Τετάρτη 17 Απριλίου 2013

Αν ήτανε η ζήλεια ψώρα...

...θα κόλλαγε όλη η χώρα! Αλλά εάν οι άνθρωποι ήτανε φτιαγμένοι μόνο από αγνά αισθήματα και τρυφερά, θα είχαμε μία ζωή με ηρεμία, χωρίς φασαρία και γαλήνια. Θα ασχολούνταν ο καθένας με το σπίτι του και με τις δουλειές του. Θα προσπαθούσε να γίνει καλύτερος άνθρωπος και θα έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να μην πληγώσει τον άλλον. Θα ήμασταν όλοι ευτυχείς που χωρίς να ζητούμε βοήθεια, θα προσφέρονταν από τα αγνά και ταπεινά αισθήματά του ο άλλος προκειμένου να μας βγάλει από τις δυσκολίες και τα προβλήματα. Δε θα μαλώναμε με τον γείτονα που με ύπουλο τρόπο θα μας έπαιρνε τη θέση πάρκινγκ, γιατί θα το έκανε για το καλό μας (!!!). Θα ήμασταν ανεκτικοί με τη φασαρία στον επάνω όροφο, γιατί απλά ο γείτονας θα ήθελε να δώσει λίγο χρώμα στο εκνευριστικά ήσυχο βράδυ μας. Και δε θα θυμώναμε με τους ανθρώπους που θα ήθελαν να ελέγχουν τις κινήσεις μας, τις αποφάσεις στη ζωή μας και τις επιλογές μας. Θα φορούσαμε πάντοτε εκείνο το μεγάλο χαμόγελο και θα αντιλαμβανόμασταν πως πρέπει ό,τι κάνουμε ή σκεφτόμαστε να περνάει από την έγκριση των συγγενών και των φίλων μας που πάντα θέλουν το καλό μας, και γι’ αυτό θα υπακούγαμε. Σε αντάλλαγμα θα τους λέγαμε κι εμείς τι θα έπρεπε να κάνουν. Θα ξεπερνούσαμε τα όρια του σπιτιού μας, θα μπαίναμε σε άλλα σπίτια, σε άλλες οικογένειες, θα χώναμε τη μούρη μας στις κρεβατοκάμαρές τους και θα παίρναμε τα κλειδιά του αυτοκινήτου τους προδιαγράφοντας τις διαδρομές που οφείλουν να ακολουθήσουν, γιατί εμείς ως τρίτο μάτι πάντα θα γνωρίζαμε εξ αποστάσεως και χωρίς συναισθηματισμούς καλύτερα τα πράγματα από κείνους και θα προεξοφλούσαμε την αποφυγή του λάθους τους!!! Θα ήμασταν τότε μια μεγάλη, τεράστια οικογένεια, μεγαλύτερη από την παραδοσιακή βαλκανική ZADRUGA που αριθμούσε πάμπολλα μέλη και η τύχη του ενός εξαρτιότανε από τις αποφάσεις των υπολοίπων. Θα μετρούσε η ψήφος όλων, των νοημόνων, αλλά και των ανοήτων και των νοητών μυαλών, εκείνων δλδ που νομίζουν ότι έχουν νόηση, των δοκησισόφων, επειδή βγάλανε ένα πανεπιστήμιο, αλλά αντ’ αυτού έχουνε στο κεφάλι τους μάλλον ρεβίθια και ως εκ τούτου ένα επίπεδο-δάπεδο.
Όμως... οι υποθέσεις, λέμε οι φιλόλογοι, δηλώνουν άλλοτε το πραγματικό, άλλοτε το μη πραγματικό ή την απλή σκέψη του λέγοντος, ενίοτε δε την αόριστη επανάληψη στο παρελθόν, στο παρόν ή στο μέλλον, πολλάκις δε το προσδοκώμενο. Ωστόσο, ό,τι και αν δηλώνουν, παραμένουν υποθέσεις. Όχι θέσεις. Μήτε απόψεις. Υποθέσεις. Δυνητικές και σκηνοθετημένες υπό το πρίσμα της καλής θέλησης και βούλησης, της ελπίδας και της προσδοκίας ότι όλα αυτά μπορούν να γίνουν και να υπάρχουν ΚΑΙ για καλό λόγο. Της αφέλειας ότι πάντα μια καλή πρόθεση μπορεί και να κρύβεται πίσω από κάθε ενέργεια. Ε λοιπόν να με συγχωρείτε, μα δεν το νομίζω, όσο καλοπροαίρετη και να ‘μαι. Ούτε θαρρώ πως όλα αυτά υπάρχουν και γίνονται για να μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους.
 Γι’ αυτό θα υποστηρίζω πάντα πως η πρωτοβουλία δόθηκε στον άνθρωπο μίας δημοκρατούμενης κοινωνίας για να την χρησιμοποιήσει στην προσωπική του ζωή, όπως εκείνος θέλει, η ηρεμία του προσφέρθηκε ώστε να είναι δικαίωμά του μέσα στο σπίτι του τα βράδια να κάθεται και να ηρεμεί χωρίς να ακούει τις φασαρίες κάθε μέρα του γείτονα, η ανοχή του χαρίστηκε ως μεγάλη αρετή μέχρι το σημείο που όταν ο άλλος υπερβαίνει τα όρια, να βάζει φρένο στη φόρα που πήρε για να εισβάλει στα δικά του, και τέλος η σιωπή μοιράστηκε στον κόσμο για να την σπάει σε χίλια κομμάτια όταν αντιλαμβάνεται πως η φλυαρία και η μουρμούρα υπερκεράζουν και υπερφαλαγγίζουν τις σκεπές των σπιτιών όπου ανήκουν. Η ζήλεια όμως, γιατί δόθηκε?
Λένε πως το κακό υπάρχει στον κόσμο για να εκτιμούμε το καλό. Αλλά ειλικρινά είναι να αναρωτιέται κανείς πώς ένας άνθρωπος μπορεί να ζήσει ο ίδιος του με τόση ζήλεια, θέλοντας να γκρεμίσει ό,τι ο άλλος με κόπους έχτισε, να καταστρέψει ό,τι ο άλλος με ιδρώτα έφτιαξε, να εξαφανίσει ό,τι ο άλλος με αγάπη κατασκεύασε. Και πώς είναι δυνατόν να ζηλεύει, όταν ξέρει πως η ζήλια είναι σαν το δηλητήριο που κάποια μέρα θα καταστρέψει ολοκληρωτικά το κύπελλο στο οποίο βρίσκεται και μετά ό,τι υπάρχει γύρω του!

16 σχόλια:

  1. Στην αρχή μ έπιασε πανικός με το κείμενό σου. Τόση καλοσύνη ο οργανισμός μου δεν την αντέχει. Τα όρια για μένα είναι σημαντικά και μόνο με όρια μπορεί κάποιος να νιώσει πραγματικά ελεύθερος.
    Τώρα η ζήλια...Κάποιες φορές είναι δημιουργική. Όταν μετατρέπεται σε φθόνο είναι δηλητήριο. Προχθές διάβαζα ένα άρθρο αυτών που είναι κατά των εξετάσεων στα Πειραματικά σχολεία ( για την εισαγωγή μαθητών ).
    Κάπου έγραφε " δηλαδή ποιος είναι ο σκοπός των εξετάσεων. Να δημιουργηθούν σχολεία επίλεκτων? αν είναι δυνατόν"!!!!!!
    Αν είναι δυνατόν αναρωτιόταν ο αρθρογράφος να υπάρχουν καλύτεροι από μένα! Όλοι να μαστε κάτω, χαμηλά κι όποιος πάει να σηκωθεί να του δώσω μια να πέσει... να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα!


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ζηλεια με την εννοια της ζηλοφθονιας Ευγενια μου,
      μονο κακο μπορει να προξενησει! Η γλωσσοφαγιά, η κουτοπονηριά, η υστεροβουλία είναι μολις λιγα σχεδον συνωνυμα της. Η δημιουργικη ζηλεια ειναι σε αλλη σφαιρα!
      Εδω μιλαμε να βλεπεις τον αλλον να προοδευει και εαν δεν μπορεις να τον φτασεις απο το ψηλοτερο σκαλοπατι στο οποιο βρισκεται, να προσπαθεις να τον ριξεις απο κει που ειναι!


      Οσι για την αξιολογηση-εξεταση, μονο στην Ελλαδα ζητουμε να καταργηθει πριν εφαρμοστει! Ισως γιατι δεν εχουμε εμπιστοσυνη στους φορεις που μπορει να την υπηρετησουν! Και πού ειναι το κακο οι εκλεκτοι να ξεχωρισουν? Δλδ σ' αυτον τον τοπο οι τεμπεληδες θα συγκαταλεγονται στο ιδιο καζανι με τους εργατικους και οι αξιοι με τους αναξιους? Ελεος πια με αυτο το complex!
      Στο κατω-κατω οι ευκαιριες υπαρχουν παντου και εαν καποιος αποδειχθει "αναξιος" ή "ανικανος" ή "αποτυχημενος" σε κατι, προφανως το αστερι του θα λαμψει αλλού!!!! Ας ψαξει αλλού την τύχη του! Τοσα πραγματα υπαρχουν, τοσα σχολεία....

      Διαγραφή
  2. Τα είχαν διαδώσει ο Χρηστός και ο Μαρξ... και άλλοι...μα είναι πρακτικά αδύνατον να ζεί κανείς σε μία ισοδύναμη κοινωνία και να μοιράζεται τα πάντα. Είναι υγιές να θέλει ο άνθρωπος να καταφέρνει περισσότερα. Φτάνουμε τον στόχο και άμέσως θέτουμε τον επόμενο. Είναι παρασιτικό όμως, να ζεί κανείς στις πλάτες και τις θυσίες ενός άλλου. Να μπλέκεται εγωϊστικά στην ζωή του, με κάθε τρόπο, ώστε αυτός να επωφελείται οικονομικά και ψυχο-κοινωνικά! Έχω βρεθεί θύμα ζήλιας σ'επαγγελματικό περιβάλλον αλλά και σε γειτνίαση. Είναι φρικτό και άρρωστο...απλά δεν έχει λογική(!!!) και συνεπώς δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να το αντιμετωπίσεις. Δεν νομίζω πως το αντιλαμβάνονται αυτοί που το κάνουν, ούτε είναι ικανοί να καταλάβουν το κακό που σπέρνουν παρα ίσως μόνο όταν αυτό είναι πια τεράστιο. Και απ'την άλλη πόσο να το αποφεύγεις και πόσο "υπεράνω" να εισαι???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομιζω το πιασες καλα! Δεν καταλαβαινει οτι το κανει! Μεχρι ενα σημειο ομως! Τι θα πει "δεν το καταλαβαινει" Κατερινα μου? Αλλα κι αλλα πώς τα καταλαβαινει!?
      Εχω παψει να πιστευω στην "αγαθοσυνη" και την "αθωοτητα" των ζηλιάρηδων, διοτι θαρρω πως επεται της ζηλειας η κακία...

      Προσωπικα βρισκομαι στον δρομο του "υπερανω" ακομα....αλλα δεν ξερω για ποσο...
      Απο τη μια η σιωπη ειναι χρυσος, αλλά από την άλλη σε περνάνε και για μ@λ...(Θου Κυριε!)

      Διαγραφή
  3. Πόσες φορές σου έχω πει να δεις το "Dogville"?????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. το θεμα ειναι να το δω εγω ή οι αλλοι που (μου) δημιουργουν προβλημα?

      Διαγραφή
    2. Άσε...μην το δείς!! Θα φρίξεις!! Και επειδή είσαι σε περιέργη φάση, ένας λόγος παραπάνω να το αποφύγεις. Αλλά όπως πολύ καλά λες και γέλαγα, να το συστήσεις σε μερικούς ανεπίδεκτους...Και τέλος, πράγματι μερικοί καταλαβαίνουν την κακία τους, αλλά πιστεύω γίνονται κάκιστοι για υποστηρίξουν την προηγούμενη συμπεριφορά τους...και φαύλος κύκλος...

      Διαγραφή
    3. Ε οχι! Τωρα ειναι που θα το δω! Την παρηγγειλα ηδη!
      Κατερινα μου πιστευω πως η νοημοσυνη γινεται επιλεκτικη
      σε τετοιες περιπτωσεις! Οπου γουσταρεις την εχεις κι οπου
      δεν σε συμφερει την αφηνεις σπιτι (;).
      Αλλα δεν πειραζει! Οπως μου ειπε και η φιλη
      μου η Ελενη η ψυχολογος, ολα αυτα θα με δυναμωσουν
      ακομη περισσοτερο!!! Άι να δουμε! Πόσο πια;

      Διαγραφή
    4. Κάνεις σαν την βαφτιστήρα σου...."Μην πας στην πρίζα Νικολέτα!" ....και αυτή τρέχει...

      Διαγραφή
    5. Βασικά προσκυνω! Η ταινία παρα τη διαστροφη της ειναι φο-βε-ρη, ρεαλιστική ή μαλλον καλυτερα νατουραλιστικη!
      Και πολυ πρωτοτυπο το χωρις σκηνικα! Μηπως εχει ανεβει και σε θεατρο?

      Διαγραφή
    6. Για το θέατρο να σου πω την αλήθεια δεν ξέρω. Τη χρονιά όμως που βγήκε στον κινηματογράφο κανένας μας δεν είχε καταλάβει από τα trailer για τα σκηνικά και όλοι σοκαριστήκαμε αρχικά. Αλλά...............

      Διαγραφή
  4. Όπως σου έχω πει πάρα πολλές φορές, τους ανθρώπους που μας ζηλεύουν και που βλέπουν το "καλό" μας μόνο μέσα από τα δικά τους μάτια, απλά τους απομακρύνουμε. Του δίνεις μια ευκαιρία και τη χάνει. Του δίνεις δεύτερη και την πετάει. Αν του δώσεις και τρίτη, θα πιστέψει ότι θα έχει και τέταρτη (κοινώς, όπως πολύ σωστά έγραψες, θα σε περάσει για μ@λ@κα). Εσύ γιατί συνεχώς μοιράζεις ευκαιρίες, ποτέ μου δεν το κατάλαβα. Και μην πάρω καμιά απάντηση του τύπου: "ναι, αλλά δεν είναι πάντα στο χέρι μας κλπ". Προκαταβολικά σου λέω, πως σε τέτοιες άρρωστες καταστάσεις, δεν υπάρχει λύση χωρίς κόστος. Διαλέγεις και παίρνεις εκείνη που φαίνεται πως θα έχει το λιγότερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Γιατι μοιραζω ευκαιρίες ε;"... Μαλλον γιατι δεν μπορω να ζυγιζω προκαταβολικα ποιο θα ειναι το μικροτερο κόστος... Γιατι αλλο;

      Διαγραφή
  5. Sabrina my angel,
    Με ρωτάς αν έχω γνωρίσει ανθρώπους τέτοιους. Δυστυχώς ναι, και μάλιστα κοντινά – αγαπητά μου πρόσωπα και αυτό είναι κάτι που δεν το αντέχω. Δεν μπορώ να καταλάβω τον άνθρωπο που ζηλεύει. Ισως, όσο κι αν αυτό ακούγεται εγωιστικό, γιατί δεν ζήλεψα ποτέ μου. Ούτε όταν γεννήθηκε η μικρή μου αδελφή, ούτε στο σχολείο τους συμμαθητές μου που τα κατάφερναν καλύτερα από μένα, ούτε τους φίλους μου που ήταν ομορφότεροι, ούτε τους πλούσιους και διάσημους. Βλέπω τα πράγματα πάντα καλοπροαίρετα γιατί πιστεύω ότι έτσι η ζωή γίνεται ομορφότερη. Κι αν κάποια στιγμή νιώσω ένα τσίμπημα στην καρδιά από την επιτυχία του άλλου τότε εστιάζω στο κατά πόσο θα μπορούσα κι εγώ να καταφέρω κάτι ανάλογο και όχι πως θα γινότανε να αποτύχει αυτός. Ισως, σύμφωνα με τα λεγόμενά σου, να είμαι αφελής που πιστεύω ότι «πάντα μια καλή πρόθεση μπορεί και να κρύβεται πίσω από κάθε ενέργεια». Πάντως εγώ το στομάχι μου το νιώθω απαλλαγμένο από δηλητήρια.

    Σε φιλώ

    James

    Υ.Γ.1. Μόλις έπιασα τον εαυτό μου να ψεύδεται! Ναι, ζηλεύω κάποιους! Ολους αυτούς (δεν είναι πάνω από 30) που έχουν κατακτήσει και τις 14 οκτάρες γιατί είναι κάτι που δεν θα το γευτώ ποτέ μου.
    Υ.Γ.2. Τι θα γίνει ρε φιλενάδα; Θα έρθεις σε καμιά πρόβα να σου τραγουδήσω το «Εντεκα»; ΖΗΛΕΥΩΩΩ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το κακο δημιουργειται οταν εσυ τα βλεπεις καλοπροαιρετα και οι αλλοι κακοπροαιρετα! Τι κανεις τοτε?

      ΥΓ1: δεν καταλαβαινω τι ειναι οι οκταρες!
      ΥΓ2: εγω οταν ερχομαι στις προβες ολο το "Γιαννη μου το μαντηλι σου πετυχαίνω"... φταιω εγω? Στον κυρ Γιάννη τα παραπονα

      Διαγραφή
    2. ΥΓ1: "Οκτάρες" είναι οι 14 ψηλότερες κορυφές του κόσμου, αυτές που είναι πάνω από τα 8.000μ. Να ανέβω σε κάποια μαζί σου και τίποτα άλλο!
      ΥΓ2: Δεν πειράζει, θα στο τραγουδήσω στο επόμενο ταξίδι. ΡΟΥΜΑΝΙΑ ερχόμαστεεε!!!

      Διαγραφή