Τετάρτη 4 Ιουνίου 2014

Σας αγαπώ γιατί είστε ωραίοι...


Όταν ήμουνα μικρή ο μπαμπάς μου μου τραγουδούσε ένα τραγούδι που έλεγε «Σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία, σ’ αγαπώ γιατί είσαι συ...τραλα λα ...κι αγαπώ όλον τον κόσμο, γιατί ζεις κι εσύ μαζί»! Τότε ήμουνα τριών. Όταν έγινα δεκατριών, αλλά και είκοσι τριών εξακολουθούσε και μου το έλεγε με το ίδιο πάθος...Τώρα που είμαι κάτι παραπάνω από τριάντα τριών εξακολουθεί και μου το τραγουδάει σαν να είμαι όχι είκοσι τριών, ούτε δεκατριών, αλλά τριών! «Ευχαριστώ πολύ μπαμπά» θα ήθελα να του πω, αλλά μεγάλωσα!
Δε νομίζω βέβαια ότι ως γνήσιος μπαμπάς ποτέ θα το καταλάβει αυτό! Διότι όσο μεγαλώνω εγώ, μεγαλώνει σαφώς κι εκείνος και έτσι η ηλικιακή απόσταση μεταξύ μας ποτέ δε μειώνεται, αλλά διατηρείται σταθερή. Πάντα όμως προσπαθούσα να καταλάβω αυτό το «Αγαπώ όλον τον κόσμο, γιατί ζεις κι εσύ μαζί». Και αναρωτιόμουνα τι αποθέματα ψυχής πρέπει να έχει κάποιος προκειμένου να φτάσει να αγαπάει όλον τον κόσμο.
 Μέχρι που...άρχισα να καταλαβαίνω ότι υπάρχει μια ομορφιά γύρω μου. Έστω και μέσα στην ασχήμια και τη βουβαμάρα, μέσα στην ανυπόφορη, όπως μας την κάνανε και κάναμε ζωή μας, ανακαλύπτεις μια καθημερινότητα που αξίζει μια ματιά, έστω θολή, έστω μισή, με την άκρη του ματιού σου. Ανακαλύπτεις πως υπάρχει μία επαρχία που βρίσκεται στην εποχή της καρποφορίας, υπάρχουν αγρότες που τρέχουν πανικόβλητοι από χωράφι σε εργοστάσιο και από εργοστάσιο σε συνεταιρισμό. Υπάρχει ένας κόσμος που χαιρετίζει το γεγονός ότι δουλεύει και που ευγνωμονεί το ότι έχει ψωμί. Υπάρχει ένας κόσμος που κάποτε γκρίνιαζε  για την πολλή δουλειά και τώρα απλά ευχαριστεί. Υπάρχει ένας κόσμος που σηκώνει το κεφάλι να πει μια καλημέρα στο γείτονα, γιατί πλέον δε βιάζεται σαν παλαβός και δεν τρέχει ασκόπως μην παρατηρώντας ποιος περνάει από δίπλα του.
Μου αρέσει που αυτός ο κόσμος δίνει σημασία στην καθημερινότητα. «Καθημερινότητα» παρακαλώ. Επαναλαμβάνω! Όχι ρουτίνα! Γιατί μπορεί «ο βίος ο ανεόρταστος» να είναι «μακρά ζωή απανδόκευτος», αλλά αν βρεις το νόημα στο κάθε μέρα, κάνεις τη ζωή σου πιο ανεκτική και τη δύναμή σου πιο ανθεκτική. Στο κάτω-κάτω αυτό που μετράει πιο πολύ δεν είναι η ανατολή του ηλίου? Δεν  είναι η καλημέρα στον αγουροξυπνημένο-έστω και κουτσομπόλη γείτονα? Και δεν είναι το ότι ξυπνάς με στόχο? Να πας στην προγραμματισμένη σου δουλειά? Να δουλέψεις, να κουραστείς, να αναζητάς το κρεβάτι σου στην μεσημεριανή σου σιέστα? Να αποκτήσει νόημα ο απογεματινός σου ο καφές, και το ποτό το βράδυ...?
