Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012

Του Αγίου (Οινο)Πνεύματος

Αυτός ο φίλος που ευφραίνει καρδίας και βολτάρει στο λαρύγγι του καθενός με διάφορες παραλλαγές ως οίνος (εκκλησιαστικά), ως κρασάκι (παρεΐστικα), ως ποτάκι (διασκεδαστικά), ως ρετσίνα (πανηγυρικά), ως ρακή (κρητικά), ως ουζάκι (ορεκτικά), ως τσιπουράκι (ανδροκρατουμενικά-μακριαποτηγυναικομουρμουρά) συμβάλλει κατά πολύ τις Άγιες ή διαβολικές ημέρες των εορτών, των επίσημων τριημέρων, διημέρων, εβδομάδων (Μεγάλων και μικρών)  και όχι μόνο, ώστε να ξεφύγεις από την ρουτίνα της καθημερινότητας.   
Βγαίνει ο χρόνος, μπαίνει ο επόμενος, βγαίνει ο χειμώνας, μπαίνει η άνοιξη, πατάς τα τριάντα, γεννάς τον γόνο σου, τον κλώνο σου, γιορτάζεις το όνομά σου, συναντάς τους φίλους σου, θέλεις να τα τσούξεις μόνος σου, δε μαγείρεψες απόψε και «πάμε έξω να τα πούμε και να τα πιούμε», να πάνε τα φαρμάκια κάτω, να ανέβει η διάθεση επάνω, να ευχηθείς στην υγειά μας, να τσουγκρίσεις το ποτήρι, να βάψεις τον πάτο άσπρο, να ξεχάσεις τον έρωτα που σε πλήγωσε, να θυμηθείς τα παλιά που περάσανε, ώσπου να αρχίσουν τα παρατράγουδα...
...και να μιλάει το κρασί από μόνο του, να σε στολίσει η γυναίκα σου που γύρισες στο σπίτι μόλις εκείνη ξύπνησε και να καταλάβεις ότι δεν είχε και πολύ νόημα που έπινες τσίπουρα με τους φίλους μόνος σου χωρίς εκείνη, γιατί τα ακούς τώρα μαζεμένα.
Και τι έγινε? Το κρασί είναι η αφορμή. Είναι γιορτή. Οι γιορτές μισούν τη μοναξιά. Μαλώσανε εδώ και χρόνια. Αποζητούν τις συντροφιές, γυρεύουν αγκαλιές. Μπροστά σε αναμμένα τζάκια με ένα κρυστάλλινο Βοημίας, γύρω από υπαίθριες μακεδονικές φωτιές με ένα πλαστικό μιας χρήσεως, στο λίγων τετραγωνικών ταβερνείο μέσα σε ένα γυάλινο διαφημιστικό ρετσίνας Μαλαματίνα, στην αμμουδιά που σκάει το κύμα και στο βότσαλο που προσπαθείς να στηρίξεις την ψάθινη παρακμιακή καρέκλα με πάγο που λιώνει στο λεπτό υπό 40ο C... κρασί και άγιος ο Θεός!
Έτσι αποχαιρετάς ή υποδέχεσαι το χρόνο, το χειμώνα, τη βροχή, τη μούχλα, τον ήλιο ή το φεγγάρι, το κρύο ή τη ζέστη. Έτσι αγαπάς και δείχνεις ότι χαίρεσαι την παρέα, τους φίλους, τη γιαγιά που σε μεγάλωσε, τον θείο που σε χαρτζιλίκωνε, όταν ήσουνα μικρός. Έτσι αποδέχεσαι και τη νέα ρυτίδα που έκανε την εμφάνισή της άμα τη ενάρξει του καινούργιου έτους στα γενέθλιά σου.
Κι ο γέρος χρόνος, με πλάτη γυρισμένη, με διάθεση γερασμένη, με σκέψη κουρασμένη, διαλυμένη, άλλοτε δικαιωμένη και άλλοτε συνυφασμένη με ελπίδες σκοτωμένες, ματωμένες και χαμένες, φορτώνει το δισάκι του στον καμπουριασμένο του ώμο και με αργόσυρτα βήματα σου κλείνει το μάτι καθώς βγαίνει από την πόρτα. Και επαναλαμβάνεις την ίδια επωδό: «Μα πέρσι τέτοιος καιρός δεν ήτανε που τα πίναμε? Που είχε πάει 9.00 μ.μ. και δεν είχε ακόμη νυχτώσει? Πώς πέρασε έτσι ο καιρός? Η χρονιά φέτος έφυγε γρήγορα».
Στο μεταξύ στην καλαθούνα γκρινιάζει το μούλικο. Έχει απαιτήσεις, λες και το ξέραμε από χθες! Ποια είναι η μάνα του? Ποιος το παράτησε στην πόρτα? Τι θέλει τώρα? Γιατί κλαίει? Γιατί δε λέει? ΑΓΝΩΣΤΟΝ! Τα ερωτηματικά πολλά, τα ερωτήματα περισσότερα, τα ζητήματα που προκαλεί πάμπολλα! Ποιος θα το θρέψει ελπίδα, ποιος θα το ταΐσει κουράγιο, ποιος θα το ποτίσει πίστη, αγάπη, ευτυχία, ευλογία, χαρά, γέλιο, αντοχές, ανοχές, ενοχές!
Έχει ένα σημείωμα καρφιτσωμένο στο μαξιλαράκι του:
Ο ΦΕΤΙΝΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΠΕΡΑΣΕ ΑΝΕΠΙΣΤΡΕΠΤΙ.
ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΠΙΑ. Ο ΓΕΓΟΝΕ, ΓΕΓΟΝΕ.
ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΠΛΕΟΝ!
Καλοκαιράκι μικρό και γλυκό μου γεια σου! Γνωρίζουμε όλοι πως η ανατροφή ενός παιδιού είναι η δυσκολότερη υπόθεση. Και η ανατροφή απαιτεί καλή διάθεση, ευγενείς συμπεριφορές, ευσταθές και όχι κλονισμένο νευρικό σύστημα, γερό στομάχι, άρρηκτες σχέσεις με τη λογική, χαλκέντερες προσπάθειες, αγχίστροφες προσωπικότητες...
Ω με συγχωρείτε! Από το ένα θέμα στο άλλο! Ήπια λίγο παραπάνω και μιλάει το κρασί... Χικ!

Καλό Καλοκαίρι!

19 σχόλια:

  1. " Ένα τελευταίο και φύγαμε..." η κλασσική ατάκα της παρέας που τα τσούζει στο ταβερνάκι της γειτονιάς. Τι γλυκιά αίσθηση μέσα από φαγητό και ποτό οι γλώσσες λύνονται και κάθε σκέψη πέφτει στο τραπέζι! Όσο για τα κρυστάλλινα ποτήρια τα χω τσακίσει. Πάντα ήμουν της άποψης ότι δεν είναι για τη βιτρίνα και για τους ξένους. Μπορεί να μαστε με πυτζάμες αλλά το κρασάκι σε ποτήρι που κάνει ντιιιιννν θα το πιούμε.
    Μέχρι εκεί όλα καλά κοπελιά μετά σ έχασα. Καλαθούνα, μούλικο, ανατροφή παιδιών, καλοκαίρι???? Ίσως καταλάβω απ το σχόλια. Καλημέρα σ όλους!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αμαν βρε κοριτσι μου!Το μουλικο ειναι ο Χρονος που μπαινει,ο Χρονος που βγαινει ειναι ο παλιος χρονος-ο γερος , χρονος μπαινει, χρονος βγαινει..κι ομως ειμαι ακομα εδω....
      οσο για τις γλωσσες που λυνονται εχω να πω πως πολλακις δενονται κιολας!
      Αντιλαβου?
      Καλημερα!

      Διαγραφή
    2. Χα! Όταν γράφεις απ τη δουλειά αυτά παθαίνεις!!!
      Τα παίρνεις όλα " τοις μετρητοις " γιατί η πίστωση πέθανε μαζί με το χειμώνα που πέρασε!
      Είπα κι εγώ ο Καίλας έξω απ την πόρτα της Κωνστντίνας βρέθηκε???

      Διαγραφή
    3. ε αφου δεν ειπες οτι μου αφησανε και νανα μωρο εξω απο την πορτα...

      Διαγραφή
  2. Έκανες του Αγίου "Οινο"Πνεύματος γι' αυτό δε σε βρήκα και σε έψαχνα να σε καλέσω για κρασί και πνεύμα!
    Κωνσταντίνα την Κυριακή γενεθλιάζει το νινι! Θα είναι εδώ μαζεμένοι, φίλοι πολλοί και συγγενείς λίγοι και τα παιδιά της γειτονιάς, που μας πειράζουμε, πάλι μεθυσμένοι είστε μας φωνάζουνε! Αν θέλεις σε περιμένουμε με χαρά!
    Το μούλικο, που βρήκε το δρόμο να γυρίσει με σημείωμα, κακομαθημένο πια από άλλη μάνα, θα σε παιδέψει πολύ αν το αφήσεις στη γωνία να επιβάλλεται με τα χούγια του.
    Να γίνεις η μάνα που περιγράφεις στην κατακλείδα σου θα χρειαστεί και να ξεχάσεις πως η ζωή έχει πλάκα!
    Καλύτερα ψάξε τη μάνα του να βρεις και να το αφήσεις σε ΄κεινη να αποτελειώσει το έργο που ξεκίνησε. Δεν υπάρχουν τέλειοι γονείς άλλωστε, ούτε ιδανικές οικογένειες. Υπάρχουν μόνο εξιδανικευμένες, γιατί αυτό εξυπηρετεί καλύτερα την ανάγκη μας για τα μεγάλα και τα ωραία.
    Σε φιλώ πολύ!
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκια μου Καλημερα!
      Μου αρεσει η ερμηνεια σου! Αν ηξερα τι θα προκαλουσε ολο αυτο...παντως ειναι ενδιαφεροντα τα οσα μΕ λες!
      Και να χαιρεσαι το νινακι σου και να ξερεις οτι θα προσπαθησω να ερθω!

      ΥΓ: η μανα του καινουργιου Χρονου, αυτου που μπηκε αμα τη εναρξει του καλοκαιριου πρεπει να αλλαξει μυαλα και προθεσεις!

      Διαγραφή
  3. Κατερίνα, η γνωστή7 Ιουνίου 2012 στις 10:38 μ.μ.

    Γενικά δεν είμαι του οινοπνεύματος γιατί χάνω την λογική του πνεύματος...δεν το σηκώνω βρε παιδάκι μου. Νομίζω πως δεν το χρειάζομαι γιατί έρχομαι στο κέφι έτσι απλά...αλλά άμα πιώ κανα ποτηράκι τελικά, αυτό που μ'αρέσει είναι η ιλαρότητα που έρχεται να με χαλαρώσει και να με κοιμήσει μετά σαν πουλάκι. Βέβαια τώρα που ένα μωρό και με έχει απίκο όλη μέρα, κοιμάμαι αμέσως με το που πέσω...αλλά μήπως και ο χρόνος που τρέχει δεν μας κρατά σ'εγρήγορση? Και μιας και αναφέρεσαι εκεί, έτσι είναι Κωνσταντίνα...κάθε χρόνος που περνά μας αφυπνίζει και μας προσγειώνει συγχρόνως!! Στην υγειά μας βρε παιδιά!! Κατά κυριολεξία...γιατί η υγεία είναι το μεγαλύτερο αγαθό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου γνωστή,
      δε χρειάζεται να είσαι του ποτού, όπως κάποιοι εξαρτημένοι...εσύ ας πούμε δε λες την έκφραση καν "πάμε για κανα ποτάκι", "πάμε για κανα ουζάκι"?
      Στην υγειά μας...!

      Διαγραφή
  4. ΑΘΗΝΑ V (ΑΝ ΜΕ ΦΩΝΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΟΡΕΣΤΗ ΜΑΚΡΗ,ΘΑ ΓΥΡΙΣΩ)12 Ιουνίου 2012 στις 1:23 π.μ.

    Και μετά σου λέει πως ο Διόνυσος δεν ήταν/είναι θεός...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Λοιπόν, ξέρω οτι εδώ είναι ενας σοβαρός χώρος κι εγώ έρχομαι και κατεβάζω το επίπεδο με κληρώσεις, γλυκά, δίαιτες, ζυγαριές και μεζούρες! Αλλά επειδή με αγαπάς γιατί ξέρεις πως φτιάχνω νόστιμα γλυκά και δε θα σου φάω ποτέ τον άντρα, πέρνα να μου αφήσεις ένα σχόλιο! Άντε μπας και το τύχεις εσύ το κερί να βρεθούμε κιόλας!
    Φιλιά πολλά!
    ΥΓ Έλα αύριο να δουμε το ματς! Θα κάνω πίτσες θα βγάλουμε την τηλεόραση έξω, θα έχουμε και αντικουνουπικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε τώρα τι με κάνεις χρυσό μου με το χαμηλό σου το επίπεδο! Εγώ είμαι πολύ μα πολύ ψηλά για να πέσω στο επίπεδό σας!Στας Άλπεις!Ήρθα να πάρω μέρος σε αγώνες στην Ελβετία..από βδομάδα ναι, θα ρθω, στον αγώνα τον επόμενο, αφού θα προκριθούμε...

      Διαγραφή
    2. Που πήγες? Τι αγώνα κάνετε οι φιλόλογοι? Ορθογραφίας? Χαχα!
      Αντε έλα να με τα 'πεις!

      Διαγραφή
  6. Και έχεις και την εφορία από πάνω να προσπαθεί να σε δροσίσει με τα ραβασάκια της, αφού πού λεφτά για aircondition, ανεμιστήρες και βεντάλιες! Επεκτείνω τον τίτλο, Του Αγίου ΟινοΠνεύματος-ψυχική εφορία, ω παρντόν, ευφορία! Καλό καλοκαίρι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ εσύ,κατα λάθος γυμναστή,κατά βάθος συνάδελφε!
      δεν πτοούμαστε από την εφορία..ουτως η αλλως ό,τι είναι για ολους ειναι..και φυλακη να μας πανε, ολοι μαζι μια παρεα θα μαστε..(εγω θα ζητησω και το ιδιο κελι με σενα!χαχα)

      Διαγραφή
  7. χικ ...ποιος Θανασης ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Sabrina my angel,
    όπως σου υποσχέθηκα θα προσπαθήσω να σχολιάσω όλα σου τα κείμενα τα οποία δεν ετίμησα με την λογοτεχνική μου (τρομάρα μου) παρουσία μου αρχής γενομένης από το τελευταίο σου και προχωρώντας προς την αρχή (σαν τους Αραβες ένα πράμα). Ο φίλος που ευφραίνει καρδίας! Σαν ένας πραγματικός φίλος στον οποίο θα εμπιστευτείς τα μεγαλύτερα μυστικά σου, θα ζητήσεις τη βοήθειά του στις δύσκολες στιγμές, την παρηγοριά του στις στεναχώριες και τη συντροφιά του στις χαρές. Την παρέα του σε στιγμές χαλάρωσης, τη συνεισφορά του σε στιγμές σκοπιμότητας. Ενας φίλος που όμως αν τον αφήσεις να ανακατεύεται στη ζωή σου ανεξέλεγκτα σε οδηγεί στην καταστροφή. Ενας φίλος που δεν θέλει να νοιάζεσαι, να έχεις ανάγκη, να αγαπάς κάτι άλλο περισσότερο από αυτόν, δεν θέλει καν να χαίρεσαι με κάτι άλλο περισσότερο από αυτόν. Οπως οι περισσότεροι από τους πραγματικούς ανθρώπινους φίλους μας δηλαδή. Το θέμα είναι να αντιλαμβανόμαστε εμείς πότε πρέπει να παρέμβουμε, να θέσουμε όρια, να ανατρέψουμε συνθήκες, να τελειώσουμε καταστάσεις με όποιο τίμημα. Εκεί είναι η μαγκιά. Και αυτό ίσως να μην είναι εύκολα κατανοητό ή, ακόμα χειρότερα, αποδεκτό από τους άλλους.

    Στην υγειά σου Sabrina my angel, στην υγειά σου.

    Φιλιά

    James

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ βρε James,
      παντα ανατρεπτικος! Οντως ειναι μια αλλη εκδοχη που δεν
      ακουστηκε!Εχεις δικιο! Παντως εγω μετα το ταξιδι στη Σικελια θα γινω αλκοολικη τελικα!Μη σου πω θα το ριξω στα ναρκωτικα!χαχα!Γιατι χωρις φαΐ και μονο τραγουδι μου θυμισαμε χωρες Λατινικης Αμερικης (Κουβα και βγαλε...) όπου οι ανθρωποι ξερουνε μονο ρουμι, χορο και χαμογελα! Τους λες αλκοολικους αυτους?

      Διαγραφή
    2. Δεν ξέρω για σένα πάντως εγώ μετά το ταξίδι στη Σικελία ήδη νιώθω τύφλα...Πρώτα πέταξα στους ουρανούς και μετά στα τάρταρα...

      Διαγραφή