Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Λ-έξεις!!

Στο σχολείο οι φιλόλογοι μας έλεγαν ότι πρώτα πρέπει να γράφουμε την έκθεση-κείμενο-(υποτιθέμενο) άρθρο και στο τέλος να βάζουμε τίτλους. Αλλά εγώ, αντιδραστικό στοιχείο γαρ, από τα γεννοφάσκια μου, έκανα πάντα το αντίθετο ή το ανάποδο από αυτό που μου έλεγαν οι καθηγητές –και όχι μόνο!  Έβαζα πρώτα τίτλους και μετά προσπαθούσα να τους πλαισιώσω με λέξεις. Λέξεις ερμηνευτικές, προσδιοριστικές, από αυτές τις λέξεις που έχουνε την ικανότητα να αναλύουνε το καθετί και να το κάνουνε λιανό. Λέξεις. Είναι ωραίες οι Λέξεις. Πολύ ωραίες και ξέρετε γιατί? Γιατί κρύβουνε μέσα τους τις Έξεις. Λ-έξη, λοιπόν, όπως λέμε Έξη, δλδ συνήθεια, χούι, εμμονή. Αυτό κάνουνε οι λέξεις στη δική μου ζωή. Καδράρουν τίτλους και ταμπέλες και ετικέτες που βάζω πάνω σε καταστάσεις, γεγονότα, σε συμβάντα. Σε ό,τι τέλος πάντων τεκταίνεται.
Οι τίτλοι είναι μικροί, περιεκτικοί, λιτοί και απέριττοι. Οι λέξεις αντιθέτως είναι φλύαρες. Συνδυάζονται μεταξύ τους, συντάσσονται ή απλά τάσσονται υπέρ ή κατά των γεγονότων που καλύπτονται από τους τίτλους.  Οι τίτλοι διεκδικούν. Οι λέξεις αποδεικνύουν ή ακυρώνουν, λερώνουν, καταστρέφουν και υποτάσσουν.
Γι’ αυτό βάζω πρώτα τίτλους. Για να ξεκινήσει ένα παιχνίδι ανάμεσα σε αυτούς και τις λ-έξεις που κρύβουν έξεις, δικές μου ή των όσων γράφω. Θέλω να δω αν οι τίτλοι είναι ικανοί, γεροί και στιβαροί, έτοιμοι να διεκδικήσουν αυτά που υπόσχονται. Θέλω να δω αν μπορούν με την περιεκτικότητά τους να ακυρώσουν τις λέξεις. Να φτάσουν στο σημείο να μη θέλουν διευκρίνιση καμία. Να μην έχουνε ανάγκη από στοιχεία περιττά...
Γι’ αυτό θέλω να βάζω τίτλους σε κάποιους ανθρώπους. Τίτλους όμως, όχι ταμπέλες. Οι τίτλοι είναι ευπρεπείς. Είναι σαν να περιμένεις κάτι από αυτούς, να παίξουν έναν ρόλο, όπως στο σινεμά. Στις ταμπέλες σημαίνει ότι απλά διαπιστώνεις τι έκαναν. Δεν περιμένεις τίποτε καινούργιο από αυτούς, αλλά απλά διαπιστώνεις. Κι είναι άδικο, απλά επειδή διαπίστωσες από το παρελθόν τους να βάζεις ταμπέλες  και να καταδικάζεις το παρόν τους ή ακόμη χειρότερα να προδικάζεις και να υποθηκεύεις το μέλλον τους. Οξυμώρως δλδ να καραδοκείς για λάθη γινομένα που κατά ένα διαστροφικό τρόπο θες να τα βλέπεις να επαναλαμβάνονται. Αδικείς! Και αδικείς ακόμη κι αν γνωρίζεις ότι η ιστορία διδάσκει, ακόμη κι αν πιστεύεις πως η ιστορία επαναλαμβάνεται! (Επαναλαμβάνεται?)
Οι άνθρωποι θαρρώ δεν είναι για ταμπέλες. Οι άνθρωποι θέλουνε τίτλους. Έχουνε ανάγκη τους τίτλους. Και τους τίτλους τιμής και τους άλλους. Αυτούς τους τίτλους που μόλις τους πάρουνε αρχίζουν και σκηνοθετούν τη ζωή τους για να τους αποδείξουν. Να φανταστούν τους ρόλους τους. Οι άνθρωποι δικαιούνται να έχουνε τίτλους στη ζωή τους, γιατί παίζουνε ρόλους. Πολυσχιδείς ή πιο απλούς. Ενίοτε απλοϊκούς. Πρωταγωνιστών ή κομπάρσων. Αλλά να έχουν ρόλους. Οι ταμπέλες τους κολλάνε σε παρελθόντες ρόλους που παίχτηκαν και τώρα πρέπει να ξεχαστούν. Σε ρόλους που παρήλθαν και θάφτηκαν στη σκόνη της λήθης. Οι ταμπέλες αδικούν, γιατί απομονώνουν ρόλους και τους ανάγουν σε χαρακτήρες. Άλλο όμως συμπεριφορά, κι άλλο χαρακτήρας. Όσο κι αν συνδέονται, δεν ταυτίζονται. Χαρακτήρες πολύ καλά και ανθεκτικά χαραγμένους στη μνήμη. Μια μνήμη ανεξίτηλα γραμμένη, αλλά αδιάφορα τονισμένη.
Άλλωστε ο H. Jackson Brown είπε πολύ σοφά κάποτε πως «Η γερή μνήμη είναι θεϊκό δώρο, ακόμα μεγαλύτερο όμως είναι να μπορείς να ξεχνάς»
Κατά μία έννοια συμφωνώ.



31 σχόλια:

  1. Κάποιος που επίσης- ολόκληρο γαϊδούρι πια-δεν μπορεί να ξεφύγει απ τη συνήθεια να ξεκινάει πρώτα απ τον τίτλο (βρε τι σύμπτωσις!)24 Οκτωβρίου 2012 στις 12:36 π.μ.

    ...άσε που επίσης οι τίτλοι κερδίζονται. Τις ταμπέλες απλά τις κρεμάς- ή σου τις κρεμάνε, σαν κουδούνια.Οι τίτλοι όμως δεν κρέμονται πουθενά για να τους φτάσεις. Είναι κρυμμένοι βαθιά σε ναούς χαμένους μέσα σε ζούγκλες ξεχασμένες απ'τους θεούς και πρέπει να περάσεις μέσα από φωτιά και θειάφι, ευφάνταστες παγίδες, χρόνια και χρόνια περπατώντας σε μονοπάτια δύσβατα και ανηφορικά μέχρι να φτάσεις στις πύλες τους. Ακόμα κι αν τα καταφέρεις να φτάσεις ως εκεί, δεν είναι βέβαιο πως θα τελικά θα τον κάνεις τον τίτλο πραγματικά δικό σου. Γιατί, όπως σε κάθε αρχαίο λαβύρινθο που σέβεται την παρουσία του σε έναν άξιο λόγου θρύλο, ο ναός μπορεί να κρύβει τίτλους παραπλανητικούς, που θα σε κάνουν να πιστέψεις πως τον βρήκες το θησαυρό, μόνο για να ανακαλύψεις χρόνια μετά, σε κάποιο τραπέζι όπου θα κοκορεύεσαι για το κατόρθωμά σου πως πλανήθηκες.Πως ο τίτλος που έκανες τόσο κόπο για να αγγίξεις είναι ακόμα εκεί, στα ριζά ενός βουνού χαμένου από το χρόνο και την ιστορία.Και θα πάρεις πάλι το δρόμο, θα ανοίξεις πάλι τους χάρτες και τα σκονισμένα βιβλία, θα ανοιχτείς ξανά στις ερημιές, πεισμωμένος, χτυπημένος, σκονισμένος, για να τον αποκτήσεις επιτέλους αυτό τον τίτλο. Στο μεταξύ, γύρω σου θα λάμπουν ταμπέλες, πολύχρωμες, θελκτικές, φωνασκώντας και κραυγάζοντας για προσοχή, πασχίζοντας να σηματοδοτήσουν ευτυχία, επιτυχία, τα καλά καγαθά του κόσμου. Και θα καγχάζουν με τον ιδρώτα σου και θα αναρωτιούνται γιατί δεν παρατάς πια τις χίμαιρες και τα δισκοπότηρα, για να κρεμάσεις κι εσύ μια ταμπέλα όπως "όλος ο κόσμος".Θα κλείσεις όμως τα αυτιά σου στη βοή και τα φώτα της ταμπέλας και της φανταχτερής μαρκίζας. Με ένα ελαφρό μειδίαμα θα προσπεράσεις τις ταμπέλες, μ'ενα ελαφρό μειδίαμα θα χαιρετήσεις τους ιδιοκτήτες τους και θα ριχτείς και πάλι στο κυνήγι εκείνου του άπιαστου τίτλου.Μα όταν, μετά από χρόνια και απογοητεύσεις και πληγές και λάθη, καταφέρεις πια να σταθείς μπροστά στο βωμό που φυλάει τον τίτλο που λαχταρούσες όλα όσα πέρασες θα αξίζουν.Θα ρίξεις μια ματιά στο ηλιοβασίλεμα που θα τον στεφανώνει - όπως στο τέλος κάθε τέτοιας ηρωικής κινηματογραφικής ιστορίας.Σ'αυτό τον τίτλο θα ανταμώσεις τον εαυτό σου. Σ'αυτό τον τίτλο θα βρεις το σπίτι σου που ποτέ δεν πίστεψες πως θα'χες.Και τα σπίτια-ευτυχώς-δεν έχουν ταμπέλες...

    ΥΓ: Για να μην πω καν πως οι πιο σπουδαίοι τίτλοι όλων είναι οι υποκοριστικοί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ...και όπως θα'λεγε κι ένας εκλεκτός συνάδελφος του ανωτέρω εξερευνητή:
      It's not the years;it's the mileage!

      Διαγραφή
    2. Κοντολογις, Κάποιε που επίσης- ολόκληρο γαϊδούρι πια-δεν μπορείς να ξεφύγεις απ τη συνήθεια να ξεκινάς πρώτα απ τον τίτλο (βρε τι σύμπτωσις!),
      εννοείς πως οι τίτλοι είναι μια Ιθακη καβαφικη αν καταλαβα καλα...όχι?

      Διαγραφή
    3. Κατωτούμπα Τζόουνς και το Κυνήγι του Μαγικού Τίτλου24 Οκτωβρίου 2012 στις 12:10 μ.μ.

      Πάλι ήταν υπερβολικά μακροπερίοδος ο λόγος, οικοδέσποινα,ε;
      Θα μπορούσες να το πεις κι αυτό. Το πρόβλημα όμως με την Καβαφική Ιθάκη είναι πως,όσο όμορφο, όσο γεμάτο,όσο διδακτικό και μεταμορφωτικό κι αν ήταν το ταξίδι, η Ιθάκη δεν είναι παρά το τέλος του και η επιστροφή ενός σοφότερου Οδυσσέα στη βάση του, στις νόστιμες απαρχές του και σ'εκείνη που τον περίμενε είκοσι χρόνια, αγαπώντας τον όσο την πρώτη μέρα κι ας μην ήξερε καν αν είναι ζωντανός. Όσο κι αν είμαι θαυμαστής του Οδυσσέα - ακόμα και σε δεύτερο ρόλο,στην Ιλιάδα, ακόμα κι αν οι μισές ιστορίες του μπαγάσα ήταν για να τις λέει στην Πηνελόπη για να τον λυπηθεί και να τον θαυμάσει μαζί ("τι τράβηξες μωρό μου") και οι άλλες μισές για τα φιλαράκια στην ταβέρνα ("που λέτε μάγκες, φοβερό μωρό αυτή η Κίρκη, καλό πιπίνι η Ναυσικά, αλλά σαν την Καλυψώ μάγκες δεν είχε") - οι τίτλοι δεν είναι σαν την Ιθάκη του. Είναι περισσότερο σαν τα χρυσά είδωλα,τις χαμένες κιβωτούς και τα δισκοπότηρα ενός σκονισμένου κινηματογραφικού αρχαιολόγου: το τέλος μεν ενός ωραίου και δύσκολου ταξιδιού, γεμάτου παγίδες, εχθρούς και δήθεν φίλους, φίδια, ζούγκλες, ερήμους και κατακόμβες αλλά ταυτόχρονα το κλείσιμο ενός κεφαλαίου και η αρχή της επόμενης, ακόμα πιο γοητευτικής περιπέτειας. Απλά ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα για να χαθούν οι ήρωες μέσα του, πριν ανατείλει η επόμενη μέρα και οι καινούριες προκλήσεις της.
      Κι όπως είπε και μια ψυχή στον εν λόγω αρχαιολόγο κοντά στο τέλος μιας τέτοιας περιπέτειας "Follow me;I know the way!"

      ΥΓ: Αλλά αν επιμένεις στην Καβαφική Ιθάκη,
      http://www.youtube.com/watch?v=9puxoJ1f6YU&feature=related

      Διαγραφή
    4. Και μακροπεριοδος και οχι ευληπτος αν ειναι οπως τα λες!Εγω απλα εναν παραλληλισμο εκανα η καημενη με το φτωχο και παμπτωχο μυαλο μου!Από πότε ο παραλληλισμος σημαινει ταυτιση Κατωτουμπιωτη Τζοουνς (ή Οδυσσευ της Τροιας)?

      ΥΓ: προτιμω την ελληνικη εκδοση οσο ωραιος κι αν ειναι ο Σον!

      Διαγραφή
    5. Ο (όχι ακόμα dr) Jones, που επιστρέφει για λίγο στο αμφιθέατρο24 Οκτωβρίου 2012 στις 1:04 μ.μ.

      Α, πάντα ήμουν οπαδός της της τελολογικής ερμηνείας έναντι της αναλογικής - του να παλεύεις και να φέρνεις τον κόσμο ανάποδα για ένα σκοπό, έναν τίτλο πχ, βασισμένος σε μια ratio, έναν λόγο βαθιά μέσα σου και βάση του πραγματικού εαυτού σου και όλων όσα αξίζουν στον κόσμο σου. Καλός ο παραλληλισμός, αλλά έχει το ρίσκο να χάσει το ζουμί. Σαν συνταγή που περνάει μέσα από τις συμβουλές του γιατρού ("αν αλλάζατε τις καυτερές πιπεριές με ντομάτες;Το λάδι με βούτυρο χωρίς χοληστερίνη;Αν αντί για κρέας ρίχνατε κάτι υγιεινότερο,ένα λαχανικό πχ;Να σας πω, μια που το συζητάτε, δεν αφήνετε τις παέγιες να κάνετε έναν ωραιότατο νερόβραστο λαπά καλύτερα;")
      :-)
      Και, για να αφήσω στο γραφείο τα ακαδημαϊκά γυαλιά και τα βιβλία μου και να ξαναφορέσω το δερμάτινο και το φεντόρα μου, όχι μόνο εύληπτος ήμουν αυτή τη φορά, αλλά και εντελώς σαφής. Η κατάκτηση του τίτλου δεν είναι παρά το τέλος ενός θρυλικού ταξιδιού και η απαρχή μιας ακόμα ωραιότερης περιπέτειας. Κι αν είσαι πραγματικά τυχερός με τον τίτλο που ανέσκαψες, μιας περιπέτειας που θα ξεκινάει όχι με έναν μοναχικό ήρωα αλλά με συντρόφους να καλπάζουν προς το ηλιοβασίλεμα της προηγούμενης...
      Προς το παρόν όμως, η περιπέτεια είναι σε εξέλιξη!

      http://www.youtube.com/watch?v=5pNlMgH2p-Y

      Διαγραφή
    6. Άρα η αναζητηση ποτε δεν τελειώνει!φυσικα αυτό βάσει των λεγόμενων μου μπορεί να σημαίνει: "βρηκες τον τίτλο?ε καν' τον ρόλο τότε!δλδ ταμπέλα!" χαχα!νά μετά πως ισοπεδώνονται τα πάντα!

      Διαγραφή
    7. Ο Τζόουνς που βγαίνει από το σκάμμα ιδρωμένος τραβώντας τα λιγοστά μαλλιά του...24 Οκτωβρίου 2012 στις 1:50 μ.μ.

      ...γιατί με όλα αυτά σε έχει κάνει σαν τα μούτρα του: Ισοπεδωτική και δικολάβα!
      :-)
      Ο τίτλος δεν σε καθορίζει.Απλά σου προσφέρεται (αν είσαι αρκετά άξιος και επίμονος για να τον κατακτήσεις) και σε προσδιορίζει σε σχέση με κάτι (ή κάποιον) άλλο. Και στους πλέον πολύτιμους τίτλους, η αναζήτηση για αυτούς τους συγκεκριμένους μια χαρά τελειώνει με την κατάκτησή τους και τη σχετική λαμπρή κινηματογραφική σκηνή.
      Απλώς μετά, κρατώντας τον πολύτιμο τίτλο μέσα σου, ανοίγεσαι με τον σύντροφό σου για την αναζήτηση του επόμενου,για τη νέα περιπέτεια.Προσπερνώντας τις ταμπέλες...

      Διαγραφή
    8. Αυτο το "με το συντροφο σου" πειράζει να το παρω Ερωτικά και όχι Αριστερα!??μη μου πεις εννοουσες καναν συντροφο απο το ΠΑΜΕ ή την κοινοβουλευτικη αριστερα τελος παντων, πολυ θα ξενερωσω!

      ΥΓ: με ειπες δικολαβα ή μου φανηκε?

      Διαγραφή
    9. "Φ-φ!Ένα-δύο,ένα-δύο: ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ! Παρακαλώ περάστε έξω, δεν έχει συνέλευση σήμερα!"24 Οκτωβρίου 2012 στις 2:14 μ.μ.

      Μην το πάρεις πολιτικά!
      [Πάσα άλλη ερμηνεία δεκτή-και κάποιες παραπάνω από άλλες]

      ΥΓ: ΟΚ; Ήμουν επαρκώς σύντομος αυτή τη φορά;
      ΥΓ2: Δε σου φάνηκε.Σε είπα. ;-)

      Διαγραφή
    10. Οι κακες παρεες φιλε μου!Θα τις κοψω ομως πού θα μου πάει!

      ΥΓ2: Ευχαριστω για το κοπλιμαν!

      ΥΓ1: Ο Τιτλος της Λακωνικοτητας δεν χαριζεται, κερδιζεται!!!

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα!
    Αυτό που γράφεις στο τέλος περι χαρακτήρων και συμπεριφορών μου θύμισε την ατάκα που κυκλοφορεί τελευταίως ότι " το χαρακτήρα μου τον φτιάχνω εγώ, η συμπεριφορά μου όμως πολλές φορές εξαρτάται από σένα".

    Μικρή όταν περνούσα απ τον κινηματογράφο " REX " ή το
    " ΑΘΗΝΑΙΟΝ" και διάβαζα στις ταμπέλες τους
    "ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ" νόμιζα πως ήταν τίτλος ταινίας.
    Κι όταν διάβαζα " ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ Τ ΑΛΟΓΑ ΟΤΑΝ ΓΕΡΑΣΟΥΝ" έψαχνα στις φωτογραφίες που είχαν έξω απ τους κινηματογράφους να βρω που ναι τ άλογα ανάμεσα στους χορευτές ...
    Υπάρχει δηλαδή "ο τίτλος ευγενείας" αλλά κι ο τίτλος της Ευγενίας που τον ερμηνεύει όπως θέλει ή που τον παίρνει τοις μετρητοίς ή που δεν τον καταλαβαίνει.
    Όσο για τις ταμπέλες οι μόνες χρήσιμες είναι αυτές που σου δείχνουν τον δρόμο προς κάπου( όταν δεν είναι βαμμένες από κάποιο " κίτρινο σκουλήκι" ή από κάποια " γαλάζια γεροντοκόρη" κλπ κλπ)

    Υ.Γ: Βγαίνει σ ολους σας στον υπολογιστή αυτή η ηλίθια ταμπέλα που μου λέει να σκοτώσω την κατσαρίδα με το σανδάλι? Ή το ποντίκι που γυρνάει σα χαζό?
    Πόσο "βλαμένοι" παίζει να είναι αυτοί που σκέφτηκαν αυτή την αηδία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευγενια μου
      το κατα πόσο ταυτιζεται χαρακτηρας και συμπεριφορα ειναι μεγαλη κουβεντα!Σχετιζονται αλλα δεν ειναι το ιδιο σιγουρα!
      Και σαφως οι τιτλοι ερμηνευονται αλλα ενιοτε ισως και συχνοτερα παρερμηνευονται!Για να σου πω οτι εισαι ο,τι δηλωσεις!(στην καρτα σου, στη μαρκιζα σου, στο κουδουνι σου εξω απο την πορτα)

      Διαγραφή
    2. Εγώ το μόνο που δηλώνω αυτή τη στιγμή (μιας και δεν έχω ούτε κάρτες, ούτε καν ταμπέλα έξω απ το μαγαζί) είναι ότι σιχαίνομαι να μπω στον υπολογιστή γιατί μια κατσαρίδα...παραμονεύει!
      Καλή συνέχεια!

      Διαγραφή
    3. Α καλαααααα!!!εσυ δεν κανείς πλάκα!οχι δεν ξέρω τι είναι αυτό που λες!!σαμποταζ μήπως?χαχα!!!

      Διαγραφή
  3. Κωνσταντίνα μου σήμερα με βοήθησες πολύ πολύ! Μα ναι έτσι είναι όχι ταμπέλες αλλά τίτλους!!! Παραδόξως ενώ εννοούσα πάντα με τις ταμπέλες τους τίτλους όπως τους όρισες, χρησιμοποιούσα τη λέξη ταμπέλα ή ακόμα χειρότερα κατηγορία! Ο τίτλος όπως τον προσδιόρισες δεν μου περνούσε από το μυαλό ως πιο δόκιμη λέξη! Ευχαριστώ για το διαφωτιστικό αυτό κείμενο!!!
    Τη γλυκιά γλυκιά μου καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε καλα βρε Georgina μου, δεν ειναι και θεσφατο!Ουτε ο θηλυκος Μπαμπινιωτης ειμαι! Αλλωστε οι λεξεις εχουν πολλα σημαινομενα που εξαρτωνται απο τα περιβαλλοντα στα οποια τις χρησιμοποιεις!
      Ναι, για μενα άλλο τιτλος, αλλο ταμπελα!Απλά οι τιτλοι ειναι πολλων ειδων και οι ταμπελες επισης! Για να μην το τραβηξουμε αν θελουμε σε brand names, φιρμες, μαρκες κλπ κλπ!
      Σκεψου να σου πει ο άλλος "Εισαι μεγαλη φιρμα!" ή "Αυτος ειναι μεγαλη μαρκα"!!!!
      Να το συνεχισουμε??

      καλημερα καλημερα!

      Διαγραφή
  4. Όταν στο Πανεπιστήμιο εξέταζαν τα γραπτά μας, μας είχαν προετοιμάσει ότι πρώτα θα διαβάσουν τους τίτλους της εργασίας μας (όπως γνωρίζεις αφού έκανες και εσύ σπουδές στο Παρίσι) και μετά το περιεχόμενο. Αν οι τίτλοι και μόνο αυτοί δεν ανταποκρίνονταν σε αυτό που ζητούσε η εξέταση μπορεί και να κοβόμασταν προτού καν μπει ο καθηγητής στον κόπο να διαβάσει στο κυρίως κείμενο. Θέση .... αντίθεση .... σύνθεση .... έπρεπε αυτά τα τρία να προκύπτουν μόνο από τους τίτλους της εργασίας μας έτσι ώστε όποιος τους διάβαζε να καταλάβαινε απευθείας τι πραγματεύεται το κυρίως κείμενο. Βάζοντας τίτλους στους ανθρώπους τους ξεχωρίζεις τους κάνεις μοναδικούς και στη συνέχεια ψάχνεις το περιεχόμενο.. Αν σου αρέσει ο τίτλος που έβαλες..Αν όχι βάζεις γρήγορα γρήγορα τίτλους τέλους πριν να σκαλίσεις πολύ το περιεχόμενο.

    Ένα πράγμα είναι σίγουρο από αυτά που καταλαβαίνω στα κείμενά σου...Εσύ έβαλες για τα καλά τίτλους τέλους στην προηγούμενη ζωή σου... Χαίρομαι πολύ πολύ νέα Κωνσταντίνα μου!!! Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σαν να το βρισκω λιγο άδικο αυτό που κάνουνε οι φιλοι μας οι Γαλλοι!Κι οχι τιποτε αλλο, απλά εγω πιστεύω στις τρεις βασικοτατες παραμετρους που ανεφερες εφοσον θεμελιωνουν τη δημοκρατια (θεση-αντιθεση-συνθεση),ωστοσο μου αρεσουν πολλοι και οι αινιγματικοί τιτλοι και ακομη καλυτερα οι παραφρασεις γνωστων τιτλων ή φρασεων, ποσω δε μαλλον οι συμφυρμοι που δειχνουν οξυνοια! Εκει κρυβονται εκπληξεις. Οχι του τυπου "άλλα λεω κι άλλα εννοώ", αλλά "μάθε να βλέπεις πισω απο αυτο που κοιτάζεις"!
      Θα μου πεις, στους εξυπνους ή ακομη καλυτερα εξυπνακδιστικους τιτλους βασιζεται και ο κιτρινος τυπος, αλλά αν εισαι πιο εξυπνος απο τον πλανευτη δημοσιογραφο το υπερκεραζεις!

      'Οσο για τους τιτλους τελους ομολογουμενως δεν τους ειχα σκεφτει να τους συμπεριλαβω, ωστόσο ΝΑΙ, τους ΕΒΑΛΑ ή καλυτερα τους ΕΡΙΞΑ και ειμαι πολυ περηφανη!

      Φιλακια!

      Διαγραφή
  5. ο "δυτικότερα της κάτω τούμπας"24 Οκτωβρίου 2012 στις 7:13 μ.μ.

    οι τίτλοι έχουν νόημα όταν είναι αυθύπαρκτοι (δηλ. δεν τους δίνει και δεν τους παίρνει κανείς από κανέναν) και όταν δε συνοδεύονται με επιθετικούς προσδιορισμούς. Ειδάλλως είναι ταμπέλες. Κι επειδή είμαστε άνθρωποι (?), χρησιμοποιούμε πάντα ταμπέλες. όχι ότι αυτό είναι κακό. Είναι φυσιολογικό θα έλεγα, διότι έχουμε κρίση. Άλλωστε, οι τίτλοι είναι και αυτοί δημιουργήματα της σκέψης μας. Δημιουργούμε κάτι ακαθόριστο (ας το ονομάσουμε "τίτλος") και μετά προσπαθούμε να το περιγράψουμε. Οπότε, αμέσως, κατά μία έννοια, ο "τίτλος" έγινε "ταμπέλα".
    "το ταξίδι κρατάει όσο υπάρχει λόγος..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ένας βορειότερα του Βορρά25 Οκτωβρίου 2012 στις 11:50 μ.μ.

      Φίλε Δυτικότερε, θα διαφωνήσω με τον επίλογο.
      Ακόμα κι αν αποδειχθεί ότι δεν υπήρχε εν τέλει λόγος, αξίζει το ταξίδι - και μόνο γιατί μπορεί να τον δημιουργήσει τον λόγο. Εξάλλου ακόμα και οι πιο ενδιαφέροντες τίτλοι, τέλους ή αρχής, όσο περίτεχνοι κι αν είναι δεν καταλήγουν παρά μια υποσημείωση στη μνήμη μας. Είναι η ιστορία και το ταξίδι που αγκαλιάζουν που έχουν σημασία. Ακόμα κι αν το ταξίδι γίνεται με ένα τρένο που τρέχει ίσια στο γκρεμό επιταχύνοντας, με φρένα σπασμένα και τον οδηγό να 'χει παραδοθεί και να το ζει χαμογελώντας. Χαλάλι. Και ποιος ξέρει; Μπορεί να πιάσει και κανέναν από τους αγγέλους που πέφτουν στην τρελή πορεία του...

      http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=gWubhw8SoBE#t=51s

      Διαγραφή
    2. Η αρτι αφιχθεισα απο το ρεμα της νοτιοανατολικοτερης Χαριλαου26 Οκτωβρίου 2012 στις 5:22 μ.μ.

      (...διοτι το ρεμα μας πιανει ξωφαλτσα..ετσι για να λεμε πως εχουμε κατι κοινο!)

      Και μιας και πιασαμε τις πυξιδες και τα ταξιδια εγω θα προτεινα να βρεθουμε ολοι μαζι να γνωριστουμε πηγαινοντας ο ενας προς το σημειο (βορρα,δυση, νοτο) του αλλου, διοτι ειναι κριμα απο τους τιτλους-ονοματα που κοτσαρει ο καθενας μας να αντιληφθουμε τι ταμπελα θα ταιριαζε να του κρεμασουμε! χαχα!

      ...και ειναι αυτο κακο? Για μενα ειναι! Ναι εχουμε κριση, αλλά αυτη μπορει να ειναι άλλοτε ηθική, άλλοτε εσφαλμένη και άλλοτε νευρική!!!!Ξέρεις τι λάθη μπορει να επισυρει κυριε "δυτικοτερε της κάτω Τουμπας" μια νευρικη κριση? Το μονο σιγουρο ειναι οτι θα οδηγησει σε εσφαλμενη κριση! Ε μετα ο δρομος με τα ταμπελακια ειναι γνωστος!

      βορειοτερε του Βορρα,
      κανει ψυχρα εκει περα?Εδω εχει πάντα ήλιο!!Εγω μια φορά επιμενω οτι ο αγαπημενος σου ηρωας ειναι ο Οδυσσεας, εστω ο Ιλιακός...

      Διαγραφή
    3. Ο άρτι επιστρέψας από ακόμα τη βόρεια πλευρά του βορειότερα του Βορρά (πέρα απ'το ποτάμι),ξυλιασμένος!27 Οκτωβρίου 2012 στις 3:57 π.μ.

      ...ξέρεις τι μ'αρέσει σ'εσένα, εκεί, ξώφαλτσα στο ρέμα; Ό,τι παρ'όσα λέω, δεν πέφτεις καθόλου έξω! Σε τίποτα!Σύμπτωσις;Ή συνωμοσία;

      (Και στα περί του Οδυσσέα και περί της ψύχρας -ή μάλλον του επιστημονικά επονομαζόμενου &%#@κρυου!Εκεί έχει πάντα ήλιο, αλλά εδώ μόλις μπήκα σπίτι με 1 (ολογράφως: έναν) βαθμό.Και λόγω κρύου,το ιντερνέτι μας ενημερώνει πως "feels like -4". Και ακόμα δεν μπήκε Νοέμβρης!
      Κοινώς, καλό το ταξίδι, αλλά σαν την Ιθάκη-και τη Χαλκιδική- δεν έχει!)

      Διαγραφή
  6. Κατερίνα...η γνωστή κομπάρα.25 Οκτωβρίου 2012 στις 1:32 μ.μ.

    Μάλλον δεν είσαι η μόνη που ξεκινούσε στο σχολείο με τους τίτλους και μετά επεξηγούσε το νόημα και ξεδίπλωνε το θέμα...Και γω το ίδιο λάθος έκανα! γιατί εαν το καλοσκεφτείς έχεις ήδη προεξοφλήσει τί θα γράψεις παρακάτω και οι λέξεις και οι σκέψεις πολλές φορές σε οδηγούν αλλού...σε άλλους τίτλους. Έτσι και με τους ανθρώπους. Ήτε καλοπροαίρετα τους δώσεις τίτλο, ήτε κακοπροαίρετα ταμπέλα, ίσως παρακάτω να διαπιστώσεις ότι τους ταιριάζει κάτι άλλο! Έτσι και με την ζωή που όταν πέσουν οι τίτλοι του τέλους θα έχει ήδη ειπωθεί η ιστορία με χίλιες λέξεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κουμπαρουλα μου -πλέον- Κατερίνα,
    χαίρομαι γιατί μόλις μου είπες κάτι που δεν είχα σκεφτεί!Οντως μπορεί να πρόκειται για λάθος!Είναι σαν να προκαταβαλεσαι λοιπόν!ενιοτε βέβαια και ευτυχώς!γιατι πολλές φορές εκ προοιμίου κάποια πράγματα βγάζουμε μάτι ακόμη κι αν δε θες να τα δεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Sabrina my angel,
    Μάλλον το κείμενό σου θα έπρεπε να τιτλοφορείται «Τίτλοι» και όχι «Λ-έξεις» οπότε αν ήμουν Γάλλος καθηγητής θα σε είχα κόψει από την αρχή χωρίς καν να το διαβάσω. Ευτυχώς όμως δεν είμαι.
    Οσο για τους καθηγητές μας..., στις πανελλήνιες της Β’ Λυκείου (γιατί τότε εμείς δίναμε και στη Β’ και στη Γ’ Λυκείου) ακολούθησα ακριβώς τις οδηγίες του φιλολόγου μας για το σωστό στήσιμο της έκθεσης και πήρα 12,5 ενώ στη Γ’ Λυκείου άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο να δημιουργήσει ένα έργο τέχνης και πήρα 19 (δηλαδή ο ένας βαθμολογητής μου έβαλε 20!! ήμαρτον!!)
    Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, απλά πολλές φορές δεν διδασκόμαστε από τα λάθη μας γι’ αυτό ξαναγευόμαστε τις ίδιες άσχημες συνέπειες.
    Δεν μ’ αρέσει να βάζω ταμπέλες σε ανθρώπους, σε κοινωνικές ομάδες, σε λαούς, σε θρησκείες, σε ιδεολογίες. Και αν κάποτε αναγκαστώ να το κάνω, γιατί κάποιοi δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς ταμπέλα, φροντίζω στη συνέχεια με την Brown-όβια λογική “παρά την γερή μου μνήμη, βλέποντας τα πράγματα καλοπροαίρετα να μπορώ να το ξεχνάω”. Τελικά το θέμα είναι να καταλάβεις αν αυτό που σου κοτσάρισε η άτιμη η ζωή είναι τίτλος τιμής ή ταμπέλα που θα την κουβαλάς για πάντα, γιατί αν δεν την αξίζεις άντε να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας.

    Σε φιλώ

    Βαρόνος, Μέγας Δουξ ή Δον James…διαλέγεις και παίρνεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. James,
    Δεν ξέρω πως θα νιώσεις αλλά θέλω να σου ομολογήσω ότι ο αρχικός τίτλος ήταν περίπου αυτός που προτείνεις,όμως στην πορεία τον άλλαξα! Άλλωστε ο τίτλος σε ένα κείμενο ίσως να βγαίνει βάσει του σημείου όπου ο γράφων εστιάζει!τωρα αν διαβάζοντας οι λοιποί το κείμενο απομονωσουν αλλα νοήματα κ θέματα δεν είναι κακό,αλλά δεν είναι κ υποχρεωμένος ο γράφων να το ασπαστει!ολοκληρο το κείμενο είναι ελεύθερο προς μετάφραση!
    Όσο για τους φιλολόγους,μην τους κατηγορίες!αποστειρωμενα θύματα του σαθρου συστήματος είναι!ουτε αυτοί γράφουν όπως υποδεικνύουν στους άλλους!
    Ξέρω ότι δεν είσαι ουτε της ταμπέλας,ουτε της ετικέτας,αλλά πρέπει να σου υπενθυμίσω ότι κανείς παρέα με μεγάλες φίρμες,όπως είμαι εγώ για παράδειγμα!!!:):Ρ :Ρ :Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Γι'αυτό άλλωστε υπάρχει και η τελική αιώνια λήθη...
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ...και μετά τι? ΤΙΠΟΤΑ? τουλάχιστον ο Πλάτωνας έβαζε και συνέχεια...

      Διαγραφή
    2. Ελπιζω "κατι" να υπαρχει με μια απαραιτητη σχετικη ληθη!!!!!!!Καλημερα!!!!!

      Διαγραφή