Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014

Αντικείμενα vs Υποκείμενα


Μην το κόβεις! Είναι κρίμα. Λύσ’ το. Μην το πετάς. Άσ’ το! Μπορεί να σου χρειαστεί. Μην το σκίζεις. Ωραίο είναι. Κράτα το! Μάθε να εκτιμάς ακόμη και την ύπαρξη των πραγμάτων. Των αντικειμένων. Των «σπάγκων»...
Υπάρχουν τα πράγματα? Πώς γίνεται να υπάρχει κάτι, όταν δεν αναπνέει. Υφίστανται τα αντικείμενα? Εάν υφίσταντο θα λέγονταν υποκείμενα. Και αυτά που ενεργούν, γιατί λέγονται υποκείμενα? Σε ποιον υπό-κεινται. Αφού ενεργούν. Έχουν νου, γνώση, γνώμη, κρίση, ένσταση, ένταση, τάση και υπόταση καμιά φορά. Μήπως υπό-κεινται στα αντι-κείμενα?
Τα αντικείμενα δεν σκέφτονται, απλά χρησιμεύουν. Χρησιμεύουν, άρα υπάρχουν? Τα αντικείμενα συνδέονται με τις ζωές όλων μας. Και να μην είσαι φετιχιστής, θα συγκινηθείς, εάν ανακαλύψεις πως η μαμά σου κράτησε τις πρώτες σου ζωγραφιές από το νηπιαγωγείο, θα κοντοσταθείς, όταν ψάχνοντας κάτι άλλο, θα ξεθάψεις εκείνο το φουτεράκι που φορούσες στην Α’ του Δημοτικού και με το οποίο πόζαρες σε κάτι ξεθωριασμένες φωτογραφίες, θα κάνεις flash back σαν πιάσεις στα χέρια σου μια παλιά σου κούκλα, ένα ξεχαρβαλωμένο αυτοκινητάκι.
Ενδεχομένως σε φάσεις οικονομικής δυσπραγίας να τα επαναχρησιμοποιήσεις εσύ ή κάποιος γνωστός σου. Τα πράγματα είναι πράγματα. Είναι υλικά και ψυχή δεν έχουν. Ψυχή τα δίνουμε εμείς, γιατί τα μπλέκουμε στην καθημερινότητά μας, με άλλα λόγια στη ζωή μας και τα κάνουμε επεκτάσεις της έωλης ύπαρξής μας από ανάγκη να αισθανθούμε πως κουβαλάμε ιστορία, γιατί αποκτήσαμε, χτίσαμε, αγοράσαμε, δημιουργήσαμε και άρα… Υπήρξαμε!

Όμως η επικινδυνότητα να γυρίσει όλο αυτό vice versa δεν είναι μικρή:  

Να σε κρατάει δέσμιο ένα παλιό παλτό στη ντουλάπα που με μαθηματική ακρίβεια δεν θα ξαναφορέσεις ποτέ, μα μόνο χώρο στα λίγα πολύτιμα τετραγωνικά του μικρού σου διαμερίσματος πιάνει.

Να σου στριμώχνουν την άνεση στην αποθήκη σου στοιβάζοντας ένα ανάπηρο παρελθόν μιας κολλημένης ζωής σε παρωχημένες ευτυχίες πράγματα τραυματισμένα και λειτουργικά ευνουχισμένα.

Να σε εγκλωβίζει η τράπεζα σε τέσσερα ντουβάρια μιας υποθηκευμένης επίπλαστης ευτυχίας που μπερδεύτηκε στο εγκεφαλικό σου λεξικό και σύγχυσε τις έννοιες «σπίτι» και «σπιτικό» που γεννάει ο φόβος των απλήρωτων δόσεων που επί της ουσίας είναι ανεκπλήρωτων ανθρωπίνων σχέσεων… 

Και οι αντίλογοι πολλά θα πουν. Οι εύθικτοι πολλά θα ισχυριστούν. Και κατά βάθος όλοι ξέρουμε πως τελικά ούτε δυο μέτρα δε μας αναλογούν. Ωστόσο θα διεκδικήσουμε τους κόπους και τους μόχθους μιας ζωής: ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μας, ένα κομμάτι γης για τα γεράματα, μια μικρή παρακαταθήκη για τα παιδιά μας και τέλος πάντων υπάρχουν «εκείνοι» που προτιμούν να κλαίνε μέσα σε μια λιμουζίνα, παρά να γελάνε πάνω σε ένα ποδήλατο, αλλά και οι «άλλοι» που ισχυρίζονται ότι οι άνθρωποι φτιάχτηκαν για να αγαπιούνται και τα πράγματα για να χρησιμοποιούνται και πως ο λόγος που ο κόσμος βρίσκεται σήμερα σε χάος, είναι επειδή τα πράγματα αγαπιούνται, και οι άνθρωποι χρησιμοποιούνται!

Το χειρότερο είναι τα λόγια σου να λένε αυτό που λένε και οι «άλλοι», αλλά η ψυχή σου να μην έχει αποδεσμευτεί ποτέ από αυτό που προτιμούν «εκείνοι». Δεν είναι κακό! Αλλά παραδέξου το! 

7 σχόλια:

  1. ....εχουν τα πραγματα ψυχη? γιατι καταληξαμε να τα υπηρετουμε αντι να μας υπηρετουν αυτα?
    κοντα σ'αυτα που αναφερεις να προσθεσουμε και την "ψυχωση" με ολα τα ηλεκτρονικα μπιχλιμπιδια
    ακομα και κλινικες αποτοξινωσης απο τα παραπανω υπαρχουν εδω και καιρο
    σε φιλω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτο ειναι ενα άλλο θεμα το οποιο θα πιασω προσεχως...
      Μάκια

      Διαγραφή
  2. Απαντήσεις
    1. Και απο ποιον ακουω τετοιον λογο!!!!
      Σας ευχαριστω πολυ...

      Διαγραφή
  3. ".......οι άνθρωποι φτιάχτηκαν για να αγαπιούνται και τα πράγματα για να χρησιμοποιούνται ............" μια χαρά είναι τα αντικείμενα τουλάχιστον αυτά δεν με χρησιμοποίησαν ποτέ!!! Αντίθετα οι άνθρωποι - τα υποκείμενα με έχουν χρησιμοποιήσει για να πετύχουν τους σκοπούς του, για να με ψαρέψουν για να με μειώσουν ώστε αυτοί να ανέβουν... ουουουου ένα σωρό φορές. Και το χειρότερο είδος των υποκειμένων είναι αυτό που δεν του φαίνεται γιατί τουλάχιστον το υποκείμενο που δεν κρύβει το κακό χαρακτήρα του είναι σαν το αντικείμενο, ότι βλέπεις ότι πάρεις. Το άλλο είδος όμως είναι τόσο επικίνδυνο και δυστυχώς δεν σπανίζει αντίθετα πολλαπλασιάζεται!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολυ σωστα το θετεις Secilia: υπαρχουν τα υποκείμενα, αυτα που ενεργουν με συνειδηση μπλα μπλα μπλα κ υπαρχουν τα "υποκείμενα" που ειθισται να είναι και γελοία συν τοις αλλοις...
      Ευτυχως η ζωη μας εχει δωσει νου κ γνωση, αν οχι να τα ξεχωριζουμε εξ αρχης, να επιλεγουμε εστω εκ των υστερων αν θελουμε να συνεχισουμε να τα εχουμε στη ζωη μας για παντα..

      Διαγραφή
  4. Είστε σωστότατη,πιστεύω πολλοί από εμάς θα βρούμε στοιχεία του εαυτού μας μέσα σε αυτό το κείμενο <3 <3!!!
    Υ.Γ. Μη νομίζετε πως σας ξέχασα :*
    Σοφία!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή