Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

Οικογενειακοί (επί)δεσμοι!!!!

Τι θα κάνετε το Πάσχα? Εσείς πού θα πάτε? Δεν έχετε άδεια φέτος? Κρίμα! Εμείς έχουμε εναλλακτικές πολλές: στους γονείς που μας κυνηγάν με το τουφέκι να ψήσουμε μαζί τον οβελία. Στα πεθερικά που θέλουν να δουν τα εγγόνια, να τα χαρούν μιας και δε θα ‘χουνε σχολείο. Στην Κέρκυρα που είναι in. Στα Μετέωρα που είναι γραφικά. Στη Ρώμη που είναι φανταστικά. Στην πόλη που είναι άδεια. Στο χωριό που θα είναι γεμάτο. Οικογενειακά!
Θα ανταμώσουμε με τα ξαδέρφια, θα τα πούμε με τα αδέρφια, θα δούμε τους παππούδες και τις γιαγιάδες. Θα συναντήσουμε τους γνωστούς που συναντούμε κάθε χρόνο τέτοιες μέρες στο χωριό όπου συμπτωματικά θα πάμε κι εμείς κι εκείνοι. Θα φιλήσουμε σταυρωτά, σαν τον Ιούδα, τον ενθουσιασμό του ανταμώματός μας και θα αγκαλιάσουμε τις οικογενειακές μας περικαλλείς σμίξεις. Θα δειπνήσουμε νοσταλγικά με το σόι μας την πασχαλινή μας χαρά και θα μεταλάβουμε με τις θείες και τους θείους όλα τα παρελκόμενά τους, τα πικρά αλλά και πικρόχολα παράπονα και σχόλιά  τους. Θα μας ρωτήσουνε πάλι πού είμαστε, γιατί χαθήκαμε και γιατί δεν παίρνουμε κανά τηλέφωνο. Θα τους απαντήσουμε κι εμείς για τις δικαιολογημένες μας τηλεφωνικές αποχές λόγω τρεχαμάτων, δουλειών και υπαρχουσών υποχρεώσεων συνοδευομένων από κούραση και τα γνωστά που δε χωρούν τέτοιες χρονοβόρες περισσές επικοινωνιακές φλυαρίες και θα σύρουμε το χορό των κουρασμένων διαθέσεων τσουγκρίζοντας αβγά κόκκινα, διαθέσεις οξύθυμες και ποτήρια που «έχουν ξεχειλίσει» εδώ και καιρό γεμάτα ρακόμελο και ενίοτε δηλητήριο κι άλλοτε γεμάτα εγκάρδια αλλά και επιφανή χαμόγελα. Θα ψήσουμε τσουρέκια αλλά και το ψάρι στα χείλη μερικών «κοντινών» αλλά συνάμα τόσο «μακρινών» προσώπων και θα ψάλουμε τροπάρια σε συγγενείς, τα ίδια κάθε χρόνο από συμπαράσταση στην Κασσιανή. Ίσως κεράσουμε και κανά μεζεδάκι και αντί για ουζάκι χολήν άμα και όξος  στα μπατζανάκια..., ήτοι:
«Ο πεθερός της δεν έπρεπε να μιλήσει έτσι, διότι ο πατέρας της παρεξηγήθηκε.  Κι η μάνα η δική σου μέσα στην σπόντα πάλι. Πώς κρατήθηκα, ένας Θεός ξέρει! Η κουνιάδα μου με έγδυνε με το μάτι της. Και κείνα τα χέρια της η συννυφάδα της δεμένα τα ‘χε και δεν έπιασε ούτε ένα πιάτο να πλύνει? Όλη μέρα με ένα τσιγάρο στο χέρι! Αμ την ξαδέρφη πού την πας! Από τότε που τη θυμάμαι, μια ζωή τρωγόταν με τα ρούχα της κι άνθρωπο να μην είχε δίπλα της»... Ωστόσο θα γευματίζουμε και θα δειπνούμε για ένα τριήμερο μυστικά και υπομονετικά! «Πώς θα περάσουν τόσοι εσπερινοί με την εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσαν νύφη σου? Ίσως χρειαστεί να τη σουβλίσεις ανάμεσα στο κατσικάκι  και το κοκορέτσι για να στραγγίξουν τα ζουμιά και η φαρμακερή της γλώσσα. Αλλά εσύ, χρυσή μου, είσαι ανώτερος άνθρωπος. Κερρρία με τα όλα της! Ας όψεται ο Νυμφίος κανακάρης σου. Για το χατίρι του σου δίνει ο Θεός μεγαλοβδομαδιάτικη υπομονή να σηκώσεις το σταυρό με τα αμαρτήματα του χαραμοφάη του κουνιάδου σου! Ο αχαΐρευτος! Ο χαΐβανος! Ακόμα έτσι είναι? Ανύπαντρος και ά(ν)εργος? Ξέρω! Τον βοηθάει ο άντρας σου αλλά τι τα θες? Από την τσέπη τη δική σου βγαίνουν αυτά. Λεφτά που θα μπορούσε ο άντρας σου να τα ρίξει στο σπίτι!
-Δεν πειράζει χρυσή μου, Πάσχα έρχεται. Γι’ αυτό είν’ οι γιορτές: Για να σχωρνάμε τις αμαρτίες του κόσμου! Να ανταμώνουμε, να τα λέμε, να γελάμε, να χορεύουμε! Άσε για  τα μεθεόρτια τις πισώπλατες μαχαιριές και τα μυστικά τηλεφωνήματα. Τότε θα βγάλουμε τα παράπονα και τα μαχαίρια. Θα κυριαρχήσει η ρήση στον τηλεφωνικό μας καφέ ότι «τους φίλους τους διαλέγουμε, τους συγγενείς όμως όχι» και κάποιοι θα σπεύσουν να δικαιολογήσουν την επιλογή τους να περάσουν το φετινό Πάσχα κάτω από το Big Ben, γιατί βαρέθηκαν κάθε χρόνο τα ίδια.
  Μικροί, μεγάλοι με τις μικροπρέπειές τους! Όλοι αντιλαμβάνονται την πολιτική τους κατά τον Αριστοτέλη φύση αλλά και τη μίζερη τους ταυτότητα και συμπεριφορά όταν βρεθούν δίπλα στους άλλους. Η μοναξιά μπορεί να μην αντέχεται αλλά και η οικογενειακή ανακατωσιά... μόνιμο παράπονο του καθενός, επίσης δε χωνεύεται! Σου πέφτει βαριά, σαν το αρνί! Όλοι κάποια στιγμή πλήγωσαν και πληγώθηκαν, μαχαίρωσαν πισώπλατα και μαχαιρώθηκαν, σταύρωσαν κάποιον και σταυρώθηκαν. Δεν φταίνε μονίμως οι άλλοι. Κι αν φταίνε κάποιος τους έδωσε το δικαίωμα. Κι αν δεν είσαι εσύ αυτός που τον πλήγωσε για να σου το αντιγυρίσει, κάποιος άλλος θα τον πλήγωσε και τώρα την πληρώνεις εσύ! Γιατί? Γιατί η ζωή είναι ένα ΝΤΟΜΙΝΟ. Μήπως όταν χαρίζεις σε κάποιον περιμένεις να σου γυρίσει αντίχαρη? Περίμενε! Ο Θεός μια φορά από αλλού θα σου το φέρει!
People... άνθρωποι! Οικογενειακοί και μη δεσμοί. Μπανταρισμένοι. Πληγωμένοι εγωισμοί, σχέσεις στο γύψο, με κατάγματα κάπου, κάπως, κάποτε από μια παρεξήγηση, από μικρότητες και ζηλοφθονίες. Μετά ο ασθενής-οικογένεια πρέπει να ζήσει. Χειρουργείται. Όχι όμως πάντα με εκείνα τα λεπτεπίλεπτα χειρουργικά νυστέρια, κατόπιν ολικής ή μερικής αναισθησίας αλλά και με το κουζινομάχαιρο. Εκείνο που βάζεις στην πληγή και μετά το στρίβεις, το στρίβεις και όταν ο ασθενής χειροτερεύει εσύ έχεις το θράσος κι απορείς: «Μα γιατί? Θα ζήσει γιατρέ?». Και με αναισθησία, βέέέεέβαια! Αλλά όχι του ασθενή. Του χειρουργού. Ή καλύτερα του χειρούργου, κακούργου και πανούργου. Μετά έρχονται τα ράμματα. Τα παυσίπονα, τα παυσίλυπα και οι αλκοόλες. Κι όταν τον δέσεις γύρω-γύρω με επιδέσμους, τρομάζεις να βλέπεις στο κρεβάτι μια ζωντανή μούμια. Δε βαριέσαι! Πάσχα έρχεται. Κι ο Λάζαρος αναστημένος έτσι ενεφανίσθη μετά το «Δεύρο έξω». Ελπίζουμε! Θα ξαναμονιάσουμε, οι πληγές θα κλείσουν ακόμη κι αν κακοφορμίσουν. Ο Θεός και η ιατρική κάνουν θαύματα.
Ίσως και οι σχέσεις πρέπει να περάσουν από Λάθη και Πάθη για να καθαρθούν ψυχές. Ίσως ο κύκλος της ζωής, η άνοιξη, η αναγέννηση της (ανθρώπινης) φύσης να μη συνδέεται τυχαία με το Πάσχα, με το πέρασμα από τη μία κατάσταση της ζωής, τη Λάθος και τη Λήθη, στην άλλη...
Πάντως όπως και να ‘χει Άξιον εστί το αντάμωμα έστω κι έτσι μια δυο φορές το χρόνο, γιατί Αι γενεαί πάσαι είχαν παντού και πάντα την ίδια κατάληξη: την «ΖΩΗ», δλδ,  ΕΝ ΤΑΦΩ και δε νομίζω να υπάρχει κανείς που να μη θέλει τέτοιες μέρες το ξαλάφρωμα της ψυχής του... γιατί από αυτή τη ζωή περαστικοί είμαστε και γιατί μέσα στις φλέβες μας δεν κυλάει μήτε ιχώρ μήτε νερό αλλά Αίμα Κατακόκκινο σαν τα πασχαλιάτικα αβγά...

                                   Καλό Πάσχα!

21 σχόλια:

  1. Καλημερααααα Κωνσταντινα
    και εκλεκτη διαδικτυακη ΠΑΡΕΑ !!!
    Ελπιζω να ειμαι η πρωτη που ''γευτηκα'' το εκλεκτον τουτο αναγνωσμα...!!!
    Και πριν παρασυρθω απο τα σχολια των φιλων ''γνωστων και αγνωστων'' [δεν εχει σημασια] θα ηθελα να καταθεσω τη γευση που μου αφησε το κειμενο σου.
    Λοιπον νιωθω να τα ''εφαγα'' ολα,να τα απολαυσα,[αν και λιγο πρωιμα] να ευδαιμονιστηκα, να χορτασα και στο τελος να
    ΒΑΡΥΣΤΟΜΑΧΙΑΣΑ !!!!
    Σκεφτομαι
    Μηπως, θα ηταν καλυτερα να συνεχισω τη νηστεια της Μ.Εβδομαδας ????
    Μηπως θα πρεπει να παραμεινω ''χορτοφαγος'' και να παψω να ειμαι ''ΣΑΡΚΟΒΟΡΟ''????
    Αλλα, απο την αλλη,μου θυμιζεις [και το ξερω πολυ καλα] πως παντα ετσι γινεται και λυση δεν υπαρχει, γιατι ΑΥΤΗ ειναι η φυση του ανθρωπου...
    Αλι και τρις Αλι...
    Ανοιξη, αλκοολες, [οχι ελπιζω των χειρουργων],
    ανθρωπινες σχεσεις...ΓΕΥΣΕΙΣ ΖΩΗΣ...
    Γιατι να τ' απαρνηθω ολα αυτα??? Αφου, οπως πολυ σωστα μου θυμιζεις στο τελος...
    ''η ΖΩΗ εν ΤΑΦΩ''
    Δεν ευχομαι απο σημερα Καλο Πασχα...
    Εχουμε ακομη και την Μ.Τεταρτη...
    Εκτος και αν ανηφορησεις [ΤΙ ΓΟΛΓΟΘΑΣ κι αυτος[χιχι]] προς το BIG BEN....!!!!!
    Μακιαααα....[οχι του Ιουδα]..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. LIKE...LIKE...και τρις και πολλακις LIKE...(για να μην ξεχνιόμαστε)...φυσικά και έχουμε και τη Μ.Τετάρτη αν και με το Γολγοθά των Πανελλήνιων δεν ξέρω αν θα σηκώσω τελικά το σταυρό. Κι αν τον σηκώσω πολύ φοβάμαι πως θα κρατήσει 3 βδομάδες η εβδομάδα των Παθών κι όχι μία! Θα είμαι ρομαντικότερη για τη Μ.Τετάρτη, σου το υπόσχομαι. Ωστόσο όμως δε μας είπες: Τα βρήκες αληθινά ή αληθοφανή τα βαριά, σαν το αρνί, περιστατικά? Ή συμβαίνουν σε κάποιες οικογένειες? Ήσε όλες, ακόμα και στις καλύτερες? Ή σε άλλες σε μεγάλο και σε άλλες σε μικρότερο βαθμό? (Λογικο!)Έχει να κάνει με το ΕΠΙΠΕΔΟ (και πώς αυτό ορίζεται, αν ναι)? Ή σε όλες ανεξαιρέτως? Ε Κικίτσα?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είμαι στις επαναλήψεις και εξετάζω αυτές τις μέρες!Σχώρα με για το καθηγητικό μου ύφος!χαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κάθε χρόνο Ποσείδι. 30-40 άτομα. Γέλια ,χαρές, φαγητό, πιάτα-πιάτα-πιάτα και εννοείται με τον απογευματινό καφέ κουτσομπολιό,παράπονα και καμιά φορά κανένα μαχαίρωμα ξώφαλτσο!!!
    Όχι τόσο τραγικά όσο τα παρουσιάζεις γιατί απλά δεν βρισκόμαστε όλοι μαζί συχνά. Οι σχέσεις δεν προλαβαίνουν να φθαρούν και δεν υπάρχει η ανάγκη για μεγαλειώδη ψέματα και κακίες. Ανταγωνισμό για το ποιός είναι, ο ομορφότερος, ο πιο έξυπνος και δημιουργικός. Δεν προλαβαίνεις σε 3 μέρες να πείσεις τον άλλον ότι είσαι καλύτερος!!!!!!!!!!!!
    Αντίθετα σε άλλες σχέσεις όχι απλά υπήρχε χειρουγείο ήταν "θανατηφόρο το τροχαίο"!
    Έτσι είναι η ζωή γι αυτό έχει κι ενδιαφέρον, αν ήταν όλα γλυκά, ήρεμα και αληθινά η Ανάσταση δεν θα είχε καμία απολύτως σημασία για συγγενείς και "φίλους". Φέτος πάντως θα πάμε Κέρκυρα!!! Γιούπιιιιι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πίστις..Ελπίς..Αγάπη.. τα τρία ταύτα.. Μείζων δε τούτων η αγάπη...

    Κάθε ραχούλα και αρνί,κάθε κήπος και γιορτή!!!και του Έλληνα η ψυχή να διασκεδάσει λαχταρεί...

    Οσήμερον (η Κυριακή του Πάσχα)τ΄έναν τ΄αλλο φιλούμε και τρώγομε και πίνομε, γλυκέα τραγωδούμε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κορίτσια μία-μία!
    @Συλβάκι πολύ "Λυκειακό" το σχόλιο σου!! Μικρό και evapore! Τα λέει όλα η Αγάπη!
    @ Ευγενία μου δεν παρουσιάζω τίποτε τραγικό. Ένα κείμενο ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΚΟ είναι... που μαζεύει ό,τι επί τόόόόσα χρόνια (δε λέω πόσα!) πήρε και παίρνει το αφτί μου!!! Στατιστικά αν το δεις, είναι δυνατόν να μην υπάρχουν τόσες κι άλλες τόσες περιπτώσεις!? Και φυσικά χωρίς αυτά νόημα δε θα'χε η Ανάσταση! Το λέω άλλωστε!
    Αλλά σε κάποιες περιπτώσεις κάποιοι ΥΠΕΡΒΑΙΝΟΥΝ τα όρια!
    Το έμαθα για την Κέρκυρα...Ζηλεύω είν' η αλήθεια γιατί θέλω κάτι το διαφορετικό.Καλά να περάσετε!
    Για Big Ben κανείς?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ως γνωστό απ το ένα μου αυτί δεν ακούω οπότε μαζεύω τα μισά!!! Γενικότερα είμαι της άποψης να προσέχουμε περισσότερο τι και πως το λέμε παρά τι ακούμε (εκτός αν πρόκειται για ουσιαστικές γνώσεις ή λόγια αποδεδειγμένα σοφών ανθρώπων)!΄Οσο για τα όρια τα υπερβαίνουν πολλοί και όχι μόνο το Πάσχα. Η πείρα μου λέει ότι με λόγια ή έργα απλά τους υπενθυμίζεις την κόκκινη γραμμή. Αν πάλι δεν καταλάβουν τότε Big Ben, Eiffel κλπ. Χάθηκαν τα μέρη? Πάντως χωράς για Κέρκυρα!!! Ξανασκέψου το!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. καλημερα..!!
    τελειο και πολυ μα πολυ αληθινο...ολοι μας εχουμε ζησει λιγο πολυ τετοιες καταστασεις ημερες γιορτων.
    μα ειναι η οικογενεια μας αυτους που δεν τους επιλεγουμε αλλλα περναμε ωραια μαζι τους,συμβιβαζομαστε πολλες φορες με την υπαρξη τους κ τους ανεχομαστε(πεθερικα πχ αν και δεν ειναι δοκιμασμενη συνταγη ακομη)!!!αλλα τι να κανουμε???οπως ειπατε:ας οψεται ο "Νυμφιος"!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αχ βρε Εγενία μου, μου αρέσει που γράφεις αποφθεγματικά: "...να προσέχουμε τι λέμε και όχι τι ακόυμε!!!!" SUPER! Και πολύ Super επίσης η Κέρκυρα... αλλά είναι πια αργά! Ή μάλλον, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ...έχω μια τρέλα Χ και το ξέρεις...Δεν το χω και σε τιποτε να φύγω...αφού είμαι ώρες-ώρες βάρκα-γιαλό!
    @ Ελενίτσα μου η λέξη-κλειδί σε ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ περιπτώσεις είναι αυτό που είπες: ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ντίναααα, απο την Αγία Πόλη Καλή Ανάσταση!
    Εκεί που θα πας στο χωριό να δώσεις τους χαιρετισμούς μου στην Γιαγιά και στην οικογένεια...
    Σωτήρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Γεια σου Σωτηράκη!!!! Εσύ θα είσαι πιο πολύ από όλους στο πνεύμα του Πάσχα και της Ανάστασης...χαιρετισμούς!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Χρονια πολλα και απο εμενα και καλο Πασχα σε ολους!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΜΙΑ ΚΑΡΙΕΡΑ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟ ΒΙΒΛΙΟ.
    ΜΕ ΑΓΑΠΗ Η ΚΟΥΜΠΑΡΑ ΣΟΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Καριέρα?Σε περιοδικά? Ως ΜΟΝΤΕΛΟ εννοείς ε κουμπαρούλα μου??Χαχα! Ευχαριστώ καλό μου αλλά το βρίσκω υπερφίαλο (προς το παρόν, γιατί αν επιμένεις....)!!!
    Καλέ dr.Chris επίσης!Βιαστικές βιαστικές οι ευχούλες σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Έχω τρελαθεί μαζί σου και με τον τρόπο που γράφεις. Κοιμάμαι, ξυπνάω, κάνω διάλειμμα με τα κείμενά σου. Σε έχω κάνει διάσημη παντού!!!!Όλο για σένα μιλάω!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Πόσο επίκαιρος και πόσο διαχρονικός είναι ο Καζαντζάκης τελικά...Ο Χριστός ξανασταυρώνεται...Κι άντε,ο Χριστός αναστήθηκε.Κι άντε,η φύση ξαναζωντανεύει...Κι άντε η αναγέννηση είναι νόμος...Αλλά οι άνθρωποι?ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί?Ως πότε θα σταυρωνόμαστε και θα σταυρώνουμε χωρίς να θυμόμαστε τα λόγια του συγγραφέα?...ίσως ο Χριστός να μη σταυρώθηκε για να μας σώσει,αλλά για να μας δείξει το δρόμο,για να σωθούμε...
    Πόση αλήθεια κρύβει αυτό που γράφεις για το ντόμινο της ζωής και τον αέναο κύκλο της στα δουναι-λαβειν,
    εφήμερα και μη...Πόσο μαζί σου είμαι στο απόσταγμα της σκέψης σου και του προβληματισμού σου...Πόσο με μαγεύεις,όταν λέξεις,φράσεις,έννοιες δεδομένες σε γνωστούς συνδυασμούς ,στη γραφή σου αλλάζουν ρυθμό και μουσική... Πόσο σ¨ευχαριστώ γι¨αυτό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Τόσο πολύ,που,αν σε χάσω,θα φταίω εγώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Είναι γιάφκες οι οικογένειες και ο καθένας μας πάει και κρύβει τα πυρομαχικά του όπου βρει μεσα στα σκοτεινά σημεία τους. Πάντα έλεγα πως οι συγγενείς είναι εκέι για να σε σηκώσουν όταν επιτέλους καταφέρουν να σε γκρεμίσουν στα συντρίμια σου...γι αυτο παντρεύτηκα ορφανό!
    Απολαυστική είσαι άπειραααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Χαχα!μου θυμιζεις αυτες που συμβουλευουν να κοιταξεις να βρεις πρωτα καλη πεθερα και μετα καλο γαμπρο!Θενξ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή