Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

Θα σας τα «ψάλω»… μέρες που ‘ναι!

Η ξενάγηση στο μουσείο κινηματογράφου στην Α αποθήκη στο λιμάνι τελείωσε στις 12.35. Το ραντεβού είναι στην Ικτίνου στις 13.30. Ο ξαφνικός αέρας (μέχρι χθες είχαμε 23 βαθμούς)  σφυρίζει από τα μαύρα ακόμα μεσάνυκτα τσουχτερός και λυσσομανής  σε συνεργασία με τα δόντια του ήλιου κι εγώ πρέπει να βρω τρόπο να ροκανίσω  τη μία μου ώρα ευχάριστα και ζεστά, αν δε θέλω να με βρουν παγωμένη με χαμόγελο που δεν οφείλεται σε ευτυχία αλλά στο ψύχος.  
        Περπατώ κατά μήκος της λ.Νίκης. Δεν αντέχω πολύ τον αέρα, αδυνατώ να δω την πεντακάθαρη θέα που απλώνεται μπροστά από το μάλλινο σκούφο μου και ανάμεσα από το τρυπητό πλεκτό κασκόλ μου και περνώ απέναντι ανηφορίζοντας την Κομνηνών. Τα στενά ανακόπτουν τον αέρα κι όπως στρίβω στη Μητροπόλεως… μια περαντζάδα ανείπωτη!!! Στην χιλιοδιαφημισμένη στοά Χιρς βλέπω ανθρώπους να αναδεύονται με άλλους ανθρώπους, με ήχους, με χρώματα, με χαμόγελα, με τεράστιες χάρτινες τσάντες επώνυμων εταιριών στα χέρια καλοντυμένων γυναικών, καλοστεκούμενων ανδρών, αμήχανων παιδιών...
        Εδώ είμαστε… θα μπω μέσα! Ευκαιρία να ζεσταθεί το πουντιασμένο κοκκαλάκι μου! Κι αυτό ήτανε η αφορμή. Αναδεύτηκα κι εγώ με τον κόσμο και στο πρώτο μεγάλο κατάστημα που μπήκα ήτανε ένα εορτοστόλιστο βιβλιοπωλείο  γεμάτο βιβλία πρώτης «ποιότητος». Από αυτά που έχουν ωραίο περιτύλιγμα αλλά επί της ουσίας ίσως δε λένε και πολλά ή λένε λιγότερα από όσα υπόσχεται το εξώφυλλο. Έκανα βόλτες, πάνω-κάτω, ξεφύλλιζα τα φρεσκοκομμένα στο τυπογραφείο φύλλα των βιβλίων, υποδυόμουν τον λαθραναγνώστη σε υποψήφιους αγοραστές βιβλίων που αναφωνούσαν δυνατά την έκπληξη και την αρέσκειά τους σε αυτό που κρατούσε η χούφτα τους  και σκεφτόμουνα πού οφείλεται το όργιο παραγωγής  τόσων πονημάτων.
Βγήκα από το βιβλιοπωλείο και ανέβηκα με τις ηλεκτρικές σκάλες στον επάνω όροφο. Όχι ότι ήθελα κάτι. Έτσι! Από περιέργεια! Γελούσα, γιατί θυμήθηκα πόσο με αγχώνανε οι σκάλες  αυτές, όταν ήμουνα μικρή. Νόμιζα ότι  θα πατήσω στο κομμάτι της σκάλας που θα γίνει εν κινήσει το κάθετο κομμάτι του σκαλοπατιού και θα πέσω… Φςςς!!! Σαΐνι στη μηχανολογία! Και πήγα στον πρώτο όροφο και μετά στο δεύτερο. Κι όταν κίνησα για τον τρίτο γύρισα πίσω. Δεν ήθελα να δω τίποτε άλλο. Μου έφτανε το  μουσειακό μου σεργιάνι (τύπου «βλέπετε αλλά μην εγγίζετε») μέχρι εκεί. Έβλεπα απλώς φίρμες γραμμένες σε περίοπτες ταμπέλες που διαλαλούσαν τα ρούχα τους, γιορτινά και με κορδέλες κόκκινες. Και πιο πέρα άλλες φίρμες διαφήμιζαν τα φιλικά προς το περιβάλλον προϊόντα καθημερινής χρήσης και με αυτό το πρόσχημα είχαν ακριβότερες τιμές από τα «εχθρικά» προς το περιβάλλον προϊόντα! «Κοίτα να δεις πόσο πιο ακριβά «πουλιέται» η φιλία» σκέφτηκα  «ενώ τους εχθρούς τους έχεις τζάμπα!»
Ξανακατέβηκα τις σκάλες που μου δημιουργούσαν κάποτε άγχος, και ξαναμπήκα στο βιβλιοπωλείο. Αφού το ξέρω. Εκεί είναι ο χώρος μου. Αφού είμαι σαν τη μέλισσα, που όπου κι αν πάει, θα σταθεί πάνω από τη γύρη, εν προκειμένω τα βιβλία. Αν με πάρεις από εκεί είμαι σαν το ψάρι έξω απ’ το νερό. Και προς μεγάλη μου έκπληξη, έξω από το τζάμι, μέσα στη στοά, είδα κόσμο να φωτογραφίζει και να απαθανατίζει με τα σύγχρονα κινητά κάτι. Τι ήταν αυτό το «κάτι»; Το αυτονόητο των ημερών αυτών: Μια χορωδία να ψέλνει   Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα!!!!!!!!


Ωραία ήταν! Αλλά έγιναν τα Κάλαντα απλά θέαμα προς απαθανάτιση? διερωτήθηκα. Ο συνειρμός με έστειλε 20 χρόνια πίσω. Κι ενώ περπατούσα επί της Τσιμισκή, πήγα σε εκείνα τα Χριστούγεννα που ήτανε «κατεψυγμένα» κάθε χρόνο, που ξυπνούσες πρωί-πρωί, χωρίς να έχεις χορτάσει ύπνο, γιατί όλη νύχτα έκαιγες λάστιχα, κούτσουρα και τη φόρμα της γυμναστικής (αυτήν την τελευταία κατά λάθος πάντα) στο κόλντε* της γειτονιάς,  που έψαχνες διπλές κάλτσες ορειβάτη για να μην πας από κρυοπαγήματα και που έδινες ραντεβού με την παρέα σου νωρίς το πρωί για να προλάβεις να γυρίσεις ψέλνοντας όλα τα σπίτια του χωριού μέχρι το σούρουπο. Εγώ πήγαινα πάντα με την ξαδέρφη μου τη Σοφία. Καμία προσπάθεια δεν ευόδωσε για μεγαλύτερη παρέα. Όσες φορές κι αν προσπαθούσαμε να την αβγατίσουμε στη μέση της διαδρομής ή και  νωρίτερα χωρίζαμε. Στο ένα χέρι είχαμε το τρίγωνο, στο άλλο τη σακούλα. Ο μποναμάς δεν ήτανε μόνο λεφτά αλλά και μανταρίνια, καρύδια ή κάστανα και καραμέλες. Ξενέρωτα βέβαια αλλά τι να πεις?: «Αυτά δεν μπαίνουνε στον κουμπαρά και άρα δεν τα παίρνω?» Τα παίρναμε και λέγαμε κι ευχαριστώ. Φαγητό? Ούτε που μου πέρασε ποτέ από το μυαλό, παραμονή Χριστουγέννων να φάω κανονικά μεσημεριανό στην ώρα μου! Αν δεν τελείωνα και το τελευταίο σπίτι στην άκρη του χωριού, εγώ σπίτι μου ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΑ!
Και φέτος λέω, να αντισταθώ σε αυτό το καταναλωτικό όργιο των μεγαλεπήβολων χάρτινων φιρμάτων σακουλών με το ακριβό επώνυμο προϊόν που σουλατσάρει πάνω-κάτω στην Τσιμισκή μέχρις ότου να βγάλουν τα πόδια μου κάλους! Είναι και η κρίση βλέπετε! Άλλωστε, για να περάσεις καλά τα Χριστούγεννα δε χρειάζεται να κλαις τη μοίρα σου που σου κόψανε το επίδομα. Είναι αρκετό να δώσεις σημασία σε ό,τι κοιτούσες αλλά δεν έβλεπες τα τελευταία χρόνια:
Όταν έψαχνες τη χριστουγεννιάτικη περιρρέουσα ατμόσφαιρα στα μεγάλα πολυκαταστήματα παιχνιδιών, ρούχων και όχι μόνο, όταν αγόραζες τα έτοιμα μελομακάρονα από τα επώνυμα ζαχαροπλαστεία της πόλης σου, όταν δεν είχες όρεξη να ακούσεις τα παράφωνα παιδάκια που από αγγαρεία τραγουδούσανε τον Άη Βασίλη που ΔΕΝ μας καταδέχεται κι είχανε διαστρεβλώσει τα λογάκια από τα κάλαντα, όταν ταύτισες τις γιορτές με τα ταξίδια στην πόλη του Φωτός και με το γιορτινό μπλουζάκι που θα το έβαζες και καλά τη μέρα του ρεβεγιόν για να ξεχωρίζεις αλλά κανείς δεν το πρόσεχε, γιατί είχαν τουλάχιστον άλλες δέκα το ίδιο μπλουζάκι με σένα σε διαφορετικές παραλλαγές.
Υπάρχουν και τα άλλα Χριστούγεννα, εκείνα που ξεχάσαμε, εκείνα που παραγκωνίσαμε, εκείνα που περιφρονήσαμε.
Δεν βρίσκονται στα ακριβά πακέτα διακοπών στη Fontana di Trevi, ούτε κάτω από το Big Ben αλλά στην πλατεία του χωριού μας την προπαραμονή των Χριστουγέννων, παρέα με τα παιδιά από τη γειτονιά μαζεύοντας ξύλα μια βδομάδα για να ανάψουμε την ωραιότερη φωτιά, να ψήσουμε και να χορέψουμε σε παραδοσιακούς ρυθμούς γύρω από αυτήν.
Τα Χριστούγεννα δεν αγοράζονται από κάποιο πολυκατάστημα της Ερμού, του Mall ή του Cosmos αλλά προσφέρονται με μεγάλη δόση αγάπης ανήμερα  στα νοσοκομεία, τα ιδρύματα αναξιοπαθούντων  και τα ορφανοτροφεία, στους γέρους που μένουν μόνοι τους και περιμένουν να τους ανοίξει κάποιος την πόρτα.
Δεν τα γεύεσαι ψωνίζοντας κουραμπιέδες και μελομακάρονα τυποποιημένα από το ζαχαροπλαστείο της γειτονιάς αλλά πλάθοντας γλυκίσματα και πίτες με τις υποδείξεις της μαμάς, ακόμα κι αν τα κάψεις λίγο παραπάνω και μοσχομυρίσει καμένη ζάχαρη το σπίτι.
Δεν τα ζεις πηγαίνοντας μόνο στα μπουζούκια, ρεζερβάροντας το πρώτο τραπέζι πίστα αλλά βάζοντας τη γιαγιά σου να σου διηγηθεί χριστουγεννιάτικες ιστορίες και εμπειρίες από τα δικά της φτωχά χρόνια μέσα από τις γλυκές της αναμνήσεις
Δεν τα ακούς έχοντας μόνο τη βελόνα του ραδιοφώνου σου κολλημένη στους γνωστούς νεανικούς ρυθμούς της πόλης που τιμούν καθόλα το Last Christmas των Wham αλλά βάζοντας τα παιδάκια στο σπίτι σου και ακούγοντάς τα χωρίς μόνιμη βιάση να «σου τα ψάλουν» από την αρχή ως το τέλος, έστω και παραφώνως (..που λέει ο λόγος...δεν υπάρχουν παράφωνα παιδάκια καλέ!!!)
Δεν τα νιώθεις μόνο ψωνίζοντας για το γιορτινό τραπέζι αλλά προετοιμάζοντας τον οργανισμό σου κάνοντας μια αποτοξίνωση από αρτύματα. 
Και δε θα γεννηθεί ο Χριστός μέσα σου, αν δε συγχωρήσεις ατοπήματα συνανθρώπων σου.
Γι’ αυτό κι εγώ λέω να ξαναξεκαταχωνιάσω τα Χριστουγεννιάτικα Διηγήματα του χιλιοδιαβασμένου μου Παπαδιαμάντη, να ξαναδώ την ταινία εποχής  του Κάρολου Ντίκενς χουχουλιάζοντας στο κρεβάτι κάτω από την κουβέρτα με πάμπολλα κεράκια αναμμένα και το δέντρο στολισμένο, τρώγοντας τα ξεροψημένα μελομακάρονά μου (ακόμα κι αν δεν τρώγονται) και τους μισοψημένους κουραμπιέδες μου, πετώντας πάνω στην κεραμική-έστω- τις φλούδες μανταρίνι να μοσχοβολήσει το σπίτι και να ξανασμίξω με το μεγάλο μου σόι, τα ξαδέρφια, τους θείους, τους παππούδες και λοιπούς που αριθμούν κάθε χρόνο στο γιορτινό τραπέζι, οι μισοί, τουλάχιστον30-35 άτομα στο σπίτι της γιαγιάς που δε μας χωράει όλους σε καθίσματα… Αλλά θα καθόμαστε στο πάτωμα, πάνω στις βελέντζες, ο ένας επάνω στον άλλον και γελώντας με ή χωρίς λόγο, έτσι, από τη χαρά μας….
Η ώρα πήγε 13.30. Έφτασα στην Ικτίνου. Ροκάνισα το χρόνο μου ζεστά εν τέλει. Από τη σκέψη για τα ζεστά Χριστούγεννα ή από το περπάτημα?
Όπως και να ‘χει σας εύχομαι «Καλές, Παραδοσιακές και Οικογενειακές Γιορτές»
*κόλντε: το έθιμο με τις φωτιές που γίνεται στην κεντρική και δυτική Μακεδονία, προπαραμονή Χριστουγέννων και σχετίζεται με τη γιαγιά του σπιτιού που την καλούν να κρύψει τα βρέφη της οικογένειας για να μη τα σφάξει ο Ηρώδης

20 σχόλια:

  1. Τι να πω! Να σε περιμένει το χιόνι-έκπληξη παραμονές Χριστ/ννων και ένα τέτοιο κείμενο απο την Κων/να!Η τέλεια ατμόσφαιρα...τα κάλαντα δε, πολύ συγκινητικά!Και το κρύο ένιωσα και τη ζεστασιά του σπιτιού και τις μυρωδιές μύρισα και τις γεύσεις του μαναταρινιού και των γλυκισμάτων σου!Ζωντανό κείμενο ρε παιδί μου!Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΔΕΝ ΦΑΝΤΑΖΕΣΑΙ "ΦΑΤΣΑ" ΜΟΥ ΤΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΟΥ ΕΦΕΡΕΣ ΣΤΟ ΝΟΥ ΞΕΧΑΣΜΕΝΕΣ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΧΑΜΕΝΕΣ....
    ΚΡΥΟ...ΚΟΛΝΤΕ...ΦΑΣΟΛΑΔΑ...ΤΣΙΠΟΥΡΟ...ΧΟΡΟΣ....
    ΧΑΡΑ....ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΗ ΠΑΡΕΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΠΑΝΤΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΧΩΡΙΟ ΠΟΥ ΖΩΝΤΑΝΕΥΕΙ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ!!!!!!!!!
    ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τα τσίπουρα που ήπιαμε και τους χορούς που κάναμε στα Κόλντε θα τους ζήλευε όλος ο κόσμος!!!Καλά Χριστούγεννα στην πιο Γλυκιά Ελένη του κόσμου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ego mia fora ekana oli ti diadromi mazi sou apo to limani os tin Iktinou....me poion eixame rantevou den 3ero mono...xaxa!se diabazo anelipos...giortini giortini simera

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μου αρέσει που βγάζεις πολλή ΠΑΡΑΔΟΣΗ...κι αυτό λέει πολλά!Καλές Γιορτές σε όλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αν καταφερες να συγκινησεις και να βαλεις στο πνευμα των Χριστουγεννων εμενα που φετος ειμαι χειροτερη κι απο το γρουσουζη γερο του Ντικενς,τοτε φιλεναδα σου αξιζουν συγχαρητηρια...
    Καλημερα απο το χιονισμενο και κατεψυγμενο Διδυμοτειχο!
    Μαρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ου-Α-Ου!!!!Δεν το πιστεύω!Αν σε γνώριζε ο γρουσούζης γερος του Ντίκενς, δεν θα είχε μείνει στην Ιστορία, διότι ακριβώς δε θα 'χε κανένα λόγο να είναι γρουσούζης και μουρτζούφλης!
    Έχουμε κι εδώ χιόνια εεε!!!! Ξέρεις τι σημαίνει αυτό: δεν έχετε τίποτε παραπάνω για να κάθεσαι εκεί μόνη σου...so come to δώθε που λεν κι στου χουριό μ'....Καλημέεεερα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Λευκά Χριστούγεννα φέτος και με ιστορίες μυρωδάτες από πένα χρυσή...τι άλλο θέλουμε!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Υπερβολές!Και όχι παροξυσμός μετριοφροσύνης....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ (ΣΟΦΙΑ)16 Δεκεμβρίου 2010 στις 8:17 μ.μ.

    τυφλα να εχει ο παπαδιαμαντης. μας θυμισες πως ειναι τα παραδοσιακα ελληνικα χριστουγεννα και οχι οι αμερικανικες κονσερβες που μας σερβιρονται τα τελευταια χρονια.
    καλες γιορτες σε ολους μας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Επίσης Σοφούλα μου!Να σου φέρει ο Άη Βασίλης ό,τι σου λείπει...και να σου πάρει ό,τι σε λυπεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πολύ ωραία μας τα έψαλες!Ελληνικότατα...καλές γιορτές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Χριστουγεννα και παλι! Ηο Ηο Ηο!!! 25 Δεκεμβριου καθε χρονο μεσα στην καρδια του χειμωνα. Ειχε χιουμορ ο Θεος για αλλη μια φορα. Σου λεει οι ανθρωποι παιδευανε το γιο μου για 33 χρονια ας τους παιδευω εγω λοιπον για το υπολοιπο της ζωης τους βαζοντας τα Χριστουγεννα στη μεση του χειμωνα. Βαλτους να τρεχουν μεσα στο κρυο να κοψουνε το δεντρο και δωστους και μια πιστωτικη καρτα για να εχουν κατι να ξεπληρωνουν για το υπολοιπο του χρονου :) Και σαν να μην εφταναν ολα αυτα δημιουργησε το marketing και εδωσε στην ανθρωποτητα τα Διαμαντια για να ειναι ο καλυτερος φιλος της γυναικας και ο χειροτερος εφιαλτης καθε αντρα. Πολλες φορες αναρωτιεμαι «Καλε μου Θεουλη με ποιον εισαι τελικα με εμας οι αυτες»? Και αυτοι οι Μαγοι με τα δωρα !! Αυτοι και αν χαλασανε την πιατσα με τα δωρα που φερανε. Χαθηκανε τα ειδη Bebe ? Επρεπε να ειναι Χρυσος και αλλα πολυτιμα μεταλλα?
    Παντως οπως και να εχει και ο,τι και αν λεω αυτες τις μερες ειμαι απολυτα εναρμονισμενος με το πνευμα των ημερων και νοιωθω κοντα στο Θεο. Απειρες φορες επικαλουμε τα ονοματα ολης της Θειας οικογενειας . Οταν ειμαι πανω στη στεγη για να βαλω τα χριστουγεννιατικα φωτακια και εχει πιασει ηδη παγο «Βοηθα Παναγιτσα μου να μην πεσω» Οταν προσπαθω να βαλω το δεντρο μεσα στο σπιτι και εχει παντου Ελατοβελωνες στο πατωμα «Χριστε μου πως θα καθαρισω» Το βραδυ οταν πεφτω για υπνο «Θεε μου κανε την καλη μου να μην ζητησει το διαμαντενιο δαχτυλιδι που κοιταζε στον καταλογο την προηγουμενη μερα» :) Αλλα ξεχασα δεν το ζηταει απο εσενα αλλα απο τον Αγιο Βασιλη! Καλος τυπος και του λογου του. Εχω ραμματα και για την δικη του γουνα αλλα ας οψετε που ειναι αγιες μερες :)
    Τις προαλλες στολιζα το δεντρο και αφου τα ειχα βαλει ολα σε σειρα ηρθε η στιγμη να βαλουμε την φατνη κατω απο το δεντρο. Κατι ομως ελειπε!!! Η φατνη ηταν εκει ο Baby Jesus επισης Η Μαμα του τον κρατουσε στοργικα,τα προβατακια γυρω γυρω, ομως κατι ελειπε απο το παζελ??? Την λυση εδωσε η Julie(η αλλιως Καλη μου). «Ξεχασαμε την Αγελαδα τον Γαιδαρο» Και παλι ομως κατι δεν μου καθοτανε καλα. Και ξαφνικα ειδα το φως! «Ο Ιωσηφ» αναφωνησα ολο χαρα αλλα και εκπληξη «Ξεχασαμε τον Ιωσηφ».
    Στο πνευμα λοιπον αγαπης που επιτασσουν τα Χριστουγεννα θα αφιερωσω την υπολοιπη παραγραφο στην πιο παρεξηγημενη μορφη της Χριστουγεννιατικης παραδοσης .Ο Τυπος τραβαει ολο το μανικι της γεννας «Πανσιον ,φατνες ,μεταφορικα,γιατρους,μαιες » ενα σορο εξοδα, δεν ειναι καν δικο του το παιδι,δεν τον αναφερει κανενας στις ιστοριες και οταν τον θυμωμαστε η σειρα παει «Αγελαδα, Γαιδαρος ,Ιωσηφ» Μου θυμιζει στην κυριολεξια Ελληνα ιδιωτικο Υπαλληλο. Αυτος τραβαει ολο το μανικι και ολη την δοξα για τα Χριστουγεννα την περνει ο Χοντρος με το Κουστουμι που ακουει στο Ονομα Αι Βασιλης :) Ακομα και στις ζωντανες φατνες που εχουν στα Mall ειδικα εδω στη Βορεια Αμερικη (ειναι η νεα μοδα) Ο καημενος ο Ιωσηφ ειναι η πιο κακομοιριασμενη μουρη που μπορει να δεις:) Λες και τους διαλεγουν!!! Τα παιδακια θα βγουν φωτογραφια με τα προβατακια την εκαστοτε Μαρια αλλα ποτε με τον Ιωσηφ και σαν να μην εφταναν ολα αυτα παντα υπαρχει και ενας Αγιος Βασιλης διπλα ετσι για να του χαλαει την πιατσα:) Γιαυτο λοιπον και εγω αυτα τα Χριστουγεννα δεν θα βγω φωτογραφια με τον Αγιο Βασιλη γιατι ετσι επιτασσει η συνηθεια αλλα με τον Ιωσηφ.
    Υπαρχουν παρα πολλοι ¨Ιωσηφ¨ εκει εξω και πολλες φορες ξεχναμε να βαλουμε κατω απο την ¨Φατνη¨ μας.Απλα προσπερναμε και δεν σκεφτομαστε πως χρειαζονται την προσοχη και αγαπη μας γιατι παντα αποτελουσανε κατι το δεδομενο η απλα συμπληρωμα στο παζελ της ζωης μας .Μην τους ξεχναμε! Ας κανουμε Χριστουγεννα την καθε μερα της ζωης μας ,ας εχουμε αυτο το ΅ασυνηθιστο΅ Χριστουγεννιατικο πνευμα αγαπης καθε μερα. Τα Χριστουγεννα δεν ειναι μια περιοδος που παρατηρουνται ασυνηθιστες συμπεριφορες, αλλα τοτε μονο οι ανθρωποι μπορουν να υπακουσουν στο ενστικτο τους και να εκφρασουν τα συναισθηματα τους χωρις να νιωθουν ανοητοι. Με λιγα λογια τα Χριστουγεννα ειναι η μονη ευκαιρια καθε ανθρωπος να ειναι ο εαυτος του.
    Τις πιο ζεστες μου ευχες σε ολους σας !
    Χρηστος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Είπα κι εγώ!Δεν εφάνη το παιδί!Δεν ηκούσθη!Ωραία τα όσα λες!Ξέρεις καλά ότι όλα τα παράταιρα είναι αποκυήματα φαντασίας που οφείλονται στο καλοδουλεμένο marketing (όπως το πες άλλωστε!)..Πάντως σίγουρα ο Άγιος Χοντρός, κατά τη χριστιανική τουλάχιστον παράδοση, δε φοράει κόκκινα, ωσάν γηραιά κοκκινοσκουφίτσα σε version αρρένος, και πιο σίγουρα δεν είναι καν Χόντρος!Για την ιστορία του πράγματος, είναι γνωστόν, πως αυτός ο Κόκκινος Χοντρός Άη είναι κατασκεύασμα της Coca Cola.
    Όσο για τη φάτνη χαίρομαι πολύ που το θίγεις ως θέμα. Θαρρώ ότι είναι πιο ουσιώδες από το δέντρο και το καραβάκι. Όλοι η φασαρία για το τι συνέβη σε εκείνο το παχνί, τη φάτνη γίνεται!Και τώρα είναι σαν να βλέπω τη μάνα μου η οποία στολίζει ΟΛΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ (μέχρι και το κουταλάκι που θα ανακατέψεις τον καφέ) αλλά δέντρο δε στολίζει ποτέ!!Η φάτνη είναι το πρωταρχικό στοιχείο μέσα στο σπίτι μαζί με τη Φυγή στην Αίγυπτο (παρεμπιπτόντως ο Γάιδαρος συνδέεται με τη φυγή και όχι με τη φάτνη, επίσης για την ιστορία!)...Όσο για τις επικλήσεις σου στο τρίο, με άγχωσες λιγάκι, για ευνόητους λόγους! Χαίρομαι που τελικά ΣΤΑΘΗΚΕΣ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΣΟΥ (κυριολεκτικα: στη σκεπή μεταφορικά: στο επίπεδό σου)...Να περάσεις καλά στις γιορτές...εγω μια φορά θα σου τηλεφωνήσω κιόλας, έτσι για να μην αισθάνεσαι "μαναχό σ'" που λεν και στο χωριό μας dr.Chris

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Παντως αμα θες να μιλησουμε για την ιστορια. Ο Χριστος γεννηθηκε Ανοιξη και οχι χειμωνα. Η 25η Δεκεμβριου καθιερωθηκε το 336 μ.χ στη Ρωμη και πηρε την θεση της Παγανιστικης γιορτης που ειχαν για το θεο Ηλιο και γιορταζοταν στης 25 Δεκεμβριου.Στον υπολοιπο Δυτικο κοσμο αρχισε να γιορταζετε το 354 μ.χ Τωρα παλι θα μου πεις η καημενη η Παναγια ηταν καβαλα στο Γαιδαρο και κουνα κουνα σπασανε τα νερα νωριτερα και γεννησε Δεκεμβριο αντι Μαρτιο:) Οσο για τον χοντρουλι Αγιο Βασιλη η εξηγηση ειναι απλη. Καθετε 364 μερες το χρονο και δουλευει μια. Πως να μην ειναι χοντρος:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αρχή κάλαντα...
    Αρχή του χρόνου!!!
    ...Πάντα κάλαντα...
    Πάντα του χρόνου !!!
    Χρόνια Πολλά!!!!!!!!
    Καλή χρονιά!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. "Λύκειες" οι ευχές σου ε? ...και ως εκ τούτου "φωτεινές"...Αντεύχομαι Συλβάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. ...και τόσο ταιριαστές με τον υπέροχο πίνακα που κοσμεί το κείμενό σου, φιλενάδα, "ντυμένο" καθώς είναι με τα υπέροχα θρακιώτικα κάλαντα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή