Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

Τη Στρούμφισα!

Σάββατο πρωί και μετά από χρόνια επιστρέφω σε μία αγαπημένη συνήθεια της παιδικής μου ηλικίας: πίνω το γάλα μου μπροστά στην τηλεόραση παρακολουθώντας τους ασπρογάλαζους περίεργους μικροσκοπικούς μου φίλους σε ένα ακόμη επεισόδιο της διάσημης Στρουμφοπαρέας! Δεν υπήρξε ουδέποτε επεισόδιο που να απογοήτευσε τις προσδοκίες μου. Λάτρευα πάντοτε αυτές τις «γαλάζιες πονηριές» και μου έκανε ενδόμυχα απίστευτη εντύπωση αυτή η μεγάλη «οικογένεια». Όταν μεγάλωσα (?) διάβασα κάπου ότι  οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν  πως τα Στρουμφάκια θεωρούνται ακατάλληλα για τα μικρά παιδιά, διότι δε διάγουν το οικογενειακό πρότυπο μιας «καθώς πρέπει» οικογένειας που αποτελείται από μία μαμά, έναν μπαμπά και παιδάκια που γεννήθηκαν από τον μεταξύ τους έρωτα και ζουν κάτω από την ίδια στέγη…. !!!
 Πέρα από το ότι αναρωτιέμαι αν εξακολουθούν και το υποστηρίζουν αυτό (στην εποχή που η μονογονεϊκή οικογένεια τείνει να αποτελέσει τον κανόνα σε αυτή την κοινωνία και όχι την εξαίρεση πια), πέφτω σε μια γλυκιά μελαγχολία, γιατί μου κατέστρεψαν όλη εκείνη την ωραία αίσθηση την οποία  είχα για τα κινούμενα σχέδια που ήταν «της μοδός» στα παιδικά μου χρόνια και που χάρη (και) σε εκείνα έμαθα πως το καλό πάντα νικάει το κακό στο τέλος (α), πως για να πετύχεις ακόμη και το πιο δύσκολο πράμα στον κόσμο, όπως να παλέψεις ως Δαβίδ με το Γολιάθ, μπορείς με αγώνες και συνεργασία να το καταφέρεις (β) και πως όταν πας κόντρα στη φύση (σου), αυτή κάποια στιγμή θα εκδικηθεί και θα σου γυρίσουν όλα boomerang (γ)!
Οι χαρακτήρες δε, απίστευτοι! Όλοι τους φέρουν ένα ίδιον που τους στιγματίζει και τους ονοματίζει. Και παγώνω για μια στιγμή σαν σκέφτομαι πώς πραγματώνω την καθημερινότητά μου: σαν ένα στρουμφάκι που υποδύεται τους πάντες από το στρουμφοχωριό!
Σαν ξυπνήσω το πρωί, νωρίς-νωρίς, στις 6.30 ας πούμε, είμαι ένας Χουζούρης απίστευτος! Αφ’ ης στιγμής βάλω στο στόμα μου την πρώτη γουλιά καφέ αρχίζουνε τα πράγματα να στρώνουνε λιγάκι. Στο μεταξύ βέβαια (ώσπου να γίνει ο καφές)  έχω υποδυθεί πολλάκις τον ρόλο του Γκρινιάρη: μου τη δίνει το ένα, μου τη δίνει το άλλο, βογκάω από τους πόνους στον αυχένα, ξεφυσάω από τις στοίβες των εκάστοτε τρεχουσών  υποχρεώσεων, σκάω με το χρόνο που μου είναι πάντα λίγος, γιατί ήθελα να κοιμηθώ κι άλλο! Ok! Η δουλειά όμως ξεκίνησε κι εκεί δεν έχω περιθώρια παρά να αποδεικνύομαι Ξεφτέρης! Πειραματίζομαι, ενεργοποιώ όλες τις πνευματικές μου δυνάμεις αλλά και αδυναμίες ενίοτε - γιατί κι αυτές είναι ευεργετικές στη μεθόδευση των επαγγελματικών μου υποχρεώσεων… Μεσημέριασε! Το στομάχι διαμαρτύρεται: ένας Λιχούδης βγαίνει από μέσα μου. Δε βλέπω την ώρα να φάω! Αρχίζουν οι υπεκφυγές. Να φάω παραπάνω (που σημαίνει παράταση του ελεύθερου χρόνου) γιά στον καθρέπτη να κάνω πρόβα (βλ. Μελένιος), για να ροκανίσω το χρόνο μου και να μη διαβάσω…?  Οπότε καταλήγω (Θεού θέλοντος) ένας Κοιμήθης! Κομμάτια! Σηκώνομαι! Όχι επειδή χόρτασα. Ένας Κοιμήθης δε χορταίνει ποτέ αλλά επειδή έχω τύψεις (!!!). Πρέπει να διαβάσω, να διορθώσω, να ετοιμάσω. «Σήκω σου λέω!!!!!» (:φωνάζει η συνείδηση). Ορίστε, σηκώθηκα, αν και εκείνο το άσμα: «Μη με ξυπνάς απ’ τις έξι…λαλαλαλαλαλαλα» είναι το πρώτο που μου ‘ρχεται στο μυαλό! Ε και? Σκουντούφλης! (τι άλλο?). Δε με βαστούν τα πόδια μου. Απλώνω τα βιβλία μου στο κρεβάτι, στο κομοδίνο, στο πάτωμα, όπου βρω (!!!) και ξεκινάω το διάβασμα για να δουλέψω. Αλλά δε δουλεύει! Τώρα το δουλεύω ή με δουλεύει, δεν ξέρω! Μα δεν προχωράει. Κάπου κολλάει! Κάτι δε μου κολλάει. Και πώς να δουλέψει? Αφού στο μεταξύ έχω αναλάβει το ρόλο της Στρουμφίτας. Ή μάλλον τον έχω ενσαρκώσει για τα καλά. Τη Στρουμφίτα την ξέρεις: αυτήν την ξανθιά χαζή γκόμενα που ακούει κομπλιμέντα  από παντού αλλά έχει IQ ραδικιού, μυρμηγκιού κ.τ.ό…. Πιο χαζή κι απ’ τα μαρούλια! Δεν ξέρω τι να πρωτοδιαβάσω, τι να θυμηθώ και τι να ξαναπιάσω! Στο τέλος διαπιστώνω πως ένας Σπιρτούλης φαφλατάς είμαι, που λέει, λέει, λέει και κάτι εποικοδομητικό στη ζωή του δεν κάνει. Γι’ αυτό δεν τον χωνεύουν οι υπόλοιποι.
Ο Σπιρτούλης παρεμπιπτόντως φεύγει για άλλη μια φορά πετώντας κατόπιν εκσφενδονισμού από τους υπολοίπους και προσγειώνεται ανωμάλως εκτός πολεοδομικού συστήματος, χωροταξικού πλαισίου και  σχεδίου πόλεως, εν προκειμένω Στρουμφοχωριού!
Φεύγω κι εγώ! Αλλά διαπιστώνω πως το μυαλό μου δεν προσγειώνεται αλλά απογειώνεται, κοινώς πετάει, υπερίπταται του σώματος και βλέπει τη ζωή από ψηλά, αποστασιοποιημένα χωρίς συναισθηματισμούς, ακρωτηριάζοντας το εγώ: Τι μου συμβαίνει? Ποιος είναι ο ρόλος μου σε τούτη τη ζωή? Τη ζωή που έχει διλήμματα και τριλήμματα. Που είναι ένας κύκλος με κιμωλία. Και στην οποία εμείς καθόμαστε μέσα και περιμένουμε  κάποιον να μας τραβήξει. Προς ποια μεριά? Σε ποια πλευρά? Προς όποια να ‘ναι αλλά ας μας τραβήξει. Πρωτοβουλία? Τι ‘ν’ τούτο πάλι?
Ως Σπιρτούλης έχω μάθει να αποστηθίζω θεωρίες. Πολλές θεωρίες! Να! Ας πούμε θυμάμαι πολλούς τύπους από τη Φυσική:
m*g = Βάρος (…στην κοινωνία)
F/m (Επιτάχυνση: Για να προλάβω το Χρόνο, τη Ζωή)
x/t (Ταχύτητα: το καλύτερό μου. Γι’ αυτό και φέρω μια δόση από άλλα κινούμενα σχέδια, όπως π.χ. το Roadrunner….μπιτ μπιιιτ!)
Και σπάω το κεφάλι μου, και το ξύνω, και προσπαθώ να θυμηθώ τι άλλους τύπους έμαθα από όσους ανακάλυψε ο Νεύτωνας, ο Καρτέσιος και ο Κουλόμπ μαζί. Ψάχνω! Μα δε θυμάμαι. Δε θυμάμαι τον τύπο της Ματαιοδοξίας. Δεν θυμάμαι, ίσως γιατί αυτόν τον ανακάλυψα κάποτε εγώ και προσπαθώ να τον ξεχάσω. Σου συνιστώ να μην τον εφαρμόσεις ποτέ:
Η Ματαιοδοξία ισούται με τη διαίρεση του αθροίσματος μεταξύ  του γινομένου της Φιλοδοξίας επί του Διαβάσματος και του τετραγώνου της Εργασιομανίας προς Τρέξιμο Ανελέητο, εφόσον βέβαια από όλο αυτό αφαιρέσεις την Προσωπική σου Ζωή. Τότε προκύπτει άθροισμα ανάμεσα σε μία Γυναίκα-Λάστιχο και μία Γιάπισσα που ουσιαστικά πρόκειται για το ίδιο και το αυτό πρόσωπο, πράγμα που οδηγεί σε κλονισμό ψυχικής ηρεμίας, διατάραξη σχέσεων (ενδο- ή έξω-οικογενειακών, φιλικών, κοινωνικών, επαγγελματικών κλπ), όπερ και πολλάκις εγένετο! Ήτοι:


Μ= Φ(ιλοδοξία) * Δ(ιάβασμα) + [Ε(ργασιομανία)]2    - [Π(ροσωπ). Ζ(ωή)  =
       _______________________________________________
                        Τ(ρέξιμο) Α(νελέητο)

= Γ(υναίκα)-Λ(άστιχο) + Γ(ιάπισσα) =>
= Κλονισμός Ψυχικής Ηρεμίας + Διατάραξη Σχέσεων….

Κατάλαβες τίποτα? Ούτε κι εγώ. Ή μάλλον το αποτέλεσμα το κατάλαβα γιατί ενίοτε το ένιωσα. Το πρώτο μέλος της εξίσωσης δεν είχα καταλάβει …. αλλιώς θα προλάβαινα και το αποτέλεσμα. Αν άλλαζα έστω κι ένα δεδομένο, το αποτέλεσμα αυτήν τη στιγμή θα ήταν άλλο. Καλύτερο? Χειρότερο? Δεν ξέρω. Γείωση!  
Τα  Στρουμφάκια τελείωσαν! Οι τίτλοι πέσανε! Το άλλο Σάββατο πάλι. Αλλά εγώ δε θα ‘μαι πάλι εκεί: στον καναπέ, παρέα με το γάλα μου, μπροστά στην τηλεόραση. Τους ρόλους των Στρουμφς τους έμαθα πια καλά. Θα γυρίσω μοναχή μου επεισόδια. Αυτοτελή ή με συνέχεια. Και σε κάθε επεισόδιο θα εναλλάσσω τους ρόλους από την αρχή. Θα είμαι Ξεφτέρης  στη δουλειά, Λιχούδης στο φαγητό, Μελένιος στον καθρέπτη, Στρουμφίτα με τους άντρες, Κοιμήθης τα βράδια, Σκουντούφλης όλη μέρα (αυτόν θα τον περιορίσω γιατί τελευταία όλο σκουντουφλοζημιές είμαι!), Γκρινιάρης πού και πού αλλά όχι Σπιρτούλης! Αυτόν δεν τον χώνεψα ποτέ! Θα κόψω τη θεωρία και θα κάνω πράξεις. Θα φτιάξω όνειρα αλλά όχι χάρτινα. Και δε θα ‘ξαναεφεύρω’-διατυπώσω νόμους της φυσικής. Αυτούς θα τους αφήσω για τους ανθρώπους. Εγώ είμαι ένα ταπεινό, τοσοδούλικο και ματαιόδοξο  χαζοστρουμφάκι στα πόδια των ανθρώπων…λα λά λαλαλα λά λαλαλα λάάάάάάάά!!!!!!!!!!!!!

31 σχόλια:

  1. λα λα λαλαλαλα στουμφοτραγουδώ....Νομίζω πως το λεγομενο στρουμφοχωριο αποτελει μια μακετούλα της ζωής σας, της μαμάς μου,της μαμάς σας...Μόνο υπάρχει ενα στρουμφ που παραλείψατε...Ο ΧΑΧΑΝΟΥΛΗΣ!!! σκανταλίαρης και ζαβολίνος...ωστόσο στις καλές μέρες του είναι το πιο γεναιόδωρο και χαμογελαστό πλασματάκι του χωριού...γ αυτό και όλοι τον αγαπούν παρα τις αταξίες του....Πιστέυω πως
    (αν δεν το έχετε κανει ακόμη) 8α πρέπει να εντάξετε και αυτόν στην στρουμφική καθημερινότητά σας... είμαι βέβαιη πως έτσι ο Γκρινιάρης 8α εκλείψει... Και όλα θα είναι πιο εύκολα...όπως αυτός ο μικρός σκαναλιάρης είναι η χαρά του μικρού χωριού, έτσι και το χαμόγελο θα γίνει ο χαχανούλης της ζωής σας... Πάρτε παράδειγμα απο την κ.Δέσποινα!!! :)λα λα λαλαλαλααα στρούμφ σας αγαπώωωω! Ας στρουμφίσουμε και εμείσ λοιπόν!!!! φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Mallon oloi mas tn exoume stroumfisei!!!
    Ta stroumfakia upoduontai rolous i kalutera perigrafous tous dikous mas rolous stn deiarkeia ts meras... To kathe stroumf einai monadiko kai dn moiazei me kanena allo. Kathe anthrwpos einai monadikos... Ki omws oloi kanoume paromoies energeies kathe mera... Kathe savvato gia mena einai idio... Prwino ksupnima an kai dn theleis na sikwtheis apo t krevati m t dikaiologia oti einai savvato k dikaiousai na xouzourepseis, to plousio prwino pou mporeis na apolauseis gt dn se piezei o xronos gia na pas st sxoleio/douleia, kai meta t diavasma.. Prepei na uparxei t diavasma?? Ki omws kapoios prepei na t kanei... Wra gia ligi douleia.. K fusika dn mporoume n paraleipsoume tn vradini mas eksodo opou oloi ginomaste stroumfites... Mikroi megaloi oloi exoume t dikaiwma na vlepoume kinoumena sxedia kai na ta ensarkwnoume opws auta upodiontai t diki mas zwi k tn parousiazoun m enan diaforetiko, periergo alla wraio tropo... K oi megaloi theloun na niwthoun paidia.. Afiste ts... Dn einai dikaio na ts koroideuoume gi auto.. Einai mia aformi gia na ksefugoun apo tn kathimerinotita??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγγελικούλα μου γλυκιά, έχεις απόλυτο δίκιο!!!Χαχανούλης είμαι πολύ (Ευτυχώς!) αλλά λόγω γεροντικής άνοιας, ξέχασα να το συμπεριλάβω!Βλέπεις πόσο σε παρασύρει η καθημερινότητα και ο Γκρινιάρης?Όσο για τη μαμά σου, τι να σου πω?Να ζήσεις να τη χαίρεσαι!Την έχω ΠΡΟΤΥΠΟ στη ζωή μου (εκτός από ΜΕΝΤΟΡΑ!)...μου θυμίζει συχνά τι θα πει ζωή και τι μοίρα που τη διαμορφώνεις ΜΟΝΟΣ σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ελενίτσα ωραία τα είπες...και τώρα που έμαθα πως το κάνουν πολλοί και δεν είμαι η μόνη, απέφυγα την ετικέτα του Παλιμπαιδισμού!(?)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ki omws... Ki egw ksexasa tn XAXANOULI... :( Dn sugxwrw tn eauto mou gi auto... Ontws o xaxanoulis einai t kalutero stroumfaki... Egw tn upoduomai kathe mera... Einai wraio na eisai o XAXANOULIS..... lalalalala... :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σας λατρεύω Στρουμφάκια μου και θα ήθελα να ήμουνα η Μαμα-Στρούμφ (τι κακό έχει να φτιάξουμε έναν ακόμη χαρακτήρα?...για να κάνουμε και το χατήρι των ψυχολόγων!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Sto xeri mas einai na dimiourgisoume k allon enan xaraktira... K malista mporoume na tn valoume na einai sofi,kali,eugeniki pou na voithaei ta stroumf ts opws o mpampa-stroumf alla na mn einai giagia... Tha isastan mia polu kali stroumfomama... An kai emeis sas protimoume opws eiste twra stn pragmatikotita oxi mono daskala mas alla kai mama mas.. Dn mas dinete mono gnwseis alla k kati polu simantiko... AGAPI... K auto t lamvanoume... Agapate auto pou kanete....!!! POLLA FILIA..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ξέρω πως η καθημερινότητα παρασύρει κ εμένα και πολλούς άλλους σαν κ εμένα.... έγινα κ εγώ ένας μικρός γκρινιαρόγατος... Είμαι σίγουρη πως μέσα σε όλες τις στρουμφομορφές που υποδύεστε κάθε μέρα, υπάρχει και η "δόση" του χαχανούλη...ίσως οι συνθήκες δεν μας αφήνουν να τον δούμε πολύ....αλλά για να πω την αμαρτία μου...αν και γνωρίζω καλά πόσο χαχανούλης μπορείτε να είστε....ωστόσο ήθελα να ρίξω μια "μπηχτή"στο τραπέζι...όχι για τπτ άλλο αλλά γιατί μ'αρέσει να σας εκσιτάρω που και που...άλλωστε το ξέρετε!!!! από την άλλη όμως ο χαχανούλης δεν απευ8υνόταν μόνο σε σας αλλα και σε μένα και φυσικά σε ΟΛΟΥΣ που 8α διαβάσουν τη δημοσίευση...πρέπει ΟΛΟΙ μας να είμαστε περισσότερο χαχανούληδες από ότι γκρινιάρηδες...και δη έγω....(και εσείς στο μάθημα) :) :Ρ ααα! και για να μην το 3εχάσω! εκτός από τον χαχανούλη την επόμενη φορά θέλω να ΞΑΝΑδω τον λιχούδη με το τσουρέκι σοκολάτας!!!!!..............

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ελένη με έκανες να στρουμφοδακρύσω!Αγγελική ευτυχώς που δεν υπαρχει κανένα στρουμφάκι χοντρό και εύχομαι να μη φτιάξω εγώ αυτό το χαρακτήρα στο στρουμφοχωριό!Θα το έχεις το τσουρέκι σοκολάτας (αφού το ξέρεις πως ό,τι μου ζητάς το έχεις). Όσο για το λιγότερο Γκρινιάρης στο μάθημα είναι κάτι που δεν μπορώ να το υποσχεθώ αλλά με έκανες και ΓΕΛΑΣΑ πιο πολύ κι από τον Χαχανούλη! χαχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. k.Ntina eiste i stroumfomama mou!!!!!!!!!!!!!!!
    polla stroumfofilia!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Και σεις τα λατρεμένα μου παιδάκια που μου δίνετε ζωή και βασικό λόγο ύπαρξης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. eidate? xwris emas h zwh den exei nohma....as stroumfisoume oloi mazi...lalalalalaalalaaa filakia se olous!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. πολύ πετυχημένο και πολύ καλό γράψιμο! μπράβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Καλημερα και απο εμενα. Καταρχην μερικα περι ιστοριας των Smurfs (στρουμφακια). Δημιουργος τους ειναι ο Βελγος καρτοουνιστας Pierre Coulliford η αλλιως γνωστος ως Peyo. Πρωτοδημοσιευτικαν στις 23 Οκτωμβριου 1958. 52 χρονια μετα την ιδια ακριβως μερα η Κωνσταντινα γραφει για τα Στρουμφ. Διαβολικη συμπτωση η απλα τα μεγαλα πνευματα συναντιωνται???? Οπως και να εχει Good timing και παλι:)
    Επισης μια αλλη χρησιμη ισως πληροφορια ειναι οτι υπαρχουν πανω απο 99 χαρακτηρες Στρουμφ. Αναμεσα σε αυτους ειναι οι Grandma Smurf, Grandpa Smurf (Γιαγια και Παππους), Sassete και Nanny (Νταντα).
    Κανενας ομως δεν ανεφερε τους αλλους δυο Βασικους πρωταγωνιστες της Ιστοριας (Gargamel) Δρακουμελ και (Azrael) Ψιψινελ. Απλα ετυχε να τους ξεχασεις η τους αγνοησες σκοπιμος? Πως θα ηταν αραγε τα Στρουμφακια αν δεν υπηρχε ο κακος στην Ιστορια? Θα ηταν το ιδιο χαριτωμενα η οχι? Προσωπικα νομιζω πως θα ηταν βαρετα. Ολα καλα και ωραια ενας γερο σοφος?!?! (μπαμπα Στρουμφ) που κανει οτι γουσταρει, μια χαζοβιολα ξανθια που μιας και ειναι η μονη γκομενα στο χωριο εχει καβαλισει το καλαμι. Ενας ναρκισσος που το μονο που κανει ειναι να ρωταει τον καθρεφτη του για το ποια ειναι η πιο ομορφη, ενας τυπος που βαριετε ολη μερα, αλλος κοιματε ολη μερα , ενας αλλος ως γνησιος ΝεοΕλληνας εχει προβλημα με τους παντες και του φταινε παντα οι αλλοι αλλα ποτε ο εαυτος του. Ο Λιχουδης δεν με χαλαει εχει πιασει το νοημα αν και με τις λιγουρες που εχει ο τυπος μαλλον υποπτευομαι πως ολο και κατι καπνιζει στα Κρυφα( Οσοι ξερουν Καταλαβατε τι λεω) :):) Τσουρεκι με σοκολατα?????. Τον εχω ικανο να φαει Παστες Σαρδελες με γαλα και μερεντα!!!!:):) Ενας εξυπνος υπαρχει και αυτον τον εχουν κανει χαζο απο τις τοσες φορες που τον πεταξανε εξω απο το χωριο και με τοσα χτυπηματα στο κεφαλι :):) Κλασσικη περιπτωση. Ο,τι ειναι διαφορετικο απο την μαζα πρεπει να μπαινει στο περιθωριο. Ευτυχως ομως υπαρχει ο κακος Δρακουμελ και ολα αυτα τα Βαρετα Μπλε πραγματακια αποκτουν υποσταση και ενα ρολο στη ζωη τους και φυσικα μιας και απο την φυση μας παντα υποστηριζουμε (νοητα τουλαχιστον) τον αδυναμο μπορουμε και βλεπουμε τα στουμφ ως μικρα γλυκα πλασματακια. Εγω αν επρεπε να εχω ενα ρολο στην ιστορια θα ημουν σιγουρα ο Δρακουμελ και θα σας κυνηγουσα ανελεητα μεχρι τελευταιας σταγονας. "Τρεχω τρεχω και σας κυνηγω, Καμπανακι και τετοιες ιστοριες ξεχαστε τις " (απο το γνωστο ανεκδοτο με τον Αραπη) :):)
    O Δρακουμελ ειναι η πεμτουσια της ολης ιστοριας χωρις αυτον τα Στρουμφακια δεν εχουν εννοια και νοημα να υπαρχουν. Ο Δρακουμελ ειναι η ζωη και οι δυσκολιες που μας φερνει. Εμεις απλα επιλεγουμε το Στρουμφοχαρακτηρα με τον οποιο 8α αντιμετωπισουμε τον κακο Δρακουμελ.
    Εχθες ημουν ο Σκουντουφλης. Καταφερα να τραυματισω το γονατο μου στον τελευταιο γυρο του τελευταιου αγωνα Μοτοκρος που ειχα για το 2010. Σημερα ειμαι Γκρινιαρης μιας και ειμαι σπιτι με ενα πρισμενο γονατο ξαπλωμενος στον καναπε και με το σωμα μου να μου θυμιζει σε καθε ευκαιρια πως δεν ειμαι πλεον 16 αλλα 35. Ο Λιχουδης ειναι ετοιμος να βγει απο μεσα μου οπου νανε και φυσικα ο Γκρινιαρης θα εχει την τιμητικη του σημερα. Απο αυριο ομως θα ειμαι και παλι Δρακουμελ και με την πιστη μου Ψιψινελ θα σας βρω και θα σας εξολοθρευσω ατιμα Στρουμφακια!!!!!!!!!!!
    Τελος ασχετο αλλα οσοι καταλαβουν καταλαβαν. Η ζωη μας θα ηταν πολυ καλυτερη αν ο Κακος Λυκος ετρωγε την Κοκκινοσκουφιτσα αντι την Γιαγια απο το γνωστο παραμυθι.

    Σας μισω μικρα καταραμενα Στουμφακιαααααα!!!!!:):):):)
    P.S Ισως να ειναι παλι μεγαλο το σχολιο μου αλλα οπως ειπα ειμαι ξαπλωμενος σε εναν καναπε, τραυματιας πολεμου οποτε μια γκρινια μου βγαινει.... :):)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καταρχήν Διαβολική η Σύμπτωσις τω οντι!Ούτε που το 'ξερα!Χαίρομαι που μας έδωσες αυτήν την τόσο σημαντική (συμπτωματικά) πληροφορία!Και χωρίς να πρόκειται για παροξυσμό μετριοφροσύνης φυσικά και δεν είμαι τόσο ΜΕΓΑΛΟ πνεύμα.Επίσης,
    είσαι μάλλον βιαστικός (φαίνεται από τις σκουντουφλιές σου :Ρ )ότι αναφορά ονομαστικά στο Δρακουμέλ δεν έκανα άμεση(σκοπίμως φυσικά για να μη μας χαλάσει την παρέα λόγω εξαίσιας ευμορφιάς), ωστόσο το υπαινίσσομαι κάπου εκεί που μιλάω για την πάλη μεταξύ Δαβίδ και Γολιάθ (το 'χεις?). Όσο για τις απόψεις περί μάζας θα σε παραπέμψω σε παλαιότερό μου κείμενο("εσύ τι οΜΑΖΑ είσαι?") και τολμώ να πω πως ο Σπιρτούλης μόνο αιρετικός και ανυπότακτος δεν δείχνει με τις βλ@κείες που ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ λέει. Στατιστικά μου φαίνεται αδύνατον τα υπόλοιπα 98 στρουμφάκια να μην τον χωνεύουν (ο μπαμπα-Στρουμφ κρατάει απλώς τα προσχήματα για ευνόητους λόγους ως μαπμπάς!)και να είναι ο μόνος που λέει κάτι έξυπνο. Οι μάζες ναι, θα συμφωνήσω ότι είναι η πλειοψηφία (αλλιώς δε θα λέγονταν μάζες), ωστόσο από την άλλη σκέψου πως για να υπάρχουν και να μην λειτουργούν πάντα αλλιώς μάλλον κάποιος λόγος συντρέχει!
    Επίσης κρίνω πως η ξενιτια σε έχει καταστήσει ρατσιστή!Ο Γκρινιάρης δεν είναι αποκλειστική ελληνική παντέντα μεταφοράς των Smurfs σε Στρουμφς! Και τέλος θα σε δικαιολογήσω, διότι ως Γκρινιάρης στην κατάσταση των 35 σου χρόνων βουλιαγμένων από θέση στον καναπέ επί τόσες ώρες, νομίζω πως θα ήτανε πολύ δύσκολο να πεις κάτι άλλο!

    ΥΓ: δυστυχώς το δικό μου σχόλιο δεν κατάφερε να ξεπεράσει το δικό σου...χαχα (Χαχανουλι-στά!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Εχοντας λοιπον απειρο χρονο για σκοτωμα ειπα να Εντριφισω θα ηθελα να πω αλλα μαλλον εκανα λαθος στην ορθογραφια και για να γλυτωσω την Κωνσταντινα απο το εμφραγμα θα πω να επεκτινω την ερευνα μου για τα Στρουμφ.Ανακαλυψα λοιπον πως υπαρχει συναδελφος Στρουμφογιατρος.Θα ηθελα λοιπον να τον ρωτησω. Τα Στρουμφ οταν κοκκινιζουν γινονται πορφυρα? Και αμα εχουν ικτερο τι γινονται? Πρασινα????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Η αγαπημένη μου δήλωση του Δρακουμέλ είναι : "Έπαθα ψυχικό τραλαλά". Μπορεί αυτό να συμπεριληφθεί στην ιατρική βιβλιογραφία παρακαλώ; Διότι όσο περνά ο καιρός τα κρούσματα αυξάνονται!!!!!
    Πάντως, μιας και περί παρα-μυθίων (ενίοτε δε και παρα-μυθιών) ο λόγος, εγώ τη Χιονάτη ΔΕΝ ΤΗ ΧΩΝΕΨΑ ΠΟΤΕ!!! Ίσως επειδή περίμενε κάποιον άλλο να τη σώσει και -το χειρότερο- ίσως γιατί, καμιά φορά, τη βλέπω στον καθρέφτη μου. Κι αυτό ενίοτε, πιστέψτε με,τείνει είναι πιο τρομακτικό κι απ' την κακιά μάγισσα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ναι. Η αλήθεια είναι ότι είμαστε πολλοί αλλά σκόρπιοι που λένε!και πολλοί φοβούμαι πως θα γίνουμε περισσότεροι. Τα παραμύθια πάντως είναι μια χαρα παραμυθίες και μάλιστα όχι μόνο για μικρούς αλλά και για μεγάλους (βλ.εμένα). Όσο για τη Χιονάτη, τι να πω?Καθείς έχει κι έναν αχώνευτο για δικούς του λόγους!Δεν κατάλαβα όμως τι σε ακριβώς σε τρομάζει επάνω σου.....η αδυναμία της Χιονάτης αποκλείεται!Εκτός αν είναι εμφανής ακόμη και στον καθρέπτη..κάτι εξωτερικό είναι?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Telika dn eisai o spirtoulis opws pisteua kai sou eixa pei.. Alla egw th ithela na imoun o xouzouris opws t perigrafeis...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Μμμμμμ....μου τη δίνει να νομίζουν ότι είμαι ο Σπιρτούλης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. ΣΟΦΙΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΔΟΥ27 Οκτωβρίου 2010 στις 6:01 μ.μ.

    ΧΑΧΑΝΟΥΛΗΣ...ΑΥΤΟ ΕΙΣΑΙ ΦΙΛΕΝΑΔΑ. ΕΤΣΙ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΑ ΚΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ. Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!!!
    ΦΙΛΑΚΙΑ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ναι!Ναι!Και για σένα θα έχω πάντα ένα δωράκι από αυτά που μόλις τα ανοίγεις, ξέρεις τι γίνεται ε?χαχα!Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Κ.Ντίνα
    Πολύ καλοί παράγραφοι με πολύ καλή συνοχή.:P
    Πέρα απο την πλάκα αυτο το κείμενο τν καθένα μας διότι οι ρυθμοί της ημέρας είναι πολύ πιεστικοί και πρέπει να εναλλάσουμε δίαφορους ρόλους ώστε ν τα καταφέρουμε.Πάντως μν αγχώνεστε εμείς δν σας παρεξηγούμε αν μερικές φορές παραφέρεστε και μοίαζεταί σαν τν Γκρινίαρη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ok Theo!Όταν μου βάλετε βαθμό να πρσθέσετε κάτι παραπάνω στη ΔΟΜΗ!Χαίρομαι που σου άρεσε!Και πιο πολύ μου άρεσε που είπες ότι ΜΟΙΑΖΩ με Γρινιάρης (όχι ΕΙΜΑΙ!)....ΣΕ ΦΙΛΏ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Καλημέρα!!!!!!!!
    Τί ωραίο κείμενο και εξαιρετικοί όλοι οι σχολιασμοί...
    Θα μείνω όμως στο σχόλιο του Dr.Chris που είναι κατατοπιστικότατο
    "ιστορικά" για τη δημιουργία των στρουμφ.
    Ομολογώ ότι κάπου κάποτε διάβασα για την έμπνευση και τη
    δημιουργία των μικρών μπλε πλασμάτων αλλά είχα ξεχάσει...
    Ευχαριστώ που μου το ξαναθύμισε...
    Προσωπικά πέρασα, περνώ και θα περνώ ωραίες ώρες βλέποντας
    και ξαναβλέποντας τις επαναλήψεις των περιπετειών τους..
    Ποτέ όμως δεν ανέλυσα τους χαρακτήρες τους. Το γιατί δεν το βρήκα ακόμα!!!!!!!!!!
    Τους δεχόμουν έτσι όπωςτους παρουσίαζε
    η σειρά, και γελούσα πολύ με τα παθήματα του δρακουμέλ και της ψιψινέλ.....
    Ααααααααααχ!!!!!!!!! φίλη μου καλή μου φίλη δυστυχώς, αλλά προσωπικά για μένα ευτυχώς οι πιο πολλοί εκπαιδευτικοί άλλοτε είναι σπιρτούληδες, άλλοτε γκρινιάριδες αλλά τις περισσότερες φορές (θέλω να πιστεύω)
    χαχανούληδες γιατί οι μαθητές και οι μαθήτριες μας χαίρονται να μας βλέπουν να "παλιμπαιδίζουμε".
    Μέσα από τόσο διαφορετικούς ρόλους πόσα πολλά μαθαίνουν αυτοί/ές από εμάς αλλά το σπουδαιότερο εμείς από αυτούς/ές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Εγώ πάλι έπαθα πλάκα με τη σύμπτωση των 52 χρόνων στις 23 Οκτωβρίου ακριβώς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Αφου σας αρεσει τοσο πολυ η ιστορια πισω απο τα Στρουμφακια σας παραθετω μερικες ακομα λεπτομεριες. Αρχικα τα Στρουμφακια εμφανιζονται σαν μερος ενος αλλου Βελγο- Γαλλικου κομικ με Τιτλο " Johan et Pirlouit" προκειτε για την ιστορια ενος Ιπποτη ακολουθου του Βασιλια καπου στο μεσαιωνα (Johan) και του υπηρετη του που ηταν ενας σκανδαλιαρης νανος (Pirlouit). Ειναι μια κλασσικη ιστορια με μαγους και τερατα. Καποια στιγμη λοιπον α Βασιλιας τους αναθετει να βρουν ενα μαγικο φλαουτο σε ενα μαγεμενο δασος και εκει οι δυο ηρωες συναντουν για πρωτη φορα τα Στρουμφακια. Το περιοδικο ονομαζοταν "Spirou" και εκδοθηκε 23 Οκτωμβριου 1958. Τα στρουμφακια ειχανε μεγαλη επιτυχια και η πρωτη Ιστορια μονο με στρουμφακια εκδοθηκε το 1959 απο το ιδιο περιοδικο "Spirou". Απο τοτε εχουν γυριστει 420 επεισοδια με Στρουμφς.Το τελευταιο στις 2 Δεκεμβριου 1989.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Και συμπληρώνω για τη Χιονάτη. Γενικώς δεν είναι η αγαπημένη μου ηρωίδα. Τη θεωρώ πολύ παθητικό τύπο! Ε, και τη μέρα που έγραφα το σχόλιο, δεν ήμουν και στα πιό μεγάλα μου κέφια! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Δηλαδή έχεις "Αγαπημένους και Μη" σύμφωνα με τις μέρες σου Ανώνυμε? Ψυχολόγος δεν είμαι αλλά να σε ρωτήσω κάτι?Μπας και αναγνωρίζεις κάτι στη Χιονάτη που το έχεις κι εσύ κι ενω θες να το αποβάλεις, δεν μπορείς, εξ ου και το ότι δεν τη χωνεύεις?Μήπως?Λέω μήπως....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Οι αγαπημένοι είναι πάντα αγαπημένοι!!! Έχω πει ποτέ κακή κουβέντα για τα Στρουμφάκια ή τον Asterix;! Ποτέ! :)))
    Η αλήθεια είναι όμως ότι ποτέ δεν συμπάθησα τις ηρωίδες των παραμυθιών με τις οποίες μας μεγάλωσαν. Όλος αυτός ο εύθραυστος προστατευτικός παθητικός "κοριτσίστικος" κόσμος στον οποίο έρχεται κάποιος να σε σώσει, κάπου μ' έπνιγε. Και συνεχίζει να με πνίγει είτε όταν νιώθω ότι οι άλλοι θέλουν να με κάνουν "Χιονάτη", "Σταχτοπούτα" ή -ακόμα χειρότερα- "Ωραία Κοιμωμένη" (ενίοτε δε και... κοιμισμένη!)είτε όταν πιάνω τον εαυτό μου να υιθετεί... χιονατίστικες συμπεριφορές.Κι όταν νιώθω ότι μου συμβαίνει κάτι από τα δύο θέλω να ξεφεύγω γρήγορα από τις συνέπειες τόσων χρόνων πλύσης εγκεφάλου! :)))
    Τέλος πάντων, η συζήτηση ήταν για τα αγαπημένα μας Στρουμφάκια (με τις κουβέντες δεν σου είπα κι εγώ πόσο γλυκό και όμορφο βρήκα το κείμενό σου) που έχουν αντικατασταθεί από κάθε είδους μεταλλασσόμενα τέρατα, μάγια, ξόρκια και υπεργαλαξιακούς εικονικούς υπερήρωες που τώρα τροφοδοτούν (ή κάνουν υποτροφική) τη φαντασία των παιδιών...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Σε ευχαριστώ πολύ αν και πρέπει να ομολογήσω πως από μια καλή και μόνο ΑΦΟΡΜΗ που ηταν τα στρουμφάκια οδηγήθηκα σε ένα "αυτο-απολογητικού" και "αυτο-απολογιστικού" χαρακτήρα κείμενο εξαιτίας της αλαφιασμένης μου ζωής.Δεν φάνηκε όμως και όλοι κρατήθηκαν από τα κινούμενα σχέδια. Ας είναι κι έτσι. Δεν είναι κακό. Όσο για την σπαστική κατ'εσέ Χιονάτη θαρρώ πως όλοι έχουμε τους μη συμπαθείς χαρακτήρες. Αλίμονο! Αυτό είναι υγιές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή