Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

Θεσσ…αλωνίζοντας!!


Ραντεβού (κλασικά) ως φοιτητές στην καμάρα. Ο φίλος μου ο Αντώνης έμενε κοντά στην Ευαγγελίστρια. Ο φίλος μου ο Απόστολος είχε το δικηγορικό του γραφείο στην Κομνηνών. Εγώ έμενα δέκα ολόκληρα χρόνια στην Παπάφη. Το στέκι μας  ήτανε χρόόόόνια στο Καρντού απέναντι από το Λευκό Πύργο. Το πάρκινγκ της πλατείας Ελευθερίας φιλοξενεί χρόνια ολόκληρα το αμαξάκι μου, όταν το κατεβάζω στο κέντρο. Στη Ναβαρίνου κόβω άλλοτε σκόπιμα και άλλοτε άσκοπα βόλτες! Την Τσιμισκή την γνωρίζω μόνο για τα καταστήματα της, ενώ η Αριστοτέλους είναι για μένα απλά η ωραιότερη πλατεία της Θεσσαλονίκης! Αυτά και άλλα πολλά ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ σημεία της πόλης περνάνε από μπροστά μου τόσο ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΑ που δεν μπήκα ποτέ στον κόπο να εξετάσω σε βάθος αυτήν την πόλη που ΝΟΜΙΖΑ ότι την έζησα για τα καλά. Αλλά νόμιζα…
Έχω γυρίσει τόσες πόλεις και χωριά στον κόσμο, παραμάσχαλα με έναν τουριστικό οδηγό. Ξεποδαριάστηκα επισκεπτόμενη το κάθε μουσείο τους, σημαντικό ή ασήμαντο και στη Θεσσαλονίκη επισκέφτηκα μοναχά με το σχολείο αυτά στα οποία με πήγαν. Διάβασα για ναούς γοτθικού ρυθμού, σήματα κατατεθέντα της μεσαιωνικής Ευρώπης αλλά δεν εντρύφησα στο στολίδι αυτής της πόλης, τον Άγιο Δημήτριο. Μπορεί να αγόρασα μινιατούρες για τον Πύργο του Άιφελ ή για το Κολοσσαίο αλλά δεν έχω ούτε μια κάρτα με τον Πύργο το Λευκό. Και ενώ μπορεί να πόζαρα μπροστά σε αγάλματα που δε θυμίζουν πια σε μένα τουλάχιστον τίποτε περισσότερο από την Αναγέννηση, διαπίστωσα πως δεν πήρα χαμπάρι για το άγαλμα του Κασομούλη στην Αγγελάκη.
Ποτέ δεν είναι αργά! Τηλεφωνώ στη φίλη μου τη Μαρία, αιρετική από τα γεννοφάσκια της και της ξεστομίζω την ιδέα μου. Δε θα μπορούσε να αρνηθεί σε μία τόσο δελεαστική πρόταση. Για να εγκλιματιστούμε καλύτερα, της προτείνω να μείνουμε για ένα τριήμερο σε ένα ξενοδοχείο της πόλης! Κρίση μετά σου λέει! Ε και? Άλλοι τρέχουν αυτές τις μέρες στην Κων/πολη ή στην Πράγα! Εμείς τουλάχιστον δε θα ‘χουμε αεροπορικά στα έξοδά μας! Κατά τ’ άλλα, της υποσχέθηκα πως θα κάνουμε αυτό ακριβώς που κάνουν οι άλλοι στην Πράγα!
Ετοιμάζουμε βαλίτσες, ξεχνάμε τα σπίτια μας και οδεύουμε προς  το ξενοδοχείο, φθηνό αλλά αξιοπρεπές! Με τον τουριστικό οδηγό στο χέρι κάνουμε πλάνο. Το ξενοδοχείο μας βρίσκεται πάνω από την Αριστοτέλους! Από δω θα ξεκινήσουμε: από την ομορφότερη πλατεία της Θεσσαλονίκης, δημιούργημα της Διεθνούς Επιτροπής Σχεδιασμού με πρόεδρο τότε τον Αρχιτέκτονα Ερνέστ Ερμπράρ, που κλήθηκε να σχεδιάσει την πόλη μετά την πυρκαγιά του 1917. Η πλατεία Αριστοτέλους μαζί με την Πλατεία Δικαστηρίων, όπου επρόκειτο να φιλοξενηθούν όλα τα δημόσια κτίρια της πόλης, ορίστηκαν να ακολουθήσουν το νεοβυζαντινό στιλ. Με αρκετές τροποποιήσεις των αρχικών σχεδίων η πλατεία πήρε τη μορφή που βλέπουμε σήμερα. Περνώντας βιαστικά έξω από το ζαχαροπλαστείο του Τερκενλή, μας σπάει τη μύτη η μυρωδιά απ’ τα τσουρέκια. Τσεκάρουμε να επιστρέψουμε στο γυρισμό από την ίδια διαδρομή για να τσακίσουμε ένα οι δυο μας. Οι τύψεις των θερμίδων δεν έχουν δικαίωμα στις διακοπές. Βαδίζουμε προς τα Δυτικά. Στάση στο Ut Kapan (Καπάνι) και στο Μοδιάνο για μια φωτογραφία, όπως έχουν όλοι οι τουρίστες και ακριβώς δίπλα, στο Γιαχουντί Χαμάμ, δημόσιο λουτρό από την εποχή της τουρκοκρατίας (τέλη 15ου αιώνα). Ααα! Δεν είναι ανοιχτό για το κοινό! Κρίμα!  Μια στιγμή! Βγάλε με μια φωτογραφία εδώ στο Μπεζεστένι της Θεσσαλονίκης. Δεν είχα προσέξει ποτέ τους τρούλους.
Κατεβαίνοντας πεζή την οδό Βενιζέλου, στεκόμαστε μπροστά στο γλυπτό του Β.Δορόπουλου, στο σημείο που δολοφονήθηκε το 1963 ο Γρ. Λαμπράκης, βουλευτής τότε της ΕΔΑ. Λέω να μπούμε και στον Ι.Ν.του Αγίου Μηνά που διαθέτει εικόνες με πολύ εμφανή την επιρροή από τη ρωσική σχολή. Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να παραβλέψουμε το Εβραϊκό μουσείο, στην ίδια οδό. Κοίτα να δεις που από δω περνάω σχεδόν κάθε Σάββατο για να πάω στα μπαράκια της Βαλαωρίτου κι αυτό δεν το είχα πάρει είδηση. Και φτάνουμε στην Πλατεία Ελευθερίας, η οποία, όπως διαβάζω στον οδηγό, σχεδιάστηκε επίσης από τον Ερμπράρ. Είναι συνδεμένη με το εβραϊκό ολοκαύτωμα, αφού εκεί ο αξιωματικός των Ες-Ες, Αλοΐς Μπρούνερ συγκέντρωνε τους Εβραίους για να τους στείλει στο Άουσβιτς με το τρένο. Επίσης όμως η πλατεία αυτή αποτελεί τον πρώτο χώρο στάθμευσης της πόλης αλλά και το οικονομικό της κέντρο, καθώς εκεί συγκεντρώνει πάρα πολλές τράπεζες! Ώστε αυτό το περίεργο κτίριο με τα οθωμανικά παράθυρα και τον μικρό πύργο στην ταράτσα  είναι το μέγαρο Στάιν, οικοδομημένο από το 1908 με αρχιτέκτονα τον Ερνστ Λεβί, ενώ το κτίριο που φιλοξενεί την Τράπεζα της Ελλάδος διαβάζω πως αποτελεί κτίριο Νεοκλασικού ρυθμού, όπως και αυτό της Alpha Bank αλλά με πολλά διακοσμητικά στοιχεία από την Αρ Νουβό.
Από την πίσω μεριά, σεργιανίζουμε τα καλντεριμάκια στα Λαδάδικα, περιοχή όπου γνώρισε δόξες το χονδρεμπόριο κατά το 19ο αιώνα και που μετά την εμπορική παρακμή του με κοινή απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού και του Δήμου Θεσσαλονίκης ανακηρύχθηκε ολόκληρη διατηρητέα! Ευτυχώς! Από την άλλη η ανάδειξη της Θεσσαλονίκης σε ευρωπαϊκή πολιτιστική πρωτεύουσα το 1997 μας άφησε μία πολύ πλούσια πολιτισμική προίκα. Στα Λαδάδικα, στεγάζεται το Μουσείο αρχαίων, βυζαντινών και μεταβυζαντινών μουσικών οργάνων, κατασκευασμένων με βάση τις φιλολογικές και εικαστικές μαρτυρίες. Η περιπλάνηση στη Λέοντος Σοφού μας θυμίζει πως υπάρχει και η άλλη Θεσσαλονίκη, εκείνης που δεν έχει σχέση με το μπετό, το τσιμέντο και τα σίδερα. Μιας Θεσσαλονίκης γεμάτης ιστορία, γούστο και πολιτισμό.
Ήξερες εσύ τι είναι αυτό το τείχος πίσω από το οποίο παρκάρουμε στα Δικαστήρια? Δεν έχει σχέση, λέει, με τα παλιά Βυζαντινά κάστρα, αλλά είναι του Σουλτάνου Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς. Το τείχος καταλήγει στον Πύργο, γνωστό ως Τοπ Χανέ, που βρίσκεται σε καλή κατάσταση γεμάτο προμαχώνες και πολεμίστρες, πράγμα λογικότατο, αφού εκεί ήταν η είσοδος της πόλης, εξού και το λιμάνι!
Πλατεία Βαρδαρίου! Πάμε γρήγορα! Κακόφημη περιοχή! Μια στιγμή όμως! Μήπως να περνούσαμε από το Μουσείο Ύδρευσης? Μηχανολόγοι μπορεί να μην είμαστε για να μάθουμε όλες τις λεπτομέρειες περί μηχανισμών άντλησης νερού και πετρελαιομηχανών πρώτης και δεύτερης γενιάς αλλά νομίζω πως έχει εγκυκλοπαιδικό τουλάχιστον ενδιαφέρον να δούμε αναλυτικά τον τρόπο παραγωγής ατμού για την κίνηση ατμομηχανών. Ε! Και επί τη ευκαιρία, μιας και πιάσαμε τις ατμομηχανές, εντελώς συνειρμικά και συμπτωματικά λόγω περιοχής δεν πεταγόμαστε στο Μουσείο Σιδηροδρόμου στη Μοναστηρίου? Ξέρεις ότι εκεί εκτός από στολές σταθμαρχών, όργανα, γραφεία και βιβλία αρχείων με τα δρομολόγια της Ελλάδας και όχι μόνο φιλοξενείται και ένα αυθεντικό βαγόνι-εστιατόριο του θρυλικού Orient Express?
Στη δε Σταυρούπολη, λέει, βρίσκεται το μεγαλύτερο στρατιωτικό νεκροταφείο της Ελλάδας από τον Πρώτο Παγκόσμιο. Και αν αναρωτιέσαι προς τι η (μακάβρια) όρεξη για επίσκεψη σε νεκροταφείο, θα σου πω πως έχει να κάνει όχι με τη μελαγχολική πλευρά του εαυτού μου αλλά με την άγνοια που δέρνει τόσο όλους τους Θεσσαλονικείς ακόμα και τους κατοίκους της περιοχής που δεν γνωρίζουν βασικά πράγματα της ιστορίας όπως ότι οι νεκροί στρατιώτες είναι θαμμένοι κατά εθνικότητα και ότι κάθε περιοχή έχει το παρεκκλήσι της, φιλοξενεί χιλιάδες ξένους που έρχονται να βρουν κάποιον δικό τους που έπεσε εδώ κατά τον πόλεμο και ότι κάθε που γαλλικό πολεμικό πλοίο μπαίνει στο λιμάνι της πόλης, στέλνει στρατιωτικό άγημα για να αποτίσει φόρο τιμής στους γάλλους στρατιωτικούς, ενώ οι οικογένειες Σέρβων που έχασαν δικό τους άνθρωπο επισκέπτονται το νεκροταφείο χρόνο παρά χρόνο με τιμητικές εκδηλώσεις στη μνήμη τους!
Και μια που φτάσαμε Σταυρούπολη, πάμε μια βόλτα μέχρι το Μουσείο Σύγχρονης τέχνης στη Μονή Λαζαριστών. Είμαστε απαράδεκτες. Εδώ ερχόμαστε μόνο για παραστάσεις και συναυλίες! Εμείς μόνο το Τελλόγλειο ξέρουμε για μουσείο σύγχρονης τέχνης και τούτο γιατί «σκοντάφτεις» επάνω του. Αλλιώς…
Φτάνει για σήμερα! Αρκετά! Ξεποδαριαστήκαμε αλωνίζοντας τη δυτική Πλευρά. Πάμε να ξεκουραστούμε και θα κεράσω ουζάκι το βράδυ στο Τσινάρι. Έτσι, να θυμηθείς τα παλιά και μια γωνιά που μοιάζει παρακμή αλλά είναι αυθεντική. Και λέω να πάμε για κουλουράκι σαλονικιώτικο στο φούρνο εκείνον τον γνωστό, πίσω από τη Βίλκα, κοντά στο Μύλο μωρέ, εκείνα τα παλιά εργοστάσια που κάποιοι ευφυείς τα μετέτρεψαν σε πολυδύναμα πολιτιστικά κέντρα, χωρίς να αλλάξουν τίποτα στην εξωτερική και στην εσωτερική τους φυσιογνωμία…
Το πρωί θα κατηφορίσουμε από το άγαλμα του Βενιζέλου κι αφού επισκεφθούμε το Μπέη Χαμάμ, χτισμένο από το 1444, το αρχαιότερο στην Ελλάδα, γνωστά και ως «Λουτρά Παράδεισος», θα σεργιανίσουμε στο βιβλιοπωλείο του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων, δίπλα στον Ι.Ν. της Παναγίας των Χαλκέων που πήρε το όνομά της από τους χαλκωματάδες που είχαν το σινάφι τους τριγύρω. Πιο πάνω λέω να περιηγηθούμε στη Ρωμαϊκή αγορά, για να πάμε στο Μπιτ Παζάρ ή αλλιώς την Πλατεία Αβυσηνίας για να χαζέψουμε στα παλαιοπωλεία . Το Τζαμί Χαμζά Μπέη είναι αυτό που βρίσκεται μπροστά στη στάση Αλκαζάρ, ενώ το Δημαρχείο της πόλης φιλοξενείται, όπως διαβάζουμε στον οδηγό, στο κτίσμα Καραβάν Σαράι και το Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης, γνωστό ως Διοικητήριο είναι ένα κτίριο χτισμένο από το 1891, προορισμένο, τότε, να στεγάσει τις αρχές του Οθωμανικού κράτους.
Ανηφορίζουμε προς την Άνω Πόλη, τη γεμάτη γραφικά σπιτάκια με χαγιάτια, καλντεριμάκια, μονές και ιστορικές εκκλησίες, δημόσια λουτρά, οθωμανικές δημόσιες κρήνες και μουσεία περίεργα όπως αυτό των Χαρτών, γνωστό ως Εθνική Χαρτοθήκη που καταγράφει, διασώζει, αρχειοθετεί, συντηρεί, εκθέτει και προβάλλει τον πολιτιστικό και επιστημονικό ρόλο των χαρτών και συνεργάζεται με ελληνικούς και διεθνείς φορείς παρέχοντας ειδικές βάσεις δεδομένων. Όσο για το περιτείχισμά της νομίζω ότι οφείλουμε να γνωρίζουμε πως έγινε από τον Κάσσανδρο το 315 π.Χ. Αργότερα ο Μέγας Κων/νος, ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος, ο Μέγας Θεοδόσιος και  η Άννα Παλαιολογίνα ενίσχυσαν κατά καιρούς το τείχος.
Πάει και τούτη η μέρα. Αύριο λέω να αλωνίσουμε προς ανατολάς. Να περιηγηθούμε σε γνωστά κτίρια νεοκλασικά, όπως τη Βίλα Μπιάνκα, Μορντώχ, Ζαρντινίδη και Αλλατίνη που φιλοξενούν έργα Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών. Για το τέλος θα αφήσουμε κάτι πιο φουτουριστικό: το κέντρο Διάσωσης των Επιστημών, γνωστό και ως Πλανητάριο.
Ναι το ξέρω: Αρχαιολογικό, Βυζαντινό, Μακεδονικό και Πολεμικό Μουσείο τα αφήσαμε! Μα δεν προλαβαίνουμε σε αυτό το τριήμερο! Θα τα αφήσουμε για καμία Κυριακή που θα μου παραπονιέσαι τι να κάνουμε ΠΑΛΙ. Πάω στοίχημα πως όσο κι αν πιστεύουμε πως την ξέρουμε καλά αυτήν την πόλη, αν θέλουμε μπορούμε να ανακαλύπτουμε κάθε μέρα και μία «ευμορφιά»!
Κάποτε το όνειρό μου ήτανε να περάσω στο πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης: να σπουδάσω  σε μία από τις πιο ιστορικές σχολές, να γνωρίσω πολλές από τις πιο σπουδαίες προσωπικότητες της πόλης αυτής, να περπατήσω στα σοκάκια της, να γευτώ τα φαγητά της, να ακούσω τους βραδινούς παλμούς της, να ταπεινώσω την άγνοια και την αμάθειά μου στον πολιτιστικό της πλούτο. Ήρθα εδώ πριν ακριβώς 13 χρόνια. Κι αυτή η πόλη όχι μόνο δεν πρόδωσε τις προσδοκίες μου αλλά ήταν  απλόχερη μαζί μου, δοτική, χουβαρντού! Ακόμα μου δίνει! Κι ανακαλύπτω κάθε μέρα μέσα στην απόλυτη ρουτίνα, καινούργια εγχειρήματα, καινούργιες ομορφιές.
 Αν μεμψιμοιρήσεις, θα σου κλαυτεί και ‘κείνη. Θα σου παραπονεθεί για το κυκλοφοριακό, για τους αγχώδεις ρυθμούς της, για την αδιαφορία του διαβάτη της καθημερινότητας, του γκρινιάρη πολίτη της ρουτίνας. Όχι πως πρέπει να σταματάς να διεκδικείς το «καλύτερο» (τον γνωστό εχθρό του «καλού»), αλλά σεβάσου κι αυτό που έχει, δώσε σημασία στην ιστορία της, γνώρισε τα μυστικά της που σου τα σιγοψιθυρίζει στ’ αφτί κάθε γωνιά της και θα δεις πως θα σε ανταμείψει με την πιο γενναιόδωρη κίνηση. Μην περιμένεις να γνωρίσεις τον κόσμο με τριήμερα και ακριβά πακέτα διακοπών στα εξωτερικά. Η ομορφιά μπορεί να είναι δίπλα σου κι εσύ να μην την ανακάλυψες ακόμη! Δε θα ‘ρθει πάντως εκείνη να σε βρει. Πρέπει εσύ να πας, να ψάξεις, ίσως όχι πολύ, ίσως όχι μακριά, ίσως δίπλα στο διαμέρισμα-κουβούκλιο των 80 τετραγωνικών, όπου στριμώχνεις καθημερινά την ύπαρξή σου.
Τη μοίρα την προδιαγράφεις μόνο σου (ως ένα σημείο). Αν θες να βλέπεις ασχήμιες, ασχήμιες θα βλέπεις.
Καλές διακοπές στον τόπο διαμονής σας!


20 σχόλια:

  1. Pwpwww!M ekanes na ntrepomai!Sxedon tipota den iksera apo ola auta.Den tha ksanapw apo pou eimai

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΣΑΙ ΡΕ ΚΩΝ/ΝΑ!δΕΝ ΠΑΙΖΕΣΑΙ!ΠΑΛΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΙΤΛΟΥΣ ΣΟΥ ΓΕΛΑΩ....Α-ΠΙ-ΣΤΕΥ-ΤΗ!ΤΕΛΟΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μεγάλη η αλήθεια περι διακοπών στα εξωτερικά!Θέλουμε να ανακαλύψουμε τον κόσμο και νομίζουμε ότι αυτό γίνεται μόνο αν μπούμε σε αεροπλάνο. Έχει τόσες ομορφιές αυτός ο κόσμος και μεις δεν τις βλέπουμε!Τι να πω;Σ ευχαριστούμε για αλλη μια φορά που μας άνοιξες τα μάτια. Την επόμενη φορά που θα ξαναπάω Θεσσ/νίκη δε θα πάω μόνο για καφέ και για ψώνια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΚΩΝ/ΝΤΙΝΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ!
    ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΜΕ ΣΕΡΓΙΑΝΙΣΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΚΙ ΕΓΩ ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΣ ΝΑ ΤΗ "ΔΩ". ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΤΟ ΣΕΡΓΙΑΝΙ ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΝΑΣ ΣΟΥ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΧΑΡΤΙ Ή ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ, ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΖΗΛΕΨΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΜΑΖΙ ΣΑΣ! ΑΝ ΤΟ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕΤΕ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΘΕΛΗΣΕΤΕ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΓΙΑ ΠΑΡΕΑ ΣΑΣ ΘΑ ΧΑΡΩ ΝΑ ΣΕΡΓΙΑΝΙΣΩ ΜΑΣΙ ΣΑΣ!ΦΙΛΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η ηλικία κ.Παρθένα μεριέται με ην εφυΐα και την ψυχή, όχι με τα χρόνια!Κι εσείς είστε από τις καλύτερες παρέες που θα ήθελε να έχει ο καθένας μας!Την επόμενη φορά θα ανοίξουμε τον κύκλο μας!Μη σας πω ότι θα βάλουμε και πούλμαν!χαχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΟ!!!!!!!
    Πόσο δικιο εχεις!!Ξερεις πόσες φορες σκεφτομουν το ίδιο, όταν είχα φιλοξενούμενους?Την πόλη μου γι αυτο την ψιλο εμαθα!Απο τη διαθεση να ξεναγησω!Και τελικα εγω με ξεναγουσα και εντυπωσιαζομουν!Και σκεφτομουν πόσα πραγματα είναι διπλα μας και δεν τα ξερουμε τελικα!
    Ααααχχχ!!Με συγκινησες με τις περιγραφες!Πόσο αγαπω Θεσνικη!Πόσο σοφη ηταν η απόφαση μου να σπουδασω εκει!Ποσο μου λείπει!Ποσες μερες θέλω να περάσω ακόμα εκει!Και πόσες φωτογραφίες μου λείπουν!!ΤΙΠΟΤΑ πια να μην έχω τραβηξει??!!..Κι όμως!Οι φωτογραφιες της ψυχης είναι οι πιο ανεξίτηλες φωτογραφίες που εχω τραβήξει!Και μαλιστα για ιδιωτικη χρηση!όχι σε φέισμπουκ!..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Είναι κι αυτό ένα θέμα: Για ποιον τραβάς φωτογραφίες...
    Καλημέρα στην Εύμορφη Κρήτη!Ανεξάντλητη σε ομορφιές και σε εξερεύνηση. Κανείς ποτέ δεν είπε ότι την έμαθε καλά!Έτσι, για να μη νιώθεις μοναξιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εμένα πάντως με άγγιξε πολύ αυτό το κείμενο περί ταξιδιών και τριημέρων.Όχι πως δε μου αρέσουν αλλά όντως αυτό που έχεις δίπλα σου εσκεμμένα ή όχι τρώει αναβολή ίσως με τη δικαιολογία ότι πάντα έχεις χρόνο να πας.Και φυσικά το αναβάλλεις για μια άλλη φορά και ποτέ δεν πας.Το χειρότερο βέβαια είναι να έχεις άγνοια της ιστορίας του τόπου σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΅
    Ειναι αληθεια πως πολλοι απο εμας δεν ξερουμε πολλα για την πολη που ζουμε γιατι ακριβως αναλωνουμε την ενεργεια μας στις Βασικες πληροφοριες που χρειαζομαζτε , οπως δρομους, που βρισκονται τα Bar, και φυσικα ενα καλο γυραδικο:)Τουλαχιστον για εμενα αυτα ειναι τα Βασικα που χρειαζομουνα οσο εμενα Θεσ/νικη. Καμαρα ειναι για τα ραντεβου, Ναυρινο για να νοιωθουμε λιγο πιο σοφιστικε και τελος η Αριστοτελους ηταν για ξεχωριστες περιπτωσεις (συνηθως καινουργια υποψηφια γκομενα) για ευνοητους λογους εντυπωσιασμου.Οσο για τα μουσεια,Αγιο Μιτσο,Καμαρα και Λευκο Πυργο φροντισανε οι παιδαγωγοι μου να μας πανε καθε φορα που ειχαμε ημερησια εκδρομη στην Θεσ/νικη. Θεσ/νικη, Γιαννενα και Εδεσσα Βεροια Ναουσα ηταν το τριπτυχο των εκδρομων. Μια δυο φορες μας πηγαν και στα Τρικαλα. Ποτε δεν καταλαβα το γιατι. Μαλλον στα πλαισια της εκμαθησεις μιας ξενης γλωσσας φανταζομαι :)
    Ποτε δεν θα ξεχασω την ομορφη Τρικαλιωτοπουλα που μου βροντηξε την πορτα της καφετεριας στην μουρη (αθελα της θελω να πιστευω) και κοιτοντας με βαθεια στα ματια μου ειπε " Ζγνωμ δεν σι ιδα του τσιαμ ινι φμε".Ποιος λοιπον θα διαφωνησει πως ναι μπορουμε να ανακαλυψουμε τις ομορφιες της Ελλαδας μας και να μαθουμε παρα πολλα για την ιστορια του τοπου που ζουμε καθως και μια ξενη γλωσσα:)
    Να σοβαρευτω τωρα. Οντως το χρωσταμε στον εαυτο μας να γνωρισουμε τον τοπο που ζουμε καλυτερα. Ειναι αληθεια πως πολλες φορες θα εκπλαγουμε με την ιστορια που υπαρχει πισω απο την επιφανεια.Το ανακαλυψα προσφατα οταν "αναγκαστικα" (ναι δεν ηταν εθελουσια πρωτοβουλια οπως της φιλης μου Κων/νας) να κανω το Tour της πολης του Τοροντο μετα απο ενα συνεδριο με συναδελφους απο διαφορα μερη του κοσμου.Αν και δεν μενω Τοροντο αλλα 80 χλμ Βορεια σε μια πολη που λεγετε Μπερι (Barrie) κατεβαινω πολυ συχνα στο κεντρο αλλωτε λογο Πανεπιστημιακης Κλινικης η απλα για διασκεδαση. Νομιζα λοιπον πως ηξερα την πολη αρκετα καλα καθως γνωριζα ολα τα Ιn σημεια της πολης .Τελικα αυτο το Tour ηταν ενα απο τα καλυτερα που εκανα στη ζωη μου . Εμαθα τοσα πολλα για την ιστορια της πολης που με εκανε να αρχισω να κανω ημερησιες εκδρομες οποτε εχω ευκαιρια και να ειμαι και εγω ενας τουριστας οπως η φιλη μου Κων/να στον τοπο διαμονης μου. Το ιδιο εκανα και με την πολη που ζω το Μπερι. Ανακαλυψα τοσες ομορφιες στην κυριολεξια κατω απο την μυτη μου, πραγματα που τα εβλεπα καθε μερα μπροστα μου αλλα ποτε δεν σκεφτηκα οτι μπορει να ειναι κατι το ενδιαφερον. Το καλυτερο ομως απο ολα ειναι να ανακαλυπτεις μερη και τοπους τα οποια δεν ειναι γνωστα και δεν υπαρχουν σε κανενα μεγαλο τουριστικο οδηγο. Το καλοκαιρι που μας περασε πηγαμε μαζι με την Τζουλη (το αλλο μισο) ενα μεγαλο ταξιδι με τις μηχανες μας στην Αμερικη. Καναμε 6.000 χλμ σε 20 μερες χωρις να εχουμε πλανο και προορισμο. Σταματησαμε στα πιο μικρα χωρια και σε πολεις αγνωστες στους πιο πολλους. Μικρες πολεις οπως π.χ To Ironwood ειχε τοση ιστορια που αν και δεν υπαρχει σε κανεναν μεγαλο τουριστικο οδηγο,μας πηρε 2 μερες για να δουμε οσα ειχε να μας προσφερει. Απο την ιστορια των εγκατελημενων ορυχειων μεχρι την ιστορια της τοπικης γαστρονομικης σπεσιαλιτε που ακουει στο ονομα Pasties και η ιστορια της ξεκιναει 120 χρονια πριν απο την Ιρλανδια. Στην Βορεια Καρολινα βρεθηκαμε στο χωριο οπου οι αδερφοι Ραιτ εκαναν την πρωτη πτηση με αεροπλανο ειδαμε το μερος που χρησημοποιησαν σαν αεροδιαδρομο.Το αληθινο οχι το μνημιο που ειναι απλα για τουριστες. Ηταν οι καλυτερες διακοπες στη ζωη μου.
    Τελειωνοντας λοιπον θα ηθελα απλα να σας αφησω με την παρακατω σκεψη. Ολοι συμφωνουμε πως ο τοπος που ζουμε και ολα αυτα που βλεπουμε καθημερινα εχουν κατι μαγικο αν τα δουμε με αλλο ματι. Η Κων/να μας εκανε ολους να θελουμε να κανουμε το Tour της Θεσ/νικης και να μαθουμε περισσοτερα για την ιστορια της. Ετσι θα την αγαπησουμε ακομα πιο πολυ. Φανταστητε τωρα τι θα μπορουσαμε να ανακαλυψουμε αν καναμε το ιδιο με τους ανθρωπους γυρω μας.Αγαπημενους, Φιλους ,Συναδελφους,γνωστους αλλα ακομα καλυτερα ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ! Ισως τελικα αυτοι που ειναι γυρω μας να ειναι ακριβως οπως η Θεσ/νικη. Ολοι νομιζουμε πως τους ξερουμε καλα. Ποσο σιγουροι ειμαστε ομως?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δε ΜΕ λες?(Σαλλλλονικιώτικο το ΜΕ και με καμάρι). Εσύ έχεις την εντύπωση πως μιλάς διαφορετικά από την Τρικαλινή την πέρδικα?Στο Τορόντο γεννήθηκες?, γιατί, ΑΝ ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ, και στο χωριό σου κάπως έτσι μιλάνε και σημειωτέον ότι δεν είναι κακό!. Αλλά δεν είναι αυτό θέμα μας. Αισθάνομαι ότι πλατείασες και μάλιστα αρκετά! Θα σταθώ στον τρόπο που κλείνεις!Ωραίος ο παραλληλισμός ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Να σε πω φιλεναδα. Οχι δεν γεννηθηκα Τοροντο αλλα στο Σιντελφινγκεν (Γερμανια). Ελλαδα ηρθα οταν ημουν 10 χρονων.Και ναι στο χωριο μου ετσι μιλαμε και το χαιρομαι. Δεν κατηγορησα τους Τρικαλινους για το πως μιλανε απλα μου εμεινε η ατακα! Δευτερον θα πλατειαζα ακομα πιο πολυ αλλα δεν μπορεις να γραψεις σχολιο με πανω απο 4096 γραμματα. Δεν σε αφηνει να το αναρτησεις.Τελος, βγηκε παλι η καθηγητρια απο μεσα σου???" Καλη η εκθεση σου αλλα εκτος θεματος και με αρκετα ορθογραφικα λαθη":):):) OK !Υποσχομαι να ειμαι καλυτερος στο δευτερο τριμηνο!!!! Και εγω σε αγαπαω Κωνσταντινα :):)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Θεσσ...αλώνισα μαζί σας κορίτσια μου και πέρασα τόσο, μα τόσο ωραία... Ομολογώ ότι λίιιιιιιιιγο κουράστηκα γιατί έκανα τις διαδρομές μονορούφι, με μια ανάσα χωρίς να πιω έναν καφέ στα παραλιακά στέκια της πόλης με τον ήλιο να με χτυπάει κατακέφαλα κι εγώ να διαβάζω τον δικό σας οδηγό πόλης για να δω πού θα πάω μετά και τί θα δω.
    Τη μοναξιά που κρύβει η μεγαλούπολη καλό είναι να μην τη βλέπουμε αν θέλουμε να περνάμε καλά και να διασκεδάζουμε τη μιζέρια της καθημερινότητας που είναι πάρα μα πάρα πολύ φυσικό κάποτε να μας ψιλοκυριεύει...
    "Τη μοίρα την προδιαγράφεις μόνος σου (ως ένα σημείο). Αν θες να βλέπεις ασχήμιες, ασχήμιες θα βλέπεις. Δανείζομαι αυτή τη φράση από το κειμενό σου γιατί πιστεύω ότι αυτή η πόλη στην οποία ζούμε δεν μας δίνει μόνο χαρά.. Αν θέλουμε να βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο ή μισοάδειο επιλογή μας αποκλειστικά είναι.. Όμως αυτή η πόλη στην οποία ζούμε, δουλεύουμε και ακολουθούμε τους ρυθμούς της πόσες εκπλήξεις μπορεί να κρύβει!!!!!!!!!
    Ο Dr.Chris μας έκανε κοινωνούς του υπέροχου καλοκαιρινού ταξιδιού του. Ζήλεψα που είναι τυχερός με εισαγωγικά ή χωρίς, που ζει, σπουδάζει, δουλεύει εκτός Ελλάδος, γνωρίζει ήθη, έθιμα, ανθρώπους, κουλτούρες από όλα τα σημεία του κόσμου. Ίσως να ζήλεψα γιατί έχω ταξιδιάρικο χαρακτήρα και θα ήθελα να ζήσω έστω και λίγο καιρό κάπου αλλού, δεν ξέρω πού, δεν ξέρω πώς, δεν ξέρω με ποιες συνθήκες, εκείνο που ξέρω σίγουρα είναι ότι θα ήθελα μετά από όλο αυτό να ξαναγυρίσω για να θεσσ...αλωνίζω στη Θεσσαλονίκη!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. dr.Chris θα θεωρήσω απλά ότι κάνεις πλάκα!τίποτε παραπάνω!
    Σύλβα "εξεπιτούτου" βρε αφήσαμε τους καφέδες. Ακριβώς επειδή μέχρι τώρα αλωνίζουμε την Θεσσαλονίκη μόνο "Καφ' οδον"!Είπαμε τώρα να κάνουμε άλλα, πιο πρωτότυπα πράγματα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Οχι δεν κανω πλακα. Μπορω να σου δειξω το πιστοποιητικο γεννησεως μου απο την Γερμανια :):)Σε Καλυψα???? Και οχι πλεον δεν σε αγαπαω :):):)Μου τη δινεις οπως λενε και οι φιλοι μας τα Στρουμφ:):)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Τώρα μάλιστα!αφού τα μπλέξαμε έτσι ολα, θα σε στείλω κι εγώ στα παρελκόμενα σχόλια του 1ου κειμένου (ΥΣΤΕΡΙΚΗ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΑ)να δεις περι γλώσσας απόψεις και απόψεις...(τη στρούμφισες κι εσυ?χαχα!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ ΠΩΣ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΕΧΡΙ ΣΚΑΣΜΟΥ ΓΕΜΑΤΗ ΑΠΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ,ΑΡΚΕΙ ΝΑ Θ Ε Λ Ο Υ Μ Ε ΝΑ ΤΑ ΔΟΥΜΕ...ΚΙ ΑΣ ΜΗΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΤΖΟΤΖΕ,ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΠΡΟΣΕΞΟΥΜΕ,ΑΥΤΑ ΗΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ.ΚΙ ΑΝ ΜΑΣ ΖΗΤΑΝ ΕΝΑ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟ ΑΝΤΙΤΙΜΟ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΜΑΣ,ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΤΙΓΥΡΙΖΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ,ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΑΚΡΙΒΟΤΕΡΟ.ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ Η ΓΝΩΣΗ,ΑΠ¨ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ,ΔΕ ΧΩΡΑΕΙ ΣΕ ΠΑΡΑΘΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΤΡΗΣΙΜΑ ΜΕΓΕΘΗ,ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ,ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΑΕΙ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΑΡΑΠΕΡΑ,ΑΠ¨ΟΠΟΥ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΠΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΦΤΑΣΕΙ...ΚΑΙ,ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΔΕΙΣ,ΑΥΤΗ ΤΗ ΓΝΩΣΗ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΗΘΩΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΥΤΗ ΜΑΣ!!!ΚΑΙ,ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ,ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΙΡΕΤΙΚΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΝΝΟΦΑΣΚΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΗΣ ΣΟΥ,ΟΥΤΕ ΚΙ ΕΓΩ ΘΑ ΑΡΝΙΟΜΟΥΝ ΜΙΑ ΤΟΣΟ ΔΕΛΕΑΣΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ,ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ"ΞΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ"(ΣΕ ΠΡΟΛΑΒΕ Ο ΠΑΥΛΟΣ),ΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟΥ ΧΑΡΤΗ,ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Η¨ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Μάλλον, τώρα που το σκέφτομαι, έχω περισσότερους/-ες του ενός/μιας αρετικούς/-ές φίλους/-ες!!!!Την επόμενη φορά λέω να πάρω εσένα στο tour κι αφού το θες έτσι να μην Θεσσ...αλωνίσουμε απλώς αλλά και να Ξεσ-σαλώσουμε στην Ξεσ-σαλονίκη!Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ελπιζω,οι δικες σας αναμνησεις,να ειναι το δικο μου παρον(σε 6 μηνες)...το "που",μου ειναι παντελως αδιαφορο...μονο να ειμαι καπου αλλου!!!
    τους καφεδες και την ξεκουραση που στερουμαι,πιστευω πως θα καταφερω να τα αναπληρωσω...
    "χαιρεται"!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. κι εγω ελπίζω να θεσσ...αλωνίσεις, ή ...όπου αλλού...αλωνίσεις τελος πάντων, ασχέτως το πρόθεμα-δηλωτικό πόλης. Εκεί όμως που θα αλωνίζεις θα πρέπει να είναι ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΟΥ και όχι επιλογή άλλων ή τύχη. Και γι' αυτό ξέρεις τι πρέπει να κάνεις!Ίσως είναι κάτι παραπάνω από στέρηση καφέδων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή