Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

«Έτσι»...

Ως Πρόλογο έχω να θυμάμαι:

Γυμναστική ή Γραμματική? Ιδού η απορία! Μ’ αυτό το δίλημμα μεγάλωνα από τα 7 μου! Λες και ήξερα τι ενδιαφέροντα έχει η ζωή για να τα αποκτήσω! Λες και γνώριζα ποιες ήτανε οι δυνατότητες και ποιες οι ικανότητές μου για να τις καλλιεργήσω! Κι όμως...Πορεύτηκα μ’ αυτό το δίλημμα δέκα ολόκληρα χρόνια: από τα 7 έως τα 17 μου. Σχοινοβατούσα ανάμεσα σε δυο μεγάλες μου αγάπες και αισθανόμουνα πως βρισκόμουνα σε έναν μπρεχτικό κύκλο από κιμωλία σαν να περίμενα ποια απ’ τις δυο θα με τραβήξει! Τελικά η επιλογή ξεχείλισε (και) από λογική: η γυμναστική γίνεται χόμπι, η γλωσσολογία δύσκολα, αν θες να μη λέγεσαι ερασιτέχνης γλωσσολόγος! Άλλωστε η γλωσσολογία σέρνει από πίσω της συμπαρομαρτούσες ασχολίες, όπως το πολύ διάβασμα, το ψάξιμο, το ξεσκόνισμα σε αραχνιασμενα λεξικά, την μπόλικη φιλολογία, τη διδασκαλία, την έρευνα, το κουβεντολόι με ανθρώπους του χωριού ή των γραμμάτων και πολλά άλλα δελεαστικά πεδία!
Κάπως έτσι κύλησαν οι σπουδές μου, κάπως έτσι κύλησαν και οι δουλειές μου. Εκεί, ανάμεσα σε ανθρώπους του πνεύματος και της γνώσης, ακαδημαϊκούς και σχολαστικούς, άλλοτε μεγαλόψυχους και άλλοτε με σοβαρή έλλειψη συναισθηματικής νοημοσύνης, όφειλα να βρω τρόπους σε κάθε περίπτωση να συνεννοηθώ, να συνεργαστώ, αλλά και να συγκρουστώ. Διότι και οι συγκρούσεις θέλουν τρόπο!

Το (Κύριο) Θέμα είναι ότι...

... σήμερα, δηλώνω περισσότερο εκ-παιδεύτρια. Εκ του «παιδεύω» ή «παιδεύομαι» (?), είπαμε, δεν έχω καταλάβει. Αυτό όμως δεν αναιρεί το ότι αγαπώ πάρα πολύ τη δουλειά μου. Θαρρώ πως δε χρειάζεται να το βροντοφωνάξω. Μάλλον φωνάζει από μόνο του! Το ότι επέλεξα το επάγγελμα που κάνω ήτανε μία πολύ συνειδητή επιλογή τελικά από μικρή! Ναι, ήμουνα πολύ μικρή για να ξέρω τι μου ταιριάζει. Θεωρούσα όμως πως ήμουνα και πολύ μεγάλη για να ξέρω τι θέλω. Η ζωή ευτυχώς ή δυστυχώς μου χαρίστηκε απλόχερα από τα 18 μου με αυτή τη δουλειά τη μερικώς στρωμένη που κληρονόμησα ευχάριστα, αλλά που την εξέλιξα ακόμη πιο ευχάριστα για να τη φτάσω ως εδώ.
Συνεχίζω να την εξελίσσω. Και συνεχίζω να την καλλιεργώ. Και συνεχίζω να σέβομαι κάτι από το οποίο τρώω ψωμί –ενίοτε και παντεσπάνι-  και ναι, τολμώ να πω, τη χαίρομαι! Κι αν κάποτε στεναχωριόμουνα, επειδή την ώρα που εγώ ξεκινούσα δουλειά παίρνοντας το δισάκι μου στον ώμο, όλοι οι άλλοι επιστρέφανε στα σπίτια τους για τη μεσημεριανή τους σιέστα, σήμερα το ‘χω ξεπεράσει και έχω πάρει κοντά σε άλλες και το ίδιον της φύσης της δουλειάς μου απόφαση! Άλλωστε τα χειρότερα που υπάρχουν σε κάνουν να σέβεσαι ως καλύτερα αυτά που έχεις.

Βαδίζοντας στον Επίλογο μιας μέρας λοιπόν...
 
... θεωρώ ότι για μένα δεν ξεκινάει η δουλειά, αλλά η παρέα. Κάθε μεσημέρι έρχονται οι συντροφιές μου κάπου εκεί στις 14.30. Οι φατσούλες αλλάζουνε εκ περιτροπής μέχρι να πάει 22.30 και να καταλάβω πως πέρασε άλλη μια μέρα που μου μάθανε. Πέρασε άλλη μια μέρα που δε με αφήσανε έξω από τον κόσμο τους, τις αγωνίες και τα θέλω τους. Που με επιλέξανε για να συμπληρώσουμε μαζί τα κενά τους και κοντά στα δικά τους να συμπληρώσω κι εγώ τα δικά μου κενά. Που μου μάθανε πως η δουλειά θέλει παρέα, θέλει υπομονή, θέλει επιμονή και άσκηση και πως ο ίδιος ο «πελάτης» είναι ταυτόχρονα ο εργοδότης σου, ακόμα και στην περίπτωση που δεν έχεις κανένα αφεντικό πάνω από το κεφάλι σου. Που μου μάθανε πως η δουλειά μου είναι συνάμα η διαφήμιση ή η δυσφήμισή μου.
Κάπως «έτσι» περνάω μια καθημερινή μου στη δουλειά μέρα. Βάζοντας μια κούπα τσάι και κουτσομπολεύοντας τον Αριστοτέλη που αναίρεσε ή εξέλιξε τον Πλάτωνα, αλλά παράλληλα πελαγοδρομώντας ανάμεσα σε ψιλές, δασείες και περισπωμένες, γενικές κτητικές ή αντικειμενικές, σε έτυμα και ανέτοιμα μυαλά που προσπαθούν να κατανοήσουν τι ήθελε να πει ο ποιητής που ανάθεμα κι αν ο ίδιος του ήξερε! Παλεύουμε αντάμα να ξεκλειδώσουμε φωνηέντα κείμενα του Ισοκράτη και του Αντιφώντα, σφραγισμένα με το λουκέτο της αρχαίας αττικής διαλέκτου, που όμως σαν ανοίξει, οι αρχαίοι ρήτορες φαντάζουνε Μεγάλοι Αδερφοί που περιγράφουν την σημερινή και στάσιμη εδώ και 2500 χρόνια ελληνική πραγματικότητα! Στοιχηματίζουμε στις ιδέες και τις αξίες που εξομολογείται η μετάφρασή μας, η άλλοτε ελεύθερη και άλλοτε πιστή, αλλά ενίοτε και άπιστη στη γλώσσα του τότε, που κάποτε σου ψιθυρίζει με έναν θαυμάσιο τρόπο και κάποτε τσιρίζει - εξαρτάται από τη διάθεσή σου να την ακούσεις. Στοχεύουμε να συνταχθούμε με τα υποκείμενα, αλλά και να υψώσουμε κεφάλι στις προστακτικές εξασφαλίζοντας μετοχές στην αρχαία αγορά του Σωκράτη. Τολμούμε να υπερβούμε τις αυτοπάθειες ή τις αντιπάθειες που μας προκαλούν οι υπογεγραμμένες και να βρούμε τα κατηγορούμενα για να τα αθωώσουμε.
Κάπως «έτσι» τσουλάνε οι μέρες: συζητώντας παράλληλα για τα κακώς κείμενα της πλανεύτρας τηλεόρασης και της ψεύτρας διαφήμισης, για την προπαγάνδα και τον λαϊκισμό των πολιτικών και τον κομφορμισμό των πολιτών, με στόχο να φτιάξουμε καλώς κείμενα με συνοχή και αντοχή στο χρόνο που έχουνε επιλόγους γεμάτους ελπίδα στη ζωή. Κάπως «έτσι» τσουλάει μια μέρα μαθαίνοντας για τη ζωή του Οβίδιου του ποιητή που εξορίστηκε στη γη του Πόντου..κάπως έτσι...
Κι αυτό το «έτσι» έχει επεξηγήσεις. Άλλες φορές είναι με κέφι, με γέλια, με χαχανητά και με πειράγματα. Το «έτσι» αυτό έχει όρεξη για δουλειά, έχει πολλή συζήτηση, έχει κανόνες που καλλιεργούν τη δημοκρατία, την ελευθερία και την ανταλλαγή απόψεων. Έχει πολλά ζευγάρια μάτια στραμμένα επάνω στα δικά μου. Έχει αφτιά τεντωμένα σαν το σκοινί του ακροβάτη που θέλει προσοχή και τόλμη. Τόλμη να απορείς, να ρωτάς και να διεκδικείς απάντηση από εκείνον που σου «πουλάει» πνεύμα και γνώση. Αυτό το «έτσι» είναι ένα δίκοπο μαχαίρι, που οξύνει μυαλά, αλλά και στριφογυρίζει μέσα στην βαθιά πληγή μου.
Γιατί  αυτό το «έτσι» έχει και κούραση, δική μου και δική τους. Έχει μια επανάληψη - μητέρα της ορφανής μας μάθησης, που συνεπάγεται όμως μάλλιασμα της γλώσσας (μου) και κούραση στο χέρι (τους). Αυτό το «έτσι» έχει νεύρα, ίσως και κλάματα, έχει άγχη, αγωνίες, ανοησίες και ενίοτε βαριεστημάρα. Η άλλη όψη του νομίσματος που λέγεται «έτσι» περιέχει φωνές και τόνους υψηλούς. Καμιά φορά αυτό το «έτσι» όμως μένει και άφωνο, γιατί δε σέβομαι τις φωνητικές μου χορδές που βραχνιάζουν και απεργούν, αλλά τις καταχρώμαι. Αυτό το άλλο «έτσι» έχει μάτια κάτω από συνοφρυωμένα μέτωπα πολέμου! Συγκρούσεις και συμπεριφορές που οδηγούν σε ουρλιαχτά. Και τα ουρλιαχτά αυτά βγάζουν και πόδια που παίρνουν σβάρνα όλη τη γειτονιά και φεύγουν παρακάτω. Και ναι, τότε με ακούει όλο το οικοδομικό τετράγωνο και το Δημαρχείο μαζί (τρία τετράγωνα πιο πέρα). Και οι φωνές φέρνουν κούραση, εξάντληση και νύστα που πολλές φορές με θέλει να πέφτω επάνω στο γραφείο και να με παίρνει ο ύπνος πριν τα παιδιά προλάβουν να κλείσουν την πόρτα πίσω τους λέγοντάς μου «Κυρία, καληνύχτα!». 

«Παιδάκια μου γλυκά, συγνώμη!»

51 σχόλια:

  1. Απαντήσεις
    1. Εγώ θα έλεγα σαν λικέρ φράουλας!
      Στην αρχή τόσο γλυκό και ελκυστικό που σε κάνει να θες να το πιεις μονομιάς...και ύστερα αφού το έχεις αδειάσει όλο, καταλαβαίνεις την πραγματική "γλύκα" του!
      Καληνύχτα!

      Διαγραφή
    2. Αν για κατι ειμαι σιγουρη, αυτο ειναι η βιωματικη (σας) μαθηση!

      Ονειρα φραουλενια λοιπον!

      Διαγραφή
  2. Sabrina my angel,
    Ευλογία να αγαπάς τη δουλειά σου. Και ακόμη περισσότερο να έχεις για δουλειά σου το χόμπυ σου. Ο δικός μου πρόλογος ακόμη πιο μπερδεμένος. Γυμναστική ή γραμματική? Μαθηματικά ή αρχαία; Φυσική ή ιστορία; Με τον (ανύπαρκτο) επαγγελματικό προσανατολισμό στα σχολεία τι να επιλέξεις; Κι έτσι σ’ όλη την μαθητική μου σταδιοδρομία γινόμουνα πότε γιατρός, πότε αρχιτέκτων, πότε αρχαιολόγος, πότε καθηγητής, πότε ποδοσφαιριστής. Και η ριμάδα η ζωή φρόντισε να γευτώ μεγάλες αντιθέσεις και μεγάλες πίκρες. Από τη μια, στον κόσμο του εμπορίου και των επιχειρήσεων. Οχι ανάμεσα σε ανθρώπους του πνεύματος και της γνώσης αλλά σε απατεώνες και κερδοσκόπους, όχι ακαδημαϊκούς και σχολαστικούς αλλά εκμεταλευτές και ανέντιμους, όχι μεγαλόψυχους αλλά μίζερους και ανθρωπάκια που όταν τα βήματά μου σέρνονταν μηχανικά στους διαδρόμους των εκθέσεων και όλα τα φανταχτερά, πολύχρωμα στολίδια τα έβλεπα ασπρόμαυρα, με έκαναν να θέλω να τσιρίξω: «ΤΙ ΖΗΤΑΩ ΕΓΩ ΑΝΑΜΕΣΑ Σ’ ΑΥΤΟΥΣ;». Και μετά την καταστροφή, ο κόσμος της επιστήμης. Της δημιουργίας. Που όμως κι αυτός έχει τρωθεί από το εύκολο χρήμα και έχει θυσιασθεί στο βωμό του κέρδους. Και αντί να είμαι υπερήφανος για την ποιότητα της δουλειάς μου, αναλώνομαι σε πυροσβεστικές κινήσεις ακροβατώντας πάνω σε ένα τεντωμένο σκοινί ανάμεσα σε υπηρεσίες και λυκοφιλίες εργολάβων με χτυπήματα κάτω από τη μέση. Θα μου πεις, τελικά ρε παιδί μου, τι ήθελες να γίνεις στη ζωή σου; Τίποτε από όλα αυτά. Θα ήθελα να τρέχω με μία κάμερα στον ώμο, οπερατέρ του National Geografic, και να απαθανατίζω το θαύμα της ζωής. Ας πούμε θα προτιμούσα να κινηματογραφώ τον θαυμαστό κόσμο των μυρμηγκιών, γιατί ως γνωστόν, τα μυρμήγκια που ανήκουν στην ομοταξία των εντόμων, στην ευγενή τάξη των υμενόπτερων, είναι υπόδειγμα εργατών (σαν και σένα ένα πράμα) και μπλα, μπλα, μπλα….

    Σε φιλώ

    James

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η Sabrina-(επίδοξος Chomsky-Τριανταφυλλίδης-Σετάτος-Saussure-Ν.Ανδριώτης-Πετρούνιας...) your angel είπε...26 Σεπτεμβρίου 2012 στις 8:21 π.μ.

      Κοίτα να δεις James,
      η επιστήμη η δική μου χώνει με αξιολάτρευτο τρόπο τη μύτη της παντού! Ό,τι κι αν ήθελες να γίνεις και δεν έγινες, ό,τι κι αν αγαπάς πραγματικά, αλλά το πρόδωσες με "άλλη" επιλογή, μπορείς μέσω της γλωσσολογίας να το προσεγγίσεις: το βάζεις κάτω, το τεμαχίζεις, το αναλύεις,το γυρνάς από δω, το ξαναγυρνάς απο κει και του βγάζεις το ζουμί:
      -Γιατί ονομάζεται έτσι?
      -Ποιοα η πορεία της λέξης μέσα στο χρόνο?
      -Τι μαθαίνουμε από τις φωνητικές αλλαγές που
      υπέστη όλα αυτά τα χρόνια?
      -Τι ρόλο έπαιξαν οι μεταπτώσεις σε μια λέξη
      και τις άλλαξαν τα φώτα?
      -Επηρεάστηκε τελικά η σημασιολογική της
      πλευρά καθώς η γλωσσική αλλαγή πρέπει να λαμβάνεται
      ως ένα φαινόμενο ολιστικό που ολοκληρώνεται βάσει
      πολιτιστικών, αλλά και κοινωνικοοικονομικοϊστορικών αλλαγών?
      -...?
      -...? μπλα μπλα μπλα...

      π.χ. μια και το θιξες η λέξη "μυρμήγκι": Πώς γράφεται και από πού προέρχεται? Για να δούμε:

      μσν. μερμήγκιν < μυρμήγκιν (τροπή του άτονου [ir > er], σύγκρινε μηρός > μερί) < ελνστ. μυρμήκιον (με ηχηροποίηση του μεσοφωνηεντικού [k > g] ), υποκοριστικό του αρχ. μύρμηξ· μυρμ-: λόγια επίδραση >· μερμήγκ(ι) -ας· μύρμηγκας: λόγια επίδραση στο μέρμηγκας]

      Νομίζω πως ήτανε ένα λαμπρό παράδειγμα για να νιώσουμε στο πετσί μας τι εστι ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΑ, το άλλο "Έτσι" της ζωής μου και ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ, αλλά πιο πολύ ΜΕΓΑΛΟΣ μου ΕΡΩΤΑΣ και ΠΑΘΟΣ!

      Με νιώθεις τώρα?

      Διαγραφή
    2. Πως να μη σε νιώθω, my angel, όταν ξεχειλίζεις από τέτοιο πάθος; Αν και με μπέρδεψες λίγο με όλα αυτά τα μσν. ελνστ. μυρμ.... Χριστούλη μου! Αλήθεια πιστεύεις ότι η γλωσσολογία θα με βοηθήσει να προσεγγίσω αυτά που αγαπώ αλλά δεν τα επέλεξα όταν έπρεπε; Κι εσύ, είσαι διατεθειμένη να με βοηθήσεις;
      Και μια και πήρες φόρα, μπορείς να μου αναλύσεις τη λέξη "φυσιοδίφης"; Την είχα πει, πιτσιρικάς ων, σε ένα παιχνίδι επαγγελμάτων και τα ξαδέλφια μου πέσανε να με φάνε! Νόμιζαν ότι τους κάνω πλάκα με ένα φανταστικό επάγγελμα!

      Σε φιλώ

      James

      ΥΓ1. Εννοείται ότι μπορώ να βρώ την ετυμολογία της λέξης στο google αλλά λατρεύω να μου κάνεις μάθημα.

      ΥΓ2. Τζίνα, εκπληκτική η ιστορία σου. Μήπως η επιχείρηση του λιονταριού ονομάζονταν "Ελλάδα";

      ΥΓ3. Ευγενία μου, είμαι πολύ ευτυχισμένος που θα αναλάβεις τη διοργάνωση των εκθέσεών μου στη Ν.Υόρκη. Που να παλεύω εκεί μόνος μου!

      Διαγραφή
    3. Η Sabrina-(επίδοξος Chomsky-Τριανταφυλλίδης-Σετάτος-Saussure-Ν.Ανδριώτης-Πετρούνιας...) your angel είπε...27 Σεπτεμβρίου 2012 στις 2:18 π.μ.

      Η γλωσσολογία James,
      ειναι σαν το depon! Ό,τι και να σου πονάει, παίρνεις ένα και ησυχαζεις! Οπότε κι εκείνη χωνει τη μυτη της παντου!
      Εγω δεν ξερω αν μπορω να σε βοηθησω να προσεγγισεις αυτα που αγαπας, μπορω σιγουρα ομως να σε βοηθησω να βρεις την ετυμολογια της λεξης φυσιο-διφης > φυσις + διφώ (=εξεταζω λεπτομερώς)...

      ΥΓ1: σιγα να μην κανει το google την ιδια δουλεια με μενα! Εγω τα λεω πιο τσαχπινικα!

      ΥΓ2: εγω δεν μπαινω αναμεσα σας...

      ΥΓ3: ουτε και αναμεσα σας...

      Διαγραφή
  3. Αν και μου μοιάζουν ακαταλαβίστηκα σχεδόν όλα απ'αυτά που διαβάζεις και διδάσκεις, με μαγεύουν συνάμα! Είναι πολύπλοκη και μοναδική η γλώσσα μας αλλά την αγνοούμε. Είναι λυπηρό για εμάς, είναι υπέροχο που εσύ το αγαπάς, το διάλεξες και το μεταδίδεις σε κάποια απο τα τυχερά παιδιά αυτού του τόπου!! (Εγώ ανέκαθεν ήμουν πολύ άτυχη με τους δασκάλους και τους καθηγητές μου.)

    ΥΣ: Στην Γαλία μαθαίνουν αρχαία Ελληνικά στα σχολεία...
    ΥΣ 2: Η γυμναστική είναι πιο ωραία σαν χόμπι γιατί εκτονώνεσαι και ξεδίνεις!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου...γνωστή,
      εγω νομιζω πως ολα τα προβληματα τα σοβαρα στη ζωη μας
      οφειλονται παρα πολυ στο οτι το 1/3 της ζωης μας που ειναι η δουλεια μας το περναμε με μια ασχολια που δεν μας αρεσει. Κπ δουλειες τις κανουνε πολλοι απο μας οχι απο επιλογη, αλλα απο κυρος, αναγκη (σημερα περισσοτερο), επειδη ειναι στρωμενη απο το μπαμπα και για πολλους αλλους λογους που ομως δεν κρυβουν αγαπη.

      Λυπαμαι, αλλα η δικη μου πιστη ειναι πως ουτε θα το αντεξεις, αλλα και ουτε θα δοθείς ποτέ ολοκληρωτικα σε ο,τι κανεις, αλλα απεναντιας θα βγαλεις πολλα στραβα και σε σενα και στους γυρω σου!

      Οχι πως αν το αγαπας το επαγγελμα σου, δε θα χεις δυσκολα. Ας μην ειμαστε τοσο ρομαντικοι, αλλα ειναι πιο διαχειρισιμα τα πραγματα οταν εχουνε αγαπη...

      ΥΓ1: ειναι μεγαλη κουβεντα η διδασκαλια των αρχαιων ελληνικων. Θυμισε μου να την κανουμε σε εναν μας καφε

      ΥΓ2: κι ομως, υπαρχουνε ανθρωποι που ξεδινουνε εχοντας ως χομπι τη γραμματική!Λαμπρο παραδειγμα η μανα μου!ΟΥΤΕ ΕΓΩ ΤΗΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΟΟΟΟΟΟΣΟ ΠΑΘΙΑΣΜΕΝΗ ΕΙΝΑΙ!ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

      Διαγραφή
    2. Ααααα, έτσι πες μου! Κατα μάνα, κατα κύρη....απο κει κόλλησες το μικρόβιο!! Ότι κάνεις με αγάπη θα πετύχει.
      Τέλειος δεν είναι κανείς.

      Διαγραφή
    3. Εννοειται!Καποιος πρεπει να εχει την ασθενεια για να σου τη μεταδωσει!Τη γυμναστικη πού κολλησα ομως ακομα δεν εχω καταλαβει!Ισως γεννηθηκα με αυτο!χαχα! (απ τη μαμα σιγουρα δεν το πηρα παντως!)

      Διαγραφή
  4. Δεν ξέρω αν έτσι με μεγάλωσαν ή ήμουν από μόνη μου αλλά για μένα πάντα η λέξη δουλειά ήταν συνώνυμη με τη λέξη χρήματα. Ήθελα να δουλεύω για να βγάζω λεφτά και να κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα. Το μόνο που πάντα με μάγευε και θα θελα ζω εκεί μέσα ήταν το θέατρο ( όχι σαν ηθοποιός ). Νομίζω ότι ήταν το μόνο πράγμα που με γοήτευε. Απ τις βαριές κουρτίνες μέχρι τις απλίκες στους τοίχους κι απ τα υλικά των σκηνικών μέχρι τα ρούχα των ηθοποιών τα μάτια μου έκαναν χιλιάδες στροφές και το μυαλό μου έτρεχε σαν τρελό προσπαθώντας ν αλλάξει ότι δεν του ταίριαζε ή να θαυμάσει ότι έβρισκε τέλειο . Όλα τ άλλα ήταν απλά δουλειές. Είσαι τυχερή λοιπόν που λατρεύεις αυτό που κάνεις κι αναπνέεις μέσα απ αυτό. Και το πόσο αναπνέεις φαίνεται απ την ανάπτυξη της λέξης μυρμήγκι!!! Μια παράγραφος αφιερωμένη στο έντομο. Ο James θα τα φωτογραφίζει κι εσύ θα τα μιλάς. Σε λίγο θα μας πείτε ότι κάθεστε στα μπαρ κι αναλύετε τη ζωή τους....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. evgenia μου,
      θα ητανε αντιρρεαλιστικο, κοινως ψεμα να πει κανεις οτι η δουλεια δε σημαινει χρηματα. Απλα, επειδη τα χρηματα βγαινουν με κοπο (εκτος απο κολπο για μερικους) συζηταμε πώς αυτο θα μπορουσε να ειναι πιο ανωδυνο. Ωστοσο για μενα η εργασια ειναι συνυφασμένη με τη φυση του ανθρωπου και αυτο σημαινει πως και ολα εξασφαλισμενα να τα ειχαμε (δλδ να ημασταν εισοδηματιες), θα επρεπε ΚΑΤΙ να κανουμε ωστε να μη ραχατευουμε απλα! Η ζωη μας θα ητανε αοσμη και χωρις κανενα νοημα! Ως εκ τουτου τα χρηματα ερχονται ως αποτελεσμα της εργασιας και οχι ως αυτοσκοπος, απο τη στιγμη που εχεις εξασφαλισει τα προς το ζην..τωρα για οσους προσπαθουν για τα προς το ευ ζην (οπου "ευ"=...τα γνωστα) ισως περιπλεκεται το πραγμα...εμενα παλι με ενθουσιαζουν ορισμενοι ανθρωποι συνταξιουχοι (οχι 50αρηδες αλλα πολυ μεγαλυτεροι) που λιγο πριν αφησουν τον κοσμο τουτο καιενω εχουν εξασφαλισει πολλα ακομη και στα δισεγγονα τους, γνωριζουν παρα πολυ καλα οτι θα παρουν μαζι τους μονο 1x2 μετρα και τιποτε περισσοτερο, αλλα εξακολουθουν και δουλευουν γιατι ετσι αισθανονται πιο ομορφα μεσα απο την παραγωγικη διαδικασια...δεν ειναι φοβερο? (ακομη κι αν γινεται απο κεκτημενη ταχυτητα)

      ΥΓ: μπορουμε να κανουμε και Διδακτορικη Διατριβη για τα μυρμηγκια με το James σε διατμηματικο επιπεδο κι απο οσο βλεπω ειναι ανοιχτο θεμα που μπορει να μπει και ενας μηχανικός μεσα, μια υπαλληλος γραφειου που κανει τα παντα, μια δασκάλα, ακομη και μια οικονομολογος!!!!Για φαντασου τι ζουμι μπορει να εχει το θεμα, αρκει να εχεις φαντασια!Πιο αποχετευτικο συτημα στο Βυζαντιο και βλακειες μου λετε τωρα...

      Διαγραφή
    2. απαπαααα.... όντως σου ταιριάζει απόλυτα το επάγγελμα σου!!!
      Μια κουβέντα είπαμε καλή μου κυρία! Ας μην είχα να σκέφτομαι τα διάφορα που με κυνηγάνε (να κέρδιζα το λαχείο...)και μια χαρά δημιουργική θα έκανα τη ζωή μου. Θα έτρεχα μέχρι το Σουδάν για να ταίσω και να διασκεδάσω με κουκλοθέατρο τα πεινασμένα παιδάκια και μετά θα έφευγα για Ν.Υόρκη να οργανώσω την έκθεση φωτογραφίας του James. Από κει το αεροπλάνο και πίσω για να σου δακτυλογραφήσω τις εργασίες σου για τις " μπανιέρες " του Βυζαντίου και μετά θ άραζα με τη δασκάλα και την οικονομολόγο και θα γελούσαμε πίνοντας ουζάκια και τραγουδώντας
      "Πού πας καημένε Μέρμηγκα, καλέ μέρμηγκα,
      βρε που πας, βρε που πας κατακαημένε,
      με τ' αλέ - με τ' αλέτρι φορτωμένε."
      Εννοείται πλάκα κάνω... τυχεροί όσοι κάνουν τις δουλειές που αγαπάνε!!!

      Διαγραφή
    3. και τι σε κανει να πιστευεις οτι η οργανωση μιας εκθεσης φωτογραφιας για μυρμηγκια δεν ειναι δουλεια ή το κουκλοθεατρο για τα παιδακια της Αφρικης δεν πρεπει καποιος υπευθυνος να το κανει?!Οι αμοιβες στις δουλειες δεν ειναι μονο σε ευρω, δολλαρια ή λιρες, αλλα και σε ψυχικη ικανοποιηση!
      Ναι, αν τα ειχες εξασφαλισμενα ολα αυτα που λες, απλα θα διοχετευες την περισση σου ΕΝΕΡΓΕΙΑ σε ολα αυτα με αλλου ειδους κερδη για να μην αισθανεσαι ανιαρη!(βλ. Μαριάννα)
      Τωρα για το ουζακι ποσο παραγωγικο ειναι δεν ξερω, αλλα οι αρχαιοι Ελληνες καπως ετσι γεννησαν τη φιλοσοφια και τις επιστημες: προβληματιζονταν για ΑΝΩΤΕΡΗΣ ΦΥΣΗΣ θεματα εφοσον τα προς το ζην τα ειχαν εξασφαλισει χαρη στους δουλους!!
      Και δεν κανω πλακα, αν θες ρωτα κανα μυρμηγκι να σου πει που εζησε πολλλλλλλλλα χρονια!

      Διαγραφή
  5. φάτσα μου γλυκειά
    εκπαίδευση νου και σώματος....
    "με αρέσει" που "σε αρέσει" φιλενάδα....
    πόσο σε καταλαβαίνω...ξέρεις εσύ!!!
    απλά ακόμα με πειράζει που εκείνη η μεσημεριανή
    ξεκούραση πλαναται πλέον μόνο στην σφαίρα της
    φαντασίας μου...αδύνατον να συνηθίσω!!!
    πολλές φορές αναρωτιέμαι...είναι αγάπη,ερωτας,πάθος, ανάγκη...ίσως είναι όλα αυτά μαζί που μας κάνουν να δινόμαστε με τόσο ορμή σε ότι αγαπάμε και εμείς αγαπάμε αυτό που κάνουμε και ας τσακίζουν τα νεύρα μου όταν κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν επιτηδες....τα παιδιά καταλαβαίνουν τα πάντα!!!! ως παιδαγωγός εσύ και εγώ ερασιτέχνης μαθαίνουμε ακόμα...καλό μάθημα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επίτηδεεεεεεεεεεεεεεεεεεεςςςςςςς????????????????????
      Μη ΜΕ το κανεις αυτο ελενη* μου γλυκια, θα τα σπασω το κεφαλι!!!!!!!Βλεπεις παιδαγωγικες μεθοδοι?Εκσυγχρονισμενες φουλ! Ε ναι! Αν εσυ την ωρα που εξηγεις, εκεινα σκεφτονται τι εκανε ο Ολυμπιακος την Κυριακη και στο καπακι σε ρωτανε αυτο που μολις εξηγησες...γρρρρρ!τι επιτηδες? δε γινεται αυτο!

      Οσο για τη σιεστα ξερεις τι λενε ορισμενοι γιατροι για κατι που δεν ξεπερνιεται!?:
      Αν δεν γιατρευεται, μαθε να ζεις με αυτο! Και στο κατω-κατω "ο,τι δεν αγαπιεται συνηθιζεται"!
      (Αυτο ισχυει για ολα μαλλον και για την εργασια!χαχα!)

      Διαγραφή
    2. Μην ανησυχείς Κωνσταντίνα κατα ένα μαγικό τρόπο μαζί με τον Ολυμπιακό, καταγράφουν συχρόνως απο που προέρχεται η λέξη "μυρμήγκι"...

      Διαγραφή
    3. Λες Κατερινάκι? Μακαρι γιατι ωρες-ωρες ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ δεν την παλευω με τοση αφηρημαδα που εχουν.....

      Διαγραφή
  6. Καλησπέρα στην παρέα....
    Ευλογία να αγαπάς τη δουλειά σου. Και ακόμη περισσότερο να έχεις για δουλειά σου το χόμπυ σου, που γράφει και ο φίλος JAMES. Και συμφωνώ απόλυτα. Και σου λέω να ζεις την κάθε στιγμή. Και ΄μενα μου αρέσει η δουλειά μου, μου άρεσε ωστόσο περίσσότερο όταν οι άνθρωποι ήταν πιο χαρούμενοι και πιο ανέμελοι, όταν δεν αγωνιούσαν για την καθημερινή επιβίωση , όταν μου μιλούσαν και το πρόσωπο τους ήταν στραμένο στο πρόσωπό μου και όχι στο πάτωμα.
    Κράτα γερά λοιπόν. Και μάθε στα παιδιά μας αξίες, δώστους όνειρα και αυτοπεποίθηση. Βοηθα τους να μάθουν να ξεχωρίζουν τις κακοτοπιές και να μπορούν να επιβιώνουν στα δύσκολα.Αλλωστε σου έχω ξαναπεί...το επάγγελμά σου δεν είναι μόνο επάγγελμα, δεν είναι μόνο χόμπυ - είναι ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ!!! Και ξέρω ότι έτσι το βλέπεις κι εσύ και εύχομαι να υπάρχουν πολλοί "εσύ" για το καλό όλων μας.
    Πάντως μ'αυτά και μ'αυτά θυμήθηκα μια ιστορία , η οποία δείχνει πώς κάποιος που αγαπάει τη δουλειά του μπορεί να πέσει θύμα καταστάσεων και να πάψει να είναι παραγωγικός. ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΣΕ ΑΛΛΟ ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΧΩΡΑΕΙ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ (κοινωνική και όχι μόνο)27 Σεπτεμβρίου 2012 στις 2:29 π.μ.

      ΤΖΙΝΑ-ΚΑΤΑΕΡΙΝΑ,
      σου υπόσχομαι οτι θα κρατησω στις πλατες μου ολο αυτο το βαρυ χρεος, αλλα οπως λεει και η φιλτατη Ευγενια, κανονισε τα παιδια σου να τα αναθεσεις σε μενα (να βγαλουμε και κατι απο αυτην την ιστορια :Ρ :Ρ :Ρ)χαχα!!

      Το γεγονος οτι δε σε κοιτανε στο προσωπο μηπως σημαινει οτι μεγαλωσες και λογω ηλικιας πρεπει να κανεις κανα μποτοξακι ή να αλλαξεις κρεμα???χαχαχα!!!!

      Κι επειδη ηδη βλεπω το βλοσυρο και συνοφρυωμενο βλεμμα σου (ασ το κι αυτο, παρατα το, κανεις ρυτιδες), φυσικα και κανω πλακα και να δεις που το λειτουργημα δεν εχει να κανει μονο με ορισμενα επαγγελματα αλλα με ολα. Γι' αυτο συνεχισε να τρεχεις στην αγκαλια της καθε γιαγιας που μπαινει στην τραπεζα και φιλα τες σαν να ναι η δικη σου γιαγια, γιατι ανθρωποι τετοιοι σε τετοιες θεσεις δεν ειναι οτι σπανιζουν πια, αλλα ποτε δεν υπηρξαν!
      Γι αυτο συνεχισε το κυμα/κινημα που ξεκινησες...μετα θα σου πω εγω ποιος αποδεικνυεται οτι αγαπαει τη δουλεια του!

      Διαγραφή
    2. χαχαχα κακουλίξ...δεν θα φέρω τα μπεμπέκια μου σε σένα για τον απλούστατο λόγο ότι θα εχεις συνταξιοδοτηθεί μέχρι τότε.
      ΑΠΑΙΣΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΤΑΣΣΩ ΚΑΒΒΑΔΙΑ
      ...αντε καλά, πλάκα κάνω:-)

      Διαγραφή
    3. ο Κακουλιξ (κατά πλάκα της Τζίνας-Κατερίνας)29 Σεπτεμβρίου 2012 στις 11:19 π.μ.

      Εαν εχω συνταξιοδοτηθει μεχρι τοτε εμενα να με φτυσεις!...διοτι εαν οντως γινει κατι τετοιο, τοτε ναι, θα λεω υπαρχει κυβερνηση σε αυτον τον τοπο και μαλλον οι σπουδαιοι οικονομολογοι έβαλαν το χεράκι τους!Λες μεχρι τοτε να εχεις προβιβαστει σε υπουργο οικονομικων?

      Διαγραφή
  7. Είναι η ιστορία του μικρού μυρμηγκιού.
    Κάθε μέρα, ένα μικρό μυρμήγκι πήγαινε στη δουλειά του πολύ νωρίς και ξεκίναγε αμέσως να δουλεύει.
    Ήταν πολύ παραγωγικό και χαρούμενο.
    Το αφεντικό, το λιοντάρι, παραξενεύτηκε που το μυρμήγκι δούλευε χωρίς εποπτεία, και σκέφτηκε…
    Αν το μυρμήγκι είναι τόσο παραγωγικό χωρίς εποπτεία, δεν θα ήταν ακόμη πιο παραγωγικό αν είχε κάποιον να τον επιβλέπει;
    Έτσι προσέλαβε μια κατσαρίδα, η οποία είχε μεγάλη πείρα σε αυτή τη θέση και μάλιστα έγραφε καταπληκτικές αναφορές.
    Η πρώτη απόφαση που πήρε η κατσαρίδα ήταν η δημιουργία ενός συστήματος ελέγχου της προσέλευσης των εργαζομένων.
    Επίσης χρειαζόταν έναν υπάλληλο για να τη βοηθάει στη συγγραφή και δακτυλογράφηση των αναφορών της.
    Γι’ αυτό προσέλαβε μια αράχνη για να τη βοηθάει με τις αναφορές και για να απαντάει στα τηλεφωνήματα.
    Το λιοντάρι ήταν πάρα πολύ ευχαριστημένο από τις αναφορές της κατσαρίδας, και τις ζήτησε να δημιουργήσει γραφήματα που να δείχνουν το ρυθμό και τις τάσεις παραγωγής, ώστε να τα τις χρησιμοποιήσει στις συναντήσεις του Διοικητικού Συμβουλίου.
    Έτσι η κατσαρίδα έπρεπε να αγοράσει έναν νέο ηλεκτρονικό υπολογιστή και εκτυπωτή laser.
    …και γι’ αυτό προσέλαβε μια μύγα για να διευθύνει το τμήμα της τεχνολογίας (ΙΤ)
    Το μυρμήγκι που ήταν τόσο παραγωγικό και ήρεμο, μισούσε την πληθώρα της γραφειοκρατίας και των συναντήσεων που έτρωγαν τον περισσότερο από το χρόνο του.
    Το λιοντάρι κατέληξε στο συμπέρασμα ότι θα έπρεπε να ορίσει κάποιον υπεύθυνο στο τμήμα που εργαζόταν το μυρμήγκι.
    Η θέση δόθηκε στον τζίτζικα, η πρώτη απόφαση του οποίου ήταν να αγοράσει καινούργια μοκέτα και καινούργια εργονομική πολυθρόνα για το γραφείο του.
    Ο νέος υπεύθυνος του τμήματος, χρειάζονταν επίσης έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή και έναν βοηθό, τον οποίο έφερε από την προηγούμενη θέση του, για να τον βοηθήσει να δημιουργήσει ένα πλάνο εργασίας, στρατηγικού ελέγχου του προϋπολογισμού και βελτιστοποίησης του τμήματος.
    Το τμήμα στο οποίο δούλευε το μυρμήγκι ήταν τώρα ένα θλιμμένο μέρος, όπου κανένας δεν γελούσε πια και όλοι ήταν αναστατωμένοι.
    Τότε ο τζίτζικας έπεισε το αφεντικό, το λιοντάρι, ότι ήταν απολύτως απαραίτητο να γίνει μια έρευνα για το εργασιακό περιβάλλον του τμήματος.
    Κάνοντας μια επισκόπηση των αναφορών σχετικά με το τμήμα στο οποίο δούλευε το μυρμήγκι, το λιοντάρι παρατήρησε ότι η παραγωγικότητα είχε πέσει σε σχέση με παλιότερα.
    Έτσι προσέλαβε την κουκουβάγια, μια επιφανής και πεφωτισμένη σύμβουλος, για να κάνει λογιστικό έλεγχο και να προτείνει λύσεις.
    Η κουκουβάγια πέρασε τρεις μήνες στο τμήμα και κατέληξε με μια αναφορά πολλών τόμων που κατέληγε στο εξής: το τμήμα έχει υπερβολικό αριθμό προσωπικού.
    Μαντέψτε ποιον απέλυσε πρώτο το λιοντάρι…
    Το μυρμήγκι φυσικά, γιατί «παρουσίαζε έλλειψη κινήτρων και είχε αρνητική συμπεριφορά»


    Υ.Γ. 1 Η παραπάνω ιστορία ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα, καθώς αναφέρεται σε συμπεριφορές ζώων και ουχί σε ζωώδεις συμπεριφορές.
    Υ.Γ.2 keep up the good work και μάθε στους νεαρούς φίλους σου την αλληλεγγύη, τη συναδελφικότητα, τον έπαινο, την προσπάθεια και την προσμονή του αποτελέσματος. Πιστεύω ότι τα παιδιά αυτά θα καταφέρουν να δημιουργήσουν καλύτερο αύριο.
    Υ.Γ.3 Και μένα μ'αρέσει ακόμα η δουλειά μου:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έμεινα speechless που λένε και στο χωριό του Μάκη ( γιατί εγώ ως γνωστόν χωριό δεν έχω ).

      Διαγραφή
    2. Ευγενια δε σου τα λεγα εγω? Τελικα σε εκεινο το μπαρακι δεν θα καταληξω μονο εγω με τον James να μιλαμε για μυρμηγκια! Ειδες τι μπορει να πει για αυτα μια δουλευταρου και υψηλα ιστάμενη οικονομολογος....???απαπα! Μετα η γλωσσολογια σας πειραξε! Πιο ευκολη ειναι η ηχηροποιηση και η ετεροιωση παρα η πυραμιδα της fed!!

      Διαγραφή
  8. κατά (πολύ) βάθος μας αγαπάτε..γι' αυτό και εμείς θα συνεχίσουμε να σας ταλαιπωρούμε άλλα 2 χρονάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Jenny, αυτο καταλαβες?Ευγε!
      Να αρχισω τα ναρκωτικα δλδ...
      πωωωω!!παλευεται η κατασταση?

      Διαγραφή
  9. ...αχαααααα!!!!!(δεν θα σχολιασω οπως σας ειπα πριν 30 λεπτα τα προαναφερθεντα)!!!!!!!!!!!!!!!!!


    ...Καλη μας κυριααααα η δουλεια σας οπως εχουμε καταλαβει ΟΛΟΙ ειναι δυσκολη και απαιτει ~Γερα~ νευρα τα οποια δικαιωματικα σας ανηκουν!!!!..Αλλα επισης οπως ειναι γνωστο δεν υπαχει περιπτωση να ζησετε μια μερα ,εστω και μιση χωρις αυτην..!ΚΑΙ ειδικα χωρις εμας..(ονοματα δεν λεμε οικογενειες δεν θιγουμε)...Αυτη η δουλεια ειναι η ζωη σας και 'μεις προσωπα που την απαρτιζουν...Εμεις φετος τελειωνουμε αυτο το ανεβασμα 'σκατοπατιων' αλλα εσεις εχετε πολλα να ανεβειτε ακομα!!!(οποτε αφηστε την δημοσιογραφια)!!!!...και συνεχιστε να μας μεταφερετε αυτες τις υπεροχες γνωσεις και 'μεις τις εξεχουσες αποριες μας για να γινουμε ΚΑΙ οι δυο καλυτεροι!!!!!!!!..γι' ακομη μια φορα ενα καταπληκτικο κειμενο που μιλησε στις ψυχες των μαθητων σας αλλα και ''ετσουξε'' τις πληγες αυτων...^_^

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλη, πολυ καλη και παγκαλη Κλεονικη,
      δυστυχως κατι παιδια σαν και σενα με τετοια ψυχη με κρατανε κατω απο τη μπαρα και συνεχιζω!Γιατι πραγματικα, αν δεν υπηρχατε θα τα 'χα παρατησει!Κανενας ιδεαλισμος τοτε και κανενας ρομαντισμος δεν θα 'ταν αρκετος να κανω αυτο που αγαπαω...
      σε ευχαριστω!

      Διαγραφή
  10. Εμεινα αφωνη.. Ιδίως για τα τελευταια λογια σας! Παρ'όλα αυτα μπορω να πω πως ηταν μια αξιόλογη προσπαθεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εσύ ειδικά δεν εχεις μεινει στην προσπαθεια μονο Σωτηρια! Μια χαρα τα καταφερνεις να με αφηνεις α-φωνη μετα το μαθημα!Ηθελα να ξερα αν θα παει μακρια η βαλιτσα!

      Διαγραφή
  11. Και τι δεν εχει ακουσει αυτο το οικοδομικο τετραγωνο!!! Φωνες, κλαματα, γελια αλλα και αριστη διδασκαλια!Υπεροχο κειμενο που μας εκφραζει ολους!!!Γι'αλλη μια φορα τα συγχαρητηρια μας στην αγαπημενη μας "παιδευτρια"!=)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α μαλιστα!Τουλαχιστον το παραδεχεστε!Η αναγνωριση του προβληματος αποτελει το ημισυ της λυσης του Ανιτα Λ....ει μη τι αλλο!

      Διαγραφή
  12. Α ρε Κωνσταντίνα ο σωστός άνθρωπος στη σωστή θέση! Σήμερα αποθησαύρισα από τη διδακτική εξομολόγηση τούτο: "σε έτυμα και ανέτοιμα μυαλά", στα γνήσια και "πρώιμα" μυαλά λοιπόν! Εις υγείαν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμενα τωρα γιατι κατι μου λεει οτι στην ιδια θεση θα εκανες τα ιδια και καλυτερα? Και δεν ειναι κοπλιμαντο Georgina!

      Διαγραφή
  13. Ὦ κοινὸν αὐτάδελφον Βαδάση κάραἆρ' οἶσθ' ὅ τι Ζεῦς τῶν ἀπ' Οἰδίπου κακῶνὁποῖον οὐχὶ νῶν ἔτι ζώσαιν τελει. Οὐδέν γὰρ οὔτ' ἀλγεινὸν οὔτ' ἄτης ἄτεροὔτ' αἰσχρὸν οὔτ' ἄτιμόν ἐσθ' ὁποῖον οὐτῶν σῶν τε κἀμῶν οὐκ ὄπωπ' ἐγὼ κακῶν.......
    ΑΓΑΠΗΤΗ ΜΟΥ ΚΥΡΙΑ.....
    Το κείμενο σας είναι τόσο ζωντανό για κάποιον που το έχει ζήσει....
    Και τόσο βαρύγδουπο για κάποιον που πρώτη φορά το διαβάζει...
    Αυτή την τέχνη με την γλώσσα την καλλιεργήσατε προφανώς εξ απαλών ονύχων και τώρα την παίζετε στα δάχτυλα...
    Τα συγχαρητήρια μου Κυρία μου!!!!
    Εγώ σας εύχομαι να είστε γερή δυνατή και μυαλωμένη και να καλλιεργείτε μέσα σας καθημερινώς υπομονή και επιμονή γιατί έχετε να φυτέψετε και να αναθρέψετε ακόμα πολλά μυαλουδάκια!!!!!!
    Γιατί αυτό το "ΕΤΣΙ" όπως είπατε και εσείς έχει κούραση και δικιά σας και δικιά τους..........
    Αχ! Και αυτές οι συγκρούσεις και οι συμπεριφορές που οδηγούν σε ουρλιαχτά και τα ουρλιαχτά αυτά βγάζουν και πόδια και παίρνουν σβάρνα όλη τη γειτονιά και φεύγουν παρακάτω....... Και αυτά... Ναι, και αυτά θα συνεχιστούν.....
    Και πάντα θα γυρνάνε εκεί.... Στον τόπο του εγκλήματος τους σαν τους μικρούς δολοφόνους της στιγμής.......
    Γιατί εκεί έχουν πάντα κάτι νέο να ακούσουνε και να αδράξουν από τις δυνατές φωνές σας και το εκφραστικό σας πρόσωπο......!!!!!!
    "ΈΤΣΙ"....Τι μου θυμίσατε.....
    Νεύρα, κλάματα, άγχη, μπόλικη βαριεστημάρα και ασταμάτητη επανάληψη των ίδιων και των ίδιων πραγμάτων, γιατί βεβαίως βεβαίως η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως ενίοτε και παθήσεως...... Και εκείνο το χεράκι το δεξή πάντα πονεμένο μα δεν ξεχνιέται το γεγονός πως το νυχάκι ήταν πάντοτε βαμμένο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    Ακόμα και "ΕΤΣΙ", περάσαμε πολύ όμορφες στιγμές που θα 'ναι πάντα χαραγμένες στην καρδιά και στο μυαλό μας.......
    я ваш люблю!!!!!!!
    Φ.Φ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και αν δεν κανω λαθος, το δικο σου το τμημα ητανε που με εκανε να ουρλιαξω μεχρι το Δημαρχειο, ετσι?
      Αλλα γι' αυτο μου αρεσετε: γιατι σας παίρνω bimbo και σας καταφερνω να καταλαβετε οτι το χερακι εχει κι αλλη ιδιοτητα περαν του να του βαφετε τα νυχια...χαχα! Και τωρα ναι, η μαθητρια ξεπερνα την καθηγητρια με γλωσσες ακαταλαβιστικες! Με εβρισες??

      Διαγραφή
  14. Είναι γνωστή η αγάπη σου για τη δουλειά μα κυρίως για ΜΑΣ. Μέχρι και παραμονή πρωτοχρονίας δίπλα σου μας ήθελες (το ξέρω πως περίμενες να σχολιάσω!!). Πέρα από όλα αυτά για τίποτα δεν μετανίωνει ο σχολιάζων σε αυτή τη ταπεινή γωνία, όπως ξέρω πως και εσύ δε μετανιώνεις επίσης.

    Υ.Γ. Φτάνει με τις υποτιθέμενες κόντρες μεταξύ Αριστοτέλη, Πλάτωνα και Πρωταγόρα (μην τον ξεχνάς!)!!!

    Χρήστος Κορώνας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, το ξερεις γιατι σου το εχω εξομολογηθει και μετα απο την τελευταια φορα καταθεσης της τραυματικης σου εμπειριας, εκανα στροφη 180 μοιρων για να μαθω κι εγω να μην ειμαι εξαρτημενη απο εσας ως εργασιομανης!
      Δε θα το ξανακανω... μαμα!!:):Ρ

      Διαγραφή
    2. Ε όχι και τραυματική εμπειρία...άλλωστε μπορώ να καυχιέμαι πως είμαι από τους ελάχιστους, αν όχι ο μοναδικός, ο οποίος είχε τη τύχη να περάσει παραμονή Πρωτοχρονιάς μαζί σου!

      Διαγραφή
  15. Νομίζω πως μπήκε ένα σκουπιδάκι στο μάτι μου και δάκρυσα.. Δεν ξεχωρίζω αν είναι από την συγκίνηση καθώς διαβάζω ένα κείμενο γεμάτο αναμνήσεις με γέλια, κλάμματα, φωνές, χαχανητά και πειράγματα που μου θυμίζει το διάβασμα και τα πονεμένα χέρια... Αυτό το κείμενο συνοδεύεται απο την αγάπη της αγαπημένης μας καθηγήτριας να μάθουμε, είτε με καλό είτε ακόμα και με τον "κακό" τρόπο.. Πάντα δίπλα μας η επανάληψη για τον απότερο σκοπό μας, τη ΜΑΘΗΣΗ.. Γιατί όπως λέγεται επανάληψη μήτηρ μαθήσεως.. Μα από που να ξεκινήσω και τί να πρωτοσχολιάσω όταν μέσα σε λίγες μόνο γραμμές περιγράφεται ολόκληρη η μαθητική ζωή μου.. Ό,τι θα έχω να θυμάμαι από εδώ και πέρα.. Ας πιάσω λοιπόν το νήμα να δούμε πού τελειώνει.. Κάπως "έτσι" ήταν μία καθημέρινη μέρα της κυρίας μας που είχε απίστευτη υπομονή αλλά και επιμονή να μας μάθει (αν και ακόμα περνάει τα ίδια εμείς τουλάχιστον φύγαμε και τις κενές μας θέσεις σε εκείνον τον καναπέ φρόντισαν να γεμίσουν άλλα προσωπάκια που θα έρθουν και θα φύγουν και αυτά όπως γίνεται εδώ και τόσα χρόνια).. Ήταν μία δεύτερη οικογένεια που μας μεγάλωσε, μας στάθηκε, μας έμαθε πολλά, μαιράστηκε εμπειρίες της μαζί μας και ήταν πάντα εκεί αν χρειαζόμασταν βοήθεια.. Μία παρέα που δεν θα ήθελα να σταματήσει ακόμα και τώρα που απομακρύνθηκα απο εκείνον τον καναπέ.. Εκείνες οι ώρες κάποιες φορές ατελείωτες και βαρετές και κάποιες φορές τόσο ευχάριστες και ενδιαφέρουσες αφήνοντας σου πάντα δουλειά για το σπίτι.. Τί να ξεχάσει κανείς?? Τον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα ή τον Πρωταγόρα που στοίχειωναν αργά το βράδυ τις τελευταίες ώρες τα κουρασμένα μας μυαλά? Ή μήπως να προσπεράσω τις βασανιστικές εκείνες μεταφράσεις που έπρεπε να είναι κατά λέξη αλλά συνάμα και λογοτεχνικές? Δίπλα πάντα οι ψιλές, οι δασείες, οι οξείες και οι περισπωμένες που μετά από πολλά χρόνια έγιναν μία συνήθεια κι αυτές.. Από την άλλη πλευρά να σου και και οι ποιητές που έπαιρναν και έγραφαν ίσα ίσα για να μας βασανίζουν μετά από πολλά ή λίγα χρόνια.. Μα φυσικά δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ τον Οββίδιο τον ποιητή αλλά και οποιονδήποτε ήρωα των λατινικών κειμένων που με τυράννησαν με τις μεταφράσεις τους και όπως λέει η καθηγήτριά μου με έκαναν να έχω κολλήματα.. Και τελειώνοντας άφησα το αγαπημένο μου μάθημα καθώς ήταν πιο ξεκούραστο και ενδιαφέρον για μένα.. Την έκθεση.. Ώρες ατελείωτης συζήτησης πάνω σε ποικίλα θέματα ανάλογα με την ύλη που όμως και να ξεφεύγαμε από το θέμα είχαμε έναν μοναδικό τρόπο να τα συνδυάζουμε όλα με το κεντρικό νόημα.. Όμως όπως μας έμαθε η καλή μας καθηγήτρια η έκθεση δεν είναι μόνο ιδέες αλλά έχει και τον τεχνικό τομέα.. Την δομή.. Πρόλογος- Κυρίως θέμα- Επίλογος.. Ο επίλογος και ο πρόλογος είναι μικρότερα τμήματα σε σχέση με το κυρίως θέμα και απαρτίζονται από μία κατά βάση παράγραφο.. Αλλά η κυρίας μας μάλλον δεν εφαρμόζει αυτά που διδάσκει καθώς ο επίλογόσ της στο συγκεκριμένο κείμενο κατέχει τη μεγαλύτερη έκταση.. κυρία μας ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ..

    Με αγάπη σας εύχομαι να συνεχίσετε το δύσκολο έργο σας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επιτέλους!πώς φαίνονται οι μαθητες που προσεχανε!?καραδοκουσα να δω ποιος θα μου κανει παρατηρηση! Ενας τεραστιος και ανισομεγεθης Επιλογος! Ειδες ομως Ελενη πώς καμια φορα ανατρεπονται οι κανονες και ολα επιτρεπονται οταν ορισμενοι επιλογοι, σαν και αυτοι που κλεινουνε μια καθημερινη μου μερα, κουβαλανε την ουσια της υποθεσης και δικαιουνται να ειναι πιο μεγαλοι απο το συνηθες?

      Διαγραφή
  16. Θυμάμαι στην πρώτη μας συνάντηση είχα έρθει με αξιώσεις,αυτές της καλης μαθητριας της ταξης.Aπό το πρώτο κιόλας μήνα όμως είχα γκρεμίσει αργά και βασανιστικά το μαθητικό μου προφίλ έως τότε..Στα μισά της διαδρομής ήμουν προβληματισμένη για το ποιές τελικά είναι οι δυνατότητες μου.Να πω ότι δεν έκλαψα θα ναι ψεμα..εκείνα δε τα μεσημεριανα λατινικα ηταν σαν αποστολή ενάντια στην νύστα και την κούραση που μας έδερνε από το πρωί.Με τα αρχαία είχα πάντα στην αρχη του μαθήματος τον ενθουσιασμό του πρωτάρη και με το πρώτο λαθος απογοητευόμουνα.Στην έκθεση παρ όλα αυτά λυνομουνα και αφηνα ελευθερο τον εαυτο μου στις ατελειωτες συζητησεις μας.Αποκόμισα σίγουρα έναν οργανωμένο τρόπο σκεψης και εξελίχτηκα σε σχεση με το αρχικό μου επίπεδο χάρις το μάθημα σας.
    Εν τέλει δεν θα μπορούσα να μην σας ευχαριστήσω για την πολύτιμη συμβολή σας σε αυτό που τώρα βιώνω διότι είμαι και εγώ ερωτευμένη με τη σχολή μου. Ακόμη ξέρω ότι αν πρώτα ο θεός (της ελληνικής οικονομίας) καταφέρω να εργαστώ τότε θα το κάνω με αγάπη!

    ΥΓ αναρωτιέμαι πόσο όμορφος και λειτουργικός θα ταν αλήθεια ο κόσμος μας αν ο καθένας από μας πρώτα πρώτα είχε επάγγελμα και έπειτα αντλούσε ευτυχία από αυτό..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν κατι μας μενει ολα αυτα τα χρονια ειναι ο τροπος και η φιλοσοφια με την οποια πρεπει να αντιμετωπισουμε ο,τι αποτελει απο ενα σημειο κι επειτα το 1/3 της ζωης μας. Τη δουλεια! Περιμενω πώς και πώς καθε χρονο το μαθημα περι εργασιας και απ' ο,τι βλεπω τωρα δρεπω καρπους!

      ΥΓ: ακομα θυμαμαι την πρωτη μερα που ηρθες να μιλησουμε...ΑΞΕΧΑΣΤΗ!

      Διαγραφή
  17. Πόσο μου αρέσουν οι παθιασμένοι άνθρωποι τελικά...Γιατί τελικά στον δικό μου κόσμο το "πάθος",που προκύπτει από το
    "πάσχω",δε σημαίνει αναγκαστικά "υποφέρω".
    Μα κι αν ακόμα σημαίνει,"υποφέρω" δε σημαίνει τελεσίδικα κάτι αρνητικό.Προσωρινά ίσως,μα για να γεννηθεί αύριο κάτι μοναδικό για μένα και μακάρι και για κάποιους άλλους.Γι αυτό,καλό μου,σου εύχομαι ολόψυχα να συνεχίσεις να πάσχεις,γιατί,κακά τα ψέματα,αυτός ο κόσμος δεν προχώρησε χάρη σε ανθρώπους που δεν υποφέρανε για όσα υπάρχουν πάνω τους,μέσα τους και έξω τους.Ευλογημένοι όσοι κληρονομούν κάτι,όχι για να το καταστρέψουν ούτε για να το διατηρήσουν,μα για να το πάνε ένα βήμα παραπέρα στο φως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αθηνούλα V,
      έτσι ειναι αν ξερεις αρχαία καλό μου: πάσχω= δεχομαι μια ενεργεια όχι απαραιτητα κακη! Εμ και πως θα γινει?...που λεει κι ο μπαμπας μου? Αν δε σπασεις αβγα, κανεις ομελετα?

      ΥΓ1: νομιζω πως οι συνταγες εχουνε νοημα απο ανθρωπους που εχουνε "Παθος" και "παθη" αλλά και που έχουνε "πάθει"... πόσα κρυβουνε οι λεξεις τελικα (εκτος απο τον Αλεξη!!!!)

      ΥΓ2: ποιος ειναι ο Αλεξης και τι σχεση εχει με τις λεξεις???χαχαχαχαχα

      Διαγραφή
  18. Δεν ξέρω αν ξέρω αρχαία.Το σίγουρο είναι πως με αρέσει τρελά η ετυμολογία των λέξεων.Όσο πιο παλιά τόσο πιο καλά.Πόσα ξέρει ο πατερούλης πια...Να ζήσει ο κύριος Αντώνης και τα ταλέντα του!!!

    Υ.Γ.1 Εμένα περιγράφεις,έτσι???Εμένα και τις συνταγές μου.Πάθος πολύ.Πάθη περισσότερα.Πάθει...ΒΑΛΕ ΚΑΦΕ!!!

    Υ.Γ.Χαχαχα!Μην ξεχνιόμαστε!Εκείνο το βιβλιαράκι με τις απορίες μας πότε θα το γράψουμε?
    Εναλλακτικά:Γιατί και από ποιους κρύβεται ο Αλέξης?Και καλά,η τελειότερη κρυψώνα που βρήκε ήτανε οι λέξεις?Χάθηκε ένα τοιχάκι,βρε αδερφέ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε αυτο το βιβλίο ναι θα το γραψουμε πίνοντας καφέ και μιλώντας για όσα έχεις πάθει! Την ετυμολογια ασ' την πανω μου! Σκοπευω να γραψω ενα βιβλιο, αλλα θα χρειαστω τη συνδρομη σου σιγουρα!

      Διαγραφή
  19. Αν αρχίσουμε τις κουβέντες και τους καφέδες για τα πάθια,αυτό δε θα είναι βιβλίο,το γιοφύρι της Αρτας,ο πέπλος της Πηνελόπης,η Μεγάλη Σαρακοστή,η Οδύσσεια ενός ξενιτεμένου(πολύωρη ταινία με τον Ξανθόπουλο)θα είναι!!!Όσο για τη συνδρομή,μόνο ακριβή να μην είναι,γιατί είναι χαλεποί οι καιροί!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή