Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014

Κάποιο άγαλμα που μ’ είδε...


Αυτά τα αγάλματα καμιά φορά τα λυπάμαι που μένουν μέσα στην ακινησία την αιώνια, βρέξει, χιονίσε! Είχα πάντοτε την απορία πώς δεν πάσχουν από αυχενικό! Δεν έχω δει κανένα άγαλμα με κολάρο ωστόσο, ούτε να τρέχει για φυσικοθεραπείες και βελονισμό. Στέκονται απλά σαν στήλες άλατος. Λες και έμειναν ενεοί από κάποια έκπληξη που έπαθαν!
Αν το καλοσκεφτείς, μπορεί και να έπαθαν: κι ο Κασομούλης με το μποτιλιάρισμα της Αγγελάκη, και ο Μέγας Αλέξανδρος στην παραλία χαζεύοντας προς Ανατολάς ό,τι κακό συναπάντημα μαζεύει ο βρόμικος πια Θερμαϊκός, και ο ναύαρχος Βότσης λίγο πιο κάτω προς Δυσμάς επιβλέποντας τους νεαρούς στα καφωδεία της παραλιακής, και ο Χρυσόστομος Σμύρνης στην Αγίας Σοφίας μαλώνοντας τον κόσμο που σύνδεσε το όνομά της με την κατανάλωση!
Άλλωστε, είναι να μην εκπλήσσεσαι όταν σε αναγνωρίζουν μετά θάνατον και ακόμα χειρότερα όταν δε σε γνωρίζουν καν οι διαβάτες και σε προσπερνάν αδιάφορα? Έφυγαν με τις χειρότερες προϋποθέσεις, κι εμείς με το στανιό να τους ανα-στήσουμε και να τους στήσουμε στο κέντρο μιας άδειας πλατείας. Ή στον τοίχο! Τον Μεγαλέξανδρο χωρίς τον Ηφαιστίωνα από δίπλα, τον Κασομούλη να αναζητά τη Φιλική που μετατράπηκε σε Εχθρική, τον Βότση να ψάχνει για θωρηκτά χωρίς την επέλαση του δωδεκάποντου σε γαμογκαλά συνεστιάσεις, και τον Χρυσόστομο Σμύρνης να απορεί που ο κόσμος πλέον «συνωστίζεται» για άλλους λόγους και ψάχνει τη σωτηρία του στη φυγή που χαρίζει το shopping και όχι η Ελλάδα.
Κόπτεται ο Νεοέλληνας για την ένδοξη πατρίδα του και το ενδοξότερο παρελθόν του, υπονομεύοντας η παντελής άγνοιά του το μέλλον του. Περηφανεύεται για τη γλώσσα του, κι ας την κατακρεουργεί ως ορκισμένος ανορθόγραφος. Κοκορεύεται για την ιστορία του, αλλά την αγνοεί. Ζητάει πίσω τα αρχαία αγάλματα που του ανήκουν, αλλά τους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία τα περιφρονεί. Επικαλείται προσωπικότητες-σύμβολα των οποίων τον βίο και την πολιτεία δεν   κατανοεί, αλλά κάποιοι του γέμισαν το κεφάλι με περισσό εγωισμό, μετατρέποντας τον πατριωτισμό σε εθνικισμό να βαφτίζει τα παιδιά του με αρχαιοελληνικά ονόματα, να ζωγραφίζει ανεξίτηλα με tattoo στο σώμα του πανοπλίες και σάρισες και να μισεί αλλόθρησκους, αλλόφυλους και αλλοεθνείς!
Ο Αιγέας συνδέθηκε απώτερα με την Aegean, ο Ίκαρος με τον εκδοτικό οίκο, ο Δαίδαλος έγινε απλώς συνώνυμο του περίπλοκου, και ο Σίσυφος του επίμοχθου έργου. Προσωπικότητες που δε συναντήθηκαν ποτέ στα σοκάκια της ιστορίας ή που υπήρξανε άσπονδοι εχθροί, συμφιλιώθηκαν σε γωνίες οδωνυμίων, όπως ο Αριστοτέλης με τον  Τσιμισκή, και ο Ευριπίδης με τον Αριστοφάνη!
Τα αγάλματα και οι ονοματοδοσίες είναι οι τύψεις που κυνηγούν την κοιμισμένη κυρίως –ίσως καμία φορά από σπόνδα ξάγρυπνη- συνείδηση ενός λαού, όταν στριφογυρίζει βασανιστικά στα αιματοβαμμένα του σεντόνια. Είναι πληγωμένες εξεγέρσεις και τσαλαπατημένα φρονήματα, εθνικά ή μη, κυρίως όμως εθνικιστικά. Κατάλοιπο απόκοσμο, σαν έρχεται από το ξεθωριασμένο παρελθόν και διεισδύει τόσο βαθιά στο DNA, γενεές δεκατέσσερις. Εξιλέωση, από προσωπικότητες-σύμβολα, που για άλλους είναι απλά «κάτι αγάλματα»: αρχαία, νέα, ύστερα! Για άλλους όμως κόποι και βραβεία ζωής, όπως για τον Απάρτη, τον Μουστάκα, τον Καλεβρά ή για τον Δημητριαδη τον Αθηναίο.

10 σχόλια:

  1. Καλημέρα φιλενάδα!Υπέροχο κείμενο όπως πάντα!Δε σε πειράζει να 'κλέψω' κάποιες από τις ιδέες σου για συζήτηση στην τάξη,έτσι;ΜΕ άρεσε πολύ το θέμα!Σ'αφήνω γιατί μπαίνω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φυσικα κ δε με πειραζει! Εγω να δεις τι κλεβω! Παρθενογενεση υπαρχει! Τροφη για σκεψη ολες οι σκεψεις μου οι ατακτως ερριμμενες, οπως τις βλεπω! Σε φιλω

      Διαγραφή
    2. Δεν υπαρχει...εννοουσα φυσικα

      ΥΓ:ευχομαι του χρονου να υπογραφεις ως Μαρια-Θεσσαλονικη, στη χειροτερη ως Μαρια-Ηρακλειο ;)

      Διαγραφή
  2. Αυτό κι αν ΜΕ άρεσε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μια χαρά τα λες και πάλι κορίτσι.
    Αν και δεν γνωρίζω τόσο καλά την ιστορία μας, ούτε με θεωρώ αυθεντία στη γλώσσα μας.
    Όλο το κείμενο όμως μου θύμισε τη Δανάη πριν 8 χρόνια περίπου :
    -Μαμά τι πρέπει να κάνεις για να γίνεις οδός ?
    -Κάτι σπουδαίο για την κοινωνία
    -Για να σε βάλουν σε χαρτονόμισμα?
    -Επίσης κάτι σπουδαίο για την κοινωνία
    -ααααα μάλλον θα γίνω γραμματόσημο...πρέπει να είναι πιο εύκολο!
    Προσθέτω ότι οδηγούσα σ όλη αυτή τη συζήτηση....
    Φιλιά!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. προσθετω ότι και ο Κεντέρης έγινε πλοίο, αλλά δεν είμαι σίγουρη αν αποσύρανε πρώτα το πλοίο λόγω "ταραχών" που προκαλούσε σε θάλασσες και ακτές ή αν αποσύρανε πρώτα το όνομά του από το πλοίο λογω ταραχων που προκαλεσε ο ιδιος.
      Ητανε μια προσπαθεια αναγνωρισης του Κεντερη πριν τον βιολογικό του θανατο για να ανατρεψουμε το status των μεταθανατιων αναγνωρισεων! Ελα ομως που τα "θαλασσωσε" ο Κεντερης .... και άλλοι ομοίοι του! Ουτε βεβαια οσοι εγιναν μετα θανατον αγαλματα ητανε ολοι τους αγιοι...
      Το θεμα ειναι αν αναγνωριζουμε και γνωριζουμε εστω και κατι...για τις προσωπικοτητες ή τους καλλιτεχνες αυτων...

      Οταν εσυ θα πουλησεις εναν πολυ ακριβο σου πινακα με την Τζοκοντα ας πουμε...σε εναλλακτικη σταση, θα ξερουμε οτι το πασιγνωστο αυτο εργο ειναι της Ευγενιας...?? :) ;) :Ρ

      Επιπλεον για να σε φτυνουν δε χρειαζεται να γινεις γραμματοσημο... πες της Δαναης...χαχαχα!

      Διαγραφή
  4. Μικρή πίστευα πως όταν έλεγαν " η κοιμωμένη " του Χαλεπά ...ήταν κάποια κυρία που κοιμόταν με κάποιον που τον έλεγαν Χαλεπά...

    Τέλος πάντων, περισσότερο με ανησυχεί που χρησιμοποιούνται όλα αυτά τα αγάλματα, αρχαία κλπ για να τονώσουν το εθνικό μας φρόνημα παρά ότι δεν γνωρίζουμε γι αυτά.
    Φαντάσου να νιώθει κάποιος, δόξα και τιμή επειδή απλά θα γνωρίζει αυτήν που έκανε την εναλλακτική στάση της Τζοκόντα ενώ στη δική του ζωή τα έχει κάνει όλα " σαλάτα ".
    Λάμψη από τη λάμψη του άλλου!!!! ( ανθρώπινο βέβαια να νιώθεις όμορφα όταν έχεις γύρω σου " επιφανείς και διακεκριμένους ανθρώπους που αφήνουν ιστορία...)

    Πάντως ο Ρουβάς έγινε γραμματόσημο...νομίζω από κει επιβεβαιώθηκε η Δανάη ότι είναι πιο απλό να δει την ομορφάδα της σε φακέλους αλληλογραφίας....

    Εσένα πάντως θα σε κάνουν άγαλμα για τo υπέροχο κορμί σου!!!!!!!!!!!!! :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. σωστα! περηφανευομαστε και μαλιστα με εθνικιστικη επαρση για κατι που δεν ξερουμε οχι εν τω βαθει αλλα ουτε καν στην επιφανεια, σαν απλη πληροφορια. Κι εγω εκει στεκομαι. Απο κει και περα, το να εχεις γνωσεις μη μετουσιωμενες σε γνωμες υγιεις, ειναι για να παιζεις απλα τριβιαλ...

      Αν ο Ρουβας ειναι γραμματοσημο κι εγω γινω αγαλμα φαντασου ποσο μπροστα θα παει η Ελλαδα! Προωθηση μονο για πραγματα του θεαθηναι...

      Παρεμιπτοντως, προχθες ενα σχολειο στη γειτονια μου οργανωσε (ο συλλογος γονεων και κηδεμονων δλδ) την Κυριακη μια εκδηλωση με παιχνιδια παλια τα οποια θα εβλεπαν και θα μαθαιναν τα παιδακια μεσα απο το παιχνιδι των γονιων τους (πως διασκεδαζαν παλια). Δεν ειδα ιδιαιτερη συμμετοχη απο τα πιτσιρικια. Πιο πολυ ενθουσιασμενα ητανε με το καραοκε -που μαζεψε ειδικα τα κοριτσακια με υφος τουλαχιστον α λα "Βανδη"- και τραγουδουσαν με στυλ εκκολαπτομενων ποπ σταρ!!!
      Θελω να πω πως απο τα προτυπα της εποχης δεν ξεφευγεις ευκολα! Ωστοσο ηταν μια πολυ ωραια κινηση. Ειδαν εστω το κουτσο (απο μενα και τη Τζινα!!!χαχαχα) και τα πλακακια της αυλης γραμμενα απο το 1 ως 9... Φανταζομαι σε λιγα χρονια που θα γινουν αυτα μαμαδες να κανουν αναλογη εκδηλωση για να δειχνουν πως τραγουδουσαν καραοκε...και θα αναπολουν τα "αθωα" χρονια...
      Τι να πω? Εξελιξη....

      Διαγραφή
  5. Τι μου θύμισες!! Ένας συνάδελφος, θεολόγος , το αγαπούσε το αλκοόλ πολύ.
    Με αποτέλεσμα να συχνοκατουριέται.Πού λες ανακουφιζόταν?
    Όπου υπήρχε άγαλμα/προτομή δεσπότη/πατριάρχη/...Ερχόταν στο σχολείο
    και έλεγε"σήμερα κατούρhσα τον ...." και ήταν μέσα στην καλή χαρά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. περα από το αλκοολ δλδ δεν αγαπουσε κανεναν απο ολους αυτους τους "γραμματιζούμενους"...ε κατι θα ξερε, θαρρω! :)

      Διαγραφή