Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

Πρόχειρο Διαγώνισμα στη «Φιλία»


ΟΝΟΜΑ: Φιλιώ
ΕΠΩΝΥΜΟ: Φιλίδου
ΤΑΞΗ-ΤΜΗΜΑ: Γ3
ΣΧΟΛΕΙΟ: 3ο Γυμνάσιο  Φιλοθέης

1. Να γράψετε τα είδη των φίλων κατά τον Αριστοτέλη και να αναλύσετε κατά βούληση ένα από αυτά. (2 Μονάδες)
Τα είδη των φίλων που διακρίνει ο Αριστοτέλης είναι τρία: α. οι φίλοι  δια το χρήσιμον,  πρόκειται δλδ για φιλίες που αφορούν σχέσεις από τις οποίες έχεις κάποιο συμφέρον-όφελος  β. διά το ηδύ, που αφορούν φιλικές σχέσεις στις οποίες περνάς απλά καλά σε παρέες εφήμερες και γ. δια το αγαθόν, η οποία είναι η ανιδιοτελής φιλία.
β. διά το ηδύ: η φιλία αυτή είναι η πιο συνήθης. Υφίσταται για λόγο απλά και μόνο συμπτωματικό και όταν ο ένας παύει να δίνει την «ευχάριστη» παρέα στον άλλον, τότε αυτός παύει και να αγαπιέται. Τις περισσότερες φορές συγχέεται με την πραγματική  φιλία, δλδ το γ., δια το αγαθόν και αυτό συμβαίνει συνήθως σε νεαρές ηλικίες εξ ου και η απογοήτευση είναι μεγάλη. Ευτυχώς όμως ο άνθρωπος συνειδητοποιεί εγκαίρως πως άλλο «φίλος» και άλλο «παρέα», διότι με τους φίλους σου κάνεις παρέα αλλά με τις παρέες σου δεν αναπτύσσεις απαραίτητα φιλίες!

2. Να αντιστοιχίσετε τους όρους της στήλης Α με αυτούς της στήλης Β.        (2 Μονάδες)
            Α                                                          Β
1. γυναικεία φιλία           α. υπό προϋποθέσεις            
2. φιλία μεταξύ
ανδρών και γυναικών     β. αναπόφευκτη                    
3. ανδρική φιλία              γ. σχεδόν ανύπαρκτη            
4. λυκοφιλία                δ. απροσπέλαστη                   

3. Να συμπληρώσετε Σωστό ή Λάθος δίπλα σε κάθε πρόταση: (2 Μονάδες)
α. Σε μία φιλία μεταξύ δύο ετερόφυλων ατόμων  η γυναίκα είναι πιο εγκρατής ΣΩΣΤΟ
β. Σε μία παρέα διαφόρων φύλων οι γυναίκες έχουν πάντα πρόβλημα με τις άλλες γυναίκες  ΣΩΣΤΟ
γ. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο επί μονίμου βάσεως η φαγωμάρα και η γκρίνια είναι προνόμιο των γυναικών ΣΩΣΤΟ
δ. Οι άντρες δε θα έβρισκαν ποτέ κάποιον άλλον άντρα (που μόλις γνώρισαν σε μια καινούργια παρέα) ξενέρωτο και άσχημο, όπως κάνουν οι γυναίκες ΣΩΣΤΟ
ε. Οι γυναίκες είναι πάντα υπέρ άνω για οποιαδήποτε κακία ακουστεί για μιαν άλλη σε μια παρέα ΛΑΘΟΣ
στ. Στις ετερόφυλες σχέσεις  ο άντρας  δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ να σε δει ως γυναίκα σαν «κάτι παραπάνω» ΛΑΘΟΣ
ζ. Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις (α,β,γ,δ,ε,στ) υπάρχουν εξαιρέσεις ΣΩΣΤΟ
η.  Στην ακριβώς παραπάνω περίπτωση (ζ), νομίζουμε πάντα ότι εμείς αποτελούμε την εξαίρεση ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΟ

4. Ανασκευάστε το παρακάτω επιχείρημα, έτσι ώστε να επιτύχετε την πειθώ των λεγομένων σας: (2 Μονάδες)
«Φαίνεται να γεννάει τη φιλία το καθετί, εφόσον γνωρίζουμε πως η φιλία είναι τριών ειδών και καλύπτει όλες τις περιπτώσεις»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: «Δε φαίνεται να γεννάει τη φιλία το καθετί, παρά μόνο αυτό που είναι άξιο να αγαπηθεί και να προκαλέσει τη φιλία»

5. Να βρείτε για τα παρακάτω εκφραστικά σύνολα λέξεις που να ισοδυναμούν νοηματικά, κυριολεκτικά ή μεταφορικά, με το καθένα από αυτά: (2 Μονάδες)
α. γυναικεία κριτική προς άλλες γυναίκες = ξεκατίνιασμα
β. γυναικεία ανωτερότητα απέναντι σε άλλες με τις οποίες δε συμφωνεί = μούτρα
γ. εκδήλωση αντίθετης άποψης-κριτική για κινήσεις «φίλων» = θάψιμο
δ. εκδήλωση ανδρικού ενδιαφέροντος για μία ενδιαφέρουσα γυναικεία προσωπικότητα στην παρέα = σεξ
ε. χαρά για τα κατορθώματά «φίλου» μας = καχυποψία
στ. ο αριθμός των e-φίλων στο φατσοβιβλίο (facebook)= ψευδαίσθηση
ζ. διαφωνία ανάμεσα σε γυναίκες = ξεμάλλιασμα
η. διαφωνία ανάμεσα σε άνδρες = μπύρες

6. Αναπτύξτε σε μία παράγραφο την παρακάτω θεματική πρόταση με τη μέθοδο της αναλογίας: (2 Μονάδες)
«Πολλές φορές οι “φίλοι” εμφανίζονται στη ζωή σου και εξαφανίζονται σαν κοράκια πάνω από τα ψοφίμια». Όπως ακριβώς συμβαίνει με τα όρνια, όταν μυριστούν το ψοφίμι, έτσι και ορισμένοι που κατ’ ευφημισμό θέλουν να λέγονται «φίλοι» σε θυμούνται, όταν εσύ έχεις κάτι να τους  δώσεις προς βορά. Το κοράκι μυρίζεται το κρέας και σπεύδει να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία να γεμίσει την κοιλιά του. Μαζεύεται μία ομήγυρη και τσιμπάει το καθένα ό,τι προλάβει. Στα ζώα δεν υπάρχουνε κοινωνικές συμβάσεις. Έτσι και στις δήθεν φιλίες. Αίρονται αρχές και αξίες. Ο δήθεν φίλος θα κοιτάξει να σε εκμεταλλευτεί μέχρι τελικής σου πτώσης. Και δυστυχώς θα βρει κι άλλους καλοθελητές που να επιθυμούν το ίδιο και όντας παρέες θα σε απομυζήσουν όσο πάει και μετά... θα γυρίσουν στις θέσεις τους και θα επιδιώξουν να σε ξανασυναντήσουν μοναχά όταν έχεις κάτι ακόμη να τους προσφέρεις. Συνεπώς, υπάρχουν απίστευτες ομοιότητες στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, εξ ου και ο όρος λυκοφιλία!

7. Διαλέξτε  μία ή περισσότερες απαντήσεις για κάθε ερώτημα: (2 Μονάδες)

Α. Ποιος είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για να χάσεις έναν φίλο;
α. να του δανείσεις
β. να πας μαζί του διακοπές
γ. να συγκατοικήσεις

Β. Γιατί οι γυναίκες  «τα βρίσκουν»  περισσότερο με τους άντρες;
α. γιατί με άλλες γυναίκες γίνονται με μαθηματική ακρίβεια ανταγωνιστικές
β. γιατί είναι ανασφαλείς σε άλλη περίπτωση
γ. γιατί οι άντρες τις επιβεβαιώνουν

Γ. Γιατί κάποιος κατακρίνει επί μονίμου βάσεως τις κινήσεις των φίλων του;
α. γιατί απλά δεν είναι πραγματικά φίλοι του
β. γιατί πιστεύει πως με την κριτική του θα τους βελτιώσει ως ανθρώπους
γ. γιατί θέλει το καλό τους

Δ. Όταν κάποιος απλός «γνωστός» μας τυχαίνει για x λόγο να αποκτήσει «κύρος»
α. σπεύδουμε να τον κατονομάσουμε φίλο μας
β.  να τον συμπεριλάβουμε στους φίλους μας για να πάρουμε κάτι από την «αίγλη» του
γ. εξακολουθούμε να τον θεωρούμε απλό γνωστό μας, όπως και πριν

8. Δώστε μία σύντομη περιγραφή του Ιδανικού φίλου: (2 Μονάδες)
Ο ιδανικός φίλος αν υπάρχει, είναι αυτός που με καταλαβαίνει και τον καταλαβαίνω. Που μπορεί να συγχωρεί αλλά όχι που ανέχεται μονάχα και δεν τον ανέχονται. Είναι εκείνος που βοηθάει σε δύσκολες καταστάσεις και που χαίρεται πραγματικά με τις ευτυχισμένες μου στιγμές. Ο ιδανικός φίλος θα νοιάζεται για το τι κάνω. Θα σέβεται τις επιλογές μου ακόμη κι αν δε συμφωνεί απόλυτα με αυτές. Αν όμως δε συμφωνεί ποτέ με αυτές, τότε δεν μπορεί να είναι καν φίλος, πόσο μάλλον ιδανικός, γιατί απλούστατα δεν έχει τίποτε κοινό μαζί μου. Ο ιδανικός φίλος δεν είναι απαραίτητα κολλητός μου φίλος. Ούτε αντιστρόφως, ήτοι ο κολλητός μου φίλος δεν είναι και ιδανικός. Ωστόσο ο ιδανικός είναι μάλλον ιδεατός, άρα μη υπαρκτός. Γι’ αυτό το λόγο ο άνθρωπος έχει περισσότερους του ενός φίλους, οι οποίοι κατά περίπτωση τον καλύπτουν σε διαφορετικούς τομείς.

9. Γιατί οι φίλοι πολλές φορές παρεξηγούνται μεταξύ τους και κόβουν σχέσεις;    (2 Μονάδες)
Διότι όλα τα πράγματα σε αυτόν τον (μάταιο) κόσμο ξεκινούν εξ ορισμού! Αυτό σημαίνει πως ο καθένας ορίζει διαφορετικά τα πράγματα. Άρα και στην περίπτωση της φιλίας ο άνθρωπος δίνει διαφορετικό ορισμό από έναν άλλον και συνεπώς οι απαιτήσεις που έχει κάποιος από έναν φίλο είναι διαφορετικές από αυτές που έχει ο άλλος, εφόσον οι δύο αυτοί «φίλοι» έχουν ορίσει διαφορετικά τη φιλία. Το αποτέλεσμα είναι η απογοήτευση, η στενοχώρια και η κατά το δοκούν πάντα προδοσία. Η ειρωνεία είναι ότι όποιον κι απ’ τους δύο ρωτήσεις, θα λάβεις την ίδια και την αυτήν απάντηση: "Ο «άλλος» τον πρόδωσε!" Τι σύμπτωσις!

10. Γράψτε  τουλάχιστον οκτώ αποφθέγματα  για τις έννοιες «φίλος» και «φιλία» στις οποίες να καταφαίνεται η σημασία τους. (2 Μονάδες)
α. Οι φίλοι δεν είναι ποτέ δεδομένοι.
β. Τους φίλους τους διαλέγουμε, γι’ αυτό έχουμε και το προνόμιο να τους απορρίπτουμε.
γ. Δε χρειάζεται να δίνεις εξηγήσεις. Οι εχθροί σου έτσι κι αλλιώς δεν θα τις πιστέψουν και οι φίλοι σου δεν τις χρειάζονται.
δ. Υπάρχει πολύ περισσότερο έρωτας στη φιλία παρά φιλία στον έρωτα.
ε. Το να περπατάς με έναν φίλο στο σκοτάδι είναι καλύτερο από το να περπατάς μόνος σου στο φως.
στ. Αληθινός φίλος είναι αυτός που παραβλέπει τις αποτυχίες σου και αντέχει τις επιτυχίες σου.
ζ. Οι σιωπές κάνουν τις πραγματικές συζητήσεις μεταξύ φίλων. Αυτό που μετράει δεν είναι να μιλάς αλλά να μη χρειάζεται να μιλήσεις.
η. Ο φίλος που κρύβει τα ελαττώματα μας είναι λιγότερο χρήσιμος από τον εχθρό που μας κατηγορεί.

Κυρία,Κυρία/Κύριε,Κύριε!!!! Πώς τα πήγα? Τι βαθμό πήρα?



Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Φληναφήματα!

Σε κούρασε η δοκιμιογραφία περί ανθρωπίνων σχέσεων! Πώς όχι?! Αφού είναι ανεξάντλητη! Κάθε μέρα αφορμές. Που τις δίνεις. Κάθε μέρα σχισμές! Που τις νιώθεις. Ραγίσματα, σπασίματα και θρύψαλα. Κομμάτια! Ισορροπίες ανισόρροπες ανάμεσα σε δυο, ανάμεσα σε τρεις. Εξηγήσεις, παρεξηγήσεις, παρα-εξηγήσεις. Αναλώνεσαι σε συζητήσεις, καταναλώνεσαι με καταχρήσεις. Ζητάς κατανόηση και σου την αρνούνται. Τι σύμπτωση! Και ο άλλος το ίδιο λέει για σένα! Εσύ που έκανες αυτό, εσύ που έκανες το άλλο. Κι ο άλλος που δεν υπολογίζει. Ο άλλος που δεν αναγνωρίζει! Στην ενδοχώρα του «εγώ» ξαφνικά υψώνεις τείχη απροσπέλαστα. Πληγώθηκες, σε πλήγωσαν, πλήγωσες... Και ξαφνικά η αριστοτελική σου φύση αυτοκτονεί: κλείνεσαι στο καβούκι σου, σαν στρείδι κολλάς πάνω σου και σφίγγεσαι, σφίγγεσαι και όλο κλείνεσαι! Δε θες να βλέπεις κανέναν. Για κάποιον λόγο όλοι αποδεικνύονται ανίκανοι να σε βοηθήσουν. Όλοι είναι έξω από εσένα. Δε θα σε καταλάβει κανείς γιατί έμαθες πως σε αυτή τη ζωή ήρθες μόνος σου και μόνος σου θα φύγεις.
Και το πέρασμά της στα δύσκολα θες να το κάνεις μόνος σου. Οκ! Το σέβομαι. Σ’ αφήνω. Μόνος σου. Σίγουρα θα ‘χεις τα δίκια σου. Κατάλαβες πως είμαστε όλοι αμέτοχοι στον πόνο σου. Δε θες να βλέπεις κανέναν. Δε θες να ακούς κανέναν, επειδή πρέπει ή να προσποιηθείς ότι είσαι μια χαρά ή να απολογηθείς γιατί δεν είσαι καλά.
Βοηθάνε και οι καιροί. Είναι δύσκολοι. Μια κρίση απλώνεται πάνω από το βίωμά μας. Την λένε οικονομική κατ’ ευφημισμό! Μα είναι ηθική στ’ αλήθεια. Φτιάξαμε χρυσά κλουβιά χωρίς ιδρώτα δικό μας και τώρα καταλάβαμε πως δεν αρκούν για να περάσουμε καλά. «Τα σπίτια και οι οικογένειες δε χτίζονται με ακριβές εργολαβίες σε κεντρικά σημεία της πόλης» λένε οι παππούδες!
Φοβάσαι! Δύσκολα να αποδεχτώ τον τρόπο που το αντιμετωπίζεις. Ίσως γιατί εσύ δεν είμαι εγώ. Ίσως γιατί αν ήσουν εγώ κι εγώ εσύ θα έγραφες εσύ αντί για εμένα τώρα. Δε θέλω να μου μιλάς για τα σώψυχά σου αλλά θέλω απλά να μου απαντάς όταν νοιάζομαι και σε ρωτάω αν είσαι καλά. Γιατί δλδ θα πρέπει να ξέρω απ’ έξω όλη τη σημειολογία του Eco και να αποκωδικοποιώ συμπεριφορές ανάρμοστες στην κοινωνιολογική μου φύση? Συγνώμη. Αλλά κουράζουν πια οι ιδιαιτερότητες του καθενός. Κι εγώ δε θα μπω πια σε διαδικασίες διδακτορικής έρευνας περί αντιμετωπίσεων των σχέσεών σου, όταν εσύ είσαι στις μαύρες σου! Και  σε αγαπώ. Και το ξέρεις. Και ευκαιρίες σου δίνω. Αλλά Θεός δεν είμαι. Όχι γιατί δεν ξέρω να συγχωρώ αλλά γιατί κουράστηκα να σε ακολουθώ και συ να μη δίνεις δεκάρα. Τι μανία πια σε αυτόν τον κόσμο να γυρίζεις τις πλάτες σου στους μη φταίχτες γιατί απλά δε θέλεις να βλέπεις κανέναν! Τελικά, δε φαίνεται να δείχνω κατανόηση ε? Συγνώμη!
Όχι, όχι! Δεν απευθύνομαι σε σένα! Απλά να!: Να ‘χαμε να λέγαμε!

Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Βιβλιολαγνεία!


Τελικά είναι αρρώστια! Πες μου εσύ πώς εξηγείται να χωράνε δίπλα-δίπλα η Δημουλά με τον Goscinny. Κι όμως! Έβαλα στην ίδια σακούλα τις περιπέτειες του Μικρού Νικόλα του αγαπημένου μου συγγραφέα και τον Φιλοπαίγμονα Μύθο της ακόμα πιο  αγαπημένης μου ποιήτριας. Και στρίμωξα σε μιαν άλλη το «Γλώσσα και μαθηματικά μοντέλα» με τους «Εραστές της γραφής»! Δείκτης του πλουραλισμού της γνώσης ή ασχετοσύνη της άγνοιάς μου?
 Όπως και να ‘χει έφυγα χαρούμενη για άλλη μια φορά που η εμαυτής μεγαλειότης είχε την τιμή να παρελάσει δίπλα σε σπουδαίες προσωπικότητες, να αντικρίσει βλέμματα ακαδημαϊκών που μόνο από την τηλεόραση τα έβλεπε ή από τη βιβλιογραφία τα γνώριζε, να χαϊδέψει τις σελίδες βιβλίων που άγγιξαν δάχτυλα που με τρόπο αξιοζήλευτο  μετατρέπουν  λευκές σελίδες σε έργα τέχνης και να ακούσει λέξεις να διαμείβονται ανάμεσα σε ανθρώπους του πνεύματος των οποίων μέχρι τώρα απλά διάβαζε τα γραπτά τους.
        Παρήγορη η πνευματική κίνηση και η κινητικότητα της πόλης. Όταν την κοινωνάς, δε λησμονάς πως εκτός από χώρα του οινοπνεύματος είμαστε και του πνεύματος. Εκτός από τη στατική διασκέδαση του καναπέ αγκαζέ με το τηλεκοντρόλ, υπάρχει και η κινητική: το σουλάτσο ανάμεσα σε πάγκους με βιβλία. Ένα άλλο παζάρι αυτή τη φορά με φθηνό επίσης ή ακριβό προϊόν. Με ελαφρύ ή βαρύ περιεχόμενο. Με καταληπτή και εύπεπτη γραφή ή με τεχνικές για απαιτητικούς αναγνώστες. Για πελάτες που αναγιγνώσκουν πια σε δεύτερο και τρίτο επίπεδο, με υπόβαθρο ιστορικό, κοινωνικό, τέλος πάντων γνωστικό.
        Η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου είναι μια  γιορτή! Για μικρούς και μεγάλους. Κι εγώ, σαν άλλος Μάρτης, δε θα μπορούσα να λείψω απ’ τη Σαρακοστή. Πανηγύρι κανονικό! Γιορτάζει η γνώση, η γνωριμία με τους σοφούς αυτού του κόσμου. Εξαίρεται η ανάγνωση. Κηδεύεται η άγνοια. Ανασταίνεται ο Μύθος, ο Λόγος και η Ιδέα.  Σου δίνεται η ευκαιρία να αφουγκραστείς προσωπικότητες που γράψαν και που γράφουν ιστορία με το δικό τους τρόπο μέσα από τις δικές τους πορείες.
Και βλέπεις το προϊόν απλωμένο στη βιτρίνα σε μορφή illustration ή ματ, φρεσκοκομμένα φύλλα που μυρίζουν τυπογραφείο και νωπή μελάνη. Κι αναρωτιέσαι ποια παραγωγή το οδήγησε σε αυτήν την κατανάλωση. Δύσκολη η γραφή. Σχολείο για τον συγγραφέα. Ιεροτελεστία κανονική. Άνθρωποι που θυσίασαν ζωές, εφήμερες απολαύσεις και ενέσκηψαν πάνω από την επιστήμη και την τέχνη τους και δημιούργησαν γραφές. Κόποι ζωής. Τεχνικές, τεχνάσματα και τέχνες συνθέτουν συνταγές για απαιτητικά κεφάλια. Άνθρωποι κλεισμένοι μέσα σε τέσσερις τοίχους, παρέα με εξώφυλλα, βιβλία, γνήσια ή φωτοτυπημένα, με πένες, μολύβια, γομολάστιχες και υπολογιστές. Κατοικούν σε γραφεία, κοιμούνται σε καρέκλες, ταξιδεύουν σε βιβλιοθήκες και στο χρόνο με όχημα τα συγγράμματα προπατόρων και πυξίδα τις απαιτήσεις της έρευνας. Υπογραμμίζουν το ωφέλιμο, τσεκάρουν το πραγματικό, γράφουν, σβήνουν, ξαναγράφουν, ξανασβήνουν, διασταυρώνουν, επιβεβαιώνουν, διαψεύδουν, επισφραγίζουν, υπογράφουν. Κι όλα αυτά μέσα στα εργαστήρια της γνώσης. Και ενίοτε σε στιγμές απόγνωσης, όταν δεν είσαι σίγουρος αν αυτό που λες είναι πρωτοποριακό ή αν το ‘χει πει και κάποιος άλλος που όμως δεν είναι λογοκλοπή αλλά επιβεβαίωση των λεγομένων και των «πιστεύω»  σου.
        Διαβάζεις και δεν είναι ποτέ αρκετή η ύλη σου. Πάντα θα θεωρείσαι μετεξεταστέος. Κάποιος σε κάποια άλλη γωνιά του πλανήτη μπορεί πριν χρόνια ή πριν ώρες να σε πρόλαβε. Να είπε το ίδιο  με σένα ή το αντίθετο από σένα. Και να το απέδειξε. Κι εκεί που έχεις τελειώσει και νομίζεις πως τα κατάφερες, έρχεται ο επόπτης και σου λέει: «Λυπάμαι, αλλά δεν έχετε λάβει υπόψη δύο ακόμα πολύ σημαντικούς επιστήμονες στη διατριβή σας, τον Χ και τον Ψ!». Συμφορά!!! Μπάλωσέ τα τώρα. Βάλ’ τους κάπου που να φαίνονται αλλά με το μικρότερο δυνατό χρονικό και εργασιακό κόστος. «Όόόχι! Αυτό δεν είναι επιστήμη» υπαγορεύει στις τύψεις σου η συνείδηση. Φτουουου!!!!...
        Και κάπως έτσι παράγονται μερικά από τα επιστημονικά βιβλία. Τα πιο ελαφρολαϊκά έχουν άλλους κόπους, άλλες έγνοιες κατά τη γέννα τους. Και οι πάγκοι γεμίζουν. Οι βόλτες αρχίζουν. Το μάτι χορταίνει και η τσάντα βαραίνει. Από την παραγωγή στην κατανάλωση λοιπόν.  
Κι όμως, κάποιοι άνθρωποι φρόντισαν να με γεμίσουν με ερωτηματικά όλα αυτά τα χρόνια. Γιατί δε σεβόμαστε αυτά τα θεσμικά μέσα, τα λίγα εναπομείναντα σε τούτη εδώ την κοινωνία και τα καίμε πανηγυρικά? Γιατί αυτές τις πνευματικές κινήσεις δεν τις ακολουθεί η μάζα αλλά οι λίγοι? Μήπως γιατί, αν τις ακολουθούσε, δε θα ‘ταν πια μάζα? Και γιατί αυτοί οι πνευματικοί άνθρωποι δεν έχουν παρά μιαν άηχη φωνή, χωρίς decibel, και ακούγονται μόνο σε εκείνους που διαβάζουν? Ή που θέλουν ή που ξέρουν να ακούν... 
Ε? Γιατί?