Βαρέθηκα τη γκρίνια του κόσμου! Μαζί και τη δική μου! Το μόνο πράγμα που στη ζωή βαρέθηκα είναι η γκρίνια. Να φοβόμαστε τη δουλειά, να επιδιώκουμε την τεμπελιά, αλλά ταυτόχρονα να επιζητούμε τα πολλά λεφτά. Να βουλιάζουμε στον καναπέ καίγοντας τον εγκέφαλο και να εξακολουθούμε να πιστεύουμε στο θεό της ενημέρωσης, μια πανηλίθια εφεύρεση που καίει και εξηλιθιώνει τα εγκεφαλικά μας κύτταρα.
Η ζωή όμως, φίλε μου, περνάει έξω από το παράθυρο: είναι στο γήπεδο παρέα με μια μπάλα ή στους δρόμους πάνω στις ρόδες ενός ποδήλατου, είναι στο βουνό με ένα σακίδιο στην πλάτη, είναι στις αλμυρές μας θάλασσες με φύκια και κοράλλια μπλεγμένα στα μαλλιά, είναι στο χωριό παρέα με τη γιαγιά που φτιάχνει  πίτα ή με τον παππού που σου λέει ιστορίες πολέμου τσούζοντας ένα τσιπουράκι στον καφενέ, είναι παρέα με το μπαμπά που κάθεστε μαζί  κάτω από το κιόσκι ζωγραφίζοντας πίνακες, είναι με το φίλο που του λες τον πόνο σου γερμένος στον ανακουφιστικό του ώμο και κείνος σου χαρίζει χαρτομάντιλα...
 Είναι πιο πέρα, στα παιδιά της γειτονιάς σου που τρέχουνε πίσω από μια μπάλα ξένοιαστα πια από τους χειμερινούς σχολικούς εφιάλτες. Και είναι σε κάτι παππούδες που ‘ναι καθισμένοι στα παγκάκια και στηρίζονται σε μπαστούνια συζητώντας με περισσό πάθος τον Προκρούστη που τους πετσόκοψε τη σύνταξη....
Αυτήν την καθημερινότητα δεν έχουμε παρά να τη λατρέψουμε σαν θεό μας. Και προσωπικά δεν μ’ έκανε να βαρεθώ. Δεν είμαι ικανή να κάνω τη ζωή μου ρουτίνα. Περιμένω να ξημερώσει εναγωνίως η επόμενη μέρα και γυρεύω λίγες ώρες από εκείνη παραπάνω για να ξεπεράσω το 24ωρο που μου είναι λίγο!
Και κάπου εκεί ήταν που κατάλαβα –θαρρώ- τον μπαμπά γιατί αγαπά όλον τον κόσμο! Γιατί είναι ένας πολύ δραστήριος συνταξιούχος που ασχολείται με σαράντα δώδεκα πράγματα ταυτόχρονα και δεν παύει ποτέ να είναι φιλομαθής και φιλοπρόοδος. Γιατί είναι καλά μέσα του. Άρα είναι καλά και με τους γύρω του! Και αγαπά κι όλον τον κόσμο γιατί ζω κι εγώ μαζί!
Καλημέρα. Σήμερα είναι μια καινούργια μέρα!






Τα ξαναλέμε μετά τις διακοπές...

Μπορεί να μουχλιάσαμε και να μουλιάσαμε από τη βροχή, αλλά ό,τι και να γίνει το καλοκαίρι είναι μπροστά. Εγώ φεύγω. Πάω να «βαρεθώ» δουλεύοντας πολύ φέτος και διακοπεύοντας λίγο! Αλλά έχω μια λαχτάρα! Χρόόόόόόόνια τώρα μια ζουζουνιά  θέλω να κάτω σ’ αυτήν τη θάλασσα (πειραματικά):
 Να την αδειάσω! Να κάνω κάτι για να στερέψει. Θα ήθελα να έχει σαν την μπανιέρα μου μια τάπα και να την τραβήξω. Να δω το νερό της να στροβιλίζει, να γυρίζει, να στροφάρει γρήγορα πολύ και να τραβήξει στο σιφόνι της όλο το νερό και να απομείνουν «έξω απ’ τα νερά τους» τα πάντα: φύκια, κοράλλια, καράβια, κολυμβητές, φάροι, λιμάνια, ψάρια, δίχτυα, μπετονιές, βότσαλα, αρμυρίκια, βράχια.... Θέλω να δω τη γύμνια της. Να δω τον κόσμο χωρίς εκείνη. Να δω πώς θα ‘ναι ο κόσμος χωρίς τα ηλιοβασιλέματά της. Να αδειάσουν οι ωκεανοί, να χαμηλώσουν τα βουνά, τα σιωπήσουν τα γλαροπουλιά, να μη γυαλίζεται σ’ αυτήν το ασημένιο μας φεγγάρι, μήτε τα άστρα, κι ουρανός να μη γίνει ποτέ ξανά γαλάζιος.... Δεν μπορείτε καν το φανταστείτε ε? Είδατε λοιπόν που η ομορφιά της ζωής βρίσκεται στα μικρά μα τόσο μεγάλα καθημερινά και δεδομένα?

Καλό καλοκαίρι παίδες! Τα λέμε πιο μαυρισμένοι... (όχι απ’ το κακό μας, μα απ’ τον ήλιο)

Πλααααααατς!!!!!




15 σχόλια:

  1. Ο πατέρας σου εκτός από δημιουργικός, ήταν και είναι κι ερωτευμένος...μαζί σου!!! χα!!! ( για να το συνδέσω με προηγούμενο κείμενό σου )
    Κι όταν είσαι ερωτευμένος αγαπάς όλο τον κόσμο, σιγοτραγουδάς, τα βρίσκεις όλα υπέροχα!!!!!!!!!
    Η καθημερινότητά μας, άλλες φορές είναι υπέροχη κι άλλες αβάσταχτη. Ανάλογα με τη διάθεσή μας.
    Υπάρχουν φορές που σκουπίζουμε και το κοντάρι γίνεται μικρόφωνο, τραγουδάμε και χορεύουμε ταυτόχρονα κι άλλες δεν έχουμε τη δύναμη ούτε να το κρατήσουμε.
    Όσο πιο κοντά στον εαυτό μας και στα θέλω μας είμαστε τόσο πιο συχνές είναι οι στιγμές της απόλαυσης ενός λουλουδιού, ή ενός ηλιοβασιλέματος.
    Δεν μπορείς να αποφύγεις τις σκοτεινές ημέρες, μπορείς μόνο να τις λιγοστέψεις.
    Καλό καλοκαίρι!!!!! Να το χαρεί όπως θέλει ο καθένας μας!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αμεσως εσυ! Μη χασεις!....Ε τι να κανουμε τωρα! Δεν υπαρχουν μονο Ιοκάστες σ' αυτον τον κοσμο! Λεγε με Ηλέκτρα! χαχα

      Εχεις απολυτο δικιο. Ετσι ειναι! Αβασταχτη καθημερινοτητα, αλλα αν δεν ψαξεις μονος σου το βαλσαμο, μην περιμενεις μιζερα να σου ρθει στο κεφαλι! Δεν παλεύεται η μονιμη θλιψη! Αυτο λεω εγω! Ο καθενας ας βρει τον τροπο του να την καταδιωξει...

      Διαγραφή
    2. Και επισης εχω να δηλωσω πως ο πατερας μου ουτως η αλλως ειναι ενας πολυ εξαιρετικος ανθρωπος γιατι περα απο τα στραβα του (που εχουμε ολοι μας) εχει μεγαλείο ψυχης, θαρρω πέρα απο τους ερωτες του! Αλλα ακομη κι ετσι να ειναι, αυτος ειναι υπευθυνος που εφτιαξε ετσι τον ερωτα του....:) :) :) :Ρ :Ρ :Ρ <3<3<3χαχαχα!

      Διαγραφή
    3. χααχχα κι εγώ έχω να δηλώσω ότι είναι υπέροχος ο έρωτας μεταξύ πατέρα-κόρης....τόσο γλυκός κι αστείος... ( τον άλλο έρωτα μεταξύ μητέρας-γιου στο έχω ξαναπεί δεν τον βρίσκω γλυκό κι αστείο ) Φυσικά έχει μεγαλείο ψυχής κούκλα!!!!

      Υ.Γ Μόνιμη θλίψη έχουν συνήθως οι άνθρωποι που
      α) δεν χωνεύουν ούτε τ άντερά τους...
      β) δεν δέχτηκαν αγάπη και τρυφερότητα συνεπώς δεν μπορούν να δώσουν...
      γ) πιστεύουν ότι για όλα φταίνε οι άλλοι...αυτοί δεν έχουν καμία ευθύνη για ότι συμβαίνει.

      Καλό καλοκαίρι,καλά ουζάκια,καλά μπάνια,γέλια,χαρές μαζί με τις δουλειές μας και τις υποχρεώσεις μας!!!!!!!!

      Διαγραφή
  2. εγώ πάντως μιλάω σε μία φωτογραφία......έχω ξεχάσει την φωνή του, την μυρωδιά του και η εικόνα του μέσα μου σιγά σιγά ξεθωριάζει.....
    άδραξε λοιπόν την κάθε στιγμή και μίλα live!!!

    Η ζωή είναι ωραία.....σε όλες τις εκφάνσεις της...ένα χαμόγελο και αγάπη...ναι η ζωή είναι ωραία.....!!!!

    Εύχομαι σε όλους ένα δημιουργικό, πολύχρωμο και ζουζουνιάρικο καλοκαίρι!!!!!!

    ( φάτσα μου για άλλη μια φορά με συγκίνησες πολύ...νομίζω ότι τελικά αυτό που μας πονάει πιο πολύ είναι το τετελεσμένο και αμετάβλητο....)

    όπως και να έχει όμως και για να μην κλείσω δακρυρροούσα...ναι...η ζωή είναι ωραία.....!!!! Καλή αντάμωση.....με εμπειρίες, αγάπες, έρωτες, επιτυχίες ακόμα και αποτυχίες γιατι και αυτά μες στην ζωή είναι....!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όσο γερνάει ο άνθρωπος ελένη* γυρναει στα παλια (που δεν μπορει να αλλαξει)...
      Μη δακρυρροεις...Σε βλεπει. Και σ' αγαπαει πιο πολυ...

      Καλο καλοκαιρι και κανονισε τι θα γινει με κεινες τις τηγανητες πιπεριες που μου χρωστας ενα καλοκαιρινο απογεματοβραδακι στην αυλη σου στα Τιρανα :Ρ :Ρ :Ρ :Ρ :Ρ :Ρ :Ρ αχαχααχαχαχα

      Διαγραφή
  3. (για άλλη μια φορά) άναυδος με το κείμενό σου, speechless -που λένε και στο χωριό μου...
    λες τόσα πολλά, τόσες ακραίες και καθηλωτικές αλήθειες, που χτυπάνε στο μεδούλι του πως θα έπρεπε να ζει όλος ο κόσμος...
    προσωπικά σε ευχαριστώ για αυτό το υπέεεεεεροχο, τόσο motivational και inspirational κείμενο!!! (το τύπωσα ήδη για να το ξαναδιαβάζω με την ησυχία μου)
    υ.γ. λατρεύω το μπαμπά σου και ας μην τον ξέρω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέρεις κάτι? Πρέπει να είμαστε συγχωριανοι! Και στο δικό μου το χωριό το ίδιο λένε όταν εκπλήσσονται!! :Ρ :Ρ

      Εγώ σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...

      ΥΓ: πού να τον γνωρίσεις κιολας!

      Διαγραφή
  4. Μια φραση με μεγαλο νοημα "αγαπω κι ολον τον κοσμο, γιατι ζεις κι συ μαζι"!! Ετσι ειναι, οταν αγαπας καποιον αγαπας ακομη και τον χωρο μεσα στον οποιο αναπαπνεις μοναχα εσυ. Οσα χρονια κι αν περασουν η σχεση μεταξυ πατερα και κορης θα παραμεινει αγνη και τρυφερη και παντα θα ειστε γι'αυτον το μικρο του κοριτσακι!!! Να τον χαιρεστε λοιπον!

    Καλα να περασετε σε οτι κι αν κανετε!!!!!θα τα πουμε κι απο κοντα!!!
    φιλακια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάτι μου λεει πως εισαι κι εσυ για τον μπαμπα σου η ΑΝΑΤΟΛΗ του καθε μέρα! Σ' ευχαριστω μωρο μου! καλο κουραγιο στο δυσκολο εργο σου και καλα αποτελεσματα....

      Διαγραφή
  5. <3 <3 <3
    Ευχαριστω πολύ πολύ!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Έχω τη συνήθεια (ρουτίνα μου σταθερή) να έρχομαι από εδώ και να διαβάζω όσες αναρτήσεις έχασα μαζωμένες, επειδή έχεις τη συνήθεια (ρουτίνα σου κι εσένα) να δημοσιεύεις κάθε Τετάρτη! Χαχα! Προηγήθηκε καφές και τα ειπαμε τα καθημερινά μας. Η ρουτίνα δεν είναι τίποτα άλλο από αγαπημένες ή σταθερές συνήθειες που επαναλαμβάνονται καθημερινά, άρα η καθημερινότητα και η ρουτίνα ένα και το αυτό, νομίζω. Είτε καθημερινότητα την πεις είτε ρουτίνα παραμένει στερεότυπη εκδήλωση ζωής και το ίδιο αρνητική απόχρωση έχει για 'μένα. Είτε πεις "μ'εφαγε η καθημερινότητα" είτε πεις "με' φαγε η ρουτίνα" το ίδιο φαγωμένος είσαι! Σε κάποιες περιπτώσεις οι συνήθειεές μας γίνονται καταναγκαστικές και τότε αντί να απολαμβάνουμε τη ζωή καταλήγουμε δέσμιοι των συνηθειών μας.
    Αγαπώ τη ρουτίνα και ανυπομονώ για την επανάληψη της καθημερινά όταν μου προσφέρει χαρά ή οικονομικό όφελος και βέβαια είμαι ευτυχής όταν συμβαίνουν και τα δύο.
    Η γκρίνια έτσι που την προσεγγίζεις εδω και τη συνδέεις με την δουλειά δεν με βρίσκει σύμφωνη. Η εργασία είναι αξιοπρέπεια αλλά υπό προυποθέσεις. Ενας άνθρωπος που εργάζεται δεν κατάφερε ποτέ να συμφωνήσειι με κάποιον που απλά δουλεύει ως προς το ποιό είναι το περιεχόμενο της λέξης εργατικότητα και ποιο της λέξης δουλειά. Διεκδικούμε την εργασία που δεν μας στερεί κάθε αξιοπρέπεια και δεν δουλεύουμε όπου να ΄ναι κατάλαβα εγώ, αλλιώς και η πορνεία δεν είναι ντροπή, αλλά πως να το κάνουμε είναι εξευτελισμός τουλάχιστον. Είναι γραφικό να λέμε οι σύγχρονοι άνθρωποι και δη μορφωμένοι πως η δουλειά δεν είναι ντροπή, υπερεαπλούστευση τουλάχιστον. Για τους άνετους οικονομικά και κοινωνικά και όχι όσους υπερέχουν σε αξία απαραίτητα, η οποιαδήποτε δουλειά δεν είναι ντροπή, αλλά οι ίδιοι δεν την κάνουν ποτέ γαιτί ποτέ δεν βρέθηκαν στην ανάγκη της. Οχι γιατί δεν έχουν τα προσόντα να την κάνουν, αλίμονο όλοι μπορούν να κάνουν λάντζα! Είναι ντροπή να δουλεύεις και να σε αντιμετωπίζουν ως δουλικό, ανθρωποι κατώτερων διανοητικών και πνευματικών δυνατοτήτων και ικανοτήτων, όταν έχεις μάθει να εργάζεσαι και να προσφέρεις υπηρεσίες και το κάνεις φιλότιμα και έντιμα και σωστά. Οπότε αυτή η λαϊκίστικη ισοπέδωση περι γκρίνιας χωρίς λόγο δεν ισχύει για όλους. Δεν ισχύει για όσους εργάστηκαν τόσο όσο να μην αποζητούν απλά μια "δουλειά" και να συμβιβάζονται με όλα. Για όσους προσπάθησαν και έμαθαν να εργάζονται, που μορφώθηκαν και συμμορφώθηκαν ικανοποιητικά σε κανόνες, καταρτίστηκαν αρκούντως, ψήθηκαν στην πράξη της εργασίας και έμαθαν να διακρίνουν τι αποτελεί δουλειά και τι εργασία. Οι άνθρωποι στην Ελλάδα σήμερα γκρινιάζουν και δεν διεκδικούν, δουλεύουν γιατί ανέκαθεν δούλευαν και δεν έμαθαν ποτέ να εργάζονται. Δεν θα ήταν ντροπή ας πούμε αν πήγαινε ένας εγκληματίας στο Δήμαρχο και να τον ανάγκαζε να του πλένει τη σκάλα του σπιτιού του, γιατί δεν του αναγνωρίζει καμιά υπεροχή και με το λαϊκισμό του "η δουλειά δεν είναι ντροπή" να του επιβληθεί? Όποιος ψάχνει για μια δουλειά οποιαδήποτε λοιπόν μπορεί να γκρινιάζει ενοχλητικά ή και να τεμπελιάζει πολύ πιθανό και παρατηρημένο, γιατί δεν ξέρει τι χαρά μπορεί να αποτελέσει η εργασία και είναι φυγόπονος. Ο εργατικός όμως άνθρωπος που έχει πολλούς η Ελλάδα, δεν γκρινιάζει . Βρίσκεται σε πολύ δυσμενή θέση στην Ελλάδα του σήμερα, στην ίδια που βρισκόταν και σε αυτή του χθες γιατί όσο κι αν έψαχνε για εργασία έβρισκε "δουλειά". Τέλος όποιος ψάχνει για εργασία διεκδικεί και εξελίσσεται και τελικά επινοεί μια. Απλά τα πράματα.
    Τι θα ήμασταν οι άνθρωποι αν δεν είχαμε συνήθειες εδραιωμένες που ανα τακτά χρονικά διαστήματα όποτε αγκυλωνόμασταν, τις αλλάζαμε κατά το κέφι μας ή κατα την αξία μας, αφού προηγουμένως ωριμάσαμε αρκετά για να αλλάξουμε συνήθειες και να αλλάξουμε γενικώς. Να δοκιμάσουμε και κάτι άλλο βρε αδερφέ! Να ρουτινιάσουμε με κάτι άλλο! Το μοιραίο δεν γίνεται να το αποφύγουμε άλλωστε!
    Καλά πόσα έγραψα πάλι!
    Καλό καλοκαίρι Κωνσταντίνα μου κι από'δω, καλά αποτελέσματα στα παιδάκια σου και καλές νυχτερινές ακροάσεις να έχουμε, βάλε και λίγο δεκαετία 70 ε! χαχα! Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πεθαινω με την αποδόμηση ενος τρυφερού κειμένου.
      Σέβομαι την κατα το δοκούν ταυτιση ρουτινας-καθημερινοτητας, αλλα υπογραμμισης της διαφορας εργασιας-δουλειας! Βολικο, αλλα ο κατωθι κανονας εχει συγκεκριμενες εξαιρεσεις: Να σου πω πως οι γλωσσολογοι δε δεχονται τις ταυτοσημες λεξεις λογω οικονομιας της γλωσσας με εξαιρεση τις ιδιωματικες!

      Το θεμα ειναι οτι σε αγγιξε αυτη η πλευρα του κειμενου ή μαλλον σε εθιξε γιατι εχεις τους λογους σου! Στον καφε ομως ΕΓΩ ΚΙ ΑΝ ΓΚΡΙΝΙΑΞΑ!! και ναι, δεν κανω και πολλα! Εξακολουθω και εργαζομαι, ενω οι αλλοι πιστευουν πως απλα δουλευω! :Ρ

      Σε φιλω! Τα λεμε στην παραλια! Αλλα εγω στον Ποταμο δεν παω!!!

      Διαγραφή
    2. Ρε συ, τι να έγραφα αν όχι την ένστασή μου για ένα στερεότυπο σαν αυτό, που με έχει απασχολήσει και φιλολογικά και φιλοσοφικά, σε έναν χώρο ανάπτυξης ιδεών σαν τον δικό σου εδώ? Αφού ξέρεις πως απολαμβανω τα κείμενά σου που πάντα συνδυάζουν και ευαισθησία και λογική. Με τη λογική που προσεγγίζεις τα θέματα διαφωνώ κάποιες φορές, αφού δεν έχουμε τον ίδιο τρόπο σκέψης οι άνθρωποι για τα ιδια θεματα. Δεν με έθιξες σε καμία περίπτωση!
      Για βουτιές είμαστε με φαίνεται και η παροιμία το λέει πως η πολλ'η εργασία τον τρώει τον αφέντη! χαχα!
      Υγ Μανίτσα μου (από το αφερωμα στο ρεμπέτικο που προηγηθηκε!) στο ιντερνετ είμαστε μη δίνεις το στίγμα μας, τι θες να πλακώσουν οι παπαράτσι στην παραλία να μας απαθανατίσουν στα νεγκλιζέ μας?

      Διαγραφή
    3. Η λογική του παραλόγου η δική μου, η λογική η οξεία η δική σου...αμ πού να συναντηθούνε πέρα από τον Ποταμό! Και που ξερουν μαρη ποιον Ποταμό εννοούμε? Από τον Ασωπό, τον Πηνειό, εως των Κυθήρων και των Αντικυθήρων! Αχαχαχα! Με τετοια διασταση των social media που selfie-φωτογραφιζομεθα και αυτοδημοσιοποιουμεθα, δεν εχουμε αναγκη τς παπαράτς... Μπορω και μόνος μου καλα! (παραφραζοντας την εθνικη σταρ αοιδο μας α λα Βικτορια Μπεκαμ..να μαστε και στο πνευμα των ημερων)...

      Ωστοσο με ετρωγε χθες που δε σου δωσα κι ενα δικιο περι ταυτοσημων και συνωνυμων και πως σημασια δεν εχει τι λεν τα λεξικα αλλα usus loquendi norma est...Άι τρέχα να φρεσκαρεις το λατινικο σου σε περικαλω...

      Ετσι για να μη λεγεις πως δεν κατανοω (ή προσπαθαω το ελαχιστον) και τις εξω απο τον κοσμο μου λογικες! Πωωωω! θελει πολλη δουλεια αυτο! Ή εργασια? Δεν ξερω! Μπερδευθηκα! Φευγωωωωωω!!! Παω για διαλειμμα και χορο στα πανηγυρια των εξωτερικών! Μουατς Γιωργιτσα μου!

      Διαγραφή