Τετάρτη 2 Μαΐου 2012

Διαγράφω...

Ήτανε τότε που έδινα τις εισαγωγικές εξετάσεις για να μπω στην εφηβεία! Θα εξεταζόμουνα στη σφριγηλότητα των γοφών, στο ανάγλυφο ενός χάρτη στην πλάτη, στις μάχες στήθους με στήθος και στην αντοχή των νεύρων που προκαλούσαν οι ορμόνες μου. Το σώμα άλλαζε και σμιλευόταν, όπως το υπαγόρευαν τα βιβλία της ιστορίας: «να περιθάλπει έναν νουν υγιή». Με έναν σάκο στην πλάτη που κουβαλούσε στο πέρα τις σκοτούρες της ημέρας και στο δώθε τα λαχανιάσματα του γηπέδου, κάθε μέρα και την ίδια περίπου ώρα έδινα ραντεβού με τη μοναξιά μου, κλείδωνα στο σπίτι τη φλυαρία μου και βάδιζα ως το γήπεδο με τη χαλάρωση αγκαζέ.  
Έκλεινα τα αφτιά μου στις πικρόχολες και ανόητες απορίες που ταυτίζουν την άθληση μοναχά με τις ξεχειλισμένες κοιλιές και τις ξεχειλωμένες ορέξεις και δεν έβλεπα την ώρα να αρχίζω να κάνω κύκλους τρέχοντας γύρω από το γήπεδο, αρχικά με tempo αργό, αλλά με crescendo σταθερό, ώσπου να μοιάζω με το σκύλο που κυνηγάει την ουρά του.
Κερκίδα δεν είχα ποτέ και κανέναν. Μόνο συνοδοιπόρους. Εφτά ήταν οι γνωστοί μεταξύ μας άγνωστοι με συνισταμένη μια αγάπη που τρέχει ασθμαίνοντας και ασθματική πίσω από το ίδιο χόμπι. Η γνωριμία μεταξύ μας περιορίζονταν στο φιλέ που πλαισίωνε το terrain. Δεν ξέρω τίποτα παραπάνω για κείνους πέρα από το ότι έχουν τις ίδιες κακές με μένα κάθε απόγεμα συνήθειες. Στο παρουσιολόγιο σημείωνα ελάχιστες απουσίες και μετά... το κεφάλι σκυμμένο, γιατί έμαθα ή μάλλον μου μάθανε ότι πρέπει να πειθαρχεί στις επιταγές του κορμιού. Τα πνευμόνια ανοιχτά, για να ρουφάνε φρέσκο αέρα. Τα αφτιά τεντωμένα, ώστε να ακούνε ρυθμούς εκστασιακούς.  Το στόμα όμως κλειστό. Και το  κεφάλι...επιβεβλημένα κενό.
«Θες παρέα?»... με ρωτούσαν κάτι υπάρξεις ασκόπως περιφερόμενες βεβηλωτικά, όπως αισθανόμουν, στον ιερό μου χώρο με προσπάθειες-ανταύγειες στην οκνηρή τους ακινησία. Πού και πού, κανένα απόγεμα, μια φορά στις τόσες, θυμούνταν τις εναλλακτικές που έχει η ζωή μεταξύ κούρασης και καναπέ!
«Όχι!»... ορθά-κοφτά απαντούσε η αφεντιά μου. Είναι  απ’ τις λίγες φορές που επιζητώ και απαιτώ τη μοναξιά μου. Να μείνω μόνη μου, να τρέξω μόνη μου, να ονειρευτώ μόνη μου, να κάνω τον απολογισμό της ημέρας μόνη μου, να μετρήσω τα λάθη μόνη μου...Μόνη μου...και να ξαπλώσω στο χορτάρι μόνη μου, να μυρίσω «γη και ύδωρ». Να αγγίξω το φρεσκοκομμένο χορτάρι του γηπέδου και να μυρίσω το αφράτο του χώμα. Να γείρω το κεφάλι στο ηλιοβασίλεμα και το ταυτόχρονα αναδυόμενο φεγγάρι. Να κλείσω τα μάτια για να δω πιο καθαρά το Εγώ μου. Να διαλογιστώ με τους πόθους μου για να διαταθούν καλά οι μύες και οι συλλογισμοί μου. Να μεγαλώσουν οι αποστάσεις ανάμεσα στους σπονδύλους μου και στις φοβίες μου. Να ανοίξουν τα πνευμόνια μου, μαζί και το μυαλό μου. Να θεριέψει η αυτοπεποίθηση πως αντέχω! Αντέχω τα χιλιόμετρα που γράφει το κοντέρ της καρδιάς μου και πως μπορώ να εκμηδενίσω αποστάσεις με χαλαρούς ρυθμούς, χωρίς θυμούς και άγχη. Και να μπορώ να έρθω πιο κοντά στους στόχους μου εις το διηνεκές. Τεντώνοντας τους μυς και χαλαρώνοντας τις σκέψεις. Διατείνοντας τον τετρακέφαλο και συστέλλοντας το stress.
Διαγράφοντας χιλιόμετρα αλλά και κακές σκέψεις.

15 σχόλια:

  1. ΕΜ ΕΤΣΙ ΕΞΗΓΕΙΤΑΙ ΑΥΤΗ Η ΚΟΡΜΑΡΑ ΣΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ!ΠΩΣ ΑΛΛΙΩΣ;

    ΕΓΩ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΔΕ ΣΕ ΔΙΑΓΡΑΦΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΜΕ ΤΙΣ ΦΟΡΜΕΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ιδανική η διάθεση σου και η ανάγκη σου για άθληση! Δεν κατάφερα ποτέ να νιώσω τόσο όμορφα με τον εαυτό μου στη διάρκεια της γυμναστικής! Μετά το ένιωθα αφού έπειθα τον εαυτό μου να γυμναστεί, όταν το κορμί μου με αντάμειβε με τη γλυκιά νωχέλεια του αθλουμένου και υγιούς. Με το χορό έχω νιώσω μόνο έτσι που περιγράφεις! Ανάμεσα σε πολλούς το ίδιο ζαλισμένους χορευτές , ο καθένας στη μοναξιά του και στις σκέψεις και στους πόθους του αλλά όλοι με την ίδια μουσική να γεμίζει το κεφάλι. Τα πνευμόνια να γεμίζουν καπνό σε κάθε ρουθουνιά και το μυαλό χρυσάφι! Αλλά το γλέντι το έχουμε μόνο για ειδικές περιπτώσεις δυστυχώς!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλό μήνα Georgina!
    Δεν ξέρω πώς είναι να γεμίζουν τα ρουθούνια καπνό κι ούτε θα μάθω και ποτέ! Αυτό που ξέρω είναι ότι αν κι έχω ασχοληθεί με τόσο πολλά αθλήματα, αυτό είναι το μόνο που δεν πρόδωσα, δεν άφησα και δεν μ' άφησε!
    Καλημέρα ανοιξιάτικη ανοιξιάτικη!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σε πάω καμιά φορά σε κανένα αντάμωμα βλάχικο, ποντιακό, κρητικό χειμωνιάτικο όμως, κεκλεισμένων των θυρών, που θα είμαστε και στο στοιχείο μας να ρουθουνίσεις κι εσύ καπνό! Χαχα! "Παθητικιά" είσαι θες δε θες μάναμ!
      Καλό μήνα κοπελάρα μου!

      Διαγραφή
    2. Χα!Να με πας για να σε πάω φελενάδα μ' καλή που δεν έχω αφήσει πανηγύρ' για παναΰρ? Ε?
      Αυτη παθητικοποίηση των πάντων είναι που με φοβίζει!

      Διαγραφή
  4. Είναι πολύ ωραίο να κάνεις κάτι που σου αρέσει πολύ, απορροφά τη σκέψη σου και χάνεται η αίσθηση του χρόνου. Είναι στιγμές ευτυχίας. Άλλος με την ζωγραφική, άλλος με την κηπουρική, εσύ με το χορό και την γυμναστική, κλπ. Πολύ ωραίο κείμενο. Καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Α βρε κορίτσι σαν ιεροτελεστία περιγράφεις την αγάπη σου στην άθληση. Τι ωραίο!
    Ποτέ μου δεν σκέφτηκα όλα αυτά που περιγράφεις όταν ίδρωνα σαν τρελή στα γυμναστήρια. Το μόνο που έλεγα ήταν, ότι όσο κι αν κουράστηκε το σώμα, το μυαλό μου άδειασε εντελώς από σκέψεις και προβλήματα!
    Υπέροχη αίσθηση!!!
    Ευτυχώς ήταν για 1-2 ώρες το πολύ 3 φορές την εβδομάδα!
    Φαντάσου ένα άδειο μυαλό 5-6 ώρες κάθε μέρα!χι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλέ αυτό σε πείραξε?οι 5-6 ωρες? Άλλοι το 'χουν άδειο επί 24ώρου βάσεως!χαχα!
      Καλό μηνα!

      Διαγραφή
    2. Χωρίς καμία διάθεση προσβολής δεν έχω και τις καλύτερες εντυπώσεις απ αυτούς/ες που ξημερωβραδιάζονται στα γυμναστήρια.
      Μάλλον δεν έχουν κατά νου απλά την άθληση.
      Δεν ξέρω αν αδειάζει το μυαλό τους εκεί ή ήταν ήδη άδειο!

      Διαγραφή
    3. Ε τώρα το παμε αλλού!
      Ναι, υπάρχουν και αυτοί που πηγαίνουν
      για ψυχωτικούς λόγους...και συμφωνώ
      ότι ο κόσμος μας θα ήταν ομορφότερος
      αν με το ίδιο πάθος που φροντίζουμε
      να έχουμε αψεγάδιαστο σώμα, φροντίζαμε
      να εχουμε και αψεγάδιαστη και την ψυχή
      με τον νου μας!

      Διαγραφή
    4. Ο κόσμος ομορφαίνει με ανθρώπους σαν εσένα να τρέχουν γύρω γύρω και να σκέπτονται πως ακόμα κι αν δεν κόψουν πρώτοι το νήμα της ζωής έχουν τη δύναμη να τον αλλάξουν διαγράφοντας ότι τους κάνει τη ζωή δύσκολη!!!!Φιλιά!

      Διαγραφή
  6. Sabrina my angel,
    Σε φαντάζομαι πιτσιρίκι, μες στην τρέλα της εφηβείας, σωστό μαγκάκι, με θηλυκότητα που ξεχειλίζει, να κάνεις γύρους ασταμάτητα, διεγείροντας αισθήσεις, ξεσηκώνοντας φαντασίες, μοιράζοντας χυλόπιτες. Και μετά ξαπλωμένη στο χορτάρι, να κάνεις διατάσεις, χαλαρώνοντας τους κουρασμένους σου μυς, μια πινελιά από πίνακα ζωγραφικής, βγαλμένη από το χέρι του μεγαλύτερου δημιουργού. Και τι δεν θα ’δινα να ήμουν εκεί κοντά και να σε γευόμουνα με τα μάτια μου. Στο ξανά ‘πα. Λάθος timing. Μίσησα τους γονείς μου γι’ αυτό….
    Γαμώτη μου…δεν μπορώ να συγκεντρωθώ. Το ράδιο στη διαπασών παίζει σκυλάδικα, η συμβία τα τσούζει με τις φίλες της στο μπαλκόνι, κι εγώ ο έρμος προσπαθώ να γράψω δύο λέξεις. Αδύνατον…
    Μη σταματάς να τρέχεις my angel. Μη σταματάς να βρίσκεις χρόνο να μένεις μόνη με τον εαυτό σου. Ισως έτσι ακούσεις τη φωνή της καρδιάς σου που την σκεπάζει η φωνή της λογικής…

    Σε φιλώ

    James

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. θες να πεις οτι σου θυμισα το κοριτσακι που λατρεψα στη Σικελία? χαχαχαχα!
      Α ρε James,
      τιποτα δεν αφηνεις να πεσει κατω!

      Διαγραφή
    2. Φυσικά και αυτό μου θύμησες my angel. Αλήθεια το πρόσεξες την ώρα που χορεύαμε που σου έσφιξα συνθηματικά το χέρι για να καταλάβεις ότι το βλέμμα μου καρφώθηκε πάνω σε εκείνα τα γουρλωμένα πανέξυπνα ματάκια που σε θαύμαζαν και σε έβλεπαν σαν ίνδαλμα; Είναι από τις σκηνές που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στη μνήμη ενός παλαίμαχου χορευτή όταν θα αναπολεί αυτές τις υπέροχες στιγμές της χορευτικής του (και όχι μόνο) διαδρομής.

      Σε φιλώ

      James

      Διαγραφή