Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

τρεΝοκομείο!!

Αναχώρηση 7.38, άφιξη 8.59. Πάντα μου έκαναν εντύπωση αυτές οι ακρίβειες στους πίνακες του Σταθμού. Τόση ακρίβεια σαν να πρόκειται για ωρολογιακή βόμβα. Χωρίς δευτερόλεπτο καθυστέρησης θα είσαι στην ώρα σου στον ποθητό προορισμό σου…
Τουτ τούούούούτ!! Άφιξις: ο κόσμος σωρηδόν και αγουροξυπνημένος, με μάτια που με προσπάθεια διεκδικούν την εγρήγορση στην ανατολή της ημέρας ανεβαίνει στην αμαξοστοιχία 734 με προορισμό τη Θεσσαλονίκη. Διαλέγω μία θέση δίπλα στο παράθυρο και μάλιστα με μέτωπο αντίθετα από τη φορά του τρένου. Πάντα μου άρεσε αυτό του το προνόμιο έναντι των άλλων μεταφορικών μέσων: «ό,τι αφήνεις πίσω σου, να το χάνεις με προοπτική στο βάθος του οπτικού σου πεδίου σιγά-σιγά»! Η οικεία μου ηδονική διαστροφή: «Οτιδήποτε αφήνω πίσω μου, να μη του γυρίζω ποτέ πλάτη». Διπλωματία ή  Αδυναμία? Αλχημεία! Κράμα λογικής και ψυχής! Παιδικής ψυχής και ψυχρής λογικής συνάμα!
Και το τρένο ξεκινάει στην ώρα του! Αναχώρησις: 7.48 αρχίζει να τρέχει πάνω στις ράγες! Τς τς! Όχι! Δεν είναι έτσι: όταν ήμουν μικρή, μέναμε σε ένα σπίτι απέναντι από το σταθμό. Τότε καθόμουνα στο παράθυρο του σπιτιού μου και έβλεπα από το τζάμι τα τρένα που φεύγανε. Τώρα, κάθομαι στο παράθυρο του   τρένου και βλέπω από το τζάμι τα σπίτια που φεύγουν: η οπτική αλλάζει. Μαζί της και η προοπτική…
Ένας κύριος, συμπαθητικός και γελαστούλης κάθεται στην απέναντι θέση και μου μιλάει όλη την ώρα: λέει πολλά και άσχετα μεταξύ τους πράγματα. Είναι ολοφάνερο ότι θέλει παρέα. Αλλά εσύύύύ… κυρία! Δε συνεχίζεις καμία από τις συζητήσεις που σου ανοίγει. Μόνο κουνάς από ευγένεια το κεφάλι, κάνεις πως συμφωνείς και αναρωτιέσαι και απορείς πού βρίσκει την όρεξη! Δείχνεις ότι ψιλοενοχλείσαι  και για να τον διακόψεις, βγάζεις από την τσάντα σου εκείνο το βιβλίο-τηλεφωνικό κατάλογο των 717 σελίδων που το βασανίζεις σε κάθε σου ταξίδι το τελευταίο τετράμηνο και δε λες να το τελειώσεις. Και διάλεξες όλως τυχαίως τη σημερινή μέρα. Καλά να πάθεις, όταν διαπιστώνεις πως οι άνθρωποι ψυχραίνονται μεταξύ τους. Εσύ διαλέγεις το πώς θα τους διαχειριστείς.
«Εισ’τήριαααα!!» Άλλη γνωστή φατσούλα: ο κυριούλης με το γνωστό γεισοειδές καπελάκι ΤΡΕΝΟΣΕ και το επίσης γνωστό μαραφέτι ανά χείρας που ακυρώνει τα «ει’στήριαααα»… Πολύ μου έκανε εντύπωση πάντοτε αυτό το πραγματάκι που είναι ένα υβριδικό αντικειμενάκι μεταξύ περφορατέρ και συρραπτικού! Το ότι δεν σχίζανε τα εισιτήρια απλώς για να τα ακυρώσουν, όπως οι ελεγκτές στα λεωφορεία, έδινε μια επισημότητα! Αλλά μάλλον το θέμα ήτανε πρακτικό, διότι τα «ει’στήριαααα» παλιά ήτανε πολύ σκληρά, από χαρτόνι. Σήμερα βγαίνουν από υπολογιστή και τα αντικειμενάκια αυτά, φαίνεται, τους έμειναν προίκα! Για να μην τα πετάξουν επομένως τα χρησιμοποιούν. Ή μήπως από συνήθεια? Τέλος πάντων τι σημασία έχει! Το θέμα είναι ότι αποτελούν τα σήματα κατατεθέντα του τρένου!
Ο κύριος ελεγκτής φεύγει και τα σπίτια έξω από το τρένο εξακολουθούν να τρέχουν με μεγάλη ταχύτητα. Διαδέχονται το ένα το άλλο στο δευτερόλεπτο. Δίνουν τη θέση τους σε χωράφια, σε ποτάμια, σε εκτάσεις σκεπασμένες με πάχνη και σε μια ηρεμία-κατάσκοπο των χωριών που δεν έχει καν ο χάρτης. Τα ονόματά τους, δηλωτικά του «είναι» τους: «Ξεχασμένη» (…από το Θεό), «Μέση» (…του πουθενά), «Άδενδρο» (χωρίς λόγια!). Βρέθηκε ο καλός ΟΣΕ δλδ και έδωσε νόημα και κόσμο στην οντότητά τους.
Και μετά τα γνωστά χαρακτηριστικά κίτρινα παραδοσιακά σπιτάκια, από τα λίγα παραδοσιακά πράγματα αυτού του τόπου που αξιωθήκαμε να τα μετατρέψουμε σε κιτρινωπά νεκροταφεία με σάπια παντζούρια και θρυμματισμένα τζάμια! Αχάριστη Ελλάς!
Και τσαφ τσουφ, τσαφ τσουφ το τρένο πήγαινε: σε κάθε σταθμό αποβίβαζε ελάχιστους, επιβίβαζε πάμπολλους: ανθρώπους της δουλειάς, του μεροκάματου, φοιτητές, κυρίες και κυρίους που θα κατέβαιναν στα νοσοκομεία της πόλης και θα επισκέπτονταν γιατρούς αλλά και ζητιάνους που σε στόλιζαν με απίστευτα ευρηματικές ευχές προκειμένου να σου αποσπάσουν ένα κέρμα, άπλυτους λαθρέμπορους που σου πουλούσαν από τσάντες μαϊμούδες μέχρι φωτιζόμενους αναπτήρες, τσιγγανάκια ξυπόλυτα που διεκδικούσαν τον οβολό σου και πλανόδιους ερασιτέχνες μουζικάνηδες που πατούσαν μηχανικά τα πλήκτρα ενός βρόμικου και σπασμένου ακορντεόν.
Η ησυχία η πρωινή έδωσε ταχέως τη θέση της σε μια χωρίς προηγούμενο οχλοβοή! Τα αγουροξυπνημένα προσωπάκια δεν υπήρχαν πια. Ο κυριούλης απέναντί μου βρήκε τη συντροφιά και ως εκ τούτου τη σημασία  που έψαχνε από την «εμαυτού Μεγαλειότητα», κάποια κυρία επεδίωξε να μάθει όλο το βαγόνι πόσα λεφτά χρωστάει στη ΔΕΗ από την τηλε-φωνική συνομιλία που είχε με την κόρη της και την τηλε-φονική για τα αφτιά των υπολοίπων συνεπιβατών της, ενώ μια άλλη πιο πέρα, κυρία επίσης, έτρωγε και μιλούσε ταυτόχρονα! Πώς ακριβώς το έκανε θα σας γελάσω. Το τι προέκυψε για τον κύριο που καθόταν απέναντί της το φαντάζεστε!
Ώρα 9.13! Άφιξις! Γιατί δεν είμαι εδώ από τις 8.59 που μου υποσχέθηκε εκείνο το γνωστό ταμπλό-ωρολογιακή βόμβα  που πάντα με ενθουσίαζε η ακρίβειά του? Σαν να ζητάς πολλά! Έγινες κι εσύ ένα παράλογο κορίτσι σε απαιτήσεις… Είσαι ΤρεΝοκόριτσο!
Άκου τη μεγάλη αοιδό και λογικέψου (ει δυνατόν!): σε ένα exress είσαι κι εσύ....
 
 Φτιάξε το ταξίδι σου εύμορφο!!!

37 σχόλια:

  1. Αχ Κων/να κι εγώ έχω μία διαστροφική απόλαυση: "να μελαγχολώ και να μου αρέσει": Πρωτότυπο αυτό με τη μουσική υπόκρουση που μας έβαλες. Αν σκεφτείς το στίχο, αναθεωρείς πολλά πράγματα...ωραία φωτό επίσης!Όντως από τα πιο παραδοσιακά πράγματα που έχει αυτός ο τόπος!Καλημέρα γλυκιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα και σε σένα Stavroula K.... Αν ρωτήσουμε τον καθένα μας εδώ πέρα, να δεις τι διαστροφικές συνήθειες έχουμε: Ειδικά στο πόσο αρέσει η μελαγχολία: Άλλωστε δε λέμε "γλυκιά μελαγχολία"...οξύμωρο?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Kalimera ki apo mena! Emena mou aresei polu i anatropi tou ufouw sou: apo sobaro, skeptikistiko, akros filosofiko, se asteio, eirwniko,euthimo...kai fusika to asma tis megalis aoidou....aksexastis Mosxoliou... EVRIMATIKO!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. «ό,τι αφήνεις πίσω σου, να το χάνεις με προοπτική στο βάθος του οπτικού σου πεδίου σιγά-σιγά»: δεν ξέρω αν θα σε ζήλευα σε αυτό. Εγώ ό,τι αφήνω πίσω μου δε του γυρίζω απλά την πλάτη αλλά του κόβω τον ομφάλιο λώρο μαζί μου. Μαχαίρι...Άλλη τακτική.
    Να σε ρωτήσω κάτι? Για ό,τι βλέπεις, ό,τι κάνεις έχεις πάντα τόσο βαθιές σκέψεις;Αφήνεις, θέλω να πω, να πέσει τίποτε κάτω;Μπράβο σου πάντως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ίσως όμως να ζηλεύω εγώ εσένα και τόσους άλλους που χρησιμοποιούν τη μέθοδο ΜΑΧΑΙΡΙ!Ποτέ δεν μπόρεσα να το κάνω. Ίσως να 'μουνα αλλιώς τώρα: καλύτερα ή και χειρότερα, δεν ξέρω!
    Όσο για τις σκέψεις ναι, ομολογουμένως τις κάνω συνέχεια και αυτό δεν είναι πάντοτε καλό ξέρεις. Δε με αφήνει να συγκεντρώνομαι εύκολα, θέλω να κάνω πάντα πολλά ταυτόχρονα και με κάνει αγχώδη άνθρωπο και αγχωτικό (όπως μου είπε κάποιος ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟς πρόσφατα...και η γνώμη του για μένα μετράει πολύ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. To pws katantise o OSE kai ta trena einai megalo 8ema p an to analisoume kindinevoume na fanoume ratsistes. H ali8eia einai oti egine aforiti i katastasi. Mipws na ton dosoume ki auton stous Kinezous mpas kai doume aspri mera?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μηηηηηηη!Όχι τέτοια!Και το Λονδίνο είναι πανσπερμία λαών αλλά έχεις να λες για τα τρένα τους και δεν σε τρομαζουν ούτε οι Αφρικανοί, ούτε οι Ινδοί, ούτε οι Ρώσοι...αλλά γιατί πρέπει να ξεπουλάμε την Ελλαδίτσα κομματάκι-κομματάκι δεν έχω καταλάβα, Peter-Pan! (ωραίο όνομα παρεμπιπτόντως) και δεν είμαστε άξιοι να κάνουμε ένα έργο ανάπτυξης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. nai alla an den eimaste a3ioi ti 8a ginei?8a perimenoume apo to 8eo na mas lupi8ei mpas kai ftia3ei o OSE?Apo apergies g diekdikisi tn dikaimaton ts kala pane, stis upoxreoseis tous usteroun. Gia des to limani tou Peiraia pos egine: AGNORISTO!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ωραία!Τότε να καθήσουμε με σταυρωμένα τα χέρια!Μα είναι λύση αυτή?Καταλαβαίνω την οργή αλλά όχι τις ΕΥΚΟΛΕΣ λύσεις...συγνώμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εμένα πάντως θα με κάνεις να αρχίσω τις διαδρομές με το τρένο...μέχρι το πρώτο μισό του κειμένου σου...γιατί στο άλλο μισό, ήδη μισώ το τρένο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ώπα και το λογοπαίγνιο!!!!..τα νομίσματα έχουνε πάντα δύο όψεις.και μάλιστα για όλα τα μέσα μεταφοράς (και όχι μόνο φυσικά!)χαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κάποτε η διαδρομή με το τρένο (ή τραίνο?) με γοήτευε. Τώρα με απογοητεέυει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ωραία τα πες ("τρένο", δεν υπάρχει κανένας λόγος να γράφεται "τραίνο")

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ειναι παντως πολυ κριμα που εδω τα τρενα βρισκονται σε τοσο χαλια κατασταση. Στο εξωτερικο ειναι το πρωτο μεσο σε μεταφορας και αυτο οχι γιατι ειναι το φθηνοτερο μεσο...Ισα-ισα..αλλα Ελλάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Χμ!! Τι σχολιο να κανω για αυτο το κειμενο τωρα. Ξερω συνηθως λεω πολλα και χρησημοποιω το μεγιστο των χαρακτηρων που επιτρεπει το μπλογκ καθε φορα.4096 χαρακτηρες για την ακριβεια. 152 μεχρι τωρα και μεχρι να τελειωσω την προταση μαζι με τελειες και θαυμαστικα εφτασα τα 276. Θα μπορουσα για να συμπληρωσω το κενο να αναφερω τα οσα ΓΑΛΛΙΚΑ λεω καθε πρωι που καθαριζω την αυλη και το αυτοκινητο απο τα χιονια και να πιασω το μαγικο 4096 . Αισιος εχουμε πανω απο ενα μετρο χιονι. Ναι ξερω «Τι τυχεροι που ημαστε!!!». Anyway για να επανερθω στην θεματολογια του κειμενου αυτο που εχω να πω ειναι το εξης: ........ «δεν μου ερχετε τιποτα...» Τωρα που το σκεφτομαι δεν θα ηταν κακη ιδεα να περναει ενα τρενο μπροστα απο το σπιτι μου και να με παει στη δουλεια καθε πρωι.Μετα σου λεει ο Καναδας εχει αριστο συστημα σιδηροδρομων. Ξερω ασχετο αλλα εχει μεσα την λεξη ΤΡΕΝΟ :) Οπως λεει και ο Καζαντζιδης «Στο σταθμο του Μοναχου αχ με αφησες αχου» Παλι ασχετο αλλα αυτο μου εχει κολλησει στο μυαλο απο την στιγμη που διαβασα το κειμενο. Ειναι μαλλον μια απο αυτες τις μερες που το μυαλο μου ειναι σαν ενα τρενο και παει απο σταθμο σε σταθμο χωρις προορισμο και οι επιβατες ειναι απο καθε καρυδιας καρυδι οπως ακριβως και οι σκεψεις μου :) Επομενος σταθμος «Σοφια Βεμπο» “Με αεροπλανα και βαπορια και με τους φιλους τους παλιοουυςςς” Για μεσα μαζικης μεταφορας μιλαμε ετσι? Οποτε δεν ειναι ασχετο:)
    Μηπως και η ζωη μας ολη δεν ειναι ενα τρενο που παει και παει και ξαχνει να βρει εναν προορισμο? Ποτε καθομαστε με μετωπο αντιθετα στη φορα του τρενου ποτε με την ιδια κατευθυνση, ποτε κλεινουμε τα ματια μας και αφηνουμε το τοπιο απλα να προσπερνα χωρις να το βλεπουμε καν. Καμια φορα βγαινουμε στο διαδρομο του Βαγονιου για τσιγαρο(Αφιερωμενο σε εσενα Συλβα να μην λες πως δεν σεβομαι τα δικαιωματα σου) :) Συνανταμε ανθρωπους, ανοιγουμε συζητησεις ολο νοημα με τους συνεπιβατες μας (δρομολογιο Λαρισα –Θεσ/νικη) «Θεσσαλονικη πατε»? « Οχι. Σπαρτη αλλα ειπα να αγορασω μερικα Τριγωνα Πανοραματος μιας και ειναι στο δρομο μου»
    Μερικες φορες ο επομενος σταθμος ερχετε γρηγορα (συνηθως οταν διπλα σου καθετε μια ομορφη γυναικα και εχεις πιασει συζητηση η αλλιως Greek Kamaki) και αλλωτε σου βγαινει η ψυχη μεχρι να πιασεις τον επομενο σταθμο(συνηθως οταν διπλα σου ΔΕΝ καθετε μια ομορφη γυναικα η και αν καθετε διαβαζει ενα βιβλιο με 717 σελιδες) :) 2344 καλα παμε, περασαμε τη μεση.
    Παλι χιονιζει!!! Το τρενο που φερνει την ανοιξη μαλλον εχει καθυστερηση. Με τι μετωπο να καθισω τωρα εγω? Να βλεπω τα χιονια να φευγουν πισω μου η να κοιταω μπροστα να δω τα ανθισμενα δεντρα οσο πιο γρηγορα μπορω? «Τι εγινε εκεινο το τρενο που εβλεπε τα αλλα τρενα να περνουν»
    Θα μπορουσα αραγε να ειμαι εγω ο μηχανοδηγος να οδηγω το τρενο και να σταματαω σε οποιο σταθμο θελω? Να το παω πιο γρηγορα οταν δεν μου αρεσει το τοπιο και να παω αργα οταν βρισκω κατι ενδιαφερων? Τελικα αν υποθεσουμε πως η ζωη ειναι ενα τρενο που κανει ενα δρομολογιο στο αγνωστο εγω τελικα τι ειμαι. Μηχανοδηγος η απλα επιβατης? Αναρωτιεμαι ειναι δυσκολο να οδηγησει κανεις ενα τρενο η ειναι καλυτερα να εισαι επιβατης που απλα ψαχνει για την καταλληλη σταση να κατεβει? Και αμα εχω κλειστα τα ματια μου σε εκεινη την σταση? Και αν εχω καλη παρεα και δεν θελω να κατεβω στην σταση που προεπελεξα στην αρχη της διαδρομης ?
    Νομιζω πως κατι εχω να πω εδω αλλα ξεμενω απο χωρο.3335. «Τρεχεις σαν το τρενο σε επικινδυνες στροφες ,τρεχεις γιατι εχεις το κορμι μου για γραμμες» Ο,τι τραγουδι υπαρχει με τρενα περναει απο το μυαλο μου τωρα:)
    Ποια ειναι η κυρια μηχανη του τρενου ? Αυτη που σε παει η σε φερνει? Η Μπροστα η η Πισω μηχανη? Ποιο ειναι εμπρος ποιο ειναι πισω?
    Σας μπερδεψα? Εβαλα τις σκεψεις σε χαρτι χωρις να κανω μονταζ και ιδου το αποτελεσμα:) Απο την αλλη ομως δειτε πιο πανω τον τιτλο του κειμενου «ΤΡΕΝΟΚΟΜΕΙΟ» :):):) 3790χαρακτηρες . Σας χρωσταω μερικες ακομα λεξεις για να πιασω τους 4096 χαρακτηρες αλλα δεν θελω να γραφω ασυναρτησιες δεν ειναι του τυπου μου καταλαβαινετε:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ΚΛΑΙΩ ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΛΙΑ ΣΤΗΝ Κ-Υ-Ρ-Ι-Ο-Λ-Ε-Ξ-Ι-Α!!!το καλύτερο σχόλιο που έχω διαβάσει ποτέ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!δεν βλέπω τι γράφω γιατί ο υπολογιστής μου φαίνεται ότι επιπλέει στα δάκρυά μου!!!
    Μάλλον όταν δεν έχεις τι να πεις είσαι καλύτερος :Ρ
    Από την άλλη μου αρέσει πολύ να σε κάνω να ΜΗΝ ΕΧΕΙΣ ΤΙ ΝΑ ΠΕΙΣ (χεχε!);)
    και ξεκινάμε:
    ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 1η: το "Μ' αεροπλάνα και βαπόρια" δεν το λέει η Βέμπο αλλά η η Μπέλλου (αδιάβαστος ή απρόσεχτος?)
    ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 2η: Dr.Chris, ξέχασες κάτι βασικό (για να μπούμε σε ενδότερα): "Το τρένο με τις Φράουλες" του Γ.Ξανθούλη....σε ταξίδεψα καθόλου??????????
    Να 'σαι καλά! Είχα να γελάσω έτσι χρόόόόόόόό.....νια!!!!!!!!!Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Καλημέρα!Να 'σαι καλά Dr.Chris...μας κάνεις και γελάμε!!!Οι δικές μου εμπειρίες από το τρένο πάντως είναι ανάμικτες. Συνδιάζουν γραφικότητα και άθλιες καταστάσεις...Κων/να, σε καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Καλημέρα όλη μέρα!!!!!!!
    Θα ήθελα να πω ότι δεν μου αρέσει το ταξίδι με το τρένο γιατί δεν έχω καλές αναμνήσεις.
    Τον καιρό που χρησιμοποιούσα το τρένο καθημερινά για να πηγαίνω στη δουλειά θυμάμαι ότι είχα δημιουργήσει μια στολή ντυσίματος γιατί έμπαινα σ΄αυτό καθαρή και έβγαινα "μοσχομυριστή". Θυμάμαι να κάθομαι στο σταθμό να περιμένω το μικρό μπλε τρένο να έρθει και αυτό να μην έρχεται. Όταν δε ερχόταν, πατείς με πατώ σε, ένας γολγοθάς για να μπεις και ίσως να βρεις και μια θεσούλα να καθήσεις... Για τις λοιπές συνθήκες δεν θα γράψω τίποτα γιατί με κάλυψαν απόλυτα το κείμενό σου κοριτσάκι μου καθώς και τα σχόλια των φίλων...!!!!!!!!!!
    Με πρόλαβες στη στροφή..!!!!!!!!! αγαπητέ μου Dr Chris και ανέφερες πρώτος το τραγούδι "στο σταθμό του Μονάχου" που μου φέρνει στο μυαλό τις εικόνες των χιλιάδων Ελλήνων που στην δεκαετία του 1960 πήγαιναν στη Γερμανία για ένα καλύτερο αύριο...Πολυτραγουδισμένα τα συγκεκριμένα ταξίδια, πολυτραγουδισμένος και ο συγκεκριμένος προορισμός...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Συνέχισε Κων/να!Όαση τα κείμενά σου σ' αυτά που συμβαίνουν και μας στενοχωρούνε!!Όαση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Na giati ego protimo panta to leoforeio..STA8ERH A3IA!To mono p borei na se xalasei einai na peseis se kanan odigo pou akouei skiladika kai sou pernei t autia.All spania na sou poulane cd oi Nigirianoi...xexe

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Καλά ας μη θίξουμε, STAMATHS@GPS, λέω εγώ το θέμα λεωφορείο επίσης!Που έχει κάτι τρελούς οδηγούς που τρέχουν σαν "ιππότες της ασφάλτους" και πάνε τρεκλίζοντας σε κάθε στροφή και τρέμει το φυλλοκάρδι σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Χαχα! Αν οι "ιππότες της ασφάλτου" πηγαίνουνε τρεκλίζοντας τότε είναι "οι πότες της ασφάλτου". Σωστή?Καλησπέρα στα παιδιά ΤΡΕΝΟ vs ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ...
    Για Αεροπλάνο κανείς και Βαπόρια?? (εκτός από τη Μπέλλου που είναι λίγο δύσκολο να μας πει κι άλλα...άλλωστε ό,τι ήτανε να πει, το είπε με πολύ ωραίο τρόπο:http://www.youtube.com/watch?v=OvHjGzEXiWA)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ε καλά!Όχι που θα το άφηνες να πέσει κάτω...είχες δεν είχες, το κανες το λογοπαίγνιό σου!Και μου αρέσει και η Μπέλλου...Πολύ μελωδικό το τελευταίο κειμενάκι έτσι?Όλο μεγάλα ονόματα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. E kala..tetoioi fovoi einai ka8ara gunaikioi.Oi andres goustaroun tous ippotes (kai tous potes!!);)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Ti wraio!Nostalgiko!Ais8antiko!Psuxanalytiko!Ntinaki,prepei na grapseis biblio!!!Moy thymizeis ligo to yfow toy Giorgou Ioannou sta "Pollapla katagmata"...Ameso,xioumoristiko kai ey8y!!!!
    Dora :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ε όχι και σύγκριση με Ιωάννου!Δωράκι πολύ με ανεβάζεις!Μήπως υπερβάλλεις??Σ ευχαριστώ πολύ ωστόσο...Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Oxi,pragmatika sou to lew,otan diavazw ta keimena sou,aisthanomai thn idia epafh kai to idio synais8ima pou exw otan diabazw ton Ioannou.(Parempiptontws diabase th "Sarkofago" tou,an den to exeis kanei hdh...H th "Thessaloniki h prwteuousa twn prosfygwn")
    Exeis "PENA" telos!(Sto leei ki enas filologos :) )
    Dora
    :*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Ναι τα έχω διαβάσει και τα δύο. Παλιάάάάάα....α όμως. Στα πολύ παλιά τα χρόνια!Χαχα!Λες να λειτουργεί το υποσυνείδητο?Προφανώς!Γραφή είναι αυτή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Υποσυνείδητο,ασυνείδητο ή ενσυνείδητο δεν ξέρω!!!Αυτό που σίγουρα ξέρω είναι ότι ο λόγος σου είναι "ηδύς τὰ τ' ὦτα τόν τε νοῦν τά τ' ὄμματα"
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Ε ναι...τώρα που έβαψα και το μαλλί μαύροοοοοο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Καλησπέρα, είμαι καινούργια στην παρέα αλλά έχω ενθουσιαστεί ήδη με το blog. To κείμενο σου για τα τρένα, με ταξίδεψε με τον πιο γλυκό τρόπο. Σε αντίθεση με τους περισσότερους, τα λατρεύω τα τρένα…πάντα με πήγαιναν σε ανθρώπους που αγαπάω!
    Από την εποχή που το Θες/νίκη Αθήνα ήταν 12 ώρες. Φορτωμένοι με τσάντες γεμάτες σάντουιτς, μπισκότα κ όλα τα καλούδια που φρόντιζε η μαμά να έχουμε για το ταξίδι, γιατί φυσικά κυλικείο δεν υπήρχε, μόνο ο κύριος με το καροτσάκι! Τα κουπέ γέμιζαν από τις φωνές κ τα γέλια μας, τα τραγούδια κ τα παιχνίδια μας! Αν μας τύχαινε κ κανένας «μυστήριος» συνεπιβάτης, δε μας πείραζε, γιατί σε λίγο θα φτάναμε στον προορισμό μας. Η στάση στο λιανοκλάδι, για εκείνες τις εκπληκτικές κρέμες που μόνο εκεί μπορούσες να τις βρείς, ήταν must. Τι αγωνία αν θα προλάβουμε να ξανανεβούμε στο τρένο πριν αναχωρήσει κ πάλι! Πόσες θύμησες..?
    Τα τρένα άλλαξαν, τα κουπέ καταργήθηκαν κ το μαγαζί με τις κρέμες έχει πια κλείσει… Οι «μυστήριοι» συνεπιβάτες συνεχίζουν να υπάρχουν, μόνο που τώρα τους βλέπω με άλλο μάτι…
    Όσο για τη θέση μου στο τρένο, κάθομαι πάντα με φορά προς τον προορισμό μου, για να αντικρύσω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα αγαπημένα μέρη. Αλλά κ όταν επιστρέφω, πάλι με την ίδια φορά κάθομαι. Γιατί όσο κ αν με πονάνε οι επιστροφές, πάντα θα γυρνάω εκεί απ’όπου ξεκίνησα…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Καλημέρα ioanna...Καλως Όρισες! Μου αρέσει που το θέμα "θέση" στο τρένο εξελίχθηκε σε "θέση" (στάση/άποψη ζωής)...και μου αρέσει που αποπνέεις επίσης νοσταλγία και αισιοδοξία...επίσης σε συγχαίρω για την 12ωρη υπομονή σου Θεσ/κη-Αθήνα έστω και παρηγορημένη απο τις κρέμες Λιανοκλαδίου...εγώ πάντως, εκτός από τελευταία, δε θυμάμαι τους πίνακες ωρών να κρατάνε ποτέ τις υποσχέσεις τους. Μου 'χει τύχει επίσης να πρέπει να κατέβω στον επόμενο σταθμό και να χρειαστεί να καθυστερήσω στον προηγούμενο 2 ώρες, τουτέστιν αν πήγαινα πεζή θα έφτανα γρηγορότερα...αλλά ΟΣΕ είν' αυτός!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. ΤΡΕΝΟΚΟΡΙΤΣΟ...ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΜΕ ΑΡΕΣΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ ΣΟΥ(ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ)?Η ΗΔΟΝΙΚΗ ΣΟΥ ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ...ΚΑΙΡΟ ΕΙΧΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΟΥ "ΚΟΥΜΠΩΝΕΙ" ΤΟΣΟ ΕΥΣΤΟΧΑ ΚΑΙ ΕΥΓΛΩΤΤΑ ΜΕ ΟΣΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΓΙΑ ΟΣΑ ΧΑΝΟΥΜΕ Η ΟΣΑ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΝΑ ΧΑΘΟΥΝ...ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΧΑΝΕΤΑΙ,ΑΝ ΔΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΧΑΘΕΙ...ΤΟ ΚΟΙΤΑΜΕ ΚΑΤΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ...ΕΣΤΩ ΚΙ ΑΝ ΤΟ ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΦΕΥΓΟΥΜΕ...Η ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΜΕ....ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΑ ΧΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Ωραία λοιπόν, την επόμενη φορά θα σε πάω βόλτα τρενηδόν!!!(χαχα!): ασ' τα τα αεροπλάνα!!!...Θα συμπορεύσουμε έτσι τις διαστροφικές μας συνήθειες!!!Καλημέρα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή