Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012

Όταν η Εντελέχεια συνάντησε την Ενδελέχεια (?)


Αν αναζητάς τον εαυτό σου στις μίζερες υποσχέσεις των άλλων...Αν σου τάξανε, αλλά δε σου δώσανε, δε σου φέρανε και δεν πήρες, τότε ίσως είναι καλύτερα να στηριχτείς στα πόδια σου, στον εαυτό σου και στην εύθραυστη αλλά εγωλαγνική –κατά βάθος- αυτοπεποίθησή σου! Αποζήτα να μείνεις μόνος σου, για να σκεφτείς νωπά και να ανακτήσεις θρυμματισμένες δυνάμεις σκεπτόμενος! Θα αισθανθείς πως η πανηγυρτζίδικη κοινωνικότητά σου οφείλει προς ώρας να σε εγκαταλείψει.  Κλείδωσέ την κι εσύ σε ένα ντουλάπι και πέτα το κλειδί στη θάλασσα. Τότε θα συνδιαλεχτείς μόνο με τη φλύαρη συνείδησή σου και τη μεθυσμένη μοναξιά σου. Θα έχεις παρέα τον εαυτό σου και δε θα τολμάς να του λες ψέματα για τίποτα. Είναι ο μόνος που μπορεί να σε καταλάβει όταν ψεύδεσαι και να σου τραβήξει το αφτί αν πεις κάτι που δεν ισχύει. Οι άλλοι ας κάνουν τη δουλειά τους...
Η ώρα της σκέψης λοιπόν μπορεί να σε βρίσκει παντού! «Πρέπει να φύγεις!» ίσως να φωνάζει η συνείδηση πανικόβλητη! «Έχεις να κάνεις αυτό, εκείνο, το άλλο, το παράλλο! Κουνήσου». Υπάρχει όμως εκείνη η ώρα που δε θες να ακούσεις κανέναν, αλλά θες να επιτρέψεις στο κορμί σου να κάνει ό,τι θέλει. Να κινηθεί ή να μην κουνηθεί από κει που καθηλώθηκε, αλλά μόνο να σκέφτεται. Να βλέπει, να ακούει και να κάνει παρεκτάσεις ο νους, πέρα από όσα βλέπει...
 Να, κάτι τέτοια κάνω καθώς κάθομαι στο χορτάρι του γηπέδου «...που δεν το χορταίνω!». Δε χορταίνω όντας ξαπλωμένη κάτω να σκέφτομαι και να βλέπω... τα μικρά τοσοδούλικα παιδάκια να βιώνουν στο πετσί τους την ελευθερία από το σχολείο και το πάθος τους για παιχνίδι μαλώνοντας για τους κανόνες του παιχνιδιού καθώς χαίρονται, ίσως γιατί δεν αντιλαμβάνονται ακόμα πως τα περισσότερα παιχνίδια είναι σικέ! Και δε χορταίνω να κάθομαι μόνη αποφεύγοντας τον ίδιο μου τον κακό εαυτό. Ναι! Ακόμη κι εκείνον μπορώ να μην του μιλάω μερικές φορές. Και είμαι ΜΟΝΗ παρατηρώντας τους άλλους και τα άλλα. Περπατώντας ή τρέχοντας. Κάνοντας ξάπλες και κοιτώντας μόνο ουρανό. Μεγάλα κομμάτια γαλάζιου ουρανού. Ενός ουρανού που όσο τον κοιτάω βαθαίνει. Κι όσο τον κοιτάω γίνεται πιο γαλάζιος. Και που όσο τον κοιτάω άλλο τόσο τα σύννεφα αισθάνονται ενοχλητικά και κάνουν τόπο. Παραμερίζονται από μπροστά μου για να περάσει το διορατικό μου βλέμμα. Βλέποντας μόνο μπροστά και ποτέ πίσω...
Αντιστοίχως το ερώτημα είναι κατά πόσο η «ταβανοσκόπηση» ή η «θαλασσοσκόπηση» ή η «τοιχοσκόπηση» αποτελούν επένδυση στη ζωή κάποιου. Γιατί δεν καταλαβαίνω εκείνα τα δεδομένα που μας περικυκλώνουν, όπως η κεκτημένη ταχύτητα η μεταδιδόμενη από την τρελή ταχύτητα της γης επάνω μας, καθώς διαγράφει τροχιές γύρω από τον ήλιο ή όπως στριφογυρνάει φιλάρεσκα γύρω από τον εαυτό της. Όντως! Πολλές είναι οι φορές που δεν έχω καταλάβει γιατί τρέχω. Γιατί τρέχουμε σαν τα χαζά πάνω κάτω? Πιάνω τον εαυτό μου να άγχεται και να μάχεται σε μάχες προδιαγεγραμμένες, σε παιχνίδια στημένα.
Και τι να νικήσεις? Τον ανίκητο και αεικίνητο χρόνο? Σε τι να αντισταθείς? Στο κομμάτι που όρισαν οι Μοίρες και οι Ώρες πάνω από την κούνια σου τη μέρα που γεννιόσουνα? Ή μήπως να ξεπεράσεις τις ανυπέρβλητες ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ?
Και ξαφνικά, εκεί που αντιλαμβάνεσαι και ψευτοσυνειδητοποιείς κάτω από το ταβάνι ότι ο αγώνας φαντάζει μάταιος, πιάνεις τον εαυτό σου να στέκεται στην άκρη του δρόμου. Γυρίζεις το κεφάλι σου για να κοιτάξουν τα μάτια σου εκεί που πριν λίγο καθώς περπατούσες κοιτούσε η πλάτη σου. Και διαπιστώνεις καθώς σκέφτεσαι πως ήσουνα τόσο απορροφημένος όλον τον καιρό, που έκανες χιλιόμετρα χωρίς να δεις τι ήτανε γύρω σου. Έχασες οσμές πρωτόγνωρες και πρωτόγονες, αψήφησες φερορμόνες και διέγραψες εικόνες που δεν αποτύπωσαν τίποτα οι κλεφτές ματιές σου, γιατί κοιτούσες μα δεν έβλεπες. Ξέχασες ήχους και ηχοχρώματα, αρώματα και γεύσεις. Τι να σου αφήσει το fast-food στους γευστικούς σου κάλυκες? 

Τι να σου κάνουν οι άλλοι και οι υποσχέσεις τους?
Επικοινωνούσες με τους απόντες με ένα κινητό-σκουλαρίκι στο αφτί, ενίοτε με δύο ταυτόχρονα, αλλά δεν κοινώνησες τους ανθρώπους που είχες στο πλάι σου και καθόντουσαν δίπλα σου πιάνοντάς σου το χέρι. Μόνο έτρεχες. Και εσύ και η σκέψη σου. Και το κακό είναι ότι ο χρόνος δεν έχει όπισθεν. Φεύγει ανεπιστρεπτί χωρίς περιθώρια αλλαγής. Σου έδωσε ευκαιρίες. Αν τις έζησες, καλώς, αν πάλι τις προσπέρασες, επιλογή σου! Μπορεί να έρθουν άλλες, μπορεί όχι. Το τίμημα μια φορά θα το πληρώσεις μόνος σου.
Και τώρα που σκέφτεσαι όλα αυτά είσαι πάλι μόνος. Εσύ και ένα ταβάνι, ένας ουρανός ή μια θάλασσα. Τελικά ναι, είναι ωραία ώρα! Να αδειάζει το κεφάλι σου κάνοντας απολογισμό των πεπραγμένων. Να ηρεμείς τις σκέψεις σου, να κοιμίζεις λίγο ακόμη τα όνειρά σου και να τα μακραίνεις. Να τα σκηνοθετείς για να τα δώσεις σάρκα και οστά. Και να φαντάζεσαι. Συνάμα να φαντασιώνεσαι. Να πλαισιώνεσαι χαμένος από δυνατά, δυνάμει αλλά και αδύνατα ή αδύναμα σενάρια με σκηνοθέτη εσένα, πρωταγωνιστή πάλι εσένα, συμπρωταγωνιστή όποιον θέλεις, αλλά και κομπάρσο πάλι εσένα. Σκεπτόμενος, λοιπόν, και ανανεωμένος, γεμάτος από νοσταλγικά όνειρα που θα δεις στο μέλλον.
Και η προβολή θα γίνεται πάνω στο γαλάζιο του ουρανού ή της θάλασσας, ή σε άσπρο, όχι πανί, αλλά ταβάνι. Το σώμα θα ηρεμεί, η αναπνοή θα είναι φυσιολογική, τα μάτια κλειστά να βλέπουνε ξεκάθαρα τις ανησυχίες του μυαλού κι άλλες φορές ανοιχτά για να ρουφούν το απόλυτο λευκό. Κι έτσι, εν λευκώ, η ζωή σου θα παίρνει κουράγιο. Θα καταμετράει τα λάθη, θα εκτιμάει τα κατορθώματα, θα χαμογελάει σε γλυκές αναμνήσεις, θα ευλογάει τις κακές μνήμες για να τις αποθέτει στη λήθη και να ονειρεύεται το αύριο για να μην επαναλάβει τα ίδια και να μην προσπερνάει την καθημερινότητα αδιάφορα.
Ε ναι, θέλω να γεμίσω τα μάτια μου με ουρανό. Να ξεχειλίσει το μπλε του ουρανού από τα μάτια μου. Θέλω να με πνίξει το γαλάζιο που ακουμπάει και ξαπλώνει πάνω στις στέγες των σπιτιών του χωριού, εκεί που γίνεται ένα με το  πράσινο του ορίζοντα+. Πέρα, μακριά, στους πέρα κάμπους. Αλλά κι εκεί που με περικυκλώνουν τα βουνά, που μου θυμίζουν ότι έχω όρια, αλλά ταυτόχρονα με προκαλούν να τα ξεπεράσω. Τα βουνά που μου φέρουν στον νου τις δυσκολίες μου, αλλά που με εξιτάρουν στην ιδέα ότι ξεπερνιούνται.   
Άνθρωπε, σώπα μια στιγμή στο χρόνο και μάθε να ακούς. Άκου όσα δεν μπορεί να σου πει καμία γλώσσα στον κόσμο  ακόμη και η πιο πλούσια. Άκου το μπλε του ουρανού και το βαθύ της θάλασσας. Άκου την πέτρα και το ξερό χορτάρι τι ήχους βγάζει όταν το θίξει η σαύρα. Άκου και σένα! Κάτι φωνάζει μέσα σου τόσον καιρό που η κεκτημένη σου ταχύτητα της καθημερινότητας δε σε αφήνει να προσέξεις. Αφού το ξέρεις πως ο σκοπός της ζωής σου βρίσκεται μέσα σου. Τι τον ψάχνεις έξω από κει? Το είπε και ο Αριστοτέλης και το ονόμασε εντελέχεια...αρκεί καθώς ψάχνεις να δείξεις σχολαστικότητα, φροντίδα και ενδελέχεια (?).

Μη φοβάσαι τη μοναξιά! Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας!


25 σχόλια:

  1. !!!!! Ο εαυτός μας, ο καλύτερός μας φίλος που κάποιες φορές όμως μπορεί να γίνει κι εχθρός. Σπάνια αλλά συμβαίνει , να νιώθει να σκέπτεται, να πιστεύει λάθος πράγματα και να μας κάνει περισσότερο κακό από κάποιον άλλον. Γι αυτό πρέπει να τον φροντίζουμε και να τον αγαπάμε.
    " Ο ουρανός " μου έλεγε ο Καράνος " δεν είναι μόνο γαλάζιος. Παρατήρησε και θα δεις ροζ,γκρι,μωβ,ακόμα κι οταν είναι πεντακάθαρος. Μόνο πρόσεξε μην ακουμπήσει το πινέλο στο κίτρινο γιατί θα σου τον λερώσει και μετά δε διορθώνεται με τίποτα. Θα σου πρασινίσει και θα ναι για πέταμα ".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γινεται ο χειροτερος οταν εχεις ελλειψη αυτοπεποίθησης υπερ το δεον, γιατι καποιοι φροντισαν να σε κανουν ενοχικο με το να βρισκουν επανω σου συνεχεια λαθη και να σε κατηγορουν που δε στηριζεσαι στα ποδια σου!

      Οσο για το Δασκαλο σου συμφωνω οτι μπορεις να βλεπεις τον ουρανο σε οτι χρωμα θελεις...εδω κολλαει το "χρωμα δεν αλλαζουνε τα ματια (ουτε ο ουρανος λεω εγω..) μονο τροπο να κοιτανε"!
      Καλημερα!

      Διαγραφή
    2. Συμφωνώ.
      Γι αυτό αν το πινελάκι σου ακουμπήσει κατά λάθος, ή γιατί δεν ήξερες, ή γιατί ήθελες να πειραματιστείς με το κίτρινο και σου πρασινίσει τον γαλανοασπρογκριροζμωβ ουρανό σου, επειδή ότι και να κάνεις δεν αλλάζει η πρασινίλα το πετάς και πας γι άλλα.

      Διαγραφή
    3. Πετάς τον ουρανό ε?
      Και πας για άλλα ε?
      Πολύ καλό!!!
      Εγω μεχρι στιγμης ήξερα το
      "πετάς στον (εβδομο) ουρανό"

      Τωρα εγω σκεφτομαι! Πόσοι
      ειναι οι ουρανοί?
      Μαλλον εφτα! Για να γινει παροιμιώδης
      ο εβδομος μαλλον ειναι ο τελευταιος!
      Αρα οσα και τα χρωματα της Ιριδας!
      Καθε ενας εχει κι αλλο χρωμα!

      Δλδ μεχρι εφτα ευκαιριες εχει κανεις
      στη ζωη του?Σαν τις γατες ενα πραμα...

      Σκεψεις...σκεψεις..σκεψεις...χαχα

      Διαγραφή
  2. Poia i diafora tis fantasias apo tin fantasiwsi??
    Arage...
    wraio keimeno...gemato...as koitaksoume loipon ourano
    Bravo..
    Filia...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ δεν ξέρω πολλα αλλά απλά αισθάνομαι τη διαφορά: Το Λεξικο Τριανταφυλλιδη λεει:

      φαντασία η [fandasía] Ο25 : I. η ικανότητα του ανθρώπινου πνεύματος να αναπαριστάνει, να ανακαλεί, να σχηματίζει και να συνδυάζει ελεύθε ρα εικόνες και παραστάσεις, χρησιμοποιώντας αλλά και ξεπερνώντας τα δεδομένα της εμπειρίας και τους κανόνες της νόησης: Aναπαραγωγική / δημιουργική / ζωηρή / πλούσια / φτωχή / αχαλίνωτη / νοσηρή / αρρωστη μένη / εξημμένη / καλπάζουσα ~. Εξάπτω / ερεθίζω / περιορίζω / χαλινα γωγώ / απελευθερώνω τη ~. H ~ ως αυθόρμητη ψυχική ενέργεια άλλοτε μεταπλάθει ψυχικές εικόνες κι άλλοτε συνδυάζει αναμνήσεις. Στερείται τελείως φαντασίας. Άσε ελεύθερη τη ~ σου. Aναπολεί με τη ~ του τα περασμένα χρόνια. Tο διάβασμα συμβάλλει στον εμπλουτισμό της φαντασίας. 1. σκέψη, ιδέα που δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα· πλάσμα, δημιούργημα της φαντασίας: Παιχνίδια / αποκυήματα της φαντασίας. Οι φόβοι / οι υποψίες του ανήκουν στο χώρο της φαντασίας. Aυτό είναι καθαρή ~. || Επιστημονική* ~. (έκφρ.) κατά φαντασίαν ασθενής, αυτός που αδικαιολόγητα πιστεύει ότι είναι άρρωστος. γέννημα* / γεννήματα της φαντασίας (του). 2α. δημιουργική ικανότητα: H μαγειρική θέλει γνώσεις αλλά και ~. H ~ στην εξουσία, σύνθημα της φοιτητικής εξέγερσης στη Γαλλία το 1968. β. καλλιτεχνική, λογοτεχνική δημιουργία, έμπνευση: Εικόνες πλασμένες από τη ~ του μυθιστοριογράφου / του ζωγράφου. II. (μουσ.) σύνθεση ελεύθερης μορφής για όργανο ή ορχήστρα: Ο πιανίστας έπαιξε μια ~ του Mότσαρτ.

      [λόγ.: Ι: αρχ. φαντασία· ΙΙ: ιταλ. fantasia (στη νέα σημ.) < αρχ. φαντασία]

      φαντασίωση η [fandasíosi] Ο33 : 1. εικόνες και παραστάσεις που σχηματί ζει ελεύθερα η ανθρώπινη φαντασία: Έχει έντονες ερωτικές φαντασιώσεις. Συγχέει τις φαντασιώσεις του με την πραγματικότητα. 2. ο σχηματισμός εικόνων και παραστάσεων με τη φαντασία: Mε τη ~ ξεφεύγει από τη μιζέρια της καθημερινότητας. || (ψυχ.) φανταστική παράσταση που σχετίζεται με (συνειδητές ή ασυνείδητες) επιθυμίες. || (ψυχαν.) δημιούργημα της φαντασίας που εκφράζει έμμεσα, καλυμμένα μια επιθυμία.

      [λόγ. < μσν. φαντασίωσις < φαντασιω- (δες φαντασιώνω) -σις > -ση]

      Σε κάλυψα?
      ;) :Ρ :Ρ :Ρ

      Διαγραφή
  3. Θα ρίξω το επίπεδο.
    Σαν να μου δείχνεις τον Λευκό Πύργο και να μου διηγιέσαι την ιστορία του με πάθος και πατριωτισμό κι εγώ να σου πετώ!
    -θέλει άσπρισμα!
    Δεν ξέρω τι να σχολιάσω τώρα που μας πήγες μια βόλτα με το νου σου στις σκέψεις σου!? Να πω απλά:
    -Ωραίες ήταν!
    Θα τις αδικήσω!
    Θα αρχίσω λοιπόν απλά να δηλώνω το παρόν στο εξής σε ανάλογη περίπτωση με ένα χαιρετισμό!
    "Καλησπέρα Κωνσταντίνα!" και όλα θα έχουν ειπωθεί!
    Α και μερικά φιλιά!!!
    Τώρα να πίναμε και κανένα καφέ δεν θα έλεγα όχι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εσενα κοπελια που απο το πρωι σε εχω παρει ισαμε πεντε φορες τηλεφωνο και μιλουσες.....τουτ τουτ τουτ τι να σε κανω, για να σΕ πω "βαλε καφε" και ελα να σε πω και για τον ουρανο μου τον μαυρο ή τον γκριζο και για την απελευθερωση της Σαλονικης και τη σφαγη στον Λ. Πυργο?Ε?
      Καλησπερα Georgina

      Διαγραφή
  4. Ντινακι,για μενα το εγραψες?!Την πρωτη παραγραφο την εκανα share στο fb...Ετσι ειναι...Το τελευταιο με τους Δαναους δεν το καταλαβα...Μετα απο ολα αυτα να τους φοβαμαι?Να τους φερω και δωρα?Απαπαπαπαπαπα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι.Μητε να τους φοβασαι μητε να τους φερεις δωρα. Απλα να μαθεις να στηριζεσαι στα ποδια σου και οχι στους αλλους που σου υποσχονται! Η δυναμη πηγαζει απο τον εαυτο σου...

      Διαγραφή
  5. Ο αμπελοφιλοσοφών μισόχαζος κρυφός σκοπός των περασμένων...11 Οκτωβρίου 2012 στις 12:18 π.μ.

    ...που τα έμαθε αυτά κάνοντας μακριές και ενδιαφέρουσες και σκληρές συζητήσεις με τον εαυτό του - φυλακισμένο κι ελεύθερο μαζί - τις μικρές ώρες τις νύχτας μέσα στην ομίχλη των περασμένων του και το σκοτάδι που τον είχε φέρει το αγύριστό του το κεφάλι κα ώσπου ανέτειλε ένα αναπάντεχα μαγικό πρωινό πίσω από το συρματόπλεγμα, ίσα για να του επιβεβαιώσει το ευδόκιμον της υπηρεσίας.
    "Αυτοπεποίθηση"; Και μάλιστα εγωλαγνική; Ή το αυτομαστίγωμα - στο άλλο άκρο; Τίποτα από τα δύο τελικά. Γιατί από το πιο σκληρό και δύσκολο αλώνι όπου θα παλέψεις, εκείνο όπου εσύ κι εσύ η ίδια θα βρεθείτε να ζυγιστείτε, Διγενήδες και Ακρίτες μαζί, αφού ματώσεις και περάσεις από ερήμους και τις διαδρομές της κόλασης, με συντρόφους ερινύες και σκιές κι οδηγούς λόγια και πρόσωπα σιωπηλά και αγαπημένα, κι αφού ξαποστάσεις για λίγο σ'εκείνο το καθάριο ξέφωτο του "άδειασα το μυαλό μου" και ρουφήξεις ουρανό και ξαναβρείς ό,τι νόμιζες χαμένο ή κλεμμένο, εκεί είναι που θα τον συναντήσεις ξανά τον εαυτό σου που σου κρύψανε ή κατάφερες κάποτε να κρύψεις. Κι αφού χαιρετηθείτε μ'ενα νεύμα από μακριά, σαν φίλοι χαμένοι από χρόνια, θα τον αγκαλιάσεις, θα τον κεράσεις μια τζούρα γλυκιάς μοναξιάς για κάθε μπουκάλι "πρέπει" και "επειδή" που σε κεράσανε. Και τότε είναι που θα σηκωθείτε, έχοντας ξαποστάσει, για να μοιραστείτε τη φλύαρη συνείδησή σου και τον καθαρό σου κόσμο με άλλους διαβάτες που βρεθηκαν ξαφνικά να ανοίγονται στο ίδιο ξέφωτο, διαβάτες και συνοδοιπόρους που ως τώρα δεν είχες καν προσέξει κι ας ήταν πάντοτε εκεί.
    Η μοναξιά σου είναι μόνο μέσα σου και μόνο για μια στιγμή κρατάει. Εκείνη τη μιά στιγμή, όσο να σκίσει το πιο βαθύ σκοτάδι της σκοπιάς η πρώτη ακτίνα του ήλιου. Που σηματοδοτεί πως τέλειωσε η υπηρεσία και πως η αλλαγή σου γρήγορα θα έρθει, για να σε σπρώξει να πετάξεις τις πανοπλίες και την τρελούτσικη και αυστηρή κυρα-συνείδησή σου είναι να την προσφέρεις απλόχερα στους γύρω, σαν καλή οικοδεσπότισσα, φιλεύοντάς τους "ό,τι έχεις", το πιάτο το φαϊ σου (κι ας πεινάσεις εσύ αντί για τη γριά σου), χωρίς να σε ενδιαφέρει να ακούσεις φιλοφρονήσεις και ευχαριστίες. Καλό το "λίγο μόνος σου", ίσα να αδειάσεις το κεφάλι, ίσα να κάνεις τη σκοπιά σου. Αλλά όταν απλώνεις το χέρι, έτσι, χωρίς να περιμένεις κάτι, έτσι, για το καλό, όταν ανοίγεσαι στο δρόμο χωρίς έγνοιες και πρέπει, ίσως και μπορεί, τότε είναι που χαίρεσαι και την ανατολή και την ημέρα που σου φέρνει δώρο. Και δεν είσαι πια μόνη ποτέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η πιο μπσόχαζ' (που λεν και στο φανταστικο χωριο μου)11 Οκτωβρίου 2012 στις 3:12 μ.μ.

      Αχ γιατί δεν γινομαι ΚΑΤΑΝΟΗΤΗ!!???
      Ειπα το αντιθετο?
      Σαφώς και ερχεται και παρερχεται..και "με το φως του ηλιου θα ξαναρθουν" που λεει και η συγγραφεας (παραφραζοντας την)! Απλά, η διαφορα ειναι οτι για αλλους το εν λογω διαστημα κραταει οσο μια σκοπια, για άλλους κανα χρονο, για αλλους λιγοτερο ή περισσοτερο, και για άλλους ισως και μια ζωη, αλλα αυτο ειναι επιλογη τους!

      ΥΓ1: δεν ανηκω ουτε στην πρωτη ουτε στην τελευταια κατηγορια (je panse...)

      ΥΓ2: πολύ μεγάλο όνομα έχετε κύριε Σκοπέ!

      Διαγραφή
  6. ΠΡΩΤΟ ΣΧΟΛΙΟ: νομίζω φάτσα μου οτι κάποιος...σε ανταγωνίζεται ή σε συναγωνίζεται για να το θέσω πιο ευπρεπώς!

    ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΧΟΛΙΟ: είμαι σίγουρη πλέον ότι κάτι έχω και δεν καταλαβαίνω τελευταία...τα νοούμενα...τα υπονοούμενα..ντιπ για ντιπ που λεει και μια θεία μου!

    ΤΡΙΤΟ ΣΧΟΛΙΟ:"ου φοβού κανέναν!!!!" όταν στρέψουμε το βλέμμα μας στον εαυτό μας και κάνουμε την αυτοκριτική μας, ζυγίσουμε τα θέλω μας, αντιληφθούμε τις ικανότητες και τις δυνατότητες μας τότε αφου τα βρούμε με την συνείδησή μας,είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τους πάντες και τα πάντα,τότε θα μπορεί ο καθένας να δεί τον ουρανό με όποιο χρώμα θέλει {"γουστάρει" μου ήρθε να πω}αλλα ακόμα και όταν είναι γκρίζος γιατί θα βρέξει και τον βλεπουμε έτσι με τα ματια της ψυχής μας αρπάζουμε για γόμα ...σβηνουμε το γκρίζο και χρωματίζουμε την επόμενη μέρα.....!!!!

    ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΧΟΛΙΟ: τικ τοκ τικ τοκ ....ο χρονος κυλά....μα εσύ πουθενά...χαμένη σε σκέψεις ...σε χιλια γραπτά....ο καφές????ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ!!!!!ΦΑΤΣΑ ΓΛΥΚΕΙΑ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημερα ελενη* μου!
      Δε νομιζω οτι ειναι θεμα αντ- ή έστω συν- αγωνισμού! Εμένα μου αρέσει που με αφορμή το κείμενο βγάζει ο καθεις τα σωψυχά του! Ειδικά αν η γραφή είναι ωραία, ε? Την ευχαριστιεσαι κιολας

      Το 2ο σου σχολιο ειναι η μεγαλυτερη κολακεια που μπορεις να κανεις σε κπ που γραφει, διοτι στην ποίηση (και εν γενει λογοτεχνια, λεω εγω τωρα το ψωνιο!) δεν μπορει κπ να τα καταλαβαινει ολα. Ειναι σαν αυτο που λεει σε μια ταινια του ο Ντ.Ηλιοπουλος: "Αν την ποιηση την καταλαβαινανε ολοι, δεν θα ταν ποιηση, θα ταν τσιφτετελι";)

      Συμφωνω ΑΠΟΛΥΤΑ με την εκφραση "να βρουμε τη συνειδηση/εαυτο/μπλα μπλα μπλα..."!!! Ειναι κατι που ποτέ δεν καταλαβαινα και ομολογω πως το κορόιδευα!!! Εις το εξης θα τρωω μονο μεγαλες μπουκιες! Μεγαλες κουβεντες γιοκ!!

      Και τελος ναι, εχεις δικιο! Αν μου αρεσει κατι απο δω μεσα ειναι η κοινωνικη δικτυωση που προκυπτει σε θεματα καφε και κουτσομπολιου! παντως ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΧΑΣΑ! Ειναι και εκεινες οι τηγανητες πιπεριες...

      Διαγραφή
  7. "Πιο καλή η μοναξιά..απο 'σένα που δεν φτάνω,μια σε βρίσκω μια σε χάνω,πιο καλή η μοναξιά!"

    ε λοιπόν εγώ τη μοναξιά τη φοβάμαι!
    Ο άνθρωπος λένε έρχεται μόνος του στη ζωή και πάλι μόνος του φεύγει από αυτή..και έπειτα από τη φύση μας(το πιστεύω και εγώ αυτό)είμαστε εγωιστικά όντα..
    γιατί λοιπόν να σαι μόνος σου εσύ κι ο πόνος σου?!
    για μένα τον εαυτό σου τον βρίσκεις όταν έρχεσαι σε επαφή με τους γύρω.Όταν η μια σκέψη αγγίζει την άλλη και καταφέρεις να βρεις τα σύνορα της δικιάς σου τότε βλέπεις Ουρανό!
    Η Α.Παπαδάκη έχει γράψει : τι να την κάνεις την ελευθερία(-μοναξιά) σου αν δεν υπάρχει κάποιος να την διεκδικήσει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Περξηγησις!
      Δεν διατεινομαι οτι ειναι καλυτερα να εισαι μονος σου! Πιστευω απλα οτι η μοναξια σε κπ φασεις της ζωης σου δεν ειναι απαραιτητα κακό και δεν πρεπει ν αφοβιζει γιατι σου δινει ευκαιρια να διαλογιζεσαι με τον εαυτο σου πιο ανετα. Και στην περιπτωση που οι αλλοι με τους οποιους ερχεσαι σε επαφη δεν μπορουν να καταλαβουν αυτο που εισαι τι λες? Καθεσαι και ακους οσα σου προσαπτουν..?
      Και εν τελει μιλησα για σκεψη! Καλο να μοιραζεσαι τις σκεψεις σου αλλα πρωτα πρεπει να τις παραγαγεις και μετα να περασεις στο σταδιο του μοιρασματος!

      Καλησπερα Ακριβουλα!

      Διαγραφή
    2. χμμμμμ....
      ενδελεχης=ασταματητος[εν+δολιχος=μακρυς]
      εντελεχης=αυτος που εχει το τελος-σκοπο μεσα του[εν+τελος ή εντελης+εχω]

      Ο Αριστοτελης υποστηριζει οτι...η πολη δημιουργηθηκε για την εξασφαλιση της επιβιωσης, υπαρχει ομως και για την εξασφαλιση της ευδαιμονιας και οτι..ο ανθρωπος ειναι ζωντανη υπαρξη προορισμενη απο τη φυση της να ζει σε οργανωμενες κοινωνιες [φυσει πολιτικον ζωον εστι]!!
      .....ΚΥΡΙΑΑΑΑΑΑΑ!!χιχιχιχι..

      παντως εγω πιστευω πως..η ταση για συμμετοχη στην πολιτικη κοινοτητα δεν ειναι αποτελεσμα εξωτερικων συνθηκων ΑΛΛΑ εσωτερικη φυσικη προδιαθεση!..χωρις αυτο να αναιρει πως ΠΡΕΠΕΙ σαφεστατα να υπαρχουν φασεις της ζωης σου που μονοι συνομιλητες και συμπορευτες θα ειναι ενα ντουβαρι,ο ουρανος,ο καθρευτης και προπαντων ο ιδιος σου ο ΕΑΥΤΟΣ..!!!
      ..αυτα απο 'μενααααα!

      ![....το κειμενο σουπερ οπως και τα προηγουμενα]!

      Διαγραφή
    3. Επιτέλους!
      Κλεονίκη καλό μου, είσαι η 1η που σχολίασε τον τίτλο!
      Αυτό θα το λάβω σοβαρά υπόψη για το βαθμό τριμήνου!Χμ! Διαβάζεις λοιπόν (χαχαχα!!!)!

      Βέβαια έτσι οπως μου τα λες στην αρχή είναι σαν να "μου τη λες" που ενσαρκώνω το "δασκαλε που δίδασκες"...ωστόσο ναι, η τρίπλα σου δείχνει πως ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΙ ΕΝΝΟΩ!!!!!!

      ΥΓ: γιουπιιιιιιιιιιιιιιι!!;):) :) :)

      Διαγραφή
    4. εγώ πάλι μίλησα για την μοναξιά εν γένει με αφορμή την επιλεκτική μοναξιά του κειμένου!σε αυτή τη φάση της ζωής μου αυτά πιστεύω (σκέφτομαι-σκέψεις) κι έτσι τελικά βρίσκω κομμάτια του εαυτού μου(παραγωγή)..
      τώρα για τους συνομιλητές-συμπορευτές..κανείς δεν είπε ότι οι ανθρώπινες σχέσεις είναι εύκολες.

      κι ας μην καταλαβα αυτά που εσύ εννοείς.

      Διαγραφή
  8. OTAN O PONOS MPOREI NA HREMHSEI THN YUXH??...TELIKA EDW STIS ATELEIWTES MERES MONAXIAS MOU DIAPISTWNW PWS H IDIA H MONAXIA EINAI AFORHTH .AN OMWS KATAFEREIS NA SYMFILIW8EIS MAZI THS SE ODHGEI SE POLU MEGALES ALH8EIES.ALLES SOU ARESOUN K ALLES SE TROMAZOUN H SE EXORGIZOUN.STO TELOS OMWS SE FERNOUN PIO KONTA SE SENA.TO PEV8OS GIA AUTA POU EKANES H EXASES H EISAI EINAI VOH8ITIKO.H APOLUTH KATA8LIYH OXI..KAI DEN UPARXEI MEGALUTERH AGALLIASH APO TO GALAZIO THS 8ALASSAS...KAI AUTH OMWS EINAI TOSO MAKRIA..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. (θερμή παρακληση: ΓΡΑΦΕΤΕ ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ)

      Τελικα ο Αριστοτέλης μίλησε και γι' αυτο!
      Το μέτρον!
      Για τη δε θαλασσα, ίσως ισχυει αυτο που λεει η Ευγενια για τον ουρανο: μπορουμε να φτιαξουμε εμεις μια...

      Διαγραφή
  9. Κατερίνα...η γνωστή!16 Οκτωβρίου 2012 στις 12:06 π.μ.

    Αν και φύση ενδελεχής, βρίσκεσαι σε καλό δρόμο...αυτόν της εντελέχειας! Και καλά θα κάνεις να ρουφίξεις όσο ουρανό μπορείς γιατί θα τον χρειαστείς σίγουρα στο μέλλον. Η ζωή που περνά και χάνεται και η στιγμή ποτέ δεν πιάνεται, μάτια μου...
    Και προφανώς στο λέω εκ πείρας...Που θα πάει θα τον βρώ και γώ ξανά τον εαυτό μου, όπως τότε στα βουνά, στις λίμνες και στις θάλασσες που έκανα trecking και γέμιζε το μάτι, γέμιζε και η ψυχή!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, πες μας τωρα πως με αυτα τα ματια τα ομορφα που σε κοιταν στα ματια δεν γεμιζει το ματι και η ψυχη ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ!!!!!

      Τωρα ειναι που πρεπει να σκεφτεσαι πιο πολυ (για ολους ομως ε, οχι μονο για σενα!)

      Διαγραφή
    2. Κατερίνα...η γνωστή!17 Οκτωβρίου 2012 στις 11:30 π.μ.

      Ναι γεμίζει...αλλά παραμερίζω την Κατερίνα σκεπτόμενη όλα και όλους τους άλλους...εσύ δεν εξυμνείς την ενδοσκόπηση και την απασχόληση μόνο μ'εαυτόν στο κείμενο???

      Διαγραφή
    3. Ε ναι φυσικα!αλλα δυστυχως η φυση και αλλοι κοινωνικοι παραγοντες δεν μας το επιτρεπουν ανα πασα στιγμη!Καποια στιγμη ομως δοθεισης ευκαιριας απο τα μαλλια πιασμενης καν' το πριν πεσουν πανω σου "οι αλλοι" και δεν προλαβεις!

      Διαγραφή