Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012

Εχθροί και φίλοι της ΖΩΗΣ: όσο ζω....

            Η μία ελιά από τις δύο που είχα στο μπαλκόνι μου πέθανε. Για την ακρίβεια την πέθανα με τον μοναδικό τρόπο που ξέρω να σκοτώνω τα φυτά. Η δεύτερη βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο. Ακολουθεί την πεπατημένη της πρώτης.
        Όλα ξεκινούν από το ξερό χώμα και τα ανεμοδαρμένη ύψη του πέμπτου ορόφου, την υπερβολική δλδ έκθεση στον άνεμο, στην αμέλεια και την παραίτηση. Δε θυμίζει τις ελιές των νησιών στα ύψη τα πελαγίσια. Δε θυμίζει τους χρυσούς ελαιώνες της Κρήτης με τον αλμυρό αγέρα μήτε τη φύση του Αιγαίου με αμπέλια και χρυσές ελιές.
            Ένα κακέκτυπο από φυσικό τοπίο πήγα να φτιάξω, εγκλωβισμένο πίσω από κάγκελα και μέσα σε πέντε τετραγωνικά. Περιόρισα τις ρίζες του σε μία γλάστρα. Ρίζες βαθιές ατίθασες εν τη γενέσει τους. Κομμένη η σχέση με το χώμα, με το άφθονο κελαρυστό νερό και το οξυγόνο χωρίς μάσκες αντιασφυξιογόνες! Αντ’ αυτών προσφέρω τροφή ελάχιστη μέσα από ποτιστήρια-ορούς μαζί με διοξείδιο της πόλης. Τώρα σαν ασθενής κλινήρης στο νοσοκομειακό κρεβάτι ζητάει υποκατάστατα από εμένα, τον άθλιο κηπουρό. Να το ποτίζω με φαρμακευτικά σκευάσματα με τη σταγόνα.
            Όχι, δεν είμαι η κατάλληλη. (Νομίζω ότι...) Προσπαθώ μα δεν τα καταφέρνω. Η ελιά μου μας άφησε χρόνους. Ξεράθηκε. Έσπασε κι ο σπάγκος που την κρατούσε στα κάγκελα μην πέσει. Έμοιαζε τόσον καιρό με τα σκυλάκια που αγαπάμε οι ζωόφιλοι και τα ‘χουμε στα μπαλκόνια. Την έριξε ο αγέρας ο πολύς. Έσπασε κι η γλάστρα. Γέμισε χώμα το μπαλκόνι κι η τεθνεώσα η ελιά έγειρε με τρόπο στο πάτωμα. Κυλιόταν μέρες εκεί έξω τροχήλατη πάνω στην κυλινδρική της γλάστρα. Δεν την είδα γιατί το μπαλκόνι μου δεν το επισκέπτομαι, όταν δεν είναι η εποχή του. Την πρόσεξα μια μέρα κατά λάθος, γιατί τη φύσηξε ο άνεμος μπρος στο οπτικό μου πεδίο. Με λύπη μου τη σήκωσα.
            Οι απεγνωσμένες προσπάθειες να ξαναζωντανέψεις αυτό που πέθανε σαν να μην έχουν νόημα. Η απόφαση μετράει σε αυτές τις περιπτώσεις. Κάποια πράγματα ή πρόσωπα ή φυτά ή καταστάσεις τα χάνεις. Και πρέπει να το πάρεις απόφαση. Να καταλάβεις ότι πρέπει να ζήσεις χωρίς αυτά. Κι ότι μπορείς... Ακόμη κι αν σε πονάει!  Μπορείς! Κάνουν τον κύκλο τους ή βίασες ή παραβίασες τον κύκλο τους κι εκείνα έφυγαν. Τι θες να τα αναστήσεις?
            Μα...!!! Εκεί που πήγα να σηκώσω τη σπασμένη γλάστρα με τον ξερό ολόξερο κορμό της πεθαμένης ελιάς, πρόσεξα πως ανάμεσα στα φρυγανά της φύλλα, ξεπρόβαλε μία φουντίτσα πράσινη από ολόφρεσκα πρασινωπά και τρυφερούτσικα φυλλαράκια! Από τότε τα φυλλαράκια της γινήκαν φιλαράκια μου και...
            Κρατάς μυστικό? Μου ‘ρθε στο νου ο ποιητής που λέει ότι «Τούτα τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό» και  βάφτισα την ελιά μου ΕΛΠΙΔΑ!

41 σχόλια:

  1. http://www.valentine.gr/Gardener_calendar_june_gr.php

    Για να γινεις καλή κηπουρός! Εμένα πολύ με βοήθησε και με βοηθάει να καταλαβαίνω γιατί μου πεθαίνουν!
    Κι εγω από τον 5ο όροφο τον ανεμοδαρμένο την έφερα εδώ στο ισόγειο την ελιά και ακόμα σε γλάστρα την έχω!
    Πάντως τα φυτά άμα τα βάλεις σε σημείο που απαγκιαζει το χειμώνα μπορείς να τα ξεχάσεις ως την άνοιξη. Ειδικά την ελιά! Αθάνατη είναι η καψερή! Θα δεις θα σου χαμογελάσει πάλι! Τα λέμε αύριο Κωνσταντίνα! Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Βγάζω το ''ι'' από τη λέξη ''ελιάς'' και βάζω ένα ακόμη ''λ''.....

    Ντα νταααν.....Ελλάς !!!!

    Αυτή μου θύμησε το κείμενό σου Κωνσταντίνα μου.
    Οπότε τι να σχολιάσω???

