«Μη με ξυπνάς απ’ τις έξι....πριν ακόμα ο ήλιος να φέξει, ξυπνητήρι τρελό σε μισώ σε μισώ σε μισώώώ!! Σήκω! Ξύπνα! Σήκω! Ξύπνα! Σήκω! Ξύπνα!....». Αναβολή! Σε δέκα λεπτά επανάληψις: «...Σήκω! Ξύπνα! Σήκω! Ξύπνα!....» Και ο μικρός μαθητάκος, κάτι μεταξύ Σκουντούφλη και Χουζούρη, αφού πατήσει τελικά «απενεργοποίηση» στο ξυπνητήρι του κινητού του, σέρνοντας τα βαριά από το πρωινό ξύπνημα πόδια του, κατευθύνεται προς το μπάνιο να ρίξει νερό στο πρησμένο από τον ύπνο πρόσωπό του. Στη διπλανή κρεβατοκάμαρα, ένα άλλο άσμα, παρεμφερές ως προς το περιεχόμενο της επωδού (συγχωρέστε με για την υβριστική σύγκριση!), σε λαϊκή αυτή τη φορά πενιά προσπαθεί να σηκώσει το μπαμπά από το κρεβάτι με τη φωνή του μεγάλου τροβαδούρου Στέλιου: «Γιατί με ξύπνησες πρωίίίίίίί, μέσα στον ύπνο τον βαθύύύύ..., γιατί την πόρτα μου ξυπνάς, τι θέλεις τώρα τι ζητάς, ω ω ωωω...κλπ κλπ κλπ». Με ακόμη πιο βαριά βήματα ο μπαμπάς, μετά από τρεις περιοδικές αναβολές, κατευθύνεται στο μπάνιο επίσης.
Πάντως, εδώ που τα λέμε, γίνεται με στρουμφάκια, γίνεται με Καζαντζίδη, μια φορά το πρωινό ξύπνημα με τυμπανοκρουσίες ή άνευ είναι λίγο μισητό.
Όταν η τελευταία σου αίσθηση πριν πέσεις για ύπνο είναι η λαχτάρα του μαλακού σου κρεβατιού και του πουπουλένιου σου μαξιλαριού, η απόλαυση της καθαρότητας του προσώπου σου μετά την κρέμα ματιών, χεριών και νυκτός, η φρεσκάδα που αναδύει η μαλακιά σου φρεσκοσιδερωμένη πυτζάμα ή νυχτικιά και κυρίως το εξάωρο- οχτάωρο που απλόχερα προσφέρεται ολοδικό σου στο εγγύς μέλλον μετά τα τρεχάματα της αδηφάγας μέρας, το πρωινό ξύπνημα γίνεται πρωινός εφιάλτης. Τα όνειρα άλλωστε δεν είναι μόνο βραδινά.
Και όλα λειτουργούν με σύμμαχο τη βαρύτητα: το πάπλωμα, ακόμα και στην καλοκαιρινή του έκδοση, τουτέστιν σεντόνι, βαραίνει περισσότερο. Το μαξιλάρι, όσο πουπουλένιο και να ‘ναι, δεν υπακούει στην άνωση αλλά σε έλκει σαν μαγνήτης προς το κρεβάτι. Το σώμα σου ζηλεύει τον Τιτανικό και θέλει να βουλιάάάζει, να χουχουλιάάάζει, όλο και πιο βαθιά στα μαλακά σου σκεπάσματα. Τα μάτια σου αρνούνται να αναλάβουν τα καθήκοντά τους και να ενεργοποιήσουν την αίσθηση της όρασης.
Και σφίγγεις το μαξιλάρι, στριφογυρίζεις σαν τη γη γύρω από τον εαυτό σου και θες με αγωνία να συνεχίσεις το έργο που έβλεπες στα βραδινά σου όνειρα κάτω από το πάπλωμα ή κουκουλώνεσαι με το σεντόνι δημιουργώντας ψευδαισθήσεις περί του αδίστακτου χρόνου. Ρίχνεις μια αναβολή και γυρίζεις από την άλλη. Όμως η αναβολή στο ξυπνητήρι δεν ακυρώνει το χρόνο, που εξακολουθεί αγχωμένα και αγχωτικά να τρέχει σαν τον Σπύρο Λούη!
Κι εσύ πρέπει να αρνηθείς τον πολυαγαπημένο σου φίλο, το κρεβάτι. Πώς? Οι τύψεις σε κατακλύζουν! Το συναίσθημα υπερισχύει. Προδίδεις τους φίλους σου? Στο κάτω-κάτω το κρεβάτι μπορεί και να είναι ο μόνος φίλος που δε πρόδωσε ποτέ. Εσύ γιατί να του το κάνεις αυτό? Είναι ο σύντροφος που σε περιμένει να πλαγιάσετε αγκαλιά, ακόμη κι αν είσαι σ’ αυτή τη ζωή μόνος. Είναι εκείνος που ακούει τις βραδινές σου σκέψεις και αντέχει τα οικογενειακά βάρη που γεμίζουν το κεφάλι σου. Είναι πάντα εκεί, γιατρός, να διώξει τους πονοκεφάλους σου και δε σε παρεξηγεί ποτέ, ακόμη κι αν σε δει απεριποίητο, άβαφη ή ατημέλητο.
Ξεκούραση στην κούραση, γιατρός στον πυρετό σου, συμπαραστάτης, στυλοβάτης στις αϋπνίες σου. Βλέπει τα όνειρα σου, ακούει το παραμιλητό σου, σκουπίζει το βράδυ τον ιδρώτα σου, χαλαρώνει το πιασμένο σου κορμί. Σκούντα το. Κάθισέ το. Πάτα πάνω του για να κατεβάσεις από τη ντουλάπα το χειμερινό σου παλτό. Δε θα πει λέξη. Δε θα παραπονεθεί. Θα σε υπομείνει καρτερικά....
Ωστόσο το στρουμφάκι ή ο Καζαντζίδης θα τραγουδούν κάθε πρωί. Κι εσύ εν τέλει θα αναγκαστείς να σηκωθείς. Προδοσία! Τι να κάνουμε? Κι αυτή η ακούσια προδοσία μες στη ζωή μας είναι. Στη διαδρομή για το μπάνιο, φωνάζεις:
«Μαμάάάά!!! Γάλα!»
«Γυναίκαααα!!! Καφέ»
Γιατί η μάνα-γυναίκα, φύσει και θέσει, δεν περιμένει κανένα στρουμφάκι, κανέναν Καζαντζίδη και κανένα κοκοράκι να τη σηκώσει από το εξίσου γι’ αυτήν θελκτικό και υποτίθεται ακατανίκητο κρεβάτι. Είναι η μόνη σ’ αυτή τη ζωή που στην πρωινή μάχη με το κρεβάτι, έχει την «υπέροχη υπεροχή» και «προνόμιο» να πρέπει να βγει πάντα νικητής...
Καλή σου μέρα αν ξυπνάς...
ΓΙ' ΑΥΤΟ ΑΡΓΗΣΕΣ ΚΩΝ/ΝΑ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΑΝΕΒΑΣΕΙΣ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗΤΑΝ ΒΑΡΥ ΤΟ ΠΑΠΛΩΜΑ;
Άσ' τα να πάνε! Χτύπησα 6 αναβολές!!!! Δεν άνοιγε το μάτι μου! Λες να έγραψα το κείμενο σήμερα, γιατί με ενέπνευσε η κατάστασή μου?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό δω το χες από κει το πηγες, πώς το γύρισες σε φεμινιστικό τέλος και ανατρεπτικό (θα λεγα) δεν το καταλαβα! Καλημερα Κων/να. Ωραίο ξύπνημα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔ.Χ.
α ναι!το χω αυτο!Οι συνειρμοί μου είναι λιγάκι βάρκα γιαλό!Καλημέρα σας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΏρες είναι τώρα να νιώθουμε τύψεις και για το νεροχύτη που βρέχουμε, για το πλυντήριο που το βάζουμε να πλένει και για το πάτωμα που πατάμε!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο Κωνσταντίνα μου ! Μετά από δύο κείμενα όλο προβληματισμό, ήρθε αυτό- σαν "πούπουλο" ελαφρύ- να μας γαληνέψει. Εγώ πάντως μπορεί να τους ετοιμάζω πρωινό (όχι όλους, κι όχι πάντα) αλλά ξυπνάω πιο δύσκολα απ όλους στο σπίτι. Το λατρεύω το κρεβάτι μου και το μαξιλάρι μου.
Κι ακούω αυτούς που λένε ότι ο ύπνος είναι χαμένος χρόνος και λέω από μέσα μου "έχετε δίκιο,έχετε δίκιο, έχετε δίκιο " και με παίρνει ο ύπνος!!! Καλημέρα σ όλους !
Ααααα!Για ξυπνήστε!!!Σας πήρε ο ύπνος μου φαίνεται!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυγενία μου εγω θα συμφωνήσω με έναν παλιό μου φίλο που λέει: Ο ΥΠΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΕΝΔΥΣΗ και θα συμπληρώσω ότι ΥΠΟ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ναι είναι επένδυση και όχι χαμένος χρόνος!Αν κοιμάσαι στην ώρα σου, ας πούμε, για να κερδίσεις τη μέρα!Διότι αν δεν κοιμάσαι όσο πρέπει, όταν πρέπει, εκεί που πρέπει, καταλήγεις να κοιμάσαι στη δουλειά, ολημερίς,όρθιος, κάνοντας σκουντουφλιές!!Διάλεξε!
Ο ύπνος είναι τις περισσότερες φορές δείγμα υγείας. Όσο πιο ήρεμα χωρίς ανησυχίες κι εφιάλτες κοιμάται κάποιος τόσο πιο υγιής ( ψυχικά και οργανικά ) είναι. Όταν αρχίσουν οι αϋπνίες, οι εφιάλτες ή η κούραση ενώ έχεις κοιμηθεί, καλύτερα να ψάξεις την ψυχή σου, την συνείδησή σου ή να κάνεις ένα τσέκ απ. Όνειρα γλυκά ! ( τα όνειρα μπορείς να τα κάνεις και ξύπνιος )
ΑπάντησηΔιαγραφήο ύπνος είναι το ημισυ του παντος.
ΑπάντησηΔιαγραφήσκεψου πως εισαι οταν δεν εχεις κοιμηθει καλα και πολυ. το μονο που σκεφτεσε ειναι ποτε θα πας για υπνο.
Συμφωνώ με την προλαλήσαντα. "Ο ύπνος είναι δείγμα υγείας"!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκούω συνεχώς γύρω μου ολοένα και περισσότερα παράπονα ότι "δεν μπορώ να κοιμηθώ". Αυτό μπορεί να σημαίνει "έχω υπερένταση" από το άγχος της ημέρας και το τρέξιμο. Επίσης μπορεί να σημαίνει ότι είσαι τόσο πνιγμένος απο τους λογαριασμούς και τις οικονομικές υποχρεώσεις που ολημερίς και οληνυκτίς σκέφτεσαι πως θα τα καταφέρεις. Και τέλος μπορεί να μην προλαβαίνεις γιατί αφού διαβάσεις και ταϊσεις τα κουτσούβελά σου, πρέπει να βάλεις και πληντύριο και να σιδερώσεις και τα χθεσινά και να φτιάξεις φαϊ για την επόμενη...σε σένα μιλάω Κα Μαίρη Παναγιωταρά! Είδος πολυτελείας ο ύπνος!!! Πάντως όταν καταφέρεις να κοιμηθείς άντε μετά να σηκωθείς....εγώ αρνούμαι!!!! Πατάω όλες τις αναβολές και μετά με παίρνει ξανά ο ύπνος!!! Είμαι πάντα σαν ζόμπι το πρωϊ....
Ναι Κατερινα μου, αλλα η Μαίρη Παναγιωταρά δεν προστέθηκε τώρα στην Παγόσμια πραγματικότητα αλλά από τότε που "εφευρέθηκε" ο ύπνος! Εξ ου και τα λογοτεχνικά πονήματα τύπου "Φόνισσα" του Παπαδιαμάντη! Τι σημαίνει αυτό? Ότι η ΓΥΝΑΙΚΑ έχει παραπάνω λόγους να μην κοιμάται ΠΟΛΥ, ΗΡΕΜΑ, ΟΣΟ ΟΙ ΑΛΛΟΙ (?). Και ρωτώ και καταφάσκω!!Χαχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροφανώς! έχει παραπάνω λόγους να μην προλαβαίνει να κοιμηθεί..
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί συν τοις άλλοις είναι και στην κατηγορία που ξενυχτάει και για τα λεφτά που δεν της φτάνουν και τις υποχρεώσεις που τρέχουν.
Δεν είμαι φεμινίστρια αλλά δύσκολα θα βρείς άντρα στον ρόλο της Μαίρης Παναγιωταρά...Πολλές φορές θα ήθελα να είμαι η γλυκιά σύντροφος που θα ετοιμάσει πρωϊνό και καφέ για την οικογένεια, όπως λες στο κείμενό σου, αλλά τις περισσότερες φορές κοιμάμαι ακόμη και την ώρα που μπαίνω στο αμάξι να πάω για δουλειά!!!! Όταν πάντως κοιμηθώ σωστά και είναι πχ. Κυριακή κάνω γεναίες προσπάθειες για γλυκό χουζούρι και γλυκά αγαπησιάρικα πρωίνά...
Φυσικα και δεν υπάρχει Μάριος (Θα τον λέγαμε) Παναγιωταράς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις ακούσει ποτέ εσύ:
"Αντραααα!!!Καφέ!"?
χαχαχα!!!!!! Ορεξούλες έχεις.... πάντα τέτοια!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα φατσα μου ....
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν ξερω γιατι αλλα τελευταια βιωνω εναν ύπνο...αυπνο!!!!
δεν νομιζω να φταιει το κρεββατι...
δεν νομίζω να φταιει το παπλωματακι...
και στην τελική "ουτι"(που λέει η κόρη μου) το πουπουλένιο μαξιλαρακι....
τελικά νομιζω οτι με εχουν προδωσει όλα τα παραπανω...και ακόμα περισσότερα....!!!!
αλλα καπου θα φταιω και εγω....
καλημερα καλημερα σε όλους!!!!
Καλημέρα ζωούλα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι ειδικά εσύ καλά θα έκανες να σταματήσεις ΣΥΝΕΧΕΙΑ να κατηγορείς τον εαυτό σου!
Δε λέω να στρουθοκαμηλίζεις αλλά ναι, ρίξ' το στο πάπλωμα το βάρος μια φορά!
Καμια φορά, ξέρεις, φταίει η καλή σου η καρδιά που σκέφτεται μόνο τους άλλους και ΠΟΤΕ τον εαυτό της!Ξέρεις με αυτό το σύνδρομο τι αϋπνίες κάνεις?
Καλημέρα!
Καλημέρα (έστω και με δύο μέρες καθυστέρηση)γλυκειά μου Στρουμφίτα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να σχολιάσει σε ένα κείμενο - αποθέωση του ύπνου κάποιος που κοιμάται τέσσερεις ώρες τη μέρα; Πάντως, το -για μια ακόμη φορά υπέροχο- κείμενό σου μου θύμισε τα φοβερά εγερτήρια στον Εβρο όταν ο Φωτοδήμος έβαζε το κασετόφωνο στη διαπασών και στο θάλαμο αντηχούσε η φωνή του λαϊκού βάρδου στον οποίο αναφέρθηκες:
"Δε ζωντανεύουν οιοιοι νεκροί, καϋμένο μου παιδάαακι..."
Φιλιά
ΣτρουμφοJames
Το ότι κοιμάσαι 4 ωρες τη μερα μπορω να το ερμηνεύσω ότι εκτός του ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΥ 8ώρου, χτυπάς άλλες 4 την ΗΜΕΡΑ!!! Δηλ. 8 + 4 = 12!!Είσαι πανευτυχής!χαχα!Γι' αυτό να είσαι πιο σαφής!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτρουμφοχαμόγελα πολλά!
Sabrina my angel,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟταν λέω 4 ώρες τη μέρα εννοώ 4 ώρες τη μέρα (ίσα - ίσα για να σε ονειρευτώ). Το παραπάνω βλάπτει σοβαρά την υγεία.
Φιλιά
James
Στο νου μου έρχεται κάτι άσχετο και σχετικό ταυτόχρονα με το θέμα.Ο ιδανικός σύντροφος.Που ακόμα κι αν του έχουμε απιστήσει στη διάρκεια της μέρας-ή και της νύχτας-είναι πάντα πρόθυμος να μας τα συγχωρέσει όλα και να μας πάρει αγκαλιά ,να κοιμηθούμε παρέα.Η πεμπτουσία της πραγματικής αγάπης!Και το όνομα αυτού...Μορφέας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ.Δεν γνωρίζω αν υπάρχει αντίστοιχη θηλυκή θεότητα"του ύπνου".Αν και νομίζω πως αυτά τα πλάσματα,μπορούν να γίνουν ό,τι θέλουν,με όποιον θέλουν...
Αμάν βρε Αθηνά V, με τρόμαξες!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αναρωτήθηκα (όπως όλοι φαντάζομαι!), πού είν' τος αυτός ο ιδανικός σύντροφος!!!!!!χαχα!όλες με αυτόν θα θέλαμε να τα είχαμε(χιχι)!...κι αν υπήρχε η αντίστοιχη θηλυκού γένους, φαντάζομαι και οι άντρηδες το ίδιο θα ήθελαν, ένα παραπάνω ως πολυγαμικά όντα!Ουπς!Θου Κύριε...
Γιατί,παιδί μου,σε τρομαξα?Αλλά,ναι,η αλήθεια πάντα τρομάζει...όπως και η τελειότητα άλλωστε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι όπως λέει ένας καλός μου φίλος,ο ιδανικότερος σύντροφος είναι εκείνος,που δεν είχαμε ποτέ.Ή αλλιώς:"Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής..."
Υ.Γ.Από πού το πιάσαμε και πού το φτάσαμε!Ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή,που λεν και στο χωριό μου!!!
Ναι αλλά στο δικό μου το χωριό λένε "αν το ιδανικό=10', τότε στοχεύω στο 10' για να πετύχω 5, γιατί αν στοχεύεις 5 (γιατί ξέρεις ότι ιδανικό δεν υπάρχει, προσγειωμένος γαρ-ή γρρρρ!!), τότε ούτε 1 δεν πιάνεις!!"...είδες το χωριό μου?η αρχή του κομμουνισμού!
ΑπάντησηΔιαγραφήΉ αλλιώς:Κάλλιο 5 και στο χέρι παρά 10 και καρτέρει.Οκ.Πάντως είναι στην φύση του ανθρώπου να στοχεύει πάντα στο καλύτερο.Τώρα θα μου πεις πως το καλύτερο είναι μάλλον απροσδιόριστη και υποκειμενική έννοια κι εγώ θα σου πω πως έχεις δίκιο.Γιατί αν ήξερα ποιο είναι το καλύτερο για την αφεντιά μου,θα είχα καταφέρει εντέχνως και αποτελεσματικώς να ξεβαλτώσω από κάποιες καταστάσεις...Μερικές φορές σκέφτομαι τον Ίκαρο.Βρήκε τον τρόπο να βγει από το Λαβύρινθο,έφυγε δηλαδή από το 1,πέταξε ως το 10,τον ήλιο δηλαδή,αλλά...το τέλος του γνωστό.Άρα όντως ΤΟ 5 είναι η λύση.Μα ακόμα και το πέντε όμως,σύμφωνα με τον Αριστοτέλη,είναι "υποκειμενικό"μέσον,όταν μιλάμε για ανθρώπους.Άρα...μηδέν εις το πηλίκον και ο Θεός να μας φωτίσει...Συμφωνώ με το "Συν Αθηνά και χείρα κίνει",μα,όταν η χείρα έχει κουλαθεί,η Αθηνά μοιάζει σαν τη μόνη ελπίδα,το θαύμα.Ακόμα και "ο από μηχανής θεός"για κάποιο λόγο υπήρχε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜορφέας->ιδανικός σύντροφος->Λωλοστεφανής που λένε στο χωριό σου-> στόχος το 10' που λένε στο δικό μου (το χωριό/κόσμο μου)->το κουλό χέρι της Αθηνάς....
ΑπάντησηΔιαγραφήείσαι απίστευτη Αθηνά V, μόνο που το δικό σου χέρι, μόνο κουλό δε δείχνει νά 'ναι!
Ωστόσο, κατά τον Αριστοτέλη (να χρησιμοποιήσω το παράδειγμά σου) η λύση είναι μέσα μας (βλ.εντελέχεια).
Και για να επιστρέψω στο θέμα μας, μήπως ο Ύπνος εκτός από το να θρέφει τα μωρά, δίνει ευκαιρίες για όνειρα?Και μήπως ο ύπνος είναι ένα μέσο να καθαρίσει ο εγκέφαλος από σκέψεις της προηγούμενης μέρας και να κάνει ένα restart?Και μήπως ο ύπνος είναι μία ωραία ευκαιρία αυτοκριτικής, βρίσκεται το ΕΓΩ παρέα με το ΕΓΩ και κανέναν άλλον ανάμεσα τους, ούτε καν τον ΕΓΩΙΣΜΟ, εξου και οι αλήθειες που λέγονται τότε, εξού και οι αϋπνίες που λένε και όλοι παραπάνω?Γι' αυτό, δεν είναι καλό να κάνουμε εκπτώσεις από τον ύπνο, γιατί μας δίνει ευκαιρίες αυτοκριτικής όσο κανένας άλλος!
Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια,καλό μου, περί "κουλαμάρας"μου και μη,κυριολεκτικά και μεταφορικά...Πόσες φορές έχω ακούσει τον χαρακτηρισμό ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ,ειδικά τον τελευταίο καιρό και όχι απαραίτητα για καλό...αν και τελικά όλα είναι για καλό,το πιστεύω αυτό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ κι επαυξάνω για τα περί ονείρων.Ίσως γι'αυτό και η διαδικασία της "εγκοίμησης"ως μέσο γιατρειάς στα Ασκληπιεία να ήταν τόσο σημαντική.Κι αν αυτός που σου μιλάει είναι ο Θεός ή ο Ελεύθερος εαυτός σου ή για κάποιους το ένα και το αυτό,εύχομαι σε όλους μας ελεύθερα όνειρα,μπας και καταφέρουμε να βρούμε το μίτο,που θα μας βγάλει από τον προσωπικό μας Λαβύρινθο,πριν ο Μινώταυρος μας καταπιεί αμάσητους...
Υ.Γ.Η Αθηνά τα είχε καιτα δυο της τα χεράκια,βρε...Και την ασπίδα και το δόρυ με το ένα χέρι γίνεται?Η κουλαμάρα είναι μάλλον ανθρώπινο "πλεονέκτημα"...