Άρθρο;
Γιατί να είσαι Άρθρο!? Για να αρθρώνεις και να ενώνεις! Θα
μου πεις, τι να αρθρώσεις ως Άρθρο που καμιά φορά τρως τέτοιο άδειασμα με αυτά
που βλέπεις γύρω σου που όχι απλά δεν αρθρώνεις κουβέντα, αλλά χάνεις φωνή,
μιλιά και λαλιά ταυτόχρονα! Φθόγγος δεν βγαίνει από το στόμα σου! Άσε που τα
Άρθρα δεν έχουνε καμία αξία μόνα τους! Εξαρτημένα μια ζωή. Δίπλα σε κάτι! Τρέμουν
τη μοναξιά! Γι’ αυτό πάντα σε κάτι δίπλα θα ακουμπούν: Μα δίπλα σε Ουσιαστικό
θα βρίσκονται, δίπλα σε Επίθετο θα είναι, σε Αντωνυμία ή σε Μετοχή? Πάντως το
Άρθρο μοναχικό δεν το λες! Δεν μένει μόνο του, ο κόσμος να χαλάσει, εκτός εάν
κάποιος το διακόψει....Συνήθως τα Αποσιωπητικά...
Ουσιαστικό;
Κάτι μας είπες! Ποιος είναι αυτός που δεν θεωρεί τον εαυτό
του Ουσιαστικό? Όλοι είμαστε Ουσιαστικοί
και Ουσιαστικά. Όντα! Από εκείνα που υπάρχουν επί της ουσίας... Και μάλιστα
Ουσιαστικά είτε συγκεκριμένα είτε αφηρημένα. Είτε είμαστε πρόσωπα, με προσωπεία
ή άνευ, είτε ζώα (όλοι εξ ημών, δίποδα), είτε πράγματα. Και αφηρημένα, γεμάτα
από ενέργεια, βρισκόμενα σε μία κατάσταση ή έχοντας απλά μιαν ιδιότητα! Τα
Ουσιαστικά είναι οντότητες αυθύπαρκτες. Όχι σαν τα Άρθρα, που φοβούνται τη
μοναξιά!
Επίθετο;
Προσδιοριστικό δλδ. Μωρέ μπράβο! Δίνεις μια πινελιά στο
ουσιαστικό ε? Κάνεις τον κόσμο ομορφότερο και πιο συγκεκριμένο! Πας πακέτο
βέβαια με το ουσιαστικό. Το ελέγχεις τρόπον τινά. Εάν εξαφανιστείς από δίπλα
του, «το αδειάζεις». Το αφήνεις μοναχό και απροσδιόριστο. Κενό. Σκέτο. Μην
ξεχνάς όμως ότι ως προσδιορισμός λέγεσαι «επιθετικός»!!! Προσδιορισμός ή όχι
δεν έχει σημασία. Επιτίθεσαι πάντως! Εναντίον ενός Ουσιαστικού. Επίθεση! Κατά
πάνω του! Να του αποδείξεις ότι χωρίς να προσδιορίζεται, δεν υπάρχει! Τέτοια
επίθεση το επίθετο. Σφοδρή. Ύπουλη λίγο ε?
Αντωνυμία;
Μια σκιά! Ποτέ δεν ξέρει να απαντήσει. Αμφιταλαντεύεται. Τη
μια είναι όλο περιέργεια και ρωτάει. Ποιος? Ποια? Ποιο? Τι? Πόσος? Την άλλη και
καλά καταδεικνύει χωρίς να τολμάει να ονοματίζει: Εκείνος, Αυτός εδώ. Την άλλη
αόριστη: Κάποιος! Κάποια! Κάποιο! Και την άλλη αναφορικά με κάτι άλλο:
Όποιος... Όποιος δεν, δλδ, τότε να μην... Πάντως ονομαστικά και ξεκάθαρα σου το
δηλώνει εξ ονόματος! Είναι Αντί- των Ονομάτων! Πλαγίως και αφηρημένα. Άσε που
ακόμη και προσωπική Αντωνυμία να είσαι, ένας διπρόσωπος θα είσαι. Ή και
τριτοπρόσωπος! Διότι τι σημασία έχει εάν είσαι το Εγώ? Ανάλογα ποιος το λέει,
αλλάζει και πρόσωπα. Κι εγώ λέω Εγώ και εσύ λες Εγώ, αλλά είμαστε διαφορετικά
πρόσωπα. Όλο κρυψίνοια η Αντωνυμία. Μάντεψε «ποιος»!
Ρήμα;
Δηλ μιλάς! Λες ρε παιδί μου...ό,τι σου κατέβει στο κεφάλι.
Είσαι ρητός και ξεκάθαρος! Σαν τους αριθμούς! Τους ρητούς όμως, όχι τους
άρρητους. Υπάρχεις. Υφίστασαι! Είσαι όλη η ουσία μιας πρότασης! Είσαι
ουσιαστικός όρος, όχι όμως Ουσιαστικό. Ρήμα. Χωρίς το ρήμα δε στέκει πρόταση.
Χωρίς εσένα δεν υπάρχει ο κόσμος και τέτοια. Όλα περιστρέφονται γύρω από εσένα.
Ο κόσμος, η γη, το φεγγάρι. Ακόμη κι ο ήλιος. Ακόμη και ο ίδιος σου ο εαυτός.
Πω πωωω εγωκεντρισμός! Μα πού τον βρίσκει τόσο! Κι ό,τι πει αυτό, αυτό ισχύει!
Εάν πάλι δεν πει, δεν ισχύει τίποτε! Είσαι το κέντρο του κόσμου! Μπράβο!
Συγκεντρωτικό σε βρίσκω, αλλά το παρακάμπτω!
Μετοχή;
Άλλη αλλοπρόσαλλη! Λίγο ρήμα, λίγο επίθετο! Λίγο απ’ όλα και
τίποτα. Μισά χαρακτηριστικά από τον έναν, μισά από τον άλλο. Ερμαφρόδιτη δλδ!
Τρομερός συνδυασμός πάντως να είσαι και Ουσιαστικό και Επίθετο και Ρήμα μαζί! Ε
πώς να μην ανεβαίνουν οι μετοχές σου μετά! Περιζήτητος!
Επίρρημα;
Επί του ρήματος? Ευτυχώς που τα Επιρρήματα δεν υπηρετούν δουλικά
μόνο ρήματα, αλλά και ομοίους τους, δλδ άλλα Επιρρήματα ή Επίθετα! Κι αυτά σαν
τις Αντωνυμίες περίπου! Μπορείς να θεωρηθείς ότι ανά πάσα στιγμή γνωρίζεις πού
βρίσκεσαι, και άλλοτε είσαι εκτός τόπου και χρόνου! Γιατί άραγε? Άλλοτε
κουτσομπόλικο γεμάτο περιέργεια, Πού? Πώς? Πότε? Γιατί?.. Ενοχλητικό δλδ! Και
άλλοτε αφηρημένο και αόριστο.... Κάποτε, Κάπου... Ε καλά! καμιά φορά
συγκεντρώνεται κιόλας! Αλίμονο: Σήμερα, Εκεί, Έτσι! Και φυσικά αναφορικά και σε
σχέση με άλλα: Όπου, όποτε. Όπως ξυπνήσεις! Ε δε σε λες και τον πιο σταθερό
άνθρωπο στον κόσμο!
Πρόθεση;
Άλλο κάρο! Σαν το άρθρο. Ποτέ μόνη! Ποτέ! Αλλά σε διπλό ταμπλό! Μην πω τριπλό. Πες μου με ποια πτώση να σου πω τι είσαι! Διπρόσωπη. Διότι άλλο να μου λες «κατά τον Αριστοτέλη...» και άλλο «κατά του Αριστοτέλη!!!» (και ενδεχομένως υπέρ του Πλάτωνα!). Είναι θέμα πτώσης. Συνεπώς δεν έχεις και πολλά περιθώρια. Ψιλοδεσμεύεσαι από αυτόν που έχεις δίπλα σου. Και όσο καλές προθέσεις και να ‘χεις, να ξέρεις πως οι πτώσεις σε κουμαντάρουν φίλε μου! Εσύ απλά σέρνεσαι από τη μύτη μιας Πτώσης!!! Κεφάλι δεν πρόκειται να σηκώσεις ποτέ!
Σύνδεσμος;
Ποιο απ’ τα δύο είδη? Παρατακτικός? Συνδέεις όμοια? Ή
υποτακτικός? Υποτάσσεις τον έναν κάτω από τον άλλον και ναι μεν του κάνεις
παρέα, αλλά τον θεωρείς κατώτερο, υποδεέστερο και εξαρτημένο? Όσο να πεις έχει
μία διαφορά! Συνδετικός κρίκος. Χάρη σε σένα συνδέονται και τα πιο άσχετα
πράγματα μεταξύ τους. Συνδυάζεις τα ασυνδύαστα. Φέρνεις σε επαφή ανθρώπους που
δεν σχετίζονται μεταξύ τους και μετά ανάλογα τους τακτοποιείς σε κλίμακες,
κλίκες και τα συναφή. Αλλά όταν σε πιάνει εκείνη η περηφάνια σου, εσύ είσαι και
κανείς άλλος. Όλοι είναι κάτω από σένα και γίνεσαι το πλέον διαλυτικό στοιχείο.
Διαζευτικός και πολύ σου είναι!
Επιφώνημα;
Αχ αυτόν τον ενθουσιασμό με τα πάντα πια.... δεν τον μπορώ!
Και με τους πόνους και με τις χαρές! Και Ωχ και Αμάν και Πωπώ! Και τι έπαθα!
Και Φευ! Και Αλίμονο. Και Ουαί και Αλίμονο! Και Αλί και τρισαλί! Καλά Πια! Κανείς
δεν έκανε παιδί, μόνο η Μαριώ τον Γιάννη! Ο μόνος στον κόσμο είσαι που έπαθες!?
Κοίτα λίγο γύρω σου! Αλλά ούτε και εκείνο το συνεχές «Αχ τι ωραία!!! Τέλεια!
Θαυμάσια! Εξαίσια!» Όλα πια μες στην τρελή χαρά! Και η ζωή που είναι έτσι, και
γιουβέτσι, και να λέμε ακόμα κι αν δεν πιστεύουμε όλες τις θυμοσοφίες περί ζωής,
μόνο και μόνο για να πείθουμε τον εαυτό μας και τους άλλους ότι είμαστε κάτι
που στην πραγματικότητα δεν είμαστε, αλλά θα θέλαμε να γίνουμε!
Τέλος πάντων! Αποφάσισε!
Πάνω-κάτω τα Μέρη του Λόγου σαν τα ζώδια είναι. Με μια μικρή έκπτωση βέβαια:
αντί για δώδεκα, μόλις δέκα! Όλα σχετίζονται μεταξύ τους. Όλα έχουνε
χαρακτηριστικά που τα μοιράζονται μεταξύ τους. Κάποια σχετίζονται περισσότερο
από ό,τι με άλλα και ορισμένα είναι θανατηφόρος συνδυασμός μεταξύ τους ή απλά
ανύπαρκτος. Π.χ. το Άρθρο δεν πάει ΠΟΤΕ δίπλα σε ένα Ρήμα, ούτε η Πρόθεση με
Επιφώνημα. Δεν θα στεριώσει ο γάμος εκ προοοιμίου! Περισσότερες πιθανότητες
έχει να ταιριάξει Ζυγός με Αιγόκερω παρά αυτά τα δύο!
Και για να πω τη μαύρη
αλήθεια, πιο πολύ πιστεύω στο «Τι μέρος του Λόγου» είναι κάποιος, παρά στο τι
ζώδιο, γιατί, όπως λένε και οι Φυσικοί, περισσότερη επιρροή την ώρα που
γεννιέσαι, ασκεί επάνω σου ο μαιευτήρας που ξεγεννάει τη μάνα σου, παρά οι
πλανήτες μεταξύ τους!