    Υ.Γ...Αγαπημένη μου αδελφούλα Σύλβα το χάρισμά σου βλέπεις πως το έχει και η Κωνσταντινούλα μας ??
    Ασχολίαστο κι αυτό......

    Καλημέρα και Φ Ι Λ Ι Α !!!! [βάλε τόνο όπου θέλεις].......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ ρε Κικιτσα πώς με πιάνεις!
      Η Ελιά ήταν το πρόσχημα που λέει και η φίλη Φακίνου κατά παράφραση!
      Καλημέρα

      Διαγραφή
    2. Καλημέρα Κωνσταντίνα μου!
      Ηθελα να σε ρωτήσω πάνω σ'αυτό...η πρασινη φουντίτσα κι αυτη πρόσχημα κατα παραφραση είναι μαρή? Αλλο από το κυριολεκτικό εννοείς? Κι αν ναι ως προς το πράσινη ή ως προς το φουντίτσα η παράφραση?
      Πάντως αμα υπάρχει Ελιά τελικά σ΄ηκωσε την τέντα στο μπαλκόνι που άρχισε βροχή!
      Σε φιλω!

      Διαγραφή
    3. Κοίτα!το μονο πρασινο που συμπαθώ είναι της φύσης!το ΜΟΝΟ!Διότι η Ελιά-Ελλάς καταστράφηκε από τα άλλα ΠΡΑΣΙΝΑ και κυρίως από τα ΠΡΑΣΣΕΙΝ ΑΛΟΓΑ!!

      Διαγραφή
    4. Έγινες σαφής!
      Μπαίνουμε οικογενειακώς και με τη σειρά για μπάνιο και θα σου ΄ρθουμε σήμερα! Θα πάρω και πολλά χαρτομάντηλα για να ΄μαι έτοιμη! Καλή σιέστα και καλή αντάμωση!

      Διαγραφή
  3. 1979 στο σπίτι μας στην Ανάληψη ο πατέρας μου είχε πάρει ένα γιασεμί. Το μπαλκονάκι ίσα,ίσα που χωρούσε το βαρέλι που το φύτεψε, 1 καρέκλα και 1-2 γλαστρούλες ακόμα. Θυμάμαι να διαβάζω για τις εξετάσεις τον Ιούνιο το βράδυ αργά έξω στη δροσούλα κι αυτό να μοσχομυρίζει.
    Τα χρόνια πέρασαν ένας,ένας παντρευόμασταν και φεύγαμε. 1994 εγώ στην Κηφησιά κι ο μπαμπάς αποφασίζει να φύγει και να μείνει με την αδελφή μου. Το γιασεμί έρχεται στο δικό μου μπαλκόνι, αυτή τη φορά σε μια ωραία μεγάλη πύλινη γλάστρα. Τα φυτά πολλά και διάφορα εκεί, όλα τα ξεπάστρεψα (βλέπεις μάλλον κι εγώ της ίδιας συνομοταξίας είμαι).
    Το γιασεμί όμως...
    2000 πάμε Καρδία. Το γιασεμί επιτέλους φυτεύεται στο έδαφος. Δίπλα στην εξώπορτα. Μεγαλώνει τυλίγεται στα κάγκελα, ο Μάκης θυμώνει το κλαδεύει ως τη ρίζα,χιονίζει, βρέχει κι αυτό ξαναμεγαλώνει και μοσχομυρίζει.
    Δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα ναι στη ζωή μου.
    Υπάρχει όμως για να μου θυμίζει:
    α)απο που ξεκίνησα και
    β) πως ότι έχει γερές ρίζες και βάσεις αντέχει στο χρόνο!!!
    Καλημέρα σ όλους!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τελικά εκτός απο τους μύθους του Αισωπου οπου πρωταγωνιστουν ζωα και ειναι αλληγορικοί βγάζοντας επιμυθια σοφα και τα ΦΥΤΑ μπορουν εξισου να μας διδαξουν ε?
      κι εγω απο αυτες τις ιστοριες δεν κραταω τον "αθλιο κηπουρό"....

      Διαγραφή
    2. Να μην τον κρατήσεις καλή μου γιατί δεν μας συμφέρει. Αλλά θα σου πω κι έναν ακόμα "μύθο".
      Η αδελφή μου φύτεψε άσπρο τριαντάφυλλο απο ανθοδέσμη κι έπιασε!!!!!
      "Έλα βρε"μου λέει"είχε στην άκρη ματάκι γι αυτό κι έπιασε". Εμένα και φρύδι να χε δεν θα πιανε χίλια χρόνια.
      " Τα φυτά" λέει" θέλουν να τα μιλάς, να τα χαιδεύεις, να τα χεις σαν παιδιά σου".
      Με τα παιδιά τα κατάφερα, με τα φυτά όμως...

      Διαγραφή
    3. Σε καταλαβαίνω!Η μονη σχεση που εχω με τα φυτά είναι ότι στο σχολείο με φωναζανε (κάποιοι!) ΦΥΤΟ! ασχετα αν δεν εγω δεν με θεωρουσα ποτε τετοιο!
      χαχα!

      Διαγραφή
  4. Γειάσου Κωσταντινάκι! Πέρασα μία βαριά γρίπη και τώρά αναρρώνω, σαν την ελιά σου...Όσο για την Ελλάς έχει βαριά ασθένεια που λέγεται πολιτική και πολιτικοί. Είναι χειρότεροι και απ'τον χειρότερο κηπουρό του κόσμου!! Ας αφήσω όμως τα της Ελλάς και να πώ, από προσωπική εμπειρία, ότι τα φυτά είναι λατρεμένα και πράγματι ανταποκρίνονται στην φροντίδα και την αγάπη μας. Όσο έμενα στο σπίτι μου, και πριν μετακομίσω στον "θείο Χρήστο", είχα ένα πολύ ευαίσθητο δεντράκι, σε μια μεγάλη πήλινη γλάστρα και το πότιζα καθημερινά και το κλάδευα πάνω-πάνω για να το τονώσω και αυτό όλο πέταγε κόκκινα εύθραυστα λουλουδάκια χειμώνα, καλοκάιρι, σαν να με αποζημίωνε! Τώρα που έφυγα, παρόλο που ο πατέρας μου είναι μαγικός κηπουρός και ότι πιάνει γίνεται χρυσός, το λουλουδάκι μου μαράζωσε. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλά η μικρή μου ιστορία αποδεικνύει ότι τα φυτά έχουν ψυχή και ζουν απο εμάς για μας.
    ΥΣ: Μακάρι όλοι που φωνάζανε "φυτά" να ήταν σαν και σένα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είμαι σχεδόν κρεββατωμένη.Αλείφτηκα με Voltaren(συγγνώμη για τη διαφήμιση),ήπια ένα μεγάλο ποτήρι χυμό πορτοκάλι,χαπακώθηκα,κουκουλώθηκα και προσπαθώ να ξεχάσω ότι πονάει το δεξί μου φτεράκι(?)Αν ήταν Τετάρτη πρωί,θα άφηνα σχόλιο για το
      dum spiro,spero.Είναι όμως Τέτάρτη βράδυ και λόγω του πονεμένου μου φτερακίου(?)-δε θέλω να το πονέσω άλλο κυριολεκτικά και μεταφορικά-σκέφτομαι...
      τι είναι αυτό που με κάνει να μη σκέφτομαι,αλλά να σκέφτομαι...(τι είχε μέσα ο χυμός?)
      Η όλη σημερινή εισήγηση της φιλτάτης μας σχετικά με τη θέση της γυναίκας,όπως αυτή παρουσιάζεται μέσα στα δημοτικά τραγούδια...τα λόγια και οι λέξεις,οι εικόνες,οι μουσικές...
      τα τραγούδια και οι χοροί...
      το ουζάκι και οι μεζέδες...
      ο χώρος και οι άνθρωποι...
      οι όμορφοι άνθρωποι που συνάντησα ή ξανασυνάντησα...
      το γέλιο και η συγκίνηση...
      οι σκέψεις,οι αναμνήσεις,οι επιθυμίες,τα συναισθήματα..
      οι κόκκινές σου γόβες,Ντινάκι...
      Ε,όλα αυτά,λοιπόν,με κάνουν να σκέφτομαι πως και αυτή η μέρα δεν έφυγε άδικα και άσκοπα.
      ΣΈΥΧΑΡΙΣΤΩ γι' αυτήν τη μέρα.
      Πάντα τέτοια!!!

      Διαγραφή
    2. Σας είπα σήμερα ότι στο δημοτικό τραγούδι ο ποιητής δεν περιγράφει άμεσα την ομορφιά της γυναίκας αλλά την αντίδραση της φύσης στο πέρασμά της?
      Ε λοιπόν εγώ το πέρασα όλο αυτό σήμερα λίγο μουδιασμένη, λίγο αγχωμένη, λίγο εκνευρισμένη, πολύ όμως συγκινημένη και κατάλαβα τι έγινε-τι έκανα από την αντίδραση όλου αυτού του κοινού που ήταν κοντά μου, με ΤΙΜΗΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ και πάνω απ' όλα με υποστήριξε!

      Σας ευχαριστώ ειλικρινά ΟΛΟΥΣ!!!

      Διαγραφή
    3. Κατερίνα μου, ναι όντως, τα φυτά θέλουν αγάπη, η Ελλάς Ελπίδα κι εγώ εσένα για να καμαρώνω μετά τα κοπλιμέντα σου (ε ρε τι ανασφάλειες τραβάω η δόλια)!!

      Διαγραφή
  5. Σκέφτομαι άραγε πόσες ώρες να πάει μπροστά το ρολόι στο μπλογκ σου? Είσαι ακόμα ξυπνητή? Αν ναι να και η δικιά μου γεύση του σήμερα!
    http://profanws8adunatisw.blogspot.com/2012/03/blog-post_08.html
    Πολύ μου άρεσες μαρή! Πολύ!
    Σε περιμένω αλήθεια! Θα καθαρίσω το σπίτι για 'σενα...αν είναι και δεν έρθεις πες να συνεχίσω να κάνω τα βασικά μόνο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. είσαι αππιστευτη!Ότι θα παρευρισκότανε στην εκδηλωση διαδικτυακοί και blog-ικοι φίλοι δεν το περιμενα!Θα ανατρεψω αντιλήψεις περί e-φίλων! Ή μάλλον εσύ (μου) τις ανέτρεψες, γιατι με γνώρισες μέσα από το blog και μόνο και ήρθες να με δεις live!!!!!!
      Σε ευχαριστώ πολύ Γεωργία!

      Διαγραφή
  6. η μαμά κουκουβάγια λέει8 Μαρτίου 2012 στις 9:07 π.μ.

    ε να πω κι εγώ για την εκδήλωση τότε!θα επισκιάσουμε το κείμενο σήμερα αλλά το ΑΞΙΖΕΙΣ!
    Αυτό που έκανες εχθές ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!
    Δε φανταζόμουνα ότι καταγράφεις στην ψυχή σου τόσα βιώματα μαζί μου, δεν πίστευα ότι θα στήσεις από μόνη σου τόσο ωραία την εκδήλωση, δεν περίμενα ότι θα με συγκινήσεις τόσο πολύ και θα με κάνεις να κλαίω!

    Πόσα "συγχαρητήρια" να σου πω και πόσα "εις ανώτερα" να σου ευχηθώ, γιατί το αξίζεις!;; Παιδί μου τόσα χρόνια, αλλά με εξέπληξες με τις ικανότητες και τις γνώσεις σου!Θέλω να σε βλέπω να ανεβαίνεις ψηλά και να σε καμαρώνω

    ΥΓ: η Λαφίνα έγινε το τραγούδι που σου τραγουδούσα συνέχεια, όταν χάσαμε τον Κωστάκη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. η κορούλα Κωνσταντίνα-το κουκουβαγιάκι απαντάει8 Μαρτίου 2012 στις 9:16 π.μ.

      Μανούλα μου (κουκουβαγίτσα μου)τώρα παίρνεις εκδίκηση μάλλον για χθες, γιατί θες να με κάνεις κι εμένα να κλαίω! Μπράβο σου που τα καταφερες!Σ' ευχαριστώ πολύ για αυτό που μ εκανες, ακόμη κι αν αντί για νανουρίσματα με μεγάλωνες με μοιρολόγια σαν τη Λαφίνα (κι οπως ειπε κι ενας φίλος μου χθες "Αν διαβάσει κανείς τον Φρόυντ, θα καταλάβει γιατί η Κωνσταντίνα έγινε όπως είναι από μία τέτοια μαμά)!

      ΥΓ: όσα κι αν θυμάμαι όπως λες, χρονικά όχι, δεν το είχα εντοπίσει την περίοδο που χάσαμε τον Κωστάκη, ωστόσο ναι, νομίζω πως ο δημοτικός ποιητής γι' αυτόν έφτιαξε το τραγούδι και ήμουνα σίγουρη πως ο πρώτος που θα ερχότανε στο μυαλό σου θα ήταν εκείνος!

      Σ ευχαριστώ μανούλα μου

      Διαγραφή
    2. Μήπως εντέλει αυτή η πράσινη φουντίτσα είναι βραδιές σαν τη χθεσινή? ή άνθρωποι με γνώσεις σαν τις δικές σου? ή άνθρωποι που έχουν τη διάθεση να οργανώνουν εθελοντικά βραδιές για να μιλούν άνθρωποι σαν εσένα?ή μήπως το ουζάκι με γλυκούς φίλους? σήμερα η ημέρα της γυναίκας και ο διάλογος που έχεις με τη μητέρα σου υπέροχος. Δεν ξέρω τι να πρωτοζηλέψω, τη σχέση η τα λόγια.
      Υ.Γ Δεν ξέρω γιατί εξέπληξες κάποιους. Εγώ ήμουν σίγουρη, απ τα λίγα χρόνια που σε ξέρω ότι κάπως έτσι θα ήταν. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ !!!!

      Διαγραφή
    3. 1000 ευχαριστώ και άλλα τόσα!
      Είναι όντως φουντίτσες με καρποφόρες ελπίδες τέτοιες βραδιές!Με κάνατε το πρόσωπο της βραδιάς. Σαν τις νυφες ενα πράμα!Αφού λίγο έλειψε να νιώσω ότι πρεπει "να πετάξω την ανθοδέσμη που μου χάρισε το Συμβούλιο!!!χαχα

      ΥΓ: και ισως ενα απο τα λελουδια της που θα επεφτε κατω να φυτρωνε στο χαλι, οπως της αδερφης σου Ευγενιτσα μου. Ετσι, γιατι υπήρχε πολυ καλη διαθεση από ολους! ;)

      Διαγραφή
  7. Καλημέρα σε όλες τις γυναίκες!!!! Χρόνια πολλά!!!!!! Όπως καταλάβατε χθες το βράδυ η Κωνσταντίνα παρέδωσε μάθημα για την γυναικεία υπόσταση και ομορφιά στο δημοτικό τραγούδι. Καιξεκινώ την ανασκόπηση των κυριότερων γεγονότων : Ανέβηκε στο ποντιουμ ως σταχτοπούτα με τα κόκκινα γοβάκια της και ξεκίνησε να μιλά με δυνατή στεντόρια φωνή κερδίζοντας γρήγορα και εύκολα το κοινό της. Αλλά........ έρχεται το μεγάλο αλλά... μόλις καταλάβαινε ότι κάποιες κυρίες ξέφευγαν και μιλούσαν μεταξύ τους, είχε στα χείλη έτοιμη την παρατήρηση "ησυχία παιδιά" αλλά... την κατάπινε ως γνήσια δασκάλα που συγχωρεί εν μέρει τα άτακτα παιδάκια. Στεκόμουν δίπλα της και "είδα" τη χαρά της, τον υποτιθέμενο εκνευρισμό της για το παραπάνω γεγονός, τη συγκινισιακή φόρτισή της, τα μάτια που γυάλιζαν από δάκρυα όταν αφιέρωσε στη μαμά της το περίφημο τραγούδι της λαφίνας, το "ανόητο άγχος" της για το αν όλα πάνε καλά. Τσάμπα και βερεσέ είχε άγχος διότι είχε με τέτοιο τρόπο αναπτύξει το θέμα που όλες οι κυρίες ανεξαρτήτου ηλικίας "συμμετείχαν" τόσο στο κείμενο όσο και στα τραγούδια που επέλεξε.....
    Κοριτσάκι μου με τα κόκκινα γοβάκια ευχαριστώ πολύ για τη βραδιά που χάρισες σε όλες μας και με το καλό να το κάνουμε ημερίδα για να μάθει ο κόσμος τι εστί κορίτσι, γυναίκα, αδελφή, μάνα, σύζυγος, ύπαρξη........
    ΥΓ : Αθηνά V περαστικά μικρή μου!!!!! Μήπως πρέπει να μπεις στο τριπάκι και να σκεφτούμε να κάνουμε κάτι σε ένα χρόνο????? κάτι για ποίηση μήπως???? κάτι άλλο που θέλεις να βγει προς τα έξω...?????????? μήπως να ξεκινήσεις να σκέφτεσαι????????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απολογία Πλατινέ (κατά βάθος είμαι ξανθιά!):
      αγαπητή Σύλβα,
      -για να μην παραγκωνίσω το κείμενο της εβδομάδας-

      Ελπίζω ότι το Ανόητο Άγχος να μη φάνηκε τόσο, αν και το πουκάμισό μου το κατάλαβε καλά που έγινε μούσκεμα.

      Ελπίζω να μη με παρεξηγησαν οι παρευρισκόμενοι για το καθηγητικό μου ύφος, γιατί έχω μάθει να εκνευρίζομαι με τα σουσουρα στην τάξη και τα κόβω μονοκοπανιάς όσο κι αν αγαπαω τους μαθητες μου! (τι εγωκεντρικο πλασμα!θελω να με προσεχουν οταν μιλαω)

      Ελπί-ΖΩ και ΖΩ για στιγμές σαν τη χθεσινή που συγκινήθηκε κόσμος πολύς και θυμήθηκαν όλοι τα χωριά τους, τους παππούδες τους και τις γιαγιάδες τους και διακτινίστηκαν σε καποια γωνιά να κλάψουνε ή το πάλεψαν στο τραπέζι!

      Ελπίζω να σου άρεσε που ως υποβολέας με έβριζες "Ανόητη και Ανόητη", γιατί δεν ξέρω...πολύ με αρέσει όταν οι ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ με βριζουνε!

      Διαγραφή
  8. η μαμά κουκουβάγια ξαναμιλάει8 Μαρτίου 2012 στις 3:23 μ.μ.

    Σήμερα το πρωί αναρωτιόμασταν με το μπαμπά σου που συζητούσαμε τα μεθεόρτια: "είναι σίγουρα δικό μας παιδί;"

    (το ξεχασα αυτο κι ηθελα να το πω)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. θα ήθελα να μιλήσω σε σας μαμά κουκουβάγια και να σας πω ότι κάθε μητέρα νομίζω ότι χθες θα ήθελε να ηταν στη θέση σας και οτι μαζί με σας και τα δικά μου ματάκια λίγο γυάλισαν και γυαλίζουν και σήμερα απο αυτά που συζητάτε στο bloq. Συγχαρητήρια για το παιδάκι σας (πάντα παιδάκι δεν είναι;), συγχαρητήρια και σε σας τους γονείς που το κάνατε τέτοιο παιδάκι.
      Κωνσταντίνα ήσουν απλά ΤΕΛΕΙΑ ...ενιωσα ότι όλες οι γυναίκες που ανέλυσες είχαν ένα κομμάτι δικό μου. Ευχαριστώ για τη συγκίνηση, το χορό, το χαμόγελο...
      Α....και κάτι άλλο...απο αύριο σταματάω τα γλυκόλογα, ιντάκς;

      Διαγραφή
    2. 1.Σήμερα,δηλαδή,που είναι η Ημέρα της Γυναίκας με τη βόυλα(όχι τη γυναίκα του Θανάση,την άλλη,που'χει και το πεπόνι),ο χαρακτηρισμός του ποιητή προς τη Γυναίκα θα ήταν...κλαψιάρα,δύσθυμη και μουντρούχα?Ε όχι,λοιπόν,κορίτσια και Χρόνια μας πολλά!Η φύση είναι γένους θηλυκού και γι'αυτό τα έχει ΟΛΑ,γιατί κάθε γυναίκα τα έχει όλα,γιατί κάθε άνθρωπος τα έχει όλα μέσα του...
      2.Κάποιοι από εμάς δεν προλάβαμε να διακτινιστούμε ,για να κλάψουμε, και ούτε στο τραπέζι δεν το παλέψαμε.Και τα ρίξαμε όλα στο ότι ήταν προπαραμονή Πανσελήνου και τότε γινόμαστε τάχα πιο ευσυγκίνητοι οι άνθρωποι.Δε βαριέσαι...Και η Σελήνη γένους θηλυκού είναι...
      3.Κι αν είχες Ανόητο Άγχος στην αρχή,τι πειράζει?Αυτό το Ανόητο γινόταν σιγά σιγά α-νοητό,κανείς δεν το πρόσεχε,γιατί όλα τα όμορφα πράγματα έχουν ένα μαγικό τρόπο να καλύπτουν πίσω από σύννεφα καπνού τα μικρά και ασήμαντα και να βγάζουν στο φως τα μεγάλα και σπουδαία...
      4.Μη νιώθεις ενοχές για το δασκαλίστικο ύφος σου.Σε κανέναν δεν αρέσει να μιλάει και να μην ακούγεται ή να μην τον ακούν...
      5.Να ξέρεις πως έπεσε δεν έπεσε η ανθοδέσμη ή έστω ένα φυλλαράκι της κάτω,πολλά γόνιμα εδάφη καρπίσανε...
      6.Και το παραπάνω, σε συνδυασμό με το χθεσινό σου κείμενο, με πάει σε μια αγαπημένη μου έκφραση, ειδικά της τελευταίας, δύσκολης για όλους μας εποχής:
      "Με θάψανε,μα δε γνωρίζανε πως είμαι σπόρος..."
      7.Συλβάκι,πόσο σ'ευχαριστώ για την πρότασή σου!Μεγάλη μου τιμή!Μόνο που έχω πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μου,μέχρι αυτήν την ημέρα.Πάντως επιφυλάσσομαι!!!

      Διαγραφή
    3. "Με θάψανε, μα δε γνωρίζανε πως είμαι σπόρος"

      Άναυδη!Υποκλίνομαι Αθηνά V!Απάντηση στην Ελιά και την Ελλάς!

      Διαγραφή
    4. Απάντηση στη ΜΙΑ (+ΜΟΝΑΔΙΚΗ) γυναικάρα9 Μαρτίου 2012 στις 1:25 π.μ.

      Δλδ αύριο από φίλη θα γίνεις πάλι φίδι!?
      Σε ευχαριστώ πολύ-πολύ γλυκιά μου!Ακόμα δεν πιστεύω πώς εβγαλες τόση καλοσύνη!Ίσως επειδή είσαι μάνα!!!

      ΥΓ: σου πάει η καλοσύνη!Ασε που θα φορεθεί πολύ φέτος :Ρ

      Διαγραφή
  9. H mama h koukouvagia kai esu to koukouvagiaki!!!Edw apolwlo probato apo Athina.(oute indianoi na hmastan me ayta ta onomata)Ematha ekanes sxedon olo ton kosmo na dakrusei me to thema sou sthn ekdhlwsh!!!To keimeno sou taspaei kouklara mou!Ayto legete xarisma kai ksereis na to xrhsimopoieis swsta!!!Sou eyxomai sthn ygeia sou re kouklara mou,giati ola ta alla ta exeis kai kserw oti tha kaneis perissotera giati etsi emathes!To megalhtero mpravo omws to aksizoun oi gonois mas kai ayto einai h alhtheia.Aytoi mas eftasan ws edw kai kserw oti eimaste upeuthunoi apenanth tous kai aksizoun na vlepou thn korh tous na na exei tetoies epityxies.....giati an perimenan ap to gio tous.....akoma tha perimenan!!!
    A....kai thn epomenh fora pou tha kaneis ton kosmo na klapsei....kerase tous kai kanena liker me ellhniko (xaxaxxa)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η αδερφή Ινδιάνα9 Μαρτίου 2012 στις 10:10 π.μ.

      ΚΑλώς το Λωλό (πρόβατο)...χαχα! Εσύ ήθελα να ξερα γιατί λείπεις από τέτοιες οικογενειακές φιέστες?Σε έαφαγε η Αχόρταγη Αθηνα!Καλημέρα αδερφάκι!

      Διαγραφή
  10. Νομίζω ότι έχασα πολλά που δεν ήρθα...
    διάβασα 5 φορές τα σχόλια ....
    δάκρυσα άλλες τόσες...
    συγχαρητήρια φάτσα μου!!!!!!!!!
    να σε χαιρόμαστε καμάρι μου!!!!!!
    (αναμένω λεπτομέρειες για να κλάψω κι άλλο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ έτσι νομίζω! Και δυστυχώς, όπως λέει η μαμά μου, κάποια πράγματα ΜΙΑ φορά γινονται και ο χρόνος πίσω δε γυρίζει!
      Σ' ευχαριστω ελενίτσα* μου γλυκιά!

      Διαγραφή
  11. Sabrina my angel,
    λυπάμαι πολύ για την ελιά σου. Καθότι φετιχιστής, δένομαι πολύ με τα αγαπημένα μου αντικείμενα και δυσκολεύομαι να ξεπεράσω την οποιαδήποτε απώλεια. Είμαι όμως σίγουρος ότι η πράσινη φουντίτσα θα τραφεί από την αισιοδοξία σου και το γλυκό σου χαμόγελο και η "Ελπίδα" σου θα σου χαρίζει για πολλά - πολλά ακόμη χρόνια τη συντροφιά της.
    Οσο για προχθές, τι να πω; Η παρουσίαση (και παρουσία σου) ήταν καταπληκτική! Ενας ύμνος στη γυναίκα. Γι' αυτό κι εγώ λατρεύω τις γυναίκες! Νομίζω ότι τα λόγια περιττεύουν.
    Απλά: Respect! Keep walking.

    Φιλιά

    James

    Υ.Γ. Εδώ που τα λέμε, αν δεν ήταν εκείνη η τελευταία φωτογραφία (το πρωτοσέλιδο, τ' ακούτε συνδαιτυμόνες;) δεν θα είχε και τόση επιτυχία η εκδήλωση. Τέλος πάντων, ντέφι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. James,
      νόμιζα ότι θα αφήσεις ασχολίαστη την έκπληξη που σου έκανα!Χρειαζόμασταν αυτό το μεγάλο κοινό για να αποδείξω σε όλους ότι το πρωτοσέλιδο είναι πραγματικό και υπάρχει!Άρα εκτός από τη μαμά μου, εξεπλάγης και εσύ!(καθενας σας για διαφορετικο λογο)!!!

      Αλλά ρε συ James για ενα πραγμα μετανοιωσα: που δεν εβαλα λεζάντα κάτω από τη φωτό μας: "ΙΔΟΥ, ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ, ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΑΝΔΡΑ ΤΗΣ!!!"...χαχα!θα ητανε πολύ καλό και ελπιδοφόρο για την πορεία της οικογενειας: δεν θα χαλούσαν σπίτια και θα ήταν όπως τότε...
      Συμφωνείς?

      Διαγραφή
    2. Ναι! ναι! Βάλε εσύ καμιά τέτοια λεζάντα κάτω από τη φωτό μας και θα δεις για πότε θα χαλάσουν κάποια σπίτια!

      Διαγραφή
    3. Χαχα!βρε James, συμβολικά το εννοω!η καθε γυναικα πρεπει να 'ναι διπλα στον Αντρα της!

      Διαγραφή
  12. Αργησα αλλα τελικα αποφασισα να σχολιασω και εγω το κειμενο. Τον τελευταιο καιρο προσπαθοντας να κρατιεμαι ενημερος για τα τεκτενομενα στην Ελλαδα αρχισα να παρακολουθω ειδησεις και να διαβαζω εφημεριδες στο ιντερνετ. Αποτελεσμα ηταν να μαραθω και εγω οπως η Ελια της Κωνσταντινας. Λιγο ο χειμωνας αλλα περισσοτερο τα νεα απο την πατριδα μου σχεδον με εριξαν σε καθλιψη. Ηταν καιρος να να αντιδρασω λοιπον. Σταματησα να βλεπω ειδησεις σταματησα να διαβαζω εφημεριδες και προσπαθησα να κρυβω την εθνικη μου ταυτοτητα. Δεν ημουν και ιδιαιτερα περηφανος . Σημερα λοιπον αποφασισα να βγαλω την μηχανη μου απο το γκαραζ μετα απο 5 μηνες μιας και συνεβει το πιο απιθανο πραγμα που εχω δει εδω και 5 χρονια που ειμαι Καναδα. Ενω φυσιολογικα θα επρεπε να ειναι -5 με χιονια η καλοκαιρια της τελευταιας εβδομαδας μας εφερε μια προωρη ανοιξη . Τα χιονια φυγαν και εχει + 15 βαθμους . Πηρα και μια φιλη μου και φυγαμε χωρις να εχουμε σκεφτει που θα παμε απλα ο ανοιχτος δρομος και ο ηλιος πανω απο τα κεφαλια μας ηταν αρκετος. Ανοιξη!! Η διαθεση μου αρχιζει να φτιαχνει και το μονο που ακουω ειναι ο ηχος της μηχανης μου και το δροσερο και φρεσκο αερακι στο ανοιχτο μου κρανος. Μετα από περιπου μια ωρα βρεθηκαμε σε ενα μικρο χωριο οχι πολυ μακρυα απο την πολη που μενω. Σκεφτηκαμε πως θα ηταν ωραια να σταματησουμε για μεσημεριανο και ετσι και καναμε. Μπαινοντας μεσα αντικρισα μια κυρια περιπου στα 60 της αλλα με μαλλι απο κομμωτηριο η ρολα τουλαχιστον. Μας καλωσορισε στα Αγγλικα βεβαια αλλα με μια προφορα που αρχισε να με κανει να αναρωτιεμαι ποια θα μπορουσε να ειναι η εθνικοτητα της. Δεν ειπα τιποτα αρχικα αλλα μολις μου ειπε ποια ειναι η σπεσιαλ σουπα για την ημερα δεν ειχα πια καμια αμφιβολια . Κοτοσουπα με ρυζι και αυγολεμονο. Αυτοματα της μιλησα Ελληνικα.... “θα παρω την σουπα ακουγετε νοστιμη” αμεσως με ρωτησε την κλασσικη ερωτηση “Μιλας Ελληνικα???” ηθελα να απαντησω “ OXI ! Απλα το μονο που ξερω στα Ελληνικα ειναι .... “θα παρω την σουπα ακουγετε νοστιμη”. Και ενω το πρωτοκολο προβλεπει οι αμεσως επομενες ερωτησεις να ειναι “Απο που εισαι ; Ποσο καιρο εισαι Καναδα ,τι δουλεια κανεις εισαι παντρεμενος ,εχεις παιδια και αμα ξερεις τον Γιαννη που μενει καπου κοντα στην πολη σου (Ακτινα 100 χλμ) η Κυρα Μαρια εκανε την Εκπληξη... “ Τα ακους τα νεα απο την πατριδα μας;” Τα ακουω της ειπα με κατεβασμενο το βλεμμα αλλα και με μια ανακουφιση που η φιλη μου δεν καταλαβαινε Ελληνικα και δεν ειχε ιδεα τι λεγαμε. Καναμε μερικα σχολια και την μερα την εσωσε ο Κυρ Παυλος κανοντας την εμφανιση του απο την Κουζινα. Γνησιος Ελληνας. Αμεσως ακολουθησε το πρωτοκολλο και ρωτησε ολες τις παραπανω ερωτησεις που ανεφερα με μοναδικη διαφορα το αν ξερω τον Κωστα που δουλευει στην Chrysler. Δεν ειχε Γιαννη αυτη τη φορα. Η φιλη μου κοιτουσε με χαμογελο αλλα και ενα απορρημενο υφος για να με ρωτησει με την πρωτη ευκαιρια αν τους ξερω. Deja vu με πηγε πισω οταν στο καλοκαιρινο μου ταξιδι με την μηχανη βρηκα αλλους Ελληνες στην μεση του πουθενα στην περιοχη Bad Lands καπου στην Νοτια Ντακοτα.“Οχι” της απαντησα ”μολις τους γνωρισα”.Καθησαμε στο τραπεζι και αμεσως εκαναν την εμφανηση δυο πιατα με αχνιστη κοτοσουπα μια χωριατικη σαλατα και φρεσκο ζυμωτο ψωμι. Μαλιστα η Κυρα Μαρια μας σερβιρε η ιδια περνωντας τον δισκο απο τα χερια της σερβιτορας. Τελειωσαμε το γευμα μας και πριν φυγουμε ο Κυρ Παυλος εφερε ενα μπουκαλι απο το δικο του σπιτικο κρασι και σε ενα ταπερακι ειχε δυο κομματια Μπακλαβα που εκανε η Κυρα Μαρια . Τους ευχαριστησα μας φιλησαν σταυρωτα προς απεριγραπτη εκπληξη της φιλης μου και μας ξεπροβοδησαν μεχρι το παρκινκ που ειχα την μηχανη μου. Φυσικα η Κυρα Μαρια δεν παρεβλεψε να κανει την παρατηρηση της “ Να προσεχεις με την μηχανη παιδι μου “ Η φιλη μου σατισμενη και εχοντας ενα χαμογελο ολο απορια γυρισε και μου ειπε. “ You Greeks are really cool people” Ειχα καιρο να αισθανθω περηφανος που ειμαι Ελληνας.Καταλαβα τι σημαινει η μικρη πρασινη φουντιτσα που περιγραφεις Κωνσταντινα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Λοιπόν dr.Chris,
    τελικά ναι, τα χιόνια έφυγαν από κει και ήρθαν στο Ελλαδιστάν. Η μούχλα κι η μουντίλα ταιριάζει με τη διάθεση, μα λειτουργεί και αντιστρόφως!Αν κάνει καλό καιρό, έχουμε ελπίδες να ανεβούμε ψυχολογικά! Κι αναρωτιόμουνα πού βρέθηκαν τα χιόνια!Που πήγα βόλτα το ΣΚ στο Διδυμότειχο κι έφυγα άρον-αρον γιατί αρχισε να χιονίζει ξαφνικά!
    Όσο για το επεισόδιο που περιγράφεις, βάσει ιστορίας, η επανάσταση ξεκίνησε από τη διασπορά!Γιατί άραγε?

    Γύριζε

    «Γύριζε, μὴ σταθῇς ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη,
    ὁ ψεύτης εἴδωλο εἶν᾿ ἐδῶ, τὸ προσκυνᾷ ἡ πλεμπάγια,
    ἡ Ἀλήθεια τόπο νὰ σταθῇ μιὰ σπιθαμὴ δὲ θἄβρῃ.
    Ἀλάργα. Μόρα τῆς ψυχῆς τῆς χώρας τὰ μουράγια.
    Ἀπὸ θαμποὺς ντερβίσηδες καὶ στέρφους μανταρίνους
    κι ἀπὸ τοὺς χαλκοπράσινους ἡ Πολιτεία πατιέται.
    Χαρὰ στοὺς χασομέρηδες! Χαρὰ στοὺς ἀρλεκίνους!
    Σκλάβος ξανάσκυψε ὁ ρωμιὸς καὶ δασκαλοκρατιέται.
    Δὲν ἔχεις, Ὄλυμπε, θεούς, μηδὲ λεβέντες ἡ Ὄσσα,
    ραγιάδες ἔχεις, μάννα γῆ, σκυφτοὺς γιὰ τὸ χαράτσι,
    κούφιοι καὶ ὀκνοὶ καταφρονοῦν τὴ θεία τραχιά σου γλώσσα,
    τῶν Εὐρωπαίων περιγελᾷ καὶ τῶν ἀρχαίων παλιάτσοι.
    Καὶ δημοκόποι Κλέωνες καὶ λογοκόποι Ζωίλοι,
    καὶ Μαμμωνᾶδες βάρβαροι, καὶ χαῦνοι λεβαντίνοι.
    λύκοι, ὦ κοπάδια, οἱ πιστικοὶ καὶ ψωριασμένοι οἱ σκύλοι
    κι οἱ χαροκόποι ἀδιάντροποι καὶ πόρνη ἡ Ρωμιοσύνη!»

    (Παλαμάς,1908)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. και εις απάντηση φυσικά έχουμε το:

      Ξύπνα ραγιά

      Ραγιά καημένε μου ραγιά για σήκω το κεφάλι
      τη δόξα πούχες μια φορά απόκτησέ την πάλι.

      Ξύπνα καημένε μου ραγιά, ξύπνα να δεις τη λευτεριά.

      Διψούν οι κάμποι για νερό και τα βουνά για χιόνια
      διψούνε και για λευτεριά οι σκλάβοι τόσα χρόνια.

      Κοιμούμαι μ’ ένα όνειρο ξυπνώ με μιαν ελπίδα
      να ιδώ κι εγώ μια μέρα φως ελεύθερη πατρίδα.

      Διαγραφή
    2. Διαχρονικός ο Παλαμάς και γενικά οι μεγάλοι ποιητές.

      Το δεύτερο ποίημα "παντρεύει" και τα Χιόνια και το Ραγιαδισμό και την Ελπίδα!Πού το βρήκες?

      Διαγραφή
    3. Είδες?μυστικά του επαγγέλματος!λες κι ο Dr.Chris οταν εγραφε το σχόλιό του είχε αυτό το ποίημα στο μυαλό του!

      Διαγραφή