Τετάρτη 14 Μαΐου 2014

L’ esprit d’ escalier


Οι Γάλλοι το ονομάζουν esprit d’ escalier! Είναι όλα όσα θα ήθελες να του/της πεις επάνω στον καβγά, τη συζήτηση, τη συνάντηση, αλλά ο χρόνος, το στρες, ο θυμός, ο «δεν ξέρω», δεν σου επέτρεψε. Φεύγοντας και κατεβαίνοντας τις σκάλες, αρχίζεις και παίζεις σε ταινία στο μυαλό σου, όσα είπατε. Και αρχίζουν τα κατηγορώ στον εαυτό σου: «Γιατί δεν του είπα αυτό?», «Γιατί δεν του είπα το άλλο?», «Γιατί όταν με ρώτησε εκείνο, εγώ του απάντησα αυτό αντί για εκείνο?»...Δεν βγάζεις άκρη! Ποτέ δεν είσαι ευχαριστημένος με τον εαυτό σου! Ή τέλος πάντων δεν είμαι εγώ με τον δικό μου.
Ποιος να μου το ‘λεγε ότι θα έβγαζα το σκασμό σε μια συνάντηση που την ονειρευόμουνα χρόνια και στην οποία είχα να πω τα σώψυχά μου!? Χάρτινα όνειρα! Μα τα ‘καψα, πριν καλά καλά τα ζήσω! Έχασα τα λόγια μου! Ή μάλλον, τα έχανα! Απαντούσα μονολεκτικά στις ερωτήσεις του. Δεν απάντησα τουλάχιστον σε πέντε ερωτήσεις, γιατί απλά «δε θυμόμουνα την απάντηση» και δεν ήθελα -για ανεξήγητο λόγο- να τη θυμηθώ! Δε θυμόμουνα για παράδειγμα πού μου αρέσει να πίνω καφέ. Δε θυμόμουνα γιατί βγήκα με τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Δε θυμόμουνα εάν ήμουν ή δεν ήμουνα καλά! Δε θυμόμουνα γιατί με στεναχωρεί αυτός ο κόσμος. Δε θυμόμουνα για ποιον λόγο γελούσα όλη την ώρα. Δε θυμόμουνα γιατί μια ζωή χαμογελάω. Δε θυμόμουνα...
Άφηνα συζητήσεις στη μέση. Τις δε πολιτικές συζητήσεις... ούτε καν στη μέση. Στην άκρη! Εκεί ακριβώς στο χείλος του γκρεμού, μπας και αυτοκτονούσαν οικειοθελώς, πριν τις σπρώξω εγώ με το έτσι θέλω και το σαρδόνιο γέλιο ενός στυγερού δολοφόνου. Κι αν σκεφτείς ότι ο λόγος της συνάντησης ήτανε ακριβώς αυτός.... να δω πόσο πιο βαθιά μπορεί να σκέφτεται ένας άνθρωπος πίσω από το γυαλί της τηλεόρασης, πόσο πιο πολιτικά πίσω από την πένα ενός άρθρου στην κυριακάτικη εφημερίδα, με ποια πνευματική τροφή τρέφεται και παράγει τόσα θρεπτικά συστατικά για τη δική μας κρίση....
 Δεν ξέρω-δεν απαντώ, γιατί μετατράπηκα σε βουβό κινηματογράφο με ένα χαζό και σαστισμένο χαμόγελο αμηχανίας μίας α-νόητης ύπαρξης.
-Πού γεννήθηκες?
-Στην πόλη των καταρρακτών
-Και η πόλη όπου εργάζεσαι πόσο μεγάλη είναι?
-έχει 38 καφετέριες
-ποια βιβλία μου έχεις διαβάσει?
-κανένα
-και από πού με ξέρεις?
-από την τηλεόραση που δεν έχω και τις επιφυλλίδες σας τις (συννεφιασμένες μου) Κυριακές
-μα αυτές είναι αστείες, δεν θεωρούνται σοβαρή παραγωγή
-τις γράφει όμως ένας σοβαρός παραγωγός
-και γιατί ήθελες να με γνωρίσεις?
-για τον ίδιο λόγο που μια τενίστρια θέλει να γνωρίσει τη Σαράποβα!(sic)
-γιατί πιστεύεις τόσο πολύ στο λόγο-την ομιλία κάποιου?
-επειδή δεν έχω εξασκηθεί στο να ακούω τον άλλον
-Θα σε ρωτήσω κάτι, επειδή δεν σε ξέρω, για να τσεκάρω το IQ σου..................................................................... (με πολύ γέλιο φυσικά)
-ΚΕΝΟ! Κουρτίνα! Κόκο μπλόκο! Δε θυμάμαι τι με ρώτησε, ούτε καν το θυμόμουν «όταν κατέβαινα τις σκάλες», πάντως σίγουρα θα τσέκαρε πως το IQ μου είναι IQ ραδικιού, μυρμηγκιού, βρακιού!
Δεν είχα να αποδείξω τίποτα! Δεν του είπα πόσο συμφωνώ, αλλά και πόσο διαφωνώ κάποιες φορές με τις τόσο καλογραμμένες απόψεις του, ακόμη κι όταν η συζήτηση πήγε πολλές φορές κατά κει. Δεν ανέφερα τίποτα για το νεύρο και την σπίθα που βγάζει η γραφίδα του στο χαρτί και που τόσο λατρεύω. Δεν επέμεινα σε διευκρινίσεις για θέσεις του οι οποίες μου φαίνονται ρομαντικές, ανέφικτες και αφηρημένες μερικές φορές, αλλά τόσο σπουδαίες, εάν υλοποιηθούν. Δεν του είπα ότι διάβασα πολύ παλιά βιβλία του, αλλά ήμουν τόσο ανώριμη που δεν μπήκα στο πνεύμα τους και περιμένω το πλήρωμα του χρόνου για να πιαστώ ξανά και πιο σοβαρά με κάτι τέτοια. Δεν του είπα ποιος με πόνεσε εξ αιτίας του. Δεν του μετέφερα καν το σκεπτικό μου περί πολιτικοποιημένης φύσης του Έλληνα το οποίο μοιάζει τόσο πολύ με το δικό του ή μπορεί και να διαμορφώθηκε από εκείνο. Και τέλος, δεν κατέθεσα την αποστροφή μου στα κόμματα τα σημερινά ούτε φυσικά εξήγησα το  γιατί.
Είπα λίγα. Αλλά με πολύ αυθορμητισμό, όπως εύστοχα πρόσεξε. Το μόνο που του εξομολογήθηκα με τον πληγωμένο εγωισμό μιας εξ ορισμού φελλο-λόγου ήταν ότι με εκνευρίζει που σε κάθε επιφυλλίδα του με έκανε παλιά να ανοίγω τουλάχιστον 30 φορές λεξικό και τελευταία το περιόρισα σε πέντε, για να μου απαντήσει πως ο ίδιος, ώσπου να τη γράψει, το ανοίγει τρεις και πως ο Ζήσιμος Λορεντζάτος του είχε πει κάποτε πως το τρεις είναι καλά. Εκείνος το άνοιγε δεκατρείς!
Παρήγορο, δε λέω, αλλά έμεινα στο να μην πω ΤΙΠΟΤΑ! Κι αφού τα κενά ήτανε μεγαλύτερα από τη συζήτηση, μου έμεινε η ανάμνηση ενός θορυβώδους καφωδείου στο κέντρο της μικρής μας πόλης, με θέα αθέατη, επειδή έφταιγε η κοινή μας οπτική, καθώς τρώγαμε κέικ με τυροπιτάκια, γελώντας και λέγοντας ανέκδοτα! Τελικά, είχε πλάκα να «μου παίρνει συνέντευξη» ένας τόσο ευφυής και αξιόλογος πνευματώδης Κύριος τέτοιου βεληνεκούς και να διαπιστώνει απλά ότι έχει μία θαυμάστρια που είναι ανίκανη να του αποδείξει το γιατί (το) είναι  (όπως λένε και πάλι οι φίλοι μας οι Γάλλοι)...

13 σχόλια:

  1. Καλημέρα!!!!!

    Μα δεν σε πιστεύω!!!!!!!!

    όπως και να έχει όμως σίγουρα θα υπάρχει συνέχεια......γιατί σίγουρα τον/την κέρδισες ακόμα και μέσα από τις "αυθόρμητες" απαντήσεις σου!!!!

    ας μην ξεχνάμε και την γοητεία που ασκεί η παρουσία σου πέραν του μυαλού σου.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βρασε τη γοητεία τη δικη μου! ωχριά απέναντι στη δικη του! Πιστεψε με! Ο ανθρωπος εχει εκτοπισμα, οχι αστεια!

      Διαγραφή
    2. Κριμα ελενη* μου αλλα κακως που το επετρεψα! Δε νομιζεις?

      Διαγραφή
  2. Δεν καταλαβαίνω γιατί τα βάζεις με τον εαυτό σου.1.Δεν έκανες κάτι επίτηδες.Αυτό ήσουν (ή δεν ήσουν) εκείνη τη στιγμή.Αυτά (δεν)ήσουν έτοιμη να σκεφτείς,να πεις και να κάνεις.2.Γιατί δεν εστιάζεις στο θετικό του πράγματος,ότι δηλαδή είχες τη μεγάλη τύχη,χαρά και τιμή να βρεθείς έστω για λίγες στιγμές με έναν άνθρωπο τον οποίο θαυμάζεις και που πολλοί άνθρωποι μπορεί να μην έχουν στη ζωή τους αυτήν την ευκαιρία? 3.Δεν είσαι στο μυαλό του για να ξέρεις με βεβαιότητα τι σκέφτεται για σένα.Κι αν κρίνω από τα λεγόμενά σου,ένας άνθρωπος του βεληνεκούς του δεν βγάζει τόσο γρήγορα τα συμπεράσματά του. 4.Έμαθες τι θα κάνεις ή δε θα κάνεις την επόμενη φορά είτε με τον ίδιο άνθρωπο είτε σε παρεμφερή συνάντηση.5.Ο χαμογελαστός άνθρωπος δε χάνει ποτέ...6.Ολο και κάτι θρεπτικό θα πήρες από αυτή τη συνάντηση 7.Αν θέλεις πολύ να επαναληφθεί η συνάντηση,υπάρχουν πολλές πιθανότητες να το καταφέρεις.8.Ακόμη κι αν κάποιες φορές νομίζουμε πως δεν έχουμε δώσει τίποτα στους γύρω μας,οι σκέψεις,τα λόγια και οι πράξεις μας είτε εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή είτε σε βάθος χρόνου μάλλον μας διαψεύδουν...9.Δεν έθιξες ούτε προσέβαλες.Θέλεις κι άλλα?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν βάζω τιποτα με τον εαυτο μου! Απλα τον περιγραφω. Το οτι φανηκα πιο ηλιθια απο ποτε ειναι μια πραγματικοτητα. Δεν ειναι κατηγορω! :) ;)

      Εσυ παλι γιατι μονο 9 λογους για τους οποιους "δεν πρεπει να τα βαζω με τον εαυτο μου"? Χαθηκε ο κοσμος να τους κανεις 10? Ή σαν να μΕ φαινεται επιτηδες το καμες?

      Διαγραφή
    2. 10.ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ!!!
      Υ.Γ.Μου φάνηκε ότι η περιγραφή της προσωπικής σου πραγματικότητας είναι αρκετά αυστηρή,που στα μάτια μου μοιάζει κομμάτι με"κατηγορώ"...Μπορεί και να κάνω λάθος...

      Διαγραφή
    3. Εμενα μΕ φαινεται πως δε θα με κανεις να γελασω σημερις!
      Μπορει...

      Διαγραφή
  3. Φιλενάδα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    κατάλαβα καλά σε ποιόν αναφέρεσαι???????

    Εξαιρετικο.....για ακόμη μια φορά έκανες τα μάτια να υγραθούν.....

    σ'ευχαριστώ!!!!!

    φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. εντάαααξει, τί θα κάνουμε τώρα? το παιχνίδι των 10 ερωτήσεων...???? γιατί μας βλέπω να τρώμε τα νύχια μας και τα καπέλα μας μέχρι να καταλάβουμε ΠΟΙΟΣ είναι τέλος πάντων αυτός ο τύπος που σε μάγεψε τόσο πολύ...
    σαν επίμονος μπλόγκερ σε καταλαβαίνω, βεβαίως βεβαίως, ότι κωλύεσαι, αλλά, βρε παιδάκι μου... λυπήσου και εμάς τους αδαείς: έχω κάτσει και το έχω κάνει παζλ, αίνιγμα, σέρτς στο γκούγκλ, έχω στίψει το μυαλό μου και το έχω κάνει λεμονόκουπα:
    γράφει βιβλία...
    επιφυλλίδες...
    βγαίνει στην τηλεόραση...
    είναι παραγωγός...
    και του έδινες "συνέντευξη"...
    έχω μία λίστα με πέντε, να στην περάσω????
    (για το θεϊκό, για το απολαυστικό του κειμένου, ΌΠΩΣ ΠΑΝΤΑ δηλαδή, περιττό να γράψω κάτι... απλά προσκυνώ την ουσία των όσων λες, λατρεύω τον τρόπο που τα λες)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φυσικα και να τη γραψεις! Ετσι για πλακα! Και φυσικα θα σου πω...
      Σε μερσω για τα καλα σου λογια ;)

      Διαγραφή
  5. Μια χαρά κορίτσι είσαι!!! Σε είχα για πιο "τσαμπουκαλού", αλλά ,βλέπεις, το άτιμο το συναίσθημα δεν είναι πάντα ο καλύτερος σύμμαχος/σύμβουλος.Να είσαι καλά και να την αγαπάς την Κωνσταντίνα, no matter what!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγω με ειχα! Αλλα, οπως ολοι, δεν ειμαι παντου! Εχω κι εγω τα σημεια μου! Μακια

      Διαγραφή