Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

(γ)λυκοφιλίες!


Το νόμισμα. Αυτό το μικρό στρόγγυλο πραματάκι που έχει πάντα δύο όψεις. Που και να το κόψεις εγκάρσια θα εξακολουθεί να έχει πάλι δύο όψεις. Μα το νόμισμα έχει κορώνα απ’ τη μια μεριά και γράμματα απ’ την άλλη. Ποτέ δεν έχει δύο κορώνες ή δυο πλευρές με γράμματα. Δύο όψεις ναι. Δυο κορώνες όχι.
Τα κελύφη και οι βδέλλες οι αιμοβόρες. Ο μόνος λόγος για να κολλήσουν πάνω σε κάτι ή κάποιον είναι να τραφούν όσο τους παίρνει και να τους πιουν το αίμα και μετά, αντί να το καταπιούν, όπως ταιριάζει στους βρικόλακες να το φτύνουν επιδεικτικά απαξιώνοντάς το. Κατά μία έννοια, την θετική πάντα, δε ‘ν’ κακό!. Θα ήτανε μεγάλη τους τιμή να πιουν το αίμα ανθρώπων που τους πιστεύουν, αλλά δε φαντάζονται τη διττή ψυχή τους.
Το υπερεγώ. Όχι το φροϋδικό, το άλλο. Ένα Εγώ σε υπέρ- και σε –βολικό βαθμό. Τόσο υπέρ- που δεν ξεπερνιέται και τόσο –βολικό που δεν πετιέται. Τα ανθρώπινα ελαττώματα τα αντιλαμβάνονται πάντα οι άλλοι επάνω σου και όχι εσύ που τα έχεις, γιατί στην κοινωνία μπορείς να λειτουργείς μόνο διαδραστικά όχι κατά μόνας.
Το μπάνιο. Κλείνω τα αφτιά μου και βυθίζομαι μες στη μπανιέρα γεμάτη νερό και αφρόλουτρο καρύδας. Μα δε με βοηθάει. Θέλω να ξεπλύνω όχι τα μαλλιά αλλά τα μυαλά της κεφαλής μου. Θέλω να βάλω το τηλέφωνο του ντουζ με κάποιον τρόπο μέσα από το κρανίο και να ανοίξω τη βάνα του νερού στη μεγαλύτερη δυνατή πίεση. Να ξεπλύνω τις βρόμικες σκέψεις που κάνω για τους άλλους... ή που μου προκαλούν οι άλλοι? Δε φταίω εγώ που εκείνοι με κάνουν να τους λυπάμαι, αλλά νομίζω πως έγινα κι εγώ πια εγωίστρια. Δεν έχω χρόνο και αποθέματα ψυχής για να λυπάμαι κάποιον, ούτε για να του αλλάξω μυαλά και ήθος. Εδώ που συναντήθηκαν οι ζωές μας, νομίζω πως ο χρόνος δε μου φτάνει για να ξοδεύομαι με ανθρώπους «λίγους» ή λύκους, με ανθρώπους-λυκανθρώπους, που νομίζουν ότι είναι πάντα πιο άξιοι από τους πολλούς, που θαρρούν πως έχουν το δικαίωμα να κρίνουν τους πάντες καχύποπτα και να αμφισβητούν τη διαδρομή τους σαν να οι ίδιοι έχουν κάτι καλύτερο κάνει στη δική τους ζωή με το αλάθητο του Πάπα σφραγίδα. «Προσωπικότητες» με κακεντρέχειες για τον άλλον και επικρίσεις ότι στη ζωή του δεν έκανε τίποτε σωστά, δηλητηριώδη και πικρόχολα σχόλια, κριτικές, θαψίματα.
Και πάμε από την αρχή: Αυτό το «χάρισμα», τη διπλή κορώνα ή αλλιώς διπροσωπία, που δεν έχουν τα νομίσματα αλλά έχει ο άνθρωπος ή ευτυχώς μερικοί άνθρωποι ή απ-άνθρωποι (?) με φοβίζει. Τους ακούω και τρομάζω που μπορούν να φέρουν τέτοιο βαρύ φορτίο. Δύο πρόσωπα ταυτόχρονα σαν το θεό Ιανό. Και απορώ πώς μπορούν την ίδια στιγμή να ειρωνεύονται κάποιον, να τον αμφισβητούν και κατόπιν να τον κολακεύουν.
Άνθρωποι με διπλό πρόσωπο, μα με καρδιά μισή ή μικρή και ανάπηρη ψυχή, για να ισορροπήσουν. Γιατί αν φέρουν κάτι διπλό παρά φύσιν, φέρουν κάτι άλλο μισό, για να μη γείρει το βαρύ φορτίο από τη μία.
 Άνθρωποι, καιροσκόποι, τυχοδιώκτες, της ευκαιρίας. Την πιάνουν απ’ τα μαλλιά κι αυτήν κι εσένα μαζί, αν χρειαστεί. Αδίστακτοι. Σου παριστάνουν τον φίλο και κυρίως τον κάποιο. Όλοι, λέει, είναι κάποιοι. Είναι τέτοιοι. Είναι δήθεν. Δηλώνουν κιόλας ευθαρσώς πως μας πέφτουν πολύ! Για δες αυτοπεποίθηση! Ή θράσος?
Αυτοί οι άνθρωποι ένα πράγμα πρέπει να φοβούνται: Να μη δαγκώσουν τη γλώσσα τους, γιατί με το δηλητήριο που τρέχει σ’ αυτήν θα πεθάνουν αφ’ εαυτών. 

12 σχόλια:

  1. Μαύρο-άσπρο, καλό-κακό!Όλοι έχουμε δύο όψεις. Την θετική μας και την αρνητική μας πλευρά. Μέχρι εκεί! Όλα τ αλλά με διπλές συμπεριφορές, με καβαλημένα καλάμια και με ψυχή δηλητήριο χρειάζονται απλά ιατρική παρακολούθηση.Κανείς μας δεν μπορεί να κάνει κάτι και ν αλλάξουν αυτοί οι τρομεροί τύποι που πιστεύουν ότι είναι το κέντρο της γης !!! Όσο και να θες να πλύνεις το μυαλό σου άσε!!! Το δοκίμασα κι εγώ αλλά δεν γίνεται. Από μακριά κι αγαπημένοι !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Από μακρια κι αγαπημένοι" όντως!Η πιο σωστή στάση! Μόνο που δεν το αντιλαμβάνονται, όταν τους έχεις "από μακριά"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα Κωνσταντίνα. Σκιάχτικα...αγρίεψα...γυάλισε το μάτι μου... Τους αφήνω απ'έξω όλους αυτούς αλλά όταν πρέπει για κάποιο λόγο να τους σκεφτώ ταράζομαι!!! Και για να μην πονάς επιβάλλεται να τους διαγράφεις έστω και επιφανειακά απο το μυαλό σου. Αυτό το μυαλό που σε βοηθάει καθημερινά ν'ανταπεξέλθεις τέτοιων περιστάσεων κρατώντας μόνο τ' απαραίτητα. Να ξεπλύνεις την βρομιά δεν γίνεται...καθαρίζεις και συμμαζεύεις την αταξία του κόσμου συναστρέφοντας καλύτερους ανθρώπους και εαν θες πιο κοντά στα "χνώτα" σου!! Εσύ και γω δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τέτοιους εγωισμούς και μνησικακίες. Είμαστε απο άλλη πάστα βρε αδερφέ...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Και απ' το ίδιο σόι πια!!!!!Ε ναι!
    Και τωρα που το σκεφτομαι κι εγω πολλές φορές
    αν δεν προλαβαίνω να καθαρισω τουλαχιστον σπευδω να τακτοποιήσω!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΚΩΝ/ΝΑ ΕΧΩ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΠΩΣ ΚΕΙΜΕΝΑ ΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΑΖΕΙ ΣΕ ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΜΕΧΡΙ ΠΡΙΝ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΚΑΤΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΣΚΕΦΤΕΙ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ.ΚΑΙ ΕΝΝΟΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΟΧΙ ΩΣ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΛΛΑ ΣΕ ΣΧΟΛΙΑ. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΡΙΞΕΙ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙΣ (ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΣΤΟ "ΓΥΡΩ-ΓΥΡΩ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΟ ΕΓΩ ΜΟΥ").ΠΑΝΤΑ ΟΤΑΝ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΑΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΝΟΥ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΧΕΔΟΝ ΠΟΤΕ. ΠΑΝΤΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟΝ ΠΟΥ ΤΟ ΚΑΝΕΙ, ΟΧΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ.ΕΞ ΟΥ ΚΑΙ Η ΣΙΩΠΗ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμε, όταν γραφω ένα κείμενο, ακόμη κι αν ξέρω πως η δημοσίευσή του στο διαδίκτυο συνεπάγεται διάδραση, πίστεψέ με, δεν το κάνω για να γεμίσω σχόλια. Ειδικά για το επόμενο κείμενο ας πούμε είμαι σίγουρη πως κανείς δε θα 'χει να πει τίποτα!χαχα!Εν πάση περιπτώσει, ο εχων τη μύγα είναι γνωστό τι κάνει!Εγώ πάλι, επειδή μπορώ να βλέπω πόσοι και ποιοι διαβάζουν τα κείμενα (Big Sister!χαχαχα) είμαι σίγουρη πως όταν θα με δουν ορισμένοι θα μου πουν "δεν προλαβα να δω, δεν είδα κλπ..."!!Και ξερω πολύ καλά ότι όντως υπάρχουν αυτοί που δεν προλαβαίνουν αλλά υπάρχουν και εκείνοι που κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αυτά τα κείμενα πονάνε !!! Είτε γιατί βλέπεις κατάμουτρα τα λάθη σου, είτε γιατί ξύνουν πληγές!
    Δεν είναι γενικά κι αόριστα για e-λιθιότητες, πανηγύρια, ή κομμωτήρια. Αφορούν τις ψυχές όλων μας και δεν θέλουν όλοι να τις καταθέσουν. Κωνσταντίνα μου συμφωνώ με σένα. Ας μη τα σχολιάζουμε όλοι, όλα. Απλά ας τα διαβάζουμε κι ας προβληματιζόμαστε ... λίγο! Όχι και να σκάσουμε!!!χα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πικρα διακρινω και γυαλισμενο ματι....
    Υπομονη και Προσοχη, δυο λέξεις μαγικές και ιαματικές!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καμια φορα η σιωπη κανει τον πιο δυνατο κροτο. Το θεμα δεν ειναι νονιζω οτι καποιος δεν εχει τι να πει. Το θεμα ειναι αν εχει κατι ουσιαστικο να πει. Αυτοκριτικη και πρασινα αλογα. Ναι προσπαθεις να την κανεις αλλα στο τελος οσο και να προσπαθισεις να εισαι αυστηρος με τον εαυτο σου θα βρεις την δικαιολογια και θα σε δικαιολογισεις. Οσο για την διπροσωπια αυτη υπαρχη υπηρχε και θα υπαρχει εις τους αιωνες. Κομματι της ανθρωπινης φυσης. Και οχι δεν μπορεις να πας κοντρα στην ανθρωπινη φυση. Μπορεις να προσπαθησεις να την δαμασεις ισως για λιγο αλλα δεν μπορεις να την αποφυγεις. Οποτε το μονο που μενει ειναι οι επιλογες που κανεις. Αμα δεν σου αρεσει καποιος πες γιεια χαρα και παμε για αλλα. Θα μου πεις τωρα δεν μπορεις να το κανεις συνεχεια αυτο γιατι μερικες φορες η κατασταση ειναι ετσι που δεν εχεις αλλη επιλογη απο το να τους ανεχτεις. Ξεκινα λοιπον απο εκεινους που εχεις επιλογη , ειναι τουλαχιστον μια αρχη. Η ζωη ειναι μικρη για να ειναι θλιβερη. Η ζωη οσο και να θελεις να την ελεγχεις στο τελος θα σε φερει στο σημειο οπου η αποφαση θα ειναι "Κορωνα Η Γραμματα" Καλο Σαββατοκυριακο και καλη τυχη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Συμφωνώ μαζί σου Dr.Chris μέχρι ένα σημείο. Η αυτοκριτική δεν είναι "πράσσειν άλογα" πάντως αλλά "πράσσειν λογικά" πράγματα. Και στην αυτοκριτική είσαι Εσύ και ο Εαυτός σου. Κανείς άλλος!Οπότε, γιατί να μην παραδεχτείς τα στραβά σου?Ποιος θα σε ακούσει?Άσε που έχουμε μπερδέψει τις δικαιολογίες με τις αιτιλογιες!Ένας καθηγητής μου έλεγε: "Ό,τι αιτιολογείται, δε δικαιολογείται και ό,τι δικαιολογείται δε διακιώνεται!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μπορεί να γίνομαι κουραστική,μα πάλι ο Καζαντζάκης έρχεται στο μυαλό μου.Σε κάθε σκληρό κείμενο σκέφτομαι αν πρέπει να δείξω με το δάχτυλο κάποιον,που βρίσκεται στην απέναντι γη,την γη της επίκρισης.Και φοβάμαι,μήπως αυτή η γη της επίκρισης δεν είναι αυτή που δείχνω,ο άλλος,μα η γη που πατώ,εγώ.Κι αν αυτός που δείχνει δεν είμαι εγώ,μα προέκταση κάποιου άλλου,που δείχνει εμένα.Κι αναρωτιέμαι...αν ασυναίσθητα κάποιες στιγμές πληγώνουμε και διαψεύδουμε δίχως να το θέλουμε τους γύρω μας?Κι αν γινόμαστε φοβερά αυστηροί με τους άλλους έχοντας από αυτούς υψηλές απαιτήσεις?Τρέμω τις στιγμές, που θα καταστρέψω με τα ίδια μου τα χέρια αυτά,που με απίστευτο κόπο και πόνο έχω χτίσει.Είτε πλήγώνοντας είτε,επειδή με πλήγωσαν.Μα ίσως έτσι να είναι η ζωή του ανθρώπου.Να πρέπει μονίμως να στέκεται στο σταυροδρόμι και να πρέπει να διαλέξει τον δρόμο της Αρετής ή της Κακίας.Οι Συμπληγάδες-τώρα κι αν γίνομαι κουραστική-βρίσκονται πάντα εκεί...
    "Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω..."Μερικές φορές,πριν βιαστούμε να χαρακτηρίσουμε ή να διάγράψουμε κάποιον από την ζωή μας,καλό θα ήταν να εξετάσουμε λίγο την όλη κατάσταση.Κι αν όντως διαπιστώσουμε ότι αυτός ο άνθρωπος δεν είναι για μας,τότε δεν είναι κακό να μιλήσουν η ασπίδα και το δόρυ.Και το να λέμε όχι κάποτε,όσο αρνητικό κι αν ακούγεται,μπορεί να είναι η Αρετή,που μας γνέφει, και όχι η Κακία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. καταλαβαίνω και σέβομαι τα όσα λες!Δεν είναι που δεν τα 'χω σκεφτεί. Είναι η κούραση μετά από κάποια ηλικία (πάλι αυτη-και η ηλικία και η κούραση)...από ένα σημείο κι έπειτα σε κάνει να λες "Μου κάνεις ή δε μου κάνεις"...οι σχέσεις πρέπει να 'χουνε και λίγο χημεία.Αν είναι να αλλάζω τα συστατικά και τις δόσεις για να 'ναι η σχέση στα μέτρα μου καλύτερα να περιμένω την επόμενη...δε θα του αλλάξω εγώ συνείδηση απλά για να νιώσω ότι ταιριάζουμε!κι αν θες, είμαι λιγάκι του ενστίγκτου: νιώθω πως ταιριάζουμε, γι' αυτό συμπεθεριάζουμε, κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι, όμοιος ομοίω αεί πελάζει ή πες μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι...
    τωρα γιατί έγινε όπως είναι και ποιοι παράγοντες συνομωτησαν στο συμπαν ολάκερο να συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρεται, με συγχωρείς αλλά η δουλειά μου δεν είναι ψυχολόγος, που και να ήταν, σε θεματα προσωπικά το ιδιο θα ισχυριζομουνα (εκτος εάν με επηρέαζε το επαγγέλμα, όπως ο οδοντίατρος που ενώ βγαίνεις μαζι του για καφέ σε κοιτάει στα δόντια)

    ΑπάντησηΔιαγραφή