Τετάρτη 4 Μαΐου 2011

Bazaar ή Παζάρ’?

Εκεί που σμίγει η Ανατολή με τη  Δύση, εκεί που διασταυρώνονται δυο κόσμοι αλλιώτικοι, εκεί που ενώνονται οι πολιτισμοί, εκεί που συμπορεύονται οι γλώσσες και συνανήκουν οι θρησκείες, εκεί που αναμειγνύεται το θυμάρι κι ο καφές, τα μπαχάρια με τους γιάπηδες, το κυριλέ με το λαϊκό, το μπλαζέ με το απλοϊκό, η λακαρισμένη κουπ του κομμωτηρίου με τη μαντήλα, στην πόλη-ζεύξη της Μακεδονίας με τη Θράκη, την Ξάνθη, γεννιούνται  μοντέλα παγκοσμιοποιημένων κοινωνιών, δεκτικών (?) στη διαφορετικότητα του άλλου.   
Καφάσια με μήλα, τελάρα με φράουλες, σωροί από παπούτσια των τριών ευρώ, χέρια στιβαρά, πρόσωπα μελαμψά νεαρών που μεγαλοδείχνουν ή γέρων που μικροδείχνουν- δεν ξέρω τι απ’ τα δυο, ντελάληδες, μοιράζονται όλοι και όλα τον ίδιο ίσκιο του αντίσκηνου. Τα ξεφωνητά σού παίρνουν τ’ αφτιά. Στο παζάρι αισθάνεσαι πάντα Κυρία. Έτσι σε φωνάζουν: «Διάλεξε καλέ Κυρία!!!!» Τι κι αν είσαι ανύπαντρη? Άλλωστε, όλες πια είναι κυρίες του εαυτού τους. Σε κοιτούν στα μάτια. Περιμένουν αδημονώντας να καρφώσεις κι εσύ το βλέμμα σου όχι πάνω τους αλλά στα εκθέματά τους. Κι εσύ δηλώνεις αφειδώς ενδιαφέρον για την ύπαρξή τους. Δεν είσαι τυχαία εκεί. Τα χέρια σου φλερτάρουν με τα εμπορεύματα. Ρωτάς την τιμή. Εκείνος σου απαντάει χωρίς να σε ικανοποιεί. Σου κάνει σκόντο. Δυσαρεστείς. Άλλο ήθελες να ακούσεις. Προτείνεις. Ανεβαίνεις εσύ, για να κατέβει εκείνος και «να τα βρείτε». Σε ικανοποιεί η τιμή. Το παίρνεις. Επαίρεσαι για το «σκότωμα» του κόστους. Αλλά κι εκείνος από μέσα του το ίδιο κάνει. Ποιος έπιασε ποιον κορόιδο? Δεν ξέρεις! Δε θα το μάθεις ποτέ. Εκείνος κάνει τη δουλειά του. Πουλάει. Κι εσύ τη δική σου. Αγοράζεις. Αλισβερίσι και δοσοληψίες, «δούναι και λαβείν»  με θύμα το κομπόδεμά σου και τρόπαιο για κείνον τους καρπούς των κόπων του για τους πάγκους που έστηνε άλλοτε στη βροχή και το χιονόνερο κι άλλοτε στην άπνοια και την κάψα την ώρα που εσύ ακόμα χουχούλιαζες στο ζεστό σου πάπλωμα ή τα δροσερά σου σεντόνια.  
Και πριν πας παρακάτω «πετάς» το καινούργιο σου μπλουζάκι ντυμένο με τη φθηνή νάιλον σακούλα, κι όχι τη χάρτινη της Τσιμισκή, στο συρόμενό σου καροτσάκι, ανάμεσα στο μαϊντανό, τα ξερά κρεμμύδια και τη μελιτζάνα. Ένα μπλουζάκι δυνάμει Ιμάμ-Μπαϊλντί εν ολίγοις.
Καροτσάκι! Βέβαια! Λαϊκή χωρίς καροτσάκι γίνεται? Σαν να λέμε μουσακάς χωρίς μελιτζάνες, ομελέτα δίχως αβγά. Το ποδήλατο και το πατίνι μαζί με το καρότσι είναι τα μόνα μέσα «ατομικής» μεταφοράς (Μ.Α.Μ. σε αντιδιαστολή προς τα Μ.Μ.Μ.) στις μέρες μας που δε χρειάζονται άδεια οδήγησης. Κάποιες κυρίες, γιαγιάδες κυρίως, το παν μια χαρά. Οι νεότερες ντρέπονται. Κουβαλούν με τα χέρια. Δεν πάσχουν ακόμα από οστεοπόρωση. Στις γιαγιάδες το καροτσάκι αποτελεί προέκταση του χεριού τους. Είναι το απαραίτητο αξεσουάρ για αυτή τους τη δουλειά. Τις βλέπεις να το σέρνουν και ξέρεις τον προορισμό τους. Μη γελάς. Δεν είναι αστείο. Γιατί βλέπεις κάποιες άλλες για τις οποίες, έτσι όπως είναι ντυμένες «βάζεις στοίχημα» πως πάνε στα μπουζούκια, κι ας είναι δέκα το πρωί Σαββάτου κι όμως, κι εκείνες στο παζάρι πάνε. Το καροτσάκι όμως είναι αλλιώς! Το φέρουν βόλτα απ’ εδώ, το πηγαίνουν από κει, το σκαλώνουν στα πόδια κανενός περαστικού. Το τραβάνε, το σπρώχνουν. Ζητάνε «Συγνώμη» κατά βούληση. Και εμμένουν να μπερδευτούν με τον κόσμο, να ανακατωθούν με τις ντομάτες, να μυρίσουν τα πορτοκάλια, να κάνουν τις παρατηρήσεις τους σαν άλλοι ιατροδικαστές και να «την πούνε» στον ψαρά ότι η νεκροψία δείχνει πως τα ψάρια του δεν είναι φρέσκα.
Σταματάω. Εκεί που συμπορεύομαι με το πλήθος και με παρασύρει το ρεύμα τραβάω χειρόφρενο. Κοντοστέκομαι. Δημιουργώ έμφραγμα στις κυκλοφορι(α)κές αρτηρίες του παζαριού. Με σπρώχνουν. Εμένα ή την τσάντα μου, που την κρατάω από φόβο σαν τη μάνα το μονάκριβο παιδί της. Στους συνωστισμούς κλέβουν, το ξέρω. Με σκουντάνε κάτι αδέξιες κινήσεις φουριασμένων γιαγιάδων. Ακούω ποδοβολητό. Και το νιώθω. Κάποιος μου πάτησε το πόδι. Δεν παρατηρώ τα εκθέματα αλλά τους εκθέτες. Δεν είμαι αλλά κοιτάω τους περιπατητές-αγοραστές. Δε ρωτάω τιμές αλλά ακούω να τις διαλαλούν ως την εσχάτη ευκαιρία. Δεν κοιτάζω αλλά βλέπω τα βλέμματα των άλλων: με πόση προσοχή και ευλάβεια δείχνουν το ενδιαφέρον τους για τα αγγουράκια, τα είδη προικός και τις ζακέτες συνάμα. Με πόση υπερηφάνεια λέει η μία φιλενάδα στην άλλη ότι πέτυχε το κολάν σε τιμή ευκαιρίας. Και με πόση ματαιόδοξη (?) ικανοποίηση γεμίζει το μάτι το αχόρταγο με την τιγκαρισμένη τσάντα και το άδειο πορτοφόλι.  
        Το παζάρι έγινε πια το σύμβολο όχι μοναχά της Ανατολής αλλά και της Δύσης. Η γιαγιά μου απ’ τα Γρεβενά το λέει «Παζάρ’». Μια κυρία στρατηγού στη Θεσσαλονίκη που ανήκε ως οργανώτρια  σε ένα ίδρυμα  κοινωφελές με είχε καλέσει κάποια Χριστούγεννα σε ένα «Bazaar»

       Κι αν του αλλάξεις το όνομα, πιστεύεις πως αλλάζει η αίγλη του?

25 σχόλια:

  1. k. konstadina yperoxo keimeno kai poso pragmatiko!!!!!bazar h pazar???xaxxaxaxxxaxax efiestato....xaxaxaxaxaxxa

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα Eleni.Χαίρομαι που το λες ειδικά εσύ αυτο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημερααα !!!!
    Πριν πολλα πολλα χρονια
    [δεν λεω ποσα,γιατι εχω βαλει κι εγω υποψηφιοτητα για το ''εφηβικο''],
    στην Ιταλια [Συλβα θυμασαι?????]
    το merkato aperto ηταν [και συνεχιζει να ειναι] η χαρα του Ιταλου [βλ. Φλωρεντια που καθημερινα ειναι μια ανοιχτη αγορα...]!!!
    Και τι δεν βρισκεις ...
    απο πιπερια μεχρι δερματινο !!!!
    Εχω υπαρξει fun της γνωστης
    ''boutigue Lάika'' [Γαλλιστη εδω]!!!
    Αλλα επειδη ειμαι και κοσμογυρισμενη[χαχαχχα]εχω να σας πω, πως αυτην την ανοιχτη αγορα,την συναντω ΠΑΝΤΟΥ ,εδω και χρονια...
    Πολυχρωμο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ''παζαρι '' ποσες φορες μ' εχεις κανει χαρουμενη....!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Υπάρχει και το άλλο point αγαπητή μου Kiki:εχω δει "κυρίες" να ψωνίζουν με υπερηφάνεια από τα ΠΑΖΑΡΙΑ του εξωτερικού. Έπαρση γιατί αγόρασαν από παζάρι του Παρισιού! Αλλά από το παζάρι της γειτονιάς τους στην Αθήνα ούτε που καταδέχονται. Ή αν το κάνουν και ποτέ, σε καμία περίπτωση δεν το διαλαλούν αλλά το κρύβουν γιατί ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ! Σε τι διαφέρει το παριζιάνικο από το αθηναϊκό παζάρι, μου λες?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χαίρεστε και αγαλιάσθε!!!! Αν θυμάμαι Κική μου και τι δεν θυμάμαι.... Τέλεια τα παζάρια. Τέλειες οι αγορές που κάνεις σ΄αυτά, αν ξέρεις να ψάχνεις σωστά βεβαίως,βεβαίως.. Υπέροχο το ανακάτεμα της στοίβας των ρούχων και αν θες να δοκιμάσεις το ρούχο??? πονεμένη ιστορία.. κωνσταντίνα μου ακόμα και οι κυρίες που αναφέρεις μια χαρά πηγαίνουν στο παζάρι της γειτονιάς τους, μια χαρά ψωνίζουν τα μοντελάκια τους και μια χαρά κάνουν τις "έξυπνες", όταν τους δοθεί η ευκαιρία, στις φίλες τους για την καλή ποιότητα και την φθηνή τιμή της επιλογής τους. Μην ξεχνάμε ότι η μόδα ανακυκλώνεται όπως λένε οι μεγάλοι μόδιστροι οπότε και το περσινό της μοδός είναι... Για φρέσκα λαχανικά μόνο το παζάρ είναι καλή αγορά.. Είτε bazaar είτε παζάρ την αίγλη του την έχει και θέλω να πιστεύω ότι δεν θα τη χάσει ποτέ των ποτών ούτε στη δύση ούτε στην ανατολή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μέχρι και οι φωνές "πάρε,πάρε,πάρε.." ακούγονται διαβάζοντας το κείμενό σου. Η αλήθεια είναι ότι προσωπικά δεν μου πολυαρέσει αυτός το τρόπος αγοράς παρόλο που τον βρίσκω ιδιαίτερα καλλιτεχνικό. Δεν μπορώ τόσο σπρωξίδι και δεν αντέχω το παζάρι των τιμών. Ίσως το χω πάρει στραβά αλλά αυτή η λογική που δεν καταλαβαίνω ποιός δουλεύει ποιόν δεν μου ταιριάζει. Το κείμενό σου πάντως απ την αγορά του Αλ χαλίλι μέχρι το Καπαλί Τσαρσί, και την λαική της γειτονιάς βγάζει γνώριμα χρώματα, μυρωδιές, και ήχους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Συλβάκι μάλλον εδώ θα διαφωνήσουμε (κι εμείς λιγάκι μια φορά). Αναφέρομαι σε καταστάσεις με "κυρίες" που τις έχω δει ιδιοις ομμασι!

    @ EVGENIA μου σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Σέβομαι αυτό που λες! Προσωπικά παθαίνω σχεδόν το ίδιο με τα μαγαζιά "τύπου" ZARA ως προς το σμπρωξίδι και το ανακάτεμα, εξου κι έχω κόψει αυτό το σπορ! Προτιμώ το παζάρι παρά τις πολυεθνικές και τις 100 καρδιναλίων υπαλληλόφατσες που μοιάζουν με δημόσιους υπαλλήλους! (κι ας είναι σκλαβάκια πολυεθνικών). Φυσικά δεν ισχυρίζομαι ότι υπάρχει ή ο ZARA ή το Παζάρι!Προς Θεού...

    Καλημέρα σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εεεεεεεεε!!!!!!!!!! τότε μικρή μου θα έπρεπε να γράψω "κυρίες" και κυρίες!!!!!!!!!!!!!! chiedo scusa!!!
    Όμως δε διαφωνώ μαζίσου, είδα το ριάλιτι με τις αθηναίες νοικοκυρές που ψώνιζαν από τη λαϊκή διάφορα πραγματάκια και κρατούσαν πολλές-πολλές σακουλίτσες και γι αυτό έγραψα ότι έγραψα.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ε ρε Σύλβα μΕ το χαλάς!Έλα να διαφωνήσουμε λιγάκι και γιατί όχι να ξεμαλλιαστούμε, να γίνουμε νούμερα, μπας και κάνουμε νούμερα στο blog, όπως και στην τΕλΕόραση!Άλλωστε αν δεν είσαι νούμερο σήμερα δεν κάνεις νούμερα στα ΜΜΕ! Ή να δεις πώς το λένε: Σήμερα κάνουν νούμερα στα ΜΜΕ τα μηδενικά! ή κάπως έτσι! ΑΣΧΕΤΟ βέβαια....αλλά εγώ γέλασα...χαχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Να σε πω φιλενάδα μου γλυκιά!!!!!!! νομίζω ότι νούμερα είμαστε ούτως ή αλλέως και γι΄ αυτό περνάμε τόόόόόσο μα τόόόόσο καλάάάάάά.... Γιατί όπως είπες παλιότερα αν δεν ταιριάζαμε δεν θα συμπεθεριάζαμε... Και φύσικά (πολύ καλά διάβασες με δύο τόνους)νούμερα κάνουμε αμά τη εμφανίση μας χωρίς να είμαστε μηδενικά... Και φύσικά εμείς όλοι/ες που γράφουμε στο μπλοκ σου είμαστε το δέκα το καλό... αμ πως!!!!!!!!!! (η μετριοφροσύνη σπάει σήμερα κόκκαλα...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κι εγώ θα συμφωνήσω με την Ευγενία: τέτοια παραστατικότητα στο κείμενο και τέτοια εικόνα...που αισθάνομαι να με σπρώξανε, να βουίζουν τα αυτιά μου, μην πω πως έχω και την αίσθηση ότι αγόρασα μελιτζάνες και μπλουζάκι...Να 'σαι γερή Κωνσταντίνα να μας ταξιδεύεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλημερα και απο εμενα. Θα αφιερωσω το σχολιο μου στους ανθρωπους της λαικης που ειχα την τιμη να γνωρισω. Ο εξαδερφος μου Μπαμπης η αλλιως πατατας δουλευει και εχει παγκο στις λαικες της θεσαλλονικης εδω και πολλα χρονια. Κληρονομησε την αδεια απο τον πατερα του. Πολλες φορες λοιπον οταν εμενα θεσαλλονικη πηγαινα απο την λαικη να τον δω αλλα περισσοτερο για το μεσημεριανο τσιπουρακι που παντα υπηρχε και κυκλοφορουσε απο παγκο σε παγκο κατα το τελειωμα της λαικης τις μεσημεριανες ωρες. Εκει γνωρισα τον φιλο μου Γιωργο η αλλιως Χαχολα! Ολοι στην λαικη ειναι περισσοτερο γνωστοι με ενα παρατσουκλι. Ο φιλος μου ο Γιωργος ηταν ο Πορτοκαλας. Παντα ειχε τον τροπο του με τις κυριες και παντα ηταν με το χαμογελο στα χειλη ακομα και τις μερες που ειχε κρυο η βροχη. Τιποτα δεν μπορουσε να του ριξει το ηθικο. Το παρατσουκλι που του ειχα δωσει εγω ηταν ΄Καθηγητης΄. Ο λογος πολυ απλος . Αν και ανθρωπος της λαικης λατρευε τα βιβλια και στο σπιτι του ειχε μια τεραστια βιβλιοθηκη με απειρα βιβλια. Απο το ΄Πολεμος και Ειρηνη΄μεχρι την θεωρια για τις ΄Μαυρες τρυπες του συμπαντος΄. Ενα εξαιρετικα καλλιεργημενο ατομο περιτρανη αποδειξη πως δεν χρειαζετε να εχεις τελειωσει Πανεπιστημια για να εχεις μορφωση, τροπους και γνωμη. Πιο διπλα ηταν η Ελενη με την Αδερφη της Αλεκα. Δυο πολυ σκληρα εγαζομενες γυναικες που το απογευμα καλιεργουσαν τα χωραφια τους και το πρωι πουλουσαν την φρεσκια πραματια τους στην λαικη. Ηταν γνωστες με το ονομα αδερφες Καραμαζοφ! Οχι δεν φορουσαν Ψιλοτακουνα αλλα ειχαν τροπους που θα ζηλευανε ακομα και οι κυριες της υψηλης κοινωνιας. Παντα χαμογελαστες και παντα εβαζαν στην σακουλα λιγο παραπανω Σπανακι για τους πελατες τους μετα το Ζυγι. Ανθρωποι χαρουμενοι μια μικρη οικογενεια μια μικρη κοινωνια οπου ο ενας βοηθαει τον αλλον ετσι γιατι το θελει και οχι γιατι εχει υποχρεωση. Παντα μου αρεσε η λαικη και οι μυρωδιες της. Πιο διπλα ηταν ο Κυρ Κωστας με τα ρουχα και τα μπλουζακια γνωστων οικων μοδας made in China. Με 3 ευρω αγοραζες ενα υπεροχο μπλουζακι Αrmani και αμα εκανες και παζαρια 2 για 4 ευρω. Πιο περα Ο Βλασσης ο Κοτοπουλας διατηρουσε την Μπουτικ Πουλερικων. Απο στηθος κοτοπουλο μεχρι ποδια απο Κοκορες. Η δικη του δουλεια ηταν εκτος των αλλων να δινει το συνθημα στους αλλους παγκους καθε φορα που περνουσε απο μπροστα του μια ομορφη γυναικα. Ειχε μια απο αυτες τις κορνες που εχουν στα γηπεδα οι φιλαθλοι. Φυσικα μετα το μεσημερι και μετα απο μερικα τσιπουρα η κορνα χτυπουσε ακομα και οταν περνουσε η κυρα Κατινα με τα μπικουτη στο κεφαλι επαληθευοντας τα σοφα λογια του αγνωστου φιλοσοφου που ειπε καποτε. " Δεν υπαρχουν ασχημες γυναικες αλλα αντρες που δεν πινουν " Οταν κατεβηκα πριν ενα χρονο Ελλαδα πηγα και τους ειδα στην Λαικη. Μετα απο 3 χρονια δεν ειχε αλλαξει τιποτα. Οι ιδιοι χαρουμενοι Λαικοι Ανθρωποι με το χαμογελο στο στομα και μια ζεστη αγκαλια για το καλωσορισες. Ο Βλασσης Πατησε την Κορνα προς τιμην μου εκεινη την μερα. Οχι δεν ειχε πιει ακομα ηταν πρωι:):):) Σε ολους αυτους λοιπον στελνω την αγαπη μου και τους αφιερωνω αυτο το υπεροχο κειμενο. Να ειστε παντα καλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ...και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτεραααα!!!
    Ωραία όλα αυτά αλλά εμένα γιατί μου φαίνονται παρουσιασμένα υπέρ το δέον γραφικά? τέλος πάντων!
    Γιατί δε μας λες για τα παζάρια στον Καναδά?Βασικά έχει κάτι τέτοιο εκεί? Ανοιχτές αγορές ας πούμε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Σου φαινονται γραφικα και ισως ειναι δεν διαφωνω γιατι καταρχην αναφερω μονο τις καλες μου αναμνησεις και οχι τα στραβα και τα αναποδα. Γιατι ημουν μεσα απο τον παγκο χωρις το αγχος για το αν παει καλα η δουλεια η οχι. Απλα ημουν εκει για να πω τις καλημερες μου. Δευτερον οπως σου ειπα με εχει πιασει η Ανοιξη και η ζωη ειναι ωραια. Τριτον εχω κουραστει να ακουω γκρινια και ανθρωπους να βγαζουν αγχος και μια καποια κακια. Βλεπω πως μεσα απο τα κειμενα σου βγαινει παντα ενα αγχος και ενα σφιξιμο δικαιολογιμενο εν μερη μιας και η κατασταση στην Ελλαδα ειναι οπως ειναι. Αυτη την ερμη την Κυρια Στρατηγου την εχεις παρει φαλαγγη πια μαζι με τις κυριες της καλης κοινωνιας. Αστες εκει που ειναι τι σε νοιαζει; Οταν ειμαι ρεαλιστης και πεζος μου τι λες γιατι δεν ειμαι ρομαντικος και αισιοδοξος οταν παλι ειμαι πιο ροναντικος και νοσταλγικος σε αυτα που γραφω με αποκαλεις γραφικο. Ναι ξερω θα πεις πως αναφερεσε στο κειμενο. Το ιδιο ειναι ομως. Εχεις μια δοση θυμου μεσα σου και μερικες φορες φαινετε στα κειμενα σου. Τωρα θα μου πεις σιγα ρε ψυχολογε που με κρινεις κιολας. Δεν σε κρινω απλα λεω τι μου βγαζει το κειμενο και η απαντηση σου με το λιγο που νομιζω πως σε ξερω. Οσο για τα παζαρια του Καναδα ναι εχει και εδω παζαρια τα γνωστα Flea Market που ειναι συνηθως εντος μιας και ο χειμωνας δεν βοηθαει και μπορεις να βρεις απο Βελονα μεχρι αυτοκινητο αλλα και τα Farmers Market καθε Σαββατο τουλαχιστον εδω στην δικη μου πολη που ειναι εξω και αρχιζουν την ανοιξη και τελειωνουν φθινοπωρο για φρουτα και λαχανικα. Η εικονα τους ειναι Κοσμος να ψωνιζει χαλαρα μαζι με τα παιδια τους και χωρις στριμωγμα και το πατα με να σε πατω που περιγραφεις. Να τολμησω να πω πολιτισμενα; Σκαβω το λακκο μου εγω τωρα αλλα δε βαριεσε Αγαπη διχως πεισματα δεν εχει νοστιμαδα :):):)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καλέ τι έπαθες? Τι κακία είναι αυτή?Πω πωωωω!!!Δεν παίζεσαι έτσι!!Τι απωθημένα βγάζεις παιδάκι μου?Μας βλέπει και κόσμος!...και εν πάση περιπτώσει ας βγάλουν οι άλλοι τα συμπεράσματά τους!Σε νόμιζα πιο ψύχραιμο (τουλάχιστον)!Καλό βράδυ και "easy"...;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Κακια;;;; Με ενα μονιμο χαμογελο ειμαι τον τελευταιο καιρο..... Anyway Good night and "Take it easy" ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Οι θείοι μου δουλεύουν σε παζάρι στη Γερμανία. Την δουλειά την ξεκίνησε ο παππους όταν έφυγαν όλοι μαζί για μετανάστες το ΄68. Μια μέρα παζάρι, μια μέρα προετοιμασία. Στο σπίτι τους υπάρχουν τεράστια ψυγεία και όλοι μέρα κάνουν τζατζίκια,μελιτζανοσαλάτες και άλλες ελληνικές λιχουδιές που για τους γερμανούς είναι ορεκτικά πολυτελείας. Στο παζάρι πάνε απο τα ξημερώματα όλοι με λαστιχιένες μπότες και άσπρες ποδιές. Η υγρασία σου τρυπάει τα κόκκαλα. Αυτοί πάντα χαμογελαστοί για να προσελκύουν τους δύσκολους πελάτες που εκτός απ τις σαλάτες αγοράζουν 2 ντομάτες, 3 σύκα και μισό καρπούζι.Εκεί δεν έχει σκόντο. Αυτά όλα τα είδα δεν μου τα είπαν και ισχύουν απο τότε που ήμουν 4 μέχρι σήμερα. ( εννοείται δεν λέω πόσο είμαι τώρα. Οσοι ξέρουν,ξέρουν.) Το παζάρι είναι όλη η ζωή τους με πολλά κέρδη και ακόμα πιο πολλές αρρώστιες, απ το κουβάλημα και το κρύο. Όλο αυτό μου θυμίζει τις ταινίες που τις βλέπουμε και ταξιδεύουμε χωρίς να γνωρίζουμε το παρασκήνιο. Καλε χαλαρώστε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Sabrina my angel,

    Πως τα καταφέρνεις πάντα με τα γραπτά σου και με ταξιδεύεις !

    Αρχές δεκαετίας 80… Δεκαεφτάχρονοι Δον Ζουάν,.. τρεις τον αριθμό. Μέσα στην αμαξοστοιχία, την έτοιμη να διαλυθεί, αποζημίωση των Ιταλών για τον πόλεμο.

    – Μα, καλά ! Αφήνετε την έκθεση της Θεσσαλονίκης για να έρθετε στο παζάρι, στα Τρίκαλα ; Που να το φανταστεί ο καημένος ο γεράκος ότι ο Γ…..ήταν τρελά ερωτευμένος με την Σ….και εμείς σα γνήσιοι σωματοφύλακες τον συντροφεύαμε σ’αυτό το ταξίδι για να δει τη Δουλτσινέα του. Απίστευτη πλάκα, ανέμελες ηλικίες. Η διανυκτέρευση στο ακριβό ξενοδοχείο (3 νομά σ’ένα δωμά με δυό κρεβά), οι ατελείωτες βόλτες στην Ασκληπιού, το παϊτόνι με το άλογο που φτερνίζονταν και μας έκανε μούσκεμα, μα κυρίως το αυστηρό βλέμμα της μητέρας της Σ….. όταν μας πήρε πρέφα να ανεβοκατεβαίνουμε το παζάρι προπαθώντας απεγνωσμένα ο Γ… να κλέψει ένα νεύμα από την Σ…Όπως καταλαβαίνεις από το παζάρι δεν ψωνίσαμε τίποτε. Αλλωστε δεν τα πάω καλά με τα παζάρια (με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα).

    - Τι έγινε τελικά ; Πως σας φάνηκε το παζάρι στα Τρίκαλα ;

    - Μας άρεσε παππού, αλλά την επόμενη φορά λέμε μάλλον να μη χάσουμε την έκθεση στη Θεσσαλονίκη.



    Φιλιά



    James



    Υ.Γ.1 Ο Γ… τελικά δεν παντρεύτηκε την Σ…



    Υ.Γ.2 Η φωτογραφία σου στο blog είναι όλα τα λεφτά. Την έχω ερωτευτεί !



    Υ.Γ.3 Εγώ πάντως τον μουσακά τον προτιμώ χωρίς μελιτζάνες ! Πιστεύεις ότι αλλάζει η αίγλη του ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Dr.Chris, με συγχωρείς που επεμβαίνω αλλά τόσον καιρό ήθελα να σου πω πως προσπαθείς με κάθε τρόπο να την πεις πότε στον έναν και πότε στον άλλον χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος. Κάτι σε κάνει εύθικτο. Έψαξες να βρεις τι?Στο θέμα δε που θίγεις για τα κείμενα της Κων/νας θαρρώ πως είσαι απλά άδικος! Αν ονομάζεις το ρεαλισμό της γραφής άγχος και σφίξιμο τότε απλά δεν ξέρεις τι είναι λογοτεχνία. Ο λογοτέχνης δεν κρίνει. Περιγράφει. Και το κάνει πάντα με τέτοιον τρόπο που κάποιοι άλλοι δεν μπορούν.

    Η δύναμη της λέξης και η δυναμικότητα της σύνταξης των λέξεων είναι αυτή που σε ερεθίζει να σκεφτείς πίσω από όσα το γυμνό σου μάτι δεν μπορεί να συλλάβει!
    Μη γίνεσαι τόσο άδικος μαζί της και δε μας κάνει πια παρεα. Και θα 'ναι κρίμα γιατί βρήκαμε μαζί της έναν ακόμα ωραίο λόγο να ασχολούμαστε με το ιντερνετ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Συμφωνώ με τον παραπάνω ανώνυμο αλλά θέλω να προσθέσω κάτι που κακώς δεν έκανα απο χθές. Ποιός ο λόγος να δημιουργεί κάποιος (λογοτεχνία, ποίηση, μουσική, ζωγραφική κλπ) αν δεν είναι αγχωμένος, ή θυμωμένος, ή άλλες φορές χαρούμενος, προβληματισμένος και όλα τα ...μένος. Γιατί να εκφραστείς αν είσαι απλά "cool". Δεν είναι δυνατόν μια τέτοια γραφή που σε ταξιδεύει κάποιος με το λόγο του να την κάνει να φαίνεται σαν να κρύβεται κάτι άλλο απο πίσω. "παρασκήνιο". Όποιος θέλει να καυγαδίσει με την Κωνσταντίνα να το κάνει. Χωρίς όμως να χαλάει το ταξίδι σ εμάς τους υπόλοιπους. Άλλο διαφωνώ και άλλο χλευάζω ή προσβάλω ή γενικά ξύνω τα νύχια μου για καυγά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Dear Ανωνυμος,

    Καρταρχην δεν υπαρχει λογος να ζητας συγνωμη. Χαιρομαι που βγαζεις το απωθυμενο σου και ειλικρινα δεν με ενοχλει καθολου το σχολιο σου. Νομιζω ομως πως ειναι δικαιωμα μου να απαντησω στα οσα λες.Καταρχην δεν επιτεθικα ποτε σε κανεναν προσωπικα και ουτε εχω λογο να κανω κατι τετοιο. Δεν εχω καμια προθεση να φανω η να το παιξω εξυπνος σε κανεναν γιατι πολυ απλα δεν ειμαι πιο εξυπνος αλλα ουτε πιο χαζος απο τους αναγνωστες του Blog. Απλα λεω αυτα που σκεφτομαι και νομιζω πως και ο σκοπος της Κωνσταντινας ειναι ακριβως αυτος. Να λεει δηλαδη ο καθενας ελευθερα αυτα που θελει και αισθανεται. Σε κανενα απο τα κειμενα μου δεν ειχα σκοπο και δεν εκανα επιθεση επι προσωπικου σε κανεναν. Δεν ειμαι καθολου ευθικτος. Απλα εχω το θαρρος της γνωμης μου. Δεν προσβαλα ποτε κανεναν και ουτε εχω σκοπο να το κανω. Οσο περι ρεαλισμου γραφης και αγχους! Αν υποθεσουμε πως Ο/H λογοτεχνης ειναι υπαρτκτο προσωπο με συναισθηματα που επιρεαζονται απο την καθημερινοτητα και τα οσα συμβαινουν γυρο του/της τοτε επαγωγικα πρεπει να εχει αισθηματα που βγαινουν οταν ο/η λογοτεχνης αποτυπωνει τις σκεψεις στο χαρτι. Αν ειναι απλη αναφορα γεγονοτων τοτε δεν ειναι λογοτεχνια αλλα Ρεπορταζ. Τωρα αν εσυ με τα οσα συμβαινουν γυρω σου δεν εχεις αγχος δεν αισθανεσε αβεβαιοτητα και ενα σφιξιμο αυτο ειναι δικο σου θεμα. Εγω παρολα που δεν μενω Ελλαδα το αισθανομαι. Αναφερεις επισης το εξης " Η δύναμη της λέξης και η δυναμικότητα της σύνταξης των λέξεων είναι αυτή που σε ερεθίζει να σκεφτείς πίσω από όσα το γυμνό σου μάτι δεν μπορεί να συλλάβει!"
    Συμφωνω απολυτα μαζι σου και ακριβως αυτο κανω οταν σχολιαζω λεω αυτα που αισθανομαι χωρις καμια προθεση να θιξω κανεναν. Αδικος δεν εγινα ποτε μαζι της και σιγουρα ακομα και αν γινομουνα ποσος θα απασχολουσε την Κωνσταντινα. Σιγουρα τα δικα μου σχολια και σκεξεις δεν θα την κανουν να αλλαξει γνωμη η σταση ζωης. Εχει αρκετα δυνατο και ολοκληρωμενο χαρακτηρα για να επιρεαζεται απο την γνωμη μου. Και σιγουρα δεν θα παρατησει το blog λογο των σχολιων που κανω. Τελειωνοντας και μιας κα λες πως σου αρεσει το διαδυκτιο παραθετω την παρακατω ιστοσελιδα για το ποιος ειναι ο ορισμος της λογοτεχνιας.
    http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%AF%CE%B1

    Υ.Γ Για την ιστορια παντως οσες φορες "Την Ειπα" σε οσους την ειπα κατα την γνωμη σου σε αυτο το Blog το εκανα επωνυμα. Καλο σου βραδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ε όχι και κακιά η Κωνσταντίνα! Πώς έβγαλες αυτό το συμπέρασμα dr chris; Ακούς εκεί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ευγενια! Μολις ειδα και το δικο σου σχολιο. Wow δεν ηξερα οτι εχω τσατισει τοσο πολυ κοσμο. Δεν θα απολογηθω παντως για κατι που δεν εκανα και αναφερομαι στο "Όποιος θέλει να καυγαδίσει με την Κωνσταντίνα να το κάνει. Χωρίς όμως να χαλάει το ταξίδι σ εμάς τους υπόλοιπους. Άλλο διαφωνώ και άλλο χλευάζω ή προσβάλω ή γενικά ξύνω τα νύχια μου για καυγά."

    Παντως μιας και απο οτι φαινετε το θεμα εχει αρχισει να περνει προεκτασεις. Σας αφηνω και καλο ταξιδι να εχετε..... Θα συνεχισω να διαβαζω τα κειμενα αλλα υποσχομαι αλλο ταξιδι να μην σας χαλασω!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Για την ιστορία επίσης αν δεν κάνω λάθος οι επιστήμονες δεν ΒΑΣΙΖΟΝΤΑΙ σε ορισμούς τύπου wiki!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. James, καλωσήρθες μεταπασχαλιάτικος! Ωραία ιστορία!Κρίμα που δεν κατέληξε σε γάμο. Θα ήταν πιο ρομαντικό:Ρ :Ρ :Ρ

    EVGENIA σε απολαμβάνω με όλα όσα λες!

    dr.Chris λέω απλά να χαλαρώσουμε!

    Παιδιάάά: έχω αϋπνίες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή