Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

Επιφάνεια εν τω βάθει …


-Στο βάθος κήπος. Καρέκλες σε απραξία. Τραπέζια σε ανάπαυση. Σκαμπό σε ακινησία. Μαξιλάρες νωχελικές. Δεν ξεκουράζουν πια κορμιά. Ξεκουράζονται από τις μεταμεσονύχτιες υπερωρίες του περασμένου καλοκαιριού!
-Στο πιο βάθος πέλαγο. Μπλάβο. Μαύρο. Βαθύ φαντάζομαι, απύθμενο ίσως, σαν το βλέμμα μου, εσωστρεφές. Το σκότος διακόπτουν  κάτι λαμπιόνια που σουλατσάρουν από δεξιά προς τα αριστερά και vice-versa. Κλώθουνε αδημονώντας σαν να ψάχνουνε το δαχτυλίδι που παράπεσε στην άμμο και δεν το βρίσκουν ποτέ! Υπακούουν απλώς στον Καββαδία: «της Σαλονίκης μοναχά της πρέπει το καράβι / να μην τολμήσεις να τη δεις ποτέ απ’ τη στεριά»
-Η γη χλωμή. Εκλιπαρεί σημασία. Δεν της δίνει κανείς. Κοιτάει προς το πέλαγος. Εκείνο αδιαφορεί. Σαν το ζευγάρι που κρατάει μούτρα το ένα μισό στο άλλο μετά από ερωτικό καβγά.
-Ο ουρανός σκοτεινός. Ακυρώνει τον ορίζοντα, γιατί δανείζεται το ρούχο της θάλασσας. Και συνοφρυωμένος που είναι ποιος τον βλέπει; Πού σταματά το πέλαγος, πού ξεκινά αυτός;
-Οι άνθρωποι απόντες. Δεν κυκλοφορεί ψυχή. Η υγρασία της ατμόσφαιρας σήκωσε απαγορευτικό στην περαντζάδα.
-Ξεκαρφώνω το βλέμμα από ‘κεί. Το παίρνω και το καθηλώνω μέσα. Εκεί που είμαι κι εγώ (σώματι). Έχει κι εδώ ουρανό και σύννεφα. Φτιαγμένα από καπνό και από αδιαθεσίες. Εδώ οι καρέκλες πιάσανε νωρίς δουλειά. Τα τραπέζια έχουν τον απόλυτο λόγο ύπαρξης, τα σκαμπό είναι δυσεύρετα και οι μαξιλάρες βολεύουν εκ περιτροπής ορδές ανθρώπων που υποδύονται το ρόλο της φιλικής παρέας.
-Εδώ η περαντζάδα δεν επιτρέπεται απλώς. Επιβάλλεται. Οι άνθρωποι υπεράριθμοι, παρόντες, χωρίς λόγο ύπαρξης απαξάπαντες. Το προσυπογράφει και το βλέμμα τους που αιωρείται. Ντυμένοι κοκετίστικα, ενίοτε και λατερνοειδώς, έχουν την ψευδαίσθηση ότι διασκεδάζουν την ανία της εβδομάδας που πέρασε μετά από μία ακόμη πεζή καθημερινότητα, εγκλωβισμένης στα δεσμά της εργασιακής-επαγγελματικής τους υποχρέωσής και όχι μόνο. Σχεδόν όλοι τους φαίνονται πως  «επαγγέλλονται» την υπόσχεση της αειφόρου πατρικής τους προίκας,  ξεθωριασμένης όμως πια από τη μούχλα του προδότη χρόνου και ξεφτισμένης από την ασυνεπή διαχείριση της γενιάς τους.
Αυτή διαχειρίζεται σωστά και με συνέπεια μοναχά τα χρήματα που προορίζονται για αλκοόλ! Εκεί επενδύει η γενιά αυτή: στη Λήθη. Ξεχνάει για να μη θυμάται τις υποχρεώσεις της. Για να αποθέτει στην άκρη του μυαλού της τον ετεροχρονισμένο οικονομικό απογαλακτισμό από τη γονική περιουσία, ο οποίος όμως δεν έρχεται τώρα πια, γιατί όλα έχουν την ώρα τους, όσο κι αν κάποιοι ισχυρίζονται πως δεν είναι ποτέ αργά! Καθολική ισχύς δεν υπάρχει σε τίποτε! Οι αναχρονισμοί είναι περιορισμένης εμβέλειας! Γι’ αυτό η νέα γενιά επιλέγει να πιει. Να ποτίσει τις φλέβες της με ουίσκι ακριβό για να ‘χει το αίμα της παρέα ζαλισμένη στη διαδρομή που κάνει, τον Αλαφροΐσκιωτο!
-Το βλέμμα επαναποδημεί στο έξω! Αγνώριστο πια το έξω, σε illustration μορφή αυτή τη φορά. Η γη φαίνεται εισακούσθηκε: Ο θυμωμένος ουρανός της έδωσε απλόχερα σημασία στέλνοντάς της βροχή πολλή! Βίαιη, Θορυβώδη και Ζημιάρα! Εκείνη πάλι, σε συνεργασία με τα κύματα, ξεπλένει λυσσασμένα το δρόμο, από φόβο μήπως προδώσει το ρόλο της. Δείχνει να μη θέλει να αφήσει ίχνος από τα παπούτσια που ποδοπάτησαν τα κράσπεδα! Και μάλλον έχει στο νου της να συντείνει στο αφιλόξενο του κήπου. Πώς θα προϋπαντήσεις τον χειμώνα, αν ο κήπος είναι εξίσου θελκτικός με το καλοκαίρι? Πρέπει η εικόνα του να σε αφήνει «παγερά» αδιάφορο. Τα κατάφερε! Κανείς δε θέλει να καθίσει στους καναπέδες που βροχολούζονται ανεμοδαρμένοι στο αίθριο. Μουσκεύεται και μόνο που τους βλέπει μέσα από το τζάμι. Κανείς δε θέλει να τον φυσήξει ο παγωμένος αέρας, όπως (απεναντίας) παρακαλούσε το καλοκαιράκι για να δροσιστεί. Κρυώνει και μόνο στη σκέψη. Κάτι κορδελάκια, θερινό –εικάζω-  decor, κυματίζουν εκ παραδρομής υπερήφανα και δίχως επιλογή σαν τη γαλανόλευκη από ένα δέντρο. Σίγουρα θα ήθελαν να βρίσκονται αλλού ή να ανακτήσουν την αλλοτινή, περίοπτη καλοκαιρινή τους αίγλη.
-Επανέρχομαι ένδον. Αφήνω το βαθύ το βλέμμα. Τώρα εδώ έχει την τιμητική της όχι το Βάθος αλλά η  Επιφάνεια: τα ψεύτικα χαμόγελα, οι κρύες αγκαλιές, η δήθεν έννοια για το πώς είσαι και πώς περνάς, οι άσκοπες ερωτήσεις που δε δείχνουν κανέναν σεβασμό στις απαντήσεις, το αδιάφορο ενδιαφέρον του άλλου για την καθημερινότητά σου, ο υποτυπώδης ενθουσιασμός του πρώτου πεντάλεπτου…
-Καθείς πάντως έχει έναν άλλο λόγο που βρίσκεται φθινοπωριάτικα σε αυτό το παραλιακό σαλονικιώτικο μπαράκι. Άλλος από θέση, άλλος από φύση. Θέσει ή φύσει ωστόσο επαληθεύεται ο ερμηνευτής που λέει:

Σφαίρα από γη και θάλασσα κι εμείς μικροί και μόνοι
καθένας μας στον κόσμο του κι όλοι στο πουθενά
κι από όσα μας χωρίζουνε ένα που μας ενώνει
είναι που ζούμ’ ελεύθεροι σ’ αυτήν την ερημιά… ή  μοναξιά?

….δε θυμάμαι ακριβώς αλλά «ταιριάζουν» και «τρομάζουν» αμφότερα!!!!

Σας Φιλώ εκ βαθέων…

11 σχόλια:

  1. Les kai imouna ki egw mazi sou sto baraki!parastatikotati i perigrafi!oute sto bar de stamatas na skeftesai esu?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ε στο μπαρ είναι που έχεις αφορμές να σκέφτεσαι. Χίλια δυο ερεθίσματα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Από δω το πήγες, από κει το έφερες ο φιλοσοφικός προβληματισμός σου για τον τρόπο διασκέδασης και την υποκριτική επικοινωνία των ανθρώπων πάντως κυριάρχησε!απλά δεν είμαι σίγουρη πως αυτό όλο είναι απαραίτητα κακό και αναρωτιέμαι αν είναι αναπόφευκτο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αναπόφευκτο δε νομίζω να είναι (πάντα τουλάχιστον). Κακό ναι, αν αποτελεί τον κανόνα και όχι την εξαίρεση (η ταπεινή και προσωπική μου άποψη). Όλοι έχουμε παρευρεθεί σε μέρη που δε θα θέλαμε να βρισκόμαστε, με ανθρώπους με τους οποίους δε θα επιλέγαμε και λέγοντας πράματα που δε θα λέγαμε σε άλλη περίπτωση σε άλλον τόπο, με άλλους ανθρώπους. Μέχρι το σημείο του συμβιβασμού ok, αλλά και εδώ έχω να πω ότι συμβιβασμός με συμβιβασμό έχει διαφορά: με ποιον τον κάνεις, για ποιον λόγο, πόσο νόημα έχει? Θα μου πεις είναι θέμα προτεραιοτήτων! Το τι θεωρεί καθένας σοβαρό λόγο για συμβιβασμό, παίζει! Αλλά είπαμε. Τη γνώμη μας λέμε. Εγώ πάντως, για τους λόγους που είδα εκεί πέρα, ΠΙΣΤΕΥΩ, πως δεν θα τον έκανα! Άποψή μου, το ξαναλέω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εγω θα το πιασω απο αλλη οπτικη γωνια. Αλλωστε αυτη ειναι η μαγεια ενος κειμενου, ο καθενας βλεπει αυτα που θελει να δει και αισθανεται. Για εμενα λοιπον αυτο το κειμενο ηρθε ακριβως τη στιγμη που αρχιζα τις ετοιμασιες για το Χειμωνα. Ειχα και στο μυαλο μου και την Καθ-αγριωτητα μιας και επρεπε να γινει καποια στιγμη. Το μενου περιελαμβανε: Να αναδιοργανωσω το γκαραζ ωστε να χωρανε και παλι τα αυτοκινητα για το χειμωνα να βαλω τις μηχανες στη γωνιτσα τους και να τις σκεπασω με την κουβερτουλα τους ετοιμες για τον κρυο και βαρη χειμωνα του Καναδα. Κατοπιν αφου κουρεψα για μια τελευταια φορα το γκαζον στην μπροστινη αυλη ηταν σειρα του κηπου στο πισω μερος του σπιτιου. Το πισω μερος μοιαζει με μπαρακι εχει ξυλινο δαπεδο 50τμ με κιοσκι ενα μικρο Μπαρ με σκαμπο ,Fire pit, (δεν μου ερχετε ο ορος στα Ελληνικα, και δεν θελω σχολια Κωνσταντινα) ξαπλωστρες και φυσικα αναπαυτικοτατες καρεκλες με μαξιλαρες.Καθως εβαζα τα πραγματα στη θεση τους μου ηρθανε στο μυαλο ολες εκεινες οι ομορφες στιγμες που περασα μονος η με καλη παρεα κατα την διαρκεια του καλοκαιριου. Καθε γωνια ειχε και μια ιστορια να μου θυμησει. Ειχα την ευτυχια καθε φορα που καθομουνα εξω να ειμαι με φιλους που πραγματικα απολαμβανα την παρεα τους. Αλλωτε οι συζητησεις ηταν σοβαρες (περι δουλειας με συναδελφους απο το νοσοκομειο ) και αλλωτε απλα περι ανεμων και υδατων. Οι δευτερες ηταν πιο διασκεδαστικες. Αφησα την Ελλαδα 4 χρονια πριν. Μαζι αφησα οικογενεια , φιλους , συγγενεις (για μερικους απο τους συγγενεις το εκανα με ιδιαιτερη χαρα). Τερμα τα πρεπει και τα γιατι τερμα οι πεζες συζητησεις που οπως σοφα εθεσες δεν εχουν νοημα και ουσια. Τωρα μπορω πια να διαλεγω αυτους που θελω να ειμαι μαζι χωρις πρεπει και υποχρεωσεις. Για μενα η παραλια και το μπαρακι εινα η πισω αυλη και η θαλασσα το υπεροχο πρασινο γκαζον μεχρι το τελος του κηπου. Το να βγεις εξω ειναι επιλογη σου ,ποιους 8α δεις επισης. Ισως μερικες φορες θα πρεπει να εισαι αγενης με μερικους ανθρωπους αλλα στο τελος αυτο που κερδιζεις ειναι να εισαι ειλικρηνης με τον εαυτο σου. Δεν χρειαζετε να δειχνεις ψευτικο ενδιαφερον και να εισαι χαμογελαστος. Το πως θα σε χαρακτηρισουν εχει αραγε στ'αληθεια σημασια?Κανε αυτο που θελεις και πανω απο ολα εκει που θελεις και με αυτους που θελεις. Το τι προσπαθει να δειξει ο καθενας δεν εχει σημασια, το τι προφιλ θελει να περασει επισης. Στο τελος της μερας ξερουμε πως νοιωθουμε για τους αλλους και πως νοιωθουν αυτοι για εμας. Λιγο μυαλο και κριση λιγο πολυ ολοι εχουμε. Απολαυσε την θεα της αγριεμενης θαλασσας και περπατησε στην παραλια ακομα και οταν δεν ειναι κανεις εκει. Τι καλυτερο απο το να εχεις ολη την παραλια για τον εαυτο σου. Αφουγκρασου τον ανεμο και το κυμα και θα ανακαλυψεις την πραγματικη ομορφια της ζωης.Δεν χρειαζετε να γεμιζουμε τα κενα τις ζωης μας ασκοπες βολτες καθε Σαββατο η Κυριακη πρωι γιατι ετσι πρεπει και γιατι ετσι κανουν ολοι. Μπορουμε να κανουμε την διαφορα με τα πιο απλα πραγματα. Μια εκδρομη στο βουνο, εναν ωραιο περιπατο στην Παραλια και πανω απο ολα με αυτον, αυτην,αυτο, αυτους (καλο εεε το "αυτο" το εβαλα για το σκυλο μιας και αρχισα να το κλεινω) που θελουμε χωρις συμβιβασμους και δηθεν. Και για να το κανω ακομα πιο θελκτικο, δεν κοστιζει τιποτα. Ξερω πως μακρυγορω και ηδη θα εχεις βρει τα ορθογραφικα μου λαθη και θα αφριζεις :) Απλα το Timing του κειμενου σου ηταν ακριβως στην ωρα που εκανα τις ιδιες σκεψεις. Κοιτα που θα συμφωνησω και μια φορα μαζι σου, ως τωρα νομιζα πως το μονο πραγμα που μπορουσαμε να κανουμε εμεις οι δυο ηταν να "Συμφωνουμε οτι Διαφωνουμε" και αυτο οχι παντα :):):)
    Εξαιρετικη δουλεια για αλλη μια φορα Κωνσταντινα ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. 1ον: έχω ξεκαρδιστεί στα γέλια
    2ον: σε συγχαίρω που το σχόλιο σου (μάλλον)είναι εκτενέστερο από το κείμενό μου. Πώς το έκανες αυτό?μετά λένε ότι μιλάω πολύ...
    3ον: είσαι σίγουρος ότι θες να περπατήσεις στην κυματογόνα και θαλασσοδαρμένη παραλία της Θεσσαλλλλονίκης? Σου 'χει πει ποτέ κανείς σε τι ...κατάσταση βρίσκεται ο Θερμαϊκός?
    4ον: έχε υπόψη σου (σου φανερώνω την έμπνευσή μου αυτή τη στιγμή για το εν λόγω κείμενο) ότι βρέθηκα σε περιβάλλον (και) προεκλογικό!!!
    5ον: στο συγκεκριμένο θέμα θα Διαφωνήσω στο Συμφωνούμε ότι Διαφωνούμε και θα σου πω Ω ΝΑΙ ΣΥΜΦΩΝΩ ΚΑΤΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ!!!!Καλλι σου μαίρρα (έτσι γράφεις!!χεχεχε!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Exete polli plaka!Ego pali 8a sta8w stin perigrafi mesa apo tin anti8esi.Htan polu parastatiki.Oso gia ta pseutika filia kai agalies, dustuxws oloi tis exoume niwsei kai kanei episis. Etsi einai i zoi!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. 1ον:To Γελιο κανει καλο στην καρδια οποτε ως ειδικευομενος Καρδιολογος απλα κανω οτι μπορω να σε κρατω σε καλη υγεια.
    2ον:Μιας και δεν τα μιλαω τα Ελληνικος εντω στο Καναντα ειπα να βγαλω το αχτι μου σχολιαζοντας.
    3ον: Δεν υπαρχουν εμποδια αλλα μονο λυσεις. Ενα καλο συναχι μπορει να κανει θαυματα. Βουλωμενη μυτη οποτε ανετα κανεις την Βολτα σου στον Θερμαικο με μηδεν ενοχλητικες οσμες.
    4ον:Και εδω εχουμε Δημοτικες Εκλογες στις 25 Οκτωμβριου αλλα τετοιες εμπνευσεις δεν εχουμε:)
    5oν: Εδω σε εχασα στο " Θα Διαφωνησω οτι Συμφωνουμε να Διαφωνουμε οτι Συμφωνουμε οτι Διαφωνουμε οτι Διαφωνουμε να Συμφωνουμε" (Ιατρικη Τελειωσα οχι Φιλοσοφια):) Οσο για τα ορθογραφικα μου ειπαμε ειμαι ασχετος αλλα οχι και ετσι "Καλλι Μαιρρα" φυσικα και ξερω πως το "Καλλι" ειναι με ενα Λαμδα (παχυ) ΛΟΥ και εψιλον Γιωτα "Κα Λ(Λου παχυ)ει" και το "Μαιρρα" με ενα Ρο "Μαιρα"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καρδιο-λόγος ή Γλωσσο-λόγος (με τα τερτιπια σου)?(χαχα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΗΣΗ,ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ...ΑΝ ΜΕ ΟΠΛΟ ΣΟΥ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΕΧΕΙΣ ΚΑΤΟΡΘΩΣΕΙ ΝΑ ΕΓΚΛΩΒΙΣΕΙΣ ΤΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΥ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ,Ε,ΤΟΤΕ,ΕΧΕΙΣ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ...ΠΟΛΥ ΜΕ ΑΡΕΣΑΝ ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟΥ ΣΚΗΝΙΚΟΥ,ΠΟΥ ΕΣΤΗΣΕΣ.ΟΣΟ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΕΣ ΚΙ Ε Π Ι Φ Α Ν Ε Ι Α Κ Α ΑΧΡΩΜΕΣ ΚΙ ΑΝ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΣΕ ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΟΣΟ ΖΩΗΡΕΣ ΚΑΙ Β Α Θ Ι Α ΠΟΛΥΧΡΩΜΕΣ ΦΑΝΤΑΖΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ...ΤΕΛΙΚΑ,ΠΡΑΓΜΑΤΙ,ΟΜΟΡΦΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΟ ΚΑΘΕΤΙ,ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΑΙ ΑΝΟΙΧΤΟ ΝΑ ΤΗ ΔΙΑΚΡΙΝΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗ ΔΕΧΤΕΙ...ΟΜΟΡΦΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ"ΔΗΘΕΝ" ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΕΣ.ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ,ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ.ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ "ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ",ΓΙΑ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΝΕΟ ΡΕΚΟΡ.ΕΚΕΙΝΟ ΤΟΥ...ΑΛΜΑ ΕΙΣ ΒΑΘΟΣ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Είπε ο Γάιδαρος τον Πετεινό Κεφάλα, λένε στο χωριό μου!Πιο ποιητικό σχόλιο δεν είχες?Αλλά αφού με αποκαλεί έτσι μια ποιλητρια ΔΕΧΟΜΑΙ..
    και χαίρομαι που κατάλαβες το νόημα του κειμένου, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή