Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

Αν ήμουνα...


...αν ήμουνα ένα άλογο πραγματάκι, ένα αντικείμενο δίχως λόγο, χωρίς λογική…. αν ήμουνα ένα μπαρμπαδελάκι τόσο δα μικρό, φαινομενικά ασήμαντο, αλλά στην πράξη σημαντικό, κι αν μπορούσα να μιλήσω...

... τι ιστορίες θα είχα να διηγηθώ?

 Φαντάζομαι πως αν ήμουνα ένα πιρουνάκι... από εκείνα στα μεγάλα και περίλαμπρα εστιατόρια, κάθε τόσο θα μπαινοέβγαινα σε διάφορα ίσως και αδιάφορα στόματα, θα προσέκρουα σε δόντια κοφτερά και γυαλιστερά ή σάπια. Νεογιλά ή φρονιμίτες. Θα εισχωρούσα σε στόματα απύλωτα ή ραμμένα, με κραγιόν ή χωρίς, σε χείλη σαρκώδη και θα έθιγα γλώσσες ολιγομίλητες. Θα αντίκριζα σιελογόνους αδένες που θα εξέρεαν με εντολές του εγκεφάλου. Θα στόλιζα τραπέζια με λευκά τραπεζομάντιλα κάτι μέρες λαμπερές, όπως σε συνεστιάσεις σοβαρές κι ύστερα θα στριμωχνόμουνα σε ένα πλυντήριο πιάτων μαζί με άλλα πιρούνια, κουζινομάχαιρα και πιατικά. Θα λερωνόμουνα, θα ξαναπλυνόμουνα. Μετά θα έμπαινα σε συρτάρια μεγάλα και αδιάφορα, παγερά, ώσπου να με ξαναστολίσουν επάνω σε λευκές υφασμάτινες πετσέτες την επόμενη φορά, για να διεισδύσω στο επόμενο στόμα, να τρυπήσω την επόμενη ζουμερή ντομάτα, να ισορροπήσω επάνω μου το επόμενο ψημένο κοτοπουλάκι...

Κι αν ήμουνα ένας γάτος φοβερός από αυτούς που μπαινοβγαίνουνε στους κάδους, θα έψαχνα στα σκουπίδια να βρω μια ελπίδα επιβίωσης, θα ξέσκιζα σακούλες με αποφάγια και θα γράπωνα ποντικούς που θα τρέχανε να κρυφτούν στους υπονόμους... ίσως να κυνηγούσα και κουβάρια με μαλλιά μπλεγμένα ή άνευ, θα φορούσα πέταλα ή όχι και θα ήμουνα πάντα πονηρός... για να μη με πιάνει κανένας...

Αλλά θα μπορούσα να είμαι και χαλί...να με πατήσεις και να σου δίνω τον κόσμο όλο. Να κάνω ομορφότερο το περπάτημά σου, πιο ζεστά τα πόδια σου και φιλόξενο το περιβάλλον σου. Κι ας με ποδοπατούσες. Εγώ μια φορά θα σε έβλεπα πάντα από κάτω προς τα επάνω και θα μου φαινόσουνα πανύψηλος και ευθυτενής. Θα δεχόμουνα τη βρομιά, τη λάσπη, τη σκόνη και τη δυσωδία. Θα άντεχα όλα τα βάρη του σπιτιού, ακόμη και τα πιο μεγάλα. Ίσως ως χαλί να είχα το μαύρο μου το χάλι, αλλά cest la vie...

Αν πάλι ήμουνα ένα δέντρο...από εκείνα τα πολυετή, τα μεγάλα, τα τεράστια στις πλατείες των ελληνικών χωριών, θα είχα να σου διηγηθώ περισσότερα... Θα έβλεπαν πολλά τα μάτια μου, θα άκουγαν πολλές ιστορίες τα αφτιά μου από παππούδες με πλατιά στριφογυριστά μουστάκια καθώς θα θυμούνταν και θα σιγομουρμούριζαν κάτω από την παχιά σκιά μου τις ιστορίες πολέμου βλέποντας τους πάτους των ποτηριών με το ουζάκι τους να ασπρίζουν. Και ίσως, δυστυχώς, να είχα πληγές στον κορμό μου, από σφαίρες κάποιου μακρινού ή κοντινού πολέμου, και ίσως να είχαν κρεμάσει κάποιοι κεφάλια στα κλαδιά μου σε κάποια αιματηρή από τον εμφύλιο πλατεία. Αλλά θα είχα κρύψει και παιδάκια στην κουφάλα μου, καθώς θα παίζανε κρυφτό τα δροσερά αυγουστιάτικα βραδάκια. Και θα είχα βγάλει ρίζες και δε θα με κουνούσε κανείς. Γι’ αυτό θα ήμουνα πάντα εκεί, για σένα. Και θα ‘ξερες πάντα πού θα με βρεις...

Κι αν ήμουνα βουνό... θα παράβγαινα δυσκολίες που θα ήτανε εξ ίσου βουνό και θα ήμουν μαθημένο απ’ τα χιόνια. Θα χαιρετούσα τα πουλιά, θα φιλούσα τον ουρανό και θα φλέρταρα με τα σύννεφα, θα σήκωνα στις πλάτες μου ορειβάτες και όποιον παίρνει τα βουνά. Θα χαμογελούσα στα αεροπλάνα και θα ανέτειλα ή θα έδυα τον ήλιο για να χαρίζω στον κόσμο ανατολές και ηλιοβασιλέματα. Θα στεκόμουνα ψηλό και αγέρωχο, περήφανο και ιστορικό να σας πω για μάχες, αντάρτες και κλεφτοπολέμους, αλλά και για λατρεμένους σκιέρ που ανεβοκατεβαίνουν πάνω μου χαϊδεύοντας τις ράχες μου απαλά...

Αν ήμουν θάλασσα... θα ήμουνα μυστήρια, μυστηριώδης και θα είχα μυστικά στα βαθιά μου υγρά σπλάχνα. Θα θύμωνα και θα γαλήνευα. Θα με πετροβολούσανε οι μάνες και οι γυναίκες των σφουγγαράδων, όταν δε θα τους γύριζα στα σπίτια τους και θα τους κρατούσα εκεί στα βάθη, παρέα με τα ψάρια και τα κοράλλια. Θα φιλοξενούσα γοργόνες και θα αγκάλιαζα τις βάρκες. Θα μπλεκόμουνα στα δίχτυα και θα ‘κανα παρέα τους θαλασσόλυκους ψαράδες. Θα είχα το προνόμιο να μπαίνω στην αγκαλιά της Σαλονίκης...

Μα δεν είμαι: ούτε πιρουνάκι, ούτε γάτος, ούτε χαλί, ούτε δέντρο, ούτε βουνό, ούτε θάλασσα... είμαι ένα απλό μικρό μικρούτσικο ανθρωπάκι. Από αυτά που κάνουν υποθέσεις, έχουν σκέψεις και καταγράφουν εικόνες μιας καθημερινότητας τόσο ασήμαντης φαινομενικά, που όμως αν το σκεφτείς κρύβει μέσα της ιστορίες ζωής. Γιατί μπορεί να μας μάθανε στο σχολείο πως η γη γυρίζει γύρω από τον εαυτό της, αλλά κι εμείς ξεχνάμε πως η καθημερινότητα γυρίζει γύρω από τη γη διαγράφοντας την τροχιά της ιστορίας, είτε της επίσημης, είτε της ανεπίσημης αλλά τόσο σημαντικής.


34 σχόλια:

  1. TO AN!!!! EINAI KAI EΠΙΚΑΙΡΟ: ΠΑΠΑΚΑΛΙΑΤΗΣ!!!

    ΠΟΛΛΑ ΑΝ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΤΟ 2013...
    ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΑ ΣΠΑΕΙ! ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΝ.....ΚΑΙ Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΠΟΥ ΤΡΕΧΕΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ... ΧΑΧΧΑ ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ

    λΟΥΚ!!!
    Αν (Ποίημα του Ρ. Κίπλινγκ)
    Αν μπορείς στην πλάση τούτη να περιφρονείς τα πλούτη
    κι αν οι έπαινοι των γύρω δεν σου παίρνουν το μυαλό,
    αν μπορείς στην τρικυμία να κρατήσεις ψυχραιμία,
    κι αν μπορείς και στους εχθρούς σου να σκορπίσεις το καλό,
    αν μπορείς με μιας να παίξεις κάθε τι που ’χεις κερδίσει,
    στην καταστροφή ν’ αντέξεις και να δώσεις κάποια λύση,
    αν μπορείς να υποτάξεις πνεύμα, σώμα και καρδιά
    αν μπορείς όταν σε βρίζουν να μην βγάζεις τσιμουδιά,
    αν μπορείς στην καταιγίδα να μη χάνεις την ελπίδα,
    κι αν μπορείς να συγχωρήσεις όταν σ’ έχουν αδικήσει,
    αν μπορέσεις τ' όνειρό σου να μη γίνει ο όλεθρός σου,
    κι αν μπορέσεις ν’ αγαπήσεις όσους σ’ έχουνε μισήσει,
    αν μπορείς να είσαι ο ίδιος στην χαρά και στην οδύνη,
    αν η πίστη στην ψυχή σου μπρος σε τίποτα δεν σβήνει,
    αν μιλώντας με τα πλήθη τη συνείδηση δεν χάνεις,
    αν μπορέσεις να χωνέψεις πως μια μέρα θα πεθάνεις,
    αν ποτέ δεν σε μεθύσει του θριάμβου το κρασί,
    αν στα ψέματα των άλλων δεν λες ψέματα κι εσύ,
    αν μπορείς να μη θυμώνεις, αλλά μήτε και να κλαις
    όταν άδικα σου λένε πως εσύ μονάχα φταις.
    Αν μπορείς με ηρεμία δίχως νεύρα ή δυσφορία
    και τα ίδια σου τα λόγια να τ’ ακούς παραλλαγμένα,
    αν μπορείς κάθε λεπτό σου να ’ναι μια δημιουργία
    και ποτέ σου να μην μένεις με τα χέρια σταυρωμένα.
    Αν οι φίλοι σου κι οι εχθροί σου δεν μπορούν να σε πληγώσουν
    αν οι σχέσεις με μεγάλους τα μυαλά δεν σου σηκώνουν
    αν τους πάντες λογαριάζεις μα… κανένα χωριστά,
    αν μπορέσεις να φυλάξεις και τα ξένα μυστικά…
    Έ! Παιδί μου τότε…
    Θα μπορέσεις ν’ απολαύσεις όπως πρέπει τη ζωή σου…
    Θα ’σαι άνθρωπος σπουδαίος κι όλη η γη θα ’ναι δική σου!

    ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ ΧΑΧΑΧΑΧ

    ΦΙΛΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
    ΑΛ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε καλά!οχι πως δεν ημουνα σιγουρη για το οτι καποιος θα βρεθει να μου αντιταξει τα τρια "ΑΝ" (πνευματικα εργα)

      1. Το ποιημα του Κιπλινγκ (καλη ωρα)

      2. Το τραγουδι του Δημ.Μητσοτακη (το προλαβα...και που εισαι του Δημητρη λεμε Μητσοτακη...οχι του αλλου μακρια απο δω, ειναι και αρχες του ετους....) και

      3. την ταινια του Παπακαλιατη (δεν την εχω δει, αλλα ξερω τη θεωρια του Χαους...το ιδιο δεν ειναι?χαχα)

      Καλημερα Alexia,
      thanx για το ποιημα...

      ΥΓ: αν βρεθει κανεις να ανεβασει και την ταινια να κλεισει το trio...Αν...λεμε τωρα!χαχα :Ρ :Ρ :Ρ

      Διαγραφή
    2. χαχαχαχ ναι μην την δεις!!!

      Πάλι ΔΕΝ πρωτοτύπησα γαμωτο??!!! ουγκ!!

      χαχαχα

      δεν σε ξεπερνά κανείς!!!

      σε φιλώ!!!!!!!

      λοβ
      αλ

      Διαγραφή
    3. Φυσικα και δε θα τη δω...
      να χασω χρονο...

      Διαγραφή
  2. ΠΟΛΥ ΠΕΣΜΕΝΗ ΜΟΥ ΑΚΟΥΓΕΣΑΙ!!!! ΓΙΑΤΙ;;;; ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΝΕΕΣ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ, ΝΕΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ, ΝΕΑ ΤΑΞΙΔΙΑ, ΝΕΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ /ΕΣ, ΝΕΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ....

    ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ Η ΓΕΜΑΤΗ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ....ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΤΙ; Ή ΦΤΑΕΙ Ο ΚΑΚΟΣ ΜΑΣ Ο ΚΑΙΡΟΣ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλε οχι και πεσμενη?
      μια χαρα ειμαι!
      απο που βγαινει αυτο το συμπερασμα!?ισα-ισα που
      θα ηθελα να ειμαι πιο προβληματισμενη...
      αλλα δεν ειμαι...

      Καλημερα

      Διαγραφή
  3. Καλημέρα!
    Ταινία κινουμένων σχεδίων το σημερινό κείμενο.
    Ζωντανά πιρούνια, πονηροί γάτοι, δέντρα σαν της Χιονάτης στο δάσος που φωνάζανε "Χιονάτηηηηη" . Το ποίημα του Κίπλινγκ (ευχαριστώ την Αλεξία που επιτέλους μου δωσε την ευκαιρία να το διαβάσω) το ήξερα μέχρι τώρα απ τα σταυρόλεξα.
    Τι ωραία που τα λέει, μόνο που ΑΝ είχαμε όλες αυτές τις αρετές δεν θα ήμασταν άνθρωποι αλλά Θεοί!!!
    Το ΑΝ.... τέλεια μικρή λεξούλα που μας κάνει να ονειρευόμαστε και να ελπίζουμε. Πάντα το συναντάμε στο δρόμο μας όταν έχουμε αμφιβολίες για τις επιλογές μας.
    Μικρή το πίστευα έντονα ότι και τα πράγματα έχουν ψυχή.
    Και τώρα όμως γελάω μόνη μου όταν σκέπτομαι τι θα είχε να διηγηθεί ένα αντικείμενο ΑΝ είχε στόμα.
    Φαντάσου ας πούμε το κουμπί στο πουκάμισο του
    κου. Πάγκαλου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χαχαχαχαχαχα!!!εχω πεσει κατω απο τα γελια...
    Και να σου πω την αληθεια ειχα στο νου μου να σας ζητησω
    εφοσον εμπνευστηκατε απο το κειμενο, να κανετε κι εσεις τετοιες
    υποθετικες σκεψεις.....να φτιαξετε ΑΝ με αντικειμενα...
    Ελα...παμε...
    Το καλυτερο κερδιζει....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντως εντελώς αντικειμενικά..... μέχρι στιγμής εγώ κερδίζω!!!!!

      Διαγραφή
    2. Κοιτα....οντως!σου το δινω αλλα υπο εναν ορο:
      Συνεχισε το! Αν λοιπον ησουν αυτο το κουμπακι....τι θα....?

      Διαγραφή
    3. " Είμαι ραμμένο πάνω σ ένα πελώριοοοο κομμάτι ύφασμα με μεταξωτές πολύ πολύ γερές κλωστές. Έχω για παρέα τους πάνω μου και τους κάτω μου και κάθε μέρα τα λέμε. Όταν ο τεράστιος κύριος ντύνεται μας παίρνει και μας πάει σ ένα μέρος που όλο φωνάζουν και φωνάζουν και άκρη δεν βγάζουν. Ο ένας κατηγορεί τον άλλο και ποτέ δεν παραδέχεται κανείς το λάθος του. Ο κύριός μου όμως είναι καλός και τίμιος. Είπε ότι και αυτό έφαγε λεφτά. Δεν είπε ότι έφαγαν μόνο οι άλλοι!!!Είπε " μαζί τα φάγαμε "!Τώρα ο καημένος είναι στεναχωρημένος γιατί δεν μπορεί να πληρώσει τους φόρους για τα 32 ακίνητα που έχει!!! Τον λυπάμαιιιιι!
      Ζορίζομαι πάρα πολύ όταν πάει για φαγητό. Τρώει και τρώει κι εγώ τεντώνομαι και πονάω καθώς με πατάνε οι κλωστές στη μέση αλλά λίγο πριν σπάσουν κι επιτέλους ελευθερωθώ σταματάει το φαγητό και παραμένω πάλι στα ίδια....σνιφ! "

      Διαγραφή
    4. Καλα ε!εχω πεσει κατω απο τα γελια! Μου αρεσει που το σατυριζεις και το πολιτικοποιεις!
      Μηπως ομως θα εκανε ακριβως το ιδιο και ενα κουμπακι απο το υποκαμισο του Βενιζελου? Αρα δεν θα ητανε εντελως μοναδικο παρα μοναχα στην εκφραση "μαζι τα φαγαμε"!!!
      Παρεμπιπτοντως, μια φιλη μου πετυχε σε εστιατοριο Παγκαλο και Βενιζελο να τρων μαζι (γιατι "μαζι τρωνε"....τουτεστιν, εξακολουθουν).Φανταζεσαι σε συζητηση αυτα τα δυο κουμπακια? Αχ, φτιαξε εναν διαλογο....

      Διαγραφή
    5. -κουμπί Π: Αχ πότε θα ρευτεί μήπως ξεφουσκώσει λίγο κι ησυχάσω?
      -κουμπί Β: Έλα ρε μη γκρινιάζεις.Σκέψου το κουμπί του δίπλα που όλο είναι κακοραμμένο και κρέμεται χωρίς να μπορεί να μπει σωστά στην τρύπα του.
      -κουμπί Π:Αααα! καλά αν δεν βάλουν γυαλιά στον ράφτη δεν θα μπορέσει ποτέ να το ράψει σωστά. Ούτε το μεγεθός του βλέπει, ούτε τις τρύπες, ούτε τις σωστές κλωστές βάζει. Ασε... όλο ένα ΟΧΙ,ΟΧΙ ακούει. Αλλά εγώ δεν σκέφτομαι αυτό το κουμπί. Την άλλη τη μουσίτσα έχω στο μυαλό μου.
      -κουμπί Β: Ποια καλέ?
      -κουμπί Π: Tην κουμπότρυπα στον πάνω πάνω δεξιά. Έμεινε χωρίς κουμπί κι έχει ανοίξει ένα στόμα ναααα!!! Όλο λέει και λέει κι ανοίγει κάθε μέρα πιο πολύ. Να δεις κάποια μέρα θα μας καταπιεί όλους αν δεν την ράψουν.
      -κουμπί Β: Τι να πω? Ίσως ένα φερμουάρ στα πουκάμισα με πολλά δοντάκια ενωμένα που θα ξέρουν πότε ν ανοίγουν και πότε να κλείνουν, καλοραμμένα και χρωματιστά να βοηθούσε να μας αφήσουν ήσυχους....

      Αυτά κι άλλο δεν έχει να βρω για τα κουμπιά... Φιλάκια και περαστικά!

      Διαγραφή
    6. Χαχα!Ευχαριστώ πολύ, αλλά δύσκολη η ουρολοίμωξη...
      Να σου πω: έχεις σκεφτει να γραψεις κανα βιβλιο παιδικό? Βεβαια αυτο που γραφεις παραπανω μαλλον με θριλερ μοιαζει παρα με παιδικο διηγημα, αλλα δεν έχει σημασια. Εμπνευσμενο... Και μαλιστα τωρα που το σκεφτομαι θα μπορουσε με μια καλη εικονογραφηση να το διαβαζεις σε παιδακια για να τρωνε οοοοοοοολο το φαΐ τους....

      Διαγραφή
  5. Το επόμενο που θα κάνεις Κωνσταντίνα είναι να γράψεις ένα παραμύθι...τα λες τόσο ωραία...με τόση φαντασία και μαεστρία που πραγματικά θέλω να γράψεις ένα!!! Πιστεύω ότι θα γινόταν best seller!! Και αφού θες με το φτωχό μυαλό μου να φτιάξω και γω μια ιστορία με το "αν"...:Αν ήμουν παραμύθι θα γλιστρούσα τις σελίδες μου στα τρυφερά δαχτυλάκια των παιδιών, θα έφτιαχνα ιστορίες με μάγισσες, πριγκίπισσες αλλά και πειρατές! Θα ζωγράφιζα στις σελίδες μου εικόνες μοναδικές, φανταστικές που σε ταξιδεύουν...θα κατοικούσα στα όνειρά σας, άλλα και στους εφιάλτες σας. Αν λοιπόν ήμουν ένα παραμύθι μπορεί να έμπαινα στο ράφι και σκονιζόμουν άλλα θα υπήρχα πάντοτε στις αναμνήσεις σας!!
    Πολλά φιλάκια Καωνσταντίνα μου!! Όπως βλέπεις ήταν αναπάντεχα δημιούργικό το κειμενό σου αυτή τη φορά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαμα Κατερινα,
      Αν ησουνα η Κοκκινοσκουφιτσα θα ημουνα ο κυνηγος,
      Αν ησουνα Η Αλικη στη χωρα των θαυματων θα ημουν ο λαγος,
      Κι αν ησουνα η Χιονατη θα ημουνα ο πριγκηψ!!!
      Και αν ησουνα στη σκονισμενη μου βιβλιοθηκη ενα χαρτινο παραμυθι
      θα σε επαιρνα
      καθε βραδυ αγκαλια και θα σε κοιμομουνα...οπως τα ονειρα που
      εκανα παιδι....

      Διαγραφή
  6. Αν εε ;;;
    Η επιλογη του δρομου: αν παω απο ´δω ή αν παω απο εκει τι θα συναντήσω, τι θα δω ...
    Αν ειμουν αετος λοιπον, θα αγκαλιαζα τους ουρανους μεσα στα φτερα μου, μα δεν ειμαι ....
    Αν ειμουν αερας θα ετρεχα μεσα στον κοσμο για να τους ψιθυρισω ολες τους τις επιθυμιες, ολα τους τα ονειρα μα δεν ειμαι .....
    Αν ειμουν ενα αστερι θα φωτιζα τον δρομο σου .... μα δεν ειμαι ....
    Ειμαι ομως μια ψυχη που πεταει σαν αετος, τρεχει σαν αερας, και φωτιζει σαν αστερι οπου χανεται μεσα στην ανωνυμία σε καποια γωνιά τις απλότητας και της ελπιδας, να προσπαθεί να γινει ακριβως αυτο: ο αετος, ο αερας, το αστερι ......
    Μα θα μου πεις η απλοτητα ειναι χαρα και η ελπιδα ευτυχια, και θα σου πω η χαρα ειναι ο ερωτας και η ευτυχια η αγαπη ..... Ποσο θα ηθελα να ειμουν ....
    Ειμαι και αυτο με ευτυχή για αυτο που ειμαι !!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ωραια.....τωρα εγω να γινω κατι ΣΑΝ ουρανος, ΣΑΝ κοσμος και ΣΑΝ δρομος....
    Τι χαρουμενο!!!
    Αλλα πολλη ανωνυμια παλι βρε παιδια....
    Τι θα γινει....???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οσο το σκεφτομαι νομιζω οτι μερικες εικονες απο αυτες που δεν χρειαζεται να εχεις "διδακτορικο για τα πολιτικοεργασιακα" για να τις ερμηνευσεις, θα μιλουσαν χιλιαδες λεξεις και θα ηταν ωραιο να τις μοιραζομασταν..... Γιατι ας μην ξεχναμε οτι ειμαστε απλοι ανθρωποι ομως εχουμε φαντασια .....

      Λεγε με Πέτρο

      Διαγραφή
    2. Εγω τωρα νομιζω πως κατι χανω και δεν σε πιανω αλλα δεν ξερω κι αν εχει σημασια....

      Διαγραφή
    3. Δεν χανεις τιποτα γιατι δεν εχει σημασια .... γιατι αν ειχε σημασια θα ειχαμε ολοι διδακτορικό .....

      Λεγε με Πέτρο

      Διαγραφή
    4. Αμαν με αυτο το διδακτορικο...δλδ το οτι για μενα ειναι το ονειρο μου να κανω ενα ειναι κακο?
      Γιατι δεν σε καταλαβαινω (ΠΑΛΙ)...??
      λεγε με Κων/να :Ρ ;)

      Διαγραφή
  8. Πολυ ωραιο και με βαθυτερο μηνυμα!!!Αναρωτιεμαι που τα βρισκετε ολα αυτα!!! =)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανιτα μου,
      τελικα σε αλλους αρεσε και σε αλλους οχι αυτο το κειμενο!!!
      Τα βρισκω εκει που καθομαι και παρατηρω....δλδ παντου!

      Διαγραφή
  9. Πραγματικα με ταξιδεψατε.Αναπολω τις ζεστες μερες του Ιουλιου που ακουγαμε αυτο το τραγουδι !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. AN....απολω το καλοκαιρι.... ΣΚΕΤΟ!!!!!!

      Το ωραιοτερο της ζωης μου....και το πιο θλιβερο ταυτοχρονα...
      Διαστροφικο πολυ το ξερω...αλλα περα για περα αληθες

      Διαγραφή
  10. Αν…
    Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω…
    Αν δεν έλειπα εκείνη την Κυριακή που με ζήτησες για πρώτη και τελευταία φορά στη ζωή σου…
    Αν σε άκουγα τότε που με συμβούλεψες…
    Αν αφουγκραζόμουνα την καρδιά μου και όχι το μυαλό μου…
    Αν αφουγκραζόσουνα την καρδιά σου και όχι το μυαλό σου...

    Sabrina my angel,
    Μην παρεξηγείς το δεύτερο πρόσωπο! Το κείμενό μου έχει πολλούς αποδέκτες…

    Σε φιλώ

    James

    Υ.Γ. Αν είσαι ένα αγκάθι στην καρδιά μου, εγώ που σ’ αγαπώ, πως θες να το ξέρω…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Άμα σε λέγαν Βάσω θα ήταν μια χαρά
    κι αν ήμουν ο Πικάσο θα σε ζωγράφιζα.

    Αν ήμουνα η Τζέην και ήσουν ο Ταρζάν
    απ’ το Ελ Αλαμέιν θα `ρχόσουν στο Σουδάν.

    Άμα σε λέγαν, κι αν ήσουν, κι αν ήμουν
    και τζιντζι μιντζι χοντζιριά.

    Αν ήσουν Μαγγελάνος και ήμουνα νησί,
    αν ήμουν Ινδιάνος και ήσουνα στενή.

    Αν ήμουν ο Γαλάκος και ήσουν ο Μπουμπλής,
    να σου `κανα μια τρίπλα και άιντε να με βρεις.

    Πάρε μαρέα και κούκου νιάου ρέα
    να είχες και κεραία.

    Εάν ο κόσμος είναι εύγευστη σούπα,
    το μεζεδάκι είμαι εγώ μέσα,
    το μυστικό μου θα το μάθω ίσως
    εάν και όταν φαγωθώ!

    Αν ήμουνα αρλούμπα κι εσύ παραμυθάς,
    να σου `κανα μια τούμπα κι εσύ να μου γελάς.

    Αν ήμουν ο Θεούλης και ήσουν ο Χριστός,
    θα ήμουνα πατέρας κι εσύ θα ήσουν γιος!

    Άμα και άμα και θα και άμα
    και να το θάμα.

    Σαν περπατάς σ’ αυτούς τους δρόμους να προσέχεις
    να μην πατήσεις τη σκιά σου,
    εκτός εάν και τούτη δεν την βλέπεις,
    οπότε πας και στη δουλειά σου!

    Αν ήμουνα τραγούδι κι εσύ ο στιχουργός,
    θα χόρευε τ’ αρκούδι και ο δημιουργός.

    Αν ήσουνα ο Βούδας κι εγώ οροσειρά,
    θα είχα τη νιρβάνα πιασμένη απ’ την ουρά. Να!

    Κωνσταντίνα πότε θα τον πιούμε εκείνον τον ρημαδοκαφέ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Να μη σε ματιάσω, όμορφη !! Ανεξάντλητη και πρωτότυπη, πάντα, μας ταξίδεψες πάλι.Έτσι το εισέπραξα εγώ. Να είσαι καλά. Το βιντεάκι έξοχο!! Στέλνω φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Να τη και η αλλη....αρεσε ή δεν αρεσε τελικα! Δεν εχω καταλαβει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Διαβάζοντας το κείμενό σου τρεις σκέψεις μου ήρθανε στο μυαλό.Η ποιητική συλλογή του Καρυωτάκη"Ο Πόνος του Ανθρώπου και των Πραμάτων".Η προσφώνηση του Άγίου Φραγκίσκου της Ασίζης(του"Φτωχούλη του Θεού"του Καζαντζάκη)"αδερφή μου/αδερφέ μου"σε ό,τι έμψυχο και άψυχο.Η κοσμοθεωρία των Ινδιάνων κι άλλων πρωτόγονων -και σοφότερων κατ'εμέ- φυλών περί ισότητας των πάντων στο σύμπαν.Πόσο μαγικά είναι τελικά αυτά τα αόρατα νήματα του νου μας που δε γνωρίζουνε χρόνο και χώρο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστω που με εκανες σοφοτερη αποψε με τις παραπομπες σου!Γηρασκω αει διδασκομενη...

      Διαγραφή