Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

Τα παιδεία δεν παίζει πλέον, αλλά σαστίζει ...!

Πες πως δεν  ξέρεις τι ώρα είναι, τι μέρα ή τι μήνας! Πες πως το ρολόι σου έσπασε... υπάρχει όμως στην ατμόσφαιρα κάτι που σε κάνει να νιώθεις τη στιγμή, να αισθάνεσαι το χρόνο μέσα από άλλες διαστάσεις...λίγο το χώμα που μυρίζει φρέσκια βροχή, λίγο ο αέρας που έγινε πιο δροσερός, λίγο η μέρα που βράχυνε το φως της, λίγο τα χρυσάνθεμα που έχουν την τιμητική τους...και πολύ, πιο πολύ οι καινούργιοι μπόμπιρες  που με νέα βάρη στην πλάτη αυτήν τη χρονιά, προσθέτουν νέα διαδρομή στην καθημερινότητά τους....
        Ακόμη θυμάμαι εκείνη την πρώτη μέρα στο δημοτικό, να με βρίσκει, μετά από μια εξαετία γεμάτη παιχνίδι και μόνο, στο προαύλιο ενός σχολείου τεράστιου, που τα κάγκελά του χάνονταν μαζί με τους ορίζοντές μου και που η αμηχανία μου απέναντι σε νέες συνομήλικες φατσούλες παιδικές είχε χτυπήσει κόκκινο. Αλλά και στο γυμνάσιο τα ίδια. Σοβάρευαν τα πράγματα και σοβάρευε και η αμηχανία...και στο λύκειο επίσης! Και στο πανεπιστήμιο! Μια επανάληψη ήταν το σχολείο σε κάθε του βαθμίδα. Επανάληψη της προηγούμενης με προσθήκη τη σοβαρότητα της επόμενης!  
Βάζεις στο σάκο σου αντοχές, φοράς το φρεσκοπλυμένο σου λευκό πουκάμισο, τακτοποιείς  στις εσωτερικές σου θήκες τα καλοκαιρινά σου βιώματα αποτυπωμένα στις Α4 ως φόντο, στις εξωτερικές σου τσέπες έχεις το κέρμα για το κουλούρι του κυλικείου μαζί με τα κλειδιά σου και ξεπορτίζεις. Στη γωνιά σε περιμένει η τσακαλοπαρέα! Έχετε κανονίσει να φοράτε τα ίδια ή περίπου τα ίδια και τα σχηματισμένα πηγαδάκια πριν τον κώδωνα ποντάρουν σε ανασχηματισμούς και αναδιαρθρώσεις...μεγαλώνουν, μικραίνουν στο λεπτό, μπολιάζουν και συρρικνώνονται... και ύστερα ο αγιασμός των μικρών διαβολακίων... ζιζάνια και μη, στη σειρά. Το καλωσόρισμα του διευθυντή, τα «πρωτάκια», αυτά τα εξιλαστήρια θύματα που σε κάθε σχολείο, από το δημοτικό ως το  πανεπιστήμιο, μας κάνουν να αισθανόμαστε «εμάς τους μεγαλύτερους» καλύτερα, οι νέοι δάσκαλοι και οι καινούργιοι καθηγητές. Και τα σιγοψυθιρίσματα  δίνουν και παίρνουν: «Πώς είναι έτσι αυτή!», «Κοίτα τη μύτη εκεινού!», «Δες τη φοράει η άλλη!» κ.α.ό.!!!!
Κρούει ο κώδων, όχι του κινδύνου αλλά της προγραμματισμένης σου πια καθημερινής υποχρέωσης. Ξύνεις τα μολύβια και οξύνεις τις διαθέσεις σου. Σβήνεις τα θέλω σου και καταγράφεις τα πρέπει, τραβάς μια μονοκοντυλιά στην τεμπελιά και ανασυνάζεις  τις ορέξεις και τις αντοχές σου μαζί με τις λευκές σου κόλλες. Ξεφυλλίζεις το φετινό σου μέλλον μαζί με τα νέα φρεσκοκομμένα βιβλία που μυρίζουν τυπογραφείο και μελάνι και παίρνεις μια γεύση της ύλης που θα σπουδάσεις φέτος.  Ξέρεις καλά ότι «κάθε πέρσι και ευκολότερα, κάθε φέτος και χειρότερα». Σε παρηγορούν οι φίλοι που έχασες το καλοκαίρι και ξαναβρήκες το Σεπτέμβρη. Μαζί θα αναγνώσετε τις εμπειρίες, όπως θα γράφονται στα καινούργια σας τετράδια. Μαζί θα μετρήσετε τις νέες ατασθαλίες που θα στήσετε στο δάσκαλο και μαζί θα πειραματιστείτε στο χημείο του σχολείου σε από κοινού εμπειρίες που θα προστίθενται στο σχολικό σας βιογραφικό.
Η Δευτέρα σου δεν θα διαφέρει ιδιαίτερα από την Τετάρτη σου και η Τρίτη σου θα είναι παρόμοια με την Πέμπτη. Η Παρασκευή σου όμως θα σου δίνει κουράγιο ότι την άλλη μέρα δεν έχεις υποχρεώσεις. Θα βγεις με τους φίλους σου στο πάρκο ή θα σε παν οι γονείς σου μια εκδρομή. Ή πάλι, θα κοιμηθείς στη γιαγιά και στον παππού που σε πεθύμισαν από το περασμένο καλοκαίρι. Και ο χρόνος, αυτός ο φίλος και γιατρός σε κάθε σου βήμα, θα συμπορεύεται μαζί σου στην ακαδημαϊκή σου πορεία με βροχές, αέρα ή χιόνια, ηλιοφάνεια ή συννεφιά!
Μα εσύ θα βλέπεις μονίμως ως αντάρα τα όσα έχεις μπροστά σου. Η υποχρέωση θα είναι πάντοτε συνώνυμο της καταπίεσης. Σε πνίγει μια θηλιά στο λαιμό, γιατί βλέπεις βουνό τις γνώσεις που σε περιμένουν στη γωνία! Είναι και οι τόσες πληροφορίες που σε γεμίζουν καθημερινώς τα χαζοκούτια! Πόσα να χωρέσει ο κουβάς του εγκεφάλου σου?
«Αφού σου είπα!», φωνασκεί η συνείδηση, «Άσε λίγο χώρο για ουσία!. Δε μ’ ακούς! Του κεφαλιού σου! Σε κάνανε δίβουλο σε κάθε σου βήμα! Γιατί τους άφησες? Πιάσε την ουσία απ’ τα μαλλιά, σαν να ‘ναι ευκαιρίες. Τα όνειρα δεν φτιάχνονται από μαγικά ραβδιά αλλά από αγώνες που μυρίζουν ιδρώτα. Και συ βρομάς αρώματα γαλλικά, μαθητάκο μου, να καμουφλάρεις την ασχήμια. Ψευδαίσθηση είναι οι πληροφορίες. Η γνώση είναι η αλήθεια. Η γνώση είναι η περηφάνια σου και η tv η γνωστική ορφάνια σου. Κι αν ήξερες πόσα παιδιά στον κόσμο ετούτο, θα ήθελαν να ‘ναι στη θέση σου, η υποχρέωση του σχολείου θα ήτανε αυτόματα δικαίωμα!»
Είναι καλό να αγαπάω τον αγώνα και την εργασία. Είναι καλό να έχω όρεξη. Δε μου τα μάθανε όμως όλοι καλά τα γράμματα. Δε μου είπαν όλοι πως η δουλειά είναι ευλογία και όχι κατάρα. Δε μου εκμυστηρεύτηκε κανείς πως η κούραση αγλαΐζει τη μαθητική μου πορεία, γιατί οι καρποί που δρέπεις στο τέλος είναι πιο γλυκείς.
Αναζητούσα κι εγώ το σχολείο της χαράς. Εκείνο στο οποίο, όταν θα πηγαίνω, θα ξεχνιέμαι, θα μαθαίνω μέσα από το παιχνίδι και δε θα θέλω να γυρίσω σπίτι. Δε θα αποζητάω την επιστροφή, δε θα γεμίζω αποστροφή, δε θα γνωρίζω την καταστροφή. Πού είναι? Μου το τάξανε! Τι έμαθα? Τα αντίθετα: Να θέλω να επιστρέφω! Από πού? Από το ταξίδι στην ανακάλυψη. Επιστρέφεις από εκεί που δεν πήγες ποτέ? Να θέλω να αποστρέφομαι! Τι? Το διάβασμα. Αποστρέφεσαι κάτι που δεν γνώρισες ποτέ? Να θέλω να καταστρέφω! Ποια? Τη γνώση μου. Μα αυτήν δεν την έχτισα ποτέ.
Κάτι κουρασμένα ταξίδια, μια οδύσσεια ενός ξενιτεμένου μυαλού θυμάμαι. Να αναζητάω την Ιθάκη της παιδείας μου και να θαλασσοδέρνομαι στις μεταρρυθμιστικές της τρικυμίες! Να με χτυπάν αλύπητα στα βράχια κάτι ξιπασμένες ιδέες δήθεν σοφών πολιτικών που είναι τιμονιέρηδες σε αλίκτυπες σχεδίες. Να φτάνω σε λιμάνια ξένα ή να με ξεβράζει το κύμα επάνω σε βράχια κοφτερά, έτοιμα να τσακίσουν τον εγκέφαλό μου. Αλλά ο νόστος ισχυρός! Εκεί! Πυξίδα στο ταξίδι! Να επιμένω να βρω το τζάκι του σχολείου αναμμένο. Μία γωνιά, μια θαλπωρή να με αγκαλιάσει. Το ξέρω πως εκείνη έχει υπομονή και αναμένει. Της το ‘μαθε η Πηνελόπη. Τη βρήκα. Έφτασα. Μπήκα μέσα. Μα οι αγώνες μου ποτέ δε σταματήσανε. Μου είπανε πρέπει να ξαναπολεμήσω. Έπρεπε, λέει, να σκοτώσω τους μνηστήρες. Αυτούς, που κλέψανε από εκείνη την τέχνη του «ράβε-ξήλωνε» και την κάνανε τέχνασμα. Αυτούς, που διατείνονται πως φροντίζουν για το μέλλον μου, αλλά μόνο καρπώνονται την προίκα, το παρόν μου. Και φάγανε από το παρελθόν μου κριάρια τροφαντά...
Να εύχεσαι σε αυτήν την περίπτωση ή να απεύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος, σαν βγεις στον πηγαιμό? Ιδού η απορία!
Αγώνας. Αγωνία. Άγονες προσπάθειες και πάλι από την αρχή! Νομοσχέδια και αποφάσεις! Αναλαμπές. Μέτρα πυροτεχνήματα! Λάμπουν για ένα δευτερόλεπτο κι ύστερα μένουν τ’ αποκαΐδια! Διάττοντα αστέρια τα πειράματα. Μαθητές πειραματόζωα...Λείπουν κι αυτοί οι Δάσκαλοι! Οι πεφωτισμένοι, όπως ήταν κάποτε. Δεν ακούγονται κι εκείνοι οι ποιητές...κάπου χαμένοι σ’ ένα λαβύρινθο που το λένε πανελλήνιες είναι. Ο λόγος τους όμως, και των Δασκάλων-εξαιρέσεων και των ποιητών βρίσκεται  ΕΔΩ!!!!!!: (κάνε ΚΛΙΚ, μήπως και σου κάνει «κλίκ»)


«Δουλεύτε τον ξανά τον κόσμο στην φωτιά
και τα καλά του ξανανθίστε και τα κρίματα,
χτυπώντας τον με το σφυρί και με τ' αμόνι!»

Καλή Χρονιά Παιδιά...Καλή δουλειά!

27 σχόλια:

  1. ΜΑΣ ΕΜΑΘΑΝ ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΨΕΥΤΙΚΗ ΓΝΩΣΗ ΚΙ ΟΧΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ,ΑΥΤΗΝ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ!Μήπως όμως και αυτοί οι άνθρωποι που προσπαθούν να μας τα μάθουν όλα,δεν γνωρίζουν ούτε οι ίδιοι τί πραγματικά πρέπει αναζητούν?Μήπως τελικά και σε αυούς δεν έχουνε διδάξει την πραγματική γνώση?"Τίς πταίει"τελικά?(όπως τόνισε και ο κ.Τσολάκης στο παρατιθέμενο video).Εντούτοις όμως "εμείς" που θέλουμε να μάθουμε,να γνωρίσουμε και να παιδευτούμε αληθινά θα πρέπει να ευχόμαστε να είναι μακρύς ο δρόμος προς την Ιθάκη.Ας ξεκινήσουμε "εμείς"...και να είστε σίγουρη,πως θα ακολουθήσουν αυτοί που "διψούν για τη μάθηση".(Υ.Γ.εύχομαι και ονειρεύομαι σε λίγα χρόνια να είμαι και πάλι στους αγιασμούς των σσχολείων όπως περιγράψατε...απο την απέναντι όμως πλευρά αυτή τη φορά...των διδασκόντων και όχι των διδασκομένων!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ρομαντικό, γλυκόπικρο.
    Εσύ μάλλον μικρούλα είσαι! Σχολικές ποδιές δεν φόρεσες??? Τα κάγκελα, το κουλούρι, τα πρωτάκια, η αμηχανία κάθε αρχής, κοινά σημεία όλων.
    Είδα λίγο απ το video της συνέντευξης του κου.Τσολάκη ( μόνο την αρχή μέχρι τους τίτλους έναρξης )και σκέφτηκα ότι πρέπει να το δείχνουν κάθε μέρα στην τηλεόραση για 1-2 μήνες για να ηρεμήσουν μαθητές και γονείς.
    Λυπάμαι για όσα δεν έμαθα, αλλά- μικρή είμαι- έχω φίλους άξιους να μου μάθουν !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τι να πρωτογράψω?Ότι για μια ακόμα φορά κατάλαβα γιατί κάνεις αυτό που κάνεις και γιατί έχεις τα αποτελέσματα που έχεις?Ότι τα λόγια-σπόροι του Δάσκαλου καρπίσανε στο χώμα σου?Ότι το σημερινό σου κείμενο είναι από τα πιο επαναστατικά (εκ)παιδευτικά μανιφέστα,που έχω διαβάσει ποτέ?
    Όχι.Οι Δάσκαλοι και οι Ποιητές δε χάθηκαν.Έχουν τον τρόπο τους.Έχεις δει ποτέ τους φάρους να πηγαίνουν προς τα καράβια?Τα καράβια οδηγούνται από το φως τους.Μπορεί το βουητό της θαλασσοταραχής και τα λυσσασμένα κύματα να τους καλύπτουνε για λίγο,όμως αυτοίεκεί, ακλόνητοι.Και μόνοι.Κι αν κάποιοι τους καπηλεύονται για άλλο,δικό τους όφελος,στο τέλος το φως τους τυφλώνει κι αυτοί οι κάποιοι επιστρέφουν πίσω στη σπηλιά τους.Σωστά.Πώς μπορείς να καταστρέψεις κάτι ,που δεν έχτισες ποτέ?
    Ναι.Το ταξίδι αξίζει.Πάντα αξίζει.Κι ας έχει και τις Συμπληγάδες του.Κι ας γύρισε το περιστέρι με μαδημένη την ουρά.Τουλάχιστον πάγωσε τις Πέτρες και χάραξε τη ρότα για την Αργώ.Και η Ιθάκη υπάρχει.Είναι γνωστό το τέλος των μνηστήρων..."Ή Ιθάκη σ΄έδωσε τ΄ωραίο ταξίδι.Χωρίς αυτήν δεν θα¨βγαινες στο δρόμο",λέει ο Ποιητής."Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,αν μέν΄η σκέψη σου υψηλή...",λέει πιο πριν.Σωστά.Πώς να επιστρέψεις κάπου απ΄όπου δεν πήγες ποτέ?
    Είναι μεγάλη υπόθεση να θυμάσαι.Μπράβο σου γι΄αυτό.Γιατί έτσι καταφέρνεις να μην κατεβάσεις την έδρα σου στα θρανία (χωρίς να υποννοώ τίποτα περί αυθεντίας),αλλά να τα ανεβάσεις και να τα στήσεις δίπλα της...Συγχαρητήρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χαχα!@Ελένη μου σου το εύχομαι να είσαι ξανά στα σχολεία! Προσωπικά δεν τα κατάφερα!Μάλλον δεν είμαι και τόσο άξια! :Ρ ...αλλά για αυτήν την Ιθάκη έτσι όπως περιγράφεται δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο να θαλασσοδέρνεται κανείς!Πραγματικά είναι άλλο πράγμα!

    @Ευγενία μου καλή, γηράσκουμε αεί διδασκόμενοι αλλά και πάλι δε νομίζω ότι δεν πρέπει να 'χει κανείς απαιτήσεις από τη "θεσμική" διαδικασία της μάθησης!!Γιατί να μην απιτήσουμε αλλά και παράλληλα να μαθαίνουμε από τους φίλους μας?

    @Αθηνά V, με συγκίνησες χωρίς υπερβολές!Δε φανταζόμουνα ότι το κείμενο θα άρεζε τόσο!Η απάντησή σου τόσο υφο-λογικά όσο και από περιεχόμενο ασυναγώνιστη!Υποκλίνομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Άντε καλέ, που υποκλίνεσαι κιόλας!Πάντως σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.Κι εσύ με συγκίνησες πολύ.Το ξέρεις πως έχω μια ευαισθησία σε τέτοια θέματα...
    Ξέχασα πριν να γράψω πως διαβάζοντας τις πρώτες αράδες του κειμένου σου ήρθε στο νου μου η σκηνή με την Αλίκη,που συγκινημένη -υποψήφια-μαθήτρια της Ογδόης αναπολεί τις σχολικές στιγμές της Εβδόμης...
    "Ναυσικάάά...."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εισαι πολυ intelectuelle τυπος,τελικα!!!!κ ποιητικός επισης!!
    Φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ολόκληρο το κείμενο από τη μια ρομαντικό, θυμήθηκα όλη την πρώτη σχολική ηλικία, από την άλλη αυστηρό, επιθετικό. Πού είναι οι ΔΑΣΚΑΛΟΙ/ΕΣ??? Χάθηκαν στο σύστημα??? Χάθηκαν στη ρουτίνα??? Χάθηκαν γιατί το εκπαιδευτικό σύστημα που ονειρεύονταν δεν υπάρχει περίπτωση να το εφαρμόσουν??? Χάθηκαν γιατί σε όλη τη διάρκεια της διδασκαλικής τους θητείας είναι υπόλογοι κάθε μέρα όλη μέρα σε γονείς, μαθητές, διευθυντή/ντρια, προΐστάμενο/η ??? Πού είναι οι πεφωτισμένοι/ες Δάσκαλοι/ες??? Δεν ξέρω...
    Είμαι όμως πολύ υπερήφανη που ο δεκαπεντάχρνος ανιψιός μου με διορθώνει σε λάθη που κάνω στην ελληνική γλώσσα. Ότι έμαθε το έμαθε μέσα από αυτό το άθλιο εκπαιδευτικό σύστημα, ίσως να είχε διάθεση να μάθει. Ελπίζω και εύχομαι η διάθεση αυτή να μην του περάσει γρήγορα να μην βαρεθεί...
    Κλείνοντας μένω στην παρακάτω πρόταση :
    ...Κι αν ήξερες πόσα παιδιά στον κόσμο ετούτο, θα ήθελαν να ‘ναι στη θέση σου, η υποχρέωση του σχολείου θα ήτανε αυτόματα δικαίωμα!»...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. -ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΝ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ?
    -ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ ΜΙΛΑΕΙ?
    -ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ?
    -Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ!ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ: ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΑ ΚΑΚΩΣ ΚΕΙΜΕΝΑ Κ ΝΑ ΤΑ ΜΑΣΑΜΕ!
    -ΛΥΠΑΜΑΙ ΚΩΝ/ΝΑ ΠΟΥ ΜΠΑΙΝΩ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΣΤΟ BLOG ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ ΕΧΟΥΝ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙ ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΣΕ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΘΕΜΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Σύλβα μου, έχεις σκεφτεί από πού ξεκινάει το μεγαλύτερο κακό? Από το ότι οι περισσότεροι μέχρι προ τινος τουλάχιστον είχανε μία δουλειά που την αποκτήσανε με ΛΑΘΟΣ κίνητρα και όχι λόγω αγάπης!Δάσκαλοι έγιναν οι περισσότεροι (από αυτούς που ξέρω)για να κάθονται καλοκαίρι, Πάσχα, Χριστ/ννα, Σαββ/και και γιορτές...Ωμά, αλλά έτσι είναι!Και τέλος πάντων όλοι λένε: "Φταίει το σύστημα"!Το ότι ο κάθε εαυτός αποτελεί μέρος του συστήματος δε λέει μάλλον κάτι....
    @Ανώνυμε/η, ίσως και να 'χεις δίκιο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΚΥΡΙΑ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΟΥ ΣΤΕΛΝΕΤΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑΖΩ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΑΠΛΑ ΠΑΡΑΤΗΡΩ ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΩ . ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΕΩΡΟΥΝ ΟΤΙ ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΑΓΑΘΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΟΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΩ ΣΤΑ 18 ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ ΜΟΝΟ Η ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΙΣ ΑΝΟΙΓΟΥΝ. ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΜΑΘΑΤΕ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΕΠΑΦΗ .ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΚΛΕΙΨΕΙ Η ΣΧΕΣΗ ΠΟΥ ΧΤΙΣΑΜΕ. ΘΑ ΚΛΕΙΣΩ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΠΕ Ο MALCOM FORBES : Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΕΝΟΣ ΑΔΕΙΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΜΕ ΕΝΑ ΑΝΟΙΧΤΟ.
    ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΑΚΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Θεώρησα δεδομένο ότι όλοι είμαστε μέρος του συστήματος. Τα λάθος κίνητρα ούτως ή άλλως υπάρχουν σε πολλούς κλάδους ανέκαθεν. Πιστεύω ότι οι μονάδες θα μπορέσουν να αφυπνίσουν τις ομάδες!Από την άλλη σε όλον κόσμο υφίσταται κάποιο σύστημα δίκαιο για κάποιους, άδικο για άλλους. Τα κακώς κείμενα υπάρχουν. Μπορούμε όλοι εμείς που τα επισημαίνουμε να τα διορθώσουμε αργά αλλά σταθερα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Άλλο ομάδα όμως Σύλβα μου και άλλο μάζα! Ξυπνάνε οι μάζες από το λήθαργο στον οποίο τις έχουν ρίξει?
    Ο Χρ.Μαλεβίτσης στον "Αιώνα των Μαζών" λέει: "Οι μάζες διαφέρουν από τις ιστορικές ομάδες ριζικά, γιατί οι πρώτες δεν έχουν συγκροτημένη κοσμοθεωρία και κοσμοαντίληψη, βάσει της οποίας θα οργανώσουν τα άτομά τους σε προσωπικότητες, καιθα διαπερνά έτσι τη συμπεριφορά τους ένα βαθύ νόημα. Γιατί οι μάζες είναι κελύφη ανθρώπινα προσκολλημένα σε έναν τεράστιο μηχανισμό, που δεν τον κατανοούν κι ούτε ενδιαφέρονται να τον κατανοήσουν αρκεί να τους ταΐζει!!!!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Σωστός ο Μαλεβίτσης!Δε θέλω να σκέφτομαι τη μάζα γιατί μου προκαλεί θλίψη η κατάντια!Η ομάδα μου προκαλεί αίσθημα αισιοδοξίας. Εκεί που τελειώνει το τούνελ πάντα υπάρχει το λαμπρό φως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ναι αλλά το θέμα νομίζω δεν είναι τι θέλουμε να σκεφτόμαστε για να μας κάνει να αισθανόμαστε καλύτερα αλλά τι συμβαίνει!Αλλιώς στρουθοκαμηλίζουμε και αφήνουμε το πρόβλημα να υπάρχει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Κοριτσάκια κι αγοράκια καλημέρα.
    Εγώ κατάλαβα ότι για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ !!! Έχω παιδί στο Πανεπιστήμιο και στο Γυμνάσιο και φυσικά υπήρξα κι εγώ κάποτε μαθήτρια. Τα ζω όλα καθημερινά. Όλοι μιλάμε για ένα σύστημα που είμαστε γρανάζι του. Θέλει χρόνο για να μη πω χρόνια (πολλάαα) για ν αλλάξουμε νοοτροπία.
    Λαός που κουβαλάμε πολλά στην πλάτη μας.
    Λαός που μέσα από πολέμους,χούντα,μεταπολίτευση,δημοκρατία, μέσα στα σπίτια μας (σίγουρα όχι όλων)αντί ν ακούγονται οι λέξεις Ελύτης, Καβάφης, θέατρο, κινηματογράφος κλπ ακούγαμε ΝΔ,ΠΑΣΟΚ,ΚΚΕ, ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ !!! Παιδιά που ψηφίζουν απ το δημοτικό και μετά Γυμνάσιο Λύκειο για συμβούλια (και καλά κάνουν)που δεν έχουν μάθει να προτείνουν αλλά απλά να ζητάνε. Να ζητάνε εκδρομές,βιβλία, καλύτερες αίθουσες,καθηγητές (επίσης καλά κάνουν). Σπάνια θ ακούσεις να προτείνουν προσωπική εργασία για να βάψουν, να καθαρίσουν, να φτιάξουν τη βιβλιοθήκη τους, να κάνουν τις θεατρικές ομάδες τους και γενικά να προσφέρουν, να δημιουργήσουν. Ποιος φταίει ? Οι γονείς, οι δάσκαλοι, οι καθηγητές, η εξουσία ??? Εννοείται ότι δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι θέλει δουλειά πολύυυυ!!! Απ όλους μας !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Τώρα που το ξαναείδα πολλήηηη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Σωστήήήήήήή....!Για άλλη μια φορά Ευγενία μου, μας αποστομώνεις!εμένα τουλάχιστον!πρόταση και όχι αίτηση λοιπόν!Αυτό είναι το Νέο σχολείο!Όχι το ψηφιακό!το αν θα γίνει με υπολογιστές!Το ζητούμενο είναι στο περιεχόμενο. Και στο μέσο φυσικά, αλλά έρχεται από μόνος του ο εκσυγχρονισμός!Όχι με το στανιό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Mε αρέσει που ακόμα και μετά δυο μέρες συζητάμε για το φλέγον αυτό και τσουρουφλίζον θέμα.Άλλωστε "όλα είναι θέμα Παιδείας",που λέει κι ο Δάσκαλος...
    Πόσο συμφωνώ μαζί σου Σύλβα!Και δανείζομαι μια φράση του εικαστικού Κώστα Τσόκλη:"Δεν πιστεύω στους ανθρώπους.Πιστεύω στον άνθρωπο..."
    Υ.Γ.Μόλις άκουσα πως στο Ηράκλειο ένας άνθρωπος δώρισε σ'ένα σχολείο ένα...γουρουνάκι,προκειμένου να γίνει μια λαχειοφόρος αγορά,να συγκεντρωθούν χρήματα,για να βγάλουν οι δάσκαλοι φωτοτυπίες για τα παιδιά!!!Αμηχανία...Η αισιόδοξή μου πλευρά σκέφτεται πως άμα κάποιος θέλει,μπορεί...Η σκοτεινή μου όμως θλίβεται απίστευτα.Κάποτε θυσιάζανε ζώα,για να ευχαριστήσουν ή να εξευμενίσουν κάποιον θεό.Τώρα?Θυσία στο βωμό της Παιδείας?Τέτοια θυσία?
    Ποτέ δε φανταζόμουν πως στο παραμύθι με τα τρία γουρουνάκια ο "κακός"λύκος θα αποκτούσε και όνομα.Και δε θα τον λέγανε Θανάση,φίλη της Ντίνας,μα Εκπαίδευση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. πφφφφφ....ποσες εικονες σε λιγες λεξεις....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Καταπέλτης το κείμενο Κωνσταντίνα μου. Είναι όλα στη χώρα μας ένα ντόμινο που παρασσύρει γενιά τη γενιά, τα παιδιά μας σε κακή εκπαίδευση, σε λάθος επιλογές και βασικά σε λάθος σκέψη.Το χρήμα και η καλοπέραση είναι το ζητούμενο για κάποιον που ξεκινάει το σχολείο και μετά σπουδάζει και όχι η γνώση και το ταξίδι προς την εσωτερική αναζήτηση και την ενηλικίωση. Μάθαμε να παλιμπαιδίζουμε και ν'αποποιούμαστε των ευθυνών μας και των υποχρεωσεών μας. Σωστά λες πρέπει να σκεφτούμε αυτό που λέμε υποχρέωση είναι ουσιαστικά δικαίωμά μας...Υπάρχουν ευτυχώς γονείς και φωτεινοί δασκάλοι που μαθαίνουν στα παιδιά να ονειρεύονται και παλεύουν για τα ονειρά τους και για ένα καλύτερο αύριο και μένω μόνο σ'αυτούς και ας είναι λίγοι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Οι καλοί και οι κακοί παντού κ πάντα υπάρχουν Κατερίνα μου κ είναι υγιές!Αλίμονο αν όλοι ήταν τέλειοι κ όλα τέλεια!Ξέρεις τι ενοχλεί?Η ποσόστωση που λέει κι ένας φίλος μου!Ότι η αναλογία θα έπρεπε να είναι ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ!
    Αθηνά V γράφεις ποίηση?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Κωνσταντίνα, γράφεις δοκίμιο?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Η παιδεία , χρόνια τώρα έχει μείνει απλά στις φιλοσοφικές συζητήσεις για τομές επί τομών. Έχει καταντήσει κάτι σαν ακυβέρνητο καράβι που όλοι προσπαθούν να εξωραΐσουν τα σαλόνια και τις κουκέτες, να βάψουν τις λαμαρίνες και να γυαλίσουν τα φώτα, αλλά κανείς δεν ασχολείται ούτε ενδιαφέρεται για να επισκευάσει το τιμόνι!

    Τουλάχιστον σ΄ εμάς λέγανε εκείνο το αποτρόπαιο “Καλή πρόοδο” και ξεμπέρδευαν οι μεγάλοι. Εμείς στη λίαν γελοία και άβολη θέση των μεγάλων τι να πούμε στα παιδιά και στα παιδάκια που πάνε πάλι σχολείο; Eμείς που έχουμε και την πετριά του αντισυμβατικού, του φιλέρευνου και politically correct Πολίτη του Κόσμου από τη μία και από την άλλη την ηττοπάθεια του μπαϊλντισμένου άφραγκου; Πώς να τους μάθουμε να ζουν και να ονειρεύονται; Να ζουν ή να ονειρεύονται; Εμείς ακόμη να μάθουμε ότι αυτά τα δύο δεν συναντώνται, είναι σαν τις παράλληλες ευθείες, που έλεγε και η γεωμετρία.

    Η διπλανή «μου». Η κολλητή «μου». Όλα εκείνα τα «μου», που τότε νόμιζα πως θα κρατήσουν για πάντα. Ήταν η εποχή των «για πάντα». Φίλες για πάντα. Αγάπη για πάντα. Όλα για πάντα. Κι έπειτα το ποτέ. Δε θα σου ξαναμιλήσω «ποτέ». Δε θα μεγαλώσω «ποτέ». Δε θα τελειώσει «ποτέ» πια αυτό το σχολείο; Κι όμως. Ούτε τα «ποτέ», ούτε τα «για πάντα» επαληθεύτηκαν. Και πριν καλά-καλά προλάβει να το καταλάβει κανείς μας και το σχολείο τελείωσε το ίδιο γρήγορα

    Ο γενικός γραμματέας του υπουργείου παιδείας κος Βασίλης Κουλαίδης παραδέχτηκε στην εφημερίδα το Βήμα, ότι η φετινή χρονιά, αναμένεται να είναι η πιο δύσκολη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Θαρραλέα δήλωση από πολιτικό πρόσωπο. Για την πρωτοφανή αυτή ιστορία και τις εκατοντάδες χιλιάδες αθώα θύματά της, (για την οποία ευθύνεται το Ελεγκτικό Συνέδριο, βεβαίως, βεβαίως), ποιός θα λογοδοτήσει; Την απάντηση την έχουμε εμείς οι Έλληνες από αρχαιοτάτων χρόνων:

    Ο Κανείς

    [Παρμένα από διάφορες εφημερίδες]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. sto mathima ths ektheshs otan eimoun mathotria k dyskoleyomoun n anaptiksw ena thema mia agaphmenh paidagwgos mou elege:na skeftesai pws ola einai thema paidias k ola ksekinoun eks orismou.....
    (apo ta pio wraia keimena pou exete grapsei pote sas)!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. χαίρομαι που τουλάχιστον δεν ξεχάσατε τα βασικά!Ευχαριστώ για τις φιλοφρονησεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή