Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

Η Τύχη ενίοτε δ-Η-γμα δωρεάν!

Η ηλικία της μετρούσε δε μετρούσε 16 Απρίληδες. Τα μάτια της ήτανε γεμάτα κενό. Κοιτούσε μα δεν έβλεπε. Περιφερόμενη με μαλλί μακρύ, πολύ μακρύ και λιγδιασμένο αλλά αμιγώς καστανό, δέρμα σταρένιο, πρόσωπο αρυτίδιαστο και βλέμμα αμυντικό αλλά και καρτερικό με δυο σκουλαρίκια μακριά, όπως και τα χέρια της. Απλωμένα. Το ένα κρατούσε την προέκταση του κορμιού της, τυλιγμένο σε μία ροζ κουβερτούλα παιδική. Το άλλο, βρόμικο και επίμονο εκλιπαρούσε ελεημοσύνη. Μα δεν της έδινε κανείς… κι αποφάσισε να την πάρει μόνη της! Μπήκε σε ένα βιβλιοπωλείο και άρπαξε ένα παιχνιδάκι. Το έβαλε στον κόρφο της και άπλωσε και το χέρι για να την πληρώσουν ΚΑΙ από πάνω!! Σε ευρώ. Μα το σπλάγχνο της την πρόδωσε. Γκρίνιαξε, 2 μηνών βρέφος και ο βιβλιοπώλης την έπιασε!
Βγήκε από το μαγαζί τρέχοντας και μιλώντας την ακαταλαβίστικη γλώσσα των Ρομά. Ένα σκουριασμένο τρίκυκλο, τρίτης ηλικίας την περίμενε απ’ έξω στην παρακάτω γωνία. Ήτανε φορτωμένο με εφήμερες προς το ζην προσδοκίες και άλλα τρία κατσιβελάκια, το ένα πιο μαύρο από το άλλο. Οδηγούσε ένας μπαμπάς-προστάτης με άσπρα και χρυσά δόντια. Φόρτωσε την ξυπόλητη  άγουρη μάνα με το ροζ «κουκλάκι» της και ξεκίνησε τις περιφορές στη γειτονιά διαλαλώντας μέσα από ένα μεγάλο χωνί το ψυχικό του. Δεν πουλούσε. Αγόραζε. Ό,τι παλιό, ό,τι φορτικό. Ό,τι σου γέμιζε γωνιές που ήθελες να αδειάσουν και μνήμες που ήθελες να ξεχάσουν.
Και φόρτωσε πιο κάτω μια παλιά τηλεόραση, ένα σκουριασμένο ντιβανάκι και ένα σώμα καλοριφέρ. Κι η μικρομάνα δε χωρούσε πια στο τρίκυκλο. Κατέβηκε στο δρόμο για να συνεχίσει το «μεροκάματο». Αλλά το μωρό είχε άλλα σχέδια. Του άνοιξε η όρεξη και ήθελε να φάει. Κι εκείνη  έβγαλε το στήθος να βυζάξει το μωρό, κάτω από τη βροχή, χωρίς φόβο μη βραχεί. Ανυπόδητη, χωρίς φόβο μη κρυώσει. Και μια γιαγιά, που περνούσε από κει δα, γυρίζει το κεφάλι της και λέει: «Κοίτα να δεις πού δίνει ο Θεός παιδιά!!»
Κι εγώ αισθανόμουνα στο ίδιο έργο θεατής αλλά σε καμία περίπτωση κριτής. Βαδίζοντας στη γειτονιά με το κεφάλι χαμηλά να αναρωτιέμαι ποιος κρίνει τη μοίρα μας και ποιος μας τη μοιράζει. Τι είναι το «τυχερό» που έχουμε και ποιος μας το ‘δωσε? Ποιος αποφάσισε πού θα  γεννηθούμε και από ποιους? Ποιος ρώτησε αν θέλουμε να έρθουμε στη ζωή και ποιος επέλεξε τους  γονιούς που θα μας μεγαλώσουν, σε ποιο σπίτι ή ποιο δρόμο θα ανατραφούμε…??? Και σκεφτόμουνα αν η γιαγιά ήτανε άξια να κρίνει το αν έκανε ο Θεός καλά που έδωσε στη γύφτισσα παιδιά… και αναρωτιόμουνα σε ποιες περιπτώσεις θεωρείς ότι ο Θεός έκανε καλά ή άσχημα…
Εκεί που έδωσε, ενώ δεν το αξίζανε? Εκεί που δεν έδωσε, ενώ το αξίζανε? Μάνες που είχανε να δώσουνε πολλά αλλά δεν τους το επέτρεψε ο χρόνος και «φύγανε» νωρίς? Μάνες που δεν είχανε να δώσουνε τίποτα παρά αγάπη με το δικό τους τρόπο… έστω ζητιανεύοντας, έστω κλέβοντας, έστω βυζαίνοντας κάτω από την όξινη και παγερή  βροχή? Μάνες με υποχρεώσεις και δουλειές που δεν μπορούν να κάνουν εκπτώσεις στις προσδοκίες της καριέρας τους ακόμα κι όταν γεννήσουν? Μάνες που έχουν να δώσουν πολλά αλλά όχι ακόμα…? Μάνες ανώριμες, παιδούλες, που θαρρούν το μωρό κούκλα… και μάνες που τελευταία στιγμή της παραγωγικής τους ηλικίας θυμήθηκαν να γίνουν μάνες ή τις πίεσαν να γίνουν μάνες…? Κι άλλες πολλές περιπτώσεις, συναφείς στη σύνθεση και το  περιεχόμενο… Όμως.. Μάνες!
Και μετά λένε «Μηδενί συμφοράν ονειδίσης, κοινή γάρ η τύχη και το μέλλον αόρατο». Το πού γεννιέσαι προδιαγράφει την πορεία σου. Μέχρις ενός σημείου. Από ποιο σημείο? Και μέχρι ποιο σημείο? Κι αν γεννηθείς στα «χαμηλά» φτιάχνεις την τύχη μόνος σου, κι αν σε γεννήσουν «οι υψηλοί» σου δίνει ο Θεός μια κλοτσιά και σέρνεσαι… Γι’ αυτό έφτιαξαν οι αρχαίοι τη θεά Τύχη τυφλή!!!! Γιατί πάει σε όλους. Με τι πεσκέσι το ξέρει μοναχά εκείνη…
Σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις… που διακόπηκαν από το θόρυβο του τρίκυκλου: γκρρρρρρ…… Ο γύφτος είχε κάνει άλλη μια βόλτα γύρω από το τετράγωνο, γύρω από τις αναζητήσεις και τις ελπίδες του… ψαχουλεύοντας την τύχη του στον κάδο απορριμμάτων πιο κάτω, επαληθεύοντας τον Ίψεν:


Για μας ο δημόσιος δρόμος, ο κάβος,
τα δάση, τα βράχια. Είμαστε λαός από
τυχοδιώχτες που όλο περπατεί. Σπίτια
και τζάκια για τους άλλους είναι.

Τι περίεργη κι αυτή η ανθρώπινη καθημερινότητα! Είναι γεμάτη διαστροφικές καταστάσεις. Ανθρώπινες. Καταστάσεις του ύψους και του βάθους. Του σαλονιού και του λιμανιού.
Καλή Τύχη!

18 σχόλια:

  1. Καλημέρα!!!!!
    Στις 9-5-2010 με αφορμή τη γιορτή της μητέρας, η Ρίκα Βαγιάνη έγραψε ένα άρθρο στο protagon.gr με τίτλο "άδεια μου αγκαλιά : μαμά από την πίσω πόρτα", αρκετά σχετικό με το τεράστιο θέμα που θίγεις σήμερα...
    Όταν έχεις χρόνο διάβασέ το...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα Συλβάκι! Ενδιαφέρον πολύ το κείμενο. Μου αρέσει η Βαγιάνη. Συσχετίζεται κατά μία πλευρά με το δικό μου... Μόνο που εγώ αναφέρομαι στην τύχη γενικά, οριστικά αλλά και αορίστως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. οταν τα βαζεις με την τυχη..δεν ξερεις τι σου επιφυλασσει το αυριο...¨"ου μπλεξεις"!!!
    η μοιρα απο την στιγμη που γεννιομαστε εχει το καλαθι της γεματο και λιγο-λιγο μας χαριζει αυτα που εχει...καλα ή κακα..δεν μπορουμε να διαλλεξουμε..ή μαλλον..μπορουμε,εν μερει,με τις επιλογες μας!!ευχομαι καλη τυχη και..καλες επιλογες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Συμφωνώ εν μέρει...γιατί οι επιλογές θεωρητικά υπάρχουν μερικές φορές... Πρακτικά ίσως να έχεις να επιλέξεις ανάμεσα σε ΛΙΓΕΣ δυνατότητες. Και η επιλογή όμως δεν γίνεται πάντα επί ίσοις όροις. Άλλοι έχουν τα ΦΟΝΤΑ να το κάνουν κι άλλοι όχι. κΙ Όταν το (ΆΣΧΗΜΟ) κομμάτι που σου αναλογεί είναι δεδομένο πια εν τη γενέσει σου, μπορείς απλά να διαμορφώσεις την αντίδρασή σου. Η επιλογή της αντιμετώπισης είναι δική σου. Αλλά λέω πάλι: σε προίκισε ποτέ κανείς για να ξέρεις πώς να το κάνεις?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. “Μάνα, μητέρα, μανούλα, μαμά στου κόλπου σου τη ζέστη χωμένος βαθιά εσύ κοιλοπονάς μα εγώ δε βγαίνω να ξαναγεννηθώ δεν την παθαίνω ,εσύ κοιλοπονάς μα εγώ δε βγαίνω να ξαναγεννηθώ δεν την παθαίνω “
    Καλησπερα! Αυτο ειναι το τραγουδι για τους τιτλους αρχης. Οπως βλεπετε πλεον δεν γραφω απλος.Kανω υπερπαραγωγες :):):) Σημερα θα σας πω μια ιστορια .
    Μια φορα και εναν καιρο ηταν μια μυθικη χωρα που την λεγανε Ελλαδισταν. Εκει ολοι οι πολιτες ζουσαν ειρηνικα και αρμονικα. Δεν υπηρχαν ταξικες διαφορες και η δικαιοσυνη και διαφανεια ειχαν τον πρωτο λογο. Σε αυτη λοιπον την χωρα ζουσε ο μικρος Γιαννακης με την οικογενεια του που ηταν απο Μεγαλο τζακι και με πολλα πλουτη.Οι γονεις του τον αγαπουσαν παρα πολυ και φροντιζαν να τον μεγαλωσουν δινοντας του ολα τα εφοδια για να πετυχει στη ζωη του. Ο Γιαννακης ειχε παντα οτι ζητουσε η ψυχη του απο μικρος και οταν μεγαλωσε πηγε στα καλυτερα σχολεια και πανεπιστημια. Λιγο πιο διπλα απο το σπιτι του Γιαννακη εμενε μια οικογενεια απο Αθιγγανους που ειχανε πολλα παιδια . Τα παιδια αυτα δεν ηταν τοσο τυχερα οσο ο μικρος Γιαννακης. Οι γονεις τους τα βαζανε να δουλευουν απο μικρα τα δερναμε δεν τα ταιζανε και γενικα τα αφησανε να μεγαλωσουν μονα τους χωρις καμια βοηθεια. Ενα απο αυτα τα παιδια ακουγε στο ονομα Θανασης η αλλιως Ταναση οπως τον φωναζαν οι φιλοι του. Απο μικρος λοιπον ο Τανασης για να τα βγαλει περα εμαθε να ζητιανευει και να πουλαει με μεγαλη επιτυχια την πονεμενη του ιστορια στους περαστικους με ανταλλαγμα μερικα ευρω. Αν δεν του τα δινανε βεβαια με την θεληση τους τα επερνε με το ζορι η καλυτερα με τα ελαφρια του χερια ως αριστος αποφοιτος της σχολης πορτοφολαδων. Tα δυο αυτα παιδια λοιπον μεγαλωσαν και ο Θανασης καταφερε να τελειωσει το νυχτερινο σχολειο και να γινει υδραυλικος αφηνοντας πισω του την παρανομη ζωη. Ο Γιαννακης τελειωσε το ιδιωτικο σχολειο με αριστα πηγε σε Πανεπιστημια του εξωτερικου και εκανε περηφανη την μαμα του που ειχε να λεει στις φιλες της για το Γιο της που σπουδαζει στην Αμερικη. Οταν ομως ο Θανασης πηγε στην τραπεζα για να ζητησει δανειο για να ανοιξει την δικη του επιχειρηση σαν υδραυλικος η τραπεζα του ειπε οχι γιατι δεν ειχε κατι για να βαλει υποθηκη. Και σαν να μην εφταναν ολα αυτα η γρια μητερα του επρεπε να κανει επειγουσα εγχειρηση στο νοσοκομειο και ο γιατρος ζητουσε φακελακι για να μην τρεμει το χερι του κατα την διαρκεια της επεμβασης:) Απελπισμενος λοιπον ο Θανασης για να βρει τα λεφτα ληστεψε ενα βενζιναδικο. Για κακη του ομως τυχη τον πιασανε και τωρα ειναι φυλακη για 5 χρονια για τα 1200 ευρω που εκλεψε.Ο Γιαννακης εγινε Πολιτικος και εκανε Λαμπρη καριερα κλεβοντας μονο μερικα εκατομμυρια απο μιζες και συναλλαγες για το καλο της πατριδας παντα. Τα χρονια περασαν ο Θανασης βγηκε απο την Φυλακη και με κοπους και πολλα Βασανα καταφερε να ανοιξει το δικο του μαγαζακι σαν υδραυλικος. Ο Γιαννακης συνεχισε την Λαμπρη πολιτικη του καριερα και μαλιστα φημες θελουν να ειναι και ο μελλον πρωθυπουργος του Ελλαδισταν σε μερικα χρονια.Δεκα χρονια αργοτερα τα καταφερε και εγινε τελικα Πρωθυπουργος. Οσο για το Θαναση ειναι παλι φυλακη για χρεη προς την εφορια για ενα τιμολογιο που δεν εκοψε. Και σαν να μην εφταναν και ολα τα αλλα ο Θανασης πασχει και απο Αρθριτικα πλεον και δεν μπορει να δουλεψει.
    Ποιο ειναι το ηθικο διδαγμα της Ιστοριας????:) :) :)
    Tο ηθικο διδαγμα ειναι: “Καλυτερα Υγιης και Πλουσιος παρα Φτωχος και Αρρωστος”
    Με αλλα λογια το τι θα κανεις στη ζωη σου εχει μεγαλη σχεση με το απο που κραταει η σκουφια σου και το πως και ποιοι σε μεγαλωσαν. Οσο για τις εξαιρεσεις που πολλοι απο εσας θα πειτε πως υπαρχουν , αυτες ειναι απλα για να επαληθευουν τον κανονα. Οσο για το υποσυνειδητο ερωτητα σου Κωνσταντινα αν θα εισαι καλη μανουλα η γνωμη μου ειναι πως ναι θα τα καταφερεις μια χαρα.
    Υ.Γ Το παραπανω κειμενο μπορει να κατανοηθει μονο απο κατοικους του Ελλαδισταν. Διαβαστετο με πατριωτικο και ακρως Ελληνικο Πνευμα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ωραία, πολύ ωραία η ιστοριούλα σου και εύστοχος ο τρόπος (με τρίπλα) που τοποθετείσαι και κλείνεις! Αλλά δεν καταλαβαίνω το "υποσυνείδητο ερώτημα" πώς προέκυψε και εστιάζεις και εσύ και η Σύλβα σε αυτό το κομμάτι...δεν είχε να κάνει με το θέμα της "ΜΑΝΑΣ" το κείμενο ή τουλάχιστον μόνο αυτό...Είχε να κάνει ακριβώς με αυτό που λες: Από που κρατάει η σκούφια σου και κατά πόσο είσαι "ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ" να φέρεις ες αεί τα 'Προικιά" της σκούφιας σου... μάλλον δεν το φώτισα σωστά!
    Γιατί η γιαγιά δεν μπορεί να παρουσιάζεται Κριτής...και δεν είναι μόνο η συγκεκριμένη γιαγιά...Αυτήν την κουβέντα την έχω ακούσει από πολλούς και ενοχλούμαι όταν θεωρούμε ΕΑΥΤΟΥΣ τέλειους και τους άλλους ΑΝΑΞΙΟΥΣ!
    Και το ξαναλέω με άλλα λόγια: "Μηδένα προ του τέλους μακάριζε"... Μη φανταστείς ότι επειδή η τύχη σε ευνόησε πως υπέγραψες μαζί της συμβόλαιο με σταθερό επιτόκιο....αλίμονο...το επιτόκιο της Τύχης είναι κυμαινόμενο... φυσικά μετράει όμως (αφού πιάσαμε τους οικονομικούς όρους) το τι έχεις να υποθηκεύσεις ή το ρευστό ή οποιοδήποτε άλλο εισόδημα διαθέτεις...ενώ στην περίπτωση που δεν υπαρχει φράγκο, τι κάνεις? (όπου "χρήμα" στο παράδειγμα=παιδεία-δυνατότητα παροχής παιδείας από το περιβάλλον)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Tην Γιαγια δεν την κρινω απλα γιατι τοτε θα γινω εγω η Γιαγια (κριτης) και φυσικα αν πιασουμε και αναλυουμε το θεμα δεν θα τελειωσουμε ποτε. Οσο για το θεμα της Μαμας για να το λεμε εγω και η Συλβα κατι ξερουμε. Να ακους τους μεγαλυτερους. :):)Αλλωστε αυτο ειναι και δικο μου ερωτημα στον ευατο μου αν θα γινω ποτε καλος Μπαμπας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Άιντε πάλι...μα ΔΕΝ ήταν αυτό ζητούμενο για μένα...αλλά για να το σχολιάζετε 2 όντως κάτι τέτοιο θα ΦΑΙΝΕΤΑΙ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τι εγινε χτυπησαμε νευρο?Ειναι ανησυχητικο το οτι δεν καταλαβαινεις το χιουμορ περι μητρωτητας ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αααααα....πλάκα ΜΕ κάνατε δηλαδή.... ε πειτε το ΜΕ γιαααα.....καλά καλά μη φωνάζεις....θα θεωρηθώ πως δεν την θέλω κιόλας...ωχουουουουου.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλημέρα!!!!!!!
    Τα κείμενά σου φιλενάδα κάθε φορά "κρύβουν" πολλά μνμ, πολλές έννοιες, γεννούν άλλες τόσες σκέψεις....
    Ανέφερα το κείμενο της Βαγιάνη γιατί στις μέρες ίσως και να είναι θέμα τύχης το να αποκτήσεις παιδί.....
    Εσύ όπως λέει και ο τίτλος σου εστιάζεσαι στην τύχη γενικά οριστικά αλλά και αορίστως. Απλά η δική μου η σκέψη το πήγε λίγο παραπέρα μέσα από τις παραγράφους σου (4η, 5η αν θυμάμαι σωστά)...
    Αυτάάάάάά!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ναι έχεις δίκιο Συλβάκι...κι εγώ μετά που το διάβασα και προσπάθησα να απεκδυθώ την ταυτότητα της συγγραφέα το ένιωσα...απλά σε όλα αυτά τα κείμενα ΣΤΟΧΑΣΜΟΥ (για να μιλήσουμε με δοκιμιακούς όρους) η κατεύθυνση είναι ο συνειρμός, βιωματικός προφανώς και κατά βάση, και όχι η αυστηρή δομή που υπαγορεύει η λογική ενός αποδεικτικού-δοκιμιακού τύπου κειμένου...Καλημέέέέ...ρα σας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αχ ''μωρε'' Κωνσταντινα.....Δεν μου τη γλυτωνεις....Θα σου την κανω τη σελιδα και ΘΑ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ κι ολας !!!!!
    Κι εγω με τη σειρα μου μενω στη τελευταια σου φραση...''Του σαλονιου και του λιμανιου''...
    Γιατι εκτος απο τις περιπτωσεις που τοσο ομορφα περιεγραψες εσυ και ο Dr Chris , ειναι και οι αλλες [ στο καλο]...Ανθρωποι των σαλονιων που ''γουσταρουν'' τα λιμανια , αλλα οι καναπεδες τους εχουν UHU κοινωνικων προκαταληψεων και δεν τους αφηνουν να απολαυσουν.... ''επιθυμιες'' τους.....Αναθεμα την ΤΥΧΗ τους.....
    Την καλημερα μου σε ολους σας !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. D.N.A. ή tabula rasa επομένως? Προηγείται το D.N.A. Καθορίζει το περιβάλλον κι αν η "μάνα" σου κι ο κύκλος σου "σου το επιτρέψει", σε εφοδιάσει, γεμίζεις την tabula από ερεθίσματα δικά τους... και η δική σου πρωτοβουλία πότε έρχεται?΄Οταν θα είναι αργά, γιατί τα παράθυρα του εγκεφάλου σου θα έχουν κλείσει μετά από τα πρώτα έξι σου χρόνια...?
    Ρωτώ κι απορώ...η τοποθέτηση του Dr.Cris με βρίσκει σύμφωνη...
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ΠΟΣΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΘΕΜΑ ΑΝΟΙΞΕΣ,ΡΕ ΝΤΙΝΑΚΙ...ΟΠΟΙΟΝ ΠΕΙ ΟΤΙ ΣΕ ΤΥΧΗ-ΜΟΙΡΑ-ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΠΟΥ ΧΑΡΑΖΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ,ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΓΙΑ ΨΥΧΡΟ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΤΗ.ΟΠΟΙΟΝ ΠΑΛΙ ΔΕΧΕΤΑΙ ΠΩΣ Η ΛΑΧΕΣΙΣ,Η ΚΛΩΘΩ ΚΑΙ Η ΑΤΡΟΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΝΕΙΡΟΦΑΝΤΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΣΚΙΕΣ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΚΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ,ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΓΙΑ ΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΙ ΑΛΑΦΡΟΙΣΚΙΩΤΟ...ΚΙ ΑΝ ΤΕΛΙΚΑ,ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΣΕ ΤΟΣΑ ΑΛΛΑ ΘΕΜΑΤΑ,Η ΑΛΗΘΕΙΑ-ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΜΑΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ-ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΑΠΟΥ ΣΤΗ ΜΕΣΗ?ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΙΟΣ Η ΚΑΤΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΚΒΑΣΗ,ΑΛΛΑ ΜΑΣ ΑΦΗΝΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΕΚΕΙ ΠΕΡΑ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΑΣ,ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΙ...ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΔΟΓΜΑΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΟΙ ΓΙΑ ΚΑΤΙ, ΠΟΥ ΑΙΩΝΕΣ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΧΕΙΡΟΠΙΑΣΤΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕ ΘΑ ΕΧΕΙ?ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΚΟΛΛΑΜΕ ΤΑΜΠΕΛΕΣ?ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ...ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ(Η ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ?)?ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΓΟΛΓΟΘΑ-ΙΣΩΣ-ΤΡΑΒΗΞΕ ΚΑΙ Η ΓΙΑΓΙΑ,ΠΟΥ ΞΕΣΤΟΜΙΣΕ ΤΗΝ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΕΚΕΙΝΗ?ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ"ΜΟΝΟ Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΚΡΑΤΑΕΙ ΨΗΛΑ ΠΙΑ,ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΜΟΝΟ Η ΑΓΑΠΗ..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Γιατί καθείς ξέρει τι κουβαλάει η ψυχούλα του μόνος του!Κανείς άλλος! Τα "κατηγορώ" είναι εύκολα. Το να μπεις στη θέση του άλλου για να τον καταλάβεις είναι το δύσκολο. Και που να μπεις (θεωρητικά ή πρακτικά) και πάλι δε σημαίνει πως θα τον καταλάβεις! Γιατί οι περιπτώσεις και οι περιστάσεις μπορεί να μοιάζουν αλλά δεν ταυτίζονται! Γι' αυτό καλό και ΔΥΣΚΟΛΟ είναι να να μη μιλά κανείς, παρά μόνο ΑΝ του ζητάν τη ΓΝΩΜΗ του και όχι την ΥΠΟΔΕΙΞΗ του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ΘΑ ΜΠΩ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΣΤΟ ΘΕΜΑ. ΣΤΟ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ ΕΡΩΤΗΜΑ ΜΟΙΡΑ 'Η ΕΠΙΛΟΓΗ.........Η ΣΥΝΙΣΤΑΜΕΝΗ ΤΩΝ ΕΠΙΛΟΓΩΝ ΑΛΛΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΟΡΙΖΕΤΑΙ ΩΣ ΜΟΙΡΑ. ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΘΟΥΝ ΑΠΟ ΕΜΑΣ. ΣΥΝΕΠΩΣ ΑΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ Η ΜΟΙΡΑ ΜΑΣ ΦΕΡΝΕΙ ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ ΕΠΙΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ(ΤΟ ΕΙΠΑΝ ΟΙ ΣΤΩΙΚΟΙ) ΑΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΟΜΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗ.......ΕΚΕΙ ΦΤΑΙΕΙ Η <> ΠΟΥ ΟΠΩΣ ΠΡΟΕΙΠΩΘΗΚΕ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΛΛΟΥ ΓΙΑ ΕΜΑΣ. ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΕΣ ΠΩΣ ΣΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΥΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΜΕΤΑΞΥ ΜΟΙΡΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΟΠΤΙΚΗ ΓΩΝΙΑ , ΔΗΛΑΔΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΕΠΙΛΟΓΕΑ.
    ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΟΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΥΣ. ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΧΕΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΧΑΜΕΝΕΣ ΛΟΓΩ ΜΟΙΡΑΣ. ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ.ΑΛΛΩΣΤΕ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΕΙΔΙΚΑ ΤΙΣ ΜΑΧΕΣ ,ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΕΙ ΠΡΟΒΛΕΦΘΕΙ Η ΗΤΤΑ, ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΝΕΡΓΗΣΕΙΣ(ΧΩΡΙΣ ΑΓΧΟΣ) ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΕΙΣ ΤΟ ΕΥΡΟΣ ΤΗΣ ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ Η ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙΣ.
    Υ.Γ. ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΗ ΟΠΩΣ ΣΕ ΑΦΗΣΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Μ' αρέσεις πολύ! Η πιο σωστά δομημένη απάντηση κατά τη γνώμη μου που συνοψίζει το "τι εστί μοίρα και πού βρίσκεται η επιλογή"..και μου θύμισες και το αγαπημένο άσμα (ασμάτων):

    Ποτέ δε λες η μοίρα
    πως σε αδίκησε,
    μα μόνο η Ιστορία
    αλλιώς σου μίλησε...

    ΥΓ: Έτσι "επέλεξα να δείχνει η μοίρα" πως είμαι: όπως με άφησες! Καλή σου μέρα!;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή