Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

Μ’ όποιον δάσκαλο καθίσεις...

Δεν είναι κάτι καινούργιο! Θέλω να πω δεν ξύπνησα μια μέρα και είπα «Θα το κάνω». Πρόκειται μάλλον για μικρόβιο υποτροπιάζον που λένε οι γιατροί. Κάτι από το οποίο «έπασχα» πάντα. Κατά τη θητεία μου στο σχολείο ως μαθήτρια μπορεί και να με θεωρούσανε «κάπως» που προσέγγιζα ΚΑΠΟΙΟΥΣ δασκάλους που  μου αποπνέανε ένα θαυμασμό. Θαύμαζα ναι! Κι ούτε αισθάνομαι ή αισθανόμουνα  ενοχές γι’ αυτό. Δεν σκόπευα να αποποιηθώ τη φύση μου για να μην νομίζουν κάποιοι ότι...για να μη δημιουργήσω παρεξηγημένες εντυπώσεις σε μικρόνοες πως... για να μην προκαλέσω κακόβουλα σχόλια σχετικά με... Άλλωστε καλοθελητές πάντα υπήρχαν. Να καταπιέσεις όμως την εκδήλωση της διαχυτικής σου συμπεριφοράς απέναντι σε ανθρώπους αξιόλογους, αυτό το θεωρώ ύψιστο κακό.... και ενδεχόμενο  απωθημένο που δεν εξυπηρετεί καμία μου ανάγκη!
Και απόδειξη των παραπάνω αποτελεί η αναζήτηση από πλευράς μου ανθρώπων που πέρασαν από τη ζωή μου. Και εννοώ ανθρώπους,  των οποίων οι ζωές διασταυρώθηκαν με κάποιον τρόπο κάποτε με τη δική μου. Ζωές με διακριτούς  ρόλους, με διαφορετικές για το άτομο του καθενός προσδοκίες...
Και όταν το πέρασμα του χρόνου σου αφήνει γλυκές αναμνήσεις, αισθάνεσαι μιαν ανάγκη να αναστήσεις τις εμπειρίες που τις γέννησαν. Τι κι αν δεν είσαι πια μαθήτρια! Ψάχνεις σε τηλεφωνικούς καταλόγους, ρωτάς ανθρώπους, κοινούς γνωστούς, να σου δώσουν μια πληροφορία που θα αρχίσει να ξετυλίγει το κουβάρι, που θα αρχίσει να αποτελεί το μίτο στο λαβύρινθο των αναζητήσεών σου!
Και τότε ναι, μετά από καιρό, μήνες, χρόνια, πενταετίες ολάκερες το σύμπαν συνωμοτεί στις καλές σου προθέσεις,  πέφτει φως στην υπόθεσή σου, και κάποια θεά που τη λένε Τύχη σου χαμογελά και σου δίνει την ευκαιρία να ξαναβρεθείς και να ξανασμίξεις με αυτούς τους σπουδαίους δασκάλους!
Κανονίζεις έναν καφέ «αρμένικο», που λένε! Πηγαίνεις στο ραντεβού, με μία προσδοκία πως ο καφές θα είναι μακρύς και πως θα προσπαθήσεις να πεις όσο περισσότερα προλάβεις. Η συνάντηση εκδηλώνεται πρώτα με φωνές και αγκαλιάσματα θερμά, με φιλιά και τα αρχικά σχόλια αφορούν την εξωτερική σου εμφάνιση: «έχεις ομορφύνει», «έχεις παχύνει», «έχεις μακρύνει το μαλλί», «το έχεις ίδιο από τότε», «έχεις γενικώς αλλάξει», «είσαι όπως σε θυμάμαι»! Και ξεκινάμε:
Ακατάσχετη λογοδιάρροια! Αφόρμηση από το καθημερινό που σε απασχολεί, όπως το  πώς πίνεις τον καφέ ή αν έχεις πονοκέφαλο, για να προχωρήσεις  στα πιο σοβαρά, στα μεγάλης βαρύτητας γεγονότα που στιγμάτισαν τη ζωή σου! Και δεν είναι που παραθέτεις περιστατικά στη σειρά, είναι που φιλοσοφείς ή αμπελοφιλοσοφείς πάνω σε αυτά. Μία διήγηση που τα έχει όλα: τριτοπρόσωπη ή πρωτοπρόσωπη (εγωκεντρική, θα έλεγα ορθότερα) αφήγηση, με έναν αφηγητή παντογνώστη ή απλό παρατηρητή, με ανάδρομες αφηγήσεις, πρόδρομες ή ιστορικές αναδρομές. Προοικονομία στα λεγόμενά σου, υπαινιγμούς, χιούμορ, καυστικότητα και σαρκασμό για τα καμώματά σου. Όλα τα συμπαρομαρτούντα της λογοτεχνίας συνοδεύουν το ξετύλιγμα της πορείας σου.
Και τρομάζω! Τρομάζω, σκεπτόμενη βαδίζοντας για το σπίτι  όλη ετούτη τη συνάντηση, με πόση ευκολία διηγήθηκα τη ζωή μου! Σε πόσα δευτερόλεπτα στρίμωξα σχέσεις χρόνων, με πόσο λίγες λέξεις αναφέρθηκα σε έρωτες ζωής, με πόσο πολλά λόγια περιέγραψα κάτι για τρίτους ασήμαντο, για μένα όμως υπερπολύτιμο. Τρομάζω πώς με ένα και μόνο δάκρυ δηλώνει κανείς μια απέραντη στο υπερπέραν αδυναμία σε ανθρώπους των οποίων απλά αναφέρεται για κάποιο λόγο το όνομά τους. Τρομάζω για το πόση ώρα αναφέρθηκα σε περιστατικά ανθρώπων που δεν έχουν πια αξία για τη δική μου τη ζωή κι όμως... αφιέρωσα χρόνο που δεν τον αξίζανε, ή καλύτερα γεγονότα που δεν άξιζε  τον κόπο να γίνουν, πόσο μάλλον να μνημονευθούν.
Ωστόσο εκτιμώ πως ξεφυλλίζοντας προφορικά σελίδες από το βιογραφικό μου, με έπιασα να  επαίρομαι για όσα έχω κάνει! Κι αναρωτιόμουνα πού να οφείλεται όλη αυτή η έπαρση, δικαιολογημένη ή όχι. Σκέφτηκα πως ήθελα μάλλον να δει και η δασκάλα μου πως τους κόπους της τους ενσωμάτωσα στο «είναι»  μου, τους αφομοίωσα στο γνωστικό μου αντικείμενο, τους εφήρμοσα ως στάση ζωής ιδιωτικής και επαγγελματικής συνάμα στην καθημερινότητά μου. Ήταν που ήθελα να της πω πως το «εκπαιδευτικό» και «παιδευτικό» της παράγωγο βρήκε ανταπόκριση, πως η ζωή μου υπηρέτησε σαν παραγγελιοδόχος τις παιδαγωγικές της τάσεις και στάσεις, πως τελικά εκείνη κατάφερε να καταλάβω πως αν δεν προσπόριζα τα οφέλη που απλόχερα μου χάρισε η διδασκαλία της, δε θα μαχόμουνα έτσι στο μετερίζι της πολύπλοκης επιστήμης μου.
Πώς το λένε άραγε όλο αυτό? Το λένε δικαίωση για εκείνη? Το λένε δικαίωμα για μένα? Ή σωστότερα υποχρέωση? Υποχρέωση σε ανθρώπους που μια ζωή την αφιέρωσαν στη διδασκαλία και καταρρίψανε στερεότυπα που θέλουνε τους δασκάλους άεργους και στυγνούς επαγγελματίες...
Όπως και να το λένε εγώ μια φορά υποκλίνομαι! Υποκλίνομαι σε ανθρώπους που με "έβαλαν" με τον τρόπο τους  μετά από τόσα χρόνια να τους ψάξω, γιατί δεν ήτανε περαστικοί αλλά αφήσανε ανεξίτηλα σημάδια στη ζωή μου!
Αλλιώς δε θα τους γύρευα,  έτσι δεν είναι?


Διευκρίνιση: η κυρία Μαρία Α. ήταν καθηγήτριά μου στα Αρχαία στο πρώτο έτος στη σχολή μου και η κυρία Ραλλού Π. καθηγήτριά μου στη Β’ Γυμνασίου. Είχα να τις δω 10 και 20 χρόνια αντίστοιχα και συμπτωματικά τις συνάντησα και τις δύο (χωριστά) την περασμένη εβδομάδα!

30 σχόλια:

  1. Nomizo pos i eugnomosini stous daskalous einai kati pou prepei na ekfrazetai. Poios daskalos de xairetai otan blepei tous ma8ites tou na exoun megalosei kai malista proodeusei...Kai fusika kai oi 2 pleures to euxaristiountai...blepe poses sunantiseis ma8iton kai daskalon organonontai gia na ksanasmiksoun, na poun ta palia, na gelasoun...Tuxaio?De nomizo.
    Kalimera Konstantina taksideutria!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Άνθρωποι που εμπνέουν ζωές ανθρώπων είναι κοντά πάντα-έστω και νοητά. Τους κουβαλάς μέσα σου και θυμάσαι πάντα από αυτούς αυτό ακριβώς, που σου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση. Και αυτό που με κάνει και ντρέπομαι κάπως, είναι ότι η ζωή με παρασέρνει τόσο και κάποιες φορές με κάνει και τρέχω πίσω της, ώστε δεν έχω το χρόνο να τους το πω...Φυσικά είχα πολλούς θαυμάσιους δασκάλους, αλλά τους πιο θαυμαστούς μου τους έστειλε η ζωή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δωράκι την απάντησή μου, που δείχνει ότι συμφωνώ μαζί σου θα σου τη δώσω στο επόμενο κείμενο. Άσε που τη μισή την έχεις πάρει ήδη (βλ. "Με λένε χρόνο! Θες να γίνουμε φίλοι?"). Όλα στο μυαλό είναι. Και πάντα θέμα προτεραιοτήτων!Καλημέρα
    Καλημέρα και στον Ανώνυμο/η

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα και καλό μήνα!...Μεγάλη πληγή μου άνοιξες Κωνσταντίνα!!
    Είχα ανάγκη πάντα για ένα "Δάσκαλο" πρότυπο που θα με καθοδηγούσε και θα με μυούσε στο κόσμο των βιβλίων και των θησαυρών που κρύβουν...όσο και να προσπαθούσα να γραπωθώ μου γλυστρούσαν...όταν τους χρειαζόμουν με απογοήτευαν...Είσαι τυχερή που θυμάσαι τα μαθητικά σου χρόνια με αγάπη και νοσταλγία και το θεωρώ απολύτως απαραίτητο και δικαιολογημένο να κοιτάς πίσω και να ξεσκονίζεις που και που τα κουτιά που με τόση ευλάβεια κρατάς ενθύμιο στο πατάρι σου....
    Ευτυχώς για μένα είχα τουλάχιστον την καθοδήγηση απο τους γονείς μου και απ' τα "μαθήματα της ζωής μου"...Θυμάμαι μόνο σαν εξαίρεση, στην ιδιωτική σχολή (γραφίστας) που πήγα μετά το σχολείο, κανα-δυό καθηγητές που ωσάν επαγγελματίες οι ίδιοι, είχαν (ευτυχώς) την διάθεση να μας διδάξουν κάποιες τεχνικές λεπτομέρειες για την δουλειά που διαλέξαμε ν'ακολουθήσουμε. Και αμέσως "ρούφηξα" ότι πληροφορία μου δινόταν απλόχερα απ'αυτούς τους ανθρώπους-βιοπαλεστές και ολίγον καλλιτέχνες. Κάτι είναι και αυτό..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Λυπάμαι Κατερίνα μου που είχες μόνο κακούς ή έστω ασήμαντους δασκάλους!!!Αλλά ακόμα κι έτσι αν είναι καλό σου 'κανε. Τους βρήκες αλλού!Η ζωή σε αποζημίωσε! Ο δάσκαλος δεν είναι μόνο της σχολικής,πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης! Είναι της σχολής, ιδιωτικής ή μη, της ζωγραφικής, της μουσικής, του χορού...Νομίζεις πως το πτυχίο της παιδαγωγικής σε κάνει δάσκαλο?Πλανάσαι πλάνην!Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. κος.Κουντουράς. Δάσκαλος στην Ε΄& ΣΤ΄δημοτικού. Ακόμα θυμάμαι πως τρέμαμε στην ιδέα ότι θα μας έπαιρνε αυτός για τις δύο τελευταίες τάξεις. Ψηλός με μουστάκι κι αυστηρό ύφος. Τα διαγωνίσματα πέφταν βροχή. Σε μια τάξη 40 παιδιών (τόσοι είμασταν τότε)!!! Στη φυσική μας εκανε εργαστήρια με πλαστελίνη για να καταλάβουμε τη δομή του ατόμου και στα καλλιτεχνικά μας μιλούσε για τις σκιές που κάνει το φως στ αντικείμενα. Τις μισές γνώσεις που έχω είναι απ αυτόν τον "αυστηρό" δάσκαλο. Τον ευχαριστώ μέσα απ την καρδιά μου. Καλοί δάσκαλοι είναι αυτοί που κάνουν μαθητές καλύτερους απ τους εαυτούς τους. Αυτό σου εύχομαι Κωνσταντίνα. Οι μαθητές σου να σε ξεπεράσουν!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Χαχα!Ευχή μου!!!Φυσικά! Αλλά ξέρεις το ρητό που λέει: Οὐκ ἔστι μαθητὴς ὑπὲρ τὸν διδάσκαλον οὐδὲ δοῦλος ὑπὲρ τὸν κύριον αὐτοῦ.ἀρκετὸν τῷ μαθητῇ ἵνα γένηται ὡς ὁ διδάσκαλος αὐτοῦ, καὶ ὁ δοῦλος ὡς ὁ κύριος ...??? Αντίκειται στις ευχές μας! Αν και εγώ πιστεύω ότι γίνεται!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πολύ φοβάμαι ότι αυτά τα ρητά τα έβγαλαν αυτοί που έβλεπαν τη θέση τους ως εξουσία!!! Φυσικά και γίνεται. Το πρόβλημα είναι το μετά. Το αν οι μαθητές, τους το αναγνωρίζουν!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σωστή η άποψη αλλά επειδή είναι παρμένη από τα ευαγγέλια, περαιτέρω δε γνωρίζω....μάλλον σε άλλον Δάσκαλο αναφέρεται κ ερνηνεύτηκε μετά καθολικά (και εσφαλμένα!)?τι να πω!?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλησπέρα! Καλό μήνα!! Καλό καλοκαίρι!!!
    Δάσκαλος-Δασκαλάκος, Δασκάλα-Δασκαλίτσα με μισθό τρεις και εξήντα που έλεγαν τα παλιότερα χρόνια..
    Δουλειά μίζερη έλεγαν ότι είναι...Δουλειά που δεν φαίνεται η παραγωγή του έργου παρά μόνο πολλά χρόνια μετά..
    Τυχεροί/ες οι Δάσκαλοι/ες που έκαναν κάτι καλό στην πορεία την επαγγελματική και τους/ις θυμούνται οι μαθητές/τριές τους... Τυχερά και τα παιδιά που έστω και από τύχη είχαν φωτισμένους/ες Δασκάλους/ες.
    Αλλά η αλήθεια στη σημερινή εποχή είναι ότι ο/η Δάσκαλος/α κατάντησε να είναι "υπάλληλος" της σχολικής επιτροπής και του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων... Τι να θυμηθείς λοιπόν από αυτούς/ές τους/ις Δασκάλους/ες???? Μπορεί να μην συμφωνείτε μαζί μου διαβάζοντας την τελευταία πρόταση αλλά πιστέψτε με δυστυχώς έτσι είναι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δε νομίζω Σύλβα μου να μη συμφωνούν!Νομίζω πως οι περισσότεροι αυτό νομίζουν για τους δάσκαλους και όχι αδικαιολόγητα. Ενώ αυτού του είδους οι δάσκαλοι θα έπρεπε να είναι η εξαίρεση αποτελούν τον κανόνα. Έτσι γίνεται όταν διαλέγεις ως επάγγελμα κάτι που δεν ταιριάζει σε σένα αλλά έχεις κίνητρο "αραλίκια" Σαββατοκύριακου, Χριστουγεννοπασχαλιάτικα και καλοκαιρινά!!! Το λάθος κίνητρο στην επιλογή επαγγέλματος μπορεί να μας στοιχίσει πολύ ακριβά. Το θέμα είναι, αν το διαλέξαμε εμείς κακώς, να πληρώσουμε το τίμημα! Οι τόσες αθώες ψυχές πες μου τι φταίνε, που θα το φέρουν και βαρέως μια ζωή?

    (Παρεμπιπτόντως, κάθομαι στο μπαλκόνι, και για άλλη μια φορά επιβεβαιώνω πως η τύπισσα που έγινε νηπιαγωγός, στο νηπιαγωγείο απέναντι από το σπίτι μου, πρέπει επειγόντως να κλειστεί ψυχιατρείο!!!!Μου έρχεται να κατέβω κάτω και να την πιάσω από το μαλλί!Σίγουρα αυτή δεν ξέρει γιατί έγινε νηπιαγωγίνα. Είναι απλά Νηπι-ΑΝΑΓΩΓΙΝΑ!!)

    Όσο για το τρεις κι εξήντα, καλομελέτα κι έρχεται (ξανά). Μόνο που αυτή τη φορά θα αφορά όλους!!!!(black humor)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Για άλλη μια φορά με ταξίδεψες...Θα ήθελα πολύ να σε είχα μαθήτρια...Σπανίζουν τέτοιοι μαθητές σήμερα...Θράσος και ισοπέδωση...Τη Μαρία Α. δεν πρέπει να την είχα...Αν βρεις και το Χαραλαμπόπουλο,επιβάλλεται να έρθω κι εγώ...Ή τον Τζιτζιλή να υποκλιθώ για μία ακόμη φορά...;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ε καλά! Εύκολα μου βάζεις κυρία!;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Δυσκολεύεις τα κείμενα σου ! Ωθείς την ευρηματικότητα μου στα όρια της . Θα απαντήσω όμως κάποια στιγμή να είσαι σίγουρη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Με πληγώνεις ! Υπόσχεση για πετυχημένο σχόλιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Τι γλυκο να σ΄αγαπουν και να σου το λενε....!!!!!

    Τι πικρο να σε ''χαλουν'' και να το αγνοουνε...!!!!

    ''Ευχες'' και ''αναθεματισμοι'' ΑΝΤΑΜΑ....!!!!!

    Και συνεχιζουμε να λεμε ''τιποτε δεν ειναι τυχαιο στη ζωη''????
    ...και ο καλος δασκαλος και ο κακος ....Τι???? ευπροσδεκτοι ολοι ????
    Τους δευτερους δεν τους θελω....

    ΘΕΛΩ ομως καποιους που ηταν σταθεροι σ' αυτο το blog και τωρα απουσιαζουν.....

    Μ' ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ???????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Χαχα!!Τι έγινε Κικίτσα? δεν ξυπνάμε άλλο 7.30?Ωστοσο όποια ώρα πάντα φρεσκάδα σαν την πρωινή και τραγουδοπλουμιστή!!!
    Δε νομίζω να σε ακούει κανείς! Μάλλον κάποιοι θύμοσαν και έφυγαν! Ή απλά μείναμε παρατηρητές!!!Γιατί την επισκεψιμότητα τη βλέπω να αυξάνεται! (Αντιστρόφως ανάλογες τιμές!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Μωρε 7 και κατι λιγα, σε διαβασα προχθες.....απλα περιμενα...
    οπως περιμενα μικρη και τους φωτισμενους δασκαλους....

    χαχαχαχα Κωνσταντινουλα μου γλυκια !!!!

    Περιμενω με αγωνια οσους σε διαβαζουν να γραψουν κατι, οπως και απο σενα να γραψεις κατι ζουμερο σαν το καλοκαιριατικο καρπουζι !!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Θα με ξεζουμίσετε λοιπόν! Τώρα μου βάζεις σκέψεις: δλδ όσοι δε γράφουν είναι γιατί δεν είναι ζουμερα (σαν καρπούζια) :Ρ τα κείμενά μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ναι... καλαααα.....Δεν ''τσιμπαω'.....'
    Μη μου βαζεις λογια που ουτε καν σαν σκεψεις περασαν απο το μυαλο μου....
    Το καρπουζι το αναφερα γιατι μπηκε ο Ιουνιος και τα καρπουζια ειναι ακομη ανοστα και ο καιρος τα κανει ''παρεα''......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Έλα!!!!!!Πλακιτσα! Πλακιτσα!
    Άλλωστε δεν έχω τέτοιες
    ενοχές...αμαν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. All I really need to know about how to live and what to do and how to be I learned in kindergarten. Wisdom was not at the top of the graduate school mountain, but there in the sand pile at school.

    These are the things I learned:
    Share everything.
    Play fair.
    Don't hit people.
    Put things back where you found them.
    Clean up your own mess.
    Don't take things that aren't yours.
    Say you're sorry when you hurt somebody.
    Wash your hands before you eat.
    Flush.
    Warm cookies and cold milk are good for you.
    Live a balanced life - learn some and think some and draw and paint and sing and dance and play and work every day some.
    Take a nap every afternoon.
    When you go out in the world, watch out for traffic, hold hands and stick together.
    Be aware of wonder. Remember the little seed in the Styrofoam cup: the roots go down and the plant goes up and nobody really knows how or why, but we are all like that.
    Goldfish and hamsters and white mice and even the little seed in the Styrofoam cup - they all die. So do we.
    And then remember the Dick-and-Jane books and the first word you learned - the biggest word of all - LOOK.
    Everything you need to know is in there somewhere. The Golden Rule and love and basic sanitation. Ecology and politics and equality and sane living.

    Take any one of those items and extrapolate it into sophisticated adult terms and apply it to your family life or your work or government or your world and it holds true and clear and firm. Think what a better world it would be if we all - the whole world - had cookies and milk at about 3 o'clock in the afternoon and then lay down with our blankies for a nap. Or if all governments had as a basic policy to always put things back where they found them and to clean up their own mess.

    And it is still true, no matter how old you are, when you go out in the world, it is best to hold hands and stick together.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Like...Like...Like but:

    Γνωρίζω ότι η ποίηση όταν μεταφράζεται, χάνει το 50% το ελάχιστο!!!!!
    Δεν είναι κρίμα κι άδικο, που διαβάζει το μπλογκ και κάστα ανθρώπων που δεν ξέρουν Εγγλέζικα (που έλεγε και ο Παπαγιανόπουλος!!!)??

    Μου (ΜΕ-θεσσαλλλλλλ...ονικιώτικα για!!!) κάνεις μία χαρούλα pleassssssssssssssssseeee Dr. Chris?????
    Μήπως θες να το μεταφράσεις??? ...και για τους λοιπούς?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Υποσχομαι να το κανω απο Δευτερα. Σημερα φευγω για Σαββατοκυριακο για να ανοιξουμε το εξοχικο και εκει δεν εχω internet.Αν καποιος παλι θελει να το μεταφρασει μπορει να το κανει.
    Φιλια.:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Πολύ καλό Dr.Chris!!! Όλοι οι κανόνες για να ζήσουμε όμορφα! Πόσο πιο απλά θα ταν τα πράγματα αν τους ακολουθούσαμε όλοι στη ζωή μας. Τα μπισκότα δε το καλύτερο. Γνωρίζοντας δε απο καλό νηπιαγωγό(ναι για άντρα γράφω)που στάθηκα τυχερή που τον είχαν τα παιδιά μου αυτή η τάξη είναι ότι τα θεμέλια για ένα σπίτι. Και όμως οι περισσότεροι την αντιμετωπίζουν σαν baby parking!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Συμφωνώ πάρα πολύ με την Ευγενία. Νομίζω πως ο/η νηπιαγωγός βάζει τα ΘΕΜΕΛΙΑ για μια υγιή "πολιτική" ανάπτυξη.Όλες οι ευαισθησίες του παιδιού θεμελιώνονται και καλλιεργούνται σε αυτήν την κρισιμη ηλικία και το συνοδεύουν μια ζωή! (με την αρωγή από τους γονείς φυσικά!!!). Το θέμα πάρκιγκ πάλι Ευγενία μου, νομίζω ότι το αντιμετωπίζουν έτσι πολλές φορές και οι δύο πλευρές (γονείς και νηπιαγωγοί) γι' αυτό οδηγείται η κατάσταση στο τέλμα ενίοτε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Σίγουρα και οι δύο πλευρές. Τους περισσότερους γονείς μια τάξη τους ενδιαφέρει... η Γ΄Λυκείου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. ...όπως και τον κάθε υπουργό Παιδείας!!! Όλοι ξεκινούν την κατ'ευφημισμόν "μεταρρύθμιση" από το σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια και όχι από το νηπιαγωγείο!Είναι σαν να έχεις ένα ετοιμόρροπο σπίτι και ξεκινάς να ανακατασκευάσεις τη σκεπή και όχι τα θεμέλια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Καθισμένος στο μπαλκόνι με ένα ποτήρι κρασί και αποφασισμένος να τηρήσω την υπόσχεση για ένα πετυχημένο σχόλιο κοιτώ το φεγγάρι . Είναι αλήθεια πως καθυστέρησα αλλά αφενός η εξεταστική και αφετέρου η σφοδρή επιθυμία να γράψω κάτι αληθινό με απέτρεψαν από το να σχολιάσω αμέσως. Δεν θα μιλήσω γενικόλογα για το πόσο σημαντικοί είναι οι παιδαγωγοί στιην ζωή μας . Θα μιλήσω μόνο για σένα Κωνσταντίνα . Είχα την τύχη να είμαι μαθητής και σε άλλους εξαιρετικούς παιδαγωγούς ο καθείς εκ των οποίων συμπλήρωσε αυτό το εξαιρετικό μωσαϊκό ονόματι προσωπικότητα Χρήστου . Όμως μέσα από σειρά γεγονότων τους τελευταίους 4 μήνες αντιλήφθηκα πως αυτό που με στιγμάτισε περισσότερο ήταν μια φράση που συνήθιζες να λες . Συνεπώς αξίζεις να μονοπωλήσεις το περιεχόμενο του κειμένου . Καθώς γράφω το κείμενο έρχονται στο μυαλό εικόνες από την πρώτη μας συνάντηση , μέθοδοι διδασκαλίας για την απόκτηση μαθηματικής σκέψης , η εικόνα που είχε δημιουργηθεί στο μυαλό μου από τις προειδοποιήσεις της μητέρας σου πριν γνωριστούμε.....έχουμε συζητήσει τι κράτησα από σένα μα τότε δεν σου ανέφερα γιατί δεν το είχα αντιληφθεί ούτε ο ίδιος το πιο σημαντικό . Η φράση " ό,τι αιτιολογείται δεν σημαίνει πως δικαιολογείται κιόλας " έχει χαραχθεί κυριολεκτικά μέσα μου και αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της ειδοποιούς διαφοράς μου από τον μέσο άνθρωπο . Το " ό,τι αιτιολογείται " σημαίνει πως θα πρέπει να δείχνεις κατανόηση γιατί ακόμα και η πιο αποκρουστική συμπεριφορά εις βάρος σου έχει κάποιο λόγο . Το " δεν δικαιολογείται κιόλας " σημαίνει πως δεν είσαι υποχρεωμένος να ανέχεσαι αυτού του είδους συμπεριφορά . Καταλαβαίνεις λοιπόν πως νομοτελειακά έχοντας αυτό ως αξιώμα χαρακτηρίζομαι ως ένα άτομο που διακρίνεται για την υπομονή , την ευγένεια , την κατανόηση για κάθε άνθρωπο αλλά περιβάλλομαι μόνο από άτομα που αγαπώ . Καταλήγεις εφαρμόζοντας αυτήν την φράση στην ζωή σου να αντιλήφθεις πως η αγάπη περιλαμβάνει την κατανόηση αλλά όχι και το αντίστροφο . Αντί επιλόγου θα πω μόνο , ευχαριστώ Κωνσταντίνα που με βοήθησες στο να ζω μια ζωή ανεπηρέαστος από τους ανάξιους της αγάπης μου αλλά πάντα με ανοιχτή καρδιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή