.pdf" target="_blank"> αφιέρωμα στην Ελληνίδα μάνα από το Ί</a></span><a href="http://foundation.parliament.gr/contentData/mhtrothta_low.pdf" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;" target="_blank">δρυμα της Βουλής των Ελλήνων</a></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Constantinahttp://www.blogger.com/profile/10769800974412445102noreply@blogger.com28tag:blogger.com,1999:blog-1401314855928018497.post-15056633240713695722014-04-30T00:20:00.000+03:002014-04-30T00:20:23.481+03:00Γενικούρες και ειδικότητες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Είναι απίστευτο! Σχεδόν ανεκδιήγητο! Και οξύμωρο! Ή
φυσιολογικό? Αλλά λογικό δεν το λες! Είναι συνέπεια. Ορθότερα δε, επίπτωση.
Μοιρολαρικά θα χαρακτηριζόταν και ως μοιραίο! Ο λογικόφρων το ονομάζει τίμημα,
ο παράφρων το λέει διαβολικό. Αλλά το όνομα δεν έχει σημασία, όσο έχει η χάρη.
Και η χάρη είναι το αποτέλεσμα. Δηλώνει χάρισμα και είναι και χαριτωμένο. Διότι
είναι χάρη να γνωρίζεις με λεπτομέρειες, είναι χάρισμα να ξέρεις το αντικείμενό
σου ενδελεχώς, είναι αρετή να έχεις τη χάρη να αναφέρεις στο λεπτό μία εκτενή
βιβλιογραφία για όσα σε ρωτάει ο άλλος πάνω στο αντικείμενό σου. Και διότι η
εξειδίκευση στην εργασία υπήρξε μοιραία και αναπόφευκτη, σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις
αναγκαία, σε περισσότερες λυτρωτική. Πώς
θα ήταν ο κόσμος μας σήμερα, εάν δεν είχαμε εξειδικευτεί? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Αλλά τα νομίσματα έχουνε εξ ορισμού δύο όψεις. Τι γίνεται
όταν καλείσαι να δουλέψεις πιο σφαιρικά? Τι κάνεις όταν σου ζητούν μία πιο
ολιστική ματιά? Πώς αντιμετωπίζεις ένα πρόβλημα όταν πρέπει να το δεις
πολύπλευρα? Υπάρχουν εργαζόμενοι που δουλεύουν σε ένα κελί περιορισμένων
διαστάσεων και ευθυνών. Υπάρχουν επιστήμονες που ερευνούν σε πολύ περιορισμένα
πεδία και με ακόμα πιο βραχείς ορίζοντες, σαν να αισθάνονται πως ο ουρανός του
εργαστηρίου τους κάποια στιγμή θα τους πλακώσει και σαν να είναι η γνώση μια
ταφόπλακα μεγάλη και βαριά. Και σκάβουν όλο και πιο βαθιά σε αυτήν, ώστε να την
αναλύσουν, να την αποσυνθέσουν, να την διυλίσουν, ώσπου να τη διαλύσουν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Τελικά, ίσως να είναι και τραγικό: να ρωτάς έναν άνθρωπο τι
ακριβώς είναι αυτό που κάνει και να αδυνατεί να τοποθετήσει την δουλειά του
στον εργασιακό χάρτη, ακόμη κι αν του δώσεις μια πυξίδα στο χέρι. Όσο
εξειδικεύεται, άλλο τόσο χάνεται ανάμεσα σε χαώδεις καταστάσεις και γνώσεις. Αδιαφορία
ή άγνοια? Φόβος ή πόνος? Ίσως σύμπτωση. Πολλοί είναι ειδικοί. Σπανίζουν όμως οι
γενικοί. Οι εργαζόμενοι ειδικεύονται, οι διευθυντάδες? Γενικεύονται? Ο δάσκαλος
θα σου πει το μάθημα της ημέρας και δεν θα σκάσει εάν δεν σου πει σε ποια
χρονική περίοδο ανήκει ο ποιητής που μελετάει, δεν θα προλάβει κιόλας να τον
συνδέσει με τα ιστορικά γεγονότα, ή δεν θα τονίσει σε ποιο μέρος της
γραμματικής υπάγεται η παραγωγή και η σύνθεση, ο γιατρός θα σου συνταγογραφήσει
το φαρμακάκι για να μην πονάει το στομάχι χωρίς ιδιαίτερη κλινική εικόνα και
έρευνα του υπόλοιπου οργανισμού, ο υδραυλικός θα αλλάξει τη σωλήνα που έσπασε
χωρίς να βρει γιατί έσπασε, ο δημόσος υπάλληλος θα σου σφραγίσει το χαρτί, αλλά
μέχρι να φτάσεις στο γραφείο του ποιος θα σε κατευθύνει? Και ο λόγος? Αποποιούνται
την ευθύνη ή αγνοούν ούτως ή άλλως την απάντηση? Αδιαφορούν για το «σύνολο» γιά<a href="https://www.blogger.com/null" name="_GoBack"></a> κοιτάει ο καθείς τη δουλειά του? Δηλώνει ειδικός και
γλιτώνει το βάρος του γενικού? Θα σε πάρει κανείς ποτέ κάπου να σου εξηγήσει
ότι για να μάθεις/κάνεις/διεκπεραιώσεις/διευθετήσεις αυτό που βρίσκεται επάνω
στο τάδε κλαδί, οφείλεις να έχεις πάρει μια γεύση για το πού βρίσκεται ο κορμός
του, ή, για τους πιο απαιτητικούς, η ρίζα του!?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Η περιέργεια, αυτό το ανθρώπινο ίδιον, γίνεται εν καιρώ αντιστρόφως
ανάλογο με την ειδίκευση. Εδώ τα φιλοσοφικά «γιατί» δεν είναι ισάριθμα με τα
επιστημονικά «επειδή». Μόνο τα μαθηματικά «ουτωσώστε» δίνουν απαντήσεις, αλλά
οι περισσότεροι βολευόμαστε στα κηδεμονικά «γι’ αυτό» και στα ακόμη πιο
«δημοκρατικά» των γενικών «επειδή το είπα εγώ»! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Αυτός, είναι ο νέος εργάτης...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Καλή Πρωτομαγιά!<o:p></o:p></span></div>
</div>
Constantinahttp://www.blogger.com/profile/10769800974412445102noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-1401314855928018497.post-90502357172764511182014-03-19T00:11:00.000+02:002014-03-19T01:25:23.898+02:00Λίζα Λάμδα Πετροβασίλη...αποβάλλεσαι!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/qyDKMU7Ax1o?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Ατμακίδης, Ιωαννίδης, Βαρνιώτου, Κελεσίδης, Βογιατζής και
Βαδάση περάστε ΕΞΩ (!!!!!!!!) όπως είστε!!! Αυτήν τη στιγμή!!!!!!!!!!!!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο ένας μιλούσε για το διαγώνισμα που έγραψε την προηγούμενη,
ο δεύτερος για τη σχολή που θα δήλωνε πρώτη στο μηχανογραφικό, ο άλλος για τις
επιδόσεις του στο σκι στο νεότευκτο τότε χιονοδρομικό του νομού μας και ξαφνικά
ο καθηγητής μάς διέκοψε! Τι θράσος! Τι αναίδεια! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Μα....<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Και μην ακούσω «κιχ»!!!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Μα δεν έκανα τίποτε κύριε καθηγητά!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Έκανες! Μιλάς! Και μιλάς πολύ!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Μα....<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Κι όσο συνεχίζεις να μιλάς δυσχεραίνεις τη θέση σου!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">...ποια θέση μου? που άλλαζα θέση πιο συχνά και από όσο οι
άντρες τα πουκάμισα. Που είχα γίνει μπαλαντέρ. Που καθόμουνα με τη μία για να
πούμε τα γκομενικά, με την άλλη για να πυροδοτήσουμε φιλοσοφικούς
προβληματισμούς, με τον άλλον για να τον βοηθήσω στα αρχαία και με τον τέταρτο
για να με βοηθήσει στη χημεία! Καταραμένη χΗμεία! Ποτέ δεν τα πήγαινα καλά μαζί
της! Εγώ ήμουν της χΥμείας!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τελικά ο καθηγητής με έβγαλε έξω. Αποβολή! Ήτανε η πρώτη μου
φορά. Και ήτανε μη γίνει η αρχή! Μετά...Μετά αποβαλλόμουνα αφ’ εαυτής! Εγώ! Το
καλό παιδί! Η απουσιολόγος! Αποβολή με τη γαλαρία απαρτία και με τους μισούς
από αυτούς να κοντεύουν να μείνουν από τις ωριαίες αποβολές!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Έτσι τσούλησε η Δευτέρα λυκείου. Ήταν σαν να δεν υπήρξε ποτέ
για μένα! Μια συνεχής απουσία! Σαν να πέρασα από την Πρώτη Λυκείου στην Τρίτη.
Προαγωγή με μπόνους την ευθύνη, πηδώντας μία τάξη με πλήρη ανευθυνότητα.
Καθηγητές δεν είχαμε! Απαξάπαντες απόντες! Και ότε και εάν είχαμε, για κάποιον
λόγο τρέχανε να καλύψουνε κενά. Που δεν τα λες κενά, αλλά ένα συνεχές κενό με
διακοπές κάποιες ώρες μαθημάτων. Δεύτερη ώρα άλγεβρα, πέμπτη γυμναστική και
έκτη Τέτρις, ή «Όνομα, Ζώα, Φυτά» ή ύπνος! Άντε και κανα Σταυρόλεξο.
Θρησκευτικά ήταν αυτά!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Βαδάση στον πίνακα!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Πάλι εγώ κύριε καθηγητά!?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Ε αφού μιλάς! Έλα να κάνεις ένα διάλειμμα για να
σταματήσεις! Κάνω παρατήρηση στη Γεωργιάδου με την οποία μιλάς όλη την ώρα, κι
εσύ συνεχίζεις!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Ε στη Γεωργιάδου κάνατε, όχι σε μένα! Και στο κάτω-κάτω,
όποιος μιλάει σηκώνεται στον πίνακα? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Ναι! Για να λέει τουλάχιστον κάτι χρήσιμο. Μιλάει που
μιλάει! Και γιατί δεν κάνεις την άσκηση?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Γράφω τις σημειώσεις της Βιολογίας από χθες! Έλειπα! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Ναι! Αλλά τώρα έχουμε Φυσική! Γιατί δεν τις γράφεις στο
διάλειμμα? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Να χάσω το διάλειμμά μου γράφοντας σημειώσεις Βιολογίας
κ.Καθηγητά?!!!!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><a href="http://www.youtube.com/watch?v=mI8DqCV8gxc" target="_blank">-Τι να σου πω παιδί μου? Τι να σου πω παιδί μου! Είμαι κατάπληκτος! Το ενδεικτικό σου από το Λύκειο του Ψυχικού που μας ήρθες, μας έδινε την εντύπωση ότι είσαι αρίστη μαθήτρια! Έπιμελής, μέλετημένη, πρόσεκτική!Τι εμεσολάβησε? Εις ποίον ηθικόν τέλμα έχεις βυθιστεί και δεν μπορείς να σηκώσεις κεφάλι!!!!!!????</a></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ε είχα γίνει λίγο ατίθαση, αλήθεια είναι! Μια η βαρεμάρα της
ηλικίας, την άλλη τα απωθημένα ενός καταπιεστικού μαθητικού παρελθόντος που με
ήθελε </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">comme</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">il</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">faut</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, λίγο ο έρωτας, πολύ η εφηβεία, κάμποσο οι ανησυχίες,
μερικώς οι προβληματισμοί, αρκετά η πίεση υπό και επί παντός, μα πιο πολύ η
Άνοιξη! Εκείνη η Άνοιξη που για κάποιο λόγο ο Θεός την έφτιαξε, όπως είπε ο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Robert</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Orben</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, για να μας πει «Πάμε άλλη μία» και
εκείνη η Άνοιξη που μαζί της την ίδια μέρα ο Θεός κατασκεύασε και την ελπίδα,
την όρεξη για ζωή και την αλλεργία!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Να μεγαλώνει η μέρα, να ξυπνάει από τη
χειμερία νάρκη το χαμόγελο, να κοιμάται εκ περιτροπής η όρεξη για δουλειά, το
διάβασμα και το σχολείο. Με λουλούδια να ανθίζουν, πουλιά να τιτιβίζουν και
πεταλούδες να ζευγαρώνουν. Με βροχές να ποτίζουν, με δάκρυα ερωτικά να
μουσκεύουνε μάτια, με ορμόνες εφηβικές να φλερτάρουν στα παγκάκια! Μια αγκαλιά
στα πεζούλια, ένα κρυφό ραντεβού στη γωνία, μια συνωμοσία ανάμεσα σε
συμμαθητές, κάτι χαχανιστές παρέες, άσκοπες και πολύωρες ετοιμασίες για
εκδρομές, για ένα κρυφό τσιγάρο στην πίσω αυλή, για τάσεις ανεξαρτησίας και
στάσεις δήθεν ανταρσίας, κοπάνες, αποβολές, σκασιαρχείο!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Βαδάση αποβάλλεσαι! Πολυήμερη αποβολή και την επομένη με τον
κηδεμόνα σου! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ποιον κηδεμόνα μου? Αφού η κηδεμονευομένη του μαθήτρια της Τετάρτης,
Λίζα Λάμδα Πετροβασίλη, έχει αποφασίσει πως δεν θα πάει στο σχολείο για πολλές
μέρες! Θα γίνει κομμάτια, από εκείνα που ξέρει πάντοτε να σκορπάει, αλλά ποτέ
να μαζεύει, και θα την κάνει, μπας και απαλλάξει λίγο τους καθηγητές και τους
συμμαθητές της από το μπλα μπλα και τον κουραστικό προβληματισμό της! Θα
αποβληθεί από μόνη της και θα βάλει απουσία στον εαυτό της. Είναι δύσκολο ο
απουσιολόγος να βάζει απουσία στον εαυτό του. Είναι σαν να στρέφει το μαχαίρι επάνω
του για να αυτοκτονήσει, σαν να ψαλιδίζει τη γλώσσα του, όπως ο ράφτης την
ξεφτισμένη κλωστή που κρέμεται από το καλοραμμένο κοστούμι. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Αφήστε το κύριε καθηγητά! Μην κοπιάζετε! Την κοπανάω από
μόνη μου! Πάω να βρω την Άνοιξη...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/ChZazFBX4IA?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Constantinahttp://www.blogger.com/profile/10769800974412445102noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-1401314855928018497.post-19441965960904338502014-03-12T00:17:00.000+02:002014-03-12T00:17:19.646+02:00Όμοιος ομοίω αεί πελάζει. Τω διαφορετικώ?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το διαφορετικό είναι δύσκολα αποδεκτό. Είναι αυτό που δεν μας
ταιριάζει με τα μέχρι τώρα, με τα «δικά μας», με τα «γνωστά» μας δεδομένα και
το περιθωριοποιούμε. Δεν είναι εύκολο το μάτι να συνηθίσει το </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">extreme</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> σε μία κοινωνία που, όχι απλά
αγκαλιάζει το παραδοσιακό, αλλά προσκυνάει το σύνηθες. Το μάτι απλά κολλάει στο
«διαφορετικό από εμένα». Το αφτί κουνιέται με το πρόσωπο να συνοφρυώνεται σε
μια όψη απορίας σαν ακούσει κάτι ρηξικέλευθο. Κάτι που του γκρεμίζει την
πεπατημένη. Την οποία την περπάτησε πρώτος ποιος? Και αποτελεί ένα γνωστό
μονοπάτι, χωρίς εκπλήξεις και κακοτοπιές, χωρίς φόβους για άγνωστους
προορισμούς, χωρίς κατακραυγές κοινωνικές, χωρίς φωνές συνειδήσεων των άλλων,
χωρίς τσιρίδες και μαλώματα των αλλοθρήσκων, χωρίς αμφισβητήσεις και κριτικές,
χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς στερεοτυπικά μοτίβα, χωρίς μοντέλα καλουπωμένα στο
βολικό. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η κοινωνία, αυτή ή η άλλη ή κάποια άλλη, είναι περισσότερο ή
λιγότερο δεκτική στο «έξω από αυτήν». Αγκαλιάζει το γνωστό σαν νεογέννητο
βρέφος, αλλά διαστροφικά το βρίζει, ακόμη κι όταν ξέρει πως θα γίνει το πιο
κακομαθημένο πλάσμα στον κόσμο που θα της βγάλει το λάδι. Αποδέχεται το
στερεοτυπικό, ακόμη κι αν της αποδεικνύει και της υποδεικνύει η ιστορία
επανειλημμένως πως πρέπει να το αποβάλει πανηγυρικά. Και υιοθετεί το εκ
προοιμίου καταστροφικό, μόνο και μόνο γιατί δεν εμπιστεύεται προφήτες που
υπόσχονται απαλλαγή και σωτηρία, γιατί τους θεωρεί αγύρτες προφήτες, όπως οι
Φαρισαίοι τον Χριστό. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Άλλωστε τα ώτα, αυτάρεσκα γαρ, θέλουν να χαϊδεύονται. Να
ακούνε αυτό που τα κάνει να χαίρονται. Να νιώθουν ικανοποιημένα, όταν ο συνεργάτης
τους, η γλώσσα, μιλάει και δεν βρίσκει εμπόδιο σε κανέναν τοίχο, αντίσταση σε
καμία συνείδηση, αντεπιχείρημα από καμία άλλη γλώσσα, διαφορετικότητα από
κανένα άλλο μυαλό, καινοτομία από άλλον συνδαιτυμόνα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και να ‘ναι απλά τα ώτα αυτάρεσκα ή η συνειδησιακή μας ενοχή?
Να ‘ναι ο εγωκεντρικός μας χαρακτήρας που θέλει ενδόμυχα ακόμα και τις
λαθεμένες του επιλογές να τις δικαιολογήσει? Να θέλει παρέα στην από λάθος
επιλογή της μοναξιάς του? Να θέλει η ρουφήχτρα της τρικυμισμένης του ζωής να
φέρει στον πάτο της θάλασσας και άλλα ναυάγια? Είναι που ξέρει ότι πνίγηκε κι
ότι βρίσκεται στον άλλον κόσμο, τον κολασμένο, αλλά δε θέλει να ‘ναι μόνος του
και αναζητάει συντροφιά? Γνωρίζει πως έκανε λάθος και προβληματικές επιλογές,
αλλά τραβάει τα καράβια της επιφάνειας που αρμενίζουν στα δικά τους ήρεμα
ακρογιάλια για να τα βυθίσει με το έτσι θέλω στον βυθό του? Να τα αποδείξει πως
μια μέρα θα γίνουν κι εκείνα θαλάσσια κουφάρια, με μόνη ζωή ανάμεσα στα
αλίκτυπα και σκουριασμένα τους σκαριά τα φαντάσματα μιας ονειροπαρμένης ζωής,
που δεν στέριωσε όπως την ονειρεύτηκαν? Και στα οποία μπορεί να κυκλοφορεί πού
και πού, κανένα ψάρι, αλλά μόνο σαρκοβόρο!?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Δεν ξέρω εάν είναι όλοι αυτοί άνθρωποι «αποτυχημένοι»,
«απογοητευμένοι», άνθρωποι που αλλιώς τα πίστευαν και αλλιώς τους ήρθανε, είναι
όμως σίγουρα άνθρωποι που θέλουν να δικαιολογήσουν για κάποιον λόγο την
«αποτυχία» τους και ψάχνουν απεγνωσμένα συνοδοιπόρους στη μιζέρια τους,
κλείνοντας τα μάτια στο «άλλο», κλείνοντας τα αφτιά τους στο διαφορετικό, αλλά
το στόμα τους το κρατούν απύλωτο, ώστε να επικρίνουν και να εκμηδενίζουν τις
διαφορετικές από εκείνους επιλογές. <o:p></o:p></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Constantinahttp://www.blogger.com/profile/10769800974412445102noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-1401314855928018497.post-68649953334955534372014-03-05T00:20:00.000+02:002014-03-05T00:20:08.092+02:00Μήνυμα χωρίς (υπο)χρέωση!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Είστε σε γραμμή αβεβαιότητας. Παρακαλώ περιμένετε! Για την
ανασφάλειά σας, οι κλήσεις σας διαγράφονται!»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Άλλο ένα χαρτάκι έσκισα σήμερα στο ημερολόγιο. Από εκείνα που
από πίσω έχουν το ρητό της ημέρας. «Μην υποτιμάς τον αντίπαλο» έλεγε! Λες και
συνεννοήθηκε η μέρα με τις δυνατότητες και τις φουρτούνες που σήκωσε η διαφωνία
μου η χθεσινή για άτομα ή ατομάκια, «ανθρωπάκια» που δε θα αλλάξουνε ΠΟΤΕ! Άκου
«μην υποτιμάς τον αντίπαλο»!!!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Κι αν υποτίμησες ή
υπερεκτίμησες τι σημασία να ‘χει? Και στις δυο περιπτώσεις βγαίνεις χαμένος.
Στη μία αδιαφορείς, ενώ στην άλλη αδιαφορεί. Η δίοδος συνομιλίας υπερβαίνει
ενσύρματες και ασύρματες επικοινωνίες, καλωδιώσεις και δικτυώσεις κοινωνικού ή
επαγγελματικού περιεχομένου. Εδώ μιλάμε για άλλη συχνότητα. Ο ένας εκπέμπει σε
τόσα </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Hertz</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> κι ο άλλος ούτε στα μισά. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Τι να σου κάνει αγάπη μου ο γρήγορος επεξεργαστής και το
τετραπύρηνό σου κινητό ακόμη κι αν οι ταχύτητες υπερβαίνουν εκείνη των
ταχυδρομικών νεύρων που στέλνει ο εγκέφαλος στα ζωτικά σου όργανα να πάρουν
μπρος? Όπως στη γλώσσα. Φυσικά και θα σε ξεπεράσει η </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Mac</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, αφού δεν έχεις καν συνάψεις στον
εγκέφαλο! Και «γιατί να έχεις?» θα μου πεις. Αφού με την καρδιά κοιτάς
καλύτερα! Να ‘ταν τόσο ηλίθιος ο Μικρός μας Πρίγκιπας σαν το ‘λεγε ή μεγάλωσε
πια και είναι ξεπερασμένος? Χρειάζεται και εκείνος </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">update</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">ε? Ε βέβαια! Διότι εάν έχει έκδοση
2.1.8 και τώρα τρέχει η 9.7.1 δε θέλει απλά ενημέρωση, αλλά να τον στείλεις για
ανακύκλωση και να τον κάνεις </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">delete</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">μια για πάντα! Και ασχολήσου με άλλες εφαρμογές. Την καρδιά
άσ’ την στην άκρη! Μ’ αυτήν ασχολούνται οι καρδιολόγοι! Εσύ να κοιτάξεις να
κάνεις κανένα </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">downloading</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">σε πιο χρήσιμες εφαρμογές. Να αξίζουν και τον κόπο και τον χώρο στη μνήμη
βρε αδερφέ! Μη σου πιάνει μόνο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">GB</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> από άλλα πράγματα που τρώνε και τρέφονται με μνήμη! Χαλάλι
τους στο κάτω-κάτω! Αλλά και χάλι τους μερικές φορές. Αρκεί να το καταλάβεις
νωρίς! Η μνήμη στον εγκέφαλο θα έπρεπε ώρες ώρες να είναι σαν αυτή του κινητού.
Μια καρτούλα! Το ξεκοιλιάζεις και ωπ! Όλα σβήστηκαν με τη μία. Και πάμε πάλι
από την αρχή! Φορμαρισμένο και με καινούργιο λειτουργικό πάει ο κόσμος μας
μπροστά! Με άλλες ταχύτητες, πιο γρήγορες και με καινούργια γραφικά! Κι ας σε
λένε γραφικό! Ένας γραφικός άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του και τη
γραφικότητά του φοράει και καινούργια γραφικά! Γκλαμουριά, δε λέω! Αλλά...
χωρίς εφέ πού πας βρε μπάρμπα? Στο κάτω κάτω δεν επιβιώνεις στον κόσμο της
εικόνας σήμερα! Ωστόσο έχε κατά νου,
εκεί, στο πίσω μέρος της </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">SD</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">σου, πως ό,τι
λειτουργικό και να φοράς, όσα </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">update</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">κι αν κάνεις στο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">software</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> και όσο συχνά, μια μπακατέλα
θεωρείσαι στο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">hardware</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">πια,
τόσο παλιά, όσο η μέρα που γεννήθηκες κι αυτό σου το σκαρί δεν αλλάζει. Και </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">avatar</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">να αλλάξεις, και το μαλλί να κόψεις
και να βάψεις, και καινούργια μπαταρία να αποκτήσεις, θα ‘σαι ένα παλιό
ξεκούδουνο μηχάνημα. Είδες πολλά </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">pc</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">να γίνονται καινούργια, επειδή τα έβαψες απ’ έξω με
λαδομπογιά? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Γι’ αυτό σου λέω...η
επικοινωνία μας εις το εξής ή διακόπτεται ή θα γίνεται παραδοσιακά: άλλοτε με
ταχυδρομικά περιστέρια και άλλοτε με καπνό στην ταράτσα!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Mail</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">received</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">?»<o:p></o:p></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Constantinahttp://www.blogger.com/profile/10769800974412445102noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-1401314855928018497.post-63368533730732683872014-02-26T00:25:00.000+02:002014-02-26T00:25:09.758+02:00Εσύ τι μέρος του λόγου είσαι?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Άρθρο;<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Γιατί να είσαι Άρθρο!? Για να αρθρώνεις και να ενώνεις! Θα
μου πεις, τι να αρθρώσεις ως Άρθρο που καμιά φορά τρως τέτοιο άδειασμα με αυτά
που βλέπεις γύρω σου που όχι απλά δεν αρθρώνεις κουβέντα, αλλά χάνεις φωνή,
μιλιά και λαλιά ταυτόχρονα! Φθόγγος δεν βγαίνει από το στόμα σου! Άσε που τα
Άρθρα δεν έχουνε καμία αξία μόνα τους! Εξαρτημένα μια ζωή. Δίπλα σε κάτι! Τρέμουν
τη μοναξιά! Γι’ αυτό πάντα σε κάτι δίπλα θα ακουμπούν: Μα δίπλα σε Ουσιαστικό
θα βρίσκονται, δίπλα σε Επίθετο θα είναι, σε Αντωνυμία ή σε Μετοχή? Πάντως το
Άρθρο μοναχικό δεν το λες! Δεν μένει μόνο του, ο κόσμος να χαλάσει, εκτός εάν
κάποιος το διακόψει....Συνήθως τα Αποσιωπητικά...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ουσιαστικό;<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Κάτι μας είπες! Ποιος είναι αυτός που δεν θεωρεί τον εαυτό
του Ουσιαστικό? Όλοι είμαστε Ουσιαστικοί
και Ουσιαστικά. Όντα! Από εκείνα που υπάρχουν επί της ουσίας... Και μάλιστα
Ουσιαστικά είτε συγκεκριμένα είτε αφηρημένα. Είτε είμαστε πρόσωπα, με προσωπεία
ή άνευ, είτε ζώα (όλοι εξ ημών, δίποδα), είτε πράγματα. Και αφηρημένα, γεμάτα
από ενέργεια, βρισκόμενα σε μία κατάσταση ή έχοντας απλά μιαν ιδιότητα! Τα
Ουσιαστικά είναι οντότητες αυθύπαρκτες. Όχι σαν τα Άρθρα, που φοβούνται τη
μοναξιά!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Επίθετο;<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Προσδιοριστικό δλδ. Μωρέ μπράβο! Δίνεις μια πινελιά στο
ουσιαστικό ε? Κάνεις τον κόσμο ομορφότερο και πιο συγκεκριμένο! Πας πακέτο
βέβαια με το ουσιαστικό. Το ελέγχεις τρόπον τινά. Εάν εξαφανιστείς από δίπλα
του, «το αδειάζεις». Το αφήνεις μοναχό και απροσδιόριστο. Κενό. Σκέτο. Μην
ξεχνάς όμως ότι ως προσδιορισμός λέγεσαι «επιθετικός»!!! Προσδιορισμός ή όχι
δεν έχει σημασία. Επιτίθεσαι πάντως! Εναντίον ενός Ουσιαστικού. Επίθεση! Κατά
πάνω του! Να του αποδείξεις ότι χωρίς να προσδιορίζεται, δεν υπάρχει! Τέτοια
επίθεση το επίθετο. Σφοδρή. Ύπουλη λίγο ε?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αντωνυμία;<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μια σκιά! Ποτέ δεν ξέρει να απαντήσει. Αμφιταλαντεύεται. Τη
μια είναι όλο περιέργεια και ρωτάει. Ποιος? Ποια? Ποιο? Τι? Πόσος? Την άλλη και
καλά καταδεικνύει χωρίς να τολμάει να ονοματίζει: Εκείνος, Αυτός εδώ. Την άλλη
αόριστη: Κάποιος! Κάποια! Κάποιο! Και την άλλη αναφορικά με κάτι άλλο:
Όποιος... Όποιος δεν, δλδ, τότε να μην... Πάντως ονομαστικά και ξεκάθαρα σου το
δηλώνει εξ ονόματος! Είναι Αντί- των Ονομάτων! Πλαγίως και αφηρημένα. Άσε που
ακόμη και προσωπική Αντωνυμία να είσαι, ένας διπρόσωπος θα είσαι. Ή και
τριτοπρόσωπος! Διότι τι σημασία έχει εάν είσαι το Εγώ? Ανάλογα ποιος το λέει,
αλλάζει και πρόσωπα. Κι εγώ λέω Εγώ και εσύ λες Εγώ, αλλά είμαστε διαφορετικά
πρόσωπα. Όλο κρυψίνοια η Αντωνυμία. Μάντεψε «ποιος»!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ρήμα;<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Δηλ μιλάς! Λες ρε παιδί μου...ό,τι σου κατέβει στο κεφάλι.
Είσαι ρητός και ξεκάθαρος! Σαν τους αριθμούς! Τους ρητούς όμως, όχι τους
άρρητους. Υπάρχεις. Υφίστασαι! Είσαι όλη η ουσία μιας πρότασης! Είσαι
ουσιαστικός όρος, όχι όμως Ουσιαστικό. Ρήμα. Χωρίς το ρήμα δε στέκει πρόταση.
Χωρίς εσένα δεν υπάρχει ο κόσμος και τέτοια. Όλα περιστρέφονται γύρω από εσένα.
Ο κόσμος, η γη, το φεγγάρι. Ακόμη κι ο ήλιος. Ακόμη και ο ίδιος σου ο εαυτός.
Πω πωωω εγωκεντρισμός! Μα πού τον βρίσκει τόσο! Κι ό,τι πει αυτό, αυτό ισχύει!
Εάν πάλι δεν πει, δεν ισχύει τίποτε! Είσαι το κέντρο του κόσμου! Μπράβο!
Συγκεντρωτικό σε βρίσκω, αλλά το παρακάμπτω!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μετοχή;<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Άλλη αλλοπρόσαλλη! Λίγο ρήμα, λίγο επίθετο! Λίγο απ’ όλα και
τίποτα. Μισά χαρακτηριστικά από τον έναν, μισά από τον άλλο. Ερμαφρόδιτη δλδ!
Τρομερός συνδυασμός πάντως να είσαι και Ουσιαστικό και Επίθετο και Ρήμα μαζί! Ε
πώς να μην ανεβαίνουν οι μετοχές σου μετά! Περιζήτητος!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Επίρρημα;<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Επί του ρήματος? Ευτυχώς που τα Επιρρήματα δεν υπηρετούν δουλικά
μόνο ρήματα, αλλά και ομοίους τους, δλδ άλλα Επιρρήματα ή Επίθετα! Κι αυτά σαν
τις Αντωνυμίες περίπου! Μπορείς να θεωρηθείς ότι ανά πάσα στιγμή γνωρίζεις πού
βρίσκεσαι, και άλλοτε είσαι εκτός τόπου και χρόνου! Γιατί άραγε? Άλλοτε
κουτσομπόλικο γεμάτο περιέργεια, Πού? Πώς? Πότε? Γιατί?.. Ενοχλητικό δλδ! Και
άλλοτε αφηρημένο και αόριστο.... Κάποτε, Κάπου... Ε καλά! καμιά φορά
συγκεντρώνεται κιόλας! Αλίμονο: Σήμερα, Εκεί, Έτσι! Και φυσικά αναφορικά και σε
σχέση με άλλα: Όπου, όποτε. Όπως ξυπνήσεις! Ε δε σε λες και τον πιο σταθερό
άνθρωπο στον κόσμο!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><b><span style="font-size: 12pt; line-height: 18.399999618530273px;">Πρόθεση;</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 18.399999618530273px;">Άλλο κάρο! Σαν το άρθρο. Ποτέ μόνη! Ποτέ! Αλλά σε διπλό ταμπλό! Μην πω τριπλό. Πες μου με ποια πτώση να σου πω τι είσαι! Διπρόσωπη. Διότι άλλο να μου λες «κατά τον Αριστοτέλη...» και άλλο «κατά του Αριστοτέλη!!!» (και ενδεχομένως υπέρ του Πλάτωνα!). Είναι θέμα πτώσης. Συνεπώς δεν έχεις και πολλά περιθώρια. Ψιλοδεσμεύεσαι από αυτόν που έχεις δίπλα σου. Και όσο καλές προθέσεις και να ‘χεις, να ξέρεις πως οι πτώσεις σε κουμαντάρουν φίλε μου! Εσύ απλά σέρνεσαι από τη μύτη μιας Πτώσης!!! Κεφάλι δεν πρόκειται να σηκώσεις ποτέ!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Σύνδεσμος;</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ποιο απ’ τα δύο είδη? Παρατακτικός? Συνδέεις όμοια? Ή
υποτακτικός? Υποτάσσεις τον έναν κάτω από τον άλλον και ναι μεν του κάνεις
παρέα, αλλά τον θεωρείς κατώτερο, υποδεέστερο και εξαρτημένο? Όσο να πεις έχει
μία διαφορά! Συνδετικός κρίκος. Χάρη σε σένα συνδέονται και τα πιο άσχετα
πράγματα μεταξύ τους. Συνδυάζεις τα ασυνδύαστα. Φέρνεις σε επαφή ανθρώπους που
δεν σχετίζονται μεταξύ τους και μετά ανάλογα τους τακτοποιείς σε κλίμακες,
κλίκες και τα συναφή. Αλλά όταν σε πιάνει εκείνη η περηφάνια σου, εσύ είσαι και
κανείς άλλος. Όλοι είναι κάτω από σένα και γίνεσαι το πλέον διαλυτικό στοιχείο.
Διαζευτικός και πολύ σου είναι!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Επιφώνημα;<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αχ αυτόν τον ενθουσιασμό με τα πάντα πια.... δεν τον μπορώ!
Και με τους πόνους και με τις χαρές! Και Ωχ και Αμάν και Πωπώ! Και τι έπαθα!
Και Φευ! Και Αλίμονο. Και Ουαί και Αλίμονο! Και Αλί και τρισαλί! Καλά Πια! Κανείς
δεν έκανε παιδί, μόνο η Μαριώ τον Γιάννη! Ο μόνος στον κόσμο είσαι που έπαθες!?
Κοίτα λίγο γύρω σου! Αλλά ούτε και εκείνο το συνεχές «Αχ τι ωραία!!! Τέλεια!
Θαυμάσια! Εξαίσια!» Όλα πια μες στην τρελή χαρά! Και η ζωή που είναι έτσι, και
γιουβέτσι, και να λέμε ακόμα κι αν δεν πιστεύουμε όλες τις θυμοσοφίες περί ζωής,
μόνο και μόνο για να πείθουμε τον εαυτό μας και τους άλλους ότι είμαστε κάτι
που στην πραγματικότητα δεν είμαστε, αλλά θα θέλαμε να γίνουμε!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τέλος πάντων! Αποφάσισε!
Πάνω-κάτω τα Μέρη του Λόγου σαν τα ζώδια είναι. Με μια μικρή έκπτωση βέβαια:
αντί για δώδεκα, μόλις δέκα! Όλα σχετίζονται μεταξύ τους. Όλα έχουνε
χαρακτηριστικά που τα μοιράζονται μεταξύ τους. Κάποια σχετίζονται περισσότερο
από ό,τι με άλλα και ορισμένα είναι θανατηφόρος συνδυασμός μεταξύ τους ή απλά
ανύπαρκτος. Π.χ. το Άρθρο δεν πάει ΠΟΤΕ δίπλα σε ένα Ρήμα, ούτε η Πρόθεση με
Επιφώνημα. Δεν θα στεριώσει ο γάμος εκ προοοιμίου! Περισσότερες πιθανότητες
έχει να ταιριάξει Ζυγός με Αιγόκερω παρά αυτά τα δύο! <o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και για να πω τη μαύρη
αλήθεια, πιο πολύ πιστεύω στο «Τι μέρος του Λόγου» είναι κάποιος, παρά στο τι
ζώδιο, γιατί, όπως λένε και οι Φυσικοί, περισσότερη επιρροή την ώρα που
γεννιέσαι, ασκεί επάνω σου ο μαιευτήρας που ξεγεννάει τη μάνα σου, παρά οι
πλανήτες μεταξύ τους!<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Constantinahttp://www.blogger.com/profile/10769800974412445102noreply@blogger.com32tag:blogger.com,1999:blog-1401314855928018497.post-55334915150164299472014-02-19T00:22:00.000+02:002014-02-19T10:52:42.776+02:00Μάρκα μ’ έκαψες... <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ερώτηση πρώτη με την έναρξη της σχολικής χρονιάς: <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Παιδιά, έχετε τηλεόραση στο σπίτι σας?»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Απάντηση: «Φυσικά κυρία!»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Ερώτηση δεύτερη:
«Πόσες?»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> (Οι απαντήσεις
ποικίλουν): <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Τρείς» ο ένας, «Τέσσερις!» όλο ενθουσιασμό και πονηρό
μειδίαμα ο άλλος, «Πέντε» ένας άλλος ευτυχισμένος, ανήκων σε τετραμελή
οικογένεια, ώσπου να ακούσω εκείνο το καταιγιστικό «Επτά»........!!!!!!!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> «Τι είναι το Επτά?»
Προς στιγμή νόμιζα πως δεν κατάλαβε ο μαθητής την ερώτηση. Μετά έκανα
διευκρινίσεις του τύπου «Δε ρώτησα πόσες είναι οι μέρες της εβδομάδας, ούτε τα
θαύματα του κόσμου, ούτε οι Σοφοί του κόσμου, ούτε οι Νάνοι γύρω απ’ τη
Χιονάτη, ούτε πόσοι επιτέθηκαν «...επί Θήβας»!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Ναι! Καλά άκουσα!
Επτά! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Επόμενη ερώτηση: «Τι μάρκα?» <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Οι απαντήσεις επίσης ποικίλουν: «</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Samsung</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">LED</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> 50’», «</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">SMART</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">PHILIPS</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> 42’», «</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">LG</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> 3</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">D</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> 50’» κλπ κλπ...Αν δε, ζητήσω περαιτέρω
στοιχεία, θα αρχίσουν λεπτομέρειες τρελές.... <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">..................................................................................................................................<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Επόμενος κύκλος ερωτήσεων: «Παιδιά, λεξικό έχετε?». Τότε τα
παιδιά αρχίζουν και ξύνονται, συνοφρυώνονται, σκέφτονται και σπάνε το κεφάλι τους,
εάν έχουνε ή δεν έχουνε. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Οι απαντήσεις είναι του τύπου: «Είχα ένα» ή «Έχω, αλλά δεν
ξέρω πού βρίσκεται», «Σαν να κάτι μου θυμίζει»...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Στην επόμενη ερώτηση:
«Τι “μάρκας” είναι?» ποτέ δεν παίρνω απάντηση αντίστοιχη με εκείνη για την/τις
τηλεόραση/τηλεοράσεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Κυμαίνονται ανάμεσα σε
απαντήσεις του τύπου: «Έχω ένα κίτρινο», «Ένα κόκκινο με μπλε γραμμές», «Ένα
κανελί με βούλες» και γενικώς οι απαντήσεις είναι «άσπρα, κόκκινα, κίτρινα,
μπλε, καραβάκια στο Αιγαίο δε με βλέπετε καλέ!!!».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αναρωτιέμαι, λοιπόν, εάν τα </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">brand</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">name</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">παίζουν ρόλο μόνο σε επίπεδο προϊόντων.
Κι αν ναι, σε τι είδους προϊόντα? Κατανάλωσης? Και τι είδους κατανάλωση?
Αγαθών? Και τι είδους αγαθά? Υλικά? Πνευματικά? Γιατί η τηλεόραση δεν ξέρω πού
κατατάσσεται, αφού το περιτύλιγμα πάει πακέτο με το περιεχόμενο. Ο άνθρωπος
δείχνει να επενδύει πολύ στο φαίνεσθαι! Τι μάρκα αυτοκινήτου θα κυκλοφορεί, τι
πουκάμισο θα φοράει, εάν η τσάντα που κρατάει θα χτυπάει στο μάτι ότι είναι
ακριβή. Καμιά φορά θαρρείς με την ακρίβεια πως εξαγοράζεις και την ποιότητα.
Που αυτό μπορεί να ισχύει, αλλά πλέον ανήκει στους κανόνες με τις πολλές
εξαιρέσεις. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Στο πνεύμα όμως, πού είναι τα </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">brand</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">name</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">? Γιατί εμπιστευόμαστε για δήθεν
γνώσεις τον κάθε άσχετο που άκουσε, νομίζει και μεταφέρει μέσα από σπασμένο
τηλέφωνο μία πληροφορία ως γνώση? Η οποία μπορεί να είναι παρα-πληροφορία. Η
οποία μπορεί να είναι αποκύημα μιας οργιάζουσας φαντασίας. Ή απλώς μιας
επιθυμίας. Και η οποία μπορεί να αποτελεί γνώμη και όχι γνώση. Να είναι οίηση
και απλά να αναπαράχθηκε από ημιμαθείς. Η οποία απλά κυκλοφόρησε για λόγους </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">marketing</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> όχι απαραίτητα ώστε να πουλήσει
προϊόντα ενός ραφιού, αλλά για να φουντώσει δήθεν εθνικά φρονήματα, για να εξάψει
πνεύματα, για να ικανοποιήσει αφτιά που θέλουν χάδια ή για να βυθίσει πιο κάτω,
πιο προς τον πάτο, πνεύματα...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Παλιά ακούγαμε γιαγιάδες να λένε «Αλήθεια είναι! Το είπανε
στην τηλεόραση!» Σήμερα, το λυπηρό είναι ότι ακούς από ανθρώπους που πήγανε
σχολείο πέρα από τη Δευτέρα Δημοτικού (που έφτασε η γιαγιά) και που έφτασαν και
στο πανεπιστήμιο και θεωρούνται πιο σύγχρονοι από τη γιαγιά, επειδή χειρίζονται
άλλα μέσα (ή κακομεταχειρίζονται ή τους κακομεταχειρίζονται) να λένε το
απιστεύτου: «Αλήθεια είναι! Το διάβασα στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ!!»...κι αναρωτιέσαι, εάν
πέρασε το σχολείο και ακούμπησε, εάν πέρασε και φύσηξε μακριά, εάν πέρασε,
ξαναπέρασε και ξεμάκρυνε χωρίς να αγγίξει καν!<o:p></o:p></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Γιατί, εάν θες να εμπιστεύεσαι τη </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Sumsung</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, την </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">mac</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, την </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Prada</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, την </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Mercedes</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, την </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">whirlpool</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, την </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">adidas</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, την </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">nike</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, την </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">babolat</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, την </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">head</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, την </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Toyota</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, την...την ...την... καλά κάνεις,
αλλά έχε και έναν <a href="http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/triantafyllides/search.html?lq=" target="_blank">Τριανταφυλλίδη</a> ρε φίλε στην βιβλιοθήκη σου για λεξικό,
διάβασε έναν Μάνεση ή έναν Μανωλεδάκη για τα νομικά (και όχι μόνο), έναν Κολιόπουλο στην ιστορία, έναν Ζερεφό,
έναν Γραμματικάκη, έναν Γιανναρά, έναν Α.-Φ.Χριστίδη, στον τομέα τους. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Δε λέω ότι αυτοί δεν επιδέχονται αμφισβητίες
και αμφισβητήσεις. Λέω απλά ότι οφείλεις να τους ακούσεις πριν τους πατάξεις!<o:p></o:p></span></div>
</div>
Constantinahttp://www.blogger.com/profile/10769800974412445102noreply@blogger.com22