Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

Ρινηλασία...

   Χωρίς δεύτερη κουβέντα κάθισα κάτω ακουμπώντας ελαφρά την πλάτη στον τοίχο για να στηρίζομαι και να μη χάσω την ισορροπία μου. Και ενώ τα αφτιά μου άκουγαν προσεκτικά τον ομιλητή, τα μάτια μου ξέφυγαν από την ως εκείνη τη στιγμή προσήλωση στα λεγόμενα και άρχισαν να περιφέρονται ανάμεσα σε πολλά ζευγάρια παπούτσια. Βρέθηκαν ανάμεσα σε πολλά πόδια και άρχισαν να οργώνουν το πάτωμα και να σέρνονται από ζευγάρι σε ζευγάρι σαν τα ποντικάκια που ρινηλατούν στο πάτωμα της αποθήκης. Έστεκαν διστακτικά σε μιαν άκρη και παρατηρώντας εξονυχιστικά τα υποδήματα άρχισαν να βλέπουν τον κόσμο ανάποδα από κάτω προς τα πάνω και με μια διάθεση αντίστροφη. Υπάρχει ένας άλλος κόσμος πέρα από εκείνον που κρύβουν τα μάτια στο πρόσωπο. Υπάρχει ο κόσμος  των παπουτσιών, των ποδιών. Πες μου τι παπούτσι φοράς να σου πω ποιος ή τι είσαι!  
     Οι περισσότεροι φορούσαν χρώμα μαύρο. Οι εξαιρέσεις ελάχιστες. Χειμώνας γαρ. Το καφέ ή το κόκκινο αποτελούσαν τη μειοψηφία. Το μαύρο πενθεί αλλά δεν προδίδει ποτέ. Κόβει αλλά και σε βγάζει από τη δύσκολη θέση. Κρύβει την ανασφάλειά σου απέναντι στις συνδυαστικές σου ανικανότητες. Το σκούρο είναι μελαγχολικό χρώμα. Αλλά τα σχέδια ποίκιλλαν πολύ: άλλα είχαν μύτες οξείες έτοιμες να σου επιτεθούν και άλλα μύτες στρογγυλεμένες πιστές στην άνεση. Άλλα είχαν μια γυαλάδα λούστρινη που θα ζήλευε και ο πιο καθαρός καθρέφτης  και άλλα μια λασπωμένη θαμπάδα που πρόδιδε τις αντίξοες συνθήκες στις οποίες επιβιώνουν. Κάποια είχαν τακούνι, διότι έπρεπε να δηλώσουν πάραυτα και ανυπερθέτως τη γυναικεία τους φύση!!!  Όμως το τακούνι δεν ήταν για όλες το ίδιο. Άλλα τακούνια ήταν χαμηλότερα και άλλα υψηλότερα, αντιστρόφως ανάλογα με την ηλικία. Τα πόδια που ισορροπούσαν επάνω τους ήταν λεπτότερα και λιγότερο πρησμένα στα πιο στιλάτα και στιλέτα, ενώ τα λιγότερο κομψά σήκωναν το βάρος μιας γερόντικης κινητικής ανικανότητας, κουρασμένης να σύρει την ανεπίδεκτη βραδεία βάδιση. Κάποια φωνασκούσαν ότι ο τόπος προέλευσης ήταν ένα φαρμακείο με προϊόντα ποιότητας, ενώ άλλα διατυμπάνιζαν ότι αγοράστηκαν από καταστήματα ξιπασμένης πολυτέλειας που φιγούραρε σε βιτρίνα της Τσιμισκή. Τα αξεσουάρ, όπως κορδόνια, γουνάκια, κουμπιά ή φερμουάρ σε άλλα υποδήματα παντρεύονταν και σε άλλα προτιμούσε καθένα τη μοναξιά. 
    Οι άντρες φυσικά πιο αυστηροί και εδώ! Περιορισμένων αναγκών και στόχων: το παπούτσι στοχεύει στην άνεση. ΣΤΟΠ! Δετό ή μοκασινέ. ΣΤΟΠ! Σε κρεπ ή σε δερμάτινη εκδοχή. ΣΤΟΠ! Λιγότερο, περισσότερο ή εντελώς αθλητικό. ΣΤΟΠ! Σπαρτιάτικα. Παραλλαγές σε δέρμα φιδιού ή σε πάνινο, σε μέγεθος επιδεικτικά μεγαλύτερο από το θηλυκού γένους υπόδημα, το αντίστοιχο ανδρικό θέλει να δηλώσει ότι το παπούτσι είναι ανάγκη και οφείλει να σέβεται την άνεση.
       Με αυτήν την εκδοχή δε συμφωνούν παρά ελάχιστες γυναίκες, ειδικά αν πρόκειται για νεαρές σε ηλικία. Τα ψηλά παπούτσια μπορούν να δείχνουν αυτοπεποίθηση μιας προσωπικότητας που έχει θέσει υψηλούς στόχους, ταυτόχρονα όμως, όταν αντί να τα περπατάς σε περπατούν ή ακόμη χειρότερα σε πατούν ή σε χτυπούν επιβεβαιώνουν την ανασφάλειά σου να αποδεχτείς την  καθ’ ύψος και όχι μόνο ταυτότητά σου. Όταν πάλι το φαρμακείο καθορίζει εκτός από τα γεύματά σου σε εναιωρήματα και τα βήματά σου και μάλιστα βροντοφωνάζει το υπόδημα από χιλιόμετρα ότι αγοράστηκε μαζί με υπογλώσσια και ένα κουτί Depon ή Fenistil, τότε συνήθως σημαίνει πως τα κεριά στην τούρτα γενεθλίων σου αρχίζουν να ζυγίζουν όσο και η τούρτα.
    Οι περισσότερες γυναίκες πάντως θεωρούν τα παπούτσια απαραίτητο αξεσουάρ και όχι μόνο. Για κάποιο λόγο θεωρούν ότι είναι σαρανταποδαρούσες. Και αγοράζουν αρκετά, αλλά λιγουρεύονται κι άλλα και χαλβαδιάζουν τα καινούργια και εν τέλει φοράνε λίγα. Η ανασφάλεια οδηγεί σε φορτωμένες παπουτσοθήκες ή παραγεμισμένες αποθήκες. Ωστόσο κάποιες προσπαθούν να ισορροπήσουν σε «ανεμοδαρμένα ύψη», επειδή αυτά πλασάρονται ως κομψοτεχνήματα illustration περιοδικών μοδός, αλλά, όταν εν τέλει ανέβουν «εκεί ψηλά», πολλές που δε γνωρίζουν το σπορ, αντί να «ανέβουν», πέφτουν χαμηλά. Ενίοτε γελοιοποιούνται, άλλες φορές πάλι ξεφτιλίζονται. Οι άντρες κοροϊδεύουν. Αλλά το ψηλοτάκουνο το θαυμάζουν. Το δυστυχές είναι ότι το περιοδικό και η tv έβαλε το δωδεκάποντο να περιφέρεται στην κουζίνα καθώς ετοιμάζεις μουσακά και άλλοτε να πατάει το κουμπί να ανοίξει η ηλεκτρική. 
Γίνεται? Ε δε γίνεται!

47 σχόλια:

  1. καλημέρα φατσα!!!!
    ενά χαμογελο ήρθε στο πρόσωπο μου ...θυμήθηκα μια ιστορία...άκου λοιπόν...
    βρίσκομαι σε μια παρέα πριν 2μήνες περίπου και μεταξύ πολλών λέει μια γνωστή σε μια άλλη "φιλενάδα χθές αγόρασα κόκκινες 12ποντες γόβες τέλειες"...γυρνάει και της λέει η άλλη "καλά βρε χριστιανή μου εσύ ως μια απλή νοικοκυρά με 3 μικρά παιδιά που θα τις φορέσεις???" "μα χρυσή μου δεν τις θέλω για να βγώ έξω!!!!"..."εεε μα που θα τις βάλεις???" "στον καναπέ!!!" της λέει η άλλη!!!"στον καναπέ???" απόρησε..."ναι στον καναπέ ...γιατί καλύτερη είναι η ΕΗΣΑΝ, η τουρκάλα, που την λιγουρεύεται ο ΕΖΕΛ από μένα???έτσι λοιπόν θα νιώθω καιεγω οτι μπορεί να ζήσω ενα μεγάλο έρωτα!!!"
    .....συμπέρασμα????
    ας ονειρεύεται ο κόσμος ακόμα και αν το όνειρο βασίζεται σε ψηλοτάκουνες γόβες!!!!
    καλημέρα σε όλους!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χαχαχα!!Πολύ ωραία οπτική!Ειλικρινά δεν την περίμενα!Φυσικά ισχύει και αυτό!Αλλά στον καναπέ μπορείς να τις φορέσεις,ενώ πίνεις καφέ ή βλέπεις τηλεόραση. Όχι όταν τον ξεσκονίζεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. -Τα τσόκαρά σου φόρεσες και βγήκες στην πλατεία,
    κι ο κόσμος όλος τρόμαξε μ' αυτήν τη φασαρία...
    -Θεσσαλονίκη Γιάννενα με δυό παπούτσια πάνινα...
    -Τα μπλέ παπούτσια με τη ρίγα τη λαδί....
    -Γοβα στιλέτο
    στο γκέτο που είπα ζωή μου ζητώ την τροφή μου....

    Τόσοι τα τραγούδησαν, τόσοι τα περπάτησαν και τα πάτησαν ένα αφιέρωμα κι απο σένα ήταν απαραίτητο!!!!!
    Προσωπικά το καλύτερό μου είναι να κυκλοφορώ ξυπόλητη!!!!

    Μετά απο τόσα περίεργα, κακά και στενάχωρα που συμβαίνουν το κείμενό σου ήταν βάλσαμο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ξέχασες το καλύτερο Ευγενία μου!!
      "τάκα τάκα τα τακουνάκια στο τσιμέντο στα πλακάκια!"
      Αλλά και το ξυπόλυτη μια και που το θιξες τι καλό!
      Με ένα μακρύ αέρινο καλοκαιρινό φόρεμα να αισθάνεσαι τον κόσμο από κάτω προς τα επάνω!!!
      (και παρεμπιπτόντως: "κι αν ξυπόλυτη χορεύω με σημαία μου μια φούστα...έστω και Γαρμπή!! ή "...με τα πόδια μεθυσμένα και χωρίς τις γόβες
      σ' ένα έργο δίχως τέλος όλο κάνεις πρόβες.." Γκανάς..πεθαίνω!!!!

      Διαγραφή
  4. ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ "ΡΙΝΗΛΑΣΙΑ";;;
    ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ;ΔΕΝ ΤΟ ΒΡΙΣΚΩ ΠΟΥΘΕΝΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ψάχνεις σε λάθος μέρος μάλλον κύριεεεε...ή κυρίαααα....πώς είπατε ότι λέγεστε?

      Διαγραφή
  5. "Οὐδεὶς γάρ ποτε τὴν ἑαυτοῦ σάρκα ἐμίσησεν ἀλλὰ ἐκτρέφει καὶ θάλπει αὐτήν,...."
    Το οτι χάσαμε το μέτρο, ξεκινόντας απο τα υποδήματα ή καταλίγοντας σε αυτά, αυτό δεν σημαίνει οτι αλλάζει η φύση του ανθρώπου.
    Κάθε υπόδημα είναι για ένα σκοπό.
    Για του λόγου το αληθές:

    "Συγνώμη,κύριε.Aπαγορεύεται να μπείτε στο καζίνο με αθλητικά παπούτσια.

    -Μας δουλεύεις ρε φίλε; Αυτός εκεί είναι μόνο με το σώβρακο!

    -Αυτός βγαίνει.. "

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φοράω ανέκαθεν ψηλοτάκουνα όταν βγαίνω! Τα θεωρώ γυναικείο και αντρικό φετίχ. Αναδεικνύουν την σιλουέτα και ανεβάζουν την λίμπιντο και στα 2 φύλλα!! Βέβαια πρέπει να ξέρεις να τα περπατάς, να είναι σωστά συνδυασμένα και καθαρά και να μην θυμίζουν ροζ σελίδες περιοδικού....ο νοών, νοείτο! Το ίδιο ισχύει και για τους άντρες που το κλασσικό μοκασινέ, όπως λες, δεν θα πρέπει να είναι η μόνη επιλογή τους. Τόσα σχέδια και χρώματα υπάρχουν και το λίγο στυλ αθλητικού αλλά chic ανεβάζει τις μετοχές τους στον ποδόγυρο!! Βέβαια εκτός απο το να πας μια βόλτα, η καθημερινότητα πολλές φορές "βαραίνει" τις επιλογές μας. Είτε ή δουλειά δεν στο επιτρέπει, είτε είσαι ηλικιωμένος και ούτε καθε εξής, αλλάζεις υποδήματα και η άνεση είναι το πρώτιστο μέλημά σου. Αλλά και αυτό μπορείς να το κάνεις αν μη τι άλλο με λίγο στυλ. Βγαίνω έξω με την παντόφλα, με το τιραντέ άπρο φανελάκι(για τους άντρες) και με τα μπικουτί, μου θυμιζουν σουρεάλ βιντεοκασέτες δεκαετίας 80'....
    ΥΣ: Υπερπαραγωγή...!!!(για την Ελένη στο πρώτο σχόλιο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. το πακετο που αναφέρεις όντως ειναι cult και ως εκ τούτου α-cult-άλληλο..αλλά εμένα με άρεσε πολύ το λευκό μπλουζάκι, έστω και φανελάκι, με τζινάκι και γιατί όχι παντοφλίτσα αλλά χωρίς τα μπικουτιά, επίτρεψέ με...(ε Κικίτσα, που εξηφανίσθης?)

      Ωστόσο θα μείνω στο να "ξέρεις να το περπατάς", κοινώς "να το 'χεις!!" αλλιώς προκαλείς το αντίθετο από αυτό που είχες στο νου σου...

      Διαγραφή
    2. ...Ναι, έχεις δίκαιο για το καλοκαιράκι και το σανδάλι + τζινάκι + φανελάκι....αλλά εγώ άλλη εικόνα είχα στο μυαλό μου όταν το έγραφα. Μου ήρθε σαν παράδειγμα ένας λέτσος, που βγαίνει με πλαστική σαγιονάρα και άκομψη εντελώς αμφίεση να κάνει τις δουλιές του και τα κοντινά ψώνια του. Αυτά ας τα περιορίσει στο σπίτι του. Το ίδιο σκεφτόμουν και για τις κυρίες με τα μπικουτί...

      Διαγραφή
  7. http://kapritsio.blogspot.com/2012/01/blog-post_4100.html
    Επίσης
    Σε Γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια....
    Σου δίνω τα παπούτσια στο χέρι....
    Βάζω τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι....
    Παπούτσι απ΄ τον τόπο σου κι ας είν΄ και μπαλωμένο.

    Όνειρα φτιαγμένα από παπούτσια και ταξίδια.Ιδανικά συνδυάζονται!!!!

    Τα φιλιά μου την αγάπη μου!!!!!!!

    [είχα ένα προβληματάκι ....δεν άνοιγε το blog σου]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι αλλά δεν είπες τίποτα για το άσπρο πουκαμισάκι με το τζινάκι!

      ΥΓ: επίσης "Ο παπουτσωμένος Γάτος" ή "Φάγαμε σήμερα παπουτσάκια!!" :Ρ

      Διαγραφή
    2. ΄Ασπρο πουκαμισάκι και τζινάκι ΑΛΛΑ και κρίκους στα αυτάκια.....θυμάσαι?????

      Αλλά και μια και το ανέφερες ["Φάγαμε σήμερα παπουτσάκια!!" ]
      Ρίξε μια ματιά
      http://kazani.gr/2012/01/13/papoutsia_pswmi.html

      χιχιχιχιχιχιχιχι ..... εγώ δεν βγάζω ''ηλεκτρονική '' γλωσσίτσα...[άνω κάτω τελίτσα Ρ]....

      Διαγραφή
    3. Καλά ε?Τέλειο κι αυτό?πού πας και τα βρίσκεις??Μια άλλη οπτική για τα "Παπουτσακια" χωρίς μελιτζάνες!

      Διαγραφή
  8. Παπουτσια....Θα μπορουσα να χωρισω την ζωη μου σε χρονικες περιοδους συμφωνα με τις μνημες που εχω απο τα παπουτσια που ειχα απο τοτε που θυμαμε τον εαυτο μου να εχει υποδηματικες ανησυχιες.
    Περιοδος 1η Τα ασπρα Πεδιλα , η Καουτσουκενιες Μποτες και τα Αθλητικα μαρκας Patrick. Ηλικια 8 εως 10. Τα ασπρα πεδιλα τα ειχα παρει απο το καλοκαιρινο παζαρι της Δεσκατης . Ηταν τα καλα μου παπουτσια για Γαμους , Βαπτισεις και αλλες κοινωνικες εκδηλωσεις . Συνδυαζοταν αψογα με μπλε γαλαζια βερμουδα και λευκο καθαρο Μπλουζακι τυπου Polo χωρις το αλογακι φυσικα. Χαρουμενο Ελληνοπουλο. Ακομα θυμαμε την χαρα που εκανα οταν επιτελους ηρθε η μερα να τα φορεσω στο γαμο του θειου μου. Μεγαλεια... Οι μποτες ηταν απο Καουτσουκ αλλα μεσα ειχανε γουνα και ηταν το must have μιας και ολα τα παιδια στο σχολειο ειχαν ακριβως τις ιδιες μποτες. Τωρα που το σκεφτομαι βεβαια δεν ειχαμε και αλλη επιλογη μιας και στο χωριο μου ειχαμε ολα και ολα 2 καταστηματα υποδηματων με πολυ περιορισμενη ποικιλια . Οι καλες μποτες που ειχα και εγω και οι πιο φτηνες που ειχαν καποια απο τα παιδακια που οι γονεις τους δεν ειχαν πολλα χρηματα. Εκει ομως που εκανα την διαφορα ηταν τα αθλητικα παπουτσια μου που τα ειχε φερει ο θειος μου απο Αθηνα και ηταν παρακαλω μαρκας Patrick. Εκεινη την εποχη οι οικοι μοδας στο χωριο μου λανσαρανε τα Zita Hellas και τα Strike. ( Φοραει Strike και καρφωνει) Οσοι ειναι γεννημενοι μετα το 80 προφανως δεν εχετε ιδεα για τι πραγμα μιλαω. Απο μονο του λοιπον το Παπουτσι ηταν κατι που σε εκανε διαφορετικο απο την μαζα. Τα λατρευα τα παπουτσια μου η ειρωνια βεβαια ηταν πως μιας και τα ειχα σε τοση εκτιμηση και μαις και εμενα με τον παππου και την γιαγια εκεινο το διαστημα οι φορες που καταφερα να τα φορεσω ηταν μετρημενες στα δακτυλα μιας και οτι καλο και διαφορετικο πρεπει να φυλασετε σε σκοτεινο δωματιο και να μην ερχετε σε επαφη με χωμα η βρωμια. Οπως καλα μαντευετε λοιπον πριν ακομα τα χαρω ειχε μεγαλωσει το ποδι μου μερικα νουμερα οποτε ως αλλος Σταχτομπουτος το ποδαρι μου δεν χωραγε πλεον στα καλα μου ασπρα πεδιλακια.
    Περιοδος 2η .Τα Μπλε Adidas . Ηλικια 12-14. Χειμωνας του 1987 Ιανουαριος και ολο χαρα επιστρεφω απο το ταχυδρομειο κρατωντας το δεμα που εχει ερθει απο την Γερμανια με δωρα απο την Νουνα μου για τα γενεθλια μου. Μεσα σε αυτο εκτος των αλλων ενα Ζευγαρι Μπλε Adidas με πορτοκαλι ριγες. Χαρα να δειτε φιλεναδες. Εβαλα τα κλαματα απο τι χαρα. Επιτελους κρατουσα στα χερια μου ενα ζευγαρι adidas. Μιλαμε για καμαρι οχι αστεια. Μια και δυο τα φορεσα και βγηκα εξω για να με δει ο κοσμος. Δεν περπατουσα Πετουσα!!! Το ιδιο βραδυ επεσα για υπνο φορωντας τα καινουργια μου παπουτσια. Το επομενο πρωι και αφου τα καθαρισα και τα εκανα και παλι να λαμπουν σαν καινουργια τα εβαλα στο κουτι τους και τα ειχα μονο για ιδιαιτερες περιπτωσεις. Ναι καλα καταλαβατε Ο παππους και η γιαγια ειχανε πετυχει το στοχο τους να με κανουν να σκεφτομαι σαν και αυτους και καλα μαντευετε το ποδι μου μεγαλωσε και παλι πριν προλαβω να τα χαρω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Περιοδος 3η. Τα Reebok τα Diadora και τα Nike. Ηλικια 14-16. Πλεον εχω μεγαλωσει οπως και ολοι οι φιλοι μου στην παρεα και πλεον αρχιζουμε να κοιταμε κοριτσακια και το να φορας κατι επωνυμο και ξεχωριστο ειναι must. Ειναι καλοκαιρι και ειμαι Θεσσαλονικη για καλοκαιρινα φροντιστηρια μενω στη θεια μου και πλεον εχω το δικο μου εβδομαδιαιο χαρτζιλικη . Το φροντιστηριο που παω βρισκετε στην Μητροπολεως και στη γωνια ακριβως υπαρχει ενα μεγαλο καταστημα με αθλητικα .Η καρδια μου αρχιζει να χτυπα δυνατα οι κορες των ματιων μου σε πληρη διαστολη ωσαννα αγγελων ηχουν στα αυτια μου. Ο παραδεισος επι γης. Ποικιλια χρωματων και μαρκες και το καλυτερο απο ολα αρκετε λεφτα στην τσεπη μου να παρω οτι θελω. 30 λεπτα αργοτερα και εχοντας ξοδεψει ολο μου το μηνιατικο βρισκομαι στο λεωφορειο 10 για Νεα Ελβετια παραμασκαλα με 3 κουτια παπουτσια ενα Goodys και το τελευταιο τευχος του Asterix γεματος χαρα . Αυτη τη φορα εχω μαθει το μαθημα μου και τα φορεσα μεχρι που λιωσανε πριν μεγαλωσει το ποδι μου κιαλλο και δεν χωρανε.

      Περιοδος 4η. Τα καφε ορειβατικα Αρβυλακια και τα Κοκκινα All Star.Ηλικια 16-17. Πλεον ειναι η εποχη του rock και της αμφισβητισης . Μακρυ μαλλι δερματινο σακακι και ορειβατικο αρβυλακι. Τα συγκεκριμενα αρβυλακια τα αγορασα απο τον ξαδερφο μου τον Τακη που εκεινη την εποχη σπουδαζε στην Θεσσαλονικη και ηταν Hard Rock πλατεια Ναβαρινου και δεν σημαζευεται. Φανταζε στα ματια μας σαν ηρωας. Ειναι η εποχη πλεον που το παπουτσι ειναι statement για το ποιος εισαι. Δεν τα αλλαζεις, φορας το ιδιο ζευγαρι συνεχεια . Πλεον δεν σε νοιαζει τι μαρκα ειναι αλλα το οτι ειναι διαφορετικο και τωρα που το σκεφτομαι ειναι και η πρωτη φορα που δεν φοραω αθλητικα πλεον μιας και ειμαι πλεον Αντρακι. Οσο για ανεση αλλο πραγμα. 3 κιλα το καθε παπουτσι μιας και ειχαν το σιδερο μπροστα λες και θα πηγαινα στην οικοδομη αλλα μπρος στα καλλη τι ειναι ο πονος. Τα κοκκινα σταρακια οπως ηταν γνωστα ηρθαν το καλοκαιρι αναγκαστηκα μιας και το να φορας αρβυλες με 40 βαθμους δεν ηταν οτι καλυτερο. Αλλα και εκει δεν πηγα με συμβατικα χρωματα Μαυρο η Ασπρο αλλα Κοκκινο της Φωτιας . Ε τι ενα με τα πληθη θα ειμαστε;

      Διαγραφή
    2. Περιοδος 5η. ΤΑ ΚΙΤΡΙΝΑ ΜΠΟΤΑΚΙΑ.Ηλικια 18-30. Ειναι πλεον η εποχη που το παπουτσι αποτελει μερος της καθημερινης μου ζωης. Τα κιτρινα μποτακια ειναι το νουμερο ενα στο υποδηματικο μου Style. Ανετα και συνδιαζονται με τζιν και T-Shirts.Φυσικα πλεον η γκαμα των υποδηματων μου εχει αρχισει να αυξανετε με αριθμητικη προοδο. Τα πρωτα μοκασινια κανουν την εμφανιση τους . Πλεον εχω σοβαρη σχεση και η καλη μου απαιτει να εχω αναλογα παπουτσια αναλογος το πως ντυνομαι. Η μοδα ειναι πλεον μερος της ζωης μου. Τα κιτρινα αρβυλακια εχουν ομως των πρωτο και κυριαρχο ρολο σε καθημεριμη βαση χειμωνα καλοκαιρι. Ο κοσμος να χαλασει παντα υπαρχει ενα ζευγαρι κιτρινα αρβυλακια στην Γκαρνταρομπα μου. Η επιλογη τους παντα πολυ προσεκτικη. Πρεπει να ειναι ανετα και συγκεκριμενο σχεδιο . Δεν μπορει να ειναι χοντροκομμενα αλλα ουτε και πολυ λεπτεπιλεπτα. Αποτελουν το βασικο μου αξεσουαρ και ισως μερος της προσωπικοτητας μου. Ειδες κιτρινο αρβυλακι στον οριζοντα ειμαι εγω. Ταξιδεψαν μαζι μου παντου και περασανε τον Ατλαντικο οταν μεταναστευσα στον Καναδα για την ειδικοτητα μου. Οταν πλεον το τελευταιο ζευγαρι που ειχα στην κατοχη μου αρχισε να φθηρεται και ηρθε ο καιρος να τα βαλω στην ακρη ηταν για εμενα οροσημο οτι η ζωη μου εχει αλλαξει. Τα εχω συνδιασει με πολλες καταστασεις στη ζωη μου. Οσο θυμαμε τον εαυτο μου ολα αυτα τα χρονια παντα φορουσα ενα ζευγαρι Κιτρινα αρβυλακια. Ερωτας....


      Περιοδος 6η. 36 Ζευγαρια παπουτσια. Ηλικια 30- σημερα. Εκατσα και μετρησα τα ζευγαρια παπουτσιων που εχω στην ντουλαπα μου. Μετρησα συνολικα 36 ζευγαρια . 10 ζευγαρια αθλητικα απο παππουτσια ποδοσφαιρου μεχρι για Joking, Tennis, Baseball αλλα και χρωματα απο Πορτοκαλι μεχρι Μπλε. Μποτες για Μοτοκρος αλλες για την την μηχανη του δρομου μποτες για Snowmobile και για θερμοκρασιες -40 C. Μοκασινια Μαυρα Καφε μπεζ ακομα και ενα ζευγαρι Ασπρα. (Μην με ρωτατε πως κατεληξα με τα ασπρα) ουτε εγω δεν ξερω. Φανταζανε καλη ιδεα οταν τα πηρα. Παπουτσια για καθε μερα και σε οτι ειδος και σχεδιο μπορει να φανταστει κανεις. Το μονο ομως που πλεον δεν εχω ειναι ενα ζευγαρι Κιτρινα Αρβυλακια.Ειναι το ενα και μοναδικο ζευγαρι παπουτσιων που αν επρεπε να διαλεξω και να εχω ενα και μοναδικο ζευγαρι για το υπολοιπο της ζωης μου θα το διαλεγα με κλειστα τα ματια και χωρις δευτερη σκεψη. Δεν θα αναλυσω το γιατι μιας και αν το κανω δεν θα τελειωσω ποτε. Θα ταιριαζε ομως σε αυτο που ειπε η Κωνσταντινα ¨Πες μου τι παπουτσι φορας να σου πω ποιος εισαι¨Και σιγουρα εγω ειμαι ενα Κιτρινο αρβυλακι....Σε λιγες μερες εχω γενεθλια και κλεινω αισιος τα 37 . Ισως λοιπον σαν δωρο στον εαυτο μου θα πρεπει να κανω ενα ζευγαρι Κιτρινα Αρβυλακια και να αυξησω την συλλογη μου απο 36 σε 37, οσα και τα χρονια μου αλλωστε.....

      Διαγραφή
  9. Οσο για την τελευταια παραγραφo του κειμενου σου Κωνσταντινα περι Μουσακα και Σκουπισματος με Ψηλοτακουνα ενα εχω να Πω " ΑΜΑ ΠΕΤΥΧΕΙ ΤΟ ΨΗΛΟΤΑΚΟΥΝO ΤΥΦΛΑ ΝΑ ΕΧΕΙ Ο ΜΟΥΣΑΚΑΣ..... " LOL

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε λοιπόν είσαι θεός!!!!Όχι με εκανες να γυρίσω πίσω χρόόόόόό....νια (να πούμε πόσα?), αλλά από χθες ψάχνω στο youtube εκεινες τις διαφημίσεις και κοντά σε εκείνες βρηκα κι άλλες!

      Και ναι, τα παπούτσια σηματοδοτούν εποχές μαζί με τις μόδες. Για να θυμηθείς μιαν εποχή σαφώς και θυμάσαι ντυσίματα, μουσικές κλπ...ξεχασες να αναφερθείς στα τρακτεράκια και στα Martins!!Τα θυμάσαι? Για να μην περάσω στην πιο πρόσφατη γυναικεια μόδα μυτερών γοβών, μποτών κ.ά. που όταν τα πρωτοείδαμε αισθανόμασταν μιαν απέχθεια αλλά σε λιγότερο από μήνα όλα τα κορίτσια είχαν στη ντουλάπα τους ένα ζευγάρι τουλάχιστον με μυτερά παπούτσια , αν δε θέλανε να τις λενε ντεμοντέ...βεβαια από ενα σημειο κι επειτα και να εψαχνες κατι άλλο στην αγορά δεν υπήρχε (εκτος απο τα φαρμακεια)..ετσι, για να δουμε πώς η μόδα μας επιβάλλεται!!

      Με συγκινησες πολύ με τα κιτρινα αρβυλακια...Τωρα που θα κατεβω στην αγορά να σου πάρω ενα ζευγάρι?Προλαβαινω να σου τα στείλω αυριο που ειναι τα γενεθλιά σου!!! Τελεια τα κιτρινα αρβυλάκια!Εννοειται πως το πρώτο πραγμα που εκανα οταν αποφασισα να μεινω στη Δεσκάτη, ήταν να αγοράσω ορειβατικά αρβυλάκια σε χρώμα (τι άλλο?) κίτρινο!!Τυχαίο?

      Όσο για το τελευταίο σχόλιο που σχολιάζει και ο Χρήστος κάτωθι έχω να πω πως γνωρίζω 2 κυριες που κάνουν δουλειες με ψηλοτακουνο. Η μία μάλιστα δουλεύει ως καθαριστρια και για να μην την εχουν απολυσει ακομα μαλλον τα καταφερνει καλά!!!!
      Ωστόσο εχω τις ενστανσεις μου ότι ο αντρας ενδιαφερεται πιο πολυ να πετυχει η γοβα παρά ο μουσακάς, εκτός αν μιλάμε για διάστημα ενός μηνός!!!!!ή μήπως πιστεύετε σε αυτά που σας δείχνουν οι διαφημίσεις ότι η γυναικα που γυρίζει από τη δουλεια της το μεσημερι-απόγεμα και εχει φυγει πριν ξημερώσει, ειναι με μακιγιαζ, μαλλι κομμωτηριου, νυχι γαλλικό, σιλουλέτα με ψηλους γοφούς, χάρτη στους κοιλιακούς και μόλις βλεπει το σπίτι χάλια από πατατακια στο πατωμα, λασπες του σκύλου και συζυγο και γιο στον καναπέ απλά ΧΑΜΟΓΕΛΑΕΙ και με το 12ποντο περνάει μια μάπα τρεχοντας ξωπισω της λελούδια ροζ με πεταλουδιτσους ε?Μπας και....

      Διαγραφή
    2. Φορα εσυ το 12ποντο σωστα και μη σε νοιαζει. Ουτε να σκουπισεις θελω ουτε καν να δουλευεις. Βγαζω αρκετα να σε εχω στα πουπουλα. Το μονο που χρειαζετε να κανεις ειναι να εισαι Γυναικα. Μουσακα φτιαχνω και μονος μου....... LOL

      Διαγραφή
    3. Να σε βρίσω τωρα?(καιρό ειχα να το κανω!)...Ανατολιτη, φαλλοκράτη!! (ετσι, για τα γενεθλια σου)..και που 'σαι: την εκφραση "Με τις γυναικας μου το μισθο θα αγοραζω λουκουμια" την εχω ακουσει απο πολλους..όταν συμβαίνει το αντίθετο όμως τελικά να δεις γλέντια!Βλεπεις να στεριωσαν πολλα τετοια ζευγαρια?και μη μου πεις αλλαξαμε ρολλους...

      Διαγραφή
    4. Καταρχην δεν ειπα πως με τον μισθο της θα αγορασω λουκουμια. Αυτο που λεω ειναι πως με το μισθο της μπορει να κανει οτι θελει για τον εαυτο της. Π.χ να αγοραζει οσα παπουτσια θελει (μιας και ειναι το θεμα μας) αλλα πανω απο ολα να μην χρειαζετε να δουλευει τρελες ωρες και ετσι να εχει χρονο για εμενα. Οσο για το αν στεριωσαν πολλα ζευγαρια ετσι ,εγω απλα θα ρωτησω . Γιατι στεριωσαν πολλα ζευγαρια οταν σκοτωνονται και οι δυο στη δουλεια; Food for thought lol.

      Διαγραφή
    5. "Να κάνει ότι θέλει για τον εαυτό της"... Εχω κόρη κούκλα! Σε θέλω για γαμπρό τώρα!!!

      Διαγραφή
    6. Ωωωωω!Πενθερός και γαμβρός θα εορτάζουν την ίδια μέρα!!!!!Χρόνια σου Πολλά dr.Chris (blog-ικές ευχές)..κι εσύ κυρία μου να χαίρεσαι τον Εφραίμ!! (όχι τον γνωστό, τον πιο γνωστό...χαχαχα)

      Διαγραφή
  10. Υπάρχουν πλέον λευκά φανελάκια τιραντέ με πολύ μοντέρνη γραμμή. Συμφωνώ όμως ότι είναι πολύ αντιαισθητική η εικόνα τζιν (χειμωνιάτικο) με παντόφλα ακόμα και με πέδιλο θα τολμούσα να πω...από την άλλη ο συνδυασμός με σορτσάκι - τζιν μπορεί να προκαλέσει κάθε είδους σχόλια, εδώ μετράει η ικανότητα συνδυασμού! Είναι ψευδές πως μας αρέσουν οι 12(και άνω)πόντες γόβες. Μας αρέσουν οι γόβες. Έχει τρομακτική διαφορά! Ναι μεν το μάτι μας θα πέσει στο παππούτσι αλλά μοιραία σημαντικότερο ρόλο στην εικόνα μιας γυναίκας διαδραματίζει το περπάτημα της....για αυτό καλή η 12cm γόβα αλλά αν είναι να περπατάει η γυναίκα με τα πόδια λυγισμένα προς τα μπρος και το κεφάλι να πηγαίνει πάνω κάτω σε σχέση με την νοητή ευθεία που περνά από το ανώτατο σημείο του κεφαλιού...άστο!!!
    Υ.Γ.1 Respect στο τελευταίο σχόλιο του Dr Chris

    Χρήστος Κορώνας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΥΓ: Χρήστο δεν το περίμενα αυτό από σένα!!!Δεν είσαι αυτός που ξέρω! :Ρ

      Διαγραφή
  11. Yo yo yo homie yo.....wazuuuuuuuuuuup!!! Respect to you Brother from another mother!! Peace out. lol

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. respect και ξανά respect στον Dr.Chris....
    συγγκινήθηκα...αλλες εποχές!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ΑΝΑΚΑΛΩ: μόλις χθες ανακάλυψα ότι με το 12ποντο (αλλά μόνο με αυτό) έχω πιθανότητες να γίνω πρωτοχορεύτρια σαν την Ευγενία στο ΛΕΘ. Οπότε λέω εις το εξής να τα φοράω παντού :Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Τέτοιο κορμί, τέτοια κίνηση, δε σου χρειάζονται τα 12ποντα χρυσή μου! Είσαι μια καταπληκτική "πεμπτοχορεύτρια"!!! Εμένα γιατί νομίζεις μ αρέσει το ξυπόλυτο? Φυσάει εκεί πάνω!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Σιγά που είμαι πεμπτοχορεύτρια...!!!Τουλάχιστον όχι μόνιμη σαν εσένα!Στην τελευταία παράσταση χόρεψα ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ!!!Πού να πάω καλή μου με το 1,68!!??Ενώ με το 12ποντο γίνομαι 1,80!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά εεεε....
      SUPER θέμα τα παπούτσια!!!!!

      Φετίχ.....!!!!!!
      Κωνσταντίνα μου έχει και 18ποντα.....μ' αυτά περισσότερες οι πιθανότητες να φτάσουμε την Ευγενία.....

      Διαγραφή
    2. και φαντάζεσαι εσύ να χορεύεις Ζωναράδικο, Τροΐρο ή Γκαραγκούνα (να το χοντρύνω) με 18ποντο?Ή φαντάζεσαι τον κυρ-Γιάννη μόλις θα σε δει στην παρασταση με αυτά τα παπούτσια??Τι παπούτσια δλδ!Αυτά δεν είναι παπούτσια, όπως λέει κι ενας φίλος μου, αλλά "σκάλες για ασβέτωμα"....

      Διαγραφή
  16. Λατρεύω τις γόβες και τις θεωρώ απαραίτητες για μια γυναίκα!
    όχι όμως και τις υπερβολές μέχρι 13-14 πόντους είναι αρκετα..

    Μιας που αναφέρατε και το χορευτικό ένας τρελός συνειρμός μου ήρθε : στολισμένες από την κορφή ως τα νύχια, ετοιμοπαράδοτες από το κομμωτήριο με φόρεμα και γόβα ασορτί παρακολουθούν το μυστήριο του γάμου .Kαι να σου στο κέντρο με μια αταίριαστη παρ΄όλα αυτά άνετη μπαλαρίνα (που βγάζουν από τη σακουλίτσα του σούπερ μάρκετ κάτω από το τραπέζι) να σέρνουν πρώτες το χορό αδιαφορώντας για το στυλιστικό τους ατόπημα!το βρίσκω τρομερά ακομπλεξάριστο και γιατί όχι sexy..αυτό θα πεί να τα συνδυάζεις όλα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επίτρεψέ μου να διαφωνήσω:
      Για μένα δεν υπάρχει μεγαλύτερο σούργελο από περίπτωση που γυναίκα πηγαίνει είτε σε γάμο ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ είτε σε παναΰρ ντυμένη σαν να πρόκειται να πάει στο Μέγαρο και εκεί που χορεύει πετάει τη γόβα δηλώνοντας ευθαρσώς πόσο απελευθερωμένη νιώθει πια!!!!Αφ' ης στιγμής τις φοράς και τις τουαλέτες και τις γόβες είσαι υποχρεωμένη να τις ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕΙΣ όσο κι αν νιωθεις ότι τρίζεις επάνω τους!Ας μην τα έβαζες αυτά τα ασύμφωνα πράγματα..προγραμματισμένα πήγες, όχι ξαφνικά και ακάλεστα!Κι όταν βλέπω εκείνο το "τουαλετέ" (χιχι) μάξι φόρεμα με το σχίσιμο να λικνίζεται σε ρυθμούς "ράικου"...ΕΛΕΟΣ!!!Η βλαχιά σ' όλο της το μεγαλείο !!Η "κομπλεξαρισμένη βλαχιά" έτσι??Να μη φανούμε υποδεεστερες χωριατοπούλες των αστών!!Και εντωμεταξύ Αι Ασταί σκάνε μύτη με τη μπαλαρίνα και τον ορισμό της απλότητας!!!!

      Τι το θες καλή μου το Meneghaki 's style αφού ΔΕΝ ΤΟ ΧΕΙΣ!!

      Βέβαια όσα λέω δεν είναι το ίδιο με αυτό που περιγράφεις αλλά ... λέει ΣΧΕΔΟΝ το ίδιο πράγμα: πόσο καταπιέζεται μια γυναίκα να "δείχνει" κάτι που "δεν είναι"...Ακριβούλα μου!

      Διαγραφή
  17. συμφωνώ αλλά κάπως αλλιώς το σκεφτόμουν εγώ..
    σίγουρα σε γάμους έχουμε δεί τα μύρια όσια από φανταχτερούς πολυέλαιους μέχρι κινέζικα νάυλον..

    Όμως θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω επίσης με την άποψη που θέλει την χωριατοπούλα να βρίσκεται πίσω από τα βουνά και μεταφορικά και κυριολεκτικά! Τα πράγματα έχουν σαφώς αλλάξει ..ακόμη κι αν δεν έχεις τη βιτρίνα του zara κάτω από το σπίτι σου αν έχεις ΓΟΥΣΤΟ ,ιντερνετ (φυσικά) και ένα αυτοκίνητο να πας στη πόλη (που λέει και η γιαγιά μου) δεν έχεις να ζηλέψεις κάτι από Τάς Αστάς..

    κι έπειτα λίγο παλιομοδίτικη ταινία μου φαίνεται όλο αυτό με την λατέρνα χωριάτα να μασά τσίχλα και την σικάτη αστή με απέχθεια να παρακολουθεί το θέαμα..

    και για να γυρίσω στο θέμα του γάμου νομίζω πως μια προσεγμένη εμφάνιση semi-formal (για τους αγγλομαθείς)
    και το ζευγάρι που σε κάλεσε τιμά αλλά και εσένα την ίδια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχα!Φυσικά και συμφωνώ (αυτή τη φορά), αλλά δεν ήθελα να πω αυτό!Τι εννοούσα: ότι το κόμπλεξ τελικά περί χωριατιάς (σε ΟΡΙΣΜΕΝΑΣ ΠΑΝΤΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΒΕΒΑΙΩΣ-ΒΕΒΑΙΩΣ!!) το έχουν οι χωρικές και όχι οι αστές. Αναλυτικότερα: η εξ αγρών ορμώμενη -νομίζω- στην προσπάθειά της να μη φανεί κατώτερη πάει στο άλλο άκρο. Και πιο πολύ το κάνει για να μη τη σχολιάσουν αρνητικά Αι Ασταί που στην τελική μπορεί εκείνες να μη δίνουν δεκάρα τσακιστή...Νοεις με!
      Και μη μΕ πεις ότι δεν ξέρεις περιπτώσεις (είτε απ' το χωριό σου είτε από το δικό μου) που δίνανε για κάτι φουστάνια της μιας ώρας γάμου της αδερφής, κόρης, γιου, ξαδέρφου κάτι 700άρια ευρά...ψέματα θα μΕ πεις!!!μόνο και μόνο γιατί έτσι νόμιζαν πως θα τιμήσουν το πρόσωπο, το ζευγάρι κλπ(?????)...και τελικά τιμούσανε κάτι μαγαζάτορες που τις φούσκωναν τα μυαλά για να πουλήσουνε!!! (ωχ!βγήκε η Κατίνα από μέσα μου!!βλ.προηγούμενο κείμενο!χαχα!)

      Διαγραφή
  18. χαχαχαχ

    είναι σίγουρα θέμα για μεγάλη συζήτηση!
    εννοείται πως αυτά τα χω δεί και τα ΄χω σχολιάσει όντας κατίνα :p έχω πάει σε πάρα πολλούς γάμους (λόγω της δουλειάς) άρα συμφωνώ όπως προείπα με το κιτς τέτοιων εικόνων!απλώς έχω διαπιστώσει εξέλιξη και οφείλω να τους το αναγνωρίσω!
    προφανώς υπάρχουν και αστές κακοντυμένες και χωριατοπούλες καλοντυνένες αντίστοιχα..
    Άρα είναι σίγουρα θέμα γούστου (με όση αντικειμενικότητα κρύβει η λέξη) και πνευματικού επιπέδου όχι χωροταξικού..

    ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ευχαριστώ πολύ!
      αναμένω το επόμενο κείμενο γιατί στο blog σας κάνω μερικά από τα καλύτερα διαλείμματα της εξεταστικής!!
      καλό βράδυ ;)

      Διαγραφή
  19. Sabrina my angel,
    Δεν μπορώ να πω ότι έχω καμία ιδιαίτερη σχέση με τα παπούτσια παρόλο που, αν και αγοράζω πολύ σπάνια, φροντίζω να φοράω παπούτσια ποιότητας (Timberland, Camel, Columbia, Boxer) κι αυτό όχι για λόγους μόδας (ξέρεις πολύ καλά την άποψή μου για τη μόδα και το κατευθυνόμενο γούστο) αλλά γιατί σέβομαι τα πόδια μου. Αλλωστε, αν δεν προσέξω τα πόδια μου, πως θα μπορώ να απαιτώ από αυτά να με υπακούνε για να απολαμβάνω μαζί σου χορούς και ταξίδια! Και τα φοράω για τόσα χρόνια, μέχρι που γίνονται κουρέλια, δένομαι μαζί τους και δεν μπορώ να τα αποχωριστώ καθ’ ότι μεγάλος φετιχιστής. Και όταν τα βλέπω στα μαύρα τους τα χάλια μου ‘ρχεται στο μυαλό η ατάκα της θεάς Λάσκαρη σε μία συνέντευξή της ένα χειμωνιάτικο βράδυ.
    -Κυρία Λάσκαρη, τι είναι αυτό που προσέχετε πρώτα σε έναν άντρα;
    -Τα παπούτσια του! απάντησε εκείνη ατάραχη!
    Το βλέμμα μου καρφώθηκε στα μισοσκισμένα και κατασκονισμένα Timberland και με έναν κόμπο στο λαιμό σκέφτηκα φωναχτά:
    -Μεγάλε, έτσι δεν έχεις καμία τύχη!
    Τα παπούτσια βρίσκονται σε περίοπτη θέση διαχρονικά στην ανθρώπινη ιστορία.
    Από το γοβάκι της σταχτοπούτας μέχρι το ίχνος του Neil Armstrong στο φεγγάρι. Και από τον ήχο που έκαναν οι γόβες της Αναστασίας στο ραντεβού θανάτου με τον Παπαχρόνη ως τα πράσινα παπούτσια του φοιτητή και του Λαζόπουλου.
    Ένα ζευγάρι παπούτσια προσπαθούσε να πουλήσει, γυρνώντας με τα πόδια από χωριό σε χωριό, ο δεκαπεντάχρονος στην κατοχή πατέρας μου και βρέθηκε κάποιος «φιλεύσπλαχνος» να του προτείνει να τον πληρώσει με σιτάρι. Τόσο, όσο χωράνε τα παπούτσια!
    Παπούτσια, παπούτσια, παπούτσια…πόσα πράγματα σου έρχονται στο νου!
    Για τα παπούτσια της θα θυμόμαστε την Κορασόν Ακίνο, για τα παπούτσια θα μας μείνουν αξέχαστοι οι κλόουν που μικροί θαυμάζαμε στα τσίρκο.
    Μάλλον πρέπει να κλείσω το κείμενο πριν μου δώσεις «τα παπούτσια στο χέρι»

    Σε φιλώ

    Ο παπουτσομένος James

    ΥΓ1. Ο Dr.Chris ξέχασε να αναφερθεί (προφανώς λόγω του νεαρού της ηλικίας) στα ασπρόμαυρα αστεία λουστρίν σκαρπίνια που φορούσαν όλα τα αγοράκια στην επαρχία αρχές 60’s. Φρίκη…

    ΥΓ2. Τον μουσακά δεν με ενδιαφέρει πως θα μου τον φτιάξεις. Είμαι σίγουρος ότι θα είναι τέλειος είτε φοράς εκείνα τα πανέμορφα πέδιλα που αγόρασες στη Σικελία, που με τα υπέροχα πόδια σου δημιουργούσανε ένα θεικό έργο τέχνης (που προκαλούσε 15…αλήθεια πότε θα τα δω;) είτε φοράς τα τσαρούχια της Σαρακατσάνας. Μου αρκεί που θα είμαι μαζί σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. παπουτσωμένε James,
      είναι ωραίο να εξακολουθείς να θαυμάζεις παλαι ποτέ θεές σαν τη Ζωίτσα!Ωραιοι οι συνειρμοί σου με τα γνωστα παπουτσια και πατηματα και χναρια!Παντως εμενα αν εβλεπε κανενας την παπουτσοθηκη μου θα ητανε πεπεισμενος πως ειμαι σαρανταποδαρουσα και οχι γυναικα!

      ΥΓ: θα με δεις σε πολλα ταξιδια να ψωνιζω παπουτσια παντως, ακομη κι αν παμε στους ιθαγενεις στην Παπουα όπου οι ανθρωποι ειναι σαφως ξυπολητοι!

      Διαγραφή
  20. Sabrina my angel,
    δεν υπήρχε περίπτωση να μην συνεχίσω να θαυμάζω κάτι διαχρονικά ωραίο όπως τη Ζωίτσα! Αλλωστε, όπως σου έχω πει, είμαι σταθερός στις απόψεις μου και στα συναισθήματά μου απέναντι στο ωραίο, στο σωστό, στο αληθινό, στο άξιο παραδοχής και θαυμασμού. Οσον αφορά την παπουτσοθήκη σου, είμαι σίγουρος ότι όσα παπούτσια κι αν έχεις, είναι λίγα για να τιμήσουν και να αναδείξουν το θεικό τους περιεχόμενο.

    φιλιά

    James

    ΥΓ. Ολο υποσχέσεις είσαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Θύμισε μου να σου πω κατι για τη Ζωίτσα και θέλω να δω αν συνεχισεις να τη θαυμάζεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οταν θαυμάζω ή αγαπώ κάτι για κάποιο συγκεκριμένο λόγο το θαυμάζω και το αγαπώ για αυτόν τον συγκεκριμένο λόγο και δεν επηρεάζομαι από άλλα χαρακτηριστικά ή καταστάσεις. Ετσι, μπορεί να λατρεύω ένα τραγούδι για τη μουσική του αδιαφορώντας για τους στίχους του, μία τραγουδίστρια για τη φωνή της χωρίς να δίνω σημασία αν είναι όμορφη, έναν αθλητή για τις ικανότητές του χωρίς να με νοιάζει η προσωπική του ζωή. Γι' αυτό λοιπόν, όταν λέω ότι εκτιμώ ή αγαπώ κάτι ή "κάποιον", το εννοώ και τίποτα δεν μπορεί να μου αλλάξει γνώμη.

      Διαγραφή