Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

Μια νύχτα επισκέφθηκα το σπίτι MOY!

«Κάθε φορά μπαινοβγαίνεις σαν κλέφτης», «Εμείς δε σε βλέπουμε ποτέ», «Όλο οι άλλοι έχουνε προτεραιότητα» «θα μας χάσεις και τότε θα μας αναζητάς»… Αυτά είναι λίγα από τα παράπονα της δικής μου μάνας όλα αυτά τα χρόνια από τότε που «έφυγα» από το σπίτι. Πρόσθεσε κι άλλα αν θες, με βάση τα όσα λέει η δική σου! Κι αυτή της η επιμονή, να υπενθυμίζει μονίμως την επικείμενή της  απώλεια από τη ζωή (σου), που είναι τόσο φυσική αλλά τόσο απάνθρωπη,  σου την περνάει σαν εμμονή, χειριστή των κινήσεών σου, πυξίδα των αποφάσεών σου.
        Απογαλακτίζεσαι νωρίς (θες να πιστεύεις!), ανοίγεις τα φτερά σου, φεύγεις, μα δε βρίσκεις ποτέ τη δύναμη να πας μακριά. Δεν τολμάς να ξεμυτίσεις, ξαναγυρίζεις. Κι αν δεν γυρίσεις, το νου σου θα τον έχεις πάντα εκεί, κοντά σ’ αυτήν που σε γέννησε, σε ανάθρεψε, σε λάτρεψε όσο κανείς, κι ας διεκδικεί ο έρωτας της ζωής σου τα πρωτεία στη λατρεία!
Παίρνοντας το δισάκι μου στον ώμο, μαζί με την οδοντόβουρτσα, τις πυτζάμες και μια λαχτάρα να φωλιάσω στο παιδικό μου το κρεβάτι-σημειολογικό άλλοθι περί (δήθεν) αποκοπής του ομφάλιου λώρου απαρνήθηκα το δικό μου σπίτι, και «επισκέφθηκα  νυχτερινώς» το σπίτι των γονιών μου: λίγο από τάσεις αλλαγής, λίγο από τάσεις ενοχής, πολύ από νοσταλγία και επιδιωκόμενη ευτυχία, τρύπωσα στο πατρικό  μου και καταχώνιασα στο δωμάτιό μου που ήταν σε κατάσταση όπως την είχα απαιτήσει: εκεί καταλαβαίνεις ότι οι μάνες έχουν ένα τέτοιο και τόσο  διαστροφικό ίδιον: να υποτάσσονται εκουσίως και ασμένως σε όποια παράλογη και ατίθαση επιθυμία, εκπεφρασμένη ή μη, έχεις ως παιδί της! Θα λιώσουν, θα φέρουν τα πάνω κάτω, θα στερηθούν, θα παρακάμψουν το «εγώ» και το «υπερεγώ» τους προκειμένου να υπηρετήσουν τα «θέλω» και τα «απαιτώ» σου.
 Όπερ και εγένετο! Η σόμπα αναμμένη, το μονό κρεβάτι μου στρωμένο, σαν φωλίτσα, όπως μας έλεγε όταν ήμασταν μικρά, και φυσικά ο φυσικός χυμός στυμμένος, το έπαθλό σου, μια προσφορά της ικανοποίησης της, όταν σε βλέπει να διαβάζεις και να την υπακούς.
Μα η κούραση με πρόδωσε. Δε μ’ άφησε να «έχω τα μάτια μου ανοιχτά», να παρατηρώ καθετί που έκανε, που έλεγε, που τραγουδούσε και να το τυπώνω, να το αποτυπώνω, να το εξετάζω και να το υιοθετώ. Κοιμήθηκα! Από υπερφίαλη δόξα ότι ό,τι ήταν να μάθω το έμαθα? Από φυσιολογική της ηλικίας μου τάση να κρίνω και να απορρίπτω? Από πεποίθηση πως ξέρω πολλά, δε θέλω άλλα? Από απλή εξάντληση των δυνάμεων που με εγκατέλειπαν κατά την κατάκλιση? Δεν έχει και πολλή σημασία. Κοιμήθηκα!
Και η επόμενη μέρα με βρήκε σε στάση εμβρυακή, κουλουριασμένη σαν στον αμνιακό μου σάκο, πάνω σε ένα κρεβάτι και ένα δωμάτιο κρύο που δεν έμοιαζε σε τίποτε το δωμάτιο της περασμένης νύχτας! Ήταν γιατί η σόμπα είχε πια σβήσει, σκέφτηκα αρχικά! Αλλά έπεσα έξω: ήταν γιατί η μαμά είχε φύγει στη δουλειά, τελικά!
Και το σπίτι κρύωσε…
Καλημέρα Μαμά!

28 σχόλια:

  1. Αχ βρε Constantina τι ειπες πάλι! Μαμά και πάλι μαμά! Η πιο Άγια γυναίκα στον κόσμο! Τα φαγιά της, η ζεστασιά της, η αγκαλιά της!Κι εγώ, κάθε που γυρίζω πίσω στη μάνα μου, κι ας είμαι τόσα χιλιόμετρα μακριά, με πόνο καρδιάς φεύγω πάλι πίσω! Πολύ μου άρεσε ο τρόπος που έκλεισες!Πολύ χαρακτηριστικός!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όντως! Με έκανες και μένα να θέλω τη μαμά μου! Κι αυτή η επικείμενη απώλεια! Ας στο καλόόόό.......Μεγάλη συζήτηση Κων/να μου!Δεν ξέρω γιατί, αλλά πολλές φορές την έχω νιώσει ως ανασταλτικό παράγοντα σε αυτά που κάνω! Και νόμιζα πως είχα κερδισει την ανεξαρτησια μου νωρις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κοίτα τώρα αν θες να το συζητήσουμε,Χρύσα, νομίζω πως δε θα βγάλουμε άκρη περί διελκυστίνδας μεταξύ ανεξαρτησίας και ομφάλιου λώρου!Ποτέ! Ο καθένας μπορεί να λέει ελεύθερα τη γνώμη του και νομίζω πως θα συμφωνούμε διαφωνώντας και αντιστρόφως! Λέω! Ξέρω γω? Δηλώνω αδαής!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Sas afierono olous sas to GERNAW MAMA!kathe fora pou to akouo (kai oxi mono) siniditipoio ti einai h mana !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. δεν έστρωσα ακόμη το κρεβάτι σου, όταν έφυγες, γιατί ακόμα δεν το πίστεψα πως ήρθες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μαμά!!!! μικρή λεξούλα..
    Μεγάλο ,βαθύ νόημα??? Δεν ξέρω...
    Εκείνο που ξέρω σίγουρα είναι ότι χωρίς τη παρουσία της μαμάς
    κανείς, καμιά ποτέ τί μπορεί να καταφέρει??
    Ο μπαμπάς σε κάθε δύσκολη ερωτήση ή απαίτηση παιδιού απαντά
    "ρώτα τη μαμά"..
    Η μαμά θα μεγαλώνει το παιδί, η μαμά θα πάει στο σχολείο να ρωτήσει για την πρόοδο,
    η μαμά θα τρέχει στις αθλητικές υποχρεώσεις, η μαμά στις κοινωνικές εμφανίσεις θα εμφανίζεται χαρούμενη ευδιάθετη...
    Πολλοί οι ρόλοι της μαμάς... 'Ολοι και όλες καταλαβαίνουμε τί είναι η μαμά όταν καταλαγιάσει ο χρόνος της εφηβείας , ίσως όταν βρεθούμε μπροστά σε δυσκολίες.. Το απάνεμο λιμάνι μιας συζήτησης ή μιας αγκαλιάς μαζί της λύνει μαγικά κάθε πρόβλημά μας...
    Ο επίλογος του κειμένου σου εξαιρετικός. Παγώνει το σπίτι όταν η μαμά φεύγει έστω και προσωρινά για δουλειά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Νομίζω Σύλβα πως η ΜΑΝΑ είναι το μόνο κενό που αν προκύψει ΔΕΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ! Γι' αυτό και η φράση ΟΥΔΕΙΣ ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΣ δεν έχει καμία σχέση με τη ΜΑΝΑ!ΚΑ-ΜΙ-Α!ειμαι ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΗ και προκαλώ τους πάντες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Συγνώμη!Καινούρια της παρέας...Θέλει και συζητηση το θέμα σου Κωνσταντίνα?2 φορές κατηγορηματική κι εγώ μαζί σου...Σωστά λέει η Σύλβα: σε όλες αυτες τις εκδηλωσεις τη μαμα θυμομαστε.Κι αν κανενας μας θυμαται το μπαμπα μάλλον καταχρηστικό ειναι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλώς τηνα!!!κι ας αργησε...χαίρομαι σε αυτα που συμφωνείτε..καμιά διαφωνία κανείς?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλώς όρισες Ιωάννα στην παρέα μας!!!!!!!!!
    Να είσαι σίγουρη ότι θα περνάς καλά με αυτήν την παρέα ...
    Να διαβάζεις την Κωνσταντίνα, να γράφεις τα σχόλιά σου και
    προσωπικά θα με ευχαριστούσε να διάβαζα και τα σχόλιά σου επί των σχολίων....
    Και τώρα που με πιάνει το "δασκαλίστικο ύφος" ελάτε να κάνουμε συζητήσεις επί των θεμάτων της Κωνσταντίνας..
    Κάνει κόπο για να σκεφτεί και να γράψει... εμείς που βρίσκουμε "έτοιμη τροφή" να την
    αφήνουμε έτσι???? τι λες Κωνσταντίνα??? Τι λέτε και όλοι εσείς οι αναγνώστες/τριές της????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Όταν γερά η μάνα και άλλο κε μπορεί, (2)
    α τότε θέλ' βοήθειαν, α τότε θέλ' ζωήν,
    α τότε θέλ' ζωήν.
    Όταν θα έρτε η ώρα και άλλο κι θα ζει,
    αμάν και φτάσ' το χρέωσις θα καίεται η ψυ' σ'.
    .
    Η μάνα εν κρύον νερόν και σο ποτήρ κε μπαίν'
    η μάνα να μη ίνεται, η μάνα να μη εν',
    η μάνα να μη εν'.
    .
    Η μάνα εν' βράχος, η μάνα εν' ραχίν, (2)
    σο δύσκολον την ώρας μανίτσα, μανίτσα,
    μανίτσα μ' θα τσαείς.
    Η μάνα εν' το στήριγμαν, τη χαράς το κλαδίν,
    τ' ατηνές η εγάπη κε βρίεται ση γην.
    .
    Η μάνα εν' κρύον νερόν και σο ποτήρ κε μπαίν'
    η μάνα να μη ίνεται, η μάνα να μη εν',
    η μάνα να μη εν'.
    .
    Θα δεβένε τα χρόνια, θα έρουμε και μεις, (2)
    ατά είναι με τη σειράν κι θα γλυτών' κανείς,
    κι θα γλυτών' κανείς.
    Και όλ' πρέπ' να εξέρουμε σ' αούτο τη ζωήν
    χωρίς τη μάνας την ευχήν κανείς κε 'λέπ' χαΐρ.
    .
    Η μάνα εν' κρύον νερόν και σο ποτήρ κε μπαίν'
    η μάνα να μη ίνεται, η μάνα να μη εν',
    η μάνα να μη εν'.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αχ ρε Έφη, τι άσμα! Μετά σου λέει να παραβγεί κανείς το Δημοτικό Τραγούδι σε στίχο και σοφία! Γίνεται?Αυτά είναι λόγια της Καρδιάς γιατί είναι το λαού..Το πιο ωραίο στολίδι-σχόλιο!Κρίμα που δεν έχει και ήχο...αλλά πιστεύω πως έχει μουσικότητα ακόμα και με ανάγνωση!Κάθε φορά που το ακούω πάντως ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΖΩ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. patiste panw sto onoma mou sto sxolio exei kai hxo!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. οκ!το ξέρω!αλλα θα ηταν καλο καθώς το διαβάζαμε ...(έννοούσα!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Στελνει η μαμα τον Τοτο να φερει μερικες μπυρες απο το ψυγειο. Ανοιγει το ψυγειο λοιπον κοιταει μεσα και με βροντερη και δυνατη φωνη φωναζει «ΜΑΝΑ, ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ». Σοφα λογια : ) : )
    Η δικη μου μαμα ακουει στο ονομα Βικυ και σιγουρα ειναι μια, αλλα και μοναδικη. Δεν ξερω αν ειναι τελεια αλλα σιγουρα εκανε και κανει το παν για τα παιδια της. Παντα εχει μια συμβουλη και μια γνωμη να πει ακομα και οταν δεν την ζητας. Στα ματια της ειμαι ακομα 5 χρονων και οχι 35. Αυτο βεβαια εχει και την καλη της πλευρα. Πως μπορεις αλλωστε να πεις οχι στην περιποιηση και στο να σε καλομαθαινουν. Πως να πεις οχι στην χωριατικη πιτα που μοσχοβολαει καθε φορα που μπαινεις στο σπιτι??? Εχει βεβαια το τιμημα της αλλα ας οψετε το γεγονος οτι οι νεα γενια γυναικων δεν ξερει να ανοιγει σπιτικο φυλλο. Ανεπροκοπες : ) :) Γιατι τουλαχιστον για εμας τα αγορακια αυτο ειναι το πρωτο σχολιο που ακουμε για καθε καινουργια γυναικα που μπαινει αναμεσα σε Γιο και Μαμα «Ετσι σε ειχα μαθει εγω? Αλλα βεβαια τωρα οτι πει η σουσουραδα κανεις. Αυτη την βοηθας στις δουλειες. Εμενα δεν σε ειδα να με βοηθησεις ποτε» :) Φυσικα αν προσφερεις βοηθεια χωρις να το ζητησει θα σου πει «Οχι αγορι μου εσυ θα πλυνεις τα πιατα???» Φανταζομαι εχει μια δικη της μοναδικη αισθηση χιουμορ. Για την αποκοπη του ομφαλιου λωρου η λυση και παλι απλη. 8.000 χλμ αργοτερα το προβλημα τακτοποιηθηκε. Δεν ηταν ευκολο για εμενα αλλα ακομα περισσοτερο για την Κυρα Βικυ. Ηταν ομως η μονη λυση και οσο και αν ακουγετε περιεργο μου εδωσε την ευκαιρια να γνωρισω καλυτερα την μανα μου και να δω πτυχες της προσωπικοτητας της που ουτε καν γνωριζα οτι υπηρχαν. Τελικα ο καλυτερος τροπος για να γνωρισουμε την μανα μας ειναι να ερθει αυτη και να μεινει στο σπιτι μας για μερικες εβδομαδες. 4-6 maximum γιατι μετα χανεις τον ελεγχο απο τα χερια σου και περναει στα χερια της μαμας και παλι : ) To ξερω απο προσωπικη πειρα. Πριν 2 χρονια ηρθε να με δει στον Καναδα μετα απο πολλα παρακαλια απο πλευρας μου μιας και ποτε δεν της αρεσε η ιδεα οτι εγω εφυγα και ως εκτουτου εγω επρεπε να γυρισω Ελλαδα. Οι διαπραγματευσεις ηταν σκληρες. Ναι πηρε την γλυκεια της εκδικηση για ολα τα παιδικα μου χρονια που της εκανα την ζωη δυσκολη με τα καμωματα μου. Ξερει καλα πως της εχω την ιδια αδυναμια και αγαπη που εχει αυτη για εμενα. Οι Απαιτησεις ηταν οι εξης: Ελληνικα Καναλια (Μega ,Antenna ) για να μην χανουμε τα σηριαλ. Διπλη τραπουλα για να παιζουμε μπιριμπα τουλαχιστον μια φορα την ημερα, πλαστη και χωρο για να μπορει να απλωσει φυλλο για πιτα. Πλαστη δεν ειχα αλλα και παλι η λυση ηταν απλη. Δεν θα ξεχασω την μερα που πηγα να την παρω απο το αεροδρομιο και ξαφνικα η Κυρα Βικυ σκαει μυτη με Γυαλια ηλιου , υφος τουριστα, Βαλιτσα με ροδακια Samsonite (την αγορασε ειδικα για το ταξιδι) και εναν πλαστη δεμενω με σπαγκο πανω στη Βαλιτσα μιας και δεν χωρουσε μεσα. Μονο το καλαθι με τις κοτες και τα αυγα απο το χωριο ελειπε: ) Εφερε ομως τραχανα. Τις πρωτες μερες ηταν ησυχη. Aς ειναι καλα το Jet lag.Την 4-5 μερα ηταν και παλι Full Power. Γυριζοντας σπιτι απο τη δουλεια η μυρωδια της πιτας ηταν μοναδικη. Ο πλαστης επιασε δουλεια? Σεμεδακια πανω στην ΤV (ευτυχως η οθονη ειναι επιπεδη και δεν μπρορουσε να βαλει τα μπιμπελο που ειχε φερει) σε οποιο ραφι υπηρχε ευκαιρο και φυσικα πριν ακομα μπω μεσα. «Παπουτσιαα, σφουγγαρισα» Η Πολις Εαλο, ηταν πλεον σπιτι της με τους δικους της κανονες!!Επομενο βημα οι ντοματες τα αγγουρακια και τα λοιπα κηπευτικα στην πισω αυλη του σπιτιου. 1000 $ για να βαλω γκαζον πριν ερθει γινανε μαρουλια και κρεμυδακια εκεινο το καλοκαιρι : ) Home Sweet Home! Δεν αγορασαμε ζαρζαβατικα για το υπολοιπο του καλοκαιριου. Η μαμα ειχε παρει και παλι την θεση που της αρμοζει. Αρχοντας του σπιτιου αλλα γεματη αγαπη για το γιοκα της. Ειχε πλακα και τη ζεστασια της μαμας εκεινο το καλοκαιρι. Μαθαμε ο ενας τον αλλον λιγο καλυτερα και μαθαμε να σεβομαστε τις ιδιαιτεροτητες που εχει ο καθενας μας. Την τελευταια μερα πριν φυγει με κοιταξε στα ματια και μου ειπε «Ειμαι πολλη περηφανη για εσενα σε ευχαριστω για την φιλοξενια» Εγω απλα της ειπα «Σε αγαπαω και να το θυμασε παντα οσο μακρυα και να εισαι»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. αν και ειμαι τυχερη που ζω ακομη με την οικογενεια μου και πανω απ'ολα την "ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ",
    ξερω πως δυστυχως, καποτε θα "φυγω"απο το σπιτι χωρις βεβαια αυτο να σημαινει πως δεν μπορω να πηγαινω οποτε θελησω...γι'αυτο ομως που ειμαι ακομη πιο σιγουρη ειναι το γεγονος οτι απο'κει που δεν θα φυγω ΠΟΤΕ ειναι η τεραστια καρδια της...(Ας αναφερω βεβαια και την καρδια και το μυαλο του μπαμπακα μου)!!!η μαμα μας ειναι παντου και παντοτε μαζι μας ας μην το ξεχναμε...απο την φρεσκοσιδερωμενη και μοσχοβολιστη με ariel πλουζα μας,μεχρι το φαγητο της,την φωτογραφια(που για μια φορα ειστε μαζι και δεν εχει το ρολο του φωτογραφου)και φυσικα το οτι σιγουρα τριγυρνα στο μυαλο μας αφου και στισ αγορες μας ακομη σκεφτομαστε αν θα της αρεσε αυτο που θα παιρναμε...οπως και να το κανουμε ειναι "Ο φυλακας αγγελος ΜΑΣ"!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Dr.Chris ανοίγεις θέμα!Εννοείται πως όλα έχουν όρια.Απλα εδώ οι προθέσεις είναι αδιαπραγμάτευτες και χωρίς συστάσεις. Τουτέστιν, είναι ο μόνος άνθρωπος στον οποίο ΑΝΕΧΕΣΑΙ και ΣΥΓΧΩΡΕΙΣ. Δες το αντίστροφα: σε ποιο άλλο άτομο θα ανεχόσουν ΤΕΤΟΙΑ σαν κι αυτα που περιγράφεις? Η φύση παιδί μου έχει προνοήσει: να μην επιτρέπεις σε κανέναν άλλον στη ζωή σου πλην της μητρός σου να κάνει όσα λες κι άλλα τόσα!τυχαίο?
    Λενιώ, όπου κι αν πας, εδώ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Δεν ανοιγω θεμα απλα λεω τα πραγματα οπως εχουν και οχι οπως θελουμε να ωραιοποιουμε. Δεν ανεχομαι την μανα μου προς θεου.Δεν υπαρχει λογος.Μαλλον αυτη με ανεχοταν :):)Το να συγχωρεις ειναι αμφιδρομο. Η δικη μου μανα δεν ειναι πανσοφη και ουτε εχει μια λυση για καθε προβλημα. Αντιθετος ειναι η πρωτη που την πιανει πανικος :):)To ιδιο φυσικα ισχυει και απο πλευρας μου.Δεν εχω τις λυσεις για ολα τα προβληματα. Απλα βλεπω την μανα μου ως οντοτητα με αρετες και ελλατωματα. Αλλιως παμε στο συνδρομο της Κουκουβαγιας. Μην ξεχναμε οτι και αυτη ειναι ανθρωπος. Φυσικα και η αγαπη της ειναι κατι το μοναδικο και δεν συγκρινετε με κανενα αλλο ειδος αγαπης. Θα εδινε και την ζωη της για εμας.Απλα δεν πρεπει να ξεχναμε πως εχει την δικη της προσωπικοτητα και η ζωη της δεν τελειωνει με το που γινετε μαμα. Φυσικα και ειμαι ο πρωτος που θα πω πως πολλες φορες την "Εκμεταλλευτικα" και πατησα στο κουμπι της μητρικης αγαπης. To να φευγουμε μακρυα τους νομιζω πως τελικα τους κανουμε χαρη και ας μην το παραδεχονται. Ποιος ειπε οτι η ζωη τους τελειωνει στα 50 η οταν βγαινουν στην συνταξη δεν θελουν να κανουν τη ζωη τους παρα να στερουντε για να περνανε καλα τα παιδια τους??? Δεν ειμαι γονιος ακομα και ισως να κανω λαθος.Ποιος μας λεει πως η μαμα δεν θελει να κανει την ζωη της και να ειμαστε εμεις για μια φορα αυτοι που την υπηρετουν? Ο καλος λογος δεν ειναι αρκετος απο μονος του.Χρειαζονται πραξεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Και επισης θέλω να συμφωνήσω με τη Σύλβα οτι ήταν πολυ ωραίος ο τρόπος που το ΕΚΛΕΙΣΕΣ ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. μητέρα μανούλα μαμά... παρά τις μικρές αλλά καθημερινές μας εντάσεις (έτσι για να πάει καλά η μέρα) η παρουσία της παραμένη απαράλλαχτη... πώς μπορείς να μην συγχωρήσεις τα νεύρα της, για το εντελώσ ακατάστατο δωμάτι σου, όταν είναι η μόνη που μπορεί πραγματικά να σ μιλήσει να σε συμβουλεύσει όσο κανείς, να σε αγκαλιάσει και να σε περιθάλψει κθριολεκτικά και μεταφορικα???? ακόμα και αυτη η σπαστική ώρες ώρες εμμονή της με την τελειότητα των πάντων σου λείπει όταν λείπει από το σπίτι..... γιατι το λές αυτό????? Σήμερα έφυγε η μαμά μ για την κύπρο.....αν και στο σπίτι είμαστε 50 νοματέοι δεν 3έρς ακόμη αν 8α μπορέσω να τα βγάλω πέρα.... ουφφφφ κουράστηκα και μόνο ποu το είπα..... μαμααααααααααα xD

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Η μαμά όμως γιατί δεν κουράζεται ποτέ? ε? ιδού η απορία! (ενώ εσύ κι εγώ κουραζόμαστε και μόνο στη σκέψη!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Κων/να είπατε παραπάνω η μητέρα είναι αναντικατάστατη και απλά μου ήρθαν περιπτώσεις στο νου ανθρώπων μικρών και μεγάλων που τα έχουν καταφέρει αναδιαμφισβητητα Στη ζωή τους χωρίς-δυστηχως,για αυτούς-τη μητέρα τους.αναντικαταστατος δεν είναι κανείς θαρω απλά είναι μεγάλη ευλογία το να έχεις συμα Αυτην!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. eleni, "αναντικατάστατος" δε σημαίνει "απαραίτητος" υπό την έννοια ότι χωρίς αυτόν δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς, δλδ να προχωρήσεις στη ζωή σου, να προοδεύσεις, να καταφέρεις πολλά κλπ!Το ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΚΕΝΟ όμως είναι κάτι που δεν καλύπτεται!Αυτό εννοούσα!Την "έγνοια" της μάνας και τη θυσία την ανιδιοτελή, επιμένω πως κανείς με τέτοια αυταπάρνηση δεν μπορεί να σου τη χαρίσει, για τον απλούστατο λόγο ότι είμαστε άνθρωποι και σε οριακές στιγμές (εκεί αντιλαμβάνεσαι τις "πραγματικές σχέσεις"), όταν χρειαστεί να επικρατήσουν μόνο τα "ζωώδη" ένστικτα της επιβίωσης ο οποιοσδήποτε θα προσπαθήσει να πατήσει επί του πτώματός σου. Η μάνα όμως ΟΧΙ. Μπορεί να σου προσφέρει και το δικό της (πτώμα) να πατήσεις ΕΣΥ πάνω του. Αυτή είναι η διαφορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Χαίρομαι!Ενδόμυχα και υποσυνείδητα ΜΑΛΛΟΝ αυτός να ήταν ο στόχος μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Αυτό με το σπίτι που παγώνει όταν φεύγει η μάνα το θυμάμαι χαρακτηριστικά κι εγώ! Μάγος η μάνα! Και στο ίδιο ύφος τα παράπονά της πάντα! Θα πεθάνω και θα καταλάβετε...
    Να τη χαίρεσαι τη μανούλα σου Κωνσταντίνα! Θα ΄χει μεγάλο καμάρι που είναι μάνα σου, σίγουρα! Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάποτε "κορόιδευα" τον παππού μου που είχε τα δάκρυα στο τσεπάκι του...τώρα καταλαβαίνω γιατί είμαι εγγόνι του!
      Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!

      Διαγραφή