Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013

Όταν οι συνδρομές γίνονται σύνδρομα...


Όχι! Σίγουρα δεν είμαι! Διαπιστώνεται άλλωστε αμέσως επάνω μου! Δεν είμαι ειδική, αλλά ενθουσιάζομαι όταν ακούω ειδικούς, όταν ακούω εκείνους που χωρούν μόλις σε δυο αράδες κουβέντας ό,τι εσύ παλεύεις να εξηγήσεις σαν δυσλεκτικό με πλήρεις περιγραφές, ατέρμονες διηγήσεις και ανεξάντλητες επεξηγήσεις για συμπεριφορές δικές σου και των άλλων γύρω σου. Οι «ειδικές γλώσσες», όπως σοφά ονομάζονται από τους γλωσσολόγους, είναι σαφείς και σοφές (αφού σοφόν το σαφές), γιατί και αυτές, όπως και άλλες, προάγουν την οικονομία στην εκφορά του μηνύματος που με δυο λέξεις κάνουν αντιληπτό το περιεχόμενο του από τον δέκτη. Για άλλη μια φορά απεδείχθην φλύαρη και αδαής!
...Περιέγραφα σε ομοτράπεζους:
...συμπεριφορές δικές μου, δικές σου, δικές της, δικών μας, δικές του...μου, σου, του δλδ, που κοινό παρονομαστή έχουν την «προσφορά» προς κάποιον Άλλον χωρίς να μου, σου, του, μας κλπ ζητήσει αυτός ο Άλλος:
 «...και ορίστε αυτό, και πάρε το άλλο, και να και εκείνο, και να το άλλο, και πάει λέγοντας. Ο Άλλος αγχώνεται! Τουτέστιν σου ζητάει να σταματήσεις. Εσύ δεν έχεις ακοή, δεν έχεις αντίληψη του τι σου λέει, γενικώς δεν έχεις επαφή και εξακολουθείς να κάνεις το δικό σου από κεκτημένη ταχύτητα. Τον μπουκώνεις αυτόν τον κύριο καημένο Άλλον, εκείνος αδυνατεί να σε αντιμετωπίσει, ακόμη κι αν σου έχει επιστήσει πολλές φορές την προσοχή ότι α. Υπερβάλλεις β. Δεν χρειάζεται ό,τι του παρέχεις τουλάχιστον στον βαθμό που το κάνεις γ. Πρέπει να σταματήσεις αυθωρεί και παραχρήμα, πάραυτα και ανυπερθέτως!
»Αλλά... εν τέλει δεν σταματάς να δίνεις, να συντρέχεις και να αδειάζεις τσέπες και ψυχή από ό,τι αποθέματα σου μένουν χωρίς να υπολογίζεις ΚΑΝΕΝΑΝ παρά μόνο τον εαυτό σου. Ο οποίος Εαυτός έχει εν γένει μάθει να κινείται εγωκεντρικά. Ή αυτιστικά. Ή τέλος πάντων μοναχικά. Συνεργασία, Δημοκρατία, Τι θέλει και ο Άλλος... ούτε και που τα γνωρίζει ως όρους και ως καταστάσεις. Κάνει ό,τι ικανοποιεί τον ίδιο, όχι τους άλλους. Φαντάζεται πως τον έχει ανάγκη ο Άλλος, και αυτόν και τις δωρεές του, τις προληπτικές του κινήσεις για εκείνον τον Άλλον και το καλό εκείνου χωρίς όμως εκείνον και χωρίς την συγκατάθεσή του. Και άντε να ξεμάθει! Και γιατί να ξεμάθει?
»Το πρόβλημα είναι Πού? Προφανώς στην Αναγνώριση. Γιατί η προσφορά, ακόμη κι αν πάει βάσει νόμου πακέτο με τη ζήτηση, εν προκειμένω, είπαμε, παίρνει διαζύγιο. Προχωρά μόνη της μπροστά και αγέρωχη. Ακλόνητη από (προ)ειδοποιήσεις και περιμένει σε ραντεβού την Αναγνώριση. Αυτή όμως δεν έρχεται! Τουλάχιστον, όπως και όταν, και εκεί που την περιμένει. Και αρχίζει και θυμώνει. Τα βάζει με τον Άλλον, τον αχάριστο που δεν αναγνώρισε από αυτόν τίποτα. Και αρχίζουν τα «κατηγορώ» πακέτο με την κλάψα. Πάντα! Θυμός και εγωισμός και αυτομαστίγωμα που «σχίζεται» ο Εαυτός για τον Αχάριστο Άλλον που δεν αναγνώρισε τίποτα από τις θυσίες του. Εάν τον ρωτήσεις «Ποιος σου είπε να το κάνεις?» το πιθανό είναι να μη λάβεις απάντηση καμία με έρεισμα. Με έριδα μπορεί. Και το ακόμα πιο πιθανό δε, είναι απλά να θεωρήσει πως ως Ανώτερος ή ως Εντεταλμένος του Θεού έπρεπε να το κάνει. Η Ενδοσκόπηση πάλι δεν παίζει. Προφανώς και δε θα στραφεί στα μέσα του να δει πόσα Κενά καλύπτει με την αλόγιστη και χωρίς ζήτηση στους άλλους προσφορά. Εάν καλύπτει προσωπικές του ανασφάλειες δεν βλέπει. Τα μάτια βλέπουν μόνο προς τα Έξω...»

