Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Κορίτσια στον ήλιο (και όχι μόνο)!

Ούτε μία, ούτε δύο, ούτε τρεις... αλλά τέσσερις! Τέσσερις κοπέλες δροσερές σε ένα μπαλκόνι και από ένα φλιτζάνι καφέ, σιροπιαστά και μια τάρτα φράουλα τι μας κάνει? Ένα σαββατιάτικο μαγιάτικο και μαγευτικό απόγεμα, από εκείνα που ο ήλιος δε δείχνει πια τα δόντια του αλλά απειλεί πως στο εξής θα τσουρουφλίζει. Η θαλασσινή αύρα σου γαργαλάει τη ραχοκοκαλιά, αλλά και  οι γαργαλιστικές ιστορίες που ξεστομίζει η καθεμιά προκαλούν χαχανητά και ξεσπάσματα γέλιου μέχρι και πόνο στο στομάχι, ώσπου τα γέλια διαχέονται στα στενά δρομάκια κάτω από το βουνό του Χορτιάτη. Καφές, κουτσομπολιό, προσωπικές ιστορίες, μυστικά, ατάκες, πειράγματα, δήθεν παρεξηγήσεις. Όλα τόσο κοριτσίστικα! Όλα τόσο ροζ! Μια γεύση από Ψάθινα Καπέλα. Μια ιδέα από ήβη που θέριεψε και έγινε ώριμη γυναίκα: με τις χειραφετήσεις της και το κλείδωμα των αναστολών στο ντουλάπι της λήθης, με τα παραμελημένα ταμπού και τις έξω από τα δόντια και από βάθους καρδίας  παραδοχές....
Ο ήλιος έπεφτε αργά αλλά το φως ξανάναψε το κρεμαστό ολόγιομο φεγγάρι που θαρρείς πως έστησε αφτί και κρυφάκουγε τα κοριτσίστικά μας μυστικά. Και τότε σιγοψιθυρίζαμε να μη μάθει κανείς πέρα από μας τίποτε...μα εκείνο έσκυψε και κρεμάστηκε πάνω από το μπαλκόνι με εκείνο το αδιάκριτο ύφος, όπως το χλωμό του φως που μπορεί πάντα να τρυπώνει ανάμεσα στις γρίλιες και να μπαίνει στη ζωή σου, όπως οι κλέφτες στο σπίτι σου, και να το αναστατώνουν...
Και ανάψαμε κεριά και μυσταγωγικά, σαν ιερά τελετή και εξέταση ανέκρινε  η μία την άλλη στα προσωπικά και τα απρόσωπά της, τα πρόσωπα και τα προσωπεία της, τις διαπροσωπικές της σχέσεις...και λέγαμε...όλο το βράδυ λέγαμε, γελούσαμε και ο καπνός από τα κεριά ανέβαινε υψώνοντας το ανάστημά του για να μας δείξει πως πηγάζει από φωτιά. Μια φωτιά φλογοβόλα...σαν τη φλόγα που κρύβουν τα νιάτα μέσα τους, σαν τη φλόγα που έχουν οι πόθοι οι κρυφοί.
Και λέγαμε για σχέσεις... ότι είναι σχετικές, αλλά μερικές φορές και άσχετες και άβολες και ανέφικτες. Και μιλούσαμε για φιλίες... προδομένες, προοδευτικές και φρούδες σαν τις ελπίδες μας. Και κουβεντιάζαμε για γάμους...επίδοξους και  επόμενους και προηγούμενους, παρελθόντες και διαλυμένους...
Και κάπου δίπλα, στον παρακάτω δρόμο, σε μιαν άλλη πολυκατοικία, σε κάποιο διαμέρισμα κάποιοι γλεντούσανε για έναν επικείμενο γάμο που κανείς δεν ξέρει πού θα καταλήξει...

20 σχόλια:

  1. Αχ κουρτσούδιαμ'! Φορ γιου λαϊφ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άσ' τα αυτά!Και φορ γιου του!

      ΥΓ: η ταρτα ήτανε η δική σου!
      Γεια στα χέρια σου ξανά!Πότε θα
      μας ξανακάνεις?

