Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

Πετάει, πετάει...το μυαλό μου!!!

Θα ήθελα να είμαι αεροπλάνο να πετώ. Να κόβω τα σύννεφα στη μέση. Να σχίζω καισαρικά τους ουρανούς και να εγκλωβίζομαι σε παγωμένους αιθέρες. Ψηλά με σιδερένια φτερά να παραβγαίνω τους αετούς. Να βλέπω αφ’ υψηλού τους ψηλομύτες! Και να μην έχω προορισμό κανέναν. Θέλω να πηγαίνω. Μονάχα να πηγαίνω χωρίς επιστροφή. Το εισιτήριό μου να είναι one way, μόνο aller! Το retour  θα το σχίσω! Μόνο θα πηγαίνω σε έναν τόπο μακρινό, αλλά δε θα ξαναγυρίζω, γιατί σημείο αναφοράς θα έχω το εκεί, ποτέ το εδώ. Και θα φεύγω. Μου αρέσει να φεύγω, όχι να φεύγουν. Είναι μελαγχολικό να μένεις πίσω. Και δεν είναι καλό να γυρίζεις πίσω. Ο Οδυσσέας είναι passé! Είναι συναρπαστικό να πηγαίνεις μπροστά. Και να απογειώνεσαι. Ναι! Να απογειώνεσαι σαν τα αεροπλάνα. Να χάνεις έκπληκτος τη γη κάτω από τα πόδια σου και να αιωρείσαι. Να απομακρύνεσαι με τρόπο από όσα αφήνεις πίσω και να αποστασιοποιείσαι. Να αρχίσεις να βλέπεις τον κόσμο από μακριά, πολύ μακριά σαν κουκίδες. Να βλέπεις πως οι άνθρωποι φαντάζουν «ανθρωπάκια» που εχουν μικρότητες... κι εσύ, ένας μικρός σιδερένιος φτερωτός αετός, να χλευάζεις τη ματαιότητα του κόσμου, σαν θεός.  
Θα ήθελα να είμαι αεροπλάνο... αλλά δεν είμαι. Μια επιβάτης είμαι απλή που περιφέρεται σε σταθμούς αναχωρήσεων. Ποτέ αφίξεων. Μια επιβάτης που τη συνεπαίρνει η φινέτσα που τυλίγει σαν θείο δώρο την πτήση. Μου αρέσει η επιμονή διαχωρισμού των πάντων, η επιμονή για κατάταξη ιεραρχική όλων. Η τομή ανάμεσα στους αφιχθέντες και τους αναχωρήσοντες, στους ταξιδιώτες και στα μπαγκάζια τους. Και  η προσποιητή –έστω- ευγένεια! Και τα ακριβά φρου-φρου και αρώματα! Μου αρέσει και η ασφάλεια εν είδει τελετουργίας απαράβατης! Και η καθαριότης με τα πλακάκια όπου καθρεφτίζεις την αγωνία σου να πετάξεις! Και οι καλοντυμένοι κύριοι και οι σικάτες κυρίες, η έλλειψη πλέμπας και η επαιτεία που δεν απλώνει ρακένδυτα χέρια, αλλά είναι διάφανη και με «ετικέτα»: unicef!
Και μου αρέσει που επιτρέπεται το φαγητό! Δεν είναι ντροπή! Δεν το ζητάς καν! Σου το κερνάνε! Μου αρέσει και η μουσική που είναι επιβεβλημένα  ορχηστρική!

ΥΓ: Το λεωφορείο.... καλό δε λέω! Αλλά η τελευταία φορά που είδα κάποιον να τρώει σε λεωφορείο ήτανε μια γιαγιά που καθάριζε ένα αβγό στις 6.00 το πρωί για να πάρει τα χάπια της για την πίεση, το ζάχαρο και την καρδιά και τον οδηγό να τη μαλώνει σε μουσική υπόκρουση «τέρμα» σκυλάδικων (στις 6.00 το πρωί ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ!)


18 σχόλια:

  1. Μου αρεσε πααααρα πολυ το κειμενο "Πετάει, πετάει... το μυαλό μου!!!" συμφωνω απολυτα με οσα γραφεις! Και αυτο που μ'αρεσει σε αυτα που γραφεις ειναι οτι τα διαβαζω και ειναι σαν να σε βλεπω, σαν να ειμαι εκει και να μου τα διηγησε τις ιστοριες σου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είδες Δημητρούλα? Κι εγώ εγκλωβίστηκα στον κόσμο μου κι ένιωσα να 'μαι μόνη!
      Φιλιά στο νοσταλγικό Παρίσι!

      Διαγραφή
  2. Αληθώς Ανέστη !!!
    Ε ναι μας ελειψες
    Να σου πω την αλήθεια το κου-κου πολύ λίγο κράτησε !!
    Δεν είσαι η μόνη! όλοι θα θέλαμε κατι παραπάνω αλλά αυτό πάντα γίνεται.
    Παντα κάτι παραπάνω θέλουμε, η φύση μας βλέπεις.
    Φιλάκια Πολλά Καλή Πρωτομαγιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε ρε οι δημόσιοι υπάλληλοι πώς φαίνονται!!
      Δεν προλαβαίνουνε να δίνουνε ευχές για αργίες!
      Χαχα!Γεια σου Christin-aki!!! :Ρ ;)

      Διαγραφή
  3. Με το που ξεκίνησα να το διαβάζω στο μυαλό περιττό να σου πω πως μου ρθε το γνωστό " όταν πετάς από ψηλάααα, μοιάζει η γη σαν ζωγραφιάααα...". Πολύ ταξιδιάρικο και γλυκό κείμενο. Μας έλειψες! Να μουν αεροπλάνο δεν ξέρω, αλλά να πετώ με αεροπλάνο το καλύτερό μου. Τέλεια αίσθηση ταξιδιού. Κι όλα αυτά τα γκλινγκ,γκλόνκ και το ότι μπορείς να φοράς ότι θέλεις κι όχι απαραίτητα μια άνετη φόρμα για να σαι άνετα στην καρέκλα ενός λεωφορείου.
    Όσο για το φαγητό μου θύμισες μια Γαλλίδα που καθόταν δίπλα μου σε μια πτήση από Ζυρίχη. Φορούσε ένα κατάλευκο ταγιέρ και ζήτησε κόκκινο κρασί. Μόλις το πήρε άρχισαν οι αναταράξεις... τη συνέχεια την ξέρεις!!! Το αεροπλάνο και τα αεροδρόμια πάντα μου έδιναν την εντύπωση της πολυτέλειας και ας είχα πάρει εισιτήριο προσφοράς. Χρόνια πολλά και ταξιδιάρικα σ όλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε ναι! Το ξερω! Μόνο που περίμενα, να σου πω την αλήθεια, να σου τη βγει η Κικη στη στροφή και να πετάξει και το ανάλογο βίντεο, αλλά μάλλον δεν επέστρεψε από τις πασχαλινές διακοπές!χαχα!

      Τωρα για το επεισόδιο που αναφέρεις, βλ. νόμους του Μέρφυ! Πόσες φορές δεν έχω στάξει λάδι πάνω στο άσπρο μου μπλουζάκι καθώς έτρωγα λαδερό!?Ε?Πες μου πόσες!Μόνο με άσπρο μπλουζάκι όμως! Και σημειωτέον ήμουνα στην καρέκλα του σπιτιού μου που δε βρίσκεται ούτε στη Ζυρίχη ούτε καθ' οδόν προς Ζυρίχη! Δε γινότανε σεισμός, είχε μπουνάτσα, και δεν είχα Πάρκινσον, αλλάαααα......τη γκαντεμιά μου μέσα!

      Διαγραφή
  4. Τελικά εγώ είμαι αυτός που πετάει κάθε φορά που διαβάζω κάτι δικό σου. Ταξίδια όμορφα τα κείμενα σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι αλλά και οι συνταξιδιώτες...κάνουν το ταξίδι ομορφότερο thomas!

      Διαγραφή
  5. Καλημέρα !!!
    Χρόνια πολλά σε όλους !!!

    ''Πετάει πετάει ο γάιδαρος''
    [το παιχνίδι που παίζαμε όταν ήμασταν ''μικράκια'']
    αυτό μου ήρθε στο μυαλό....και δεν το γράφω πρσβλητικά.

    Ταυτόχρονα όμως Κωνσταντίνα μου γλυκιά το κείμενο σου ''ύμνος'' στην ελευθερία !!!!

    Παιχνιδιάρικο και απογειωτικό !!!!

    http://www.youtube.com/watch?v=Amgt2Fz-tas

    FLY !!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλως τηνα κι ας αργησε!
      Περασες πολυ καλα μαλλον
      που αργησες να επιστρεψεις
      Κικιτσα μου?
      Κι ο γλάρος καλός είναι 'ετσι οπως το θετεις παντως!
      τις ανοιξιατικες καλημερες μου!

      Διαγραφή
  6. Υπέροχο να φεύγεις...απίστευτο να επιστρέφεις...για να φύγεις πάλι...και να ξανάρθεις...
    Σαν την ανάγκη να επιστρέψεις στις ρίζες και στην ασφάλεια του σκοταδιού της μήτρας που σε γέννησε...
    Σαν τη λαχτάρα να εκτοξευθείς στο άπειρο και στην περιπέτεια του φωτός...
    Πώς μπορεί ο Οδυσσέας να είναι ξεπερασμένος?Τα σύμβολα δεν ξεπερνιούνται.Απλώς επιλέγεις την πλευρά του νομίσματος ανάλογα με το ποιος είσαι σε κάθε στιγμή της ζωής σου.Άλλωστε πάντα έφευγε έτσι ή αλλιώς.Για να επιστρέψει...και να ξαναφύγει στην ιστορία του δικού του κύκλου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό μήνα Αθηνά V. Δικαίως υπερασπίζεσαι τα δικαιώματα του πρωτεργάτη Οδυσσέα σήμερα! ;)

      Διαγραφή
  7. Διάβασα το κείμενό σου.. είναι όντως υπέροχο..μοιράζεσαι μια προσωπική στιγμή χαλάρωσης, μια εκμυστήρευση που δεν επιδέχεται κανένα σχόλιο! Οταν μοιραζόμαστε τον τρόπο που βιώνουμε κάτι -που στα μάτια των αλλων είναι μια απλή καθημερινή στιγμή- με δόσεις μαγείας, ο αλλος μένει εκστατικός να κοιτάει μέσα από τα δικά μας μάτια και ό,τι θα ξεστόμιζε ως σχόλιο θα ήταν άτοπο και μικρό.
    Είδα μια απλή στιγμή με τον μαγικό τρόπο που διηγείσαι τα πράγματα. Θεωρώ ότι μοιάζουμε πολύ στον τρόπο που βιώνουμε καταστάσεις..
    Μην απορείς που δεν έλαβες πολλά σχόλια στο κείμενό σου.. Εχεις έναν τρόπο να βάζεις τα βιώματά σου σε λέξεις.. έναν τρόπο που καθηλώνει και αποστομώνει τον αναγνωστη σου..
    ο αναγνώστης απλά βιώνει τη στιγμή μαζί σου..
    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. «…τα φώτα χαμηλώνουν. Το αεροπλάνο τροχοδρομεί. Μία νευρική ησυχία απλώνεται στο χώρο καθώς οι αεροσυνοδοί κάνουν τους τελευταίους ελέγχους. Και ξαφνικά οι μηχανές στο φουλ. Το κήτος εκτινάσσεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα και μετά από λίγα δευτερόλεπτα, αφού νιώσεις εκείνο το παράξενο γαργαλητό στο στομάχι, αφήνεις τη γη και ό,τι σε δένει μ’ αυτήν και απογειώνεσαι. Αρχίζει το ταξίδι της ζωής. Η μάλλον το ταξίδι της ζωής άρχισε από την στιγμή που πήρες τη μεγάλη απόφαση. Να ταξιδέψεις. Να αφήσεις πίσω τα παλιά. Να ανοίξεις μία καινούρια σελίδα στη ζωή σου. Το βουητό από τις μηχανές σου επιβεβαιώνει ότι φεύγεις,. Απομακρύνεσαι για έναν καινούργιο κόσμο με καινούργιους ανθρώπους. Πιστεύεις και είσαι σίγουρος ότι σε περιμένει μια καινούργια Γη της Επαγγελίας. Αυτά που αφήνεις πίσω σου φαίνονται τόσο μακρινά και ασήμαντα, ενώ ποτέ δεν θα μπορέσεις να δώσεις απάντηση στο βασανιστικό ερώτημα. <> Και κλείνοντας τα μάτια σου φέρνεις στο νου σου όλες εκείνες τις στιγμές που στάθηκαν αιτία να αναβάλεις το ταξίδι σου ξανά και ξανά.
    - Κυρίες και κύριοι, σας ομιλεί ο κυβερνήτης της πτήσης….
    Η φωνή του πιλότου σε επαναφέρει στην πραγματικότητα. Ενας άνεμος αισιοδοξίας σκορπίζει τις κακές αναμνήσεις. Είσαι τόσο σίγουρος γι’ αυτό που κάνεις. Είσαι τόσο χαρούμενος γι’ αυτό το γνωστό άγνωστο που σε περιμένει. Και περιμένεις με λαχτάρα τη στιγμή της προσγείωσης σε μια καινούργια αγκαλιά…»

    Sabrina my angel, το ταξίδι μου μόλις άρχισε. Πήρα το αεροπλάνο αν και δεν με χαλάει να ταξιδεύω μαζί σου με το λεωφορείο ακόμα και 35 ώρες. Κι αν κατέβηκες από το τραίνο μου μην ανησυχείς. Θα σε περιμένω καρτερικά. Κι όσο για τους επιβάτες; Εκείνοι που με νοιάζονται και μ’ αγαπούν θα δείξουν κατανόηση και θα περιμένουν υπομονετικά μαζί μου. Για τους υπόλοιπους δε με νοιάζει.

    Σε φιλώ

    James

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. δε σε χαλάει?και χωρις υπνο και χωρις φαΐ και χωρις μπανιο??
      χαχα! Γεια σου οδηγε, επιβατη, συνταξιδιωτη!Εγω σου ειπα! Σαν τους Κουβανους ημασταν! Δεν εχουνε να φανε, δεν εχουνε καν σαπουνι και ολη μερα ρουμι και σαλσα!!

      Διαγραφή
  9. Ξέρεις... ήρθε η ώρα για το ταξίδι!
    Αυτό, που θα πιάσει τα 300 χλμ στην απογείωση και θα βγάλει φτερά και θα πετάξει. Σ'αυτο, που οι προορισμοί δεν έχουν και πολύ σημασία, παραμόνο η αίσθηση. Αυτή που σου δίνει το σπρώξιμο για να γευτείς την απόλυτη ελευθερία στα ύψη που θα πετάξεις. Εκεί, που θα είσαι μόνος σου παρέα με τις σκέψεις σου, που θα χάνονται στο απέραντο μπλε. Όπου από το να διαβάζεις απλά ποίηση, θα γίνεις ποιητής, όπου θα βλέπεις τον κόσμο μικρό και ασήμαντο θα γίνεις δημιουργός....
    Περιμένω λοιπον, στην πόρτα του αεροπλάνου για να σου δείξω τον κόσμο με τα δικά μου μάτια....
    Έρχεσαι??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά θα έρθω! Αλλά θα μου υποσχεθεις οτι την πορτα του αεροπλανου καθως πεταμε θα την εχεις κλειστη!!!
      :):Ρ:Ρ:Ρ:Ρ:Ρ

      Διαγραφή
    2. Αυτό είναι συζητήσιμο ....Εξάλλου δεν θα είχε σημασία γιατι καθαρά και μόνο, θα είχες ξεχαστεί, θα είχες χαθεί, ξέρεις ... όπως όταν είσαι ερωτευμένη... κάπως έτσι, η πόρτα εαν ήταν ανοιχτή ή κλειστεί, ούτε καν θα σου περναγε από το μυαλό. Γιατί στο μυαλό σου, οι σκέψεις σου θα ήταν θολές .... και ελεύθερες ...

      Διαγραφή