Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

Τι τάξη πας? Πρώτη!

-Τι τάξη πας?
-Πρώτη!
-Είσαι μεγάλος για πρώτη τάξη
-Υπάρχουν πολλές πρώτες: δημοτικού, γυμνασίου, λυκείου, πανεπιστημίου, μεταπτυχιακού, διδακτορικού, post-doc, δίπλωμα οδήγησης, lower, proficiency, certificate, Sorbonne, για να γίνεις μάνα, για να ασκήσεις το επάγγελμά σου, γενικώς και ειδικώς για να δώσεις εξετάσεις, εξετάσεις, εξετάσεις!
-Ε και? με τόσες επαναλήψεις που επισύρει η «κάθε» πρώτη τάξη, όποια και να ‘ναι, δεν έμαθες ακόμη?
-Να μάθω τι? Να μην αγχώνομαι? Να κάνω τι? Να το παίξω άνετος? Να συμπεριφερθώ πως? Σαν να τα ξέρω όλα? Κάθε φορά είναι μία πρώτη φορά, όσες φορές, πολλές φορές, όλες τις φορές... και όλες έχουν έναν κοινό παρονομαστή, «την ψυχολογία του πρωτακίου», ήτοι να αισθάνεσαι πεταμένος σε έναν ωκεανό. Σaν να σε πέταξε κάποιος για να σου μάθει κολύμπι. Και δεν προτίμησε καν μια πισίνα αλλά ένα απέραντο γαλάζιο, ανάμεσα σε φαντεζί κοραλλιοειδή μιας νέας γνώσης και σε σαρκοφάγους καρχαρίες, ειδήμονες των όσων αγνοείς αλλά σκοπεύεις να μάθεις. Είσαι αστείος, γιατί η αμηχανία σου σε προδίδει και ξεχνάς πως έχεις πόδια και χέρια που πρέπει να μάθεις να κουνάς. Νομίζεις πως κολυμπούν μόνο τα ψάρια, και απαιτείς από τον εαυτό σου να βγάλεις αμέσως λέπια για να γλιστράς και να ξεφεύγεις από τις δυσκολίες που πρωτοσυναντάς. Δέχεσαι παρατηρήσεις, εύλογες, φυσιολογικές, αναπόφευκτες, αλλά εσύ τις παίρνεις τοις μετρητοίς. Κάνεις λάθος και ντρέπεσαι. Νομίζεις πως δεν αξίζεις την ακαδημαϊκή πορεία που φέρει στην πλάτη του το ιστορικό σου.  
        Βουτάς στα βαθιά και άπατα νερά ενός ωκεανού ανεξερεύνητου. Απαιτείς από τις ικανότητές σου να καρδαμώσουν στο λεπτό. Δε δικαιούνται να είναι ανήλικες και άμαθες. Θες να τις πνίξεις μέσα σε πελάγη αισιοδοξίας, μα η ξέρα της απόγνωσης κλέβει την πολυτέλεια του νερού και προκαλεί λειψυδρία! Διψάς? Κάνε υπομονή. Πρέπει να αναμείνεις τον πολυκαιρισμό της εμπειρίας. Η αντίκα και τα κρασιά θέλουν το χρόνο τους να ωριμάσουν και να αποκτήσουν αξία. Κλεισμένα σε σκοτάδια απόρθητα. Έχουν μια χαραμάδα μόνο από κανα σπασμένο πορτοπαραθυρόφυλλο απ’ όπου μπαίνει μια αχτίδα φως και φωτίζει την αράχνη της προσπάθειας, αυτήν τη γνήσια υφάντρα της υπομονής, την εργάτρια απ’ τις λίγες κι ας μη της δίνει κανένας σημασία. Έτσι αποκτιέται η γνώση. Με υπομονή, μες σε σκοτάδια βαθιά και κίνδυνο να σου χαλάσουν τον ιστό, κι ας πάσχιζες χρόνια.
Κι ο δάσκαλος σού μιλάει, εσύ τον κοιτάς στα μάτια και τα χείλη του, μη τυχόν και ξεστομίσει καμιά παρατήρηση για κάτι που δεν πρόσεξες. Έχεις την αίσθηση πως έχει πάντα δίκιο. Τον δικαιολογείς ό,τι και να σου πει. Κι αν κάνει λάθος εκείνος? Αν η επιμονή του στη διόρθωση μιας χρόνιας προσπάθειάς σου, ενός καταδικού σου κεκτημένου, θέλει να δηλώσει απλά την εξουσία ΤΟΥ?
«Σβήσε το συννεφάκι πρωτάκι», λες μέσα σου. «Όλο βλακείες σκέφτεσαι, για να δικαιολογήσεις την αδικαιολόγητη χαζομάρα σου. Ο δάσκαλος ξέρει. Και θέλει το καλό σου. Και αν καμιά φορά σου πει και μια κουβέντα παραπάνω, μην τον παρεξηγείς. Είναι πατέρας σου. Όχι σαν τον βιολογικό σου πατέρα. Αλλά πατέρας. Πνευματικός, αλλά πατέρας. Θα του χρωστάς το «ευ ζην». Και όταν μεγαλώσεις και δεν θα πας πια πρώτη, όταν τον ξεπεράσεις (αν ποτέ!), τότε θα ρίξεις μια ματιά πίσω σου και θα δεις ότι ο δρόμος που διένυσες ήταν αναπόφευκτα ανηφορικός. Έπρεπε μεν να τον διαβείς αλλά ανεβαίνοντας, σχεδόν αναρριχώμενος, μέσα από βράχια δύσβατα, κρημνώδη και κοφτερά. Γιατί ο δάσκαλος σου έμαθε πως κάθε αρχή και δύσκολη και πως δεν πρέπει να επαφίεσαι στο «καλά» αλλά να έχεις πάντα στο νου σου πως «ο εχθρός του καλού δεν είναι το κακό, αλλά το καλύτερο».

14 σχόλια:

  1. Δάσκαλος<διδάσκαλος<διδάσκω : Δάσκαλος της δράσης για φως και χρώμα στην εκπαίδευση, χωρίς τέλος και με όραμα. Ο δια βίου ανυπέρβλητος αγώνας του δάσκαλου για το μαθητή.
    Παιδί: Πρέπει να καταλάβει, δίχως καταπίεση, ότι το σχολείο είναι σοβαρή δουλειά και ότι μπορεί να κάνει το καλύτεο ανάλογα με τις δυνάμεις του!!
    Εγώ τι τάξη πάω???? Πάντα πρωτάκι κάθε μέρα πρωτάκι!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. κοριτσάκι, θες να καθίσουμε μαζί?κι αν σε αντιγράφω καμιά φορά μη θυμώνεις...άμαθο είμαι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ναι!!! Ναι!!! Ναι!!! Κι βέβια κι μαλστα!!!!!!!!! Να καθίσουμε μαζί γιατί εσύ είσαι καλύτερη μαθήτρια από μένα και μάλλον εγώ θα αντιγράφω!!!!!! Στούρνο σαν κι εμένα σε πολλάάάάά μαθήματα, μόνο εμένα γέννησε η φύση και μετά το καλούπι χάλασε!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Οι καλοί οι μαθητές είναι ψύχραιμοι!Δεν κατου...νται πάνω τους από το φόβο τους (σόρρυ κιόλας)..Άρα το Καλός είναι σχετικό..και με μια απλή μετάθεση τόνου ξέρεις τι γίνεται, διπλανή μου?Αυτό που έχω σφηνωμένο στον εγκέφαλο!(κάλος!;) )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γηράσκω αεί διδασκόμενος…
    Πάντα μαθητές είμαστε.
    Σε ποια τάξη? Σε ποιο μάθημα?
    Μάλλον δεν έχει και μεγάλη σημασία. Μπορεί να μαθαίνω αγγλικά, μπορεί ψυχολογία, μπορεί να διαβάζω για το πτυχίο, ή το μεταπτυχιακό.
    Με σεβασμό στους δασκάλους, αλλά και με κρίση προς αυτούς. Με απαίτηση από αυτούς να σέβονται την ιδιαιτερότητα μου, την όποια κλίση μου, το όποιο ταλέντο μου, και την όποια δυνατότητα μου.
    Έ! Εντάξει, δεν είμαι πολύ καλός στην γλώσσα, είμαι καλός στα μαθηματικά, και στα τεχνικά, δεν μπορώ να τρέχω όσο οι άλλοι στην γυμναστική, αλλά μου αρέσει η μελέτη περιβάλλοντος.
    Ίσως να μην γίνω φιλόλογος, μπορεί να γίνω μαθηματικός, έ.. μπορεί και υδραυλικός.
    Θέλω να μου μάθεις γράμματα, αλλά όχι μόνο αυτά, θέλω να μου μάθεις και πολλά πράγματα, σεβασμό… υπομονή… επιμονή… τρόπους… πειθαρχία… κατανόηση… και άλλα πολλά. Θέλω να μου μάθεις να είμαι «Άνθρωπος».
    Δεν θέλω να γνωρίζω όλη την ελληνική ιστορία και να κάθομαι στο λεωφορείο κοιτώντας τον παππού που προσπαθεί να κρατηθεί από τις χειρολαβές.
    Ναι! σου φορτώνω πολλά, αλλά εσύ επέλεξες να ασχοληθείς μαζί μου, και καλό θα είναι να το κάνεις σωστά.
    Εγώ πάντα θα είμαι πρώτη τάξη.
    Πρώτη τάξη σαν μαθητής στο σχολείο.
    Πρώτη τάξη σαν φοιτητής στο πανεπιστήμιο.
    Πρώτη τάξη στην δουλειά.
    Πρώτη τάξη σαν μπαμπάς….
    Όπα, τι έγινε τώρα? Μήπως τώρα έγινα και δάσκαλος? Τι πρέπει να κάνω τώρα? Τον μαθητή για να μάθω πως πρέπει να το κάνω αυτό, ή τον δάσκαλο για να διδάξω?
    Πάντα πρώτη τάξη!
    Πρώτη τάξη? Ναι πάντα πρώτη τάξη!!! Μπορεί όχι στο δημοτικό αλλά κάπου αλλού. Πρώτη τάξη όμως!!!!
    Τώρα πάμε στην ουσία.
    Πέρασαν τα χρόνια. Σε βλέπω στον δρόμο. Η πόλη που ζούμε είναι μικρή και βλεπόμαστε. Τα μαλλιά σου άσπρισαν, σε γνωρίζω όμως, και μπορώ ακόμα και σήμερα, (σήμερα που εγώ είμαι κοντά στο μέσο του προσδόκιμου ζωής, και εσύ κοντεύεις να πάρεις σύνταξη) να σε προσφωνώ «Δάσκαλε».
    Προσπάθησα να είμαι καλός μαθητής...
    Όχι για να κάνω πιό εύκολη την δουλειά σου, αλλά για να κάνω λίγο καλήτερο τον εαυτό μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ακριβώς!πολύ σωστά!Κατάλαβες λοιπόν μαθητή ότι το άγχος μου μάλλον προέρχεται από δάσκαλο που δεν έχει υπομονή(?), που δεν έχει τρόπο να μου κάνει την παρατήρηση σε σωστό χρόνο και με το σωστό τρόπο (?)...αλλά και πάλι έτσι αισθάνομαι ότι μεταθέτω την ευθύνη...γι' αυτό σταματώ! Σταματώ να επιρρίπτω ευθύνες, γιατί ως δασκάλα (σε μικρότερους από εμένα τη γαϊδάρα μαθητές) πρέπει να είμαι η πρώτη διδάξασα στο ότι πρώτος την ευθύνη την έχει ο εαυτός σου και όχι οι άλλοι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. «γηράσκω αεί διδασκόμενος» …ήταν το πρώτο που μου ήρθε στο νού…
    (το ίδιο προφανώς και στον «μαθητή»)…
    …πάντα μα πάντα είχα το άγχος της «πρώτης τάξης» …και μάλλον δεν μου έφυγε ακόμα….
    Πρώτη μέρα στο σχολείο…..
    Πρώτη τάξη στο δημοτικό ….γυμνάσιο…λύκειο…
    Πρώτη φορά σε εξετάσεις….
    Πρώτο ραντεβού …πρώτη εντύπωση…
    Πρώτη δουλειά ….και το κορυφαίο ….
    Για πρώτη φορά μαμά….εκεί να δεις γλέντια!!!!
    Και φυσικά…το άγχος να τα κάνω όλα σωστά …να μη μου πει κάτι ο δάσκαλος …να μην μου πει κάτι η μαμά…να μην μου προσάψουν κάτι οι φίλοι μου …τα παιδιά μου…ο σύντροφός μου…να τα κάνω και για πρώτη φορά αλλά και το κατά δύναμιν τέλεια!!!! Πλανώμαι πλάνην οικτράν!!!!!
    Και κάθε φορά που,όντας στα βαθιά νερά μιας θάλασσας προσπαθώντας να μάθεις να κολυμπάς, έρχεται και ένα κύμα να σε γυρίσει ανάποδα …να σε πιεί…να σου χτυπήσει κατάμουτρα… «κυρία μου δεν θα μάθεις να κολυμπάς γιατί δεν είσαι καλή μαθήτρια …» σου θυμίζει πάντα τις προσωπικές σου αδυναμίες …τους φόβους ….τις επιθυμίες…όχι για διάκριση…όχι για εντύπωση…όχι για ένα «φαίνεσθε» αλλά για την ψυχή σου…για την γαλήνη ….για την αξιοπρέπεια σου….
    …Χτυπάει το τηλέφωνο…είναι μια μαθήτρια μου… «κυρία θα κάνουμε μάθημα σήμερα???»….σκέφτομαι….ήμουν μαθήτρια …έγινα δασκάλα…μαμά…γυναίκα…και δεν έμαθα ακόμα πολλά….δεν πληρώθηκε ακόμα ο χρόνος και η γνώση ….δεν εμπέδωσα καλά το μάθημα μου…το μάθημα της ζωής ….προσπαθώ όμως …..
    «ναι έχουμε μάθημα σήμερα»…σήμερα το μάθημα θα είναι συζήτηση…όχι αγγλικά, όχι λεξιλόγιο, όχι ορθογραφία….θα είναι συζήτηση για μένα , για να μάθω, για να ρουφήξω από τα παιδιά μου,τους μαθητές μου, όλη την δική τους γνώση , την αγνότητα , την αφέλεια κάποιες φορές, να τους ακούσω ….να προβληματιστώ μαζί τους, να γίνω λίγο και εγώ παιδί και να μάθω από τα μικρά …κουράστηκα να ακούω τους μεγάλους δάσκαλους ….θα παραμείνω αιώνια μαθήτρια ίσως μετεξεταστέα …. αλλά με περισσότερη γνώση….όχι ξύλινη... αναρριχώμενη, λουλουδιασμένη….ως το τέλος….στόχος ζωής όχι η τέλεια μαθήτρια, όχι η τέλεια κολυμβήτρια….αλλά το κατά δύναμιν «άνθρωπος»!!!!
    Συγνώμη αν σας κούρασα…καλημέρα στους αιώνιους μαθητές !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δε μας κούρασες (εμένα τουλάχιστον)...ίσα-ίσα πολύ ωραία "η γηράσκουσα αεί διδασκομένη" πρωινή παρουσία σου...και πολύ γλυκιά, σαν εσένα!Σε φαντάζομαι μετεξεταστέα με μπλε ποδιά και άσπρη κορδέλα στα μαλλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κούκλα δεν θα ήμουν????
    φιλάκια πολλά φάτσα μου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ζουμερή, ζουμερότατη!Μια κουκλα με ποδια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλημέρα σ όλους!
    Κάθε μέρα που περνά νήπιο νιώθω. Όχι από αθωότητα και ξεγνοιασιά αλλά επειδή κάθε μέρα μαθαίνω κάτι καινούργιο και αναιρώ ακόμα και γνώσεις της προηγούμενης μέρας.Οι βασικές γνώσεις του 1+1=2 δεν αλλάζουν, αλλά υπάρχουν μέρες που ξυπνώ και φοβάμαι ότι κι αυτό κάτι ή κάποιος θα το ανατρέψει!
    Μάλλον δεν θ αποφοιτήσω ποτέ ως άνθρωπος, ως επαγγελματίας, ως σύζυγος, ως μάνα ( το πιο δύσκολο )! Δεν πειράζει αυτό είναι το ταξίδι της ζωής κι όπως λέει κι ο Μπουσκάλια :
    " Να ζείς, ν αγαπάς και να μαθαίνεις"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Λοιπόν Ευγενία θα σε επιβεβαιώσω!Ένας πολύ καλός μου φίλος που πέρασε στο Μαθητικό του ΑΠΘ ξέρεις τι μου είπε ότι τους κάνανε στο 1ο μάθημα? Τους αποδείξανε ότι 1+1=3!!!!!!! (φυσικά όχι με την πυθαγορ.θεωρ.)Ω ναι!Φαντάσου ντουβρουντζά στο κεφάλι του!Ήταν 1η τάξη πανεπιστήμιου!Οπότε...άντε βγάλε άκρη. Οι εκπλήξεις παραμονεύουν στη στροφή!Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μου αρεσει το γεγονός οτι Έχεις την δυνατότητα να το ανεβασεις στο φέις ή σε Αλλα σάιτς

    ΥΓ:Φυσικα αν αυτο επιτρέπεται απο την συγγραφέα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ελεύθερα!Άλλωστε πρώτη φορά θα είναι?

    ΑπάντησηΔιαγραφή