Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Εχθροί και Φίλοι της ΖΩΗΣ: μην την υποβάλεις ποτέ!

        Προσοχή. Είναι ύπουλη. Ζηλεύει το χταπόδι και απλώνει τα πλοκάμια της παντού. Σφηνώνει στον εγκέφαλο και πολλές φορές τον κυριεύει. Έχει άλλοθι την ηλικία και άλλοτε την κατάσταση. Ζητάει σημασία περισσότερη από αυτήν που της ανήκει. Είναι λαίμαργη και ρουφάει σαν την ηλεκτρική σκούπα την ενέργεια και την καλή διάθεση. Σε εξωθεί σε μελαγχολία και στοχεύει στην κατάθλιψη. Χαίρεται όταν λυπάσαι. Λυπάται όταν χαίρεσαι. Κάνει το σώμα σου πλαδαρό και ευάλωτο σε ψυχοσωματικά σύνδρομα.
       Φυτρώνει και σε μέρη όπου δεν τη σπέρνεις. Απρόσκλητη φωλιάζει στο σαλόνι σου. Σαν τη γειτόνισσα κουτσομπόλα, κρύβεται πίσω από την κουρτίνα και παραμονεύει να σε δει να ξεμυτίζεις από το σπίτι σου, να πας για έναν καφέ, βρε αδερφέ, ένα ποτάκι, ένα θέατρο. Αν την πάρεις χαμπάρι ξαναγυρίζεις πίσω. Γεμάτος ενοχές πετάς τα ρούχα από πάνω σου. Το καινούργιο συνολάκι το ξανακρεμάς στη ντουλάπα. «Τι τα θες τα σκουλαρίκια? Βάλε τη ρόμπα που σου πάει!» σου σιγοψυθιρίζει στο αφτί. «Είσαι εσύ για κομμωτήρια και περιποιήσεις? Κάτσε σπίτι σου να υπηρετείς τους ρόλους σου έναν-έναν» Φωνάζει... Σε ξεκουφαίνει. Της λες «Σταμάτα!» αλλά δε σε ακούει. Την υπακούς. Ακούς υποτακτικά. Με το κεφάλι σκυμμένο, τα μάτια θλιμμένα και με μία αίσθηση ήττας!
          Κατέβασες τα στόρια στα παράθυρα και τα σφάλισες ερμητικά. Το μόνο παράθυρο στο σπίτι σου είναι η tv. Ορθάνοιχτη όλη μέρα για να μπαίνει μες στο σπίτι σου άπλετο το σκοτάδι. Καμιά φορά αν τολμήσεις να κατεβάσεις κανά βιβλίο από το ράφι σου φωνάζει: «Μηήήή! Τρελός είσαι? Τι πας να κάνεις? Ώρα είναι να μας πεις πως θα ανοίξεις το μυαλό σου!! Θες να πάρει αέρα?»... Και κάνεις πίσω. Διστακτικά, αλλά κάνεις πίσω. Μετά την παραδέχεσαι. Λες «Ε κάτι θα ξέρει! Για να μου το λέει αυτή!»
         Πώς και ποιος να σε πείσει ότι είναι λάθος? Δεν πρόκειται για καμία κυρία σιδηρά. Τρέφεται από την υπακοή σου, καλλιεργείται από την ακαλλιέργητη φυσιογνωμία σου, μεγαλώνει από το νωχελικό σου χαρακτήρα και ριζώνει βαθύτερα χάρη στη φιλοξενία που της προσφέρεις στον καναπέ του σπιτιού σου.
        Ε κλείσ’ της την πόρτα πια. Έτσι στα μούτρα. Βγες έξω κι άσ’ τηνα να  κοιτάει πίσω από την κουρτίνα. Ανέβασε τα πατζούρια στο σπίτι σου μπας και σε επισκεφτεί και κανείς άλλος πέρα από αυτήν. Ο ήλιος για παράδειγμα. Πάρε από το χέρι όλους σου τους ρόλους, ας είναι και πολλοί και βολτάρετε μαζί τους στην παραλία. Και χτενίσου επιτέλους που είσαι σαν αναμαλλιασμένος τρελός επιστήμων. Μη νιώθεις τύψεις που έχεις Εαυτό και Αξιοπρέπεια. Και βάλε κλειδαριά στο ψυγείο. Υπάρχει απόλαυση και έξω απ’ αυτό.
          Εκείνη τη δουλειά της κάνει. Πάλι τύψεις θα σου πουλήσει. Εσύ, ως γνήσιο υπερκαταναλωτικό ον του δυτικού κόσμου, θα αγοράσεις περισσότερες από όσες σου χρειάζονται. Έτσι ρε παιδί μου, από ανασφάλεια! Γιατί έχουμε πέντε πακέτα μακαρόνια στο ντουλάπι της κουζίνας? Και θα πας και θα ‘ρχεσαι στα 70 τετραγωνικά σταματώντας μόνο όταν πέφτεις σε τοίχο. Και πάλι πίσω. Στον απέναντι τοίχο. Σαν τα αγρίμια. Ώσπου να ευνουχιστούν οι ορέξεις σου για περπάτημα, τρέξιμο ή κυνηγητό. Να γίνεις ένα εξημερωμένο ακίνδυνο αγρίμι του τσίρκου. Να δίνεις παραστάσεις στους άλλους που θα θαυμάζουν την υποτακτικότητά σου, το πώς περνάς μέσα από πύρινα στεφάνια πηδώντας από το ένα κλουβί στο άλλο. Αρνήθηκες τη φύση σου. Ηττήθηκες. Από απέναντι σε χειροκροτεί στις κερκίδες η νικήτρια. Έτσι είναι. Ο νικητής είναι πάντα υπεράνω. Χειροκροτεί τον ηττημένο. Βλέπεις δεν έχει τίποτε να χάσει.
          Α ναι! Να σας συστήσω: Το όνομα αυτής «ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ»
 

31 σχόλια:

  1. Να βάλω τα κεφαλαία και να σχολιάσω σαν τη Φίφα μου ΄ρχεται! Καμιά φορά άμα γράφω τίποτα που και ξεβολεύεται, έρχεται και μου γράφει για την τριτοξαδέρφη της που έπαθε κι αυτή (στην προκειμένη περίπτωση παραίτηση) και να προσέχω γιατί υπάρχουν πολύ εκεί έξω που πασάρουν παραίτηση για ζάχαρη, αλλά εκείνη πάει και ψωνίζει από τον οικογενειακό μπακάλη!
    Είναι τρομακτική η παράιτηση αλλά με τα λόγια σου πολύ θέριεψε Κωστάντζα! Αλήθεια σου αρέσει το Κωστάντζα ή να το κόψω? Εμένα πολύ μ' αρέσει πολύ. Σήμερα (φτύσε τον κόρφο σου!)το είδα γραμμένο σε μια ταφόπλακα στο νεκροταφείο μεγαλόπρεπο πολύ και περήφανο και σε θυμήθηκα. Είπα μέσα μου ξέρω μια Κωστάντζα! Περίεργη οικειότητα ε?
    Πήγαμε σε κηδεία σήμερα. Γυρίσαμε πριν λίγο οικογενειακώς. Βγαίνουμε από το σπίτι μόνο για να θάψουμε τους φίλους μας πια. Αυτό κι αν είναι παραίτηση! Ζωή σε μας τους παραπίσω με τη σίγουρη συμμαχία του θανάτου που λέει και ο Ρίτσος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε βρε Georgina Kassavetes πρωί-πρωί!
      Ε να μην πω τώρα το "να φας τη γλώσσα σου"?
      Ωστόσο αυτό που λες είναι συγκλονιστικό και μέσα στη ζωή. Φυσικά δεν ξεπεράσαμε τα 60 για να πηγαίνουμε αντι για τους γάμους και τα βαφτισια των παιδιων των φίλων...μονο σε μνημοσυνα και κηδειες!Αλιμονο!

      Εγώ πάντως δε χωνεύω την κυρία αυτή. Ωστόσο φυτρώνει εκεί που δεν τη σπέρνω και με εκνευρίζει!

      ΥΓ: όχι δεν μου αρέσει το Κωνστάντζα. Σου το 'χα γράψει γιατί ταίριαζε γάντι στην περίπτωση τότε!

      Διαγραφή
    2. Οκ τότε δυστυχώς για ΄μενα, δεν ξερω καμιά Κωστάντζα αλλά ευτυχώς ξέρω μια Κωνσταντίνα!
      Καλημερούδια!

      Διαγραφή
  2. Sabrina my angel,
    ακόμα ένα συγκλονιστικό κείμενο που ασυναίσθητα με οδηγεί στα οδυνηρά μονοπάτια της αυτοκριτικής. Δυστυχώς ναι, γνωριζόμαστε με την κυρία. Γνωριζόμαστε και μάλιστα πολύ καλά και είναι κάτι που το έχω πληρώσει πολύ ακριβά στη ζωή μου. Χαμένες ευκαιρίες, χαμένες σχέσεις, χαμένες εμπειρίες. "Τρέφεται από την υπακοή σου, καλλιεργείται από την ακαλλιέργητη φυσιογνωμία σου...". Λόγια που πονάνε σαν μαχαιριές. Είναι άραγε αργά για το "carpe diem";

    Φιλιά

    James

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι ευκαιρίες νομίζω ότι πάντα υπάρχουν...όχι οι ίδιες αλλά υπάρχουν. Και όχι δεν πιστεύω ότι είναι ποτέ αργά για το carpe diem αλλά πιστεύω πως και τον χρόνο δεν μπορείς να τον γυρίσεις πίσω. Δυστυχώς!

      Διαγραφή
  3. Φυσικα και γνωριζομαστε με την κυρία...χεχε...καλησπερα απο το Μοντρεαλ !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γνωρίζω την κα.Παραίτηση αν και νομίζω ότι έτσι όπως το περιγράφεις είναι ίδια με τη κα.Κατάθλιψη.
    Δεν ξέρω κάποιες φορές ίσως η παραίτηση είνα λύση από αδιέξοδες καταστάσεις. Παραιτήσε απ την διαδικασία να κάνεις τα πράγματα χειρότερα, ή να ζείς καταστάσεις που πλέον δεν αντέχεις. Άλλες φορές όντως χάνεις ευκαιρίες ζωής. Από φόβο, λάθος εκτίμηση, τύψεις, ή επειδή νομίζεις ότι θα ξανάρθουν ευκαιρίες στη ζωή σου. Ποτέ όμως δεν ξανάρχονται οι ίδιες. Ίσως έρχονται άλλες, μένεις όμως με την πικρή γεύση αυτών που έχασες από δική σου απόφαση.
    Ένα κείμενο που κάνει το μυαλό να γυρίζει πίσω, να μετανιώνει και να σε κάνει να λες ΟΧΙ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ.
    Μα ποτέ μη λές ποτέ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δε νομίζω ότι είναι το ίδιο πρόσωπο Παραίτηση και Κατάθλιψη, αν και η Κατάθλιψη προϋποθέτει την Παραίτηση...είναι δλδ η αρχή.

      Όταν δεν αντέχεις κάτι και το αφήνεις δεν ξέρω αν λέγεται Παραίτηση. Μπορεί να λέγεται "Ψάχνω άλλες ευκαιρίες που θα με κάνουν να είμαι καλύτερα"...ίσα-ίσα που σε αυτήν την περίπτωση νομίζω πως ΔΕΝ ΠΑΡΑΙΤΕΙΣΑΙ αλλά το ΠΑΛΕΥΕΙΣ"

      ...και ΣΥΜΦΩΝΩ στο "ΠΟΤΈ ΜΗ ΛΕΣ ΠΟΤΈ"

      Διαγραφή
    2. Μου χει τύχει πολλές φορές ν αγωνίζομαι για διάφορα.
      Σχέσεις, δουλειές,φίλους,παιδιά,κοινωνία,για τον εαυτό μου και να ρχεται η στιγμή να λέω "φτάνει παραιτούμαι. Το μόνο που θέλω είναι ν αράξω και να μην κάνω τίποτα".
      Κι ας παίζει η TV χωρίς ουσιαστικά ν ακούω λέξη. Και μετά αφού ξαναγεμίσω μπαταρίες ξανά παίρνω μπρος. Η παραίτηση πολλές φορές είναι απλά ένα διάλειμμα. Η μόνιμη παραίτηση απ τη ζωή οδηγεί αλλού...πολλές φορές όμως παραίτηση είναι και η πλασματική ζωή. Ο αλκοολισμός,
      οι διάφορες ουσίες, η επιφανειακή διασκέδαση που θέλεις να πείσεις τους άλλους για την ευτυχία σου. Ακόμα και οι υπερβολικές επισκέψεις στο κομμωτήριο!!! χα!

      Διαγραφή
    3. Ευγενία μου,
      η κατάσταση που περιγράφης και δεν αφορά το Διάλειμμα, είναι ένα άλλος Εχθρός της ΖΩΗΣ και τη λένε "ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ" (θαρρώ)...Δεν είναι όλα ή Μαύρα ή Άσπρα!Υπάρχουν και οι γκρίζες ζώνες!

      Διαγραφή
    4. Αχ αυτές οι γκρίζες ζώνες. Μακάρι να ταν δερμάτινες κι απλά να τις φορούσαμε.
      Λες να χεις δίκιο και να ναι ανασφάλεια?
      Μήπως όμως κι απ αυτήν πολλές φορές να έρχεται κι η ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ?

      Διαγραφή
    5. Τώρα μου φαίνεται πώς όλα αυτά ή είναι ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ή ΡΗΤΟΡΙΚΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ....(άσπρο ή μαύρο!!) :Ρ

      Διαγραφή
  5. Καλημέρα Constantina!
    Πολύ καλά μας τα λες και κάνεις εικόνα, όλα όσα έχουμε νιώσει κατα καιρούς πολλοί απο' μας... Η συνειδητοποίηση είναι το πρώτο για την απαρχή της δράσης!!! well done λοιπόν και βουρ για την ΔΡΑΣΗ-ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς το κορίτσι που μας τιμά με την παρουσία του!
      Εγώ τον λόγο σου τον ακούω γιατί εχει βαρυτητα!
      Συνειδητοποίηση ε? Σωστά γιατί μπορεί ολα τα παραπάνω να τα βλεπουμε αλλα να μην τα συνειδητοποιούμε ως προβλημα αλλα σαν μια φυσιολογική κατάσταση!

      Διαγραφή
  6. ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ. ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΟΥ.ΕΙΣΑΙ ΦΟΒΕΡΗ.ΙΣΩΣ ΓΙ ΑΥΤΟ ΝΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΑΠΟΛΥΤΑ.ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΚΩΝ/ΝΤΙΝΑΚΙ.ΦΕΥΓΕΙ Η ΖΩΗ ΚΙ ΕΓΩ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΤΗΡΩ.ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ ΠΕΤΑΩ ΚΑΙ ΚΑΝΑ ΠΑΙΔΙ ΑΝΑΜΕΣΑ. ΦΙΛΑΚΙΑ.ΝΑ ΣΑΙ ΚΑΛΑ ΜΟΥ ΦΤΙΑΞΕΣ ΤΗΝ ΜΕΡΑ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συ είπας! Απλά το ότι "πετάς και κανα παιδί ανάμεσα" μπορώ να το μεταφράσω ως διάλειμμα απο την παραίτηση!

      Διαγραφή
  7. Να ζεί κανείς ή να μην ζεί?? Όσο κάθεσαι στον καναπέ και κλωθογυρίζεις την ιδέα να βγώ ή να μην βγώ δεν αλλάζει τίποτα!! Η ζωή που περνάει και χάνεται, που λέει και ο Πάριος στο τραγούδι... Είναι βέβαια πολλές φορές που και γώ παραιτούμαι και νιώθω ότι βουλιάζω. Αλλά ευτυχώς είναι πάντα προσωρινό και ξανά προς την δόξα τραβώ!! Ο χρόνος απο την άλλη ποτέ δεν φτάνει να κάνεις αυτά που θες και οι σωματικές δυνάμεις μοιάζουν να σ'εγκαταλείπουν. Δεν θέλω όμως να το βάζω κάτω...και αύριο μέρα είναι και επαναπροσδιορίζω το χρόνο μου για να προλάβω κάποια απ'αυτά που άφησα. Αν και πολλές φορές καταλήγω να κάνω τα μισά, έστω και αυτό με κάνει να νιώθω ότι τουλάχιστον δεν τα εγκατέλειψα!!
    ΥΣ: Μπράβο πολυμήχανη Κωνσταντίνα γι'αυτό το αφυπνιστικό κείμενο!!! Εσύ είσαι το αντίθετο της παραίτησης και είσαι παράδειγμα προς μίμηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Κατερίνα μου,
      μην εισαι τόσο σίγουρη!Εγω παλι ζηλευω την αισιοδοξια σου!Αλλά ωρες-ωρες τρομαζω με τον εαυτο μου και δεν με αναγνωρίζω!Όλα είναι για τους ανθρώπους που λεει κι η γιαγια μου!Ακκομη και για τους (φαινομενικα) πιο δυνατους...ειναι μεχρι να βρεθει αυτο που θα τους τσακισει!

      Διαγραφή
    2. Kαι όταν κάτι μας τσακίσει, είναι εκεί ακριβώς στο μηδέν που αρχίζουμε να ξαναμετράμε..1,2,3 και εις το απειρον!!

      Διαγραφή
  8. ΦΙΛΤΑΤΗ ΚΩΝ/ΝΤΙΝΑ,
    ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΒΛΕΠΩ ΝΕΑ ΑΤΟΜΑ ΝΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ, ΑΝ ΚΑΙ Η ΓΡΑΦΗ ΣΟΥ ΒΓΑΖΕΙ ΜΙΑ ΘΛΙΨΗ. ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΛΟΛΕΣ ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ. ΜΟΝΟ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΙ /ΕΣ ΚΑΙ ΜΗ ΠΑΡΑΙΤΟΥΜΕΝΟΙ/ΕΣ ΘΑ ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ! ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ!
    ΦΙΛΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δανείζομαι ένα στίχο του ποιητή:
      "Η ζωή είναι μικρή ,για να είναι θλιβερή".
      Και την τελευταία,αν δεν κάνω λάθος, ατάκα του Trainspotting:
      "Choose Life!"
      Αφιερωμένα και τα δύο σε όλους μας.Για όποτε...Γιατί το να παραιτούμαστε είναι το εύκολο.Και είμαστε,ρε γαμώτο,πλασμένοι για τα δύσκολα...

      Διαγραφή
    2. Καλώς τη wind!!!!!!(χιχι)
      Σαφώς και διαλέγουμε τον τρόπο ζωής μας!
      Αλλά μάλλον το να βγεις απο το βάλτο
      δεν οφείλεται στο ίδιο κίνητρο για όλους!

      Διαγραφή
  9. Καλημερίζω και αναρωτιέμαι διαβάζοντάς σε Κωνσταντίνα μου ...

    Είναι δυνατόν να παραιτηθούμε ΤΕΛΕΙΩΣ από την ''παραίτηση''???

    Μου 'κανες τη διάθεση ''κουρελάκι''....
    [εμ έτσι γίνεται όταν κάτι μας βγάζει στην επιφάνεια ΄κάποιες πικρές αλήθειες]....

    Φ Ι Λ Ι Α !!!

    http://www.youtube.com/watch?v=yq7U-Ad8mDI

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντως η μουσική διάθεση δε σου λείπει!
      Ε αυτό δεν το λες παραίτηση!
      Καλημερα!

      Διαγραφή
  10. Το παλεψα αρκετα για να γραψω κατι με χιουμορ κατι που να ανεβασει το ηθικο μου αλλα δεν βγαινει τιποτα.Τελικα εκει που καταληγω ειναι πως ειμαστε μεγαλα ζωα.Δεν παιζομαστε σαν λαος και σιγουρα ειμαστε μοναδικοι στην ΜΑΛΑΚΙΑ που μας δερνει. Ολος ο κοσμος ξερει πως χανομαστε και εμεις πεταμε χαρταετο. Μας φταινε οι Γερμανοι οι Γαλλοι ολοι οι ξενοι που μας ζηλευουν που ειμαστε Ελληνες. Εγω δεν εχω πλεον πιστη ουτε ελπιδα. Ντρεπομαι να πω πως ειμαι Ελληνας και αυτο με ποναει. Εγω δηλωνω παραιτηση απο τα τεκτενομενα δεν ξερω τι αλλο να πω και να κανω.Καλες οι φιλολογιες αλλα στην περιπτωση μας δεν υπαρχει χωρος για φιλολογικες συζητησεις. Η κατασταση εχει φτασει στο απροχωρητο. Παραιτηση ειναι να προσπαθουμε να συντηρησουμε και να συνεχισουσε να ζουμε κατω απο αυτες τις συνθηκες. Απο τον καναπε ολοι καλοι ειμαστε μαζι και εγω............ΤΕΛΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προς στιγμή τρόμαξα και νόμιζα ότι εκ παραδρομής απαντούσες στο προηγούμενο κείμενο! Ωστόσο "διαφορετική" η σύνδεση της παραίτησης με την καθημερινότητα!Οργισμένη τολμώ να πω...

      Διαγραφή
  11. Γράφεις υπέροχα! Μην τα παρατήσεις ποτέ.....!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θενξ Thomas!!!κι εγώ νόμιζα ότι οι Μεγάλες Πένες αναγνωρίζονται μόνο μετά θάνατο! :Ρ ;)

      Διαγραφή
  12. Μην υποβάλλεις ποτέ παραίτηση (όπως πολύ σωστά λέει και ο τίτλος) γιάτι είναι εύκολη αλλά έχει μόνο όπισθεν.

    Ας αφήσουμε την ελπίδα να πεθάνει όπως της αξίζει..τελευταία και όχι καταϊδρωμένη! Άλλωστ η ζωή
    -όπως μου έμαθαν να λέω- είναι ένας συνεχής αγώνας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι πολύ που καταλαβαίνεις την καθηγητριά σου τοσο καλα και γνωρίζεις ακόμη και -τους τόσο προσωπικούς κατά τα άλλα- συνειρμούς της!επιφυλάσσομαι να σου απαντησω αύριο σε αυτό σου το σχόλιο!

      Διαγραφή