      Διαγραφή
  2. Πολύ ωραία η περιγραφή της παρέας στο μπαλκόνι. Μ' άρεσε επίσης αυτό με το φεγγάρι που " έσκυψε και κρεμάστηκε πάνω απ' το μπαλκόνι με εκείνο το αδιάκριτο ύφος...". Για τα θέματα που συζητούσατε γίνεται μικρή αναφορά, και έχω την εντύπωση ότι διακρίνω μια επιφύλαξη και μια απαισιοδοξία σχετικά με το γάμο και τις σχέσεις, ακόμα και για τις φιλικές. Φυσικά και δεν ξέρει κανείς που θα καταλήξει ένας γάμος. Μπορεί να καταλήξει σε μια ευτυχισμένη οικογένεια με παιδιά και εγγόνια και μπορεί να καταλήξει σε χωρισμό. Αν όμως φοβόμαστε το 2ο ενδεχόμενο και εστιάζουμε συνέχεια σ' αυτό, ίσως βρεθούμε στα μπαλκόνια μας μετά από χρόνια, χωρίς τη φλόγα που κρύβουν τα νιάτα και ν' ακούμε τα γλέντια των άλλων, χωρίς να έχουμε κάνει εμείς ούτε ένα γλέντι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ίσως έχεις δίκιο...αλλά με όλο αυτό το θέμα είμαι πολύ προβληματισμένη.

      ΥΓ: τα θέματα που συζητούσαμε anthony είναι κοριτσίστικα μυστικά...δεν μπορώ να σου πω περισσότερα...;)

      Διαγραφή
  3. αχ μπράβο Ντινάκι. Πρέπει να γράψεις κάποιο διήγημα ή μυθιστόρημα ή κάτι σχετικό βρε αδερφε. Χαραμίζεσαι στον εκπαιδευτικό κλάδο. αλλά επίσης συμμερίζομαι την άποψη του ή της Anthony ότι αν συνεχίσεις να εστιάζεις στο που μπορεί να καταλήξει ένας γάμος...φάκα τα!!! Με την απορία θα μείνεις για πάντα φιλενάδα. Αν δεν δοκιμάσεις το γλυκό, δεν θα καταλάβεις αν έχει δέσει!
    φιλάκια από εμένα κ καλημέρα...

    Η διπλανή σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Διπλανή μου Καλημέρα και καλή μελέτη! Εγώ πίνω καφέ με την κόρη και τους γονείς σου στο μπαλκονι και εσυ λειπεις γιατι ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ οτι ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ!!!!!!χαχα!

      Καταρχην δεν μπορώ να καταλαβω αν το λες ειρωνικα περι διηγηματος! Στο συγκεκριμενο είδος νομιζω πραγματικα οτι δεν το 'χω! Αλλά ευχαριστω ωστόσο!

      Όσο για τη δοκιμή, δεν είπα, θα την κάνω κάποια στιγμή (σου χρωστάω μια κόρη που θα σε φωνάζει Φούλα < Σοφούλα..χαχα!), αλλά πολλοί χωρισμοί ρε παιδακι μου!

      Διαγραφή
  4. Καλημέρα όλη μέρα!!!!!!! Μήπως τη ζωή μας την καταντήσαμε βαρετή, ανούσια , κουρασμένη, ρουτινιασμένη και όλα τα εις -μένη???? Μήπως ξεχάσαμε ότι η ζωή πέρα από όλα τα εις -μένη είναι και γλέντι, χαρά, διασκέδαση, τραγούδι??? Μήπως να ξαναβάλουμε την αισιοδοξία που μας λείπει πάλι στη ζωή μας??? Μήπως τώρα που άρχισε να μυρίζει καλοκαιράκι να μπούμε στο παιχνίδι της ξαπλώστρας, του καφέ, της χαλάρωσης, της καλής διάθεσης χωρίς προβληματισμούς γιατί τι είναι η ζωή ??? κύκλος που γυρίζει..............
    Μηπως τέλος η μαυρίλα ζήτω το χρώμα ??????????.........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μήπως δε βοηθάει ο παλιόκαιρος που ήθελα σήμερα να πάω για μπάνιο και μούχλιασα από τη μουντίλα?
      Μήπως μόνο οι καλές παρέες μας σώζουνε αλλά κι αυτές είναι σπάνιες πια με την καχυποψία και τη μιζέρια που μας επιβάλανε? Μήπως?

      Καλημέρα εύμορφη Σύλβα!Συμμερίζομαι τα όσα λες!

      Διαγραφή
  5. μμμμ τέλειο, τέλειο, τέλειο !!!
    Πόσες φορές και πόσο γλυκές συναντήσεις.
    Πέρα απ τις διάφορες παρέες γυναικείες ή όχι, με φίλους ή γνωστούς, κάποτε είμασταν κι εμείς τέσσερεις.

    Τώρα η μία Αθήνα, η άλλη Λάρισα, η τρίτη Ισπανία κι εγώ πίσω στο σημείο αναφοράς μας Θεσσαλονίκη.
    Κι όμως όσα χρόνια κι αν περάσουν όποτε βρισκόμαστε όλες μαζί σε μπαλκόνια ή αυλές ,ο ήλιος και το φεγγάρι ακούν,ακούν,ακούν... Μαζί με τον καπνό των κεριών, ανεβαίνει κι ο καπνός των τσιγάρων , γεμίζουν τα τασάκια κι ο καφές με τα γλυκά καταλήγει σε ποτό με ξηρούς καρπούς. Απίστευτες γυναικείες ιστορίες με χωρισμούς ή καινούργιους γάμους που καταλήγουν σε τρελά γέλια.
    Το μεγαλύτερο πρόβλημα γίνεται μικρούτσικο και μοιράζεται στα τέσσερα. Η μικρότερη χαρά πάλι μοιράζεται και τετραπλασιάζεται.
    Ξαναγυρνάμε μ ευκολία στα χρόνια της εφηβείας και γελώντας κρυφά φοβόμαστε ότι ο γείτονας στο τέλος θα φωνάξει
    " ΗΣΥΧΙΑ...."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τελικά είμαστε όλοι/ες τόσο ίδιοι/ες και τόσο διαφορετικοί/ές. "Διαφορετικοί σαν δυο σταγόνες νερό" που λέει και η Αλκυόνη Παπαδάκη...)

      Διαγραφή
    2. Και πιο πολύ γελάω με την ατάκα των αντρών μας (καμιά φορά και των παιδιών μας)
      " μα τι λέτε τόσες ώρες???? ".

      " Διαφορετικοί σαν δυό σταγόνες νερό" δίκιο έχει κι η Αλκυόνη κι εσύ! Όπως έλεγε κι ο αγαπημένος μου ζωγράφος ( δάσκαλος )
      " τίποτα στη φύση δεν είναι ίδιο κι όμως όλοι κι όλα μαζί συνυπάρχουμε στον πλανήτη γη "

      Διαγραφή
    3. Άντε τώρα να καταλάβουνε τι λέμε τόσες ώρες! Έ! Λέμε...όλο λέμε και να 'χαμε να λέγαμε! Και δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει όλοι να τα καταλαβαίνουνε όλα τελως πάντων!Πρέπει?

      Διαγραφή
  6. Κατερίνα, η γνωστή!30 Μαΐου 2012 στις 4:18 μ.μ.

    Μα τί ωραίο κείμενο είναι αυτό...προσπαθώ ακόμη να βρίσκομαι με τις φίλες μου, ή έστω και με μία μόνο, σε σουαρέ συζήτησης και ενδοσκόπησης..κάτι σαν άλλος Γιάλομ "στο ντιβάνι". Και σχεδόν τελετουργικά τα οργανώνω όλα όπως τα περιγράφεις: καφέ, γλυκά, κεριά...Μακάρι να γινόταν πιό συχνά γιατί είμαι πια στο club των παντρμένων καιπροσφάτως και μαμάδων και ο χρόνος που μένει είναι λίγος, πολύ λίγος!!! Πάντως βλέπω ότι καθώς μεγαλώνουμε σταματάμε να υπεραναλύουμε τα πράγματα και όλα γίνονται πιο απλά. Αν και προσωπικά αυτό το έκανα βία μεχρι τα 20. Μετά ζαμάν φού...Και αν μείνω μόνη, και αν παντρευτώ και αν χωρίσω. Η ζωή είναι πολύ μικρή Κωνσταντίνα μου...ε και τι έγινε αμα πάρουμε διαζύγιο? Βέβαια δεν μιλάω για τις επιπολαιότητες που πολλοί επιδίδονται τα τελευταία χρόνια...Αναφέρομαι σε αυτούς που ίσως κάπως δεν τους βγήκε. Αυτά τα ολίγα! Τα υπόλοιπα θα τα πούμε σ'ένα ανάλογο σουαρέ οι δυό μας...ααα και η Ελένη μαζί!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βάλε Καφέ Κατερινάκι μου!
      Σας ερχομαι σύντομα. Εκλεισα και εισιτηρια!
      Κι όσο για το "και τι έγινε?" μπορεί και να 'χεις δίκιο. Ναι, η επιπολαιότητα είναι που σκοτώνει!
      Αλλά οκ, εμείς λέμε τα δικά μας..ξεκατινιαζόμαστε
      για τα δικά μας.Όχι για τους άλλους. Στο κατω-κατω
      δικη τους ειναι η ζωή, ας την κανουνε ο,τι θελουνε!

      Διαγραφή
  7. χεχεχεχ!!!! πολύ όμορφο!!! εξέφρασες με λόγια όλα όσα νιώσαμε εκείνη την βραδιά... ετοιμάσου για νέα βιο-γραφικότητα (μεγαλύτερη), αφού το επόμενο 3ημερο μας πλησιάζει και αφού η απογευματινή συνάντηση-καφές κατέληξε σε μυθιστόρημα, το 3ημερο μας το βλέπω να καταλήγει σε τριλογία!!! Ευχαριστούμε Κωνσταντίνα μας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχα! Ε τοτε θα μπω και σε λεπτομέρειες για να χει σασπένς! Περιμενω πώς και πώς το τριήμερο Elisavet aikido!

      Διαγραφή
  8. Sabrina my angel,
    τώρα θα μου πεις...Τι δουλειά έχω εγώ μέσα σε μια γυναικοπαρέα με καφέ, κεριά και συζήτηση (κοινώς ενταφιασμό) για σχέσεις, γάμους, χωρισμούς, "καλοπροαίρετη" κριτική (κοινώς ενταφιασμό), συγκρίσεις, θαυμασμούς, απορρίψεις (κοινώς ενταφιασμό). Το χειρότερό μου...
    -Μα καλά...τι κάνατε τόση ώρα όλες μαζί;
    -Ε...να..., συζητούσαμε περί σχέσεων...
    η κλασσική εκνευριστική απάντηση. Και ύστερα σας φταίμε εμείς που βλέπουμε Champions League.
    Δεν πειράζει, κανείς δεν είναι τέλειος. Εμείς σας αγαπάμε με τα ελαττώματά σας και δεν μπορούμε χωρίς εσάς.

    Φιλιά

    James

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. James,
      το μεγάλο μου παράπονο ειναι ότι δε με κατάλαβες ποτέ!
      Όπου ενταφιασμός φαντάζομαι εννοείς το ξεκατίνιασμα, αλλά είχα εξηγήσει κάποτε (http://vadasicon.blogspot.com/2012/01/blog-post_18.html) ότι το ξεκατινιασμα αφορα τους εαυτους μας...Ξεχνάς φαίνεται!

      Διαγραφή
  9. Τελειωμό δεν έχουν οι ανεμόμυλοι που σκοτώνουμε ....

    Τι ωραίο Ανοιξιάτικο κείμενο Κωνσταντινάτο μας !!!!

    Καλημέρα και από μένα !!!
    http://www.youtube.com/watch?v=8Vf9oyyBP3s

    http://www.youtube.com/watch?v=i9CaomyP0SQ

    ΑπάντησηΔιαγραφή