Και πάνω στην περιγραφή, πετάγεται ένας ομοτράπεζος ψυχολόγος και μου λέει: «Μόλις περιέγραψες το τρίπτυχο στο “Σύνδρομο του Σωτήρα”: Υπάρχουν άνθρωποι που θαρρούν πως με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα σώσουν τον κόσμο και θα του κάνουν καλό με τη συνδρομή βοήθειας, ακόμη και- και κυρίως- σε περιπτώσεις που δεν τους το ζήτησε ποτέ και κανένας. Είναι εκεί πριν από σας για σας. Δίνουν χωρίς να έχει προηγηθεί αίτηση. Συνήθως δίνουν πολλά. Ασφαλώς ο Άλλος δεν ανταποκρίνεται για πολλούς διάφορους, αδιάφορους, γνωστούς ή άγνωστους λόγους, και τότε ο Σωτήρας παίρνει τη θέση του Θύματος. Τα βάζει με τους Άλλους που δεν τον αναγνώρισαν ποτέ και το Θύμα γεμίζει Θυμό. Και όντας θυμωμένο θύμα, παίρνει μοιραία στο τέλος τον ρόλο του Κατηγόρου και εξαπολύει κατηγορίες και μομφές προς όλους σε όσους πρόσφερε!!»

Τρία τα βασικά μου συμπεράσματα:

1. Θαυμαστή η κάθε επιστήμη για τον δωρικό τρόπο έκφρασης. Μοντελοποιεί και εν γένει χωράει συμπεριφορές σε ολιστικά μοντέλα για οικονομία λόγου, εξέτασης, φαιάς και επίμοχθων λύσεων....Υποκλίνομαι!

2. Σεβαστός ο αριθμός τέτοιων συμπεριφορών σε ΟΛΑ τα επίπεδα σχέσεων, ακόμη και στα δάπεδα, κοινώς πατώματα, όταν ο άλλος σέρνεται για να σου αποδείξει τα δίκια του που δεν του καταλογίζεις! Σε λιβανίζει με το θουκυδίδειο «Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός....» κλπ και κάνει ό,τι μπορεί να σε καταστήσει ενοχικό! Το σιχαίνομαι!

3. Ακόμη κι αυτός που θα αντιληφθεί ότι τον εν λόγω σύνδρομο τον αφορά, είτε εξ ολοκλήρου ως χαρακτηριστικό είτε εν μέρει ως μεμονωμένη συμπεριφορά, θα εξαιρέσει τον εαυτό του με αστερίσκους και δικαιολογίες. Όντως είναι δύσκολο να παραδεχτείς στον εαυτό σου τα κουσούρια σου, ακόμα κι αν είστε οι δυο σας! Απλά είναι γνωστό τοις πάσι πλέον πως ό,τι αιτιολογείται δεν δικαιολογείται, και ό,τι δικαιολογείται δεν δικαιώνεται! Άλλωστε τα πάντα ξεκινούν εξ ορισμού, και δη οι σχέσεις! Σπεύδω να ενδοσκοπήσω!

26 σχόλια:

  1. Καλογραμμένο! Το περίμενα ωστόσο και δεν με ξάφνιασε καθόλου να μπεις σε σκέψεις. Τώρα θα σε στείλω και κάπου αλλού να διαβάσεις αν θέλεις τον αντίλογο.
    http://www.terrapapers.com/?p=22115&utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+Terrapapers+%28TERRAPAPERS%29&utm_content=Yahoo!+Mail
    Παραείναι μεγάλο όμως και μπορεί να μην εγκρίνεις! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημερουδια Georgina μου! Μαλλον ειμαι χαμηλου επιπεδου για να καταλαβω τη συνδεση! Πρωτ´απ´ολα δεν ειναι αναρτηση αυτο, ειναι βιβλιο! Με ολη την καλη προθεση ξεκινησα αλλα εφτασα στη μεση κ μετα το πηρα διαγωνια! Μπορεις να με βοηθησεις μηπως να μου εξηγησεις σε ποιο σημειο αντιτιθενται τα γραφομενα μου με αυτα που διαβασα;
      Αν καταλαβα καλα, περιγραφεται η εχθρικη μας σταση απεναντι σε οποιονδηποτε εχει υγιη συμπεριφορα, επειδη ο ανθρωπος εχει ροπες σε βιαιες, αρνητικες κλπ συμπεριφορες! Μεχρι εδω το χω!
      Εν ολιγοις βλεπουμε με μισο ματι τους σωτηρες (που εμφανιζονται με ιδεολογικα ερεισματα)... Αλλα παιρνει η μπαλα κ τουσ καλουσ, οχι τυπου Χιτλερ αλλα Χριστο! απο κει κ περα ο δεκτης τι; Δεν ειναι ικανος να ξεχωρισει τις προθεσεις κ σταυρωνει τον "καθε" σωτηρα δικαιως ή αδικως;
      Η πιεση που νιωθει ο δεκτης απο την
      Υπερπροσφορα κ το ανακατεμα της ζωης του απο αυτον; Κ κυριως τα "κατηγορω" που εκσφενδονιζονται στη συνεχεια ποση σχεση εχουν με οσα περιγραφεις;;;
      Βοηθησε με πληζ γιατι απο αυτα δεν σκαμπαζω παρα μεχρι οσα αφορουν τη δουλεια μου κ θα θελα να μαθω! Αρχιζει κ μ εξιταρει ο χωρος!!

