Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012

θα πάει μακριά η βαλίτσα?

Γεια σας! Να σας συστηθώ: Είμαι ο Σκουντούφλης! Πολύ σκουντούφλης όμως! Σκουντουφλάω όλη την ώρα. Και να πω ότι συμβαίνει μόνο το πρωί με το άλλοθι του ματιού που δεν άνοιξε...πάει κι έρχεται! Εδώ μιλάμε για σκουντουφλιά μεσημεριανή και δεκατιανή και απογεματινή και βραδινή και ειδικά νυχτερινή! Κι αν δεν έχω πέσει πάνω σε τραπέζια. Οι γωνίες –εκτός από τις αγωνίες- είναι οι αγαπημένες μου! Πάνω σε ντουβάρια... Ένα εγώ και ένα εκείνο ξέρετε τι μας κάνουνε? Τρελό δίδυμο!  Σκαλώνει η φούστα μου στο κλειδί της πόρτας. Χτυπάει το πόδι μου. Μου γλιστράει το τυροπιτάκι που πήγα να ξεκλέψω για δεκατιανό και μου πέφτει στο πάτωμα. Τότε θυμάμαι τον Αλχημιστή αντίστροφα: «Όταν όλο το σύμπαν συνωμοτεί να μην φας κάτι, μην το πιέζεις! Άστο! Δεν είναι γραφτό του να το φας!» Χύνω τον καφέ από το μπρίκι, γιατί θυμήθηκα να σαπουνίσω το πλακάκι του πάγκου πίσω από το γκαζάκι ή ρίχνω το ποτήρι με το κρασί πάνω στο τραπέζι της ταβέρνας, γιατί πήρα πρωτοβουλία –που να μην έπαιρνα- να ανακατέψω τη χωριάτικη! Καμιά φορά από τη βιασύνη μου –ε από τι άλλο-  γλιστράω κιόλας!
Τι κι αν μου λέει η κυρία Μάρθα: «Εσύ κορίτσι μου, αλλού πατάς κι αλλού βρίσκεσαι...» μεταξύ αγάπης και θαυμασμού για την υπερκινητικότητά μου?  Σχήμα λόγου, κυριολεξία και μεταφορά κι όλα τα άλλα σχήματα λόγου μαρτυρούν την ατσαλιά μου. Και τσατίζομαιαιαιαιαιαιαι........ Διότι, όποιος βιάζεται σκοντάφτει! Αλλά, γιατί βιάζομαι, δεν έχω καταλάβει ακόμη! Και πότε θα με μάθω επιτέλους?
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η βαλίτσα! Ξεκινάω να την αδειάσω άρτι αφιχθείσα γαρ από το τελευταίο μου ταξίδι, και βγάζω από μέσα το νεσεσέρ να το πάω στο μπάνιο. Θα δω τη μπανιέρα με άλατα στον πάτο. Θα γυρίσω γρήγορα να της ρίξω λίγη χλωρίνη. Αλλά θυμάμαι ότι πρέπει να ανεβάσω τις τέντες από το μπαλκόνι μου και βλέπω ότι τα λουλούδια μου χρειάζονται απεγνωσμένα νερό και βρίσκομαι με ένα ποτιστήρι στο χέρι. Για κάποιο λόγο τα χάνω, δεν ξέρω πού να πρωτογυρίσω, μου πέφτει το ποτιστήρι, στάζω στο τραπεζομάντηλο ή πάνω στο παντελόνι μου. Περνάω αμέσως μέσα από το σαλόνι, αλλά το άτιμο το μάτι μου κλεφτά  πιάνει ένα cd ξέμπαρκο πάνω στο τραπεζάκι. Το αρπάζω να το συμμαζέψω στο κουτί με τα υπόλοιπα cd, αλλά πιο πέρα πάνω στο γραφείο έχω τους λογαριασμούς με τις εκτυπωμένες αποδείξεις που θέλουνε επισύναψη και παρεμπιπτόντως τις κοιτάζω λίγο λοξά. Τότε, ανοίγω το συρτάρι να πάρω το συρραπτικό για να τις συρράψω και διαπιστώνω ότι παραδίπλα του είναι οι φωτογραφίες που κάποια στιγμή πρέπει να περάσω στο άλμπουμ! Και ναιαιαι!! Ήγγικεν η ώρα! Πότε νομίζεις ότι θα το κάνω αυτό? Και φυσικά όλα αυτά θα γίνουνε μαζί με τιμήματα. Γυρίζω από δω, γυρίζω από κει, pivot στο ένα πόδι σαν άξονας περιστροφής χωρίς να υπολογίσω ούτε το χώρο ούτε τον χρόνο. Και πάρε να ‘χεις: ποδαράκια γεμάτα μελανιές, χεράκια όλο γρατσουνιές, κοψίματα, εγκαύματα κ.ά.ό. διότι από τη σβελτάδα μου κάπου θα σκαλώσω...

 Η βαλίτσα βέέέβαια! Χάσκει ακόμα ανοιχτή...

Φραστ, φρουστ εγώ διασχίζω το σπίτι με βήματα γρήγορα! Ότι θα πέσω σε καμιά πόρτα αυτό είναι στάνταρ! Αλλά θα συμμαζέψω και το βιβλίο της γραμματικής που έχω αφημένο στο πάτωμα –ναι εγώ εκεί βάζω τα βιβλία μου, θες κάτι?- αλλά θα θυμηθώ παρεμπιπτόντως να κατεβάσω τα άπαντα του Τριανταφυλλίδη από τη βιβλιοθήκη για να βρω τι έχει πει για εκείνο το γραμματικό φαινόμενο που έψαχνα για μία εργασία μου!

Η βαλίτσα στο μεταξύ, ναι, περιμένει. 

Δεν έχει αδειάσει ακόμη. Θα βγάλω τα ρούχα να τα πάω στη ντουλάπα η οποία για κάποιον ανεξήγητο λόγο είναι άνω-κάτω και γι’ αυτό πρέπει να βάλω σε τάξη τις φούστες και τα σορτσάκια μου. Ναι, εκείνη την ώρα το θυμήθηκα! Εσύ πάλι τι θες? Στο μεταξύ περνώντας από την κουζίνα, αν δεν ανοίξω φύλλο για καμιά πίτα –το ‘χω κάνει, πίστεψέ με- παίζει να φτιάξω κανα κέικ όχι για να το φάω, αλλά έτσι, για να το μοιράσω στη γειτονιά μου, λες και θα σχωρεθούν τα ποθαμένα μου!

Η βαλίτσα εκεί! Βράχος! 

Πρέπει να βγάλω και τα άπλυτα! Στη φόρα ναι, αλλά και από τη βαλίτσα.  Γρήγορα τρέχω (γιατί?) στο μπάνιο στο καλάθι των απλύτων! Και στέκομαι μπροστά και λέω: «Δε βάζεις ένα πλυντήριο? Ευκαιρία είναι!». Έλα όμως που δεν μπορώ να βλέπω τις μισές τρίχες της κεφαλής μου πάνω στα πλακάκια του μπάνιου και τρέχω (πάλι) να φέρω την ηλεκτρική. Το συμπέρασμα είναι: να δουλεύει ηλεκτρική (σκούπα), πλυντήριο και ηλεκτρική κουζίνα ταυτόχρονα που σημαίνει: Α. ότι η σύγχρονη νοικοκυρά έχει ψευδαίσθηση για τις δουλειές που κάνει. Τα κάνει όλα η τεχνολογία. Αυτή είναι απλά ο ηθικός αυτουργός πατώντας κουμπιά και Β. Ότι στο σπίτι μου μέσα σβουρίζουνε και σφυρίζουνε τα πάντα!

Η βαλίτσα περιμένει! 

Κατά τα άλλα νοικοκυρά σου λέει! Εγώ χασομερώ. 

Η βαλίτσα βαριέται! 

Κι εγώ λέω: «Αφού σε τρεις μέρες θα ξαναφύγω! Ααα! Προορισμό δεν ξέρω! Μην με ρωτάς! Ξέρω μόνο ότι μου αρέσει να φεύγω! Και φεύγω! Και μονολογώ! Δλδ συσκέπτομαι με το alter ego μου και αναρωτιέμαι: Μήπως να μην την αδειάσω και να την αφήσω σε μια γωνιά ετοιμοπόλεμη? Ε?»
Ορίστε! Γι’ αυτό βιάζομαι. Γιατί απλά δεν έχω μάθει να κάθομαι. Γι’ αυτό βιάζομαι! 

...Για να φύγω... Δε με χωράει ο τόπος. Κι όλο «σκοντάφτω» με τις βιαστικές μου κινήσεις. Κι όλο «πέφτω σε ολισθήματα». Κι όλο «κάνω λάθος κινήσεις» και τελικά «πέφτω κάτω και γκρεμοτσακίζομαι»! Και «τρώω τα μούτρα μου»! Αλλά το σοφό γνωμικό τι λέει? «Δεν έχει σημασία αν έπεσες, αλλά το αν θα ξανασηκωθείς!»
Και ναι, τελικά είμαι Όρθια... (άσχετα αν τελευταία «κοιμάμαι όρθια»!)


22 σχόλια:

  1. "Η περιγραφή μιας μέρας του ατζαμή" από τον Αλέξη Κωστάλα θα ήταν καλή φάση..!υπάρχουν και χειρότερα πάντως...άλλοι παθαίνουν διάσειση πέφτοντας στην ίδια τους τη ντουλάπα...?#$%^# έχεις να ανέβεις πολλά levels ακόμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χαχαχαχαχαχα!
    το ενθυμουμαι και κλαιω απο τα γελια, αν και θα προτιμουσα το "αλησμονω και χαιρομαι, θυμουμαι και λυπουμαι"...(σωστα?)...επισης θα προτιμουσα να ανεβω επιπεδο στο μαθηματικο μυαλό σου, όχι στις σκουντουφλιες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Στρουμφίτα my angel,

    Οποιος βιάζεται σκοντάφτει γι’ αυτό σπεύδε βραδέως. Αυτό πάλι το οξύμωρο σχήμα ποτέ δεν το κατάλαβα. Πως είναι δυνατόν να σπεύσεις για κάτι αλλά αργά ;;!! Πάντως είναι διαφορετικό να πετάγεσαι από το ένα στο άλλο λόγω υπερκινητικότητας και άλλο να σε πηγαίνουν με το ζόρι από δω κι από κει χωρίς να προλαβαίνεις να ολοκληρώσεις αυτό που κάνεις.
    Μήπως χρειάζεσαι μια αλλαγή στη ζωή σου για να χαλαρώσεις;
    Ολο φεύγεις. Ισως μια μέρα βρεθεί κάποιος που θα σε περιμένει. Και τότε θα σου δοθεί η ευκαιρία να αποφύγεις τη λάθος κίνηση

    Φιλιά

    James

    ΥΓ1. Μην αδειάζεις τη βαλίτσα σου, θα σου χρειαστεί για τη Σμύρνη
    ΥΓ2. Τι θα γίνει; Καμιά πίτα δεν δοκιμάσαμε ακόμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. James,
      θα μας πάρει όλους πολυ καιρο να καταλαβουμε και να κατανοησουμε τα οξυμωρα σχηματα σε αυτον τον κοσμο, γι' αυτο δεξου τα,οπως ειναι και λεγονται!

      Ευτυχώς ό,τι κανω μεχρι στιγμης ειναι επιλογη μου, αρα το τιμημα το πληρωνω μονη μου χωρις να τα φορτωνω σε κανεναν...

      Δεν ξερω αν ειναι θεμα να βρεθει κανεις να με περιμενει. Και αυτο να συμβει πιο πιθανο ειναι να τον "παρω να φυγουμε" παρα να με κρατησει εκει που ειναι!

      ΥΓ1: η Σμυρνη μανα μ' καιγεται..αλλα καιγομαι κι εγω να παω, ωστοσο ειναι πια οριστικα ανεφικτο!

      ΥΓ2: πιτα εφερα στο ΛΕΘ και εξηφανισθη!Δεν φταιω εγω που συγχορευτες σου δεν σε υπολογισανε!
      (και ητανε και πετυχημενη!)

      Διαγραφή
  4. Καλέ σιγά! Μια βδομάδα στο σπίτι μας και θα μάθεις να πετάς! Πάνω από παιχνίδια, παπούτσια, ρούχα, πετσέτες, πάνες λερωμένες, μαξιλάρια καναπέ, καρεκλάκια, τεντζερέδες και τεντζερεδάκια και λογής λογής νάρκες τροφής και πάνω από τα μυαλά σου! Εδώ να έρθεις, να ασκηθείς στην απροσεξία και στη λήθη...να περνάς δίπλα από τον Τριανταφυλλίδη και να λες "χμ κάτι μου θυμίζει αυτό το όνομα", να ξεχνάς γιατί ντύθηκες, που ήταν να πας, και να αναρωτιέσαι από πότε είναι πεταμένη αυτή η βαλίτσα στο πάτωμα? Από το Πάσχα ή από το 15Αυγουστο?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εεε!δεν παιζω!δεν μιλαμε επι ισοις οροις!εσυ εχεις ενα (υπεροχο) μπεμπε και εναν (επισης υπεροχο) αντρα, αρα μας κανουνε 3 προς 1!πού να σας παραβγω!εδω δε μιλαμε για ακαταστασια οικιακη!Αυτη διορθωνεται..Αλλωστε, το γραψες προχτες, μια τριετια ειναι, θα περασει! Μιλαμε για "ακαταστασια κινησεων" που ξεκιναει απο το κεφαλι μου και αυτο που εχει μεσα του και κατ' ευφημισμον το λεω μυαλό!

      ΥΓ: εσυ εχεις πολλη πλακα!Για ηθοποιος θα ησουνα σουπερ!το 'χεις σκεφτει? (σου βαζω ιδεες!)

      Διαγραφή
  5. "Πότε μέρα,πότε νύχτα
    πότε φως και πότε σκοτεινιά
    πότε πάνω,πότε κάτω
    πίσω και μπροστά.
    Πότε ζέστη,πότε κρύο
    πότε νερό και πότε πυρκαγιά
    πότε το`να πότε τ`άλλο
    παίρνει την πρωτιά
    κανένα δε νικά.

    Μια σβούρα είμαι και γυρνάω
    χωρίς κανένανε σκοπό
    και κάθε που σας συναντάω
    αλλού εσείς κι αλλού εγώ.

    Μια σβούρα είμαι και γυρίζω
    και κάθε μια που σταματώ
    αλλιώς τον κόσμο αντικρίζω
    κι αλλιώς τον εξηγώ."

    Αυτό λέει ο Πορτοκάλογλου.... εσύ όμως έχεις πολλούς σκοπούς και τους περισσότερους τους ολοκληρώνεις!
    Το πρόβλημα θα ήταν αν η βαλίτσα βρισκόταν μόνη, έρημη κι αραχνιασμένη σε κάποια αποθηκούλα. Όσο είναι γεμάτη κι έτοιμη για το επόμενο ταξίδι σε καλό δρόμο είσαι...
    Όταν έρθει η ώρα ν αράξεις σε λιμάνι ήρεμο κι απάνεμο, η βαλίτσα θα ναι χαμογελαστή και χορτάτη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. λαλαλαλαλαλαλαλαααααααααααααααααααα!!!!!
      στρουμφοτραγουδωωωω!
      τι καλο!λες για μενα να γραφτηκε το ασμα?

      http://www.youtube.com/watch?gl=SN&feature=plcp&hl=fr&v=yVwAVgYAzWk

      η βαλιτσα οντως μια χαρα θα ειναι!αυτο δεν το συζητω ουτε και με απασχολει!Ταξη στο κεφαλι μου δεν ξερω αν θα βαλω!Εκει ειναι το προβλημα! Να σταματησω να κανω σπαστικες και σπασμωδικες κινησεις!

      Καλημερα

      Διαγραφή
  6. καλησπέρα! ρε φιλενάδα τι ωραία που γράφεις!!! ακόμη κ το πιο καθημερινό πράγμα όταν το γράφεις εσυ είναι σα να διαβάζω ποίηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αχ!ναι,υπάρχω εγώ Σκουντουφλίτσα μου,αλλά δε μπορώ να το πώ τόσο όμορφα,όσο εσύ!!δηλ.....δεν τό'χω προσπαθήσει, θα χρειαστώ όμως,για να το κάνω,
    τη βοήθειά σου for sure! makkia

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε καλά! εσυ δημιουργεις με αλλο τροπο αλλα πραματα!
      Σκουντουφλης με Σκουντουφλη διαφερει!
      Καλημερα!

      Διαγραφή
  8. Κων/να
    Πως τα προλαβαινεις ΟΛΑ????????
    Απο που αντλεις τοση δυναμη????
    Ποιο ειναι το μυστικο σου??????
    Απο την μια μερια σε ΘΑΥΜΑΖΩ,και απο
    την αλλη ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ.....
    Αντε τα λεμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όταν κάνεις τόσα αποκλείεται να τα κάνεις τέλεια!Σκουντουφλάς σίγουρα και κάνεις πολλές ζημιές!

      Διαγραφή
  9. Ιμείς πάντους τς θκιεζ μας τς βαλίτσις τσ έχουμι έτοιμις για ντ Ζμύρν! Η θκια σ' είνι ακόμα στν απουθήκ';

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αχ βρε Κωνσταντίνα...μες το μυαλό μου είσαι!!!! Μόνο που εγώ είμαι χειρότερη σκουντούφλα απο σένα. Κάτι με κυνηγάει συνεχώς και που θα σταματήσω?? απλά σφουρίζω και στριφογυρίζω δίχως όρια!!! Και το χειρότερο είναι ότι δεν κάνω τα μισά απ'ότι εσύ και ακόμα χειρότερα, δεν έχω καμιά βαλίτσα, ανάμνηση απ'τα ταξίδια που έκανα, να χάσκει ανοιχτή!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ένα να θυμασαι Κατερινακι: οι τόποι δεν φεύγουν ποτέ από κει που είναι!Εμεις μετακινουμαστε και οι ευκαιριες παντα υπαρχουν! Η βαλιτσα μπορει να μην ειναι ανοιχτη. Διορθωνεται! Τα φτερα σου μην κλεισεις!

      Διαγραφή
  11. Το πνεύμα είναι σα τη φωτιά. Αν δε βάζεις ξύλα (δε το καλλιεργείς) η φωτιά είναι μικρή. Επίσης, ο αδρανής άνθρωπος καίγεται ο ίδιος εν απουσία τρόπων διοχέτευσης του πνεύματος (η ταχύτητα εξαρτάται από τη καλλιέργεια). Αντιθέτως, ο ανήσυχος άνθρωπος καίει το "περιβάλλον". Είτε δημιουργεί καίγοντας είτε καταστρέφει καίγοντας (εξαρτάται από τον αξιακό του κώδικά).


    Χρήστος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τωρα με ειπες δημιουργικη ή καταστροφικη?
      Το ταπεινο πνευμα μου υποκλινεται μπροστα στο δαιμονιο μυαλο ενος δικηγορου!

      Διαγραφή
    2. Το αν είσαι δημιουργική ή καταστροφική εξαρτάται από το πρίσμα(=αξιακό κώδικα) αφενός το δικό σου αφετέρου των ανθρώπων, οι οποίοι σε περιβάλλουν....συνεπώς, το ερώτημα δεν απαντάται μονομερώς.

      Διαγραφή