Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

Της Σαλονίκης μοναχά...


Ζεστό, σχεδόν καυτό τσάι σε λευκό φλιτζάνι, φλερτάρει με φοβισμένα χείλη, παγωμένα από τα κρύα του χειμώνα. Φρεσκοκομμένα κουλουράκια με άρωμα βανίλιας και μία κυκλοφοριακή κίνηση που έχει φορά τόσο προς το «πήγαινε» όσο και στο «έλα» έξω από το παγωμένο και το δακρύβρεχτο τζάμι,  μιλούν ακατάπαυστα και εκκωφαντικά σιωπηλά σε γνώριμο και αγαπημένο, αν και μελαγχολικό σκηνικό. Ο σκοτεινιασμένος ουρανός δε συμβιβάζεται με την αδιακρισία. Ανάψτε τα φώτα, τα τεχνητά, τα ηλεκτρικά, τα κεριά. Ανάψτε πρόωρα το φεγγάρι. Θέλω να βλέπω... Να βλέπω το παραλήρημα της καθημερινότητας σε αυτήν την πόλη, όπως πηγαινοέρχεται πάνω σε ρόδες λεωφορείων και ταξί και όπως σπουδάζει την μηχανική της μάθηση στα αμφιθέατρα του Αριστοτελείου. Όπως καταναλώνει τα κατασκευασμένα του ένστικτα στα εναπομείναντα καταστήματα της ένδοξης μακεδονικής πρωτεύουσας, πανελλήνιας δευτερεύουσας, και όπως συζητιέται σε ομηγύρεις εκλεπτυσμένων κυριών συντροφιά με βραζιλιάνικο καφέ και πικρά αμήχανα χαμόγελα.
Μια αεικίνητη στατικότητα και όχι μια στατική κίνηση. Τα πάντα κινούνται, μετακινούνται, σταματούν για λίγο στο κόκκινο, πάνε πιο πέρα με το πράσινο, αλλά... μένουν στην ίδια θέση. Η γη είναι στρόγγυλη και ό,τι γυρίζει είναι γύρω από εκείνη και όχι εκείνη γύρω από τους άλλους. Οι άνθρωποι, τα αεροπλάνα, τα καράβια έχουν έναν μονάχα άξονα: αυτόν της γης. Δεν την παρατούν, δεν απιστούν, δεν εκτροχιάζονται. Ακόμη κι αν εξοκείλουν, η βαρύτητα θα τα επαναφέρει.
Πού πας ματαιόδοξε διαβάτη? Πού κατευθύνεσαι ονειροπόλε επιβάτη?  Ο τόπος σου, η δουλειά σου, οι άνθρωποί σου, οι πρόγονοι και το μέλλον σου βρίσκονται πάνω στην τρελή μαγνητική αυτή σφαίρα. Σε έλκει με δύναμη και συ κολλάς πάνω της σαν μαγνητάκι-σουβενίρ στο ψυγείο. Όπου κι αν πας, ό,τι κι αν δεις, ό,τι κι αν ψάξεις, ό,τι κι αν βρεις, ό,τι κι αν ανακαλύψεις όλα ανήκουν εδώ. Σ’ αυτήν την μικρομέγαλη πόλη, σ’ αυτήν τη μικρή μαγνητική σφαίρα που καταπίνει είτε με τη βοήθεια της θάλασσας τους ζωντανούς, είτε με τη βοήθεια της ξηράς τους νεκρούς. Σ’ αυτήν που όλα τα θέλει και τα επανεγκαθιστά στα σπλάγχνα της. Αυτοί που γυρίζουν, αυτοί που φεύγουν, εκείνοι που απομακρύνονται κι εκείνοι που ξανάρχονται. Δεν έχουν να παν πουθενά. Πουθενά αλλού. Πουθενά μακριά.
Κι εσύ ζωή, σαν βγάλεις φτερά και καταφέρεις ποτέ να εγκαταλείψεις το επίγειο σώμα, να το σκεφτείς καλά αν ο χωρισμός αυτός αξίζει.
Γιατί μάλλον δεν αξίζει. Είναι ωραίες οι επίγειες απολαύσεις και αυτό το μάταιο καθημερινό τρέξιμο πάνω σε ρόδες ή πεζή, παρακολουθούμενο από μυστικούς πράκτορες μέσα από το τζάμι σε ήχους τζαζ με μυρωδιές βανίλιας και θερμοκρασίες χειμερινού αφεψήματος και μ’ ένα χέρι που υπό τις επιταγές της ξέμπαρκης και άπιστης σκέψης πάει και έρχεται ιχνηλατώντας τις κενές γραμμές ενός λευκού σημειωματαρίου, κάποιο γκρίζο απόγεμα της λατρεμένης όλων Σαλονίκης...σ’ αυτήν όπου ανήκεις! 

Ξενοδοχείο ABC.DEFG….
Είναι 17.00!
Πήρε και βραδιάζει...




33 σχόλια:


  1. Τράνταζε σαν από σεισμό συθέμελα ο Χορτιάτης
    κι ακόντιζε μηνύματα με κόκκινη βαφή.
    Γραφή από τρεις και μου 'γινες μοτάρι και καρφί.
    Μα έριχνε η Τούμπα, σε διπλό κρεβάτι, τα χαρτιά της.

    Τη μάκινα για τον καπνό και το τσιγαροχάρτι
    την έχασες, την ξέχασες, τη χάρισες αλλού.
    Ήτανε τότε που έσπασε το μεσιανό κατάρτι.
    Τα ψέματα του βουτηχτή, του ναύτη, του λωλού.

    Και τι δεν έχω υποσχεθεί και τι δεν έχω τάξει,
    μα τα σαράντα κύματα μου φταίνε και ξεχνώ
    -της Άγρας τα μακριά σαριά, του Σάντουν το μετάξι-
    και τα θυμάμαι μόλις δω αναθρώσκοντα καπνό.

    Το δαχτυλίδι που 'φερνα μου το 'κλεψε η Οράγια.
    Τον παπαγάλο μάδησε και έπαψε να μιλεί.
    Ας εκατέβαινε έστω μια, στο βίρα, στα μουράγια,
    κι ας κοίταζε την άγκυρα μονάχα, που καλεί.

    Τίποτα στα χεράκια μου, μάνα μου, δε φτουράει
    έρωτας, μαλαματικά, ξόμπλια και φυλαχτά.
    Σιχαίνομαι το ναυτικό που εμάζεψε λεφτά.
    Εμούτζωσε τη θάλασσα και τηνε κατουράει.

    Της Σαλονίκης μοναχά της πρέπει το καράβι.
    Να μην τολμήσεις να τη δεις ποτέ από τη στεριά.
    Κι αν κάποια στην Καλαμαριά πουκάμισο μου ράβει,
    Μπορεί να 'ρθω απ' τα πέλαγα με τη φυρονεριά.

    Νίκος Καββαδίας

    Θεσσαλονίκη ΙΙ (Τραβέρσο, 1975)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Του ποιητή ούτε καν το μπατζάκι27 Νοεμβρίου 2013 στις 3:55 π.μ.

      "Της Σαλονίκης μοναχά της πρέπει το καράβι/Να μην τολμήσεις να τη δεις ποτέ από στεριά".

      Μες σε δυο στίχους, όλη η πόλη και ο αέρας της και η κατάρα της μαζί, όπως αφέθηκε σε χέρια που την τράβηξαν στη στεριά για να της σκίσουν το φόρεμα, να τη ρίξουν στη μουντζούρα, να δοκιμάσουν να τη δέσουν με αλυσίδες ασφάλτινες πίσω από τείχη τσιμεντένια και να την πνίξουν στους καπνούς και τις σκιές. Αλλά η πόλη ακόμα ακουμπάει τη θάλασσα και χαϊδεύει τον ορίζοντα. Και της πρέπει ακόμα και πάντα το καράβι. Τρεις το πρωί, να φτάνει από μακριά σε ένα λιμάνι κόκκινο...

      Διαγραφή
    2. Καπου διαβασα οτι εαν ζουσε ο Καββαδίας
      θα εφριττε με το λιμανι της Σαλονικης που
      κατηντησε χωρις καραβια...
      Δε βαριεσαι!ακόμη κι ετσι
      ειναι κούκλα

      Μπορουμε να της γραψουμε αλλο ποιημα
      "Της πρεπει το αεροπλανο" ας πουμε! Εξισου...

      Διαγραφή
    3. Της πρέπουν οι στιγμές μας και το γόνυ που κλίνουμε μπροστά της27 Νοεμβρίου 2013 στις 8:27 μ.μ.

      Εάν ζούσε ο Καββαδίας θα έφριττε με διάφορα πράγματα, αλλά στο συγκεκριμένο ίσως απλά θα κουνούσε το κεφάλι χαμογελώντας γιατί θα ήξερε ότι αυτό το λιμάνι, αυτή η πόλη και αυτό της το διπλό πρόσωπο, το κρυφό πίσω από το προφανές,πρέπει σε λίγους και καλούς που ξέρουν να το ανακαλύπτουν, να το εκτιμούν και να το ερωτεύονται ακόμα και όταν σκληραίνει. Λίγοι και καλοί. Σαν εκείνες τις δύο μοναχικές βάρκες που είναι δεμένες στο ύψος της -επίσης κρυφά σκοτεινής- πλατείας Ελευθερίας από την ημέρα που γεννήθηκες εσύ με το λευκό σημειωματάριο που γεμίζει Βαρδάρη και λιμάνι και Χαριλάου και περιμένουν να έρθει η μέρα να ξαναποκτήσουν παρέα στον Θερμαϊκό...

      ΥΓ: Το αεροπλάνο της πρέπει περισσότερο από ότι στο ομιχλώδες και μόνιμα κρυμμένο στα σύννεφα Λονδίνο, αλλά είναι λίγο απρόσωπο, δεν νομίζεις; Σαν το καράβι δεν έχει, πλησιάζοντας τη Σαλονίκη. Να νοιώσεις το μελτέμι να σε χτυπάει στο πρόσωπο καθώς βλέπεις την πόλη να ξεδιπλώνεται αργά με όλη της τη μεγαλοπρέπεια γερμένη στην παραλία και ξαπλωμένη νωχελικά πάνω στις πλαγιές με τα χέρια απλωμένα σαν σε αγκαλιά. Σαν γυναίκα σκληρή και τρυφερή μαζί, που ποτέ δεν θα τη μάθεις απόλυτα και ποτέ δεν θα γίνεις δικιά σου, να αναπαύεται κοιτώντας σε πονηρά με τη λάμψη των ήλιων που βουτάνε στο Θερμαίκό στα μάτια της ενώ νιώθεις το άρωμά της και τον αέρα της πλησιάζοντας προσεκτικά και αργά με κίνδυνο να σε καταπιούν τα κύματα. Έχει ερωτευτεί κόσμος και με πολύ λιγότερα...

      Διαγραφή
    4. Οοοοοχι!! Δε νομιζω!!! Με πολλα μεσα μπορεις να πλησιασεις τη Σαλονικη, οπως κ μια γυναικα αλλωστε! Εχει τη χαρη του κ ο παλιο-καρβουνιαρης που ασθμαινοντας κ βαρυγγομωντας φλερταρει με τις περιχωρες κ παρακμιακες γειτονιες της!
      Για τα αεροπλανα μη μου λες! Εχω ξοδεψει αμετρητες ωρες να κοιτω τα συννεφα της κ να ονειρευομαι να ´μουνα σε κπ απ´ αυτα για να τη θωρω αφ´υψηλου! Να καθομαι στην παραλία επι τουτου, να τρεχω στο μπαλκονι αφηνοντας τους κεφτεδες να καιγονται, να σταματω το τενις κ αντι για την μπαλα να κοιτω τ´ αεροπλανα... Αυτη ειναι η αλλη πλευρα του νομισματος, η θεαση απ την αναποδη που σε κανει να επιθυμεις κ αλλες οπτικες, απο κεινες που σε κανουν να πετας στα συννεφα!!! Θες να μου πεις πώς δε εχεις την ιδια νοσταλγια για μια βολτα στα καστρα ή εναν καφε στον κεδρινο λοφο;

      Διαγραφή
    5. "ΟΚ, έχασα" είπε ο Καββαδίας (ή η σκιά του)27 Νοεμβρίου 2013 στις 10:53 μ.μ.

      Ε, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω πλήρως - ιδίως με την πρώτη παράγραφο.
      Αλλά δεν θα μπορούσα να κάνω κι αλλιώς γιατί είμαι από κείνους που τυγχάνουν ερωτευμένοι με τη Σαλονίκη και όλα τα πρόσωπά της, τα ρούχα της και τα καμώματά της. Και ναι, όπως συμβαίνει συνήθως, μπορεί η εικόνα της ξαπλωμένης νωχελικά στην παραλία να είναι εκείνη που θα προτιμούσε και η ίδια ενδεχομένως ως γυναίκα και να την είχε σε περίοπτη θέση στο σαλόνι της (αυτό, με τα σεμεδάκια και τα καλά τα ανατολίτικα και το ράφι με όλες της τις μουσικές από σεφαραδίτικα και τα λαϊκά ως τους αραχνοϊσκιωτους και τους κουζουλούς από την Τούμπα και τους ευαίσθητους ροκάδες που φαντάζονται φωτιές στα λιμάνια και το ντουλάπι με τα γλυκά τα ανατολίτικα και τα κεράσματα έτοιμα). Αλλά οι εικόνες της που τραβάνε εκείνους που πραγματικά ξέρουν που να κοιτάξουν και τι να εκτιμήσουν είναι εκείνες, οι άλλες, με τα ρούχα της δουλειάς και τα μαλλιά ανακατωμένα, χωρίς φτιασίδια, και με τα τα γλέντια τα κρυμμένα σε στοές και σε παρακμιακά καφενεδάκια με τα μπαρμπάδια και τα παιδιά απ'τη δουλειά και τα βράδια που τη βρήκαν γερμένη σε ένα βρώμικο στη Σταυρούπολη ή χαμένη να κοιτάει πέρα το Καραμπουρνάκι. Ή ναι, να περπατάει για ώρες στα κάστρα, στον Πύργο του Τριγωνίου και στα σοκάκια της Άνω Πόλης και στον κέδρινο λόφο, για καφέ ή μουσική ή για να σκαρφαλώσει για να χαθεί.
      Έχετε δίκιο λοιπόν αγαπητή μου σπιτονοικοκύρισσα που κουβαλάτε κι εσείς την πόλη μέσα σας (έστω, ακόμα και τη Χαριλλλάου), πως είναι πολυπρόσωπη η πόλη και γι'αυτό δυσ-σύλληπτη, ξεγλιστράει και μεταμορφώνεται και δεν την έχεις ποτέ. Πώς να μην την αγαπήσεις;
      Αλλά θα συμφωνήσετε κι εσείς πως ακόμα και σ'αυτές τις βόλτες, το βλέμμα σας δεν μπορεί παρά να πέσει ξανά στη θάλασσα και στο καράβι που έρχεται...

      ΥΓ: Η σχέση μου με τα αεροπλάνα με τα χρόνια έγινε λιγότερο ρομαντική. Αλλά δεν θα σου κρύψω πως δεν έχει ωραιότερη θέα από το να βλέπεις ξαφνικά το Θερμαϊκό να απλώνεται γνώριμος από κάτω σου και εκείνο το στιγμιαίο συναίσθημα πως γύρισες και η πόλη σε περιμένει. (Όπως δεν έχει και χειρότερο σπάσιμο αμέσως μετά από αυτή τη θέα και αυτό το συναίσθημα να την αφήνεις πίσω την πόλη σαδιστικά, γιατί η πτήση πετάει για Αθήνα και από κει θες άλλα 45 λεπτά ανταπόκριση για να ξαναγυρίσεις σε αυτό ακριβώς το σημείο: Ένα αλεξίπτωτο τώρα!)

      Διαγραφή
    6. Η σχεση σου με τα αεροπλανα μπορει να αποκατασταθει εαν ισως μαθεις κι εσυ να ανακαλυπτεις την ομορφια στη ρουτινα και να απολαμβανεις κατι που ενω για σενα ειναι ρουτινα για αλλους ειναι ονειρο ζωης! Τι να κανουν δλδ και οι πιλοτοι που δεν μπορουν να αποφυγουν "τετοια ρουτινα"!!!!!!
      Πωπωωωω!Κριμα!
      Μου θυμιζεις κατι χαζοαεροσυνοδινες σε κατι χαζοταινιες που λενε: "Αχ παλι πτηση σημερα...παλι Παρισι!. Πάλι Λονδινο!!!!Φτου! γ@μ..το!!!

      ΥΓ: γιατι? Δεν ειναι η Αθηνα ομορφη απο ψηλα? Καταρχην και καταρχας με τετοια αποσταση απο εκει πανω αιρονται οι αντιθεσεις μεταξυ πρωτευουσας και δευτερευουσας και γινονται και οι δυο ισοβαθμες! Ασε που σμικρυνεις τις ασχημιες της...

      Διαγραφή
    7. Παρακαλούμε να παρακολουθήσετε τις οδηγίες του πληρώματος για την ασφάλειά σας28 Νοεμβρίου 2013 στις 12:04 π.μ.

      Καλά, να με δω με πλατινέ μαλλί, φουλάρι μπλαβί, ημι-πουλάδα στο στήθος να προσφέρω πορτοκαλαδίτσα, συμπάθεια και συμβουλές για το σωσίβιο με ύφος ιπτάμενης των 60s και τι στον κόσμο!

      ΥΓ: Η Αθήνα είναι όμορφη ΜΟΝΟ από ψηλά (είπε ο κομπλεξικός Σαλονικιός πριν ακολουθήσει χειμαρρώδης παράθεση όμορφων γωνιών της στο επίπεδο του εδάφους). Αλλά σοβαρά τώρα, αν έχεις φάει 3 ώρες (στην καλύτερη) μέχρι να πετάξει το ρημάδι, κοντά 4 στον αέρα και έχεις περάσει και ένα ξενύχτι την προηγούμενη, ε, τη στιγμή που πετάς πάνω από τη Σαλονίκη πηγαίνοντας για Αθήνα (για να ξαναγυρίσεις με την ανταπόκριση) έχεις εκείνο το κακόμοιρο βλέμμα το κολλημένο στο παράθυρο σαν παιδάκι που βλέπει από το πίσω παράθυρο του αυτοκινήτου το χωριό να ξεμακραίνει και τις διακοπές του να τελειώνουν - και μέχρι να φτάσεις στην Αθήνα, αντί να θαυμάσεις τα φώτα και την Ακρόπολη έχουν αρχίσει να πονάνε τα πάντα σου (καταραμένα γηρατειά) και να κατεβαίνουν οι άγιοι, τα καντήλια και οι Παναγίτσες που δεν σου 'κοψε να κλείσεις την απευθείας πτήση!) :)

      Διαγραφή
    8. Κοιτα, τωρα που το λες...
      αντε θα σου το εξομολογηθω: αν και χορευτρια στο ΛΕΘ ειχα ολα τα προσοντα να γινω αεροσυνοδος (καθοτι ως γνωστο καποτε επι Ωναση για να γινεις αεροσυνοδος η στο ΛΕΘ χορευες η Σταρ Ελλας ησουνα προηγουμενως)...!!!!!!!!!!!Ευγενια μη γελας. Ενταξει μου λειπει το υψος. Με το δωδεκαποντο την παλευω! χαχαχαχα!!!!Αφηστε με! Καλα πεταω εδω ψηλα...κι η μυτη μου κι εγω μαζι!!! χαχαχα!!!

      Ωστοσο αυτη τη στιγμη με τοσες ωρες ταξιδι και ανταποκρισεις ειμαι καθηλωμενη στο κρεβατι μου (απο τα γηρατεια?) και ποναω συγκορμη...και δη η πλατη μου!!!!!! Οποτε, ναι, εναν πονο τον εχει το ταξιδι, αλλα οχι για τις "γκαρσονες του αερα"...εκεινες τουλαχιστον κουνιουνται και μας δειχνουν ποσο καλλιπυγες ειναι.....ενω οι λοιποι το καλυτερο που εχουμε να παθουμε με τοσες ωρες καθισιο, ειναι να γινουμε "πυγολαμπίδες" , κοινως να παρει κ@..ς μας φωτια!

      Διαγραφή
    9. E όχι και σου λείπει το ύψος! Άσε που πια δεν είναι μέσα στην περιγραφή της θέσης εργασίας ως αναγκαίο προσόν. Αρκεί και η κορμοστασιά - ιδίως όταν είναι μαθημένη σε στολές φορτωμένες και τζαναμπέτικες. Εξάλλου μπορείς πάντα -ακόμα-να ολοκληρώσεις τις σχετικές ώρες πτήσεις και να γίνεις πιλότος. Η πρώτη πιλότος που θα διορθώνει τον Πύργο γιατί χρησιμοποίησε λάθος σύνδεσμο στην πρόταση!
      Εγώ πάλι, ούτε καν ως το μεγαλείο της αεροσυνοδού: Μέχρι χειριστής κουμπακίων αντιεροπορικών έφτασα, ήτοι θα σου ήμουν ακατάλληλος!

      ΥΓ: Και εδώ, στο περί καθήλωσης (η οποία στην περίπτωσή σου -αθλήτρια και χορεύτρια πράμα- δεν είναι από τα γηρατεία όπως σε κάτι γνωστούς μου αλλά μάλλον από την διαβόητη υπερπροσπάθεια), έρχεται να γίνει εμφανής η άλλη συμπαθής τέχνη που τόσο καλά ξέρει η Σαλονίκη και οι γιαγιάδες της (και την περνάνε μέσω των γονιδίων προφανώς και σε ανυποψίαστους νεότερους αν και όχι ακριβώς νεαρούς) :Το τρίψιμο! Εμ, στην Αγγλία και στα Λονδίνα δεν έχει "Vix" βλέπεις...

      Διαγραφή
    10. Στα Ηνωμενα ή Διχασμενα (δεν εχω καταλαβει ακομη) Βασίλεια εχει τοση υγρασια οση σου λειπει για να επιτεινει τον πονο στις αρθρωσεις και να γινεις υπαλληλος της ΕΜΥ!!

      Αν και θα προτιμουσα να γινω πιλοτος! Τα κουμπακια δε με φοβιζουν! Αλλωστε οπως λεει και ο φιλος μου ο Πετρος ο πιλοτος, από ολα οσα βλεπεις στο ταμπλο δυο χρειαζεσαι: το ενα ειναι του αυτοματου πιλοτου και το αλλο αυτο που καλει την αεροσυνοδο...εγω θα κανω και ενα τριτο "αυτοματης διορθωσης στα μηνυματα από τον πυργο ελεγχου"...ως εκει!

      Διαγραφή
    11. Προς το παρόν, μάλλον Διχασμένα. Σαν προσωπικότητες.Ρώτα και τους Σκωτσέζους.28 Νοεμβρίου 2013 στις 1:00 π.μ.

      ...τι, τόση ώστε να βγάλει νοκ-άουτ το εξαιρετικά εξασκημένο στην υγρασία της Θεσσαλονίκης σύστημα προγνώσεων; Γιατί η υγρασία της Σαλονίκης είναι σαν τη Χαλκιδική: Δεν έχει! Το χειμώνα προσφέρει ρίγη συγκίνησης ως το μεδούλι, το δε καλοκαίρι είναι θερμή και υγρή, όπως της ταιριάζει εξάλλου της ερωτικής.

      (Δηλαδή εσύ θα γινόσουν πιλότος μόνο και μόνο ώστε να έχεις άπλετο χρόνο και εξαίρετη θέα προκειμένου όλες αυτές τις ώρες όπου το πρώτο κουμπάκι θα έκανε τη βαριά δουλειά και το δεύτερο θα έφερνε άμεσα ένα ζεστό τσαγάκι να...γράφεις ή άντε βαριά να διορθώνεις. Γιατί το παν είναι η ατμόσφαιρα!)

      Διαγραφή
    12. 1ον, δεν ρωταω τους Σκωτσεζους. Ειμαι στη Σκωτια και μια χαρα τη νιωθω να μου τρυπαει τα κοκαλα την υγρασια
      2ον, θα γινομουν πιλοτος για και τωρα μαλιστα γιατι ενα τσαι το επειγομαι (το Βασιλειο μου αυτη τη στιγμη για ενα) και
      3ον, ναι, στην αυτοματη μεταφραση οδευω για διαφορους λογους. Ιστορια που δεν αφορα τη Σαλονικη

      Διαγραφή
    13. Όπου και ρωτώντας τους Σκωτσέζους το πιθανότερο είναι να μην καταλάβεις την απάντηση28 Νοεμβρίου 2013 στις 1:50 π.μ.

      1ον: Αν είσαι στη Σκωτία, θα την ερωτευτείς πολύ σύντομα και επομένως θα ξεχάσεις τα κόκαλα και την υγρασία. Μπρος στο Εδιμβούργο και τα Χάιλαντς τι είναι ο πόνος.
      2ον: Βρίσκω απίθανο να μην μπορείς να βρεις δέκα διαφορετικά είδη τσάι με ένα σου νεύμα και δέκα πρόθυμους να το παρασκευάσουν άμεσα, τώρα, rrrright now, χωρίς να απαιτούν να είσαι πιλότος (για την ακρίβεια, τους αρκεί και με το παραπάνω ότι είσαι φιλοξενούμενη, ενώ το μελαχρινή και εξωτική είναι ένα επιπλέον μπόνους) - κι ας έχουν κλείσει τα αναγκαία για τις προμήθειες Sainsbury's λόγω ώρας. Όλοι έχουν καβάντζες. Τσάι και εντόπιο ουίσκι. Και τέρμα οι πόνοι.
      3ον: Συνήθως έτσι συμβαίνει. Όταν αρχίσει να είναι αναγκαία η αυτόματη μετάφραση, η Σαλονίκη έχει μείνει πίσω...

      ΥΓ: Πάντως εδώ στο Νότο (όπου ο έρωτας και η αγάπη κάνει κρότο) ή η υγρασία είναι πιο ήπια ή έχουμε αρχίσει να μεταλλασσόμαστε σε αμφίβια και να μην την καταλαβαίνουμε πια.

      Διαγραφή
  2. Όμορφη Θεσσαλονίκη!
    Τα μαγικά σου βράδια νοσταλγώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Στο επόμενο, μια πλήρη βιβλιοπαρουσίαση του Salonica, city of ghosts, του Mazower. Επίσης μια μονογραφία πάνω στα αίτια της παρακμής κατά τη μετάβαση από μητρόπολη των Οθωμανών σε συμπρωτεύουσα των Ελλήνων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν κ το εχω το βιβλιο, δεν το χω διαβασει...
      Στο εγγυς μέλλον, στο μακρινό... Δεν ξερω
      Επιφυλασσομαι παντως

      Διαγραφή
  4. ωραίο κείμενο...η Θεσσαλονίκη όπως τη βλέπω κι εγώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εσυ, εγω, ολοι μας, ισως ομως αλλοι τη βλεπουν μ´αλλα ματια...ακομη κ την Αθηνα κπ την βλεπουν ομορφοτερη απο τη Σαλονικη.. (Αντιθετα απο την Ευγενια κ ολους εμας οπως περιγραφει πιο κατω)...τα βιωματα σε κανουν μα βλεπεις μαλλον κ η καρδια (που λεει και ο εξιπερι)

      Διαγραφή
  5. Πριν πολλά χρόνια είχα βρεθεί Αθήνα.
    Τότε στην Θεσσαλονίκη όλα κινούνταν σε φυσιολογικούς ρυθμούς και στις γειτονιές γνωριζόμασταν μεταξύ μας. Ήξερα τον μπακάλη, τον χασάπη...Καλημέρα, Καλησπέρα...τι κάνεις? πως είναι ο πατέρας σου? Στην πρωτεύουσα ένιωσα χαμένη. Νόμιζα ότι παρακολουθούσα ασπρόμαυρο ντοκυμαντέρ που όλα ήταν σε fast forward !!!
    Εκείνες οι εικόνες που όλοι τρέχουν και τα φώτα από τα αυτοκίνητα αφήνουν μία λάμψη πίσω τους. Χωρίς εκφράσεις, χωρίς μυρωδιές.
    Δεν κατηγορώ την πρωτεύουσα ούτε μπαίνω στην διαδικασία
    Θεσσαλονίκη VS Αθήνας.
    Στο κείμενό σου απλά ξαναείδα αυτό που έβλεπα εκεί.
    Είναι όμορφη η πόλη μας. Οι ζωές μας έχουν αλλάξει.

    http://youtu.be/onuocEb3fxI

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ολα αλλαζουν Ευγενια μου! Αυτο θα πει ζωη! Κι οταν φευγεις μακρια απο κατι καταλαβαινεις κ την αξια του! Γι αυτο κι εγω "την εκανα" σημερις, για να επιστρεψω δριμυτερη για τις αποψεις μου περι Σαλονικης!
      Φιλια απο το σκοτεινο Λονδίνο..,,

      Διαγραφή
    2. ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ καλά να περνάς....πήγες Λονδίνο και γράφεις για την Θεσσαλονίκη??? τόσο βρε την αποθύμησες σε δυο μερούλες???
      Η πόλη μας μέσα από τον χαρακτηρισμό της ερωτικής ( που είναι) είχε την ατυχία να της φέρονται σαν ερωμένη.
      Της τάζουν κανα στολίδι και μετά ΓΕΙΑΑΑΑ !!!
      Εδώ και χρόνια θα έπρεπε να είναι από τα σημαντικότερα λιμάνια της Ευρώπης.
      Ας μη γκρινιάζω κι ας μείνω στο ρομαντικό κομμάτι μιας και σήμερα έχουμε μία υπέροχη ηλιόλουστη μέρα.
      Τα διαπιστευτήρια μου στη Βασίλισσα !!!

      Διαγραφή
    3. Οχι, Ζουμπουλία (ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ) εχθες περασα απο το Λονδινο κ σημερα ειμαι Εδιμβουργο κ εγραφα για τη Θεσσαλονικη (οργανωμενο το εγκλημα)....κανω συγκριτικη μελετη!!
      Και επιτελους ας γκρινιαξει κπ!! Γτ! ; Δεν καταλαβα; Αφου κι εγω δεν καταλαβαινω γιατι δεν καταλαβαινω για ποιους λογους δεν ισχυουν τα αυτονοητα...
      Τα διαπιστευτηρια σου θα τα δωσω στα φαντασματα... Μουουχαχα

      Διαγραφή
  6. Ειμαι σίγουρος οτι δεν θα βρεις κανεναν για να διαφωνήσει με το πόσο όμορφη και αγαπημένη είναι η Θεσσαλονίκη.

    Έχει βλέπεις αυτην την ιδιομορφια να σε παρασέρνει στους ρυθμούς μιας άλλης εποχής οι οποίοι αγγίζουν την ψυχή και σε κάνει να την ερωτεύεσαι. Μια μοναδικότητα θα έλεγα, που οταν αφήνεσαι στην αγκαλιά της, ζεις τις ποιο ευτυχισμένες στιγμές.
    Σαν μια ωραία γυναίκα, όπου θαυμάζοντας την, απλωνεις τα χερια σου και της χαϊδεύεις τα μαλλιά, με τα δαχτυλα να κατευθύνονται πισω απ το αυτί και την φιλάς. Κάπως έτσι και ο βαρδαρης τρέχει μέσα στα σοκάκια, μεταφέροντας μυρωδιες... μουσικές.. φωνές ... και στιγμές, απλώνοντας τες πανω στο κρεβάτι για να ζευγαρώσουν στην μια και μοναδικη στιγμή, αυτην, που θα σηκωσεις το ποτήρι σου μεθυσμένος και θα πίνεις στην υγειά της.

    Τσινάρι
    Σεπτέμβριος 2012

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέτρο, ελπίζω μου επιτρέψεις να υποκλιθώ και να προσυπογράψω σ'αυτήν ακριβώς την στιγμή, την μόνη εικόνα τς Σαλονίκης...

      Διαγραφή
    2. Τελικα από ο,τι βλεπω, ανοιξες το δρομο στον ερωτισμο και σε ακολουθησαν κι αλλοι...Ναι! Ετσι ειναι η Θεσσαλονικη. Σαν μια γυναικα.. Οποιαδηποτε ανα πασα στιγμη! Και γυναικα και ερωτικη και ερωτευμενη και παντρεμενη και χηρα και ζωντοχηρα και αγνη και παρθενα και πορνη και ερωτοχτυπημενη και πληγωμενη και παιδεμενη και πολυτεκνη και ακληρη και εγκυμονουσα και σε κλιμακτήριο, με νευρα η με χαμογελα, με γελια και κλαματα, δραματα και ιστοριες. Πολλες ιστοριες στα σοκακια της τα ποτισμενα απο δακρυα και αρωματισμενα απο φθηνα ή και ακριβα αρωματα. Και γευσεις. Πικρες, γλυκες, φρεσκιες η μουχλιασμενες....
      Αυτη ειναι η Σαλονικη. Και πες μου εσυ, αν δεν υπαρχει γωνια που να μην μπορεις να τη συνδεσεις με καποιον απο τους παραπανω χαρακτηρισμους ή χαρακτηρες μιας γυναικας....

      Στην υγεια της!
      Για παντα....

      Διαγραφή
  7. Κωνσταντίνα τί ωραίο κείμενο...Η Θεσσαλονίκη είναι απλά υπέροχη, μεθυστική, λάγνα και ερωτική. Και όσοι ζείτε εκεί πρέπει να το θυμόσαστε πάντα! Αν αφήσεις την καθημερινότητα να σε ρουφίξει τότε χάνεις όλη την μαγεία. Τα πάντα κινούνται με ιλλιγιώδη ταχύτητα και καλό είναι να σταματάμε που και που και ν'απολαμβάνουμε τις ομορφιές γύρω μας πριν αυτές χαθούν ή εμείς τις προσπεράσουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η Θεσσαλονικη ειναι υπεροχη Κατερινα μου! Εσυ να δουμε ποτε θα ρθεις να τη ζησεις....

      Διαγραφή
  8. Έχω έρθει 2 φορές πριν σε γνωρίσω. Αλλά πρέπει να ξεκουνήσουμε και τον άλλον......ξέρεις ποιόν!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τωρα που με γνωρισες ομως θα δεις κ τη "Θεσσαλονίκη αλλιως"...
      Εκεινος χρησιμοποιει ως προφαςη τη μικρη....

      Διαγραφή
    2. Όχι μωρέ ο καλός μας, δουλεύει μέχρι και το Σάββατο το μεσημέρι......αλλά με λίγη προσπάθεια θα τον καταφέρουμε! να έρθουμε να δούμε "με τα δικά σου μάτια" όπως λές, την Σαλονίκη!!! Ένα ΣΚ τα Χριστούγεννα θα ήταν τέλειο!

      Διαγραφή
    3. Ναιαιαιαιαιαιαιαι!!!!!!!!!! Το υπόσχεσαι;;;;;

      Διαγραφή