      Διαγραφή
    2. Καλημέρα Κωνσταντίνα μου! Στα βιβλία βρίσκονται οι απαντήσεις κοριτσάρα, εγώ δεν έχω καμιά να δώσω επίσης. Θα χρειαστεί να το διαβάσεις όλο και προσεκτικά (δε είσαι ούτε τεμπέλα, ούτε χαζή) γιατί η θεωρία της συγκινησιακής πανούκλας όσο ανορθόδοξη κι αν σου φαίνεται και σε οποιονδήποτε φαίνεται ανυπόφορη και ανορθόδοξη, είναι παρούσα και έχει επιμολύνει την ανθρωπότητα με το "μίσος" για τη ζωή και τον έρωτα και το παιδί που λέει κι ο Βίλχελμ. Εμείς μπορούμε να του δώσουμε μια ευκαιρία να μας πει τι εννοεί και μετά ξανακοιτάμε τους εαυτούς μας και την κοινωνία που θέλουμε να αλλάξουμε, αν θέλουμε τελικά να την αλλάξουμε. Μήπως δεν θέλουμε κατα βάθος? Μήπως δεν μπορούμε να χάσουμε όσα με κόπο και λόγω "υπερπροσφοράς" των ανθρωπάκων και όχι ανθρώπων απολαμβάνουμε.
      Και πόσος ανθρωπάκος περισσεύει μέσα στον καθένα αυτό μόνο ο ίδιος το ξέρει. Πάντως είναι επίμονος ο ανθρωπάκος και γονιδιακά ισχυρός λόγω ακριβώς της συλλογικότητας του και της αλληλεγγύης του. Γιατί μεγάλος άνθρωπος και ανεξάρτητος δεν είναι ποτέ ένας ανθρωπάκος. Δεν έχει το σθένος να γίνει.

      "Μερικοί γιατροί και παιδαγωγοί μίλησαν ιδιαίτερα μαζί μου, μετά το τέλος της συνάντησης. Ορισμένοι είχαν νιώσει καθαρά το μίσος. Μια γυναίκα παραδέχτηκε πως η ειλικρίνεια της μητέρας, την είχε κάνει να νιώσει πολύ δυσάρεστα. Συμφωνήθη­κε η αντίδραση αυτή να τεθεί ανοιχτά στην επόμενη συνάντηση, με κίνδυνο την πλήρη κατάρρευση ολόκληρου του προγράμμα­τος. Ζητήθηκε από ένα κοινωνικό λειτουργό να έρθει σε επαφή με τη μητέρα την άλλη μέρα, για να διαπιστώσει αν το παιδί είχε πάθει κάτι κακό. Όλοι οι παρόντες συμφώνησαν πως είχαμε να κάνουμε με μια κρίσιμη εμπειρία, και πως η παραπέρα επεξεργα­σία και αποσαφήνιση είχαν πολύ μεγάλη σημασία.

      Ένιωθα απογοητευμένος. Είχα άραγε αποτύχει ανεπανόρθω­τα; Δεν έβλεπα με ποιο τρόπο θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί αυτό το μίσος. Δεν αμφέβαλλα πως είχα να κάνω με δομικό μίσος, ίδιο μ’ εκείνο που, για τόσο καιρό, κρατούσε το ζήτημα της παιδικής γενετησιότητας μακριά από κάθε συνάντηση παι­δαγωγών και γιατρών σ’ όλο τον κόσμο. Ήταν το μίσος που είχε προκαλέσει τον βασανισμό αναρίθμητων παιδιών, εδώ και χιλιάδες χρόνια- ήταν το μίσος εναντίον του έργου μου.

      Ήταν η ατμόσφαιρα του «μην κάνεις τούτο, και μην κάνεις εκείνο» φοβερή, κρυφή, απάνθρωπη, κακή, έτοιμη να δυσφημί­σει και να συντρίψει όποιον άντρα ή γυναίκα θα τολμούσε να πλησιάσει στην απαγορευμένη περιοχή- η δολοφονία του Χρι­στού- οι φόνοι, που δεν έχουν τελειωμό πάνω σ’ αυτό τον πλανήτη- το σιωπηλό, ύπουλο, έντονο μίσος για τον πυρήνα της ζωής."

      Και αυτά κυρίως αφορούν τη δουλειά σου Κωνσταντίνα. Τα "κατηγορώ" δεν τα διαβάζω συνήθως γιατί είναι ακατέργαστη συγκινησιακή πανούκλα. Όλοι το κάνουμε όμως γιατί όλοι είμαστε ανθρωπάκια. Μην απελπίζεσαι. Αρκεί που κάπου κάπου ανάβει και κάνα φως στο νου και στην ψυχή μας.
      Πολλά έγραψα όμως και θα με κάνεις παρατήρηση πάλι!
      Φιλί!

      Διαγραφή
    3. Τεμπέλα δεν ειμαι, αλλα χρονο πολυ δεν εχω να εμβαθυνω κι αυτο με ενοχλει, μην γραψω κατι που δηλωνει ημιμάθεια! Ποιος θα με σωσει τοτε!?

      Θα σε ικανοποιουσα εαν σου ανταπαντουσα με την αριστοτελικη θεωρία περί "μέτρου"?
      Λακωνικα σου απαντω! Να σου εξηγησω ολα οσα θα θελα δεν μπορω εδω μεσα για πολλους και διαφορους λογους!
      Αλλωστε η αναρτηση ειναι απλα ΠΕΡΙΓΡΑΦΙΚΗ με δυο τροπους:

      1. με τον φλυαρο δικό μου που παραθετω γεγονοτα και
      2. με τον σπαρτιατικο επιστημονικό που καλουπωνει αντιστοιχες γενικες συμπεριφορες.

      Κανεις δεν ερμηνευσε! Κανει τζς! Καιει!

      Ωστοσο ο δεκτης εχει καθε δικαιωμα να αισθανεται! Και εαν αισθανεται πνιξιμο, κανεις δεν μπορει να του επιβαλει το αντιθετο! Τα συναισθηματα δεν επιβαλλονται. Προκαλουνται!

      ΥΓ: επιφανειακη απαντηση ε? Ωστοσο καλυπτει? Θελω να πω "καλυπτει επιφανειες?" Και με το λιγο βολευομαι ε? (Δεν ειμαι σαν τα δεντρα του Ριτσου!lol!!)

      Διαγραφή
    4. Το αρχαιοελληνικό πνεύμα, υπήρξε ο διαφωτιστής όλων των σύγχρονων μεγαλανθρώπων, αυτό είναι απολύτως βέβαιο. Αλλά δεν αρκεί να το κατέχουμε εγκυκλοπαιδικά και αποσπασματικά. Οφείλουμε να ανατρέξουμε όλους εκείνους τους σύγχρονους διανοητές που το αναπαρήγαγαν και το προσάρμοσαν στις εκάστοτε συνθήκες και στην εποχή μας. Αλλιώς είναι "σαν ξένο" και φέρει το κύρος του παλιού αλλά όχι την ουσία και την πράξη του καινούριου. Δεν λέει τίποτα το μέτρο που επικαλέστηκε ο Αρίστος με το μέτρο που χρειάζεται σήμερα. Ο Αρίστος είναι η αυθεντία που ασπάζονται όλοι. Πέφτει το όνομα βαρύ στο τραπέζι από το πολύ μάρκετιγκ και το πλήθος των ανθρωπάκων εντυπωσιάζεται.
      Άμετροι, μέτριοι και μετρημένοι.
      Ο Βίλχελμ όμως και κάποιοι άλλοι σύγχρονοι διανοητές και φιλόσοφοι, είναι καταραμένος. Όσο κι αν κινήθηκε στο πνεύμα του Αρίστου, δεν θα του αναγνωριστεί ποτέ. Γιατί το έργο του οδηγεί σε χρυσούς αιώνες που δεν θέλει να ζήσει ο ανθρωπάκος σήμερα. Ο ανθρωπάκος θέλει τη βολή του. Τη νέκρα του, το μίσος του, την πεπατημένη του, την ασφάλειά του, ψυχική διανοητική και ό,τι άλλο τον καταξιώνει στους ομοίους του. Είναι άλλωστε και περισσότεροι. Δεν θέλει το φως και τη σωτηρία του, ούτε μέσα από το καλό, ούτε μέσα από το κακό. Γιατί υπάρχουν και οι δύο δρόμοι και οδηγούν στο τέλος στη συνείδηση.
      Όποιος θέλει να δει τον ανθρωπάκο μέσα του, δεν έχει παρά να τολμήσει να ζήσει μαζί του και να τον εξομολογήσει. Ο ανθρωπάκος μέσα μας οφείλει να πει ήμαρτον όχι ο άνθρωπος.
      Κοπάνα τον στ'αυτιά λοιπόν τον τούρκο τον πατσά! Κι εσύ μπορείς! Ο δέκτης είμαι εγώ να λες. Εγώ οφείλω να τα βάλω με τον ανθρωπάκο το δικό μου. Αυτό είναι το χρέος μου πρώτα. Κάντο όπως ο Καζαντζάκης που σε συγκινεί. Το ίδιο έκανε κι εκείνος. Και μην περιμένεις να στο αναγνωρίσει κανείς. Οι άνθρωποι αναγνωρίζουμε τη θυσία αλλά ποτέ την ειλικρίνεια. Όποιος λοιπόν θέλει την αναγνώριση μόνο ένας δρόμος υπάρχει να την κατακτήσει. Κι αυτός είναι η ανειλικρίνεια. Άλλος δρόμος είναι η στοργή, αλλά ο ανθρωπάκος δεν τη δέχεται ούτε αυτή πια. Γιατί κι αυτή στο βάθος της ειλικρίνεια είναι. Και όχι θυσία.
      Στοργή είναι η ειλικρίνεια του να είναι κανείς άνθρωπος.
      Και πρέπει να την "αισθανθείς" για να καταλάβεις.

      Διαγραφή
    5. Δεν νομιζω ή δε θελω να πιστεψω πως αποδεχομαι εναν Αριστοτελη γιατι απλα υποκλινομαι σε αυθεντιες. Αλλωστε αφενος θαρρω με το λιγοστο μυαλο μου που κατι αφησε περνωντας ο διαφωτισμος πως διηθω τη γνωση οσο μπορω και αφετερου δεν κρατησα από εκεινον στοιχεια που καταρριφθηκαν αλλα που αντεξαν στον χρονο! Το μετρο ολοι το αποδεχθηκαν και το αποδεχονται. Ειναι η αρχη των παντων! Ειναι η ισορροπια στη φυση, ειναι η αρχη της ιπποκρατικης ιατρικης, ειναι ... ειναι... ειναι... ειναι ό,τι υποστηριξαν πολλοι πριν απο μας για μας και συγχρονοι μας.

      Η ενδοσκοπηση και η αλλαγη σαφως ξεκιναει απο την μοναδα, σαφως απο το ατομο! Δεν εντελεξα ποτε και ειμαι θιασωτης αυτης της ιδεας/πιστης/πεποιθησης! Ωστοσο, με ολο το σεβασμο στην επιστημη, ας μην ξεχναμε πως υπαρχουνε κατα καιρους ρευματα, σχολες, θεωριες που αλληλοκαταρριπτονται κατα καιρους ή που η μια αποτελει εξελιξη της αλλης!
      Το να υποστηριζεις τον εναν η τον αλλον μονο και χωρις διαλλακτικοτητα σε κανει πρωτιστως ακραιο!
      Δε νομιζω οτι μας παει μπροστα. Αλλα εν παση περιπτωσει αποπροσανατολισμος της συζητησης!

      Η Υπερπροσφορα που γινεται για να γανιαζει ο αλλος μαζι μου και να εξαπολυει μυδρους στη συνεχεια δεν μου ταιριαζει! Και κατι μου λεει οτι ουτε σε σενα θα ταιριαζε κι ας δηλωνεις οπαδος φανατικη του Βιλχελμ!

      ΥΓ: εχε υποχη σου οτι το εν λογω τριπτυχο αφορα παντος ειδους σχεσεις! Αλλα παντος ομως!

      Διαγραφή
    6. Μα Κωνσταντίνα εσύ έφερες την αυθεντία τον ψυχολόγο να κάνει διάγνωση στο κείμενό σου.

      "Και πάνω στην περιγραφή, πετάγεται ένας ομοτράπεζος ψυχολόγος και μου λέει:

      «Μόλις περιέγραψες το τρίπτυχο στο “Σύνδρομο του Σωτήρα”: Υπάρχουν άνθρωποι που θαρρούν πως με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα σώσουν τον κόσμο και θα του κάνουν καλό με τη συνδρομή βοήθειας, ακόμη και- και κυρίως- σε περιπτώσεις που δεν τους το ζήτησε ποτέ και κανένας. Είναι εκεί πριν από σας για σας. Δίνουν χωρίς να έχει προηγηθεί αίτηση. Συνήθως δίνουν πολλά. Ασφαλώς ο Άλλος δεν ανταποκρίνεται για πολλούς διάφορους, αδιάφορους, γνωστούς ή άγνωστους λόγους, και τότε ο Σωτήρας παίρνει τη θέση του Θύματος. Τα βάζει με τους Άλλους που δεν τον αναγνώρισαν ποτέ και το Θύμα γεμίζει Θυμό. Και όντας θυμωμένο θύμα, παίρνει μοιραία στο τέλος τον ρόλο του Κατηγόρου και εξαπολύει κατηγορίες και μομφές προς όλους σε όσους πρόσφερε!!»

      Δεν έφερες τον Αρίστο. Γι' αυτό άλλωστε και η σιωπή στα σχόλια.
      Ο Αρίστος είναι σιγουριά.

      Εγώ σου έφερα τον ιδεολογικό του πατέρα εδώ, που τον απαρνήθηκε για τα φράγκα και τη βολή του, αυτός ο επιστήμονας με τις επιφανειακές και βολικές διαγνώσεις της συμπεριφοριστικής σχολής της ψυχολογίας. Αυτοί ξέρεις δεν παράγουν τίποτα καινούργιο. Κάνουν μάρκετιγκ κατά τα συμφέροντά τους με ο,τι παρατηρείται και ο,τιδήποτε τους ξεβολεύει το απαξιώνουν για προβληματικό.
      Η επιστήμη της ψυχολογίας (η Ψυχή μας δηλαδή) ήταν σαν τον Θεό πριν τους συμπεριφοριστές. Αφού δεν την έβλεπε κανείς άρα δεν υπήρχε. Έτσι επινόησαν όλα αυτά τα πειράματα και τις εύκολες διαγνώσεις μέσα από τη μελέτη της συμπεριφοράς και καλά.
      Δεν έφερες κανένα κλασσικό φιλοσοφικό ζήτημα εδώ. Μοιράστηκες "συγκινησιακή πανούκλα" μαζί μας. Και σωστά μάντεψες δεν με εκφράζει απολύτως ο Βίλχελμ. Αλλά δεν μπορώ και να μην αναγνωρίσω την προσφορά του.
      Σε κάθε περίπτωση όφελος θα έχεις αν μελετήσεις κι άλλες απόψεις. Εκτός πια κι αν δεν χρειάζεται να μάθεις και να αμφισβητήσεις τίποτα από όσα ξέρεις ως τώρα. Οπότε καλά κάνεις και ο,τι δεν σου κάνει τη χάρη να είναι σύμφωνο με όσα σε βρίσκουν σύμφωνη, σου φαίνεται ανυπόφορο και άμετρο. Αλλά δεν νομίζω πως είναι αυτή η έγνοια σου.

      Διαγραφή
    7. Σαφως και δεν ειναι αυτη η εγνοια μου και δεν ισχυριστηκα (?) κατι τετοιο!Μακαρι να βρω καποτε
      χρονο να κανω και να διαβασω ολα αυτα! Μακαρι!
      Θα σταματησω να λεω και κοτσανες! (???)Οπως λειι και η Ευγενια βιωματικη ειναι η καταθεση μου! Και ισως επαρχιωτικη η αντιδραση μου και αποκυημα ενθουσιασμου στην επιστημη της ψυχολογιας!.

      Ουτε σχολης συγκεκριμενης διατεινομαι οτι ειμαι!
      Γνωστικοι, συμπεριφοριστες, κλινικοι...για να έχουν αποψη, αρα υπαρχουν! Και επιβιωνουν και συμβιωνουν!

      Θα μου επιτρεψεις ομως να θαυμαζω πώς μια επιστημη τα
      "χωρεσε" ή προσπαθει να τα χωρεσει σε μοντελα για να
      τα εξετασει καλυτερα! Δλδ μια επιστημη δεν μπορουμε να την αντιμετωπισουμε ολιστικα? Θα μου πεις, "ανακάλυψες τον τροχό"? Όλες οι επιστημες στην ιδια λογικη δουλευουν!

      Γιατι δεν καταλαβαινω τι μΕ λες?

      Διαγραφή
    8. Τι να σε πω τι να με πεις αφού μας τα 'παν άλλοι Κωνσταντίνα!
      Δικαστές σε εγκλήματα γινόμαστε όλοι. Συμμέτοχοι όχι. Συνεργοί επίσης όχι. Οφείλουμε αυτά να τα κάνουμε λιανά στην πράξη.
      Πως είσαι δικαστής? Με ποια προσόντα? Ποιος σε ενέκρινε ως τέτοιον? Ξεκίνησες πρώτα από τον εαυτό σου? Αν όχι και είσαι απλώς θεατής και δεν γνωρίζεις, σε τι συμπράττεις με την άγνοιά σου? Αν είσαι συνεργός γιατί συνεργάστηκες? Τι σε οδήγησε σ'αυτή την παρακμή και την έκπτωση από την έμφυτη ροπή σου να είσαι άνθρωπος ευαίσθητος και στοργικός με αγάπη μέσα σου για τους συνανθρώπους σου και τον εαυτό σου. Και έτσι ξαναπάμε στην αρχή της φιλοσοφικής κατα βάση αναζήτησης και όχι ψυχολογικής και τούμπα πάλι όλα.
      Με τον καφέ μωρέ, άσε που και με τον καφέ έχουμε πιο ευχάριστα να πούμε. Αυτά γραπτά οδηγούν σε συμπεράσματα, στον προφορικό λόγο οδηγούν σε μπερδέματα εδώ που τα λέμε. Αλλά όπως λες δεν έχουμε και την πολυτέλεια του χρόνου για να γράφουμε εδώ ολημερίς κι οληνυχτίς, ούτε να μελετούμε. Πάντως μ' άρεσε σήμερα, που τα είπαμε έστω κι έτσι. Θα σε οφελήσει να διαβάσεις Ράιχ νομίζω, άλλωστε έχεις και έναν εγκέφαλο με καλή προεργασία για να αναπτυχθούν ιδέες και να ανοίξει και μια ψυχή γενναία. Θα σ ξεχώριζα εγώ αλλιώς αλλιώς? Χαχα! Σε εγκρίνω κι ας μη σε θαυμάζω πάντα. Το αυτό θέλω και για 'μενα από τους άλλους. Να με κρίνουν και όπου διαπιστώνουν πως είμαι σωστή να με εγκρίνουν ή να με κατακρίνουν όπου είμαι λάθος κατα τη γνώμη τους με επιχειρήματα και όχι με ψυχογραφήματα. Αυτό είναι ιδανική κοινωνία ανθρώπων άλλωστε και το λένε όλοι οι φιλόσοφοι από καταβολής κόσμου.
      Άβυσσος είναι η ψυχή και εκείνου που την κρύβει επιμελώς, όχι μόνο αυτού που την ψάχνει την ψυχική και πνευματική του ζωή και την μοιράζεται.
      Φιλιά πολλά τώρα και θα ξανάρθω το βραδάκι να δω αν άναψαν τα αίματα!
      Μπουρλότο!

      http://www.youtube.com/watch?v=Trzb1eQEQI8

      κι ένα τραγουδάκι!

      Διαγραφή
    9. αγαπημενο πολυ το τραγουδι...μου θυμιζει τα φοιτητικα μου χρονια!

      Γλωσσουουουουου!!!Τιποτα δεν θα πουμε στον καφε! Τα πες ολα! εχεις κι αλλα?Α παπαπαααα!
      Προς το παρον αυτον τον καιρο (μη γελασεις, συμπτωματικο ειναι!) διαβαζω για το Τριτο Ράιχ! Στρεει? χαχα!

      Οταν φτασω εκει κυρα δασκαλα θα ειδοποιησω (σαν τον Καραβαγγο). Με αρεσε πολυ σημερα, αυτο το ξεκουνημα! Αν και δεν ειδα να διαφωνουμε στη βαση της αλλαγης: ξεκινουμε ολοι απο εμας πρωτα! Το γραψα και στο τελευταιο σου κειμενο! (και μαλλιαζει και η γλωσσα μου να το λεω παντοτε!)

      ΥΓ: αυτο με τον θαυμασμο και την εγκριση μηπως τα εγραψες αναποδα? Πως εγκρινεις μια διαφωνουσα αποψη, αφου ειναι διαφωνουσα! Και μην αρχισεις τις φιλοσοφιες!...;)

      Διαγραφή
    10. Α και κατι αλλο! Απο δω το πας, απο κει το πας! Θα μας αρχισεις τελικα το μπλογκινγκ εδω περα ε? χαχα!

      Διαγραφή
  2. Σε ευχαριστώ που μου άνοιξες τα μάτια...
    Τελικά η ψυχή είναι μια άβυσσος που λέει και το άσμα .... και δεν το ρίχνω πάλι αλλού ....
    Καλό ξημέρωμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δε νομιζω οτι ανοιξα κανενος τα ματια γιατι τα δικα μου ειναι ακομα κλειστα! Ειναι σαν να ακους εναν τυφλο να λεει σε εναν αλλον τυφλο :"Κοιτα!!!"

      Αλλωστε, ο αναμαρτητος πρωτος τον λιθον βαλετω!

      Διαγραφή
  3. Απαντήσεις
    1. Αν ειναι επιφωνημα, δεχομαι την τρομαρα σου!
      Αν ειναι διαπιστωση, καν' τες δύο!

      Διαγραφή
  4. Παν μέτρον άριστον! Βρε Κωνσταντίνα μην εμβαθύνεις τόσο πολύ γιατί θα βρείς την άβυσσο!! Η ζήτηση και η προσφορά είναι για λογικούς όγκους πραγμάτων. Τα συναισθήματα είναι πολλές φορές παράλογα, παράφορα...και γιατί να μην είναι? Ποιός είπε ότι όλα θα τα κάνουμε όλα σωστά και μετρημένα? Μπορείς να δώσεις ότι θες με την ψυχή σου και ας μην πάρεις πίσω τίποτε. Αυτό το είδος ψυχής όμως ξαναγεμίζει αυτόματα. Είσαι τυχερή που το διαθέτεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για να το ελαφρύνω λίγο αν με παίρνει, δε σε ξέρω κιόλας Κατερίνα και με το μπαρδόν, ένας φίλος έλεγε κάποτε "Παν μέτρον άχρηστον" χαχα! Πάντα γελώ όταν τον θυμάμαι! Είναι θέμα πρίσματος και οπτικής γωνίας. Καλημέρα!

      Διαγραφή
    2. Εγω παλι ειμαι λατρης του μετρου και συμφωνω με την Κατερινα! Αλλα και το μετρο (λεει ο Αριστος κατα Georngina, κατα κοσμον Αριστοτελης) ειναι επισης σχετικο: καθοριζεται απο μια σειρα μεταβλητων στο χωρο και στο χρονο! Σχετικοτητα δλδ! (Να τετοια διαβαζει ο Αδωνις και μετα λεει οτι ο Αλμπερτ αντιγραφει απλα τον Αριστοτελη μας με τη βοηθεια του Καραθεοδωρη! Ημαρτον! χαχα!)

      Κατι μου λεει οτι θες να αναψεις τα αιματα Georgina με αιματηρες επαναστασεις! Προσωπικα πιστευω και στις αναιμακτες επαναστασεις! Ενδοσκοπηση, παιδεια και φωτιση!

      Διαγραφή
    3. Είμαι εδώ για να σε ξεβολεύω! Χαχα!

      Υγ. Το φίλο τον έλεγαν παραδόξως Αρίστο...

      Διαγραφή
    4. Και γω συμφωνώ με τις αναίμακτες επαναστάσεις και μόνο όταν έχουν εκκίνηση και κατάληξη το δίκαιο και το σωστό. (Όταν παραδείγματος χάριν δίνεις συνέχεια ή παίρνεις συνέχεια απο τους άλλους είναι άδικο και λάθος!!)Όλα τ'αλλά είναι να περνάει ή ώρα μας και τα χρόνια μας, να μαζεύουμε εμπειρίες, να γινόμαστε καλύτεροι ή χειρότεροι....γι'αυτό σπεύδω και γω να ενδοσκοπήσω...

      Διαγραφή
  5. Έχει τόσες πλευρές αυτή η ιστορία.
    Αυτός που προσφέρει γιατί έτσι γεμίζει την ψυχούλα του, αλλά το κάνει ανιδιοτελώς (αν και δεν υπάρχει ούτε εδώ ανιδιοτέλεια γιατί ουσιαστικά το κάνει γιατί τον ευχαριστεί).
    Απ την άλλη αυτός που προσφέρει αλλά μετά ζητάει ανταλλάγματα.
    Αυτός που τα δέχεται και δεν λέει όχι σ ότι του δίνουν κι αυτός που δεν τα δέχεται γιατί δεν θέλει να υποχρεωθεί ή γιατί απλά δεν τα θέλει.
    Το " σύνδρομο του Σωτήρα " νομίζω είναι η υπερβολή της προσφοράς. Εκεί είναι που πιστεύεις ότι είσαι ικανότερος όλων. Θέλεις να δίνεις, όχι για να προσφέρεις αλλά για να έχεις τον έλεγχο του άλλου. Κι ο άλλος πως το δέχεται??? Αφού πολλές φορές φαίνεται το πράγμα.
    Αν τα παιδιά σου τα ντύνει, τα ταΐζει,τα πάει βόλτα,τα πάει σχολείο, η μάνα σου ή η πεθερά σου ΝΑΙ θα ζητήσει να έρθει και διακοπές μαζί σου! Και ΝΑΙ μετά θα νιώσει θύμα όταν το αρνηθείς. Γκρίνια θα έχεις κι αν αρνηθείς όλα τα καλά που σου δίνουν. " εγώ θέλω να τη βοηθήσω...αλλά αυτή πια ακατάδεκτη " Μπερδεμένη ιστορία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το τελευταιο που περιγραφεις εχει μια ισχυ αλλα οχι και παντα! Υπαρχουν (ευτυχως!) ανθρωποι που προσφερουν και μετα φευγουν! Ωστοσο κατα γενικη ομολογια νομιζω πως ειναι αυτο που λες!

      Οι περισσοτεροι θεωρω με ολο αυτον τον καταιγισμο κατι ψαχνουν, εστω -ή τις περισσοτερες φορες- ασυνειδα να καλυψουν: ενδεχομενα κενα! Η ψυχη τους ναι! Κατι δεν εχει!

      ΥΓ1:δεν ειμαι ψυχολογος. Εικαζω απλα.

      ΥΓ2: δεν ειμαι ακαταδεκτη. Με κουρασαν (προσωπικα) οι κλαψες!

      Διαγραφή
  6. τι να σου πω?
    δεν το έχω σπουδάσει το ζήτημα, απλά βιωματικές είναι οι απόψεις μου. Γιατί απαραίτητα να έχει κενά?
    Στην υπερβολή είναι το πρόβλημα. Ο υπερβολικά δοτικός
    " σύνδρομο σωτήρα" όπως λες αλλά κι υπερβολικά αχάριστος, ή συμφεροντολόγος που δεν ξέρω ποιο σύνδρομο έχει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. xaxa! Καλο! Δεν ξερω ποιο εχει!
      Το θετικο ειναι αυτο μαλλον που
      κρυβει κατι και το ονομαζουν συνδρομο
      γιατι γινομαστε καχυποπτοι!
      Η Georgina βγαινει αληθινη! Το αρνητικο
      ειναι εξ ορισμου απορριπτεο!

      Ας απαντησει καποιος που εχει ασχοληθει ή
      ασχολειται!

      Διαγραφή
  7. Μου θυμίζει μενα, πριν απο καποια χρονια....τωρα γιατρευτηκα, ειμαι"καλα" που λεμε
    γνωριζω καποιους που ακομα υποφερουν...
    τωρα τι σκ@τ@ κενα και ανασφαλειες και εγω δεν ξερω τι αλλο παμε να γεμισουμε/καλυψουμε/ξορκισουμε....κυριος οιδε και
    ποιος ειναι το θυμα και ποιος ο θυτης σ'αυτες τις περιπτωσεις δυσκολο να πεις
    γνωρισα/γνωριζω αρκετες ελληνιδες μανες που τους παει γαντι το συνδρομο που περιγραφεις
    να εισαι καλα και να μας ταρακουνας καπου καπου με παρομοια κειμενα....σε φιλω Δεσποινα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεσποινα δε μιλαμε για υπερβολικες μαμαδες! Μιλαμε για ανθρωπους της ΥΠΕΡ-ΒΟΛΗΣ! Μια μανα και αυτο μεχρις ενος σημειου δικαιολογειται! Το ορια ειναι το θεμα. Η μαλλον οχι τα ορια. Οι απαιτησεις του δοτη/θυτη/θυμα (δεν ξερω τι ειναι τελικα)

      Διαγραφή