Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

α-k-@-t-Α-s-T-a-c-I-α


Το πιάτο με το μισοδαγκωμένο τοστ βρίσκεται πάνω σε λευκές κόλλες χαρτί που περιμένουν το στυλό να βολτάρει πάνω τους αφήνοντας ίχνη της μνήμης ανεξίτηλα. Τα βιβλία αντί για σελιδοδείκτες αγκαλιάζουν μολύβια για να υπογραμμίσουν τσιτάτα πρωτότυπα. Το ασύρματο τηλέφωνο μπλέχτηκε σε ένα επικοινωνιακό παιχνίδι μεταξύ ζεστής κουβέρτας  και κυριακάτικης εφημερίδας διακόπτοντας τον μεταξύ τους διάλογο, μεταστρέφοντας το ρόλο του. Ένα καλώδιο ενός τσιγγάνου υπολογιστή που περιφέρεται από δωμάτιο σε δωμάτιο, από γραφείο σε κρεβάτι μέρα-νύχτα, χειμώνα-καλοκαίρι διαπερνάει το ανάμεσο του παπλώματος, των τετραδίων που άραξαν νωθρά επάνω στο κρεβάτι και της νυχτικιάς. Οι σκέψεις δεν ηρεμούν με τίποτα. Τι τις χαϊδεύω, τι τις νταντεύω, τι τις ταΐζω...δε μ’ ακούν. Προτιμούν το επίκεντρο. Αυτές στη μέση της οθόνης, στο φως της δημοσιότητας ενός υπολογιστή φωταγωγημένου υπό τη συνοδεία των λέξεων, γραμμάτων συντεταγμένων, φορέων νοημάτων ανόητων ή μη, με σθένος, με τόλμη, με ορμή. Ξεπηδούν από τις ρήσεις σπουδαίων και χορεύουν στις λεωφόρους του εγκεφάλου. Δρομείς λαχανιασμένοι αλλά πείσμονες μαραθωνοδρόμοι. Φωνασκούν να τις ακούσω σε κενά αέρος που κρύβει ένα κεφάλι ξεχειλισμένο από υποχρεώσεις, ζήτουλας μιας σανίδας σωτηρίας για τα δικαιώματά του. Τρομακτικός αντίλαλος σε θεοσκότεινα τούνελ του «πρέπει». Τρομάζει και η πιο θαρραλέα γλώσσα που τσακίζει κόκκαλα. Καλά τα βιβλία, καλές και οι ρήσεις. Καλά τα τσιτάτα, καλές και οι συμβουλές. Ακαταστασία όμως σε αυτό το δωμάτιο. Και πού βρίσκει εφαρμογή το ρητό που λέει ότι «Ένα ακατάστατο γραφείο (ή υποκατάστατο του γραφείου, εν προκειμένω το κρεβάτι) είναι ένδειξη ενός τακτοποιημένου μυαλού»? Ψέματα! Το καλώδιο εξακολουθεί να μπερδεύεται ανάμεσα στη νυχτικιά και τα τετράδιά μου, το τηλέφωνο να είναι θαμμένο ανάμεσα στα βιβλία και τη ζεστή κουβέρτα, τα μολύβια ετοιμοπόλεμα να χαράξουν ακριβές ρήσεις και οι λευκές κόλλες πλακώνονται η μία με την άλλη, ποια θα πρωτοχαραχτεί από σκέψεις.
Και πιο πέρα ένα εγώ ασάλευτο, παρατηρητής της ακαταστασίας, απεγνωσμένο και ανήμπορο να βάλει τάξη στη νέα τάξη πραγμάτων. Από πού να ξεκινήσω, τι να πρωτοπιάσω?

12 σχόλια:

  1. ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ ΕΧΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΚΩΝ/ΝΑ: ΑΝ ΕΙΧΑ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΟΠΩΣ ΤΟ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙΣ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ ΑΠΛΑ ΘΑ ΜΕ ΕΔΙΩΧΝΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ, ΑΛΛΑ...ΑΝ ΤΟ ΠΕΡΙΕΓΡΑΦΑ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΕΞΑΙΣΙΟ ΤΡΟΠΟ ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΘΑ ΜΟΥ ΣΥΓΧΩΡΟΥΣΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΗΜΟΥΝΑ ΜΕ ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΜΕ ΛΑΣΠΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ!!!
    ΠΩΣ ΤΑ ΛΕΣ ΡΕ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ ΕΤΣΙ!!!;;;ΕΥΓΕ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πράγματι...όταν όλα μοιάζουν με βομβαρδισμένο τοπίο είναι δύσκολο
    και πολύ κουραστικό να τα μαζέψεις. Και καλά να πρόκειται για το νοικοκυριό του σπιτιού, αλλά όταν πρόκειται να βάλεις τάξη στις ιδέες σου ή να συγκεντρωθείς στον όγκο δουλειάς που σε περιμένει τότε έχουν τον "αμάζευτο¨...Όταν κοιτάω το απέραντο κενό, σκεφτόμενη τί να πρωτοκάνω, έυχομαι να είχα ένα μαγικό ραβδάκι...Εσύ πάντως απ' ότι φαίνεται τα καταφέρνεις!..Μαγικά!!??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τα καταφέρνω?Μηδένα προ του τέλους μακάριζε Κατερινιώ μου!Μηδένα και μηδεμίαν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. χαχχαχαχα! με μία λέξη ΦΟΙΤΗΤΟΣΠΙΤΟ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η ακαταστασία στις σκέψεις με τρελαίνει!!! Την ακαταστασία στο σπίτι την αντέχω ( και τη ζω συχνά)!!!!! Η περιγραφή όμως μου θυμίζει το δωμάτιο της κόρης μου όταν έδινε εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο. Πιάτα, ποτήρια, χαρτιά, βιβλία μια μισοφαγωμένη σοκολάτα και το τηλέφωνο στ αυτί.
    " Μόνο η κατσαρόλα με τα μακαρόνια λείπει από δω μέσα ! " της έλεγα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χαχα!Με κάνατε και γέλασα παιδιά!
    Ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ένας φίλος με είπε κάποτε:"O άνθρωπος σε όλη του τη ζωή παλεύει να τακτοποιήσει τα πάντα,αλλά αντιλαμβάνεται ότι ζει για εκείνα τα ελάχιστα δευτερόλεπτα,που το σύμπαν του το ξανακάνει χάος.Γιατί τόσο χρειάζεται.Γιατί αυτό είναι το κίνητρο,για να ξαναπροσπαθήσει να κάνει το χάος του σύμπαν..."
    Κι εγώ θυμάμαι την Βουγιουκλάκη στην"Μοντέρνα Σταχτομπούτα"να λέει πως τόσο πολύ αγαπάει τη δουλειά που ακόμη και το τακτοποιημένο σπίτι της το κάνει άνω κάτω,για να το ξανατακτοποιήσει και να μην της λείπει η δουλειά...
    Ή αλλιώς,όπως λένε και στο χωριό μου,"Δουλειά δεν έχει Ο διάολος..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ωραίο!Ήθελα να ξερα μόνο αν η αναφορά της Βουγιουκλάκη ήτανε συμπτωματική αυτές τις μέρες!χαχα!Τυχαίο?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Η αλήθεια είναι πως με βγήκε αυθόρμητα.Σε μια δεύτερη ανάγνωση όμως...δε νομίζω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή