Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

Χαίρε νύ(μ)φη ….Ανύμφευτε!

Μια εβδομάδα έμεινε! Τα κανόνισα όλα! Κομμωτήρια, spa, μανικιουρίστα αλλά δεν κατέληξα σε ένα πράγμα: τι θα φορέσω? Πάλι στέκομαι με ανοιχτό το στόμα, σαν το χάνο, μπροστά στη ντουλάπα μου. Ρούχα! Ρούχα! Ρούχα! Παλεύουν μεταξύ τους να κρατήσουν μια περίοπτη θέση: Κάθε φόρεμα σε διαφορετική κρεμάστρα, κάθε φούστα σε ξέχωρο γαντζάκι για να μην επισκιάζεται από τη διπλανή της, κάθε είδους μπλούζα σε ξεχωριστό συρτάρι. «Όχι! Δε γίνεται! Παρ’ όλ’ αυτά ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙ ΝΑ ΒΑΛΩ (για άλλη μια φορά): το μωβ το μίντι ή το άσπρο το μίνι φόρεμα με τις παγιέτες? Μήπως το λαδί ντραπέ? Αποκλείεται! Μου κάνει περιφέρεια! Ο ταφτάς? Μπα! Πολύ γελοίος να σέρνεται στο τσάμικο σαν τη μοίρα της φουστανέλας! Είναι πιο περήφανο ύφασμα!! Καλά λέω ότι δεν έχω τι να φορέσω: Θα κατέβω κέντρο να αγοράσω καινούργιο φόρεμα: Οι εκπτώσεις ακόμα δεν τελείωσαν (επιχείρημα 1ο). Τι στο καλό? Η ξαδέρφη μου παντρεύεται. Μία φορά γίνεται όλο αυτό (επιχείρημα 2ο). Και στο κάτω-κάτω δουλεύω σαν το σκυλί ολημερίς, γυναίκα είμαι, δικαιούμαι να κάνω ένα δώρο στον εαυτό μου (επιχείρημα 3ο)…. Εσωτερικός μονόλογος με θέα τη ντουλάπα ΤΕΛΟΣ!
        Δεν ξέρω τι συμβολίζει ο Σεπτέμβρης για τους άλλους. Εγώ μια φορά κάθε Σεπτέμβρη τραβιέμαι όλα του τα Σαββατοκύριακα και σε έναν γάμο: το προσωνύμιό μου? «Βασίλω». Από το «όπου γάμος και χαρά…»
        Η βδομάδα που έρχεται είναι η τελευταία πριν το γάμο! Κι αν δεν έτρεξα μαζί με την ξαδέρφη  μου, να βοηθήσω! Είχε τόσα πράματα να ετοιμάσει για τον λαμπρό της γάμο! Μέχρι και οι τελευταίες λεπτομέρειες προσεγμένες: έμαθα πολλά: ότι όλα έπρεπε να έχουν ένα «θέμα»: στην περίπτωση της ξαδέρφης μου το λευκό με το λιλά. Κι έπρεπε όλα να είναι ξεχωριστά, ωραία, απλά, λιλά… Έψαχνε δλδ την ξεχωριστή ωραιότητα του απλού σε χρώμα λιλά!  
 Για τα προσκλητήρια φάγαμε άπειρες ώρες στο τυπογραφείο, αν έπρεπε να είναι τετράγωνα ή τρίγωνα με ή χωρίς κορδελάκι λιλά (πάντα) στο πλάι ή στο κέντρο του φακέλου. Στο κέντρο χρειαστήκαμε άλλο ένα δίωρο για το αν τα μαχαιροπήρουνα θα θέλε να είναι με ρίγα χρυσού ή όχι, και για το πώς θα καθίσουν οι καλεσμένοι στα τραπέζια, στο κομμωτήριο πήγαμε τρεις φορές τουλάχιστον για να αποφασίσει αν θα έχει τα μαλλιά της μαζεμένα ή κάτω, με πέπλο ή χωρίς κι άλλες τέσσερις, αν δεν απατώμαι, φορές πήγαμε στην αισθητικό, για καθαρισμό προσώπου, μασάζ χαλάρωσης, νύχια χεριών, ποδιών και αποτρίχωση. Ο στολισμός μας στοίχισε άλλες τρεις επισκέψεις στο ανθοπωλείο, τα δώρα του κουμπάρου δύο ολόκληρα απογέματα σουλάτσα στην αγορά, το αυτοκίνητο που θα τη συνόδευε στην εκκλησία τηλεφωνήματα δύο ωρών γνωστών φίλων με καλό κομπόδεμα, γιατί το φιεστάκι του μέλλοντα άντρα της δεν ενδείκνυται για γάμο. Ο Dj δυσεύρετος, γιατί είχε κι άλλο γάμο, κλεισμένο από πέρσι,  η τούρτα στο ζαχαροπλαστείο μας πήρε μια μέρα να δοκιμάζουμε γεύσεις με πορτοκάλι ή μύρτιλο, τα παπούτσια τελικά τα παραγγείλαμε δύο μήνες πριν και κάναμε δύο επισκέψεις για να τα προβάρει και γενικώς όλο αυτό το τελευταίο δίμηνο αισθανόμουνα να έχουμε παντρευτεί εμείς μεταξύ μας, αφού τον αρραβωνιαστικό της δεν τον έβλεπε ούτε το βράδυ από την κούραση! Ετοιμασίες Γάμου γαρ!
        Χθες είχαμε και το bachelor! Πολύ κέφι! Κι εκείνος όμως καλά πρέπει να πέρασε! Είχε και πικάντικη συνέχεια το πάρτι τους…. Και δικαιολογούνται ως Άντρηδες που λέει και η γιαγιά μου! (μην ξεράσω!)
Τρεις  μέρες μείνανε… Σκέφτομαι πως πρέπει να είμαι εκεί, να κερνάω, να πλένω ποτήρια, να μου εύχονται «Και στα δικά σου!» και σαν το γύφτικο σκεπάρνι να λέω «Ευχαριστώ». Αλλά καθώς ανεβαίνω τις σκάλες ακούω κλάματα με λυγμούς και κόσμος με τα δώρα στο χέρι κατεβαίνει τις σκάλες άλαλος!
«Τι έχεις ?Τι? Πώς? Δεν σε θέλει πια? Το ξανασκέφτηκε? Σ’ αγαπάει αλλά δε νιώθει έτοιμος να σε παντρευτεί? Ήθελε να σου το πει εδώ και καιρό αλλά δεν ήξερε τον τρόπο? Και τον βρήκε εν τέλει τρεις μέρες πριν? Κατάλαβε ότι δεν είναι έτοιμος για κάτι τέτοιο? Και θεωρεί και καλό που έγινε τώρα παρά αργότερα μέσα στο γάμο με παιδιά? Θα του λείψεις πάντως? Δεν θέλει να στεναχωριέσαι?.....
Τι λέτε ρε παιδιά? Για σταθείτε λιγάκι? Εσύ ρε ξαδέρφη δεν κατάλαβες τίποτα? Είναι δυνατόν όλον αυτόν τον καιρό να μην πήρες χαμπάρι? Έπεσες μήπως με τα μούτρα στις ετοιμασίες του γάμου, γέμισες την βιβλιοθήκη σου με περιοδικά «ΠΑΝΤΡΕΥΟΜΑΙ», «ΝΥΦΗ», «ΓΑΜΟΣ», τόσα πράγματα διάβαζες και δεν ένιωσες το παραμικρό για το τι μπορεί να σου επιφυλάσσει η μοίρα? Είσαι άμοιρη των ευθυνών σου? Εγώ πάλι γιατί δε σε πιστεύω? Πώς είναι δυνατόν η σχέση σου να πιάσει πάτο και να μην το πάρεις είδηση? Μήπως δεν ήθελες να το πάρεις είδηση? Μήπως έκανες τα στραβά μάτια γιατί ο περίγυρος σου επέβαλε με τον τρόπο του τα «πρέπει», τα «παντρέψου», τα «δείξε», τα «προχώρα στη ζωή σου»? Μήπως ο τίτλος της «Γεροντοκόρης» σε φόβιζε περισσότερο από έναν ενδεχόμενο τίτλο «ζωντοχήρας», «χωρισμένης» whatever? Μήπως εν τέλει για να έφτασε σε αυτό ο τέως (προ μερικών ωρών) υποψήφιος γαμπρός σκέφτηκε κάτι πιο ώριμο (Θεέ μου πού φτάσαμε!? να τον λέμε και ώριμο!) που εσύ αδυνατούσες? Μήπως δεν φταίει αυτός (Θεέ μου, πού φτάσαμε!? να λέμε δε φταίει! δις!) ή τουλάχιστον μόνον αυτός αλλά και εσύ, γιατί σε μία σχέση φταίνε πάντα και οι δύο?
Το ξέρω! Δεν είναι καιρός για επίρριψη ευθυνών, δεν είναι καιρός για «κατηγορώ» πόσο μάλλον τόσο δριμύ. Η ώρα είναι για παρηγοριά! Έχουμε καιρό για να κατηγορήσουμε. Όταν ο θυμός και η πίκρα σου φύγουν,  σου υπόσχομαι τη θέση τους να την πάρει το φτυάρι: κι εκείνη η πεθερά σου μήπως έβαλε με τον τρόπο της το χεράκι της? Οιδιπόδειο είναι αυτό! Ένιωθε να απειλείται από την παρουσία σου! Αμ η κουνιάδα σου! Σου έκανε την καλή αλλά τα σιγανά ποταμάκια να φοβάσαι! Κι ο πεθερός σου δε λέω, καλός, δε μιλάει πολύ αλλά μεταξύ μας είμαι σίγουρη πως άλλα όνειρα είχε για τον κανακάρη του. Σαν να σε έβλεπε λίγο ανταγωνιστικά ότι του πήρες το γιο ή μου φαίνεται?
Να μη σε ενοχλώ άλλο. Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός! Δε βαριέσαι! Κανείς δε χάνεται! Θα βρεις άλλον! Τι στο καλό! Ωραία κοπέλα είσαι, όμορφη, μορφωμένη, έξυπνη, τη δουλειά σου την έχεις, το αυτοκινητάκι σου, το σπίτι σου. Είσαι ρε παιδί μου ανεξάρτητη!!!»
Φεύγω! Αισθάνομαι περισσή σε αυτό το σπίτι, που όπως χαρακτηριστικά λένε «Έπεσε φωτιά και το έκαψε», όπου όλοι ασχολούνται με το κακό που βρήκε την κοπέλα, όπου όλοι βρίζουν το γαμπρό και το σόι του ο οποίος παρεμπιπτόντως μέχρι το μεσημέρι και πριν την αναγγελία της ΘΑΡΡΑΛΕΑΣ του απόφασης ήταν ο πιο κατάλληλος για την ξαδέρφη μου! Τι να πουν κι οι άνθρωποι? Αφού έπρεπε να υποστηρίξουν την επιλογή της κόρης τους. Τι βγάζουν άραγε τέτοιου είδους ώρες? Αποκαλύπτουν την προσποίηση των γονιών όσον  καιρό τα πράγματα δείχνουν καλά ή μήπως το αίσθημα της αυτοσυντήρησης και το σύνδρομο της κουκουβάγιας οδηγεί στην υπεράσπιση και προστασία της εκτεθειμένης κόρης? Και ο περίγυρος την οικτίρει! Την κοιτάζει με ύφος περίλυπο και στην προσπάθειά του να την παρηγορήσει της πετάει κι ένα: «Δε λες που έγινε τώρα κι όχι μετά το γάμο με κανά παιδί να την πληρώσει?». Μάλιστα! Πού φτάσαμε κύριοι! Να του πούμε κι ευχαριστώ! «Το μή χείρον βέλτιστον» και «ο Θεός να σε φυλάει» δηλαδή!
Όμως έχω κι εγώ τις απορίες μου! Τόσος ντόρος, τόση φασαρία για αυτόν τον γάμο ένα χρόνο πριν! Τόση σημασία στη λεπτομέρεια, τόσο άγχος για το «θέμα» λευκού-λιλά! Τόσο άγχος για τον κύριο dj, τόσα λεφτά για το νυφικό, για τις λίστες γάμου, για το μενού και το τι θα φάει ο κόσμος, θα ευχαριστηθεί ή θα παραπονεθεί? Θα καθίσουν στα τραπέζια με τη σειρά? Θα καλέσουμε αυτόν ή τον άλλον για να μην παρεξηγηθεί ο τάδε ή ο δείνα? Εκείνον δεν τον θέλουμε αλλά μας κάλεσε και πρέπει να τον καλέσουμε. «Εσύ μη μιλάς» λέει ο μπαμπάς στην κόρη «Εσύ παντρεύεσαι αλλά εγώ παντρεύω. Τι? Δε θα καλέσω τους φίλους μου? Παιδί παντρεύω!». Φυσικά εσύ βγάζεις το σκασμό! Δεν σου δίνουν επιλογή! Αν τους αφήσεις να κάνουν αυτό που θέλουν θα ησυχάσεις. Θα περάσουν τα χρόνια και ουδείς θα θυμάται τίποτις! Αν δεν τους αφήσεις, μια ζωή θα σου το κοπανάνε!
 Αυτά είναι λοιπόν τα διλήμματα και τα τριλήμματα του γάμου! Γάμος = το πανηγυράκι της μιας ημέρας! Βλέπουμε το δέντρο και όχι το δάσος! Ποτέ δεν άκουσα την ξαδέρφη μου να την απασχολεί το παραπέρα, ποτέ δεν άκουσα και δεν είδα τόσες εκπομπές για το θεσμό του γάμου, όσες άκουσα για το στήσιμο ενός λαμπρού γάμου, δηλαδή του πανηγυριού! Δεν απασχολούν οι αρχές, η πάλη με τον άντρα σου, η επικοινωνία του ζευγαριού, οι αναπόφευκτοι καβγάδες και πώς αυτοί θα καταλαγιάσουν. Κανείς δε μιλάει για την ανατροφή των παιδιών, τη μοιρασιά των υποχρεώσεων ή τη συνεργασία, την υποχώρηση, την παραχώρηση, την κατανόηση, την αγάπη, τη φροντίδα και τον παραγκωνισμό του εγωισμού.
Τα περιοδικά του γάμου μιλάνε για κουφέτα, για μονόπετρα, για λιμουζίνες, για πυροτεχνήματα, για νυφικά, για ονειρικά ταξίδια του μέλιτος, για coif, για μανικιούρ, για spa, για δεξιώσεις σε υπερπολυτελή ξενοδοχεία με πισίνες και γκαρσόνια με Papillion, για στολισμούς εκκλησίας και άλλα είδη βιτρίνας και περιτυλίγματος, για το «φαίνεσθαι» και όχι για το «είναι».
Φεύγω από της ξαδέρφης μου το σπίτι με ένα παράξενο συναίσθημα: με έχει πιάσει σύγκρυο! Τζάμπα το φόρεμα που αγόρασα και το κομμωτήριο που έκλεισα (ο καθείς με τον πόνο του!). Αφήστε που έχασα και την ευκαιρία της ευχής: «Και στα δικά σου!». Πού θα βρω άλλη τέτοια?
Περπατάω στο δρόμο και εντελώς συνειρμικά μου έρχονται στο μυαλό ένα σωρό γάμοι στο παρελθόν. Τότε που οι γάμοι δεν είχανε «θέματα» σε αποχρώσεις του λευκού και του λιλά ή ό,τι άλλο. Τότε που κανένα από τα ξαδέρφια μου τα μεγάλα δεν αγόρασε μονόπετρο δαχτυλίδι για να κάνει πρόταση γάμου στη νυν γυναίκα του, τότε που μου έδιναν προσκλητήρια χωρίς ονόματα επάνω και απλώς γύριζα με άλλα κορίτσια της ηλικίας μου σε όλο το χωριό και τα μοίραζα καλώντας όλους τους συγχωριανούς στο γάμο, τότε που το γλέντι γινότανε στις αυλές των σπιτιών με δανεικά τραπέζια και καρέκλες από το καφενείο του χωριού, τότε που όλες οι θειάδες καθαρίζανε τρεις μέρες πατάτες και μαδούσανε χωριάτικα κοτόπουλα και έπαιρνε καθεμιά από ένα ταψί στο σπίτι της και  το έψηνε και μετά τα βάζανε στο υπόστεγο της αυλής για να προσφέρουν στον κόσμο που ερχότανε για να δωρίσει και να ευχηθεί και που ακριβώς δίπλα έβαζαν κάτι τεράστια βαρέλια με πάγο και μέσα τις μπύρες και τις ρετσίνες και τότε που όλοι τρώγανε το κλασικό μενού με το κρύο κοτόπουλο και την προ ωρών ψημένη πατάτα φούρνου αλλά τότε που κανείς από τους καλεσμένους δεν παραπονιότανε για το «κρύο» φαγητό, τότε που καλούσαμε οργανοπαίχτες live, ολοζώντανους δλδ και δεν είχαμε πίστες με φωτορυθμικά αλλά  για βάθρο μια καρότσα (πλατφόρμα) από το τρακτέρ και τότε που πηγαίναμε τη νύφη και τον γαμπρό στην εκκλησία χορεύοντας με μια μπύρα στο χέρι και δε νοικιάζαμε λιμουζίνες αλλά για να διανύσουμε μια απόσταση 100 μέτρων κάναμε και δυο ώρες και καθυστερούσαμε χωρίς άγχος και νεύρα του παπά επειδή ακολουθούσε άλλος γάμος… τότε..
Δηλαδή τότε ήταν όλα ιδανικά? Τότε δεν θεωρούνταν πανηγύρι? Φυσικά! Ε τότε τι? Γιατί το εξιδανικεύω? Μήπως οι γάμοι τότε δεν είχαν προβλήματα? Μήπως ο κόσμος που παντρεύτηκε τότε δε χώριζε ή δε χωρίζει? Χωρίζει αλλά με άλλη συχνότητα! Αυτό είναι το θέμα? Δεν ξέρω!
Το πανηγύρι του τότε χάθηκε στα βάθη του χρόνου γιατί άλλαξε η κοινωνία. Ούτε οι νύφες είναι οι ίδιες ! Όχι αυτές με τα νυφικά! Εκείνες που ήταν σύζυγοι εντός σπιτιού, χωρίς πτυχία, χωρίς τουπέ, χωρίς αμανέ (υψηλό). Εκείνες που επέτρεπαν τον άντρα τους να είναι πιο πάνω από αυτές. Οι σημερινές νύφες έχουν σπουδάσει, έχουν καριέρα, έχουν μόρφωση ακαδημαϊκή, μα χάνουν στα σημεία. Δεν τίθενται «Υπό του Ανδρός», δεν Υποανδρεύονται», δηλαδή δεν «παντρεύονται»! Κι αυτός ο καημένος (Θεέ μου, πού φτάσαμε!? τρις! να είναι και καημένος) πώς να μη φύγει, αφού άλλα του τάξανε! Του είπανε πως αν «νυμφευθείς», θα έχεις ό,τι είχες με τη μάνα σου στο σπίτι κι άλλα τόσα… κι εκείνος τότε αποφάσισε πως έπρεπε να αφήσει τη νύφη ανύμφευτη έστω και τρεις μέρες πριν το πανηγύρι του γάμου!

30 σχόλια:

  1. Πωπώ! Φοβερό Κων/να μου το θέμα σου!Κάποτε ακούγαμε για τέτοια γεγονότα και γινότανε σούσουρο μεγάλο...τώρα τα επεισόδια τούτα έχουν γίνει κομμάτι της καθημερινότητας και περνάνε απαρατήρητα...τι να πω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. An diname tosi simasia sto thesmo tou gamou osi dinoume sto panigiraki...ekei tha statho...euge gia ton provlimatismo sou

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Perimena pos kai pos to neo sou keimeno kai ti thematiki tou...megali kouventa anoigeis! Mou arese h etumologia tis leksis "pantreuomai"...Mono esu tha mporouses na mas ti dwseis toso parastatika...kai afineis polla anoixta erwtimata...koinoi provlimatismoi, koina provlimata

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μπράβο πέραση το κείμενο παιδιά! Και 'γώ που έλεγα πως δε θα αγγίξει και πολλούς ακριβώς επειδή έχουν γίνει κομμάτι της καθημερινότητας, Κατερίνα Μ., τέτοια γεγονότα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλημέρα κι από μένα! Ένα πράγμα θέλω να σχολιάσω. Δηλαδή πολλά αλλά θέλω κυρίως να σου πω Κωνσταντίνα μου ότι ΞΕΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ με τους ευφυέστατους τίτλους που βάζεις στα κείμενά σου και γελάω αφάνταστα!Είναι πάντα μια άλλη εκδοχή τους από αυτήν που ξέρουμε!Αυτό είναι Ευφυΐα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η ΚΑΡΙΕΡΑ!ΑΥΤΗ ΜΑΣ ΕΦΑΓΕ!ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ.ΑΛΛΙΩΣ ΤΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ ΤΑ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ.ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΙΣΩ.ΠΟΙΑ ΥΠΟΜΟΝΗ, ΠΟΙΑ ΥΠΟΤΑΓΗ;ΠΟΙΑ Α Γ Α Π Η, ΚΩΝ/ΝΑ ΜΟΥ;Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΤΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΗΝ ΦΑΝΕΙ "ΥΠΟ".ΘΙΓΕΤΑΙ Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΟΥ ΤΑΥΤΙΣΤΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ. ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ.(;)ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΟΥΤΕ ΚΙ ΕΓΩ ΞΕΡΩ.ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλημέρα σε σένα καθώς και σε όλους και όλες τους/τις αναγνώστες/στριες!!!!!!!!
    Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι άνδρες και γυναίκες που πανικοβάλλονται λίγο πριν από το γάμο...
    Προσωπικά συνάντησα πολλούς και πολλές που πέρα από το πανηγυράκι του γάμου τρέμουν τη συμβίωση...
    Βέβαια τρανταχτά παρεδείγματα είναι οι άνδρες...
    Αλλά μη νομίζουμε ότι και οι γυναίκες δεν πανικοβάλλονται...
    Εξάλλου αλλάζει η ζωή τους και σίγουρα όχι προς το καλύτερο...
    Πολλά κορίτσια μεγάλωσαν σαν πριγκιπέσσες στην οικογένειά τους και κατέληξαν μέσα στο γάμο τους
    ¨δούλες και κυρές". Πόσα κορίτσια δεν ονειρεύτηκαν συντροφικότητα, τρυφερότητα και πολλές αγκαλιές και βρήκαν μοναξιά ή πολύ γρήγορα απέκτησαν παιδιά και ο ρόλος τους άλλαξε????
    Ξαφνικά και σε λίγο καιρό έγιναν από πρηγκιπέσσες νοικοκυρές(πλύσιμο, σφουγγάρισμα, σιδέρωμα,μαγείρεμα κλπ), μαμάδες, σύζυγοι, επαγγελματίες.
    Πολλοί οι ΄'ρόλοι" για να τους αντέξει ο κοριτσίστικος οργανισμός...
    Ενώ ο ανδρικός οργανισμός δεν δέχεται τόσες πολλές αλλαγές. Αντί η νοικοκυρά στο σπίτι που κατοικοεδρεύει να είναι η μαμά του είναι η γυναίκα του... απλά απλούστατα τα πράγματα...
    Πιστεύω ότι ο πανικός των ανδρών έρχεται από αυτό που οι ίδιοι θεωρούν δέσμευση.. Τι όμως θεωρούν δέσμευση???
    Μήπως νομίζουν ότι δεν θα μπορούν να κάνουν αυτά που έκαναν όταν ήταν "ελεύθερα πουλιά"???????
    Αλλά δείξτε μου έστω και έναν άνδρα που άλλαξε τη ζωή του ριζικά για χάρη του γάμου και δη της συμβίωσης..
    Ο λαός μας λέει "κάθε αρχή και δύσκολη", "με τον καιρό μαθαίνεις να συμβιβάζεσαι", όμως γιατί θα πρέπει ο γάμος να είναι συμβιβασμός ή μονόπλευρος συμβιβασμός?????
    Το πιο ωραίο όμως είναι αυτό: ο άνδρας είναι η κεφαλή του σπιτιού και της οικογένειας και η γυναίκα ο λαιμός.
    Ποιος ομως είναι αυτός που γυρίζει δεξιά ή αριστερά την κεφαλή???????? Τ συμπεράσματα δικά σας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σύλβα μου ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ότι αυτά τα ξέρεις πριν μπεις στο γάμο.Θα μου πεις ότι η θεωρία από την πράξη απέχει παρασαγγας. Αλλά μήπως οι παλιότεροι δεν τα ξέρανε;το θέμα είναι ότι χάθηκε και η ΔΙΑΘΕΣΗ να κάνει κάποιος υπομονή και υποχώρηση...Εγώ πιστεύω πως ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ.Συν το γεγονός της έλλειψης ταμπού πλέον! Κάποτε σε κρατούσε το: "ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ"...Σήμερα τινάζεις στον αέρα οικογένειες, γάμους, σπιτικά, τα πάντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Όπως πολύ σωστά είπες τα ξέρουν πριν από το γάμο και τα περιμένουν όμως μετά
    από το "ους ο Θεός συνέζευξε..." .
    Ταλαιπωρημένες νοικοκυρές ενωθείτε (βγήκε στην επιφάνεια το φεμινιστικό στοιχείο μου)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. μου αρέσει πολύ η εκτενής περιγραφή για το ¨πανηγυράκι" του γάμου που κρύβει κ αποτελεί ένα έμμεσο σχόλιο για τη ματαιοδοξία που μας δέρνει. Μου αρέσει και η μελαχολία όπως ανακύπτει μέσα από την ανάμνηση αλλοτινών εποχών...το " κρύο κοτόπουλο και την προ ωρών ψημένη πατάτα φούρνου", φαγητό για το οποίο δεν παραπονιόταν κανένας και σήμερα το πρώτο που σχολιάζουν είναι το χάλι φαγητό.Λες και αυτός που σε κάλεσε ήθελε να δυσαρεστηθείς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Έλα ντε!...και ξόδεψε ένα σωρό λεφτά για να περάσεις εσύ χάλια και αντί να τον ευχαρηστήσεις και να χαρείς με το "γεγονός" της ζωής του, με τα "διαβατήρια" έθιμα καθώς περνάει από τη μια φάση της ζωής του στην άλλη, καραδοκείς στη γωνία να του την πεις....Λες και πήγες στο γάμο επειδή πεινούσες.Έλεος!Εδώ στην ταβέρνα βγαίνουμε και τα κότσια να ζητήσουμε το ΚΥΤΙΟ ΠΑΡΑΠΟΝΩΝ (που εξακολουθει και υπάρχει εν είδει τετραδίου/βιβλίου παραπόνων) δεν τα έχουμε! Αλλά στους γάμους βγάζουμε κάτι φτυάριαααα...δλδ εκσκαφεις...χαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ax ρε κων/να!..
    Τι να πρωτοσχολιάσω...? το ευστοχο πανηγυράκι? το υπ-ανδρεύομαι? το "γεροντοκορη" τι?..ποικίλες ιδέες δοσμένες πολύ εύστοχα..
    πολύ ωραίο..αναγνωριζω τη φωνη και το στυλ σου και ειναι συγκλονιστικο!Ισως και με λιγοτερη εκταση να πετυχαινες το ιδιο αποτελεσμα, προσπαθησε να το εξετασεις αυτο..
    ο προβληματισμός που υπήρχε μου άρεσε, αλλά ίσως - επειδή ξέρω οτι μπορείς και το έχεις- να μου άρεσε περισσότερο, αν καταλάμβανε περισσότερη έκταση σε σχέση με τα παραδείγματα και τις περιγραφές..(βλ 1 παραγρ)
    σε φιλω γλυκα
    καλη σου μερα!!εισαι αστερι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ζωή μου έχεις απόλυτο δίκιο...κατάλαβα κι εγώ ότι ξέφυγα αυτή τη φορά..θα το λάβω σοβαρά υπόψη την επομένη!Καλή σου μέρα επίσης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Χαχα!Είναι πολύ αστείος ο τρόπος της περιγραφής σου!Κωμικοτραγικό με όλη τη σημασία της λέξης το γεγονός!Περιμένουμε το επόμενο...φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. kapote enas filos m .. pou parepiptovtos einai ki autos pantremenos an molis 28 maion..mou eipe to eksis: ''pote miles pote'' kai pos o idios akoma an kai pantremenos thelei na niothei kapoies stigmes "'eleuherias kai trelas"" me oti periklyei auti i frasi..alla xiliometra makria apo tin gynaika tou kai to spiti t.pes m ntina ..kai skeftomai.. kalitera na min pantreuotan gt einai xeirotero mesa sto gamo na gamas kiriolektika ayto to thesmo me tragika prosopa tin gynaika sou kai to paidi sou..kai na min xorizeis gt exeis voleutei kai goustareis alla theleis kai tin trela sou.. me moni dikailogia ti tha pei o kosmos..? o kalos m filos ti exei na pei stin sineidisi tou omos? den nomizo na exei na pei kati.. distixos ksero poli kala pos tha koimatai iremos..gia poso omos? kalitera pou o paroligon ksaderfos sou efige esto kai teleutaia..mporei na einai deilia, fovos, anasfaleia, komplex oti kai na einai, ego ton paradexomai pou esto kai teleytea stigmi to ekane! nomizo pos itan to mono prosopo se aytin tin istoria pou den emeine sta frou frou kai ta aromata..stis lezantes kai siniditopoihse treis meres prin ..profanos gt avissos i psixi tou anthropou tin aksia tou gamou mporei omos kai na min tin katalave.. den ksero kai oute ki eseis den kserete..to mono sigouro einai oti i zoi einai apla aprovlepti!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Κοίτα να δεις! Έτσι πως το θέτεις σίγουρα ήταν πολύ ΣΟΦΟ αυτό που έκανε! Αλλά δεν θα τον βγάλουμε και ήρωα! Στο κάτω-κάτω περιπτώσεις σαν του φίλου σου ξέρουμε όλοι πάμπολλες, μη σου πω κι ότι είναι οι περισσότερες! Δε σημαίνει όμως ότι στη ζωή πρέπει να προχωράμε με έμβλημα το "μη χείρον βέλτιστον"! Θα συμφωνήσω επίσης στο ότι η ζωή είναι απρόβλεπτη! Θα καταδικάσω όμως το γεγονός ότι αυτό το θεωρούν όλοι ένα καλό άλλοθι που το 'χουν κάνει καραμέλα και καθετί ΑΝΩΡΙΜΟ στη συμπεριφορά τους το βαφτίζουν ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟ! Ξέρεις, ωριμότητα, ΚΑΤΑ ΜΙΑ ΕΝΝΟΙΑ τουλάχιστον, θεωρείται και η ΠΡΟΒΛΕΨΗ, η ΠΡΟΝΟΗΤΙΚΟΤΗΤΑ και η ΠΡΟΛΗΨΗ στις κινήσεις σου! Δεν μπορεί να αποφασίζεις για το "πανηγυράκι"(που συμφωνώ ότι δεν είναι αυτό γάμος) και να αντιλαμβάνεσαι τρεις μέρες πριν τι σου συμβαίνει! Λέω εγώ τώρα έτσι? Γιατί καλή η πάρτη σου αλλά σκέψου σε μία τέτοια διαδικασία πόσους άλλους ακόμα παίρνεις στο λαιμό σου...μιας άλλης γενιάς! Θα μου πεις, μπροστά στο κακό που θα έβρισκε τη δυνάμει οικογένειά σου αυτό είναι πταίσμα. Αλλά το βράσω ρε φίλε! Σε εμπιστεύτηκα! Και κάποτε ο λόγος σας συνδεόταν με τα παντελόνια που φοράτε (αν κατάλαβα πως είσαι ανώνυμος και όχι ανώνυμη)!Εκτός εάν έγινε κάτι τόσο τραγικό τρεις μέρες πριν που ανέτρεψε όλα τα δεδομένα, γιατί είπαμε: Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ΤΟΣΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙ! ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΑΓΧΩΘΗΚΑ!ΣΤΑ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ, ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ Ο ΓΑΜΟΣ! ΤΟ ΜΟΝΟ ΘΕΤΙΚΟ ΠΟΥ ΠΑΡΑΤΗΡΩ ΣΤΟΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟ ΤΥΠΟ ΤΟΥ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΓΑΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ ΤΟ ΖΕΥΓΑΡΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΦΟΡΑ, ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΣΥΖΗΣΟΥΝ ΠΑΝΤΡΕΥΜΕΝΟΙ ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΗΣ ΣΤΡΟΦΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΒΛΕΜΜΑΤΩΝ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ. ΤΟ ΑΝ ΣΥΝΕΒΗ 3 ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΔΙΑΦΟΡΟ. ΕΠΙΣΗΣ ΤΟΝΙΖΩ ΠΩΣ ΤΑ ΠΕΤΑΜΕΝΑ ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΖΥΓΙΟΥ(ΑΚΟΜΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ). ΧΡΗΣΤΟΣ,ΠΡΩΗΝ ΑΔΥΝΑΜΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Σου φαίνομαι να υποστηρίζω όλο αυτό που γίνεται?λάθος εντύπωσις!Ίσα-ίσα!ωστόσο εξακολουθείς και προχωρείς με το "μη χείρον βέλτιστον"...προσωπικά αμφότερα τα θεωρώ ανώριμα!Άλλωστε μου μάθανε πως Ο,ΤΙ ΑΙΤΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ Ο,ΤΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΔΕ ΔΙΚΑΙΩΝΕΤΑΙ!Αυτά αδυναμία μου (ίσως και νυν)!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ. ΔΕΝ ΠΡΟΧΩΡΩ ΜΕ ΤΟ ΜΗ ΧΕΙΡΟΝ ΒΕΛΤΙΣΤΟΝ(ΠΛΕΟΝ).ΟΝΤΑΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΟ ΠΑΙΔΙ ΒΡΙΣΚΩ ΘΕΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΑ (ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ(?) ΠΩΣ) ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ.ΑΝΕΧΟΜΑΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΩΣ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΛΑΘΗ ΑΛΛΑ ΠΛΕΟΝ ΜΟΝΟ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΑΥΣΤΗΡΑ(ΥΠΕΡ ΤΟ ΔΕΟΝ ΘΑ ΕΛΕΓΑ!). ΟΜΩΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗΝ ΕΚΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΑΥΤΗ Η ΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ ΩΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΝ ΛΑΘΩΝ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΑ Ή ΜΕ ΑΛΛΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΩ ΤΟ ΚΑΖΑΝΙ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΣΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΑ. ΧΡΗΣΤΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Χαχα!Σωστή η τοποθέτησις! Σ' το δίνω!...και συν τοις άλλοις ΤΟ 'ΣΩΣΕΣ! Χρηστάρα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Γιατί εκπλήσσεσαι,καλό μου?Λες και ο θεσμός του γάμου είναι ο μόνος,που έχει υποστεί τέτοια έκπτωση και τέτοια ξεφτίλα.Λες και δεν ξέρεις πως στην"εποχή του τίποτα" το τίποτα έχει εξυψωθεί και βαφτιστεί σε παν.Λες και δεν ξέρεις πως η ουσία πλέον είναι τόσο βαθιά κρυμμένη κάτω από τόνους άχρηστων στολιδιών,που θέλει τεράστιο απόθεμα ψυχικής-και όχι μόνο-δύναμης,για να καταφέρεις να ξεκολλήσεις τα διαμάντια απ¨το βούρκο και ποιος την έχει ή ποιος θέλει τελικά να τη βρει αυτή τη δύναμη.Τις απόψεις μου για το θέμα τις ξέρεις πολύ καλά.
    Όσο για το "λιποτάκτη"δεν έχω τίποτα να πω.Ούτε και για την κοπέλα έχω.Το μόνο ,που μέρα με τη μέρα συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο, είναι πως η Κάθοδος στον προσωπικό μας Αδη είναι τόσο δύσκολη και ψυχοφθόρα κι όλα εκεί πέρα τόσο θολά,σκοτεινά και συκγεχυμένα,που το μόνο,που μπορείς να "δεις",είναι οτι έχει ακόμα πιο βαθιά,ότι η άβυσσος είναι τελικά απύθμενη.Το μόνο,που ξέρεις,η πληρωμή του κόστους των επιλογών σου.Του όποιου κόστους.Κανείς δεν μπόρεσε και δε θα μπορέσει να ξεφύγει απ¨αυτό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Δεν ξέρω Αθηνά V σε τι να σου πρωτοαπαντήσω!Άλλωστε σ ε"επιστημονικά" τουλάχιστον θέματα (και όχι μόνο, θα συμπληρώσω εγώ), αυτό που κάποιοι το θεωρούν ΕΚΠΤΩΣΗ, ΠΤΩΣΗ, ΦΘΟΡΑ άλλοι το χαρακτηρίζουν ΕΞΕΛΙΞΗ....αλλά αυτό το λένε και προπαγάνδα κατα άλλους: όταν μία προσωπική επιλογή, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα σου, τη βαφτίζεις ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ, ΑΛΛΑΓΗ, ΠΡΟΟΔΟ και δεν είναι γενικώς αποδεχτή αλλά έτσι προσπαθείς να το καμουφλάρεις και να το περάσεις, είναι προπαγάνδα...άλλωστε η κοινωνία έτσι προχωράει μπροστά πάντα (όπως συμβαίνει στη φύση γενικά): δράση και αντίδραση οι δύο αντίρροπες δυνάμεις: τραβάει η μία και η άλλη επίσης!Όλο αυτό θυμίζει τα απλά βήματα του tango: δύο βήματα μπροστά και ένα πίσω..Άρα προχωράς! Έστω και αργά.Το θέμα είναι ποια δύναμη σε πάει μπροστά και ποια πίσω:η δράση ή η αντίδραση!Και να το θέσω πιο βαθιά:Πού είναι το μπροστά και πού το πίσω? Θεωρείσαι Προοδευτικός όταν αντιδράς έτσι, όπως όλοι σήμερα ή Συντηρητικός όταν τέτοιους θεσμούς τους παίρνεις σοβαρά...ή μήπως γραφικός?...ή μήπως υπάρχουν θεσμοί που είναι σταθεροί στο χρόνο και πάντα διαχρονικοί σε αξία?Υπάρχουν?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Σύμφωνοι ως προς τις αλληλοσυμπληρούμενες έννοιες περί Πτώσης κι Εξέλιξης.Μπορούμε να ξεχωρίσουμε όμως κάποια πράγματα.Πολλές μάγισσες κάψαν στην πυρά,γιατί απλά πίστευαν κάτι "άλλο"πέρα από τις όποιες συμβατικές κι ενδεχομένως καθοδηγούμενες επιταγές της εποχής τους.Πολλοί Γαλλιλαίοι κινδύνεψαν ή τους βγάλαν απ¨τη μέση τελικά,γιατί κάποιοι έτσι βολεύονταν.Η Εξέλιξη και η Αλλαγή υπάρχουν πριν τον άνθρωπο,άρα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ύπαρξής του.Κι ας μην ξεχνάμε πως ο Φοίνικας γεννήθηκε απ¨τις στάχτες του.Έπρεπε να καεί όμως πρώτα...Ωστόσο δε χωράει με τίποτα στο μυαλό μου ότι έγινε στάχτη και μπούρμπερη, για να στολίζονται τα προσκλητήρια γάμου με λιλά κορδελάκια!!!Φτάνουν πια οι βίαιοι θάνατοι και οι τερατογενέσεις στο όνομα της Μεταρρύθμισης!!!Αν είναι να θανατώνεται η μάνα την ώρα της γέννας,ας είναι τουλάχιστον το παιδί άντάξιο της θυσίας της...Λίγη ωριμότητα επιτέλους...Κάποια πράγματα είμαστε πολύ "λίγοι" όχι για να τάλλάξουμε,αλλά για να χωρέσουμε το μεγαλείο τους στο μικρό μας κεφάλι...(και προφανώς δεν αναφέρομαι απαραίτητα και μόνο στο θέμα του γάμου.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Η πιο ποιητική και "ψαγμένη" απάντηση ever!Προσκυνώ το Πάθος, ανυμνώ την Ταφήν, μεγαλύνω σου το κράτος φιλάνθρωπε, δι' ων λέλυμαι παθών φθοροποιών....αυτό μου έρχεται αυτομάτως και Φυσικά ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ...Και εννοείται Αθηνά V,χωρίς παροξυσμούς φιλοφρονήσεων!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Γεια σας κι απο μένα...Θα συμμετάσχω στη συζήτηση, εφόσον έχω διαβάσει πολύ προσεκτικά όλες τις απόψεις. Μου έκανε εντύπωση που σε όλα αυτά δεν ακούστηκε πουθενά η έννοια της ΑΓΑΠΗΣ!!Για έρωτα ακούω πολλά αλλά για αγάπη όχι. Τα προβλήματα αυτά, πρέπει να καταλάβουμε ότι θα λυθούν μόνον και εφόσον ο έρωτας μετενσαρκωθεί σε αγάπη. Όταν γίνει λοιπόν αυτή η μετουσίωση σε αυτό το ανώτερο αγαθό, που πρέπει και οι δύο να δείχνουν για τον άλλον, τότε και μόνο τότε πρέπει οι άνθρωποι να προχωράνε στο γάμο. Ο έρωτας περνάει, το πάθος και ο πόθος για τον άλλον κάποια στιγμή χάνεται. Δεν μπορείς να χτίζεις το γάμο σου πάνω σε ανίσχυρα θεμέλια, γιατί είναι σαν χτίζεις παλάτια στην άμμο και τότε ξέρουμε ποια θα είναι τα αποτελέσματα. Τα συμπεράσματα δικά σας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Δεσποινάκι έχεις κι εσύ απόλυτο δίκιο...Δεν το αναφέραμε ίσως γιατί το θεωρούμε δεδομένο ότι αυτό πρέπει να εννοηθεί πως "λείπει" και αυτό "λυπεί"...αλλά μάλλον ζούμε στην εποχή της καβάντζας!Αγαπάμε (νομίζουμε), αγαπιόμαστε (νομίζουμε), ξανα-αγαπάμε (νομίζουμε) και ξανα-αγαπιόμαστε (νομίζουμε) και μάλλον στο ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΧΑΝΕΤΑΙ θεωρούμε πως κάποιος άλλος μας περιμένει παρακάτω κλπ κλπ...Αυτή είναι η ταπεινή μου γνώμη η οποία εν ολίγοις μεταφράζεται στο: ¨"ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΑΠΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ"...να αντικατασταθεί από την υποχώρηση, από την πάλη για μια καλύτερη σχέση...Αυτό όμως θέλει πολλή δύναμη για να μη πιστέψεις ότι ΡΙΧΝΕΙΣ τον εαυτό σου αλλά να πιστείς ότι υποχωρείς για το καλό του γάμου σου, της οικογένειάς σου, των παιδιών σου κλπ.Οι έννοιες μπερδεύτηκαν...Τι είναι το ΡΙΞΙΜΟ και τι η ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ, τι η ΠΑΛΗ και τι η ΦΑΣΑΡΙΑ...???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. ολα ειν παραστατικοτατα!!!!!!!!!!!!αλλα μαλλον χανουμε τη μπαλα με αυτο το θεμα...θελουμε να ειμαστε λιτες ως νυφες, αλλα να μν παμε με το cabrio ανθοστολισμενο στην εκκλησια?????και...τι θα πουν οι παλιες συμμαθητριες μας???"τι γυφτικος γαμος!!!"ε βεβαια γτ εκεινεσ τισ μερεσ του γαμου δν υπολογιζουμε αυτο που θα γινει αλλα το τι θα πει ο καθε ασχετος...αλλο και τουτο ομως...ερχονται ασχετοι για εσενα αλλα γνωστοι για τους γονεις σου...ΕΛΕΟΣ!!!δικος μ ειν ο γαμος...θα σηκωθω να φυγω στο τελος μου φαινεται και θα ψαχνουν ΝΥΦΗ!!!!!!!!!!!!φανταζομαι παντως τον απλουστατο γαμο σας!!!(ειλικρινα!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Χαχα!Πολύ μ'αρέσει το χιούμορ σου!Εγώ πάλι δε φαντάζομαι ΚΑΘΟΛΟΥ το γάμο μου (είτε σκέτο είτε με φαμφάρες!!) ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. 8a meinw sto sxolio ths elenhs....8a h8ela para polu kapoia stigmh na dhmosieusete tis skepseis gia ton diko sas gamo...( oxi mono ths dikes sas alla kai ths mhteras sas vevaiws vevaiws) gt einai gnwsto se olous mas pws h kuria elenh mazi me esas 8a niw8ei pws pantreuetai gia 2h fora..polles fores skeftomai pws eseis oi duo den tairiazete se polla... alla an parathrhsw ligo kalutera katalavainw pws h mia einai h sunexeia ths allhs....kai epeidh sas zw kai tis duo...eimai sigourh pws gia ton diko sas "Λιτό" gamo h kuria elenh 8a exei kinhsei " λιτούς και δεμένους"... kai sta dika sas....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Αγγελικούλα μου γλυκιά!Είναι πολύ λογικά τα όσα σκέφτεσαι,ορθότερον δε θα έλεγα λογικοφανή (με βάση πάντα τα δεδομένα σου!Διότι είναι σίγουρο πως τα δικά μου δεδομένα είναι ασφαλώς περισσότερα από του ντουνιά ολόκληρου...βεβαίως βεβαίως!)Στις διαπιστώσεις σου πάντως σχετικά με την ομοιότητα ή διαφορά, περί του αν αποτελώ συνέχεια ή όχι, δυστυχώς ή ευτυχώς δε διαφωνήσω!Το ίδιο αντιλαμβάνομαι κι εγώ!ΚαρμπονΑΡΑ με τη κυρία Ελένη.Ίσως αυτή η ομοιότητα όμως είναι που αποβαίνει δυστυχώς μοιραία. Μοιάζει με το σκηνικό όταν κανείς βλέπει το είδωλό του στον καθρέπτη. Αρχικά ίσως τρομάζει αλλά στη συνέχεια συμφιλιώνεται με αυτό γιατί δεν έχει περιθώρια να κάνει κάτι άλλο...όχι πως αν είχα θα έκανα αλλά τα ομώνυμα φορτία πάντα έχουν πρόβλημα στη συνύπαρξη(φύση γαρ είν' τούτη!)...Στο δια ταύτα τώρα:αντιλαμβάνομαι τη χαρά της κυρίας Ελένης αλλά μετά τη μετάλλαξη των δικών μου (συν)αισθημάτων απέναντι σε όλο αυτό τα τελευταία χρόνια, είναι σίγουρο πως έχω παρασύρει κι εκείνη. Το ξέρω καλά πως δεν με επηρεάζει μόνον εκείνη αλλά την επηρεάζω κι εγώ με τη σειρά μου:δε σου κρύβω πως δεν πετάω τη σκούφια μου πια για όλο αυτό το θέμα του γάμου. Πολύ πιο ουσιαστικά πράγματα με απασχολούν και δυστυχώς δεν είμαι και σίγουρη αν ποτέ τα ΛΥΣΩ ώστε να μπορέσω να φτιάξω το ΛΙΤΟ και ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ πανηγυράκι που ονειρευόμουνα όταν ήμουνα μικρούλα (τώρα δεν είμαι σίγουρη ούτε γι'αυτό πια)το οποίο θα με οδηγήσει στο ΣΥΝΘΕΤΟ θεσμό με επιτυχία, γιατί αυτός πρέπει να είναι ο στόχος. Οι γονείς ασφαλώς και χαίρονται και δεν είναι ηθικά σωστό να τους στερήσεις τη χαρά. Αλλά δεν ξέρω ποια είναι η μεγαλύτερη χαρά: να κάνεις έναν γάμο απλό αλλά σταθερό και σίγουρο για μια ζωή ή έναν πομπώδη που θα παραπαίει μέρα με τη μέρα? (δεν αρνούμαι βέβαια ότι υπάρχουν περιπτώσεις που τα συνδυάζουν αμφότερα!)Ας το σκεφτεί αυτό η κυρία Ελένη και φυσικά η κάθε κυρία Ελένη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή