Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

καθα(γ)ριότητα!!!

Ο Σεπτέμβρης εκτός των άλλων (έναρξη ακαδημαϊκής χρονιάς και λήξη διακοπών, έναρξη  χειμερινής  εν γένει σεζόν)  αποτελεί το μήνα της Γενικής για το σπίτι! Τα πάντα βρίσκονται σε ετοιμότητα προκειμένου να ικανοποιήσουν το ετοιμοπόλεμο ένστικτο της νοικοκυράς.
        Δεν αποτελώ εξαίρεση, αν και σε κάποιους θα βόλευε πολύ:
Να συστήσω τα όπλα μου: η σφουγγαρίστρα, η σκούπα, αναλογική και ηλεκτρική, τα  ξεσκονόπανα, τα σφουγγάρια κάθε λογής, με σκληρή ή με μαλακή υφή, οι απλώστρες,  οι σιδερώστρες και τα χτυπητήρια.  Τα χημικά μου όπλα: η χλωρίνη την οποία η οικολογική μου συνείδηση προσπαθεί να της περιορίσει τα πολλά της δικαιώματα, το ξύδι με το βραστό νερό, και όλων των ειδών υγρά καθαρτικά του εμπορίου με χρώματα κι αρώματα! Επ’ ώμου! Εμπρός! Μαρς!
        Θα ξεκινήσω με την απογύμνωση του σπιτιού! Πρέπει να φτιάξω «περιβάλλον». Όλα πρέπει να θυμίζουν αναστάτωση. Τα πάντα οφείλουν να προσφέρουν χώρο στην αναρχία! Να μη βρίσκεται τίποτε στη σωστή θέση… και να προδίδουν ότι κάτι διαφορετικό συμβαίνει σε αυτό το σπίτι!!
 Τα μπιμπελοειδή καταρχήν θα στηθούν στην ουρά περιμένοντας υπομονετικά να πάρουν το συνηθισμένο φθινοπωρινό τους μπάνιο με βραστό νερό στη μπανιέρα. Θα είμαι γενναιόδωρη μαζί τους. Θα τα λούσω σαν αλλοτινές Κλεοπάτρες, θα τα στεγνώσω και θα τα γυαλίσω. Στη συνέχεια θα βρω ένα μέρος του σπιτιού για να τα συμφιλιώσω όλα μαζί για μερικές μέρες, επιβάλλοντάς τα μία υπομονή ωσότου καθαριστεί η γωνιά του καθενός! Κι αυτά θα περιμένουν: θα βρεθούν οι κουτάλες αγκαζέ με τα βάζα, τα γλαστράκια παρέα με τις κατσαρόλες, τα κηροπήγια δίπλα-δίπλα με τα ποτήρια, οι κούπες τετ-α-τετ με τις φωτογραφοθήκες και οι φοντανιέρες σε συνεργασία με τα ράφια του ψυγείου και τα τάπερ! Το σκηνικό θα είναι σουρρεάλ! Και η διάθεσή μου επίσης!
        Η σκάλα! Αυτή θα με εκτοξεύσει στα ύψη του σπιτιού! Θα δω αφ’ υψηλού και από μια άλλη οπτική γωνία το μικρό λημέρι μου: Είναι αστείο πόσο μικρή και μάταια  φαίνεται η αυτού μεγαλειότητα! Όταν το αγόρασα, νόμιζα πως έκανα κάτι σπουδαίο! Από τη σκάλα μου φαίνεται «μικρό»! Φαντάσου, λέω, τι θα λέει ο Θεός που μας κοιτά από ψηλότερα! Ετοιμάζομαι για την υποστολή των κουρτινών! Η περηφάνια τους θα χαμηλώσει και θα βυθιστεί στην μπανιέρα με μπόλικο απορρυπαντικό και μαλακτικό συνάμα. Θα ξεράσουν τον καπνό των χειμερινών παρεΐστικων ομηγύρεων και όλα τα μυστικά που άκουσαν και θα απλωθούν στα σύρματα του πίσω μπαλκονιού για να χαζέψουν τη θέα των απέναντι καταθλιπτικών μπαλκονιών αυτή τη φορά έξω από το τζάμι. Είναι κι αυτό μια εμπειρία!
        Στρωσίδια στα κρεβάτια και στους καναπέδες, χορτάσατε καθισιό! Βουλιάξατε με τόσα και τόσο κουρασμένα κορμιά για τα καλά εν τω βάθει. Η μοίρα σάς επιφυλάσσει την ίδια διαδρομή με τις κουρτίνες! Δεν ακούω τίποτε! Ξεβολευτείτε, πλυθείτε, απλωθείτε, διπλωθείτε, σιδερωθείτε και αναμείνατε στον κάλαθον για να επαναστρωθείτε ξαλαφρωμένα πια από το βάρος και το σχήμα των νωχελικών και νωθρών σωμάτων μας καθώς επιστρέφουμε οίκαδε στο τέλος της ημέρας.
        Χαλιά: έχετε τα μαύρα σας τα χάλια. Σας υπόσχομαι να σας  ξανακάνω από «χάλια» «χαλιά». Προς το παρόν κάντε στην μπάντα για να έχω το ελεύθερο να ρίξω απρόσεκτα όσο νερό θέλω στο πάτωμα.
        Η απογύμνωση έγινε με επιτυχία! Απόδειξη η ηχώ! Μιλώ και κάθε μου κουβέντα την επαναλαμβάνουν οι τοίχοι του σπιτιού! Οι τοίχοι! Τι τύχη να είσαι τοίχος! Έχεις αφτιά, που λέει κι ο σοφός λαός μας, μα έχεις και στόμα σε αυτήν την περίπτωση! Και τότε ποια η διαφορά από τον άνθρωπο? Θέλω να πω, τι το κακό να σε λένε «ντουβάρι» (συνώνυμο του «τοίχου»). Τέλος πάντων… Τι σου είναι κι αυτοί οι συνειρμοί! Θα σε σαπουνίσω και σένα. Δεν είναι καιρός για βαψίματα. Αλλά λαδιές, δαχτυλιές, μαυρίλες από τα βρόμικά μας χέρια άμα τη εισόδω στο σπίτι θα αποτελούν μετά την τριβή παρελθόν!
        Κεφάλαιο «ΚΟΥΖΙΝΑ»: εδώ είμαστε! Τώρα θα δείτε λαδερά πλακάκια! Ρακοσυλλέκτες κορεσμένων ελαίων! Θα σας ξεζουμίσω! Θα σας ξύσω μέχρις ότου ο αρμός σας διαζευχθεί από τη λέρα που άφησε προίκα ο ατμός από τα φασολάκια της κατσαρόλας και το κοκκινιστό κουνέλι της γάστρας! Θα σας κάνω να απολογηθείτε για όσα μυρίσατε, για όσα γευθήκατε! Και σεις μπαχάρια στα ντουλάπια, ρίγανη και κάπαρη, πιπέρι κόκκινο και άσπρο, τριμμένο ή ολόκληρο, σαφράν και δενδρολίβανο, αρκετά με την ανακατωσούρα σας μέσα στα ντουλάπια! Έχετε δαχτυλιές στα βάζα που σας φιλοξενούν! Ασφυκτιάτε εκεί μέσα και όλα έχετε συνδράμει από έναν κόκκο στο ράφι. Μωσαϊκό οσμών σαν να πρόκειται να μπείτε στην κατσαρόλα! Μπρος! Στην αποστείρωση! Τα ράφια πρέπει να σαπουνιστούν και να σκουπιστούν επίσης!
Το πεδίο λοιπόν ελεύθερο: Θα βράσω νερό και θα το μαγειρέψω με μπόλικα αρωματικά απορρυπαντικά:  θα βουτήξω τα σφουγγάρια μου, θα βάλω τα χειρουργικά μου γάντια, θα στύψω τα περισσά νερά και θα αρχίσω τις άλλοτε αρμονικές και άλλοτε ανάρμοστες και άγριες ταλαντώσεις των μπολιασμένων με πανιά εξαγριωμένων μου χεριών προκειμένου να εξαφανίσω από τις επιφάνειες κάθε ίχνος βρομιάς, λαδιάς, σκόνης, λεκέ, κάθε ίχνος ζωής δλδ που έχει κάθε σπίτι που κατοικείται! Αισθάνομαι να λεηλατήθηκε το καθαρό μου σπίτι!
Για μια στιγμή! Σκέφτομαι λιγάκι αντίστροφα (Το συνηθίζω κατά τις επιταγές του «ουδέν κακόν αμιγές καλού και τούμπαλιν»): αν το πάτωμα δεν έχει πατημασιές δείχνει να μην πάτησε άνθρωπος! Αν  οι εστίες  της κουζίνας δεν έχουν χυμένη σούπα και τα πλακάκια τριγύρω από αυτές δεν έχουν λάδια από το τηγάνι που έφτιαξαν πατάτες σημαίνει πως το τραπέζι του σπιτιού δε φίλεψε ποτέ κανέναν. Αν τα βάζα με τα μπαχάρια δεν έχουν δαχτυλιές, αν οι κατσαρόλες δεν έχουν καμένα λίπη στον πάτο σημαίνει πως σπιτικό φαΐ δεν έφαγα ποτέ εδώ μέσα.  Αν οι κουρτίνες δεν έχουν καπνό, αν τα χαλιά δεν έγιναν χάλια πάει να πει πως δε φιλοξένησα φίλους. Κι αν τα στρωσίδια στα κρεβάτια δεν μυρίζουν  ιδρώτα και δεν είναι τσαλακωμένα πάει να πει πως δεν με ξεκούρασαν.
Χα! Γι’ αυτό είμαι χαρούμενη μάλλον όταν κάνω δουλειές τέτοιες! Γιατί κάθε φορά, όσο περισσότερη βρομιά καλούμαι να εξολοθρεύσω, σημαίνει αυτόματα πως τόσο περισσότερο ζωή ένιωσε αυτό το άψυχο σπίτι, το «μικρό», το «πολύ μικρό» για το Θεό σπίτι! Γιατί άκουσαν συζητήσεις οι τοίχοι του, γιατί δόθηκε η ευκαιρία στις κουρτίνες να κρατήσουν εχέμυθα τα μυστικά μου, γιατί τα χαλιά ποδοπατήθηκαν από φίλους που ήρθαν να μοιραστούν το χρόνο τους μαζί μου, και γιατί ο καναπές βόλεψε θεατές κινηματογραφικής προβολής στην 37άρα οθόνη της τηλεόρασής μου σε συνεργασία με τις κα(η)μένες από  τα ποπ κορν (πρώην καλαμπόκι)  κατσαρόλες μου…
 Αλλιώς θα ήταν ένα σπίτι δίχως ιστορία, δίχως ζεστασιά, δίχως νόημα! Αλλιώς θα ήταν ένα απλό, καθαρό αλλά άψυχο σπίτι. Τώρα όμως δεν είναι απλά το σπίτι μου αλλά το σπιτικό μου! Το μικρό, φτωχικό αλλά φιλόξενο και γεμάτο ζωή βρόμικο, αλλά σε χρήση και όχι άχρηστο, «λεηλατημένο» από πολλούς ανθρώπους σπιτικό μου!
         

11 σχόλια:

  1. Popo!San na vlepo ti mana mou!Auti i anastatosi einai o,ti pio alithino eipes stin perigrafi sou...alla kai i Antistrofi Skepsi sou....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εγώ πάλι θέλω να σχολιάσω τον έξυπνο τίτλο σου που ταιριάζει γάντι με το περιεχόμενο!Γλωσσολογικά tips πρέπει να είναι αυτά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα Καλημέρα!Τι ωραίο κειμενάκι με περίμενε πάλι σήμερα το πρωί;Κι έπιασα Κων/να τον εαυτό μου σε αρκετά σημεία να κάνει όλα αυτά!Πραγματικά, δεν καταλαβαίνω γιατί όταν καθαρίζουμε το κάνουμε με τόση μανία σαν να έχουμε κάποιον από κάτω και του βγάζουμε όλο μας το άχτι!Λες και φταίνε τα πλακάκια της κουζίνας
    (ΥΓ:ωραίος ο προβληματισμός περί ασημαντότητας του κόσμου;τους συνειρμούς σου να 'χαμε και τι στον κόσμο!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Την καθημερινότητα την έχεις απογειώσει σε ύψιστη λογοτεχνική έκφραση!Μας διασκεδάζεις..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Me apozimiwses pali.Analafri grafi kai xioumor alla provlimatismoi me vathos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλησπέρα,
    Δύσκολος μήνας ο Σεπτέμβριος... Αφιερωμένος στην καθαριότητα εδώ και πολλές δεκατίες.
    Η μαμά μου τουλάχιστον "εξ απ΄ανέκαθεν" έτσι έπραττε γιατί έτσι της είχε μάθει η δική της μαμά ( και φυσικά κι εγώ , συνεχίζοντας την παράδοση, καθαρίζω το σπίτι συθέμελα κάθε Σεπτέμβριο και παραμονές του Πάσχα).
    Είδες τί καλή νοικοκυρά-δούλα και κυρά-.
    Κουραστικός και για τον οργανισμό μας και για το σπίτι μας.
    "Κακιά" η συνήθεια "κακιά" και η παράδοση... αλλά όπως πολύ εύστοχα και γλυκά περιέγραψες, στο τέλος
    αυτής της δημιουργικής δουλειάς πράγματι το σπίτι γίνεται σπιτικό με γωνιές που μπορείς να κουρνιάσεις, να χουχουλιάσεις είτε μόνος/νη σου είτε με παρέα....
    Καλό Φθινόπωρο, καλή δουλειά, καλώς να ορίσουν οι χειμωνιατικες βραδιές με πολλούς/ές φίλους/ες που θα χαίρονται το ΣΠΙΤΙΚΟ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πες τα βρε Σύλβα μου ότι έτσι πάει το πράμα: Κατά μάνα, κατά κύρη...συμφωνώ και επαυξάνω βεβαίως βεβαίως!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι η βρωμιά είναι συνώνυμη με τη ζωή που μπορεί να έχει ένα σπιτικό!Ισως γιατί στο δικό μου παλαιό σπιτικό, το πατρικό μου, αυτές οι δυο έννοιες δεν ήταν αλληλο-αποκλειόμενες, όπως είναι στο νυν με το σύζυγο σπιτικό μου!Δηλαδή και φίλοι έρχονταν, αλλά δεν κάπνιζαν για να μυρίζουν οι κουρτίνες.Και τρώγαμε αλλά δεν κάναμε λεκέδες στα πλακάκια!Και ήταν το ψυγείο γεμάτο, αλλά δε χρειαζόταν μάζεμα κάθε μήνα!Και τρώγαμε αλλά δε λαδωνόταν το σύμπαν!
    Τωρα τι να πω!Θα έχω τη θετική αυτή σκέψη στο μυαλό μου, κάθε φορά που θα θέλω να ..καντηλιάσω, καθαρίζοντας! Και από την άλλη, ως διδυμος και τελειομανής, γιατί να μην έχω και τα δυο??!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μμμμ....!!Δε μου λες...όντως ήτανε έτσι τα πράγματα ή μήπως (ΜΗΠΩΣ λέω...)εσύ δεν πρόσεχες τόσο πολύ όσα γίνονταν γύρω σου γιατί σε εκείνο το σπιτικό βασίλισσα ήταν η μητέρα σου?Συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις (όπου το κουμάντο το κάνει άλλος)νομίζουμε πως όλα είναι καλά κι αν στο δικό μας σπίτι περπατάμε με το κεφάλι κάτω για να μη μας ξεφύγει καμιά τρίχα από το μαδημένο μας κεφάλι, στου ΑΛΛΟΥΝΟΥ μας φαίνονται όλα μια χαρα: Αντιπαράταξε το θέμα με τα κιλά σου: αν πάρεις έστω και ένα γραμμάριο εσύ θα το καταλάβεις αμέσως, γιατί ξέρεις το σώμα σου καλύτερα από τον καθένα. Οι άλλοι τι σου λένε?: Έλα μωρέ Ζωίτσα, μια χαρά είσαι!Εσύ είσαι όμως?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΤΕΛΙΚΑ,ΡΕ ΦΙΛΕΝΑΔΑ,ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙΣ ΠΕΡΙΤΡΑΝΑ ΟΤΙ-ΝΑΙ!!!-Η ΠΟΙΗΣΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΝΤΟΥ,ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΙΣ ΚΕΡΑΙΕΣ ΣΟΥ ΤΕΝΤΩΜΕΝΕΣ,ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ...ΕΙΚΟΝΕΣ,ΠΟΥ ΠΑΓΙΔΕΥΟΝ ΤΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ,ΠΑΙΧΝΙΔΙΑΡΙΚΟΙ ΤΙΤΛΟΙ,ΠΟΥ ΣΟΥ ΚΛΕΙΝΟΥΝΕ ΤΟ ΜΑΤΙ ΓΕΛΩΝΤΑΣ ΠΟΝΗΡΑ,ΕΥΡΗΜΑΤΙΚΟΤΑΤΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ,ΠΡΩΤΟΤΥΠΕΣ ΠΑΡΟΜΟΙΩΣΕΙΣ,ΛΕΠΤΟ ΚΙ ΕΝΙΟΤΕ ΣΑΡΚΑΣΤΙΚΟ ΧΙΟΥΜΟΡ,ΛΕΞΕΙΣ,ΠΟΥ ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΟΥΤΩΣ Η ΑΛΛΩΣ ΣΧΕΣΗ ΣΟΥ ΜΕ ΤΟ ΧΟΡΟ,ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ,ΠΟΥ ΔΕ Σ¨ΑΦΗΝΟΥΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΕΙΣ.ΚΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ-ΣΤΗΝ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ- ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΝΤΟΥΛΑΠΙΑ ΚΟΥΖΙΝΑΣ,ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΧΑΛΙΑ ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΚΟΥΡΤΙΝΕΣ ΠΟΔΟΠΑΤΟΥΝ ΕΝΑΝ ΧΙΛΙΟΜΑΣΗΜΕΝΟ ΦΕΜΙΝΙΣΜΟ(:-)ΚΑΙ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΕ ΠΛΑΣΜΑΤΑ,ΠΟΥ ΔΕ ΓΚΡΙΝΙΑΖΟΥΝ ΜΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΜΟΙΡΟΛΑΤΡΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΕΚΑΔΕΣ ΡΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ...ΑΝΘΡΩΠΟΣ,ΓΥΝΑΙΚΑ,ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ,ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ(ΔΕ ΣΟΥ ΠΑΕΙ ΟΥΤΕ ΤΟ ΔΑΣΚΑΛΑ ΟΥΤΕ ΤΟ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ),ΝΟΙΚΟΚΥΡΑ,ΑΘΛΗΤΡΙΑ,ΦΙΛΗ ΚΑΙ ΣΥΓΓΕΝΙΣΣΑ,ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ(ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΝΟΥΛΑ,ΟΤΑΝ ΕΡΘΕΙ Η ΩΡΑ),ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ,ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΑΚΙ(ΜΗΝ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ)ΚΑΙ ΤΟΣΑ ΑΛΛΑ...ΤΟ ΜΟΝΟ,ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ:ΦΤΟΥ ΣΟΥ,ΚΟΡΙΤΣΑΡΑ ΜΟΥ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πωπωωωωωωωωω!!!!!!Ολα αυτά εγώ?Ξέχασες το "γκρινιάρα"...ή μάλλον Green-ιάρα!!!Και "οικολόγα" και "γκρίνιαρα"!Είναι το τελευταιο που μου προσήψαν!!Ευχαριστώ πολύ αλλά μεταξύ μας, όταν τρίβω τους λεκέδες γκρινιάζω αφάνταστα. Απλά καταβάλλω μεγάλες προσπάθειες για να μην φάω τα σωθικά μου και ξεχνιέμαι με σκέψεις, συνειρμούς και τα τοιαύτα για να περάσει ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ η ωρα...Παρεμπιπτόντως, διάβασε "το άλλοθι" της λατρεμένης μου Δημουλά να καταλάβεις...εκεί, ω ναι, υπάρχει όντως ποίηση που ασφαλώς είναι προτιμότερη από άλλα κακώς κείμενα. Και εν τέλει έτσι είναι: άλλοι ανακαλύπτουν την ΠΟΙΗΣΗ κάτω απ' τα χαλιά και πίσω απ' τις κουρτίνες κι άλλοι ανεβάζουν ΠΙΕΣΗ με τη βρωμιά και όλα τα συναφή...είναι τι θέλει να δει ο καθένας!χεχε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή